Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis
Εάν και εφόσον δεν προέρχεστε από κάποιο μελλοντικό timeline όπου έχει ανακαλυφθεί το ταξίδι στο χρόνο (οπότε και είστε προσωρινός επισκέπτης εδώ!) και ηλικιακά κατατάσσεστε μεταξύ 20 και -περίπου- 50 ετών, τότε μάλλον ανήκετε στην κατηγορία ανθρώπων οι οποίοι είναι σε αναζήτηση εργασίας και έχουν περάσει έναν σεβαστό αριθμό συνεντεύξεων κατά την διαδικασία αυτή.
Παράλογες επαγγελματικές απαιτήσεις, ιδιόρρυθμες ερωτήσεις σχετικά με το βιογραφικό, μη πρέπουσα συμπεριφορά κατά την διάρκεια της συνέντευξης, όλα λίγο-πολύ γνωστά περιστατικά τα οποία οι περισσότεροι έχουν/έχουμε αντιμετωπίσει κάποια στιγμή. Αν συνυπολογίσουμε και το αντίστοιχο άγχος και πίεση που μας δημιουργείτε και δεχόμαστε κατά την διάρκεια αυτού του βασανιστικού μισάωρου (περίπου), τότε το πιο πιθανό είναι η "εξέταση" αυτή που περνάμε να πάει... περίπατο και να μην επιλέγουμε για την θέση που έχουμε θέσει ως στόχο. Πώς λοιπόν θα μπορούσαμε να μειώσουμε τις πιθανότητες για ένα αρνητικό αποτέλεσμα;
Αρχικά, καλό θα ήταν να κάνουμε λίγη εξάσκηση μόνοι μας στο σπίτι, ιδανικά μπροστά στον καθρέφτη μας, έτσι ώστε να παρατηρήσουμε τον τρόπο με τον οποίο μιλάμε, τις κινήσεις και του μορφασμούς που ανεπαίσθητα κάνουμε, και εν τέλει να αποκτήσουμε και μια άποψη για την εικόνα που αντικρίζουν και οι υπόλοιποι όταν μας έχουν απέναντί τους. Με τον τρόπο αυτό, μπορούμε να αλλάξουμε και να διαφοροποιήσουμε οτιδήποτε μας φαίνεται αντιαισθητικό ή περίεργο, όπως επίσης και να αποκτήσουμε μεγαλύτερη άνεση με τον εαυτό μας. Έπειτα, θα πρέπει να αποφύγουμε να πέσουμε στην παγίδα να διαφημίσουμε τον εαυτό μας ως κάτι διαφορετικό από αυτό που είμαστε, με το λανθασμένο σκεπτικό που μας κάνει να πιστεύουμε ότι ο άλλος θα "τσιμπήσει" και θα πιαστεί κορόιδο. Το πιο πιθανό είναι να εκτεθούμε άμεσα στον πιθανό εργοδότη μας, ειδικά την στιγμή που θα υποβληθούμε σε τεχνικές ερωτήσεις που απαιτούν ειδική γνώση πάνω στο αντικείμενο της εκάστοτε θέσης. Τέλος, κάτι που πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας και να μην ξεχάσουμε να κάνουμε, είναι να προσπαθήσουμε να εντοπίσουμε το που ενδεχομένως κάναμε "λάθος"¨κατά την διάρκεια της συνέντευξης, έτσι ώστε να το διορθώσουμε και να μην το επαναλάβουμε την επόμενη φορά. Σε ένα ιδανικό σενάριο, εάν προς το κλείσιμο της ερωτηθούμε για το αν έχουμε κάποια απορία εμείς προς τον εργοδότη, καλό θα ήταν να κάνουμε αυτήν την ερώτηση ευθέως: πχ. "Σε ποιο σημείο της συνέντευξης πιστέψατε ότι ίσως να μην έκανα για την θέση;". Μια τέτοια ερώτηση παρουσιάζει ενδιαφέρον του υποψήφιου για την θέση και δίνει καλή εντύπωση προς το εργοδότη.
Κατανοώ ότι η διαδικασία μιας συνέντευξης είναι ψυχικά/ψυχολογικά επίπονη, έχοντας περάσει και εγώ με την σειρά μου από αρκετές, και σίγουρα θα μπορούσα να γράφω για ώρες για το τι πιστεύω ότι πρέπει και δεν πρέπει να κάνουμε, όμως θα προτιμήσω να επικεντρωθώ σε αυτά τα 3 ανωτέρω σημεία. Είναι γενικά δεκτό ότι μέσα από την διαδικασία αυτή λίγες είναι οι φορές που επιτυγχάνεται η δημιουργία μιας ολοκληρωμένης εικόνας για το υποψήφιο από πλευράς εργοδοτών (για λόγους οι οποίοι επίσης χρειάζονται ατελείωτη ανάλυση), όμως ευελπιστώ μέσα από τα παραπάνω να αυξήσετε τις δικές σας πιθανότητες για την επίτευξη του στόχου σας.