ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ γιατί ο ερντογάν δεν κέρδισε στο δημοψήφισμα;

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Περίμενα τόσο πολύ για να τοποθετηθώ για το δημοψήφισμα στην τουρκία ανήμερα του Πάσχα που νομίζω πως ίσως σήμερα είμαι ακόμα και εκτός θέματος! Ας είναι... Όλο αυτό το διάστημα επωφελήθηκα αναμένοντας και τις όποιες εξελίξεις αλλά και τις αντιδράσεις των υπολοίπων δημοσιογράφων, αρθρογράφων, πολιτικών και γενικά της κοινής γνώμης.

Και όντως ακούστηκαν εξαιρετικά ενδιαφέρουσες απόψεις -ειδικά με δεδομένο πως ο Ερντογάν κέρδισε το δημοψήφισμα οριακά- οι όποιες συγκλίνουν σε ένα μάλλον αρνητικό κλίμα για τον νέο "Σουλτάνο" της τουρκίας. Πολλοί μιλούν για το τέλος του, άλλοι προβλέποντας πως θα έχει την τύχη του Καντάφι και του Σαντάμ κι άλλοι ότι οι διχόνοια θα είναι τόσο μεγάλη που δεν θα αργήσει να πέσει θύμα κάποιας τρομοκρατικής ενέργειας αφήνοντας την τουρκία ακέφαλη. Κάποιοι το τραβάνε και βλέπουν την εκπλήρωση προφητειών και πολέμων, ενώ οι περισσότεροι συμφωνούν πως όσο ο Ερντογάν θα περνάει δύσκολα στην χώρα του, τόσο πιο πολύ θα σκληραίνει την στάση του στην Ευρώπη, την Ελλάδα κλπ.

Σε κάθε περίπτωση, είναι γεγονός πως ο Ερντογάν κέρδισε το δημοψήφισμα, απέκτησε το δικαίωμα να προχωρήσει σε αυτές τις 8 συνταγματικές αναθεωρήσεις που θα του δώσουν αυξημένη δικαιοδοσία και θα τον μετατρέψουν σε πραγματικό μονάρχη σε ένα καθεστώς που τυπικά θα αποκαλείται προεδρική δημοκρατία, όμως αυτό το 51,34% δεν μπορεί να το χωνέψει ούτε ο ίδιος. Είναι ένα νούμερο που του έκλεψε την χαρά και θα τον οδηγεί ως το τέλος μιας και θα γνωρίζει πολύ καλά πως η μισή τουρκία δεν είναι μαζί του. Ποια μισή όμως τουρκία; Όπως θα δείτε στον χάρτη με τον καταμερισμό ψήφων, η καλύτερη μισή, η πολιτισμένη, Δυτική τουρκία στην οποία βασίζεται η ανάπτυξη, ο πολιτισμός και η πρόοδος με βάση το όραμα του Ερντογάν, τον καταψήφισε! Η αλαζονική του φιλοδοξία έπεισε μόνο τους πολίτες στα ενδότερα, των οποίων το βιοτικό επίπεδο είναι ως γνωστόν υποανάπτυκτο και ουδεμία σχέση έχει με την τουρκία της Δύσης η οποία κατά κόρον προβάλλεται στα Μέσα.

Άρα ο Ερντογάν γνωρίζει καλά πως μόνο τυπικά κέρδισε. Γνωρίζει πως η νίκη του δεν αντικατοπτρίζεται στους ανθρώπους που υπηρετούν τα συμφέροντα της χώρας και ως εκ τούτου αυτό μας αφήνει διάφορες υποψίες για την επόμενη μέρα. Τι πραγματικά θα κάνει από δω και μπρος; Στις σχέσεις με την Ευρώπη, την επιθετικότητα προς την Ελλάδα (που πιστέψτε με, είναι δευτερεύον θέμα για αυτόν), τις σχέσεις του με την Ρωσία, τις ΗΠΑ, αλλά και τους Κούρδους που ίσως αποτελούν το βασικότερο αγκάθι της τουρκικής διακυβέρνησης.

Εγώ δεν θα ήθελα να κάνω κάποια πρόβλεψη, όμως αναγνωρίζω πως ο Ερντογάν είναι αλαζόνας και νομίζει ότι έχει τόσο μεγάλη δύναμη που μπορεί εκείνος να ελέγχει το παιχνίδι των διμερών του σχέσεων. Κάποιος θα του μάθει όμως ότι τα πράγματα δεν είναι έτσι και τότε... +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ ικανοποιώντας τους άλλους, χωρίς να ικανοποιούμε τον εαυτό μας

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis

Σε ένα κόσμο που τρέχει με ταχύτητες μεγάλων αριθμών, σε ένα κόσμο συνεχώς εναλλασσόμενο που απαιτεί μια διαρκή προσαρμοστικότητα, σε ένα κόσμο που παρά την οποιαδήποτε εξέλιξη των πραγμάτων και συνθηκών οι "απαιτούμενες" ανάγκες ολοένα και αυξάνουν, σε ένα κόσμο σαν τον σημερινό δηλαδή, καλούμαστε να φέρουμε εις πέρας ορισμένες αποστολές που είτε έχουμε αναθέσει εμείς στον εαυτό μας, είτε τις έχουν αναθέσει άλλοι σε εμάς. Κύρια κατευθυντήρια γραμμή για την επίτευξη των προαναφερθέντων στόχων, η ικανοποίηση των προ-προαναφερθέντων αναγκών (μας).

Πως τα προλαβαίνει κανείς όλα χωρίς να... τρελαθεί; Πως καταφέρνει κάποιος να μην... σαλτάρει λόγω του υπερβολικού φόρτου εργασίας και των υποχρεώσεων που είναι προγραμματισμένες αλλά και που συνεχώς προκύπτουν; Έχουμε μιλήσει και στο πρόσφατο παρελθόν για τον "eleuthero chrono" που κάνεις πλέον δεν έχει και έχουμε ξεχάσει και πως γράφεται, όμως σήμερα δεν το πάω εκεί. Η κατεύθυνση η οποία θέλω να δώσω σήμερα στον προβληματισμό μου είναι σχετικός με τις προτεραιότητες και το τι είναι άξιο να ικανοποιηθεί πρώτο. Να ευχαριστήσουμε πρώτα τους άλλους και τα δικά τους αιτήματα ή μήπως να επικεντρωθούμε στα δικά μας και να αφήσουμε των υπολοίπων σε δεύτερη μοίρα; Καλώς ή κακώς, στην πλειοψηφία των περιπτώσεων δεν έχουμε δικαίωμα επιλογής και καταλήγουμε να προσπαθούμε να εξυπηρετούμε τα... "θελήματα" των άλλων, όποια και αν είναι αυτά, καθώς και όποιοι και να είναι αυτοί οι που έχουν τις απαιτήσεις. Οικογένεια και συγγενείς, συνάδελφοι και επαγγελματικά πρόσωπα, σύντροφοι και γνωστοί, "κάθε τρεις και λίγο" εμφανίζεται και κάποιος που έχει κάτι να ζητήσει από εμάς και που εμείς -συνήθως- είμαστε διατεθειμένοι να του δώσουμε.

Αποτέλεσμα; Λίγη γκρίνια και κάμποσο μουρμουρητό από πλευράς μας, μιας και συνεχώς έχουμε το συναίσθημα μιας έλλειψης και κάτι ανικανοποίητο που υποβόσκει στην ατμόσφαιρα, που όμως για το οποίο υπεύθυνοι είμαστε μόνο... εμείς. Σίγουρα θυμάστε την τελευταία φορά που είπατε (μπορεί να ήταν και σήμερα το πρωί) "τρέχω όλη μέρα!" ή "δεν έχω κάτσει καθόλου σήμερα!". Λύση: Να σταματήσουμε να είμαστε τόσο "people pleasers" (που θα έλεγε ίσως και ο κ. Νίκος) και να κοιτάξουμε και λίγο τον εαυτό μας. Και, μην ξεγελιέστε, έτσι θα γίνουμε και καλύτεροι στο να ικανοποιούμε εκείνα τα οποία μας ζητάνε. Μην το βλέπετε σαν κάτι εγωιστικό μιας και το ένα φέρνει το άλλο άλλωστε. Και "στην τελική", για να εκτιμήσουμε την κίνηση που κάνει κάποιος ζητώντας μας "βοήθεια" και για να μπούμε στην διαδικασία να κινητοποιηθούμε, πρέπει πρώτα να αφουγκραστούμε το εσωτερικό μας κάλεσμα, που μας ζητάει να κινητοποιηθούμε για τα... δικά μας.

Εις το επανιδείν... +Vaggelis Episkopou

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ το ευρωπαϊκό βραβείο λογοτεχνίας 2017 σε ελληνικά χέρια!

Χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis

Είναι από τις ειδήσεις που δεν μπορούμε και δεν πρέπει να προσπεράσουμε. Για μία Ελλάδα που αυτή τη στιγμή βρίσκεται στην εντατική με τα σωληνάκια, γεγονότα όπως αυτό που θα εξετάσουμε σήμερα αποτελούν σίγουρα αφορμές προβληματισμού σχετικά με το πως ο πολιτισμός μπορεί να μας οδηγήσει έξω απ' την δαιδαλώδη κατάσταση που βιώνουμε τα τελευταία (και όχι μόνο...) χρόνια. Ο λόγος φυσικά, για το Ευρωπαϊκό Βραβείο Λογοτεχνίας 2017, με το οποίο τιμήθηκε μία Ελληνίδα συγγραφέας, η Κάλλια Παπαδάκη, για το μυθιστόρημά της "Δενδρίτες".

Γεννημένη το 1978, με σπουδές στις ΗΠΑ, σημαντικό συγγραφικό παρελθόν (το βιογραφικό της περιλαμβάνει διηγήματα, ποιήματα, μυθιστορήματα, ακόμη και σενάρια ταινιών!) και ποικίλες διακρίσεις, η  Κάλλια Παπαδάκη απέσπασε τόσο σε εγχώριο, όσο και πανευρωπαϊκό επίπεδο τις καλύτερες κριτικές για τους "Δενδρίτες" της (εκδ. Πόλις). Στην περίληψη του βιβλίου διαβάζουμε:

"Κάμντεν, Νιου Τζέρσεϊ, 1980. Ερημωμένα σπίτια, κλειστές βιομηχανίες, φτωχές συνοικίες. Ένας έφηβος, ο Πητ, εξαφανίζεται, και η μάνα του η Λουίσα πεθαίνει το επόμενο πρωί από στεναχώρια. Η αδερφή του, η δωδεκάχρονη Μίνι, ορφανή από γονείς, εισβάλλει άθελά της στη ζωή της συμμαθήτριάς της Λητώς και ανατρέπει τις βεβαιότητες της οικογένειάς της. Ανοίγει ρωγμές που δύσκολα θα κλείσουν· έχουν τις ρίζες τους στο παρελθόν, στο αμερικανικό όνειρο, σε δεύτερες και τρίτες γενιές μεταναστών, στην παρακμή και τη φθορά της πόλης, σε χαμένες ευκαιρίες και σε επιλογές που λάθεψαν. Κι όσο ο θετός πατέρας της Λητώς, ο Μπέιζελ Καμπάνης, ψάχνει να βρει τι στράβωσε στη διαδρομή, τόσο αναμετριέται με τα φαντάσματα και τους φόβους της παιδικής του ηλικίας· κι όσο η γυναίκα του η Σούζαν απομακρύνεται από κοντά του κι από την κοινή κι ανέμπνευστη ζωή τους, τόσο η Μίνι και η Λητώ μοιάζουν να ενηλικιώνονται σε έναν κόσμο σκληρά κι άδικα καμωμένο. Ο χρόνος, σαν τις νιφάδες του χιονιού, τους ξεγελά, ξεγλιστρά και χάνεται. Μαζί του κι αυτοί."

Είναι πολύ σημαντικό να είμαστε παρόντες στις τέχνες και τα γράμματα, όχι μόνο λόγω του παρελθόντος μας, ούτε μόνο για να θέσουμε γερά θεμέλια για το μέλλον μας. Είναι κυρίως σημαντικό για το παρόν, το σήμερα, τη στιγμή αυτή που διαβάζετε αυτές τις αράδες. Κι αν αυτό ακούγεται ονειροπαρμένο, αναλογιστείτε ότι είμαστε μία χώρα που αν ακόμη ζει, είναι λόγω του τουρισμού και του πολιτισμού της. Αν δε είχαμε υπάρξει λίγο εξυπνότεροι και σεμνότεροι στο παρελθόν θα μπορούσαμε να ζούμε μόνο απ' αυτά. Ποτέ δεν είναι αργά βέβαια... +Κωνσταντίνα Πορφυρού

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ~ αμούρ

 you've got to take this moment στο +yannidakis

 Σ' έναν τέλειο κόσμο απαλλαγμένο από εμποδισμένους έρωτες θα ζούσαμε όλοι ευτυχέστεροι, εκτός ίσως από τους συγγραφείς καθώς θα γινόταν δυσκολότερη η συγγραφή ενός ερωτικού μπέστ σέλερ μιας και θα έπρεπε να λειτουργήσει η φαντασία του με διπλή ταχύτητα- και οι καφετζούδες, αφού οι απελπισμένοι σε χρυσώνουν έτσι και τους τάξεις λίγη ελπίδα!

Η κατάθλιψη θα ήταν μια σπάνια διαταραχή που θα έπληττε μονάχα τους βαρύτατα δυστυχείς.

Προπάντων στην παραδεισένια νιρβάνα μας όλοι οι δεσμευμένοι, και εκτενέστερα οι παντρεμένοι, θα ήταν πιστοί! Οι ελάχιστα εναπομείναντες θα κρυβονταν απο ενοχή και ντροπή για το ''αλλόκοτο κουσούρι'' της απάτης.

Αντιθέτως, στη πραγματική ζωή κανείς δεν ντρέπεται, αλλά κοκορεύεται και θαυμάζει για τα ''επιτεύγματα'' του και τις αποδόσεις του συνήθως, με κάποια πιτσιρίκα! Τι κι αν είναι 50 χρονών; Η μπογιά του έχει ακόμη πέραση!

Για όλους εμάς τους υπόλοιπους η ερωτική μας ζωή ίσως να μην είναι τόσο περιπετειώδης και μυστήρια όσο εκείνων που κατά συρροήν ζουν με το φόβο μην τους πιάσουν στα πράσα.. Εμείς έχουμε να διηγούμαστε έναν ή έστω δυο ανεκπλήρωτους έρωτες... Αν κάποιος μας ζητούσε να εξιστορήσουμε σε μια σύντομη περίληψη την ερωτική μας ζωή, ο ανεκπλήρωτος έρωτας θα καταλάμβανε περισσότερο χρόνο γιατί είναι μια πλήγη μέσα μας, έστω κι αν η ζωή μας προχώρησε επιτυχώς!

Ένας ''κατεστραμμένος'' και ''χτυπημένος'' από τη μοίρα θα υποστηρίξει ότι, εξαιτίας της κληρονομικής σωματικής του διάπλασης και των εξαιρετικά δύσκολων παιδικών του χρόνων, δεν αφιέρωσε τον απαιτούμενο χρόνο στα ερωτικά του ζητήματα γι' αυτό και είναι ''άτυχος στον έρωτα''.

Όσο ζεις έναν εμποδισμένο έρωτα, δεν αγοράζεις περιοδικά για νύφες. Δεν κάνεις σχέδια για σπίτια με γκαζόν και πιτσιρίκια να τρέχουν σε αυτό, υπερβαίνεις το πρακτικό σου εαυτό και αυτό σε κάνει σαφώς πιο ερωτευμένο και πιο ερωτεύσιμο!

Ανακηρύττουμε ανιδιοτελώς τους ακατάλληλους αγαπημένους μας στους πιο αθώους και απροστάτευτους! Είναι να μην σου τύχει!!

Στους εμποδισμένους έρωτες ευδοκιμούν κυρίως οι τερατώδεις συνδυασμοί. Θεές πέφτουν στα πόδια δεσμευμένων κουασιμόδων, νεότατοι άνδρες ερωτεύονται παντρεμένες, και ώριμες αριστοκράτισσες με ανώτατη παιδεία γίνονται σκυλάκια αλλοδαπών με πτυχίο φυσικοθεραπείας. Η αίσθηση της διαφοράς εξάπτει τους εμποδισμένους εραστές που πορεύονται βέβαιοι μόνο για την απόλυτη οικειότητα των πνευμάτων τους. Λίγο να εντρυφήσεις στη λογοτεχνία των εμποδισμένων, λ.χ. ''Ρωμαίος και Ιουλιέτα'' (άκρως κλασικό και διαχρονικό ανά τους αιώνες), έχεις αμέσως έναν καλό μπούσουλα για να μιμηθείς το μοιραίο πάθος που θα σε συνταράξει!

Σ' έναν καλύτερο κόσμο ίσως οι αγαπημένοι μας εμποδισμένοι έρωτες να μην μας άφηναν καμία σημαντική πληγή. Δε θα μας εξαπατούσαν και τα αντικείμενα του πόθου μας δε θα μας απογοήτευαν αναπόφευκτα! Σε στιγμές ευθυμίας ίσως να απλώναμε το χέρι για χειραψία και με λίγο χιούμορ να τους ευχαριστούσαμε εγκάρδια που μας έκαναν πρόσκαιρα να δυστυχήσουμε. Οι εμποδισμένοι μας έρωτες δεν έπαψαν ποτέ να είναι ωραιότατες περιπέτειες!

Υ.Γ.: THERE IS NO PASSION SO SERIOUS AS LUST... Laurence Sterne  +Nastazia A

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

εικονικοί προβληματισμοί για έναν χάρτη που κάτι ξέχασε! #MapsWithoutNZ

μια εικόνα ισούται με χίλιες λέξεις. Πόσες απ' αυτές φτιάχνουν έναν προβληματισμό;

Δεν έχει σημασία τι θέλει να πας πει ο εν λόγω χάρτης (αν και αφορά την διάδοση των δεδομένων στο διαδίκτυο) ωστόσο πως είναι δυνατό να παραλείπεται μία ολόκληρη χώρα σαν την Νέα Ζηλανδία ρε παιδιά; Τι λέτε; Το συγχωρούμε ή όχι;  +Yanni Spiridakis 

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΣΠΙΘΕΣ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑΣ ΑΠΡΙΛΙΟΥ ~ χρόνια πολλά βιβλίο μου!

σε μία κοινωνία κατήφειας & παρακμής, βρίσκουμε τα εφόδια να αισιοδοξούμε

Καλησπέρα στους φίλους του +yannidakis και χρόνια πολλά στις εορτάζουσες και τους εορτάζοντες! 

Ένα αντικείμενο που μόνο άψυχο δεν είναι. Ένα αντικείμενο που φέρει στοιχεία υποκειμένου. Έχει υπόσταση, έχει χαρακτήρα, έχει ζωή. Και σήμερα… γιορτάζει! Χρόνια πολλά λοιπόν στο βιβλίο! «Στον φίλο που τον επικαλείσαι οποιαδήποτε στιγμή και τον εγκαταλείπεις όποτε θελήσεις».

Σήμερα λοιπόν, 23 Απριλίου, γιορτάζεται η Παγκόσμια Ημέρα Βιβλίου. Η ημερομηνία αυτή μόνο τυχαία δεν είναι, αφού θεωρείται συμβολική για την λογοτεχνία, καθώς την ημέρα αυτή, το έτος 1616, έφυγαν από τη ζωή ο Σαίξπηρ και ο Θερβάντες. Το 1995, η Unesco την καθιέρωσε ως Παγκόσμια Ημέρα Βιβλίου και Δικαιωμάτων, για να αποδώσει φόρο τιμής στους συγγραφείς αλλά και να ενθαρρύνει τους αναγνώστες να έρθουν σε επαφή με τα κοινωνικά, πολιτιστικά, βγαλμένα από τη ζωή δημιουργήματα της ανθρωπότητας. Η γιορτή λαμβάνει χώρα σε πολλές πόλεις της Ελλάδας με εναλλακτικές δράσεις, αλλά και στην Αθήνα, με εκδηλώσεις από την Εθνική Βιβλιοθήκη, στο Εθνικό Θέατρο και Θέατρο Τέχνης, στο Αρχαιολογικό Μουσείο, την Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών κ.ά.

Η πραγματική γιορτή όμως για το βιβλίο συμβαίνει μέσα μας. Η σημερινή ημέρα δεν είναι παρά η αφορμή τόσο για να υπενθυμίσουμε όλοι στον εαυτό μας τη θέση που καταλαμβάνει στη ζωή μας το βιβλίο, αλλά και… για να σας μεταφέρω εγώ η ίδια την πολύ προσωπική μου σχέση μαζί του.

Πόσα μελαγχολικά βράδια, πόσα παρείστικα απογεύματα, πόσα τεμπέλικα μεσημέρια και πόσα ήρεμα πρωινά και αν έχω περάσει με αγαπημένα μου βιβλία. Σκόρπιες στιγμές, σκόρπιες αναμνήσεις αλλά τόσο ξεκάθαρα συναισθήματα που ανακαλώ εύκολα και ας έχουν περάσει χρόνια από την πρώτη ανάγνωση. Οι αναμνήσεις μου πολλές και μακρινές, αφού ξεκινούν από την παιδική μου ηλικία. Τότε που ανυπομονούσα για την ώρα που θα μου διαβάσουν τα απλά-γραμμένα παραμύθια με τα πολύπλοκα νοήματα και θα έπλαθα εικόνες με τη φαντασία μου, σαν όσα άκουγα να εκτυλίσσονται σε εναλλασσόμενες σκηνές μπροστά μου. Στη συνέχεια, μαγεμένη από τον κόσμο των παραμυθιών, ξεκίνησα μόνη μου να ανακαλύπτω βιβλία που μου κέντριζαν το ενδιαφέρον και να αποκτώ τις δικούς μου αγαπημένους συγγραφείς. Άλλωστε, ποιος δεν έχει διαβάσει Ζωρζ Σαρή ή Πηνελόπη Δέλτα; Αργότερα, ήρθε ο Paulo Coelho και ο κορυφαίος για εμένα Irvin Yalom και ανάμεσα σε αυτούς, πολλοί ακόμη που, αν δεν κατάφεραν να με κερδίσουν, μπόρεσαν να μου μεταφέρουν την οπτική τους- και αυτό είναι εξίσου δελεαστικό.

Λογοτεχνικά, μυθιστορήματα, βιογραφίες, ιστορικά, ψυχολογικά, κόμικ και πολλά άλλα επιτεύγματα του ανθρώπινου νου, είναι σαν ένα παράθυρο στον κόσμο. Πηγή ενημέρωσης, τρόπος καλλιέργειας, ηθικής και πνευματικής, μέσο όξυνσης της φαντασίας και της δημιουργικότητας, το ίδιο παράγωγο της τέχνης και του πολιτισμού και ταυτόχρονα τρόπος προώθησής του. Ο καλύτερος δάσκαλος της γλώσσας και της αρμονίας του λόγου. Για εμένα, η μάθηση επεκτείνεται, αφού διευρύνει τον πνευματικό ορίζοντα του ανθρώπου. Τον οδηγεί σε έναν εσωτερικό διάλογο. Μέσω αυτού, το άτομο μαθαίνει να κρίνει, να συγκρίνει και να επιλέγει. Σύμφωνα με τον Ουμπέρτο Έκο, η καταγεγραμμένη στα βιβλία ιστορική μνήμη, προσφέρει εμπειρίες που είναι σχεδόν αδύνατο να ζήσουμε στο σύντομο βίο μας. Ο ανθρώπινος νους οδηγείται τελικά στην εμβάθυνση, στη δημιουργία νέων σκέψεων και στην ανάλυση των συνειρμών. Με απλά λόγια και σε εμένα προσωπικά, η ανάγνωση του βιβλίου με έμαθε να διαβάζω τους ανθρώπους και να παρατηρώ τη ζωή.  

Πάνω από όλα όμως,  το βιβλίο είναι ένας πιστός φίλος. Ένας πολύτιμος σύντροφος τόσο σε θλιμμένες, όσο και σε χαρούμενες στιγμές, ενάντια στην πλήξη και την ανία, που δε ζητά τίποτα ως αντάλλαγμα, αλλά περιμένει υπομονετικά σε ένα ράφι, μόνο για να μας δώσει σε ένα κόσμο που έχει συνηθίσει να παίρνει. «Ένας σύντροφος της μοναξιάς που μένει. Όχι ένα τρόπαιο της στιγμής, αλλά μια νίκη του χρόνου. Ένας συμπεριπατητής χωρίς απαιτήσεις, ένας φίλος που τον επικαλείσαι όταν θέλεις και τον εγκαταλείπεις, όταν θέλεις επίσης, για να τον ξαναπάρεις ή όχι αργότερα.»

Το βιβλίο είναι ένα πρόσωπο με τα δικά του μοναδικά χαρακτηριστικά, που σε καλεί να εισβάλεις στον κόσμο που έχει δημιουργήσει και να επιλέξεις αν θα τον κατανοήσεις ή αν θα χαθείς σε αυτόν. Σε κάθε περίπτωση, θα είσαι πλουσιότερος σε γνώσεις, εμπειρίες και, κυρίως, σε φίλους. +Elina Ioannou 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΣ ΠΑΝΤΑ ΤΗΝ ΘΕΤΙΚΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΩΘΗΣΕΙΣ ~ παραδοσιακό ή πολιτισμικό πάσχα;

κείμενα προβληματισμού, από τα πιο εκλεκτά ιστολόγια της Ελλάδας

από: ΘΑΝΟΣ ΕΥΗ koukfamily

Γράφει η Μαίρη Καρά

Η νοσταλγία μας να ξαναζήσουμε παραδοσιακό Πάσχα κοντά στην γιαγιά μας, μας επανέφερε στα  πατρογονικά μας χώματα. Ξεκινήσαμε όλα τα εγγόνια να πάμε επισκέπτες -εκεί όπου εμείς σαν παιδιά υποδεχόμασταν τους επισκέπτες- στην ΛΕΙΒΑΔΙΑ.
     Η καλή μας η γιαγιά χαρούμενη με την παρουσία μας συμφώνησε να μας περιγράψει, πως γιόρταζαν τότε το Πάσχα στην Λειβαδιά, τηρώντας τα παραδοσιακά έθιμα… κι εμείς αφεθήκαμε στου νοσταλγικού νοερού ταξιδιού της την ΜΑΓΕΙΑ.
     - Το Πάσχα ήταν η λαμπρότερη θρησκευτική γιορτή και την λέγαμε Λαμπρή. Την γιορτάζαμε με ξεχωριστή μεγαλοπρέπεια, που όμοιά της δεν απαντούσε κανείς σε άλλη πόλη. Η Ανάσταση του Σωτήρα συνέπιπτε με την Άνοιξη, που άστραφτε κι ευωδίαζε κι ευφραινόταν όλη η πλάση κι αποτελούσε την "εορτήν των εορτών και πανήγυριν πανηγύρεων". "«Αγάλλεται και χαίρει πάσα κτίσις», έψαλλε ο εκκλησιαστικός ΥΜΝΩΔΟΣ.
     Συνήθειά μας ήταν "Απόκριες στην Θήβα και Πάσχα στην Λειβαδιά". Οι ετοιμασίες άρχιζαν την Μεγάλη Πέμπτη όπου στους δρόμους έξω απ' την πόλη κατέβαιναν οι τσοπάνηδες με τα κοπάδια, για να πουλήσουν τα αρνιά τους. Εκεί πήγαιναν οι  οικογενειάρχες για να αγοράσουν ζωντανό το αρνί για το σούβλισμα. Σήκωναν ένα για να υπολογίσουν το βάρος του, το έπιαναν απ' το στήθος μέχρι την ουρά για να βεβαιωθούν για το πάχος του, γνωρίζοντας πως δεν ψήνονται καλά τα ΑΔΥΝΑΤΑ.
     Οι νοικοκυρές καθάριζαν το σπίτι, άσπριζαν τους τοίχους και τα πεζούλια της αυλής, έβαφαν τα αυγά κι έψηναν το ψωμί και τα κουλουράκια. Οι άντρες με τους συγγενείς και τους γειτόνους επέλεγαν τον κήπο ή την αυλή ή τον δρόμο για το στήσιμο του "λάκκου" και το ψήσιμο του αρνιού και φυσικά για το ΓΛΕΝΤΙ.
     «Αναστάσεως ημέρα λαμπρυνθώμεν λαοί…». Το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου μετά το Χριστός Ανέστη μας περίμενε η μαγειρίτσα και πριν ξημερώσει ξυπνούσαν οι γεροντότεροι για να ετοιμάσουν τον λάκκο. Κάνοντας τον Σταυρό τους έβαζαν φωτιά με την λαμπάδα της Ανάστασης στον σωρό με τα κλήματα, για να γίνει η θράκα. Η πόλη έμοιαζε σαν ψησταριά και πυκνά σύννεφα καπνού κάλυπταν τον ουρανό. Κι ενώ ξημέρωνε σαν κόκκινος δίσκος πρόβαλε η Ανατολή του ΗΛΙΟΥ.
     Οι άντρες γύριζαν τα αρνιά, ενώ πρόσχαρα κορίτσια κι αγόρια γέμιζαν το τραπέζι με κόκκινα αυγά, τυριά και κανάτες με ντόπιο κρασί, που το έπιναν σταυρωτά. Μετά έρχονταν τοπικοί τραγουδιστάδες με τα κλαρίνα, τα νταούλια και τα λαούτα, παίζοντας τα δημοτικά τραγούδια μας κι άρχιζε ο χορός. Τα παιδιά έβαζαν δίσκους στο πικ-απ ή στα ραδιόφωνα και χόρευαν σε δικούς τους ρυθμούς. Το ξεφάντωμα με φαγοπότι και παραδοσιακό χορό διαρκούσε ως αργά το ΑΠΟΓΕΥΜΑ.
     Ο γιορτασμός της Λαμπρής αναδείκνυε την πατροπαράδοτη λειβαδίτικη φιλοξενία. Καλούσαμε τους επισκέπτες ευγενικά στο τραπέζι μας, να τσουγκρίσουν κόκκινο αυγό, να δοκιμάσουν τους μεζέδες μας, πίνοντας λειβαδίτικο κρασί μαζί μας, μέσα σ' ένα κλίμα θαλπωρής και εγκαρδιότητας. Μετά το ψήσιμο των αρνιών κάναμε φιλικές και συγγενικές επισκέψεις από λάκκο σε λάκκο, με αστεία πειράγματα, με γέλια κι απανωτές ΕΥΧΕΣ.
     Αυτές τις ευχές μεταφέρω παιδιά μου και σε σας τώρα, που δεν προλάβατε να ζήσετε στην ευλογημένη εποχή μου. Τότε οι άνθρωποι ήταν αγαπημένοι μεταξύ τους και μοιράζονταν τα αγαθά τους με ΑΓΑΠΗ, χωρίς να αποβλέπουν σε ανταμοιβή. Η Ανάσταση του Χριστού για όλους σήμαινε και Ανάσταση του Έθνους μας, γι' αυτό γιορταζόταν με επισημότητα. Προκαλούσε δε το ενδιαφέρον χιλιάδων επισκεπτών, μα και των ξενιτεμένων παιδιών μας, όπως ήσαστε εσείς τώρα, να σας ΧΑΙΡΟΜΑΙ".
     Γεμάτοι περηφάνια κι εμείς με τις νοσταλγικές αναμνήσεις της γιαγιάς για το ξακουστό Πάσχα της πόλης μας, αρχίσαμε την γιορταστική περιπλάνησή μας στους στολισμένους δρόμους. Φτάνοντας στην πασίγνωστη πλατεία του ΖΑΠΠΕΙΟΥ, μια απρόσμενη δυσάρεστη εικόνα διέλυσε τις προσδοκίες μας. Τα παγκάκια κατειλημμένα και το γρασίδι καταπατημένο από φιγούρες που λιάζονταν και σαν στο σπίτι τους καταβρόχθιζαν τα κεράσματα του Δήμου, μα δεν έμοιαζαν με ΕΛΛΗΝΕΣ.
     Αηδιασμένοι απ' το απαίσιο θέαμα αλλάξαμε προορισμό και βρεθήκαμε στις Πηγές της ΚΡΥΑΣ, όπου στηνόταν πάντα το πασχαλιάτικο γλέντι απ' τον ΔΗΜΟ. Ένας λάκκος με αρνιά να ψήνονται, λίγα τραπέζια και καρέκλες κάτω απ' τα ψηλά πλατάνια,  μια δημοτική ορχήστρα να παίζει πανηγυριώτικα χωρίς απήχηση τραγούδια… πνιγηρή υποτονική ατμόσφαιρα… θλιβερό υποκατάστατο του ξακουστού Πάσχα της ΛΕΙΒΑΔΙΑΣ.
     Εκείνο όμως που μας προκάλεσε την χείριστη εντύπωση και ντραπήκαμε που κάποτε ήμασταν κάτοικοι αυτής της πόλης, ήταν η τεράστια ουρά που σχημάτιζαν οι ΕΛΛΗΝΕΣ, για να πάρουν μετά από πολύωρη ορθοστασία ένα πλαστικό πιάτο με λίγο κρέας, ένα κόκκινο αυγό, λίγη σαλάτα και λίγο κρασί σε πλαστικό ποτήρι. Ένα υποτυπώδες πασχαλιάτικο γεύμα που μοιραζόταν σαν κέρασμα απ' τον Δήμο στους ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ.
     Η απογοήτευσή μας χτύπησε κόκκινο κι αναζητήσαμε την Δήμαρχο στο τραπέζι των επισήμων, για να την… συγχαρούμε, για την παρακμιακή γιορτινή εικόνα που "εμπνεύστηκε" μαζί με τους συμβούλους της. Και στο τραπέζι της έμελλε να πιούμε το πικρό ποτήρι της ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ της, προς τους ακάλεστους λαθροεισβολείς στην χώρα μας, μα επίσημα καλεσμένους απ' την ίδια! Φως φανάρι η πολιτική της προτίμηση και ΣΤΗΡΙΞΗ!
     Πλησιάζοντας στο τραπέζι της για να την… κεράσουμε εμείς με ό,τι της άξιζε… προσέξαμε την βροντερή απουσία επισήμων της τοπικής κοινωνίας. Την ίδια στιγμή γίναμε μάρτυρες της καθόλα μεροληπτικής συμπεριφοράς της απέναντι στους φιλικούς της καλεσμένους. Εντελώς προκλητικά σηκωνόταν και υποδεχόταν τους έγχρωμους λαθραίους (δήθεν μετανάστες) και τους καλούσε να πάρουν θέση στο επίσημο ΤΡΑΠΕΖΙ ΤΗΣ.
     Απίστευτο θέαμα! Μουσουλμάνοι να γιορτάζουν το Πάσχα των Ελλήνων επίσημοι καλεσμένοι της Δημοτικής Αρχής! Και δίπλα οι ταλαίπωροι Έλληνες να ξεροσταλιάζουν για ένα κομμάτι ψητό αρνί! Σκηνή άξια ιστορικής καταγραφής της ΑΛΩΣΗΣ και ΥΠΟΤΑΓΗΣ της
ελληνικής πολιτιστικής μας ταυτότητας απ' τα αλλόθρησκα εποικιστικά στρατευμένα πιόνια των σχιζοφρενικών σχεδιαστών της ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ ΜΑΣ.
     Κατόπιν αυτού αποχωρήσαμε έξαλλοι, αφού ενημερωθήκαμε πως η "φιλάνθρωπη Κυρία" είναι ιδρυτικό μέλος της Μ.Κ.Ο. "ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ". Φυσικό ήταν η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ της να έχει αποδέκτες τριτοκοσμικούς επιχορηγούμενους φυγάδες, με τους οποίους προτίθεται να αντικαταστήσει τους κατοίκους της πόλης μας… για την επίλυση του δημογραφικού βέβαια! Τόση καλοσύνη πια πώς να την αντέξουν οι ανύποπτοι Λειβαδίτες, που πλέον σαν μετανάστες ΛΑΘΡΟΔΙΑΒΙΩΝΟΥΝ!
     Ακόμα και η γιαγιά μας έδειξε κατανόηση για την πίκρα μας, αποχαιρετώντας μας με την ελπίδα της ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ!

 Διαβάστε περισσότερα.. »

σχόλιο της εβδομάδας για τις αγγλικές εκλογές #Election2017

Η ΕΙΔΗΣΗ
Η Βρετανίδα πρωθυπουργός ζήτησε πρόωρες εκλογές την ώρα που έχουν πάρει φωτιά οι συζητήσεις για τη διαδικασία που θα ακολουθηθεί για το Brexit ανάμεσα στη Μεγάλη Βρετανία και την Ευρωπαϊκή Ένωση
ΤΟ HASHTAG
#Election2017
ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ
Πολύ-πολύ έξυπνη κίνηση από την Βρετανίδα πρωθυπουργό, που είδε πως η διχόνοια του Brexit μπορεί να λειτουργήσει εξαιρετικά εις βάρος της κι έτσι αποφάσισε να επιβεβαιώσει την δυναμική και ισχύς της, τώρα που ακόμα διαθέτει την αποδοχή του κόσμου. Η διαφαινόμενη νίκη της, θα της δώσει την ανανέωση εντολής από τον λαό που θα χρειαστεί για να συνεχίσει τον ανηφορικό δρόμο του Brexit
+Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΣΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ #HASHTAG ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΤΗΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ ΑΠΡΙΛΙΟΥ ~ νέες τεχνικές χάκινγκ και τι πρέπει να κάνουμε

παρουσίαση νέων τεχνολογιών & η χρηστικότητα & συμβολή τους στην καθημερινότητα

Έχουν γραφεί πολλά άρθρα για τις απόπειρες χάκινγκ που γίνονται καθημερινά, όπως και για το τι πρέπει να κάνουμε για να προστατευτούμε από όλους αυτούς που θέλουν να αποκτήσουν πρόσβαση στους λογαριασμούς μας και τα στοιχεία μας.

Μάλιστα, η νούμερο ένα συμβουλή που δίνουν όλοι είναι να προσέχουμε τις ιστοσελίδες που επισκεπτόμαστε και να επιβεβαιώνουμε ότι όλες είναι προστατευμένες από το πρότυπο HTTPS και ότι εμφανίζουν το πράσινο σύμβολο με το λουκέτο (ή το κλειδί). Αυτό ουσιαστικά, εξασφαλίζει ότι όλες οι συναλλαγές μας στις συγκεκριμένες ιστοσελίδες είναι κρυπτογραφημένες, άρα και ασφαλείς.

Πόσο αληθές είναι αυτό όμως;

Ας πούμε, για παράδειγμα, ότι είστε κάτοχος ενός προϊόντος Apple και λαμβάνετε ένα email που σας παραπέμπει στην ιστοσελίδα της εταιρίας. Κάνετε κλικ και οδηγείστε στην παρακάτω ιστοσελίδα.

Όλα φαντάζουν κανονικά. Η διεύθυνση είναι https://www.аррӏе.com, το λουκέτο είναι πράσινο και κλειδωμένο και ο Internet Browser σας λέει ότι η σύνδεση σας είναι ασφαλής. Η πραγματικότητα όμως είναι άλλη!

Αν παρατηρήσει κανείς την διεύθυνση θα προσέξει μια μικρή, αλλά ουσιαστική, λεπτομέρεια. Ο χαρακτήρας του Λατινικού γράμματος L είναι ελαφρώς διαφορετικός. Αυτό συμβαίνει γιατί, στην συγκεκριμένη περίπτωση, οι επιτήδειοι χρησιμοποίησαν το Κυριλλικό αλφάβητο για να παρουσιάσουν την διεύθυνση και όχι το Λατινικό. Η διαφορά είναι ανεπαίσθητη, αλλά, για τους browsers είναι κεφαλαιώδης και αυτό γιατί οι Η/Υ «διαβάζουν» διαφορετικά τα αλφάβητα.

Μάλιστα, αν κάποιος επιλέξει με δεξί κλικ τον σύνδεσμο και επιλέξει την λειτουργία «αντιγραφή συνδέσμου» και εν συνεχεία κάνει επικόλληση τον σύνδεσμο στο σημειωματάριο του Η/Υ του, θα διαπιστώσει ότι η πραγματική διεύθυνση στην οποία παραπέμπεται είναι η: https://www.xn--80ak6aa92e.com/

Μέχρι το 1998, τα πράγματα ήταν απλά. Το μόνο αλφάβητο που αναγνωριζόταν ήταν το Λατινικό. Όποιος ήθελε να καταχωρήσει μια ιστοσελίδα, έπρεπε να αναπαραστήσει το όνομα με το Λατινικό αλφάβητο. Για παράδειγμα, yannidakis.net.

Από το 1998 και έπειτα όμως, η επιτροπή καταχώρησης ονομάτων επέτρεψε την χρήση άλλων αλφαβήτων σε μια προσπάθεια να ενθαρρύνει την καταχώρηση ονομάτων σε τοπικές γλώσσες. Η μεγαλύτερη αγορά στην οποία στόχευσαν με αυτή τους την κίνηση, ήταν η Κινεζική (και άλλες όπως η Αραβική, Γερμανική, Γαλλική, Κορεατική, κλπ.). Η τεχνολογία που χρησιμοποιείται για την κωδικοποίηση των γραμμάτων και συμβόλων, σε αυτή την περίπτωση, είναι η Unicode.

Το πρόβλημα με την τεχνολογία Unicode είναι ότι κάποιοι χαρακτήρες μοιάζουν πάρα πολύ με κάποιους άλλους και αυτό καθιστά αδύνατο για τον τελικό χρήστη να καταλάβει την διαφορά. Αυτή η μορφή επίθεσης καλείται «Ομογραφική» Επίθεση (Homograph attack).

Άλλο ένα παράδειγμα, χρησιμοποιώντας πάλι την Apple, είναι το: https://www.аpple.com.

Αυτή τη φορά, το γράμμα A αναπαριστάται με τον κωδικό Unicode, U+0430 που, στην ουσία, είναι το Κυριλλικό γράμμα Α (σε αντίθεση με το Λατινικό που αναπαρίσταται με τον κωδικό ASCII U+0061).

Όπως αντιλαμβάνεται κανείς, πρόκειται για μια πολύ έξυπνη και πανεύκολη στην υλοποίησή της μορφή εξαπάτησης. Οι περισσότεροι browsers δεν μπορούν να αντιληφθούν την διαφορά και ο λόγος είναι ότι είναι, πλέον, προγραμματισμένοι να αναγνωρίζουν μη-Λατινικούς χαρακτήρες. Είναι πολύ δύσκολο να κάνουν την «λογική σύνδεση» και να καταλάβουν ότι η μια ονομασία με την άλλη διαφέρουν και ότι το όλο θέμα είναι ύποπτο.

Ποιά είναι η ασφαλής ιστοσελίδα;

Από την άλλη μεριά, το πιστοποιητικό κρυπτογράφησης είναι επίσης αυθεντικό και αδύνατο να γίνει αντιληπτό από τον browser. Η σύνδεση με την ψεύτικη ιστοσελίδα είναι όντως προστατευμένη και κρυπτογραφημένη, αλλά, όχι από την Apple!

Οι μηχανικοί που ανακάλυψαν το συγκεκριμένο «κενό ασφαλείας» το ανέφεραν στην Google, Mozilla, Microsoft, κλπ. αλλά και οι τρεις εταιρίες απάντησαν ότι δεν είναι δικό τους πρόβλημα και ότι η εκάστοτε εταιρία (στην περίπτωση του πειράματος, η Apple) θα πρέπει να αναλάβει δράση και να ζητήσει να κλείσουν οι ψεύτικες ιστοσελίδες.

Και το ερώτημα που δημιουργείται, φυσικά, είναι τι μπορούμε να κάνουμε για να προστατευτούμε από αυτές τις επιθέσεις;

Πρώτον και κύριο, δίνουμε εξαιρετική προσοχή στις διευθύνσεις που επισκεπτόμαστε. Χρησιμοποιούμε κοινή λογική και δεν κάνουμε κλικ σε συνδέσμους που προέρχονται από ύποπτες πηγές. Αν δεν είμαστε σίγουροι, καλύτερα να αντιγράψουμε τον σύνδεσμο και να τον επικολλήσουμε για να βεβαιωθούμε ότι δεν έχει παραποιηθεί και δεν μας παραπέμπει σε λάθος ιστοσελίδες.

Ελέγχουμε εξονυχιστικά τα πιστοποιητικά ασφαλείας όταν επισκεπτόμαστε ιστοσελίδες. Δεν μένουμε μόνο στο κλειδωμένο λουκέτο, αλλά, επιλέγουμε να δούμε περισσότερες λεπτομέρειες και ψάχνουμε για ύποπτες πληροφορίες (ελλιπή στοιχεία της εταιρίας που έχει κάνει την καταχώρηση του πιστοποιητικού SSL, κλπ.).

Οποιαδήποτε πλοήγηση σε ιστοσελίδες με ευαίσθητο περιεχόμενο (τράπεζες, κλπ.) φροντίζουμε να γίνεται μέσα από μηχανές αναζήτησης ή φροντίζουμε να πληκτρολογούμε την διεύθυνση από το να εμπιστευόμαστε συνδέσμους που βρίσκουμε αριστερά και δεξιά.

Χρησιμοποιούμε κάποιο λογισμικό διαχείρισης κωδικών. Αυτό είναι μια έμμεση λύση και ο λόγος που το προτείνουμε είναι διότι ένα τέτοιο λογισμικό μας οδηγεί στο να χρησιμοποιούμε διαφορετικούς κωδικούς για κάθε σελίδα. Έτσι, αν μας χακάρουν σε μια σελίδα, ο κωδικός μας δεν θα χρησιμοποιείται αλλού και η ζημιά θα περιοριστεί.

Όπως γίνεται αντιληπτό, οι χάκερς χρησιμοποιούν όλο και πιο έξυπνα κόλπα για να μας ξεγελάσουν. Η πλοήγηση στο Διαδίκτυο δεν είναι παιχνίδι και απαιτείται εξαιρετική προσοχή και επιφυλακή προκειμένου να μην πέσουμε θύμα τους.

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ: Μετά από πιέσεις της κοινότητας των μηχανικών ασφαλείας και των ηθικών χάκερ, η Google επιδιόρθωσε το πρόβλημα. Η Microsoft δουλεύει πάνω στο «κλείσιμο» της «τρύπας», αλλά, η Mozilla επιμένει ότι δεν είναι δικό της πρόβλημα. +Vassilis Anastasiadis

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »