ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ οι άνθρωποι που δεν ξέρατε

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Υπάρχουν κάποιες φορές που ζηλεύω. Ζηλεύω εσένα, εσένα, εσένα και μάλλον κι εσένα. Είναι φορές που θα σκότωνα για να έχω την ελαφρότητα του μυαλού που πολλοί τριγύρω μας κουβαλούν.

Θα ήθελα να ανοίξω την τηλεόραση και να χαζέψω με no-brain εκπομπές μέχρι να ζαλίζομαι και να γουρλώνω τα μάτια μου. Κι αν τελικά πρόσεχα κάποια εκπομπή θα ήθελα να είναι κάπως... έτσι:
"παίρνουμε το τηγάνι και του ρίχνουμε λίγο λάδι ανάβοντας το μάτι της κουζίνας. Κατόπιν σπάμε τα αυγά και τα ρίχνουμε μέσα στο τηγάνι αφήνοντας τα να τηγανιστούν για τόση ώρα όσο το υγρό τους γίνει το γνωστό μας ασπράδι(!) Αμέσως μετά τοποθετούμε το τηγανισμένο αυγό στο πιάτο. Επαναλαμβάνουμε για όσες φορές χρειαστεί"!

Θα ήθελα να ανοίξω τον υπολογιστή μοιράζοντας αμέτρητα likes σε γνωστούς και αγνώστους, σε κάθε αρλούμπα που βρήκαν από αλλού και θέλησαν με την σειρά τους να κοινοποιήσουν. Και επειδή τελικά κοστίζει να σκέφτεσαι, να κοινοποιούσα ο ίδιος άλλες αρλούμπες που βρήκα τυχαία και μη στο διαδίκτυο, προσποιούμενος πως έχω μια ενδιαφέρουσα ζωή για την οποία αξίζει κάποιου άλλου το like.

Συμβαίνει όμως κάτι πολύ σημαντικό και μη αναστρέψιμο. Και συμβαίνει σε πολλούς από εμάς εδώ κι εκεί. Η μελαγχολία, η απομόνωση, η εσωστρέφεια και η ανάγκη για ηρεμία δεν είναι κατ' ανάγκη κάτι κακό ή ξενέρωτο. Η πλήρης εγρήγορση στο μυαλό και τις σκέψεις δεν αποτελεί απαραίτητα ανασταλτικό παράγοντα στην κοινωνικότητα και την ζωή. Ίσως είναι το εφαλτήριο ή η αναπροσαρμογή.

Και για να μην το κουράζω, αν συναντήσετε ξανά έναν άνθρωπο που δεν κάνει ότι εσείς, που δεν διασκεδάζει όπως εσείς, που δεν συμπεριφέρεται όπως εσείς, μην βιαστείτε να τον κατατάξετε σε λιποτάκτη του Mulder και της Scully. Είτε θα πρέπει να τον αγνοήσετε αφού προφανώς δεν ταιριάζει με την ιδιοσυγκρασία σας κι έτσι θα κάνετε χάρη και σε εκείνον και στον εαυτό σας, είτε... να αρχίσετε να τον ψάχνετε και να τον μελετάτε, αθόρυβα ή και με φανερό ενδιαφέρον. Ποτέ, δεν μπορείτε να προεξοφλήσετε τι θα αποκομίσετε από αυτήν την έρευνα. Ίσως... βρείτε έναν σημαντικό άνθρωπο! +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ η δύναμη της (σωστής) αντίδρασης

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Προ ημερών, έκανα μία ανάρτηση στο facebook η οποία ήταν ένα κλικ πιο προκλητική απ' ότι συνήθως. Και όταν συμβαίνει αυτό, ξαφνικά ο κόσμος αναρωτιέται, ενδιαφέρεται, ερεθίζεται η σκέψη και η φαντασία του. Έχω αναφέρει ξανά στο παρελθόν πως ο άνθρωπος ελκύεται από το αρνητικό και την καταστροφή και απλά καθησυχάζεται από την αντίθετη κατάσταση. Καλύτερα όμως το είπε ένας πελάτης μου όταν μια φορά τον ρώτησα τι κάνει: "λέμε καλά για να τελειώνουν οι κουβέντες. Αν πεις ότι δεν είσαι καλά, αρχίζουν οι ερωτήσεις και οι άσκοπες συζητήσεις αφού δεν είναι απαραίτητο ότι ο άλλος ενδιαφέρεται πραγματικά για σένα", μου απάντησε και είχε τόσο δίκιο!

Και για να επιστρέψω στην προχθεσινή ημέρα, θα σημειώσω πως "εκεί" στο... facebook συμβαίνει κάτι πολύ εκνευριστικά συνηθισμένο που λίγο-πολύ όλοι το υιοθετούν. Αμέτρητες έτοιμες εικόνες με δήθεν αποφθέγματα που κατά καιρούς μας εκφράζουν και εμείς τρέχουμε να τα υιοθετήσουμε επειδή ξαφνικά διαβάσαμε κάτι που μας εκφράζει. Την ίδια ώρα πολύ σπάνια κάποιος θα ξεδιπλώσει τις σκέψεις και τα συναισθήματα του, με τα δικά του αυθεντικά λόγια. Γιατί; Ξεχάσαμε να μιλάμε; Ξεχάσαμε να εκφραζόμαστε; Μήπως κάποτε θα πρέπει να πληρώνουμε κάποιον για να εξωτερικεύει τις σκέψεις και την καρδιά μας;

Ε, εγώ δεν το κάνω αυτό. Αν γράψω κάτι, θα είναι δικό μου. Κι αν καμιά φορά δείτε στίχους από κάποιο τραγούδι, θα είναι επειδή σας προτρέπω να το ακούσετε και ίσως απλά να προσέξετε τα λόγια που ξεχώρισα από αυτό για κάποιον λόγο.

Στην συγκεκριμένη ανάρτηση στην οποία αναφέρθηκα στην αρχή όμως, υπήρξε ένα συμπέρασμα και μάλιστα ήταν αρνητικό και επίσης αφορούσε εμένα. Τότε ξαφνικά, πολλοί άρχισαν να μου στέλνουν προσωπικά μηνύματα ή να με συναντάνε από κοντά και να με ρωτάνε τι μου συνέβη και γιατί έγραψα ότι δημοσίευσα.

Θα ήθελα λοιπόν, να μοιραστώ την απάντηση που τους έδωσα, μαζί σας. Έγραψα λοιπόν πως όταν... φιλοσοφείς και κυρίως όταν κάνεις την προσωπική υπέρβαση της αυτογνωσίας που απαιτεί πολύ ενέργεια για να τιθασεύσεις τον εγωισμό σου, είναι πολύ σημαντικό να μην το κάνεις εν βρασμώ. Αν κάτι συμβεί, αν υπάρξει κάποιο έμπρακτο γεγονός το οποίο χρήζει συμπερασμάτων, μην τα βγάλεις εκείνη τη στιγμή. Χρειάζεσαι μέρες για να ξεπεράσεις την επίδραση της έντασης των συναισθημάτων και μόνο τότε η λογική θα μπορέσει να επικρατήσει των συναισθημάτων και άρα το όποιο συμπέρασμα να έχει και βάση και να είναι όσο το δυνατό πιο αντικειμενικό γίνεται.

Ξέρω πόσο δύσκολο είναι να συγκρατηθείς την στιγμή που προκαλείσαι, που αισθάνεσαι πως πρέπει να βρεις το δίκιο σου ή να επιβληθείς για να μην φανεί το άδικό σου. Όμως, προσπαθήστε το. Τη στιγμή του ξεσπάσματος, κάνε ένα βήμα πίσω και προσπάθησε να βρεις τη δύναμη να αντιληφθείς πως ότι κι αν κάνετε εκείνη τη στιγμή θα είναι είτε λάθος είτε μη αντικειμενικό. Σας υπόσχομαι ότι θα έχετε όσο χρόνο θέλετε μετά για να το σκεφτείτε και να βγάλετε τα συμπεράσματα σας ή να αποφασίσετε την αντίδραση σας. +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ πως ο adetokunbo διαφημίζει την ελλάδα δυσφημίζοντας τους έλληνες

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Δεν έχω όρεξη να χαϊδέψω αυτιά ή να τονώσω εθνικά φρονήματα. Όχι σε αυτό το κείμενο. Εδώ και δυο-τρεις δεκαετίες έχουμε λίγο μπερδευτεί με τους όρους υπηκοότητα, ιθαγένεια, αλλά και πατριωτισμός και εθνικιστής.

Ακριβώς επειδή δεν θέλω να προκαλέσω (αλλά να ενώσω) σήμερα, δεν θέλω να αναφερθώ σε παραδείγματα όπου εύκολα δεχτήκαμε αλλοδαπούς για να αγωνίζονται με το εθνόσημο, παίρνοντας χρυσά μετάλλια και υψώνοντας την ελληνική σημαία σε Ολυμπιάδες και Παγκόσμια Πρωταθλήματα. Την ίδια ώρα όταν ένας αλλοδαπός εγκληματούσε, άνοιγε σε κανάλια και καφενεία το μεγάλο ζήτημα της εισροής μεταναστών στην χώρα. Η συζήτηση με το πέρασμα των χρόνων και των γενιών μετεξελίχθηκε στο αν πρέπει να σηκώνουν τα παιδιά τους την σημαία μας, να λένε τον εθνικό ύμνο και πάει λέγοντας.

Και μια μέρα, ένα παιδί που πριν δύο χρόνια πουλούσε CD και το έδιωχναν οι θαμώνες στις καφετέριες με υποτιμητικά σχόλια, γίνεται αστέρας του παγκόσμιου μπάσκετ και ένας από τους πιο αναγνωρίσιμους αθλητές παγκοσμίως! Ο παραλίγο νιγηριανός, τελικά έλληνας, Γιάννης Αντετοκούμπο απολαμβάνει ξαφνικά από την απόρριψη, τον χλευασμό και την αγωνία για το φαγητό της ημέρας, την απόλυτη δόξα, σεβασμό και φυσικά... χρήμα! Και ξαφνικά, λίγη ώρα μετά από έναν αγώνα, συμβαίνει αυτό:

Hundreds of Greeks serenade @Giannis_An34 after the game in Cleveland!! pic.twitter.com/slAIvmlXtj

— Milwaukee Bucks (@Bucks) November 8, 2017

Και τότε ξαφνικά όλοι αισθανόμαστε εθνικά περήφανοι, όλοι συγκινούμαστε με την δύναμη της Ελλάδας στο εξωτερικό και στον αθλητισμό, όλοι προσπαθούμε να κερδίσουμε λίγο φως από αυτό που εκπέμπει ένας αστέρας, ακόμα κι αν αυτός είναι αστέρας του μπάσκετ, ακόμα κι αν εκπέμπει μέσα από μαύρο δέρμα και όχι λευκό όπως οι πολλοί έχουμε συνηθίσει.

Γιατί τελικά, είμαστε τόσο υποκριτές! Τόσο λαίμαργοι να νικάμε, τόσο εθνικά υπερόπτες, τόσο ύπουλοι εθνικόφρονες και τόσο επιλεκτικά φιλελεύθεροι όσο και αηδιαστικά ρατσιστές. Γιατί δεχόμαστε το ξένο όταν μας συμφέρει και το απορρίπτουμε όταν δεν μας κάνει. Αυτοί οι έλληνες είμαστε. Είμαστε αυτοί οι έλληνες;  +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ ένα σχόλιο ξεγύμνωσε το πρόβλημα της εκκλησίας του σήμερα

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Έχεις πάει στην εκκλησία, όλοι έχουμε πάει στην εκκλησία. Κάποιοι από εμάς εκκλησιαζόμαστε πιο συχνά, άλλοι λιγότερο, άλλοι για το τυπικό κι άλλοι καθόλου! Ανάμεσα στο Μυστήριο της Θείας Λειτουργίας, ξεχωρίζω πάντα το κήρυγμα που εκάστοτε ιερέα στους εκκλησιαζόμενους.

Συνήθως ο κόσμος δυσανασχετεί εκείνη την στιγμή, όμως αν το καλοσκεφτούμε, είναι το σημείο στο οποίο ο ιερέας μιλάει στην Δημοτική ακριβώς στα αυτιά του του επισκέπτη και μπορεί να απευθυνθεί σε αυτόν εμπνευσμένος από την καθημερινότητα, από την επικαιρότητα και όλα όσα βασανίζουν τον καθημερινό άνθρωπο. Πρακτικά, θα έπρεπε να είναι το πιο ενδιαφέρον κομμάτι κι όμως ο κόσμος όχι μόνο το αγνοεί στην πλειοψηφία του, αλλά το αισθάνεται σαν ένα διάλειμμα από την διαδικασία της λειτουργίας και αρχίζει να μιλάει μεταξύ του.

Εγώ δίνω μεγάλη βαρύτητα σε αυτό. Επειδή εκκλησιάζομαι σε διάφορους ναούς, ακούω με προσοχή τα εκάστοτε κηρύγματα και αξιολογώ και αυτά αλλά και τους ιερείς. Δεν σας κρύβω πως υπάρχουν ιερείς που ορμώμενοι από ένα εκκλησιαστικό θέμα, στέλνουν εξαιρετικά επίκαιρα και σύγχρονα μηνύματα στον κόσμο. Αντίθετα υπάρχουν κι εκείνοι που μπορεί να έγραψαν ένα κείμενο και να το διαβάζουν κάθε χρόνο το ίδιο και το οποίο είναι ένα παζλ από πατερικά κείμενα κλπ.

Προχθές λοιπόν, γιορτή του Αγίου Μηνά -πολιούχου του Ηρακλείου- είχα την ευκαιρία να παραστώ για την λειτουργία στον μητροπολιτικό ναό του. Κατά τη διάρκεια του λόγου ενός καλεσμένου Μητροπολίτη του οποίου το όνομα δεν συγκράτησα ένιωσα την κούραση μιας μακράς βαρετής ομιλίας να με καταβάλει. Σε εκείνο το σημείο ο άνθρωπος με τον οποίο βρισκόμουν στην εκκλησία μου δυσανασχέτισε με σχετική γκριμάτσα και εγώ σχολίασα ψιθυριστά πως η ομιλία του είναι για τα σκουπίδια.

Μεγάλο λάθος μου, αφού μια κυρία από πίσω μου που έως εκείνη τη στιγμή συνομιλούσε με την διπλανή της, άκουσε τι είπα και άρχισε να με "ντύνει" με τα... "ντροπή σου, σεβασμός στην εκκλησία" κλπ. Αυτή η κυρία βέβαια δεν ξέρει πως εγώ είχα προσέξει κάθε λέξη από την έως εκείνη τη στιγμή ομιλία, δεν ξέρει πως εκτός από ακροατής έχω υπάρξει και ομιλητής και πως έχω μακρά διαδρομή στην Εκκλησία και την θρησκεία που έχω υπηρετήσει μεταξύ άλλων, οπότε δεν τίθεται θέμα σεβασμού αλλά καλοπροαίρετου σχολιασμού.

Οι εκκλησιαστικές σχολές διδάσκουν τους επίδοξους μελλοντικούς ιερείς πως μετά τα δώδεκα λεπτά ο κόσμος χάνει το ενδιαφέρον του στην ομιλία και όταν αυτά γίνονται είκοσι πέντε τότε αντιλαμβάνεστε πως όχι μόνο σκοτώνουν την προσήλωση του ακροατή, αλλά μαρτυρούν και την υστεροφημία του ομιλητή που μόνο και μόνο επειδή έχει εγγυημένο(;) ακροατήριο ξεσπά όλη του την πλεονεξία. Την ίδια στιγμή, τι λέει το περιεχόμενο της ομιλίας; Αγγίζει σύγχρονα θέματα που απασχολούν τον άνθρωπο όπως η οικονομία, η κοινωνία, η οικογένεια, το άγχος, η τρομοκρατία, η αλληλεγγύη κλπ. ορμώμενη από ένα εκκλησιαστικό ζήτημα ή μια διδαχή ή... ξεσκονίζει πατερικά κείμενα που κινούνται σε θεωρίες και νοήματα της εποχής που γράφτηκαν;

Ο καθωσπρεπισμός έχει σκοτώσει την Εκκλησία εδώ και καιρό. Η πίστη των ελλήνων δεν αρκεί για να σώσει την Εκκλησία. Λέγαμε πάντα πως η Εκκλησία είναι ζωντανό κύτταρο της κοινωνίας και αυτό σε πάρα πολλές περιπτώσεις ισχύει ακόμα και υπάρχουν αμέτρητα παραδείγματα, όμως όταν η Εκκλησία πάσχει τόσο πολύ από marketing και αυτό που μένει στον μέσο πολίτη, είναι πως πρόκειται για έναν οργανισμό διαφθοράς και πουριτανισμού, τότε κάποιο πρόβλημα υπάρχει και αυτό δεν είναι το σχόλιο που έκανα εκείνη τη στιγμή, ε; +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ~ διαβήκαμε στην #κεντροαριστερά και αφού ταυτιστήκαμε αρχίσαμε να απαιτούμε

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Παρακολούθησα με ενδιαφέρον την Κυριακή την κινητοποίηση του κόσμου για την ανάδειξη του νέου προέδρου της νέας παράταξης της Κεντροαριστεράς που φιλοδοξεί να αναγεννηθεί από τις στάχτες του παλιού ΠΑΣΟΚ.

Η συμμετοχή ήταν μεγάλη και η προσέλευση ικανοποίησε τους υποψηφίους. Είμαι σε θέση να γνωρίζω πως ψήφισαν όχι μόνο ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ, αλλά και πολλοί του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ στην διαδικασία υπήρχαν και αρκετοί από αυτούς που δεν δηλώνουν υποστηρικτές κάποιου κόμματος. Και αυτό είναι πολύ-πολύ σημαντικό. Εκεί όμως που αξίζει να σταθούμε είναι στην συμμετοχή πολιτών που πρόσκεινται στην Νέα Δημοκρατία, με πρώτο τον Παναγιώτη Ψωμιάδη ο οποίος το δήλωσε κιόλας! Εξάλλου πρέπει να σημειώσουμε και τα συγχαρητήρια για την διαδικασία από τον πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας. Ένα fair play που έχει ανάγκη η πολιτική.

Η συμμετοχή αυτή λοιπόν, δείχνει πως ο έλληνας ανήκε πάντα στο Κέντρο και Αριστερά, μακριά από δέσμια και περιορισμούς, από χούντες και στρατούς, από αναρχικά στοιχεία που επισκιάζουν την ελευθερία του άλλου. Με κύριο γνώμονα την ελευθερία, την δημιουργικότητα και την δημοκρατία.

Δεν ξέρω αν η νέα παράταξη που προέκυψε χθες, μπορεί να γιγαντωθεί σαν κόμμα. Να αποτελέσει τον νέο πόλο της ελληνικής πολιτικής σκηνής. Ξέρω πως σε αυτό συμμετέχουν άνθρωποι νέοι και ορεξάτοι. Άνθρωποι που έχουν όρεξη να δείξουν κάτι καινούριο και πιο οργανωμένο.

Όμως αυτό δε σημαίνει ότι θα έχουν και λευκή επιταγή από μένα. Το νέο κόμμα πρέπει να δείξει τα πρώτα δείγματα γραφής του από τώρα. Ως αντιπολίτευση αρχικά πρέπει να δραστηριοποιηθεί με συγκεκριμένες προτάσεις, ξεκάθαρες πολιτικές και ρεαλιστικούς στόχους. Ο κόσμος έχει ωριμάσει. Δεν πέφτει θύμα ωραιοποιημένων υποσχέσεων, όχι μετά από το πατατράκ της απάτης του ΣΥΡΙΖΑ και πλέον είναι μεγάλη ευθύνη για όποιον θέλει να λέει ότι ασχολείται με την πολιτική, να μπορεί να συνδυάζει μαζί με την πολιτική φλυαρία και την αντρίκια ειλικρίνεια.

Όπως βλέπετε, δεν μπαίνω καν στην διαδικασία να ασχοληθώ με τον νικητή ή αν θέλετε τους... φιναλίστ. Αυτό είναι κάτι που θα μας απασχολήσει το επόμενο διάστημα. Για αρχή, τονίζω τις απαιτήσεις μου για κάτι πραγματικά προοδευτικό. +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ μην ταξιδέψετε στα καλύτερα μέρη του κόσμου όπως στην ελλάδα

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Μπορώ να λέω ότι έχω επισκεφτεί ως τώρα περίπου δεκαπέντε αεροδρόμια σε Ελλάδα και εξωτερικό και ενώ έχω άποψη για το καθένα από αυτά (τι ωραίο εκείνο της Κοπεγχάγη και τι χάος σε εκείνο της Νέας Υόρκης) ποτέ δεν θα έλεγα πως το αεροδρόμιο αποτελεί το κριτήριο για να επιλέξω τον προορισμό μου.

Εγώ όμως είμαι ένας και υπάρχουν χιλιάδες τουρίστες εκεί έξω που δεν συμφωνούν με εμένα. Και κάπως έτσι, η λίστα με τα χειρότερα αεροδρόμια του κόσμου αποκτά μεγάλη βαρύτητα κυρίως επειδή τα κράτη που διατηρούν τα αεροδρόμια αυτά ή ακόμα παραπάνω οι κατά τόπους τοπικές αυτοδιοικήσεις οφείλουν να μεριμνήσουν πολύ απλά, για να βγουν από την λίστα αυτή. Δεν είναι θέμα τιμής ή πατριωτισμού, αλλά προστασίας του τόπου τους. Ενίσχυση του τόπου τους, τουριστικά, οικονομικά, κοινωνικά.

Κι αν όλο αυτό ακούγεται πολύ θεωρητικό, το γεγονός ότι η Ελλάδα έχει 4 αεροδρόμια στην λίστα των 15 χειρότερων του κόσμου, τότε κάπως πρέπει να το μελετήσουμε όλο αυτό. Πριν απογοητευτούμε και οργιστούμε, αξίζει να δούμε όλη την λίστα για να διαπιστώσουμε πως "κακό" αεροδρόμιο έχει και η Αγγλία και η Ιταλία και η Γαλλία και οι ΗΠΑ. Όμως, έχουν από ένα...

Τα 15 χειρότερα αεροδρόμια του κόσμου:

Και όταν η συζήτηση έρχεται στην Ελλάδα, τότε με λύπη διαπιστώνουμε πως σε μία από τις πιο τουριστικές περιοχές του κόσμου, καταφέραμε να υποδεχόμαστε τους επισκέπτες μας με 4 από τους 15 χειρότερους τρόπους στον κόσμο και αυτό δεν είναι απλά ένα πρόβλημα, είναι μια εθνική αγένεια προς εκείνους που έρχονται για να αφήνουν τα λεφτά τους εδώ διασκεδάζοντας. Αποτελεί μία ένδειξη πως το πιο εύκολο χρήμα που μπορεί να αντλήσει μια χώρα -όπως είναι ο τουρισμός- εμείς το χλευάζουμε, το θεωρούμε δεδομένο με ότι κι αν αυτό συνεπάγεται.

Ανάγοντας το ζήτημα σε λίγο πιο εθνικό επίπεδο, θα έλεγα ότι είναι εντυπωσιακά προκλητικό το γεγονός πως ανάμεσα στα 4 χειρότερα αεροδρόμια της Ελλάδας, δεν είναι ούτε αυτό της Αλεξανδρούπολης, ούτε αυτό της Καλαμάτας (τίποτα προσωπικό με τις δύο πόλεις, απλά παραδείγματα) των οποίων οι πόλεις δεν είναι δα και οι πυλώνες του τουρισμού της χώρας, αλλά αντιθέτως, είναι του Ηρακλείου -το οποίο είναι το δεύτερο σε κίνηση μετά από αυτό της Αθήνας- και των Χανιών, δηλαδή και τα δύο της Κρήτης, του νησιού που αποφέρει σαν Περιφέρεια τα περισσότερα χρήματα στην χώρα.

Εδώ θα μπορούσαμε να προσθέσουμε άνετα ορισμένα στοιχεία που πλαισιώνουν την διαπίστωση αυτή, όπως το εθνικό δίκτυο του νησιού και άλλες υποδομές που εξαρτώνται από την Κεντρική Διοίκηση της χώρας, όμως δεν το κάνω γιατί ίσως ξεφύγω από το θέμα μου.

Έτσι προτιμώ να πλαισιώσω την έρευνα με την δική μου προσωπική εμπειρία από το αεροδρόμιο της πόλης μου, του Ηρακλείου, το οποίο το καλοκαίρι υποφέρει από έλλειψη υποδομών, προσωπικού και εγκαταστάσεων σε σημείο που οι επισκέπτες του, αναγκάζονται να δημιουργούν ουρές που φτάνουν έξω από το κτίριο στο απόλυτο ταξιδιωτικό αστείο... Και μάλιστα, την ίδια ώρα που εδώ και δεκαετίες συζητείται, μελετάται, δημοπρατείται ένα νέο υπερσύγχρονο αεροδρόμιο λίγο έξω από την πόλη το οποίο φυσικά και θα λύσει όλα αυτά τα προβλήματα. Όμως όσο το έχετε δει εσείς, άλλο τόσο τελικά υπάρχει!

Μας αρέσει ή όχι, το αεροδρόμιο είναι κάτι σαν τον μετρητή μετρητών στην τράπεζα. Κάθε επισκέπτης είναι και καμπόσα χαρτονομίσματα. Όταν όμως το μηχάνημα αρχίσει να χαλάει, θα έχετε παρατηρήσει ότι πετάει τα χαρτονομίσματα έξω ή παθαίνει εμπλοκή μπλοκάροντας την διαδικασία. Φανταστείτε ότι σιγά-σιγά, αυτό συμβαίνει με τους επισκέπτες μας και σκεφτείτε εκ νέου για την σημαντικότητα του προβλήματος αυτού... +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ το jason-αντιγόνη είναι ένα θύμα της εξελικτικής μαλακίας του σήμερα

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Δεν είναι ταινία φαντασίας ούτε κάποιο σενάριο απ' το μέλλον. Είναι γεγονός του "σήμερα" και είτε θα νιώσεις πουριτανός είτε πολύ μεγάλος σε ηλικία είτε κάτι άλλο που δεν θα το γράψω εδώ.

Έχουμε λοιπόν έναν άντρα που δεν ξέρω ποια μύγα τον τσίμπησε αλλά στηριζόμενος στους νόμους του κράτους άλλαξε το όνομα του σε Jason. Να τον έλεγαν Ιάσονα; Αγνοώ... Προφανώς είχε φαγούρα στον κώλο του από καιρό και όταν η νέα κυβέρνηση αποφάσισε να νομιμοποιήσει σχεδόν κάθε παρά φύσιν δραστηριότητα μεταξύ ομοφυλόφιλων ή παράουρα (που λέμε και στην Κρήτη) σεξουαλικώς προσδιορισμένων, εκείνος το πήγε ένα βήμα πιο πέρα τραβώντας κι άλλο το σκοινί.

Η απαίτηση του σήμερα, είναι να προστεθεί δίπλα στο νόμιμο Jason και το όνομα Αντιγόνη το οποίο θα εξισορροπεί το φύλλο του. Για την ακρίβεια απαιτεί από την ελληνική δικαιοσύνη να του αναγνωρίσει νομίμως το δικαίωμα να μην έχει φύλλο και να χρησιμοποιείται για αυτόν η αντωνυμία  "το".

Ο Jason, η Αντιγόνη, τώρα σε μία συσκευασία του ενός... είναι το... Αυτό!

Διάβασα σε διάφορα άρθρα της επικαιρότητας για την δράση του... "αυτό" και ενώ δηλώνει ακτιβιστή και υπέρμαχο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, παράλληλα έχει και πλούσια δράση σαν φιλόζωο και πάει λέγοντας. Αισθάνεται τόσο πολύ ότι προσφέρει που στο τέλος απλά θέλει να απολαύσει αυτήν την "ουδετερότητα" που διεκδικεί στα ελληνικά δικαστήρια, ακόμα κι αν στο τέλος αναγκαστεί να προσφύγει στα ευρωπαϊκά.

Αρκετά με αυτό. Ας προβληματιστούμε λίγο. Εγώ είμαι περήφανος που είμαι άντρας, είμαι επίσης περήφανος που μου αρέσουν οι γυναίκες και απολαμβάνω να τις βλέπω να τονώνουν και να εκφράζουν την θηλυκότητα τους. Μ' αρέσει να μιλάω με άντρες για διάφορα αντρικά πράγματα, όπως και να συναναστρέφομαι με γυναίκες για να έχω συζητήσεις που άπτονται των ενδιαφερόντων τους. Τώρα με έναν... ουδέτερο άνθρωπο δεν ξέρω πως θα μπορούσα να φερθώ ειδικά αν έμοιαζε όπως ο τύπος, δηλαδή να φοράει φορέματα και μακιγιάζ και να έχει πιο πολλές τρίχες από μένα!

Όλοι οι άνθρωποι θέλουμε να διαφέρουμε και να ξεχωρίζουμε. Να επιδεικνύουμε την διαφορετικότητά μας εφόσον αυτό μας κάνει να αισθανόμαστε καλά με τον εαυτό μας. Όμως στην πάροδο του χρόνου και στην εξέλιξη της κοινωνίας, χάσαμε την αίσθηση του προσδιορισμού της έννοιας της προόδου είτε ανθρωπολογικά είτε εννοιολογικά είτε κοινωνικά. Έχουμε τόσο μεγάλη αγωνία για να επηρεάσουμε αυτήν την εξέλιξη που καταλήγουμε να βάζουμε την σφραγίδα μας άμεσα ή έμμεσα σε οποιαδήποτε μαλακία απλά φαντάζει διαφορετική και προσποιούμαστε με τόσο πάθος ότι μας αρέσει που στο τέλος όχι απλά την υιοθετούμε αλλά την πιστεύουμε και ιδεολογικά. +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ για λίγο καιρό υποστηρίζουμε όλοι τον παναθηναϊκό (εκτός γηπέδου)

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Αν και υποστηρίζω πάντοτε τις ελληνικές ομάδες στην Ευρώπη, δεν μπορώ να κρύψω την αντιπάθεια μου σε αυτές του Κέντρου, όπως ο Ολυμπιακός, ο Παναθηναϊκός, η ΑΕΚ κλπ. Επιπροσθέτως έχω μια κάποια ιδιαίτερη αδυναμία στο να αντιπαθώ τον Παναθηναϊκό. Έτσι, κάθε αποτυχία για αυτόν ή τις άλλες ομάδες που προανέφερα είχε πάντοτε ιδιαίτερο γούστο για εμένα (επαναλαμβάνω ότι εξαιρώ τις ευρωπαϊκές τους συμμετοχές).

Η συνήθεια μου αυτή ωστόσο φέτος δείχνει να αλλάζει. Ο Παναθηναϊκός διανύει μία από τις χειρότερες φάσεις στην ιστορία του, με ένα εκ των σεναρίων που ακούγονται να είναι και η πτώση του στο ερασιτεχνικό πρωτάθλημα. Κάποια στιγμή το αστειάκι με τις κόντρες (μου) τελείωσε και πλέον ενδιαφέρομαι πραγματικά για την κατάσταση στην ομάδα.

Βλέπετε, εδώ και αρκετό καιρό η ομάδα είναι είτε διοικητικά ακέφαλη είτε με προέδρους και μεγαλομετόχους που κάθε άλλο παρά σεβασμό εμπνέουν. Άνθρωποι της σειράς κλήθηκαν να διοικήσουν ένα τεράστιο σωματείο και φυσικά το κατέστρεψαν χρεώνοντας το υπέρογκα, αλλά και γεμίζοντάς το με λανθασμένες διοικητικές επιλογές, καθώς επίσης και μεταγραφές του ποδαριού. Ο Παναθηναϊκός βρέθηκε από τα χέρια ζάπλουτων σεΐχηδων σε επιχειρηματίες της προπαγάνδας και της πρόκλησης. Και από ομάδα με σταθερή πορεία στην Ευρώπη και με βλέψεις για ένα σύγχρονο γήπεδο στολίδι, κατάντησε να μην μπορεί να συγκρατήσει τους αγανακτισμένους του οπαδούς από νέα επεισόδια κάθε φορά.

Αρέσει ή όχι σε μερικούς, ο Παναθηναϊκός είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με την Ιστορία της Ελλάδας. Δεν είναι ένα απλό αθλητικό σωματείο, αλλά ένας οργανισμός που έχει προσφέρει και σε αθλητικό και σε κοινωνικό επίπεδο στην χώρα. Το λιγότερο που αξίζει, είναι σεβασμός και από τον επιχειρηματικό κόσμο και από την αθλητική κοινωνία, αλλά και από τον ελληνικό λαό. Σαν ελληνική επιχείρηση που είναι, δεν θα πρέπει να της χαριστεί κάτι αν χρωστάει σε προσωπικό ή το κράτος, όμως όσοι θέλουν να ενδιαφερθούν για την ομάδα αυτή, θα πρέπει να το κάνουν με σοβαρότητα και υπευθυνότητα και όχι κοροϊδεύοντας τον κόσμο.

Ας μην ξεχνάμε πως μόλις πριν λίγες ημέρες, οι απλήρωτοι παίκτες του Παναθηναϊκού ίδρωσαν την φανέλα τους και κέρδισαν τον πανίσχυρο Ολυμπιακό του Champions League αποδεικνύοντας πως ακόμα και σήμερα, ακόμα και τον επαγγελματισμό που επικρατεί στο ποδόσφαιρο, κάποιοι μπορούν να παίξουν για μια τόσο "βαριά φανέλα". +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ εσύ ζεις ή υπάρχεις;

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Πάει καιρός τώρα που έγραφα για παράλληλους κόσμους. Δεν αναφερόμουν σε κάποιο παράλληλο σύμπαν ή σενάρια επιστημονικής φαντασίας, αλλά στον τρόπο που ο καθένας αντιλαμβάνεται ή βιώνει ή εκμεταλλεύεται το περιβάλλον στο οποίο ζει.

Πρώτο θύμα αυτής της διαπίστωσης είναι ο εαυτός μου. Ζω στο Ηράκλειο. Μια υπέροχη πόλη με πραγματικά αμέτρητα σημεία για να επισκεφτεί κανείς. Κι όμως η ζωή μου περιφέρεται ανάμεσα σε 3-4 σημεία (δουλειά, σπίτι, σχολεία κλπ.) και το αυτοκίνητο μου είναι σα να "ζει" την ζωή ενός συρμού του μετρό με συγκεκριμένο δρομολόγιο μπρος και πίσω.

Κι όμως... η μαγεία είναι εκεί έξω και απλά περιμένει από εσένα να την βιώσεις. Το μόνο που χρειάζεται είναι να κάνεις ένα βήμα πίσω για να μπορείς να παρατηρείς πιο ψύχραιμα και αντικειμενικά το τι συμβαίνει στ' αλήθεια.

Πρόσφατα είχα την ευκαιρία να κάνω αυτό το βήμα πίσω έστω και για μία μέρα και να παρατηρήσω αυτόν τον παράλληλο κόσμο. Είδα ένα ζευγάρι νέων να περπατάει χέρι-χέρι στον δρόμο ώσπου έκατσαν για ένα ποτήρι κρασί. Γύρω τους υπήρχε φασαρία από παιδιά, έντονη μουσική και άλλες παρέες που γελούσαν ή φώναζαν, όμως έδειχναν ότι τίποτα από αυτά δεν μπορούσαν να τους επηρεάσουν. Δεν γύρισαν ούτε μία φορά το κεφάλι τους για να δουν ή να σχολιάσουν κάτι από αυτά. Το μόνο που έκαναν ήταν να κοιτάζει ο ένας τον άλλο βαθιά στα μάτια και να ανταλλάζουν σιγανές κουβέντες που ίσως να ήταν και ψιθυριστές.

Λίγο αργότερα, έβλεπα έναν πατέρα να παρακολουθεί έναν ποδοσφαιρικό αγώνα (στην τηλεόραση) με τον γιο του. Δεν έδειχνε να τον ενδιαφέρει το σκορ, νομίζω ότι του αρκούσε που εξηγούσε διάφορες φάσεις στον γιο του την ίδια ώρα που άλλοι μιλούσαν δυνατά, έβριζαν ή ένιωθαν άγχος για την εξέλιξη του αγώνα.

Και κάπως νωρίτερα απ' αυτά, παρατηρούσα μία μητέρα να περπατάει με την έφηβη κόρη της και σε πολύ ήρεμο και φιλικό κλίμα να της δίνει συμβουλές για το πως δεν πρέπει να παρατάει την παρέα της όταν έχουν βγει όλοι μαζί με την κόρη της χωρίς ίχνος εγωισμού να την προσέχει ιδιαίτερα. Δίπλα τους άλλοι διερχόμενοι μιλούσαν αγχωμένοι στο τηλέφωνο ή επιτάχυναν το βήμα τους σα να είχαν χάσει κάποιο σημαντικό ραντεβού.

Η θάλασσα βρίσκεται 100 μέτρα από το γραφείο μου, όμως δεν θυμάμαι πότε ήταν η τελευταία φορά που την κοίταξα. Ένας ψαράς ακόμα δεν ξέρω πότε στάθηκε για ένα λεπτό να την χαζέψει. Πάω στοίχημα όμως ότι το ζευγάρι του πρώτου παραδείγματος, έχει περάσει καμπόσες ώρες κοντά της...

Έτσι σήμερα έρχομαι να απαξιώσω το δικό μου προηγούμενο συμπέρασμα περί παράλληλου κόσμου. Το πως τον βιώνουμε (τον κόσμο) είναι καθαρά δική μας επιλογή. Το αν επιλέγουμε να μασάμε το φαγητό ή να το γευόμαστε, το αν επιλέγουμε να καταπίνουμε το ποτό μας ή ευφραινόμαστε από δαύτο, το πως επιλέγουμε να κοιτάζουμε κάποιον ή να τον αντικρίζουμε. Και ναι, ξέρω καλά πως οι συνθήκες είναι πάντα αντίξοες, όμως αν αφεθούμε σε αυτές, τότε θα γίνουμε ένα με αυτές... αντίξοι άνθρωποι! Είναι λοιπόν επιτακτική η ανάγκη εξεύρεσης ενός κινήτρου, ενός μικρού "σπρωξίματος" που θα μας πάει αυτό το πολύ σημαντικό ένα βήμα πίσω για να μάθουμε να ζούμε την ζωή και όχι να πέφτουμε χωρίς σωσίβιο πάνω στο ποτάμι της ροής της. Καλή επιτυχία σε όλους μας... +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ ο γερμανός που η ελλάδα λάτρεψε να μισεί

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Διάβασα με πολύ ενδιαφέρον την συνέντευξη του Β. Σόιμπλε -του απερχόμενου Υπουργού Οικονομικών της Γερμανίας τα τελευταία 8 χρόνια- σε ελληνικό μέσο στο οποίο, όπως κάθε πολιτικός που κατεβαίνει από το προσκήνιο της πολιτικής, φρόντισε να μιλήσει με αλήθειες και μάλιστα να αποκαλύψει κάποιες που δεν θα μας αρέσουν.

ολόκληρη η συνέντευξη εδώ

Ο Σόιμπλε βρισκόταν πίσω από κάθε σκληρή απόφαση για την Ελλάδα. Και ενώ όλοι πάντα ήμασταν βέβαιοι πως αυτός μας έφερε στα όρια της φτώχειας και της ανεργίας και ενώ πιστέψαμε πως ο εκάστοτε πρωθυπουργός απλά έβαζε την υπογραφή του σε έτοιμα νομοσχέδια που είχε συντάξει ο Σόιμπλε και... η παρέα του, ήρθε η ώρα να ξυπνήσουμε από το σενάριο δαιμονοποίησης που επί σειρά ετών μας έκανε να κοιμόμαστε καλύτερα.

Όπως και ο ίδιος είπε την συνέντευξή του, όπως κι άλλοτε έχει ακουστεί (αλλά πέρασε στα ψιλά) οι προτάσεις για εξοικονόμηση χρημάτων δεν αφορούσαν κατ' ανάγκη τις περικοπές των συντάξεων αλλά πρωτίστως την αύξηση της φορολογίας των πλουσίων και ειδικά των εφοπλιστών. Τελικά καμία κυβέρνηση δεν τόλμησε να τα βάλει με τα μεγάλα κεφάλια και σημειώνω ειδικά και ξεχωριστά των Τσίπρα που ακριβώς αυτό είχε υποσχεθεί, όμως όπως και οι άλλοι, έτσι κι αυτός προτίμησε να πιάσει τους στόχους περικόπτοντας συντάξεις.

Όταν ο Σόιμπλε φαινόταν ο κακός σε κάθε δύσκολη στιγμή στα αμέτρητα Eurogroups, στην πραγματικότητα κανείς δεν σκέφτηκε πως ουσιαστικά εφάρμοζε ένα σχέδιο αναδιάρθρωσης. Έναν αυστηρό τρόπο για να διορθώσει η χώρα τα οικονομικά και κοινωνικά ελλείμματα. Και πως το πως τελικά αυτό θα συνέβαινε θα ήταν απόφαση της εκάστοτε ελληνικής. Και προς Θεού, δεν προσπαθώ να δικαιολογήσω έναν άνθρωπο που έδειχνε πιο σκληρός απ' όσο ένας ολόκληρος λαός θα μπορούσε να αντέξει. Εξάλλου ο ίδιος είπε ότι στην Γερμανία δεν θα μπορούσε να εφαρμόσει τα μέτρα αυτά.

Μία από τις πιο απειλητικές στιγμές σε αυτά τα χρόνια ήταν όταν κάθε φορά έπεφτε στο τραπέζι το ζήτημα του #Grexit δηλαδή της εξόδου της χώρας από την Οικονομική Νομισματική Ένωση στην οποία με τόσο κόπο είχαμε μπει. Ο Σόιμπλε ήταν υπέρ αυτής της λύσης με προσωρινό ορίζοντα ώστε να γίνει η οικονομία μας ανταγωνιστική. Στην πραγματικότητα όμως η εξαθλίωση του ελληνικού λαού δε θα μπορούσε να μετρηθεί με τίποτα.

Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, ο Σόιμπλε στιγμάτισε την πορεία της Ελλάδας κατά την κρίση. Δεν ήταν όμως αυτός που την καθόρισε. Ήταν η ατολμία των ελλήνων πολιτικών που δεν υπήρξαν πιο θρασείς στην εφαρμογή που οι ίδιοι ψήφιζαν, και που τουλάχιστον θα μας είχε κάνει να ξεμπερδέψουμε τώρα.

Ο Σόιμπλε δήλωσε πως στεναχωριόταν για το μένος που δεχόταν από τον ελληνικό λαό και πως ουδέποτε δεν σκέφτηκε αρνητικά για αυτόν και εγώ τον πιστεύω. Γιατί όπως είπε και ο ίδιος, άλλο ο λαός μιας χώρας κι άλλο οι πολιτικοί της... Καταλάβατε, ε; +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ όταν οι ηλικιωμένοι προσφέρουν άθελά τους με λάθος τρόπο στην κοινωνία

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Ζουν ανάμεσα μας, σε λίγα χρόνια στην Ελλάδα θα μας ξεπεράσουν και σε πληθυσμό. Οι ηλικιωμένοι και δη, συνταξιούχοι είναι μια μερίδα πληθυσμού που καθορίζει εν πολλοίς τις τύχες της χώρας μας. Ψηφίζουν, καταναλώνουν, μετακινούνται, αποτελούν ζωντανό κύτταρο της κοινωνίας μας και είναι εδώ, άλλοτε ενεργοί και δραστήριοι κι άλλοτε όχι και τόσο.

Έχω γράψει πολλές φορές πως το λάθος με τους συνταξιούχους είναι πως καλούνται να ζήσουν πολλές φορές τα παιδιά τους, ακόμα και τις οικογένειές τους. Το γεγονός και μόνο αποτελεί έναν οικονομικό βιασμό των ανθρώπων αυτών που όχι μόνο είδαν την σύνταξη τους να περικόπτεται πολλάκις, αλλά πλέον καλούνται να την μοιραστούν με τα παιδιά τους που έτσι κι αλλιώς στηρίζουν με άλλους τρόπους. Αυτό όχι μόνο αποδεικνύει την γύμνια του ελληνικού συστήματος που προσβάλλει τους νέους ανθρώπους, αλλά θέτει σε αδράνεια τους μεγαλύτερους μετατρέποντάς τους από ενεργούς πολίτες σε κύτταρα στήριξης και αναπλήρωσης αναγκών.

Άντρες και γυναίκες συνταξιούχοι περνούν εντελώς διαφορετικά τον χρόνο τους στην Ελλάδα. Οι γυναίκες συχνάζουν στις εκκλησίες και στην αγορά, φροντίζοντας να έχουν μαγειρέψει από νωρίς και είτε να παρακολουθήσουν το απόγευμα την αγαπημένη τους σαπουνόπερα είτε να επιφορτιστούν με το μεγάλωμα του εγγονιού τους προς τέρψη των παιδιών τους που μάλλον σε αυτήν την περίπτωση είναι εργαζόμενοι και άρα απλά δεν έχουν τι να κάνουν τα παιδιά τους.

Οι άντρες επί των πλείστων συχνάζουν στα καφενεία και είτε αλωνίζουν όλη μέρα την γειτονιά για να βοηθήσουν στο σπίτι σε ψώνια και απασχόληση των εγγονιών τους, είτε λιώνουν την εφημερίδα και κάθε είδους ειδησεογραφική εκπομπή στην τηλεόραση. Το καφενείο βέβαια είναι ειδική περίπτωση "συναγωγής" αφού μπορεί απλά να εξυπηρετεί την συνάθροιση με συνομίληκους, αλλά και να εκτονώνει παλιά απωθημένα με ένα αθώο χούφτωμα στην όμορφη αλλοδαπή σερβιτόρα.

Και οι μεν και οι δε δείχνουν να είναι πολύ απασχολημένοι για να προβληματιστούν για το μέλλον που τους απομένει, όμως κάπου ανάμεσα τους βρίσκεται μια άλλη μερίδα ηλικιωμένων που βιώνουν μια ψυχολογική απομόνωση και μελαγχολία. Άνθρωποι που για κάποιο λόγο είτε απότομα είτε σταδιακά παραιτήθηκαν από την ζωή πριν να είναι ακριβώς η ώρα τους. Αυτήν την ομάδα ανθρώπων οφείλουμε να στηρίξουμε. Είτε με τον χρόνο μας, είτε με μερικές οικογενειακές στιγμές, είτε ακόμα και με υλικά αγαθά. +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ και (ξαφνικά) ήρθε η ώρα να αλλάξεις για έναν απώτερο σκοπό

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Λέμε πως υπάρχουν άνθρωποι "αληθινοί", αυτοί δηλαδή που δεν χρειάζεται να κρυφτούν ή να προσποιηθούν και είναι ότι βλέπεις. Εγώ νομίζω ότι αυτό είναι κουραφέξαλα και πως κάθε άνθρωπος έχει κληθεί στην ζωή του να υποκριθεί και να προσποιηθεί είτε για να προσαρμοστεί σε μια άβολη κατάσταση, είτε για να προστατεύσει κάποιον, είτε ακόμα για να τον βλάψει και εξαπατήσει.

Τι γίνεται όμως όταν πρέπει να αλλάξεις κλίμα, συμπεριφορά, συναισθήματα και τρόπο σκέψης για να φέρεις σε επιτυχία έναν στόχο; Τις απαντήσεις σε αυτά τα θέματα θα μπορούσαν να μας τις δώσουν διάσημοι ηθοποιοί που για μερικούς μήνες μπορεί να προσποιούνται ψυχοπαθείς δολοφόνους και μετά από λίγο καιρό να προσποιούνται βασιλιάδες, άστεγους ή υπέρήρωες.

Αυτήν την εβδομάδα λοιπόν ξεκίνησα να γράφω ένα παραμύθι το οποίο είχα αρχίσει να χτίζω στο μυαλό μου από το καλοκαίρι. Όσοι γνώριζαν για την πρόθεσή μου αυτή με ρωτούσαν γιατί δεν ξεκινούσα την συγγραφή και η αλήθεια είναι ότι εκτός από την έλλειψη χρόνου, οι συνθήκες στην ζωή μου δεν ήταν κατάλληλες για να με αφήσουν να αφεθώ σε έναν τόσο μαγικό και απαιτητικό κόσμο όπως αυτόν που έχω πλάσει με την φαντασία μου.

Μήπως τελικά το μυστικό κρύβεται ακριβώς στις συνθήκες ηρεμίας, αυτοσυγκέντρωσης και τόνωσης της δυνατότητας του καθένα να διαβεί το πέρασμα από την μία προσωπικότητα στην άλλη; Πιθανότατα. Και σε κάθε περίπτωση παίρνουμε σαν δεδομένο πως κάτι τέτοιο δεν είναι εύκολο. Απαιτεί μία τεχνική και μία συνέπεια.

Δεν σας το κρύβω, ξέρω από -σχεδόν- όλους να προφυλάξω τα αληθινά μου συναισθήματα. Μπορώ να προσποιηθώ για να μην εγείρω αντιδράσεις και φασαρίες, μπορώ και να προσαρμοστώ σε καταστάσεις, συνθήκες και σχέσεις, όμως το να μπαίνεις στην ψυχολογία ενός δράκου, μιας νεράιδας, μιας μάντισσας, ενός βασιλιά, μιας πριγκίπισσας και ενός μαχητή, ε... αυτό θέλει κάτι παραπάνω. Θέλει, έμπνευση! +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ η δύναμη που δεν ήξερες ποτέ ότι έχεις

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Από παιδί, ο άνθρωπος μαθαίνει σε υποχρεώσεις, ανάγκη εκπλήρωσης άλλων και εκκρεμότητες που πρέπει να τακτοποιήσει. Από το να μαζέψει τα παιχνίδια του πριν πάει για ύπνο και να διαβάσει τα μαθήματα του, καταλήγουμε στο να πρέπει να πληρώσει τους λογαριασμούς και να τηρεί τους νόμους του κράτους. Πρόκειται για έναν μπούσουλα τον οποίο πρέπει να ακολουθήσει για να είναι ενεργός σε μια κοινωνία, σε μια οικογένεια, στην ζωή γενικά.

Το πρόβλημα είναι πως στην ζωή δεν ακολουθούμε τις σελίδες ενός εγχειριδίου. Δεν πηγαίνουμε από το πρώτο κεφάλαιο στο δεύτερο ακολουθώντας κατά γράμμα μία-μία τις υποενότητες. Υπάρχουν άνθρωποι που κλήθηκαν να προσπεράσουν πολλά κεφάλαια στην ζωή και επωμίστηκαν σύντομα πολλές ευθύνες που στα μάτια πολλών φαντάζει αδύνατο. Κάποιοι έχασαν τους γονείς τους και κάποιοι άρχισαν να δουλεύουν για βιοποριστικούς λόγους πολύ μικροί. Κάποιοι αντιμετώπισαν αρρώστιες και κάποιοι έπεσαν θύμα βίας και εκμετάλλευσης. Υπάρχει βέβαια και το άλλο άκρο με ανθρώπους που ποτέ δεν μεγάλωσαν, ποτέ δεν πέρασαν στο.... επόμενο κεφάλαιο!

Όπως είπα, στην πραγματικότητα δεν υπάρχει βιβλίο για όλα αυτά. Η ζωή κυλά και εσύ ανάλογα με το τι βλέπεις να σου έρχεται τρέχεις. Κάτι σαν το Tetris αν ξέρετε... Κι έτσι, υπάρχουν άνθρωποι που αφοσιώνονται σε έναν σκοπό για πολύ ιδιαίτερους λόγους. Και ξεκινάνε μία προσπάθεια που για πολλούς θα φάνταζε αδύνατη! Αλλά τώρα δεν μας ενδιαφέρει η άποψη των πολλών, αλλά των ίδιων των πρωταγωνιστών.

Ποτέ κανείς δεν έμαθε τα όρια του στις καλές περιόδους της ζωής του ή διαβάζοντας ένα βιβλίο. Υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω -πολύ ξεχωριστοί άνθρωποι- που αφοσιώνονται σε έναν σκοπό, θέτουν κάποιους στόχους για να ικανοποιήσουν αυτόν τον σκοπό και ύστερα προσπαθούν. Τα δίνουν όλα. Θέλουν να φέρουν εις πέρας το πιο δύσκολο έργο, ακόμα και κόντρα στις έως τώρα δεδομένες γι' αυτούς, δυνάμεις τους. Καταπονούνται, ζορίζονται, όμως σε κάθε τέτοια δύσκολη στιγμή βάζουν στο μυαλό τους ακριβώς την εκπλήρωση του στόχου. Και ύστερα τις συνέπειες του. Το γεγονός -ας πούμε- πως κάποιοι θα γίνουν ευτυχισμένοι με αυτό ή θα εκπληρώσουν μία υπηρεσία προς την κοινωνία.

Πρέπει να θαυμάζουμε αυτούς τους ανθρώπους. Να τους στηρίζουμε και αν είναι στο χέρι μας να τους εμψυχώνουμε, να τους ανταμοίβουμε για την προσπάθεια τους.

Ξέρετε, σαν άνθρωπος είμαι αυστηρός στα θέματα εκπλήρωσης στόχων. Ικανοποιούμε μόνο όταν το αποτέλεσμα είναι το ζητούμενο. Όμως πολλές φορές, πρέπει να κάνουμε ένα βήμα πίσω και να μπαίνουμε στην διαδικασία να αξιολογούμε την πορεία της προσπάθειας του άλλου. Πως θα συμπεριφερθούμε στην αποτυχία του; Πως θα ανταμείψουμε την προσπάθεια; Πως θα δώσουμε τα κατάλληλα κίνητρα για την συνέχεια.

Και είναι αλήθεια πως βλέπω ανθρώπους που δίνουν μεγάλο αγώνα στην ζωή τους για να πετύχουν κάτι που έως τώρα έδειχνε αδιανόητο για τα δεδομένα τους. Και ξέρετε κάτι; Όταν υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι, άνθρωποι που πνίγουν το "εγώ" τους για να δουλέψουν για κάτι θεμιτό έστω και στο όνομα κάποιου άλλου, εγώ συγκινούμε. Σκέφτομαι πως αυτός ο κόσμος έχει ελπίδα. Σκέφτομαι πως δεν είμαστε καταδικασμένοι. Σκέφτομαι πως κάποιος, κάπως, έκανε κάτι σωστά εκεί έξω και εύχομαι το όποιο κίνητρο τους οδηγεί αυτούς τους ανθρώπους να συνεχίσει να το κάνει ως το τέλος (του στόχου). Μέχρι... τον επόμενο! +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ τι δεν μας αρέσει από τον νόμο αλλαγής φύλου στα 15

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Βρισκόμαστε προ των πυλών που η ελληνική κυβέρνηση, το ελληνικό Κοινοβούλιο θα ψηφίσει και θα εγκρίνει την κατοχύρωση του δικαιώματος της αλλαγής φύλλου από την ηλικία των 15. Η απόφαση προκάλεσε σάλο, όμως εγώ ακόμα δεν είμαι σίγουρος γιατί.

Είναι σημαντικό να διευκρινίσουμε αν συμφωνούμε με την αλλαγή φύλλου και ύστερα το αν εστιάζουμε στην δυνατότητα αλλαγής στα 15. Την τελευταία εβδομάδα παρατηρούσα κόσμο να παραληρεί αναφορικά με το ηλικιακό ζήτημα, οπότε αναρωτιέμαι αν όλοι αυτοί θεωρούν την αλλαγή φύλου φυσιολογική και αποδεκτή...

Και πάλι όμως, καλό είναι να μην τα μπερδέψουμε. Αν ο νόμος δικαιώνει σε έναν ενήλικα (ή μη) να προχωρήσει στην παραμόρφωση του σώματός του, είναι καθαρά δικαίωμά του. Η διαφωνία μας πρέπει να είναι φιλοσοφική ή ιδεολογική. Έτσι, αν ακούσω ότι ο Νίκος θα γίνει Νίκη προφανώς δεν μπορώ να κάνω τίποτα παραπάνω από το να εκφράσω τη γνώμη μου που είναι και αρνητική και ακραία. Βρίσκω πολύ λάθος να επιτρέπουμε την παρά φύσιν μεταχείριση του σώματός μας.

Κι αν κατά την ενηλικίωση ο νέος έχει το δικαίωμα να παραμορφώσει το σώμα του, τι αλλάζει αν τελικά αυτό μπορέσει θεσμικά να το κάνει τρία χρόνια νωρίτερα; Η αλήθεια είναι πως διάβασα ορισμένα πολύ εύστοχα σχόλια σχετικά, όπως το ότι -θεσμικά πάντα- θα μπορεί να αλλάζει φύλο αλλά όχι να οδηγεί. Θα μπορεί να αλλάζει φύλο αλλά όχι να πίνει μια μπύρα. Θα μπορεί να αλλάζει φύλο αλλά όχι να παίζει ένα Στοίχημα. Θα μπορεί να αλλάζει φύλο αλλά όχι να ψηφίζει! Η τραγικότητα των συγκρίσεων αυτών είναι πως κρίνοντας με κοινωνικά κριτήρια αλλά και προσπαθώντας να προσεγγίσουμε το θέμα βάση της εμπειρίας μας και εστιάζοντας στην ψυχοσύνθεση ενός έφηβου, η ανωριμότητα δείχνει τόσο αυτονόητη που απλά κάνει το όλο νομοσχέδιο να μοιάζει παράλογο.

Και για να μιλήσουμε λίγο πρακτικά... θα σας παρότρυνα να το κάνουμε λίγο "εικόνα" όλο αυτό. Έναν νέο που αισθάνεται θηλυκός. Έως τώρα κατάφερνε να το κρύβει προσποιούμενος και στα 15 του πια -μαθητής της Α' Λυκείου μπορεί να κάνει την περιβόητη αλλαγή. Αλήθεια, μπορεί κανείς να αναρωτηθεί για την επόμενη μέρα του στο σχολείο μετά την εγχείρηση; Τα σχόλια, ο ενδεχόμενος παραγκωνισμός, η κοροϊδευτική διάθεση ή ακόμα και τα περιστατικά βίας. Το αρνείται κανείς; Τα ψυχικά τραύματα που θα αποκομίσει αυτός ο νέος από τις αντιδράσεις του κοινωνικού συνόλου, θα είναι τέτοια που αποδεδειγμένα μπορεί να οδηγήσουν σε απομόνωση, μετάνοια, ακόμα και αυτοκτονία...

Θα έλεγα πως -ναι- κάθε άνθρωπος είναι ελεύθερος να αποφασίζει για την ζωή του, όμως ρόλος του νόμου είναι να τον προστατεύει και κατ' επέκταση το κοινωνικό σύνολο. Γι' αυτό η ζώνη και το κράνος είναι υποχρεωτικά ακόμα και σε ενήλικες. Κι έτσι, ο όποιος νόμος πρέπει να θεσπίζεται με γνώμονα το συμφέρον του εμπλεκόμενου και όχι την επιθυμία του. +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ το φάρμακο για τους τοξικούς ανθρώπους στην ζωή μας (που είσαι εσύ)

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Κάθε άνθρωπος -όσο ισχυρή προσωπικότητα κι αν έχει- επηρεάζεται άμεσα ή έμμεσα, θετικά ή αρνητικά, από τον κοινωνικό του περίγυρο. Δεν είναι κακό αυτό. Είναι δείγμα ότι ζούμε σε πολιτισμένες κοινωνίες, ότι σεβόμαστε τους κανόνες της συνύπαρξης και κάπως έτσι συνεχίζουμε προσπαθώντας για το καλύτερο για εμάς και τους ανθρώπους που αγαπάμε.

Συχνά σε αυτό, υπάρχουν διάφοροι ανασταλτικοί παράγοντες όπως για παράδειγμα ένα απρόοπτο υγείας κλπ. Τέτοια προβλήματα καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε συχνά στην ζωή μας. Πολλές φορές μας επηρεάζουν, κάποιες μας αλλάζουν, άλλες μας στιγματίζουν ή και κάποιες δεν καταφέρνουν να επιδράσουν πάνω μας.

Κι αν τα απρόοπτα είναι μέσα στο... πρόγραμμα (της ζωής) τι θα λέγατε για ένα άλλο είδος ανασταλτικού παράγοντα που δεν προέρχεται από συμβάντα αλλά από την δράση των ανθρώπων; Σίγουρα στην ζωή σας θα είχατε την ατυχία να αλληλεπιδράσετε με "τοξικούς ανθρώπους" με ανθρώπους που δηλαδή όχι μόνο δεν σας ωθούσαν στο ένα βήμα παραπάνω της ζωής σας, αλλά αντίθετα η μιζέρια, ο αρνητισμός και η στασιμότητα, σας κρατούσε πίσω. Ακόμα χειρότερα αν αυτοί οι άνθρωποι κατάφεραν να επηρεάσουν τον χαρακτήρα σας. Να σας κάνουν να κλάψετε, να χάσετε την αυτοπεποίθηση σας, να σας βάλουν στην διαδικασία να σκέφτεστε αρνητικά για τον εαυτό σας ή την ζωή γενικά.

Τέτοιοι άνθρωποι βρίσκονται παντού γύρω μας. Μπορεί να είναι στον χώρο εργασίας, ένας συνάδελφος ή ο εργοδότης μας. Μπορεί να είναι ο/η σύζυγος, μπορεί ακόμα και ένας στενός φίλος. Παρατηρήστε κάτι. Πρόκειται για ανθρώπους που δύσκολα μπορούμε να βγάλουμε από την ζωή μας. Προφανώς μπορούμε να αλλάξουμε δουλειά, να πάρουμε διαζύγιο ή απλά να αλλάξουμε παρέες, όμως αν ένας άνθρωπος κατάφερε να σε επηρεάσει τόσο πολύ (αρνητικά) τότε προφανώς και ασκεί μεγάλη επίδραση πάνω σου. Οπότε... πόσο εύκολο εγχείρημα θα είναι να τον βγάλεις από την ζωή σου;

Ένας τοξικός άνθρωπος κοντά μας είναι η πιο επικίνδυνη αρρώστια. Δεν έχει φάρμακο, δεν έχει ιατρική διάγνωση, προϋποθέτει μόνο προσωπική αυτογνωσία και θέληση για αλλαγή με οποιοδήποτε κόστος. Και η ερώτηση μου προς εσένα σήμερα είναι: Είσαι έτοιμος/η να πάρεις αυτό το ρίσκο του κόστους της αλλαγής; +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ η αναγκαιότητα του "ωραίου" και αν τελικά είναι... ωραίο

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Με αφορμή την πολύ συμβολική εποχή του Φθινοπώρου το οποίο και διανύουμε πια, σκέφτηκα να μιλήσουμε για την ωραιότητα. Κάτι που φυσικά δεν πρόκειται να καλυφθεί σε ένα κείμενο, όμως όταν λέμε για το "ωραίο" καλό είναι να έχουμε στο νου μας ότι καλύπτουμε μια τεράστια και πολλές φορές αντιφατική έννοια.

Ένα από τα πιο ωραία πράγματα που είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω, ήταν προχθές σε μία βάφτιση στην οποία ήμουν καλεσμένος, την ομιλία του Αρχιμανδρίτη Πρόδρομου Ξενάκη αμέσως μετά το μυστήριο. Δεν ήταν τόσο αυτά που είπε όσο ο τρόπος με τον οποίο χειρίστηκε την ελληνική γλώσσα. Η καθαρότητα της φωνής και η αλληλουχία των φράσεων του. Θα μπορούσα να τον ακούω για ώρες!

Την άλλη μέρα έπεσε στα χέρια μου ένα εκκλησιαστικό φυλλάδιο το οποίο αφορούσε την φανερή και αφανή ειδωλολατρία και ξεκίνησε ο δικός μου προβληματισμός. Αλήθεια... πόσο σκλάβοι μπορούμε να γίνουμε για μία ωραία εικόνα;

Αν μεγαλώνατε παιδιά σας διαβεβαιώ πως κάπου στο σπίτι σας θα υπήρχαν παιχνίδια, ρούχα, γραφική ύλη ή αυτοκόλλητα της Peppa, του παιδικού Frozen ή κάποιου υπέρ-ήρωα. Τα παιδιά βλέπουν το παιδικό στην τηλεόραση, όμως είμαστε εμείς που φουντώνουμε τον εθισμό αυτό ως καταναλωτές. Και πριν απ' όλα, βάζω τον εαυτό μου πρώτο... όταν άρχισα να παίρνω παιχνίδια της Peppa στο παιδί μου, πήρα τόσα πολλά που βρέθηκα σε θέση να μπορώ να αναπαριστώ τα περισσότερα επεισόδια της σειράς. Παρακάμπτοντας τον ενθουσιασμό των παιδιών μου, έκανα ένα βήμα πίσω και παρατήρησα πως και εγώ ο ίδιος ή μάλλον περισσότερο εγώ ο ίδιος απολάμβανα αυτήν την συμπλήρωση!

Είναι σημαντικό να κοιτάξουμε στον καθρέφτη για να πούμε ειλικρινά για το τι ακριβώς μας αρέσει. Προσωπικά, υπήρξα πάντα λάτρης του ωραίου. Ωραία ρούχα, ωραία αυτοκίνητα, ωραίο σπίτι, ωραίες γυναίκες. Σήμερα, οι ανάγκες μου έχουν αλλάξει. Εξακολουθώ να εντυπωσιάζομαι από τα άνωθεν ωραία, όμως δεν είναι για μένα αυτά η προτεραιότητα πια. Προτιμώ την ηρεμία, την απομόνωση και την συγκέντρωση στην ζωή μου.

Το ωραίο λοιπόν μπορεί να έχει πολλές εκφάνσεις και πολλούς τρόπους για να το δεις ή να το "παράξεις". Αρκεί να το θέλεις, να το αναζητάς, να μπορείς να το διαχειριστείς. Υπάρχουν άνθρωποι που λόγω χαρακτήρα ή συνθηκών, δεν μπορούν να οικειοποιηθούν την ωραιότητα και είναι άσχημοι στο σώμα και στην ψυχή. Είναι άσχημοι στον λόγο και τις πράξεις.

Τελικά είναι ωραίο το ωραίο; Πρέπει να αισθάνεσαι τύψεις που θέλεις να φοράς όμορφα ρούχα ή να παρατηρείς μια όμορφη κοπέλα που περνάει; Που προτιμάς το παστίτσιο από την φασολάδα; Νομίζω πως όχι. Το Ωραίο είναι και θεμιτό, είναι δείγμα ανέλιξης, αρκεί να μην καταντάει ειδωλολατρικό (όπως λέγαμε πριν), να μην αποτελεί την εμμονή μας και τον εθισμό μας. Ας μην προσπερνάει την ανάγκη μας για ωραιότητα ψυχής και καλοσύνης. Ας μην προσπερνάει την υποχρέωση μας για σεβασμό και αλληλεγγύη. +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ το δημοψήφισμα παρωδία της καταλονίας ξεφτίλισε την δημοκρατία

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Στο πρόσφατο παρελθόν είχαμε την ευκαιρία να σχολιάσουμε και να προβληματιστούμε πάνω στο δημοψήφισμα της Σκωτίας για την ανεξαρτητοποίηση της από την Μεγάλη Βρετανία. Τότε, παρά το γεγονός ότι το γενικότερο κλίμα ήταν υπέρ της ανεξαρτησίας, η προπαγάνδα και η άσκηση πίεσης προς τους πολίτες από την κεντρική εξουσίας, σε συνδυασμό με το χαλαρό βρετανικό ταμπεραμέντο, ανέστρεψαν το κλίμα και οι πολίτες ψήφισαν κατά. Τότε γράφαμε πως ο τρόπος που το στρατόπεδο του "Όχι" δραστηριοποιήθηκε, αποτελούσε -στα μάτια μου- ξεκάθαρη βία χωρίς ξύλο.

Σήμερα, που το δημοψήφισμα για μια άλλη ανεξαρτητοποίηση μεταφέρθηκε στον Νότο, η βία ήταν ωμή -όπως ακριβώς την ξέρουμε- καθώς στην περίπτωση της απόσχισης της Καταλονίας από την Ισπανία, τα πράγματα εξελίχθηκαν διαφορετικά. Από την μία καταπατήθηκε κάθε είδος Δημοκρατίας, αφού η ισπανική κυβέρνηση έστειλε 10.000 αστυνομικούς στην Καταλονία -που να σημειώσω πως κανονικά έχει αυτόνομα σώματα ασφαλείας- οι οποίοι όχι απλά δεν διασφάλισαν την ειρήνη και την ασφάλεια στην περιοχή, αλλά εισέβαλαν σε εκλογικά κέντρα (σχολεία), τα λεηλάτησαν και προχώρησαν σε εκτεταμένες ζημιές σε αυτά. Παράλληλα άσκησαν σωματική βία σε πολίτες που είτε διαδήλωναν είτε απλά ήθελαν να... ψηφίσουν!!!

This is so disgusting #CatalonianReferendum #CatalanReferendum pic.twitter.com/mPJ1vSbQ2M

— Gav (@gavcafe) October 1, 2017

Το αποτέλεσμα δεν έχει και τόση σημασία. Η Ισπανική κυβέρνηση δεν το αποδέχεται και το Δημοψήφισμα ουδέποτε αναγνωρίστηκε. Βάση νόμου η ισπανική κυβέρνηση έχει δίκιο αφού κρίθηκε αντισυνταγματικό, όμως ο τρόπος που εμποδίστηκε κατέδειξε αφενός πόσο η κεντρική διοίκηση της Ισπανίας φοβάται τον λαό της Καταλονίας και αφετέρου έστειλε ένα τεράστιο μήνυμα και στην Ισπανία και σε ολόκληρο τον κόσμο, πως η φίμωση του λαού με φασιστικούς τρόπους κάθε άλλο παρά αποτελεσματική είναι.

Κατά την δική μου γνώμη, οι ασκοί του Αιόλου άνοιξαν. Στην Σκωτία (μετά το Brexit) σκέφτονται ήδη να επαναλάβουν το δικό τους δημοψήφισμα ανεξαρτησίας και λίγο πιο πέρα πολλές περιπτώσεις ανά την Ευρώπη περιμένουν την δική τους σειρά για να ωριμάσουν οι συνθήκες και να ετοιμάσουν τις δικές τους δράσεις με στόχο την απόσχιση.  +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ χτίζοντας μια πόλη απ' την αρχή

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Δεν σκοπεύω να ερεθίσω την φαντασία σας στο σημερινό κείμενο (απλά να σας προβληματίσω). Σκεφτήκατε ποτέ για την δομή της κοινωνίας μας; Ούτε εγώ περισσότερο από εσάς μέχρι που πέτυχα κάτι στο διαδίκτυο που το βρήκα ενδιαφέρον..

Μέσες-άκρες (αν το καλοσκεφτείτε) ο άνθρωπος παράτησε την ύπαιθρο για να μεταφερθεί σε πόλεις που ο ίδιος έφτιαξε προκειμένου να ανεβάσει το επίπεδο ζωής του. Αρκετό καιρό μετά διαπίστωσε πως θα του άρεσε να επιστρέψει εκεί κι έτσι έχτισε το σπίτι του όσο πιο μακριά από την φασαρία της πόλης, μπορούσε. Για να μπορεί όμως να μετακινείται από και προς τα σημεία ενδιαφέροντός του, χρειάστηκε τα μέσα μεταφοράς. Πλέον, η αυξομείωση της τιμής του πετρελαίου καθορίζει και το πόσο μακριά ο άνθρωπος κινείται στον πολιτισμό. Κι έτσι κατά περιόδους βλέπουμε τον άνθρωπο να μένει κοντά στην δουλειά του στην πόλη ή μακριά από αυτήν. Τι είναι προτιμότερο; Μα… εξαρτάται από τα δεδομένα της εκάστοτε εποχής!

Αν θέλεις να χτίσεις από την αρχή μια πόλη λοιπόν τι πρέπει να κάνεις; Πρέπει να πας στην ύπαιθρο. Εκεί που πριν, μετά και μάλλον κάποτε στο μέλλον θα είναι το ιδανικό σημείο διαβίωσης. Ξεκινάμε καταστρέφοντας την πλειονότητα των φυσικών πόρων για να χτίσουμε τον… πολιτισμό μας. Φτιάχνουμε θέσεις εργασίας, σημεία πώλησης φαγητού, σημεία διασκέδασης και τέχνης, κάτι για να προσελκύσουμε κόσμο βρε αδερφέ! Και ύστερα τα σπίτια. Που βάζουμε τα σπίτια; Παντού! Ας δώσουμε λύσεις στον κόσμο. Γεμίζουμε τα κενά στην πόλη με σπίτια και βγαίνοντας έξω από αυτήν, γεμίζουμε επίσης σπίτια. Το πως θα κατοικηθούν θα εξαρτηθεί από την τιμή του πετρελαίου…

Ο τρόπος που ο κόσμος έχει καταρτίσει τον πολιτισμό του δεν εξαρτάται αποκλειστικά από το πετρέλαιο, αλλά σίγουρα από άμεσους οικονομικούς παράγοντες. Αυτό δεν είναι ντροπή γιατί πλέον είναι πολύ αργά να γυρίσεις πίσω. Σκεφτείτε το: Η διασκέδασή μας εξαρτάται από το εισόδημα μας, το πως τα παιδιά μας θα μεγαλώσουν επίσης από το εισόδημά μας, το σπίτι που μένουμε, πάλι το ίδιο και πάει λέγοντας. Φυσικά εσείς και ο κάθε άνθρωπος είναι εντελώς διαφορετικός από τον άλλο, μια σπουδαία ιδιαίτερη προσωπικότητα, που όμως εντάσσεται στα τετριμμένα πλαίσια. Αυτό δεν είναι κακό. Έτσι φτιάχνεις κοινωνίες και εμείς είμαστε μέλη μιας κοινωνίας. Αν αισθανόμαστε τόση καταπίεση με αυτό, μπορούμε ελεύθερα να… πάρουμε τα βουνά! +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ όταν το διαφορετικό γίνεται ο εχθρός μας... κι εγώ

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Δεν είναι κακό να παθιάζεσαι με κάτι. Το πάθος μας εκτονώνει, μας κάνει πιο ενδιαφέροντες ανθρώπους, ζωντανεύει το σύνολο. Κι έτσι να μην είναι δεν θα μπορούσε να ισχυριστεί κάτι άλλο κάποιος που άνοιξε μια τρύπα στην πόρτα με την γροθιά του επειδή έχασε ευκαιρία για γκολ η ομάδα του ή επειδή βρέθηκε ανάμεσα σε δύο άτομα που τον απειλούσαν με μαχαίρι χωρίς να θέλει να κάνει πίσω.

Κι όμως, με το πέρασμα του χρόνου, τις εμπειρίες και τις αλλαγές προτεραιοτήτων, το πάθος σβήνει και δίνει την θέση του στην ιδεολογία, σε μια εμπεριστατωμένη άποψη με επιχειρήματα και αντί το πεδίο μάχης να είναι η πλατεία, ξαφνικά είναι το τραπέζι (του διαλόγου, ντε).

Μέσα σε δύο μέρες λοιπόν έζησα δύο πολύ ενδιαφέροντα περιστατικά που θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας, με το πρώτο να συμβαίνει σχετικά πρωί, όταν λίγο πιο πάνω από τον χώρο εργασίας μου, ένα αυτοκίνητο είχε σταθμεύσει (με τον οδηγό μέσα) ακριβώς μπροστά από το φανάρι ενώ αυτό ήταν "κόκκινο". Αρχικά υπέθεσα ότι με το που γίνει το φανάρι "πράσινο" θα έχει το φιλότιμο να ξεκινήσει για να ακολουθήσουν και τα υπόλοιπα αυτοκίνητα που ήθελαν να συνεχίσουν. Αμ δε! Το αμάξι παρέμεινε στην θέση του, εκνευρίζοντας τους οδηγούς που αναγκάστηκαν να στριμωχτούν σε ένα μικρό άνοιγμα του δρόμου για να περάσουν τον δρόμο προλαβαίνοντας το φανάρι, όταν όμως ήρθε η σειρά μου να περάσω, κατέβασα το τζάμι και τον "στόλισα" μια χαρά τον αναίσθητο που προκαλούσε τέτοια αναστάτωση. Όταν δε συναντήθηκαν τα βλέμματα μας, διαπίστωσα πως ήταν... πελάτης μου! Ο προβληματισμός... ετέθη.

Το ίδιο απόγευμα πήγα στο γήπεδο για να παρακολουθήσω τον φιλικό αγώνα καλαθοσφαίρισης ανάμεσα στον Ολυμπιακό και τον Ερυθρό Αστέρα (Σερβία). Ολυμπιακός δεν είμαι, όμως όταν μεγάλοι αγώνες διεξάγονται στο Ηράκλειο, φροντίζω να τους τιμάω όταν μπορώ. Στην είσοδο, συνάντησα έναν προσωπικό μου φίλο αστυνομικό ο οποίος είναι Ολυμπιακός για να του κάνω το εξής πείραγμα: "Καλά... θα παίζει η ομάδα σου και εσύ θα είσαι απ' έξω"; Λίγη ώρα μετά κι ενώ ο αγώνας είχε αρχίσει, κάποιος ανόητος άναψε φωτοβολίδα μέσα στο κλειστό η οποία φυσικά προκάλεσε αναστάτωση στον κόσμο λόγω του αέρα. Μαντέψτε... αστυνομικοί πήγαν να ζητήσουν να σβήσει η φωτοβολίδα όμως οι οπαδοί σ' εκείνο το σημείο εξαγριώθηκαν φλερτάροντας με επεισόδια. Τότε περισσότεροι αστυνομικοί έσπευσαν -ανάμεσα στους οποίους και ο φίλος μου- με τον ίδιο να έρχεται μπροστά από έναν δικό του φίλο που βρισκόταν μπροστά στο εξαγριωμένο πλήθος. Αμηχανία. Βήμα πίσω. Και κάπως έτσι το επεισόδιο έληξε. Ο προβληματισμός... ετέθη.

Σκεφτείτε το... όλοι οι άνθρωποι είμαστε χωρισμένοι σε ομάδες. Θρησκεία, έθνος, πολιτική, αθλητική ομάδα και πάει λέγοντας... Όλοι έχουμε λόγους να χωριστούμε, όμως τι θα κερδίζαμε αν θεωρούσαμε την επόμενη ομάδα εχθρική; Τι όφελος θα είχαμε αν απομακρύναμε έναν φίλο μας απλά και μόνο επειδή πιστεύει σε άλλο θεό;

Φανταστείτε δύο φίλους που κάθε Κυριακή συναντιούνται για να πάνε στο γήπεδο έχοντας μάλιστα διπλανές ονομαστικές θέσεις. Κατά τη διάρκεια του αγώνα συζητάνε για τους παίκτες της ομάδας τους και μαζί πανηγυρίζουν τα γκολ της. Το ίδιο απόγευμα, ο ένας από αυτούς που είναι φανατικός μουσουλμάνος, καβαλάει ένα φορτηγό και πέφτει πάνω σε έναν πεζόδρομο σκοτώνοντας καμιά δεκαριά άτομα, ανάμεσα στα οποία και ο φίλος του από το γήπεδο! Την επόμενη Κυριακή άφησαν στην θέση του ένα τριαντάφυλλο ενώ ακριβώς δίπλα του καθόταν ο δολοφόνος του...

Επειδή τα παραδείγματα είναι άπειρα και εγώ δε θέλω να σας κουράσω, απλά σκεφτείτε πως δεν είναι κακό να χωριζόμαστε σε ομάδες. Έτσι, εξυπηρετούμε τον σκοπό της ποικιλομορφίας, της διαφορετικότητας, της δημοκρατίας. Με αυτόν τον τρόπο και ακόμα με τον υγιή ανταγωνισμό  ωθούμαστε προς την πρόοδο και την ανάπτυξη. Όμως ως εκεί. Ας κοιτάξουμε την ομάδα μας και όχι την αντίπαλη. Διότι κάποιο από τα μέλη της, ίσως ανήκει σε μια δική μας άλλη ομάδα και τότε... ο προβληματισμός... ετέθη! +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »