ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ ο γερμανός που η ελλάδα λάτρεψε να μισεί

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Διάβασα με πολύ ενδιαφέρον την συνέντευξη του Β. Σόιμπλε -του απερχόμενου Υπουργού Οικονομικών της Γερμανίας τα τελευταία 8 χρόνια- σε ελληνικό μέσο στο οποίο, όπως κάθε πολιτικός που κατεβαίνει από το προσκήνιο της πολιτικής, φρόντισε να μιλήσει με αλήθειες και μάλιστα να αποκαλύψει κάποιες που δεν θα μας αρέσουν.

ολόκληρη η συνέντευξη εδώ

Ο Σόιμπλε βρισκόταν πίσω από κάθε σκληρή απόφαση για την Ελλάδα. Και ενώ όλοι πάντα ήμασταν βέβαιοι πως αυτός μας έφερε στα όρια της φτώχειας και της ανεργίας και ενώ πιστέψαμε πως ο εκάστοτε πρωθυπουργός απλά έβαζε την υπογραφή του σε έτοιμα νομοσχέδια που είχε συντάξει ο Σόιμπλε και... η παρέα του, ήρθε η ώρα να ξυπνήσουμε από το σενάριο δαιμονοποίησης που επί σειρά ετών μας έκανε να κοιμόμαστε καλύτερα.

Όπως και ο ίδιος είπε την συνέντευξή του, όπως κι άλλοτε έχει ακουστεί (αλλά πέρασε στα ψιλά) οι προτάσεις για εξοικονόμηση χρημάτων δεν αφορούσαν κατ' ανάγκη τις περικοπές των συντάξεων αλλά πρωτίστως την αύξηση της φορολογίας των πλουσίων και ειδικά των εφοπλιστών. Τελικά καμία κυβέρνηση δεν τόλμησε να τα βάλει με τα μεγάλα κεφάλια και σημειώνω ειδικά και ξεχωριστά των Τσίπρα που ακριβώς αυτό είχε υποσχεθεί, όμως όπως και οι άλλοι, έτσι κι αυτός προτίμησε να πιάσει τους στόχους περικόπτοντας συντάξεις.

Όταν ο Σόιμπλε φαινόταν ο κακός σε κάθε δύσκολη στιγμή στα αμέτρητα Eurogroups, στην πραγματικότητα κανείς δεν σκέφτηκε πως ουσιαστικά εφάρμοζε ένα σχέδιο αναδιάρθρωσης. Έναν αυστηρό τρόπο για να διορθώσει η χώρα τα οικονομικά και κοινωνικά ελλείμματα. Και πως το πως τελικά αυτό θα συνέβαινε θα ήταν απόφαση της εκάστοτε ελληνικής. Και προς Θεού, δεν προσπαθώ να δικαιολογήσω έναν άνθρωπο που έδειχνε πιο σκληρός απ' όσο ένας ολόκληρος λαός θα μπορούσε να αντέξει. Εξάλλου ο ίδιος είπε ότι στην Γερμανία δεν θα μπορούσε να εφαρμόσει τα μέτρα αυτά.

Μία από τις πιο απειλητικές στιγμές σε αυτά τα χρόνια ήταν όταν κάθε φορά έπεφτε στο τραπέζι το ζήτημα του #Grexit δηλαδή της εξόδου της χώρας από την Οικονομική Νομισματική Ένωση στην οποία με τόσο κόπο είχαμε μπει. Ο Σόιμπλε ήταν υπέρ αυτής της λύσης με προσωρινό ορίζοντα ώστε να γίνει η οικονομία μας ανταγωνιστική. Στην πραγματικότητα όμως η εξαθλίωση του ελληνικού λαού δε θα μπορούσε να μετρηθεί με τίποτα.

Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, ο Σόιμπλε στιγμάτισε την πορεία της Ελλάδας κατά την κρίση. Δεν ήταν όμως αυτός που την καθόρισε. Ήταν η ατολμία των ελλήνων πολιτικών που δεν υπήρξαν πιο θρασείς στην εφαρμογή που οι ίδιοι ψήφιζαν, και που τουλάχιστον θα μας είχε κάνει να ξεμπερδέψουμε τώρα.

Ο Σόιμπλε δήλωσε πως στεναχωριόταν για το μένος που δεχόταν από τον ελληνικό λαό και πως ουδέποτε δεν σκέφτηκε αρνητικά για αυτόν και εγώ τον πιστεύω. Γιατί όπως είπε και ο ίδιος, άλλο ο λαός μιας χώρας κι άλλο οι πολιτικοί της... Καταλάβατε, ε; +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ το άγνωστο αύριο και η σημασία του για το παρόν

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis

Αυτό που κάνει την ζωή τόσο συναρπαστική, είναι, κυριολεκτικά, το γεγονός ότι δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει.

Πόσο προβλέψιμη και βαρετή θα ήταν η ζωή μας αν ξέραμε τι ακριβώς μας επιφυλάσει το μέλλον; Απείρως. Πόσο αδιάφορη θα ήταν η καθημερινότητα μας αν γνωρίζαμε τι θα συμβεί την επόμενη ώρα; Αφάνταστα. Πόσο ασήμαντες θα ήταν οι επιλογές αν ήμασταν ενήμεροι εξ'αρχής το τι αποτέλεσμα και συνέπειες θα είχαν; Απόλυτα. Σίγουρα, σε αυτό το σημείο κάποιος θα μπορούσε να υποστηρίξει πως με την γνώση του μέλλοντος, θα ήμασταν σε θέση να αποφύγουμε και να "προλάβουμε" αρκετά δυσάρεστα γεγονότα όπως λάθος αποφάσεις με πολύ κακές συνέπειες οικονομικής, προσωπικής ή επαγγελματικής φύσεως, ή, ακόμα πιο σημαντικό, επιπτώσεις που αφορούν την υγεία σε οποιοδήποτε επίπεδο. Επίπεδο όπως ένα απλό πέσιμο που θα οδηγούσε στο σπάσιμο ενός χεριού, ή μια ασθένεια που θα οδηγούσε στον θάνατο.

Όμως, ακόμα και αυτός ο παράγοντας, καλώς ή κακώς, είναι με "καλό" λόγο στο... παιχνίδι. Είναι αυτό που μας κάνει να εκτιμάμε αυτό που ζούμε, και να απολαμβάνουμε την κάθε μέρα ξεχωριστά. Είναι αυτό που μας παρακινεί να κάνουμε όλα όσα ονειρευόμαστε και να προσπαθήσουμε στο μέγιστο για να πετύχουμε τους στόχους που έχουμε θέσει. Ακόμα και αυτός ο "φόβος" του επικείμενου κινδύνου, μας υπενθυμίζει ανά διαστήματα πόσο σημαντικό είναι που υπάρχουμε, πόσο ευγνώμονες πρέπει να είμαστε για αυτό, καθώς επίσης και το πόσο "ασήμαντοι" είμαστε σε αυτό το "σύμπαν" που υπάρχουμε. Η΄ τουλάχιστον, όλα αυτά θα έπρεπε να μας κάνουν να τα συνειδητοποιούμε αργά ή γρήγορα. Και όλα αυτά, σαν ατέρμονος κύκλος που το τέλος συναντάει την αρχή, και η κάθε σκέψη οδηγεί, εν τέλει στην αρχική, είναι αυτό που μας φτάνει στο αρχικό συμπέρασμα του σημερινού προβληματισμού και πάλι.

Αυτό που κάνει την ζωή τόσο συναρπαστική, είναι, κυριολεκτικά, το γεγονός ότι δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει.

Εις το επανιδείν...  +Vaggelis Episkopou

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ όταν οι ηλικιωμένοι προσφέρουν άθελά τους με λάθος τρόπο στην κοινωνία

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Ζουν ανάμεσα μας, σε λίγα χρόνια στην Ελλάδα θα μας ξεπεράσουν και σε πληθυσμό. Οι ηλικιωμένοι και δη, συνταξιούχοι είναι μια μερίδα πληθυσμού που καθορίζει εν πολλοίς τις τύχες της χώρας μας. Ψηφίζουν, καταναλώνουν, μετακινούνται, αποτελούν ζωντανό κύτταρο της κοινωνίας μας και είναι εδώ, άλλοτε ενεργοί και δραστήριοι κι άλλοτε όχι και τόσο.

Έχω γράψει πολλές φορές πως το λάθος με τους συνταξιούχους είναι πως καλούνται να ζήσουν πολλές φορές τα παιδιά τους, ακόμα και τις οικογένειές τους. Το γεγονός και μόνο αποτελεί έναν οικονομικό βιασμό των ανθρώπων αυτών που όχι μόνο είδαν την σύνταξη τους να περικόπτεται πολλάκις, αλλά πλέον καλούνται να την μοιραστούν με τα παιδιά τους που έτσι κι αλλιώς στηρίζουν με άλλους τρόπους. Αυτό όχι μόνο αποδεικνύει την γύμνια του ελληνικού συστήματος που προσβάλλει τους νέους ανθρώπους, αλλά θέτει σε αδράνεια τους μεγαλύτερους μετατρέποντάς τους από ενεργούς πολίτες σε κύτταρα στήριξης και αναπλήρωσης αναγκών.

Άντρες και γυναίκες συνταξιούχοι περνούν εντελώς διαφορετικά τον χρόνο τους στην Ελλάδα. Οι γυναίκες συχνάζουν στις εκκλησίες και στην αγορά, φροντίζοντας να έχουν μαγειρέψει από νωρίς και είτε να παρακολουθήσουν το απόγευμα την αγαπημένη τους σαπουνόπερα είτε να επιφορτιστούν με το μεγάλωμα του εγγονιού τους προς τέρψη των παιδιών τους που μάλλον σε αυτήν την περίπτωση είναι εργαζόμενοι και άρα απλά δεν έχουν τι να κάνουν τα παιδιά τους.

Οι άντρες επί των πλείστων συχνάζουν στα καφενεία και είτε αλωνίζουν όλη μέρα την γειτονιά για να βοηθήσουν στο σπίτι σε ψώνια και απασχόληση των εγγονιών τους, είτε λιώνουν την εφημερίδα και κάθε είδους ειδησεογραφική εκπομπή στην τηλεόραση. Το καφενείο βέβαια είναι ειδική περίπτωση "συναγωγής" αφού μπορεί απλά να εξυπηρετεί την συνάθροιση με συνομίληκους, αλλά και να εκτονώνει παλιά απωθημένα με ένα αθώο χούφτωμα στην όμορφη αλλοδαπή σερβιτόρα.

Και οι μεν και οι δε δείχνουν να είναι πολύ απασχολημένοι για να προβληματιστούν για το μέλλον που τους απομένει, όμως κάπου ανάμεσα τους βρίσκεται μια άλλη μερίδα ηλικιωμένων που βιώνουν μια ψυχολογική απομόνωση και μελαγχολία. Άνθρωποι που για κάποιο λόγο είτε απότομα είτε σταδιακά παραιτήθηκαν από την ζωή πριν να είναι ακριβώς η ώρα τους. Αυτήν την ομάδα ανθρώπων οφείλουμε να στηρίξουμε. Είτε με τον χρόνο μας, είτε με μερικές οικογενειακές στιγμές, είτε ακόμα και με υλικά αγαθά. +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ~ ραμόνα δαγκωτό

 you've got to take this moment στο +yannidakis

Είμαι στο γραφείο με το υπόλοιπο team... H επικαιρότητα των ειδήσεων τρέχει μανιωδώς και τα νεύρα είναι στην τσίτα λόγω της άφθονης καφεΐνης που κυλά μέσα μου κι επειδή είμαι σε μια μόνιμη εγρήγορση και μπορώ να πω πως μου αρέσει αυτό. Η τηλεόραση του γραφείου είναι στο "mute" για να μην μας αποσπά την προσοχή, όμως το βλέμμα μπορεί να πέσει για λίγο πάνω στην εικόνα.

Συνήθως -για κάποιο ανεξήγητο λόγο- παίζει Σκάι... Κάπου στις 16:00 έχει «My Style Rocks». Πιστεύω ότι χωρίς ήχο είναι αρκετό για να κλάψεις στα γέλια!! H λέξη «κιτς» χάνει την έννοιά της από την πραγματική εικόνα που «απολαμβάνουμε» στις τηλεοράσεις μας.

Από ένα γενικότερο ζάπινγκ που έχω κάνει τόσο στην TV όσο και στο ίντερνετ παρατήρησα ότι μια κοπέλα που συμμετέχει στο συγκεκριμένο ριάλιτι, εν ονόματι «Ραμόνα», είναι η πέτρα του σκανδάλου για τις υπόλοιπες συμμετέχουσες μιας και βάζει φυτιλιές εκτοξεύοντας κακιούλες για τις υπόλοιπες κοκόνες που λαμβάνουν μέρος.

Πριν καλά καλά ξεκινήσει η τηλεοπτική σεζόν η συγκεκριμένη έχει μονοπωλήσει το ενδιαφέρον όλων των ψυχαγωγικών εκπομπών. Η Ραμόνα ενσαρκώνει το αντίθετο της τηλεοπτικής συμπεριφοράς, που πλέον δεν παλεύεται: δεν γλείφει κανέναν, δεν γλείφει ούτε εκεί που έχει φτύσει και προσωπικά πιστεύω πως δεν είναι τόσο αδίστακτη όσο θέλουν να την παρουσιάζουν, σαν αυτές τις γκόμενες που βγαίνουν σε κάτι πάνελ και δήθεν ενοχλούνται με την προσωπική ζωή του καθενός.

Κανείς από την αρχαία εποχή της τηλεόρασης επί Άσπας Τσίνα δεν στάθηκε απέναντι σε μια κριτική επιτροπή αμφισβητώντας την έχοντας επιχειρήματα. Η συγκεκριμένη δε διαθέτει τσαμπουκά εντυπωσιασμού, απλά απαιτεί από τους υπόλοιπους να είναι αντάξιοι των δικών της προσδοκιών έστω και με το τραχύ φεμινισμό, μιας και επιδεικνύει συχνά τη σέξι πλευρά της. Επίσης, σίγουρα παίζει ρόλο το γεγονός ότι κατάγεται από τη Ρουμανία.

Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι πως πλέον στην τηλεόραση τα χρήματα επενδύονται πολύ επιλεκτικά στα τηλεοπτικά προϊόντα, ωστόσο η βαθύτερη ανάγκη των τηλεθεατών δεν είναι να ψυχαγωγηθούν αλλά να υπάρχει κοινωνική τοποθέτηση σε αυτό που έχουν επιλέξει να δουν.

Θεωρώ πως χρειαζόμαστε πρότυπα που δεν είναι ξεπερασμένα αλλά να κουβαλούν κάτι φρέσκο πάνω τους. Η ατελείωτη πολυλογία των πάνελ κούρασε...

Θα με βρεις εδώ: G+: Nastazia A
           
                             FB:  Anastasia Papadaki

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΩΘΗΣΕΙΣ ~ ο κίνδυνος της επωνυμίας των ιστολόγων (bloggers)

κείμενα προβληματισμού, από τα πιο εκλεκτά ιστολόγια της Ελλάδας

από: ΘΑΝΟΣ ΕΥΗ koukfamily

Γράφει ο Θάνος
Η είδηση: 

Μια πραγματική ηρωίδα, πραγματική blogger η Daphne Caruana Galizia δολοφονήθηκε με βόμβα στο αυτοκίνητο της. Δράστες, τα καθάρματα που ξεπλένουν χρήμα στη Μάλτα τα οποία άρχισε να τ’ αποκαλύπτει.   Μεταξύ αυτών, και εταιρείες ελληνικών συμφερόντων οι οποίες αδειοδοτήθηκαν από τον Βενιζέλο και έχουν φυγαδεύσει δεκάδες δισεκατομμύρια από το 2012 και μετά. Μιλάμε φυσικά για τους στοιχηματζήδες του internet.  Ας ελπίσουμε να αποκαλυφθούν αυτά τα κτήνη.   Και η ελληνική δικαιοσύνη να τελειώνει επιτέλους με την έρευνα αυτή του μεγάλου σκανδάλου που έχει ρημάξει την ελληνική οικονομία. 

πηγή 

ΣΧΟΛΙΟ 

Με αφορμή το τραγικό αυτό γεγονός ας ασχοληθούμε για μια ακόμα φορά με το θέμα της επωνυμίας ή ανωνυμίας στο διαδίκτυο....  Ολοι ξέρουμε ότι στο διαδίκτυο κυκλοφορούν καθημερινά εκατομμύρια ειδήσεις, άρθρα, σχόλια, φωτογραφίες κλπ....  Υπάρχουν εκατομμύρια ειδησεογραφικά σάιτ, ιστολόγια επαγγελματικά και ερασιτεχνικά, κοινότητες και ομάδες σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης, εκατομμύρια προφίλ και σελίδες με πάσης φύσεως οπτικό και γραπτό υλικό....  Υπάρχουν όμως σε όλη αυτήν την τεράστια ποσότητα δεδομένων δύο κυρίαρχα χαρακτηριστικά....  Το πρώτο είναι η αλήθεια και το ψέμα... Στο διαδίκτυο μπορείς να βρείς απίστευτες αποκαλύψεις αλλά και τεράστια ψέματα...  Το δεύτερο είναι ο επαγγελματισμός και ο ερασιτεχνισμός. Στο διαδίκτυο υπάρχουν τα χιλιάδες μεγάλα επαγγελματικά δημοσιογραφικά σάιτ, αλλά και εκατομμύρια ερασιτεχνικά ιστολόγια...  Να τονίσω εδώ ότι τα δύο αυτά κύριαρχα χαρακτηριστικά που προανέφερα δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους... Αυτό σημαίνει ότι μπορεί ένα επαγγελματικό δημοσιογραφικό σάιτ να λέει ασύστολα ψέματα.... κι ένα μικρό ερασιτεχνικό ιστολόγιο να αποκαλύπτει μεγάλες αλήθειες....  Ολοι γνωρίζουμε τους κινδύνους από την επαφή μας με το διαδίκτυο. Ξέρουμε οτι εκτιθόμαστε καθημερινά σε κινδύνους που έχουν να κάνουν με τα προσωπικά δεδομένα μας που διαχέονται ελεύθερα συνήθως με την δική μας θέληση όπως συμβαίνει κυρίως στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, Facebook, Twitter, Google+, Instagram κλπ.... αλλά και χωρίς την δική μας θέληση όταν έχουμε κλοπή προσωπικών δεδομένων από χάκερς, απατεώνες κλπ....  Εγώ σήμερα θα ήθελα να σταθώ σε μια παράμετρο για την οποία μεν σπάνια ακούνε οι απλοί περιηγητές του διαδικτύου, αλλά πολύ συχνά συζητιέται ανάμεσα σε ιστολόγους, δημοσιογράφους και αρθρογράφους..... Αυτή είναι η ανωνυμία...   Ενα μεγάλο ποσοστό κυρίως επωνύμων επαγγελματιών δημοσιογράφων αλλά και απλών επωνύμων αρθρογράφων του διαδικτύου, έχουν συνδέσει άμεσα την αλήθεια και την υπευθυνότητα στο διαδίκτυο με την επωνυμία ή μη του αρθρογράφου... Με λίγα λόγια θεωρούν ότι επειδή οι επώνυμοι αρθρογράφοι ή σχολιαστές χρησιμοποιούν το αληθινό τους όνομα, λένε πράγματα υπεύθυνα και συνήθως αληθινά.... Αντίθετα θεωρούν ότι η ανωνυμία προωθεί το ψέμα, την συκοφαντία και την ανευθυνότητα....  Αυτή η θεωρία έχει ένα ποσοστό αλήθειας.... όμως σίγουρα δεν αποτελεί την πλήρη αλήθεια.... Κι αυτό διότι μετά από 10 και βάλε χρόνια ενασχόλησής μου στο διαδίκτυο έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι, το ψέμα και η ανευθυνότητα δεν έχουν να κάνουν με την επωνυμία ή την ανωνυμία, αλλά κυρίως με τις αρχές που έχει ο καθένας μας και τις οποίες μπορεί να διακρίνει ο αναγνώστης που παρακολουθεί κάποιον συστηματικά....  Μάλιστα μπορώ να πω με απόλυτη βεβαιότητα ότι η γενικότερη στάση των μεγάλων ΜΜΕ τα τελευταία ειδικά χρόνια, απέναντι σε τεράστια κοινωνικά θέματα όπως είναι πχ. η οικονομία, η πολιτική, το μεταναστευτικό, οι διεθνείς σχέσεις, η εγκληματικότητα κλπ, μας υποχρεώνει να πούμε ότι στην κυριολεξία αποτελεί καθημερινό δούλεμα των αναγνωστών, ακροατών και θεατών δηλαδή της λεγόμενης κοινής γνώμης... Στημένα ρεπορτάζ, στημένες φωτογραφίες και βίντεο, ψεύτικες αναφορές και ειδήσεις.... Τα λεγόμενα FAKE NEWS είναι προϊόν κυρίως των μεγάλων ειδησεογραφικών σάιτ.... που ακολουθούν την διαφθορά και το ξεπούλημα σε οικονομικά και γεωπολιτικά συμφέροντα που επιδιώκουν την παγκόσμια κυριαρχία....  Ας έρθουμε λίγο στο θέμα των ιστολογίων τώρα... Δυστυχώς για ένα μεγάλο ποσοστό αρθρογράφων του διαδικτύου υπάρχει παντελώς λανθασμένη εικόνα για τις διαφορές μεταξύ επαγγελματικών ειδησεογραφικών σάιτ και ερασιτεχνικών ιστολογίων... Τα μεγάλα ή μη (από την άποψη των επισκεπτών) ειδησεογραφικά σάιτ που ελέγχονται από επώνυμους δημοσιογράφους συνήθως, έχουν μισθωτούς ρεπόρτερς και συνεργάζονται επ' αμοιβή με επώνυμους πάντα αρθρογράφους, λειτουργώντας έτσι παράλληλα και ταυτόσημα με τον έντυπο τύπο και τα μεγάλα ΜΜΕ.... Ετσί εκεί θα δούμε προτροπές για οικονομική ενίσχυση, πολλές φορές εγγραφή μελών για αναγνώσεις και σχολιασμό, διαφημίσεις κλπ...   Τα ερασιτεχνικά ιστολόγια ελέγχονται από ερασιτέχνες κυρίως διαχειριστές και συνήθως επικεντρώνονται σε αρθρογραφία ειδικής θεματολογίας και ενδιαφέροντος σύμφωνα με τα προσωπικά ενδιαφέροντα του εκάστοτε διαχειριστή... Στα ερασιτεχνικά ιστολόγια σπάνια θα δούμε διαφημίσεις και προτροπές για οικονομικές ενισχύσεις και ποτέ δεν θα δούμε αρθρογράφους επί πληρωμή αφού τα πάντα στηρίζονται αποκλειστικά στον εθελοντισμό και στο μεράκι κι όχι στο χρήμα....  Εδώ φαίνεται και μια ακόμα διαφορά των ερασιτεχνικών ιστολογίων από τα μεγάλα δημοσιογραφικά σάιτ... Τα ιστολόγια έχουν σαν κύριο στόχο τους τον προβληματισμό μέσα από τα άρθρα τους με σκοπό την επικοινωνία αρθρογράφων και σχολιαστών την ανταλλαγή απόψεων και εντέλλει την προώθηση ιδεών και ιδεολογιών αλλά και ενδιαφερόντων....  Αντίθετα τα επαγγελματικά δημοσιογραφικά σάιτ έχουν σαν στόχο την είδηση, το ρεπορτάζ, την επιλεκτική επώνυμη αρθρογραφία και μέσω αυτών τον έλεγχο της κοινής γνώμης....  Θα μπορούσαμε να πούμε λοιπόν ότι τα ιστολόγια λειτουργούν κατά κάποιον τρόπο όπως τα μαθητικά ημερολόγια και λευκώματα που είχαμε σαν μαθητές και έφηβοι. Οσοι λοιπόν θυμούνται αυτά τα ημερολόγια θα γνωρίζουν ότι εκεί μέσα ο κάτοχος αλλά και οι συμμαθητές ή φίλοι του, πολλές φορές έγραφαν ανώνυμα, με ψευδώνυμο αλλά και με το αληθινό τους όνομα....  Μάλιστα είναι τέτοια η ομοιότητα, που και στα μαθητικά λευκώματα υπήρχαν θέματα και τίτλοι στα οποία καλούσαν τους φίλους να σχολιάσουν και να γράψουν την άποψή τους σε συντομία....   Υπό αυτήν την έννοια η ανωνυμία δικαιολογείται απόλυτα σε χρήση από τους ιστολόγους, αλλά και από όλους τους σχολιαστές ή όσους έχουν ένα ερασιτεχνικό προφίλ στο διαδίκτυο.... Μπορεί σήμερα τα μεγάλα μέσα κοινωνικής δικτύωσης να ζητούν συνεχώς στοιχεία ταυτοποίησης (πχ κινητά τηλέφωνα, δεύτερες διευθύνσεις email κλπ) και να προτρέπουν τους χρήστες να ανοίγουν προφίλ με τα αληθινά τους ονόματα, ωστόσο οι καιροί είναι πονηροί και όσο κι αν οι κακοποιοί προσπαθούν να κρυφτούν πίσω από αθώα ψευδώνυμα τόσο και οι αθώοι χρήστες επιθυμούν να προστατευθούν πίσω από ψευδώνυμα....  Σε όλα αυτά έρχεται να προστεθεί και η παράμετρος της ασφάλειας... Υπάρχουν ιστολόγια που με σοβαρότητα συναγωνίζονται στις αποκαλύψεις τα μεγάλα επαγγελματικά σάιτ και στα οποία επώνυμοι ή μη αλλά αξιόλογοι αρθρογράφοι, αποκαλύπτουν πράγματα που πολλές φορές τα ελεγχόμενα και από άλλες "σκοτεινές" δυνάμεις μεγάλα ειδησεογραφικά σάιτ, αποκρύπτουν... Πριν από χρόνια στην πατρίδα μας ένας διάσημος επώνυμος διαχειριστής ενός από τα ισχυρότερα ιστολόγια εκείνης της εποχής, του Τροκτικού, ο Σωκράτης Γκιόλιας δολοφονήθηκε από "αγνώστους" μπροστά στα μάτια της έντρομης οικογένειάς του, λόγω κάποιων αποκαλύψεων που δεν άρεσαν και δεν συνέφεραν κάποια συγκεκριμένα συμφέροντα....  Προχθές συνέβει κάτι ανάλογο στην μαλτέζα blogger Daphne Caruana Galizia για παρόμοιους λόγους...  Πρέπει να κατανοήσουμε ένα πράγμα κι αυτό το λέω όχι μόνο σε εσένα αγαπητέ αναγνώστη των σκέψεών μου, αλλά και σε κάθε συνάδελφο ιστολόγο.... Η εποχή μας είναι μια εποχή εγκληματικότητας και πλήρους διαφθοράς... Η αξία της ανθρώπινης ζωής έχει εκμηδενιστεί.... Κατά συνέπεια είναι επιβεβλημένο να προστατέψουμε τον εαυτό μας, αλλά και την οικογένειά μας με κάθε τρόπο από την παρανομία και το έγκλημα.... Αν λοιπόν έχουμε σκοπό να φτιάξουμε ένα ιστολόγιο στο οποίο θα βάζουμε αθλητικά, καλλιτεχνικά, συνταγές μαγειρικής, λουλουδάκια και εικονίτσες με τοπία και ποιηματάκια τότε ναι.... ας βάλουμε το όνομά μας (σίγουρα ΜΗΝ βάζοντας φωτογραφίες και προσωπικά στοιχεία τηλέφωνα, διευθύνσεις κλπ...)  Αν όμως έχουμε σκοπό να φτιάξουμε ένα ιστολόγιο το οποίο θα λαμβάνει θέση, θα έχει ιδεολογία, θα κάνει αποκαλύψεις, και γενικά θα εκφέρει ενοχλητικό λόγο για οποιονδήποτε, τότε η ανωνυμία είναι ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ και οποιοδήποτε πραγματικό στοιχείο ταυτότητας αποτελεί ένα επικίνδυνο όπλο στα χέρια των εγκληματιών...  Δείχνει μεγάλη επιπολαιότητα από μέρους μας η επωνυμία, αλλά ταυτόχρονα αποτελεί και αναφαίρετο δικαίωμά του καθενός...  Εξάλλου όπως είπα και παραπάνω ποτέ δεν πρέπει να θεωρούμε ότι η επωνυμία κρύβει αλήθεια και υπευθυνότητα, ενώ η ανωνυμία όχι... Μπορεί ο καθένας μας να παρακολουθεί καθημερινά την γενική στάση των ιστολόγων και να βγάλει τα συμπεράσματά του για το ποιόν τους, την ηθική τους και την σοβαρότητά τους πέραν της εγκυρότητας, των ιδεών και των απόψεών τους.  Ευτυχώς στο διαδίκτυο με λίγη σχετικά προσπάθεια, μπορούμε να ερευνήσουμε και να επαληθεύσουμε ή να διαψεύσουμε μια είδηση ή πληροφορία...  Αγαπητοί μου φίλοι όπως συνηθίζω να λέω στους συναδέρφους ιστολόγους και ιδίως όσους ασχολούνται με εθνικά θέματα, πολιτική, κοινωνικά και οικονομικά θέματα και αποκαλύψεις, με την διαφθορά της Νέας Τάξης, κλπ. χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή. Δεν είναι δυνατόν η "τρέλα μας" με την καλή έννοια, να θέτει σε κίνδυνο εμάς αλλά και την ίδια μας την οικογένεια....  Τα ρίσκα έχουν τα όρια τους.... Τώρα αν είστε μόνοι σας και δεν υπάρχει κανένας να σας κλάψει, κάντε ότι θέλετε...   Οταν (κι αν) έρθει κάποτε ο καιρός που θα τελειώσουν τα λόγια και τα γραψίματα και θα πρέπει να βγει πλέον το ξίφος, τότε θα έχουμε όλο τον καιρό να αφήσουμε πίσω μας και τις ανωνυμίες και τις προστασίες αυτού του είδους....  Οταν ο αγώνας για έναν καλύτερο και δικαιότερο κόσμο θα βγεί από το διαδίκτυο και θα περάσει στο στάδιο της πραγματικής ζωής, τότε θα μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε όλα αυτά τα απάνθρωπα κτήνη κατά πρόσωπο.... Μέχρι τότε όμως δυστυχώς, τα ανθρωπόμορφα αυτά δολοφονικά κτήνη θα μας ψάχνουν καθημερινά για να αποτρέψουν ακριβώς τον ερχομό αυτής της εποχής...  Για να αποτρέψουν την επικράτηση του δικαίου... Για να μας κλείσουν οριστικά το στόμα και να μειώσουν την δύναμή μας στις ηλεκτρονικές "επάλξεις" του αγώνα για ελευθερία και δικαιοσύνη.

ΘΑΝΟΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΕΙΚΟΝΙΚΟΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ ~ μήπως οι έλληνες δουλεύουνε μαζί;

μια εικόνα ισούται με χίλιες λέξεις. Πόσες απ' αυτές φτιάχνουν έναν προβληματισμό;

Τελικά μήπως είμαστε δουλευταράδες; Μήπως πίνουμε φραπέ, αλλά τον πίνουμε στην δουλειά; +Yanni Spiridakis 

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΣΠΙΘΕΣ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΕΣ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ ~ τα κακοποιημένα θύματα δικαιώνονται, η υπόθεση γουάινσταϊν

σε μία κοινωνία κατήφειας & παρακμής, βρίσκουμε τα εφόδια να αισιοδοξούμε

Καλησπέρα στους φίλους του+yannidakis! 

Ο ασκός του Αιόλου που άνοιξε με τις αποκαλύψεις για τις σεξουαλικές παρενοχλήσεις, ακόμα και βιασμών, πάμπολλων γυναικών από τον μεγιστάνα του Hollywood Χάρβει Γουάινσταϊν φέρνει στο φως ζητήματα που οφείλουμε να θίξουμε. Ποιος κάνει τις φρικαλεότητες; Ποιος τις δέχεται; Και γιατί αυτός που τις δέχεται σιωπά;

Κατηγορίες η μία μετά την άλλη, επανειλλημμένες σε βάθος χρόνου, φθάνοντας τουλάχιστον τις τριάντα, εκθρονίζουν τον μεγιστάνα κινηματογραφικό παραγωγό και του επιβάλλουν μία ελεύθερη πτώση (ελπίζοντας) με πολλά κενά αέρος. Τα ονόματα των θυμάτων πολλά και τρανταχτά, αρκετά από αυτά μη αναμενόμενα, σε κάνουν να διερωτάσαι: Υπάρχει κάποιο πρότυπο γυναικείας συμπεριφοράς που να έλκει μία τέτοια κατάσταση;

Η σεξουαλική παρενόχληση δεν είναι μία πρωτόγνωρη ανακάλυψη. Είναι άλλη μία εκμετάλλευση του αδύνατου από τον δυνατό, μιλώντας πάντα για θέσεις εξουσίας και όχι πρότυπα συμπεριφοράς. Ευάλωτες, κυρίως  γυναίκες, συχνά ανασφαλείς, σε μία προσπάθεια επαγγελματικής καταξίωσης, δεν αντιλαμβάνονται καν πώς πρόλαβαν και έφτασαν σε αυτήν τη θέση. Αμφιβολίες τύπου: "μπορεί να είναι και η ιδέα μου", εφησυχασμοί του στυλ: "αν περιμένω λίγο μπορεί και να σταματήσει" και, κυρίως, η άρνηση του γεγονότος ως λανθασμένη και τραγική φέρνουν τις γυναίκες, είτε φέρουν στοιχεία "Συνδρόμου της Στοκχόλμης" είτε όχι, σε μία κατάσταση που δεν είχαν φανταστεί και που θα προσπαθήσουν να ξεχάσουν. Γιατί αφότου συμβεί, οι αμφιβολίες γίνονται όλο και περισσότερες και οι αναθεωρήσεις τους συμβάντος όλο και πιο έντονες. Ξεκινούν οι ερωτήσεις… Ποιος θα με πιστέψει; Τι θα λένε για εμένα; Φόβος και ντροπή κυριεύουν το θύμα και ισχυροποιούν τον θύτη. Όχι όμως πάντα…

Η Courtney Love, γνωστή και ως "εύθυμη χήρα", είχε προειδοποιήσει το 2005 σε ερώτηση δημοσιογράφου σχετικά με τη συμβουλή που θα έδινε σε νέες γυναίκες που αναζητούν μία θέση στο Hollywood: "Αν ο Γουάινσταϊν σας καλέσει σε πριβέ πάρτυ στο Four Seasons, μη διανοηθείτε να πάτε".

Αλλά πόσο εύκολα ακούμε και πιστεύουμε τέτοιους ισχυρισμούς, ειδικά όταν οι ισχυρισμοί αφορούν έναν... "ισχυρό";

Η συσπείρωση είναι μία λύση. Χιλιάδες γυναίκες στο Twitter με το hashtag #MeToo μοιράζονται τις ιστορίες παρενοχλήσεων ή επιθέσεων που έχουν βιώσει. Η Alissa Milano που πήρε την πρωτοβουλία αναφέρει: "Προτάθηκε από μία φίλη. Αν όλες οι γυναίκες που έχουν υποστεί σεξουαλική κακοποίηση κάνουν μία σχετική ανάρτηση μπορεί να δώσουμε στους ανθρώπους μία αίσθηση του προβλήματος". Η ανταπόκριση στο κάλεσμα της Μιλάνο ήταν τεράστια, ακόμα και από διάσημες γυναίκες. Παρόμοιες φρικαλεότητες με διαφορετικούς πρωταγωνιστές…

Όσο για τους θύτες; Ήδη ο Γουάνσταϊν, εκτός από τις κατηγορίες που έχει να αντιμετωπίσει, νοσηλεύεται σε κέντρο θεραπείας σεξουαλικών διαταραχών και προβλημάτων συμπεριφοράς. Υπάρχουν και άλλοι όμως, που δεν είναι μόνο ρεμάλια, αλλά κυρίως κατεστραμμένες προσωπικότητες. Και που αν σωθούν αυτοί εγκαίρως, θα σωθούν και εκατομμύρια γυναίκες-υποψήφια θύματα του μέλλοντος ανά τον κόσμο.

Μην ντρέπεστε. Μη φοβάστε. Μη σιωπάτε.

Όλες οι γυναίκες έχουν φωνή. Αφήστε την να ακουστεί! +Elina Ioannou 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΣ ΠΑΝΤΑ ΤΗΝ ΘΕΤΙΚΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ εμείς αποφασίζουμε για εμάς

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis

Πρόσφατα, ανακάλυψα το πόσο "μόνοι" είμαστε στην πραγματικότητα σε αυτή την ζωή. Μην παρεξηγήσετε όμως αυτό που λέω. Δεν θέλω να ακουστώ ούτε μελαγχολικός, ούτε απογοητευμένος ούτε τίποτα τέτοιο. Απεναντίας, ο σημερινός προβληματισμός έχει άλλο προσανατολισμός, συμπέρασμα στο οποίο θα καταλήξω προς το τέλος του κειμένου.

Τι έλεγα; Α ναι... Πόσο "μόνοι" είμαστε σε αυτή την ζωή λοιπόν; Αρκετά νομίζω. Ανεξαρτήτως συγγενών, φίλων, συντρόφων, γνωστών, γνωριμιών κοκ όλα καταλήγουν σε εμάς και σε προσωπικές επιλογές και αποφάσεις. Η πρόσφατη μου εμπειρία στην οποία αναφέρθηκα στην αρχή του κειμένου, έχει να κάνει με προσωπικό χειρισμό μιας κατάστασης στην οποία βρέθηκα πρόσφατα, χωρίς να έχω κανένα απολύτως στήριγμα. Ακόμα και μια φαινομενικά εύκολη βοήθεια από κάποιον... γνωστό μου, αποδείχθηκε μοιραία παράγοντας ο οποίος, εν τέλει, θα δυσκόλευε ακόμα περισσότερο την εν λόγω κατάσταση, κατά έναν πολύ περίεργο τρόπο. Αυτό που με βοήθησε στο να κινηθώ σωστά εκείνη την στιγμή, ήταν το γεγονός ότι συνειδητοποίησα ότι δεν είχα πραγματικά να στραφώ πουθενά, και ότι έπρεπε να κάνω κάτι από μόνος μου. Και αυτό ακριβώς έκανα.

Δεν θα σας κρύψω ότι στην αρχή γκρίνιαξα λίγο και παραπονέθηκα για ότι συνέβαινε (το timing ήταν αρκετά περίεργο) έως και "σιχτήρισα" θα έλεγα, όμως αυτό δεν κράτησε πολύ (ευτυχώς). Πήρα βαθιά ανάσα, συνειδητοποίησα ότι έπρεπε να κάνα κάτι δραστικό χωρίς να περιμένω κάτι από τον οποιοδήποτε, και αυτό ακριβώς έκανα. Το αποτέλεσμα με δικαίωσε και με ικανοποίησε δεόντως, δεν θα σας κρύψω. Ειλικρινά, δεν ξέρω για δεν κινήθηκα έτσι αυτόνομα εξ αρχής. Ίσως επειδή έτσι είχα "καλομάθει" πιο πριν. Ίσως επειδή είχα πάντα κάπου για να στραφώ για μια συμβουλή ή ένα "χέρι βοηθείας". Παρόλα αυτά, αυτά που παρατήρησα ήταν 2: i. Η υπόθεση είχε την καλύτερη δυνατή έκβαση -με έκανε να αυξήσω ακόμα περισσότερη την αυτοπεποίθηση μου, και ii. πόσο δίκιο έχουν αυτοί που υποστηρίζουν ότι "αν θες να γίνει κάτι σωστά, κάνε το μόνο σου".

Πάρτε τον χρόνο σας και αναλογιστείτε το λίγο. Όσες συμβουλές και βοήθειες να μας προσφέρουν, όσοι "μασημένη" τροφή και να μας δώσουν, όσο πολύ και να μας υποστηρίξουν οι γύρω μας, στο τέλος, όλα κρίνονται από το πως θα χειριστούμε εμείς την εκάστοτε κατάσταση. Αναμφίβολα, οποιαδήποτε περαιτέρω εκτίμηση θα μας κάνει να δούμε την υπόθεση που μας απασχολεί πιο σφαιρικά, όμως, όταν όλα δυσκολεύουν και περιθώρια στενεύουν, μόνο εμείς, "εκ των έσω" μπορούμε να δούμε πραγματικά το πως πρέπει να κινηθούμε. Αρκεί να μπορούμε να μας... εμπιστευτούμε μεν, αλλά και να δούμε σωστά δε.

Εις το επανιδείν...    +Vaggelis Episkopou

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ και (ξαφνικά) ήρθε η ώρα να αλλάξεις για έναν απώτερο σκοπό

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Λέμε πως υπάρχουν άνθρωποι "αληθινοί", αυτοί δηλαδή που δεν χρειάζεται να κρυφτούν ή να προσποιηθούν και είναι ότι βλέπεις. Εγώ νομίζω ότι αυτό είναι κουραφέξαλα και πως κάθε άνθρωπος έχει κληθεί στην ζωή του να υποκριθεί και να προσποιηθεί είτε για να προσαρμοστεί σε μια άβολη κατάσταση, είτε για να προστατεύσει κάποιον, είτε ακόμα για να τον βλάψει και εξαπατήσει.

Τι γίνεται όμως όταν πρέπει να αλλάξεις κλίμα, συμπεριφορά, συναισθήματα και τρόπο σκέψης για να φέρεις σε επιτυχία έναν στόχο; Τις απαντήσεις σε αυτά τα θέματα θα μπορούσαν να μας τις δώσουν διάσημοι ηθοποιοί που για μερικούς μήνες μπορεί να προσποιούνται ψυχοπαθείς δολοφόνους και μετά από λίγο καιρό να προσποιούνται βασιλιάδες, άστεγους ή υπέρήρωες.

Αυτήν την εβδομάδα λοιπόν ξεκίνησα να γράφω ένα παραμύθι το οποίο είχα αρχίσει να χτίζω στο μυαλό μου από το καλοκαίρι. Όσοι γνώριζαν για την πρόθεσή μου αυτή με ρωτούσαν γιατί δεν ξεκινούσα την συγγραφή και η αλήθεια είναι ότι εκτός από την έλλειψη χρόνου, οι συνθήκες στην ζωή μου δεν ήταν κατάλληλες για να με αφήσουν να αφεθώ σε έναν τόσο μαγικό και απαιτητικό κόσμο όπως αυτόν που έχω πλάσει με την φαντασία μου.

Μήπως τελικά το μυστικό κρύβεται ακριβώς στις συνθήκες ηρεμίας, αυτοσυγκέντρωσης και τόνωσης της δυνατότητας του καθένα να διαβεί το πέρασμα από την μία προσωπικότητα στην άλλη; Πιθανότατα. Και σε κάθε περίπτωση παίρνουμε σαν δεδομένο πως κάτι τέτοιο δεν είναι εύκολο. Απαιτεί μία τεχνική και μία συνέπεια.

Δεν σας το κρύβω, ξέρω από -σχεδόν- όλους να προφυλάξω τα αληθινά μου συναισθήματα. Μπορώ να προσποιηθώ για να μην εγείρω αντιδράσεις και φασαρίες, μπορώ και να προσαρμοστώ σε καταστάσεις, συνθήκες και σχέσεις, όμως το να μπαίνεις στην ψυχολογία ενός δράκου, μιας νεράιδας, μιας μάντισσας, ενός βασιλιά, μιας πριγκίπισσας και ενός μαχητή, ε... αυτό θέλει κάτι παραπάνω. Θέλει, έμπνευση! +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ~ ''the asshole survival guide''

 you've got to take this moment στο +yannidakis

Ένα θέμα που ξετρελαίνει τον καθηγητή του Στάνφορντ Robert Sutton είναι οι βλάκες και η εξάπλωση της ηλιθιότητας. Τα τελευταία 10 χρόνια η συγγραφική του συνήθεια και η εμμονή του με τη βλακεία, κατά τη γνώμη των «Προβληματισμών της Δευτέρας»  κατακλύζει τον πλανήτη. Μάλλον γι' αυτό τα βιβλία του πολυγραφότατου κ. Sutton γίνονται best sellers.

Χωρίς την παραμικρή αμφιβολία τα εκατοντάδες χιλιάδες αντίτυπα του έργου του που σπάνε τα ταμεία θα τα αγοράζουν σίγουρα και κάποιοι βλάκες, καθώς ο βλαξ έχει την επιθυμία να αυτοπροσδιορίζεται ως ευφυής. 

Ο Sutton ικανοποιεί τις απαιτήσεις του κοινού του με το διατυπώνει διαρκώς νέες θεωρίες τις οποίες στηρίζει σε εντυπωσιακές έρευνες για την ανθρώπινη συμπεριφορά.

Παραδείγματος χάρη, το παγκόσμιο φαινόμενο της εξαφάνισης των εργασιακών δικαιωμάτων από εργατοφάγους εργοδότες που δε «χαμπαριάζουν» πως πιέζοντας του εργαζομένους χάνουν αντί να κερδίζουν και ο Sutton θεωρεί πως κάτι τέτοιο είναι άμεσα συνδεδεμένο με την ολοένα μεγαλύτερη επικράτηση της αβελτηρίας.

Όσοι καταπιεσμένοι με διαβάζετε αυτή τη στιγμή, ή όσοι έχετε υπάρξει σε κάτεργο κατά το παρελθόν, θα αντιλαμβάνεστε πως τα γραπτά του καθηγητή θα μπορούσαν να είναι Βίβλος για την έξοδό μας από την κρίση!!

Σύμφωνα με υπολογισμούς του Sutton, το κόστος της συμπεριφοράς ενός ατόμου που βρίσκεται σε θέση ισχύος αφενός επιβραβεύεται στην αγορά εργασίας, αφ' ετέρου μακροχρόνια δημιουργεί εχθρικό κλίμα που κάνει την παραγωγικότητα να μειώνεται. Εν τέλει, σύμφωνα με τα λεγόμενα του επιτυχημένου επιστήμονα-συγγραφέα, η συμπεριφορά του νταή ζημιώνει μια επιχείρηση με χιλιάδες ευρώ.

Οι βλάκες δεν αργούν να καταλήξουν αποτυχημένοι ειδικά όταν εθίζονται στην εξουσία καθώς αποκτούν μια φυσική τάση να το παρακάνουν. Αν τα νεύρα σας γίνονται κρόσια αγνοείστε επιδεικτικά τη βλακώδη συμπεριφορά και φροντίστε να γλυτώσετε άμεσα!

Υ.Γ.: Όλοι είμαστε εν δυνάμει βλάκες οπότε μην πουλάτε μούρη...

Θα με βρεις εδώ: G+: Nastazia A
           
                             FB:  Anastasia Papadaki

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΩΘΗΣΕΙΣ ~ ο δούρειος ίππος της ελλάδος

κείμενα προβληματισμού, από τα πιο εκλεκτά ιστολόγια της Ελλάδας

από: ΘΑΝΟΣ ΕΥΗ koukfamily

Γράφει ο Γεώργιος Δημητράκης

Η βαριά οικονομική κρίση που διέρχεται η Πατρίδα μας, οι ατέρμονες εδώ και 8 χρόνια διαπραγματεύσεις της πολιτικής ηγεσίας με τους Θεσμούς και το ΔΝΤ, η απίστευτη στα παγκόσμια χρονικά ύφεση που κατατρώγει εδώ και 8 σχεδόν χρόνια τα σπλάχνα της ελληνικής οικονομίας, αυτού του ελληνικού λαού, και ως επακόλουθο αυτής η ολοκληρωτική εξαθλίωση και καταρράκωση της κοινωνικής συνοχής, θα οδηγήσει αναπόφευκτα τους Έλληνες σε σύγκρουση με το πολιτικό σύστημα εξουσίας. Διότι ουδείς πλέον πιστεύει ότι με το εξοντωτικό 4ο Μνημόνιο, το οποίο ευρίσκεται προ των πυλών, δεν θα ακολουθήσουν και άλλα δυσβάστακτα και ταπεινωτικά μέτρα τα οποία αυξάνουν το εθνικό χρέος σε δυσθεώρητα ύψη και μετέτρεψαν την χώρα σε αιώνια αποικία των δανειστών. Τεράστια είναι τα λάθη που έχει διαπράξει κατά τις τελευταίες δεκαετίες σε βάρος του Έθνους όλο το φάσμα του πολιτικού συστήματος. Απέτυχε κυριολεκτικώς όχι μόνο σε θέματα οικονομικής, κοινωνικής και εθνικής πολιτικής, αλλά και σε θέματα ηθικής διαπαιδαγώγησης και πατριωτισμού των Ελλήνων. Δημιούργησε ένα υπερβολικά διογκωμένο και αναποτελεσματικό Δημόσιο, το οποίο, δυστυχώς μόνον βάσει εκτιμήσεων, υπερέβαινε πριν από την κρίση το 1.3 εκατομμύρια κομματικούς υπαλλήλους, στο στενό και ευρύτερο δημόσιο τομέα. Ενώ το έτος 1931 αριθμούσε μόλις 40.031 υπαλλήλους σε ένα πληθυσμό μόλις του ημίσεως του σημερινού, αλλά τότε και χωρίς την τεράστια υποστήριξη των πληροφοριακών συστημάτων και της σύγχρονης τεχνολογίας που διαθέτει τώρα η δήθεν «χαρισματική, πεφωτισμένη και αποτελεσματική δημόσια διοίκηση»! Ένα πράγματι αδηφάγο, σπάταλο, παρασιτικό, στην κυριολεξία μη αποδοτικό και αναποτελεσματικό Δημόσιο το οποίο επί δεκαετίες όχι μόνον απομυζούσε τον ιδρώτα και τους πόρους του ιδιωτικού τομέα, όχι μόνον κατασπαταλούσε στα 40 τελευταία χρόνια τις κοινοτικές επιδοτήσεις και τα εκατοντάδες δισεκατομμύρια σε Ευρώ δάνεια, αλλά ταυτόχρονα διέφθειρε τους Θεσμούς και πολίτες αυτής της χώρας. Αυτό το πολιτικό σύστημα, για να μετατρέψει τους πολίτες αυτής της χώρας σε συνένοχους, «μαζί τα φάγαμε!», παρέφρασε την ρήση του Ισοκράτη ο οποίος λέει: «το ήθος όλων των πολιτών εξομοιώνεται με το ήθος των κυβερνώντων». Προς επίτευξη αυτού του εγκληματικού σχεδίου χρησιμοποίησε και μία άλλη παθογένεια. Κατέστησε τους τηλε-δημοσιογράφους κυρίαρχους και ασύδοτους, για να τηλε-δημαγωγούν και να εκτρέφουν μια κοινωνία ναρκισσιστική, που να διεκδικεί μόνο διορισμούς, πρόωρες συνταξιοδοτήσεις, συντάξεις «μαϊμού», προνόμια, επιδόματα, εφάπαξ, απεργίες, καταλήψεις, βανδαλισμούς, καταστροφές κ.λπ., χωρίς όμως να προσφέρει τίποτε. Έτσι διαλύθηκε ολοσχερώς η παραγωγική βάση της χώρας μας, διότι όπου και αν βρεθούμε, δεν είμαστε αποδοτικοί. Ως εκ τούτου, αυτό το υπεροπτικό, αλαζονικό, εγωπαθές, ναρκισσιστικό, ελιτιστικό πολιτικό σύστημα, που αρμόζει μόνον σε φεουδαρχικά καθεστώτα και όχι σε μία υγιή Δημοκρατία, απέκρυβε παράλληλα επί δεκαετίες την τραγική κατάσταση της χώρας. Ο Αβραάμ Λίνκολν έλεγε: «μία κυβέρνηση μπορεί να κρύβει την δημοσιονομική της κατάσταση από τους πολλούς για λίγο, από λίγους για πολύ, αλλά δεν μπορεί να την κρύβει από όλους για πάντα. Και ότι ο καλύτερος τρόπος να προβλέψεις το μέλλον είναι να το δημιουργήσεις». Όμως εν συνεχεία οι μνημονιακές κυβερνήσεις, λόγω του πολιτικού κόστους, αρνούνται εδώ και 8 χρόνια την μείωση των δαπανών του αδηφάγου και σπάταλου Δημοσίου, δηλαδή αρνούνται μία σωστή δημοσιονομική προσαρμογή με διαρθρωτικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις που καρκινοβατούν εδώ και δεκαετίες, και οι οποίες ως προαπαιτούμενα των 3 Μνημονίων ψηφίστηκαν μάλιστα από όλα σχεδόν τα κόμματα. Δηλαδή στόχος της σωστής δημοσιονομικής προσαρμογής ήταν η εξοικονόμηση των απαιτούμενων κεφαλαίων για την εξυπηρέτηση του χρέους της χώρας μας. Αντί όμως αυτού οι μνημονιακές κυβερνήσεις και κόμματα για την εξυπηρέτηση του χρέους, μετακύλησαν χάρις του Δημοσίου το κόστος της δημοσιονομικής προσαρμογής στην υπερφορολόγηση των αδυνάμων, και την εξαφάνιση της μεσαίας τάξης (πρόσφατη δήλωση της 20.Σεπτ.2017 του Αντιπροέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κ. Ντουμπρόφσκι). Με την ταυτόχρονη αφαίμαξη της ελληνικής κοινωνίας με τις επαναλαμβανόμενες μειώσεις των μισθών, των συντάξεων, της υγείας, των κοινωνικών παροχών, της απαξίωσης και καταβαράθρωσης της ακίνητης περιουσίας (ΕΝΦΙΑ), αλλά και σε βάρος αυτής της ανάπτυξης με την φυγή δεκάδων δισεκατομμυρίων ευρώ σε ξένες Τράπεζες, την και εκ των λόγων αυτών πρωτοφανή δημιουργηθείσα τεράστια ανεργία και την φυγή εκατοντάδων χιλιάδων νέων εις το εξωτερικό. Δηλαδή το όλο εγχείρημα μίας σωστής δημοσιονομικής προσαρμογής κατέληξε σε ένα δώρο άδωρο εξαιτίας της μη εφαρμογής αυτού και της από ελληνικής πλευράς εύκολη επιλογή αύξησης των φόρων που οδήγησαν αναπόφευκτα στην καταστροφή της ελληνικής οικονομίας. Ο νομπελίστας οικονομολόγος Μίλτος Φρίντμαν έλεγε: «όταν ξεσπάσει μία κρίση, αποτελεί ζήτημα καθοριστικής σημασίας η ακαριαία δράση, η γρήγορη και αμετάκλητη επιβολή αλλαγών, πριν η συγκλονισμένη κοινωνία διολισθήσει πάλι στην τυραννία του στάτους κβο». Όλοι οι Έλληνες γνωρίζουν τώρα ότι η χώρα μας ευρίσκεται σε κατάσταση ύψιστης έκτακτης ανάγκης και ότι η φοροδιαφυγή και εισφοροκλοπή μαζί με άλλες πλευρές της διαφθοράς, διαπλοκής και ατιμωρησίας ευθύνονται στον μεγαλύτερο βαθμό για την τραγική, ελεεινή πορεία των δημοσίων οικονομικών και την ανεξέλεγκτη και τεράστια διόγκωση του χρέους. Και ότι ανεξαρτήτως των αποφάσεων που θα ληφθούν στο προσεχές διάστημα στις Βρυξέλλες για την διάσωση ή παραμονή της χώρας μας εντός της Ευρωζώνης, εμείς οι Έλληνες θα πρέπει να αρχίσουμε να ασχολούμεθα και με τους εαυτούς μας. Αν το πράξουμε αυτό, θα μείνουμε εμβρόντητοι από τα ελαττώματα που θα ανακαλύψουμε μέσα μας. Και από τις κολοσσιαίες ευθύνες που θα καταλογίσουμε και στη δική μας συμπεριφορά για όλη αυτή τη κατάντια μας. Ευθυνόμαστε κυρίως για τους τελείως ελλειμματικούς, ανίκανους, ψεύτες και επικίνδυνους πολιτικούς που κάθε τόσο και επί δεκαετίες αναδεικνύαμε με την ψήφο μας για να κυβερνήσουν την χώρα μας, και τους οποίους παράλληλα εκβιάζαμε να μας διορίσουν, να μας μοιράζουν αργομισθίες, προνόμια, πρόωρες συνταξιοδοτήσεις, συντάξεις «μαϊμού», δεκάδες επιδόματα, εκατοντάδες θαλασσοδάνεια κ.λπ. με την απειλή ότι δεν θα τους ψηφίζαμε. Ευθυνόμαστε και για την διαφθορά, την διαπλοκή, την ατιμωρησία και για πολλά άλλα, τα οποία όμως ουδεμία σχέση έχουν με τις ελληνικές παραδόσεις και αξίες, το ήθος, την ειλικρίνεια, την δημιουργία, την εργατικότητα και την αγάπη προς την Πατρίδα πατεράδων και προγόνων μας. Όπου κι αν αναμειχθήκαμε και εμείς σε Δημόσια Διοίκηση, Δήμους, Υγεία, Νοσοκομεία, Δημόσια Εκπαίδευση, ΔΕΚΟ κ.λπ. δεν δείξαμε το απαραίτητο ήθος. Ο ακράτητος εκφυλισμός, η διαστροφή, διαπλοκή και διαφθορά της μεταπολιτευτικής περιόδου ήσαν ο Δούρειος Ίππος για την άλωση, καταστροφή και νέα υποδούλωση της Ελλάδος. Ας το καταλάβουμε επιτέλους: «η αναγέννηση μίας κοινωνίας περνάει πρώτα από τους πολίτες της. Αν θέλουμε να βγούμε από την κρίση, να σωθούμε και να αλλάξει η Πατρίδα μας, τότε πρέπει να αλλάξουμε εμείς». Και όχι να περιμένουμε αφελείς, ως πάσχοντες ναρκομανείς, κάθε τόσο και διαρκώς «την καλοσύνη των ξένων (;)», την επόμενη «δόση», ως δήθεν βοήθεια από τους Θεσμούς/ΔΝΤ και τις Βρυξέλλες, και από το σάπιο πολιτικό σύστημα να σώσει την Πατρίδα μας, το οποίο ευθύνεται για την καταστροφή της χώρας μας και την εξαθλίωση των Ελλήνων. Εν γνώσει λοιπόν και της δικής μας ευθύνης για την κατάντια της χώρας μας, αλλά τώρα και της ύψιστης ανάγκης για αναγέννηση αυτής και την ανόρθωση του ηθικού μας αναστήματος, οφείλουμε να ενστερνιστούμε τα διδάγματα του αμερικανού συγγραφέα Χένρυ Ντέιβιντ Θόρο του έτους 1848 που εμπεριέχονται στο έργο του «Πολιτική ανυπακοή», το οποίο έχει επηρεάσει ηγέτες όπως π.χ. οι Γκάντι και Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ. Οι οποίοι με ειρηνικό τρόπο και με μηνύματα όπως π.χ. «ορκίζομαι να μη σέβομαι όσους δεν το αξίζουν» άλλαξαν την στάση της κοινωνίας και την σχέση της με το πολιτικό σύστημα. Η αποκαθήλωση του πολιτικού συστήματος, για την σωτηρία του Έθνους και την αποκατάσταση της αξιοπρέπειας του Λαού, είναι τώρα ύψιστο καθήκον και ευθύνη όλων των Ελλήνων. Η δε αποκάλυψη και ο κολασμός όλων των παρανομιών του πολιτικού συστήματος εξουσίας, η τιμωρία όλων των πολιτικών που ευθύνονται για τις τεράστιες ηθικές, υλικές, και εθνικές ζημίες που υπέστη ο Ελληνικός Λαός και η Πατρίδα μας, είναι τώρα και ύψιστο εθνικό καθήκον ενός απελευθερωμένου όμως από συντεχνιακές, πολιτικές και κομματικές επιρροές Θεσμού της Δικαιοσύνης, ως εκ τούτου όλων των Ελλήνων Δικαστών και Εισαγγελέων. Αποκλειστικό εθνικό καθήκον των λειτουργών της είναι να ανταποκριθούνε τώρα στην δύσκολη και ύψιστη αποστολή της Δικαιοσύνης. Ο Ελληνικός Λαός προσβλέπει στην αλλαγή του Συντάγματος με την εμπέδωση και υπερίσχυση του αισθήματος και βαθιάς έννοιας της αξιακής Δικαιοσύνης και ισονομίας, των κοινωνικών και πολιτικών αξιών και αρχών, στην επιστροφή της νομιμότητας, της ισορροπίας της Αρχής της Διακρίσεως των Εξουσιών, ως μοναδική ελπίδα και σωτηρία για την απρόσκοπτη, απερίσπαστη λειτουργία της Δημοκρατίας, την ανάταση της ελληνικής ψυχής για την επανάκτηση της εθνικής ανεξαρτησίας, της ελευθερίας και κυριαρχίας της Πατρίδας μας. Γεώργιος Εμ. Δημητράκης Υποσημείωση: Ο αρθρογράφος κρητικής (Μαριού Ν.Ρεθύμνης) και θρακικής καταγωγής γεννήθηκε και διαμένει στην Ξάνθη. Σπούδασε Πολιτικές-Οικονομικές Επιστήμες και Κοινωνιολογία στην Βόννη και Πολιτιστική Κληρονομιά στην Αθήνα

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΕΙΚΟΝΙΚΟΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ ~ εσύ πως θα φύγεις;

μια εικόνα ισούται με χίλιες λέξεις. Πόσες απ' αυτές φτιάχνουν έναν προβληματισμό;

ή

όταν έρχεται η ώρα. Εσύ πως θα φύγεις; +Yanni Spiridakis 

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ ~ τα μυστήρια του ελληνικού!

πίσω από το φυσικά προφανές, διεισδύουμε σε ανεξήγητα παραφυσικά μυστήρια της ιστορίας

χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis 

Παρακολουθούσα όλον αυτόν τον καιρό με πάρα πολύ μεγάλο ενδιαφέρον (κι όχι μόνο λόγω προσωπικού προσανατολισμού) τα όσα λέγονταν και γράφονταν για το διαβόητο πλέον Ελληνικό με την επένδυσή του, που "πρόκειται οπωσδήποτε να ξεβαλτώσει τη χώρα", και τους "κακούς" της υπόθεσης, τους μοχθηρούς αρχαιολόγους που διακαώς επιθυμούν να αποτελέσουν τροχοπέδη στην προσπάθεια αυτή. Αυτή είναι πάνω κάτω η εικόνα που προωθήθηκε στο ευρύ κοινό από αρκετά, πάντα συγκεκριμένα, μέσα ενημέρωσης. Επειδή λοιπόν η Ιστορία είναι στη βάση της υπόθεση παροντική, θεώρησα ότι αυτή εδώ η στήλη αποτελεί ένα αξιοσημείωτο βήμα για να ακουστούν κάποια επιπλέον μικρά σχόλια...

Αν θέλουμε να διατεινόμαστε ότι διατηρούμε ως κράτος μία κάποια, στοιχειώδη, αξιοπρέπεια και ότι αποτελούμε μία ευνομούμενη πολιτεία, είναι αδιανόητο να απαιτούμε, σκανδαλωδώς ανοιχτά, να παραβιαστεί ο Αρχαιολογικός (αλλά και ο οποιοσδήποτε!) Νόμος και το ίδιο το Σύνταγμα της χώρας. Όχι μόνο στο Ελληνικό, την κορυφή του παγόβουνου, όχι μόνο στα ζητήματα πολιτισμού, αλλά σε κάθε περίσταση. Ο Νόμος είναι Νόμος ακριβώς για να μην πλάθεται κατά βούλησιν του εκάστοτε υποκειμένου. Αν δεν ικανοποιεί πια ο υπάρχων, ας αλλάξει. Προτιμότερο από το να ξεφτιλιστεί τελείως.

Μα, ας προχωρήσουμε λίγο στο ζουμί της υπόθεσης: Θα ματαιωθεί η επένδυση από την παρουσία των αρχαιολόγων; Ορίστε; Απ' όσο μπορώ να γνωρίζω κάτι τέτοιο μάλλον δεν ευσταθεί, αφού αν ήταν έτσι σ' ολόκληρη τη χώρα δεν θα υπήρχε ούτε καλύβα... Αποτελούν απειλή οι αρχαιότητες για την περάτωση της επένδυσης; Εφόσον η Αρχαιολογική Υπηρεσία και η επενδυτική εταιρεία λειτουργήσουν αμφότερες σύμφωνα με τους νόμους του κράτους και με σεβασμό στην περιοχή και το παρελθόν της, όχι μόνο απειλή δεν αποτελούν, αλλά μάλλον διαφήμιση!

Όλη αυτή η συζήτηση, πρέπει μάλλον να αποτελέσει αφορμή να επανεξετάσουμε τη σχέση μας με τον πολιτισμό. Ναι, η χώρα διψά για μεγάλες επενδύσεις, αλλά αν ήμασταν έστω και στο ελάχιστο σοβαροί, θα εξασφαλίζαμε τον άρτον ημών μόνο και μόνο από τον τουρισμό μας, ο οποίος με κάθε νέα ανακάλυψη, κάθε νέο εύρημα, τονώνεται και λίγο παραπάνω. Πριν λίγες μέρες η Αθήνα βραβεύτηκε ως η πόλη με την μεγαλύτερη δυναμική πολιτιστικού προορισμού στα "LCDA", τα λεγόμενα "Όσκαρ των Μουσείων". Μπορεί να μην το ακούσατε, όμως συνέβη, κι είναι ένα καλό βήμα στην πορεία προς την Ελλάδα που δεν παρακαλά κανέναν να επενδύσει σ' εκείνη, δεν είναι πρόθυμη να ρημάξει πολιτισμό και νόμους με κάθε κόστος, αλλά υψώνει το κεφάλι και προστατεύει την κληρονομιά της προς όφελος της ανθρωπότητας. +Kωνσταντίνα Πορφυρού 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ η δύναμη που δεν ήξερες ποτέ ότι έχεις

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Από παιδί, ο άνθρωπος μαθαίνει σε υποχρεώσεις, ανάγκη εκπλήρωσης άλλων και εκκρεμότητες που πρέπει να τακτοποιήσει. Από το να μαζέψει τα παιχνίδια του πριν πάει για ύπνο και να διαβάσει τα μαθήματα του, καταλήγουμε στο να πρέπει να πληρώσει τους λογαριασμούς και να τηρεί τους νόμους του κράτους. Πρόκειται για έναν μπούσουλα τον οποίο πρέπει να ακολουθήσει για να είναι ενεργός σε μια κοινωνία, σε μια οικογένεια, στην ζωή γενικά.

Το πρόβλημα είναι πως στην ζωή δεν ακολουθούμε τις σελίδες ενός εγχειριδίου. Δεν πηγαίνουμε από το πρώτο κεφάλαιο στο δεύτερο ακολουθώντας κατά γράμμα μία-μία τις υποενότητες. Υπάρχουν άνθρωποι που κλήθηκαν να προσπεράσουν πολλά κεφάλαια στην ζωή και επωμίστηκαν σύντομα πολλές ευθύνες που στα μάτια πολλών φαντάζει αδύνατο. Κάποιοι έχασαν τους γονείς τους και κάποιοι άρχισαν να δουλεύουν για βιοποριστικούς λόγους πολύ μικροί. Κάποιοι αντιμετώπισαν αρρώστιες και κάποιοι έπεσαν θύμα βίας και εκμετάλλευσης. Υπάρχει βέβαια και το άλλο άκρο με ανθρώπους που ποτέ δεν μεγάλωσαν, ποτέ δεν πέρασαν στο.... επόμενο κεφάλαιο!

Όπως είπα, στην πραγματικότητα δεν υπάρχει βιβλίο για όλα αυτά. Η ζωή κυλά και εσύ ανάλογα με το τι βλέπεις να σου έρχεται τρέχεις. Κάτι σαν το Tetris αν ξέρετε... Κι έτσι, υπάρχουν άνθρωποι που αφοσιώνονται σε έναν σκοπό για πολύ ιδιαίτερους λόγους. Και ξεκινάνε μία προσπάθεια που για πολλούς θα φάνταζε αδύνατη! Αλλά τώρα δεν μας ενδιαφέρει η άποψη των πολλών, αλλά των ίδιων των πρωταγωνιστών.

Ποτέ κανείς δεν έμαθε τα όρια του στις καλές περιόδους της ζωής του ή διαβάζοντας ένα βιβλίο. Υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω -πολύ ξεχωριστοί άνθρωποι- που αφοσιώνονται σε έναν σκοπό, θέτουν κάποιους στόχους για να ικανοποιήσουν αυτόν τον σκοπό και ύστερα προσπαθούν. Τα δίνουν όλα. Θέλουν να φέρουν εις πέρας το πιο δύσκολο έργο, ακόμα και κόντρα στις έως τώρα δεδομένες γι' αυτούς, δυνάμεις τους. Καταπονούνται, ζορίζονται, όμως σε κάθε τέτοια δύσκολη στιγμή βάζουν στο μυαλό τους ακριβώς την εκπλήρωση του στόχου. Και ύστερα τις συνέπειες του. Το γεγονός -ας πούμε- πως κάποιοι θα γίνουν ευτυχισμένοι με αυτό ή θα εκπληρώσουν μία υπηρεσία προς την κοινωνία.

Πρέπει να θαυμάζουμε αυτούς τους ανθρώπους. Να τους στηρίζουμε και αν είναι στο χέρι μας να τους εμψυχώνουμε, να τους ανταμοίβουμε για την προσπάθεια τους.

Ξέρετε, σαν άνθρωπος είμαι αυστηρός στα θέματα εκπλήρωσης στόχων. Ικανοποιούμε μόνο όταν το αποτέλεσμα είναι το ζητούμενο. Όμως πολλές φορές, πρέπει να κάνουμε ένα βήμα πίσω και να μπαίνουμε στην διαδικασία να αξιολογούμε την πορεία της προσπάθειας του άλλου. Πως θα συμπεριφερθούμε στην αποτυχία του; Πως θα ανταμείψουμε την προσπάθεια; Πως θα δώσουμε τα κατάλληλα κίνητρα για την συνέχεια.

Και είναι αλήθεια πως βλέπω ανθρώπους που δίνουν μεγάλο αγώνα στην ζωή τους για να πετύχουν κάτι που έως τώρα έδειχνε αδιανόητο για τα δεδομένα τους. Και ξέρετε κάτι; Όταν υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι, άνθρωποι που πνίγουν το "εγώ" τους για να δουλέψουν για κάτι θεμιτό έστω και στο όνομα κάποιου άλλου, εγώ συγκινούμε. Σκέφτομαι πως αυτός ο κόσμος έχει ελπίδα. Σκέφτομαι πως δεν είμαστε καταδικασμένοι. Σκέφτομαι πως κάποιος, κάπως, έκανε κάτι σωστά εκεί έξω και εύχομαι το όποιο κίνητρο τους οδηγεί αυτούς τους ανθρώπους να συνεχίσει να το κάνει ως το τέλος (του στόχου). Μέχρι... τον επόμενο! +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ "άκου τι έμαθα σήμερα για τον..."

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis

Σήμερα θα μιλήσουμε για... τους άλλους. Πιο συγκεκριμένα, θα μιλήσουμε για αυτά που κάνουν οι άλλοι. Ακόμα πιο συγκεκριμένα, θα μιλήσουμε για τους λόγους που μας απασχολούν τόσο πολύ αυτά που κάνουν οι άλλοι, δίχως οι πράξεις τους να μας επηρεάζουν είτε άμεσα, είτε έμμεσα. Θα επικεντρωθούμε λίγο στο κουτσομπολιό, λίγο στην περιέργεια και λίγο στο ερέθισμα που μας προκαλεί η... ζωή των άλλων ανθρώπων. Της ξαδέρφης μας, του γείτονα μας, του περιπτερά στην γωνία, αλλά και εκείνου του αγνώστου που καθόταν στο απέναντι τραπέζι από εμάς, στην καφετέρια που βγήκαμε το προηγούμενο απόγευμα, ο οποίος ξαφνικά άρχισε να βρίζει σε ένα τηλεφώνημα που έκανε κάποια στιγμή.

Από αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι και σήμερα, το ανθρώπινο είδος αρεσκόταν/αρέσκεται να μαθαίνει το τι κάνουν οι άλλοι. Αυτοί οι άλλοι μπορεί να ήταν/είναι είτε ο Μέγας Αλέξανδρος και η στενή σχέση που φημολογείται ότι είχε με τον Ηφαιστίωνα, είτε τα πόσα μαθήματα χρωστάει η... Μαρία στην σχολή της στην οποία φοιτά 7 χρόνια. Αλήθεια, καθετί νέο το οποίο κρίνεται άξιο σχολιασμού είναι κάτι ο οποίο μας ενδιαφέρει πολύ και πάντοτε θέλουμε να μάθουμε όσο περισσότερα μπορούμε για κάποιο γεγονός το οποίο συμβαίνει σε κάποιον άλλον. Πόσο μάλλον, σε κάποιον γνωστό μας. Πόσο μάλλον, όταν αυτό έχει και αρκετή δόση ίντριγκας. Πόσο μάλλον, όταν είναι και κάτι το οποίο μας προκαλεί έκπληξη. και έπειτα μπορούμε και εμείς με την σειρά μας να μεταφέρουμε σε κάποιον άλλον το μαντάτο, προκαλώντας με την σειρά μας την δική του έκπληξη.

Είναι πραγματικά οι ζωές μας τόσο ανιαρές; Είναι οι ζωές τον άλλων πιο ενδιαφέρουσες; Είμαστε και λίγο κακοί και μας αρέσει να μαθαίνουμε για τα "ράμματα" των άλλων; Είμαστε απλά περίεργοι; Δεν νομίζω ότι έχω απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα. Ενδεχομένως, είναι ένα μείγμα όλων των προηγούμενων, σε διαφορετικό βαθμό ανά περίπτωση ανθρώπου φυσικά. Απαντώντας μονολεκτικά σε αυτά τα ερωτήματα στην περίπτωση που θα ίσχυαν, θα έλεγα, για το καθένα με την σειρά: Εάν ναι: Τραγικό. Λυπηρό. Μικρόψυχο. Περιττό.

Από την πλευρά που εξετάζουμε το θέμα σήμερα, ανήκουμε σε αυτό που αναφέρεται κάποιος όταν λέει: "Μα, τι θα πει ο κόσμος;". Μαντέψτε ποιος χάνει τον χρόνο του, όταν ο ερωτώμενος αδιαφορεί για την απάντηση σε αυτό το ερώτημα.

Εις το επανιδείν...  +Vaggelis Episkopou

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ τι δεν μας αρέσει από τον νόμο αλλαγής φύλου στα 15

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Βρισκόμαστε προ των πυλών που η ελληνική κυβέρνηση, το ελληνικό Κοινοβούλιο θα ψηφίσει και θα εγκρίνει την κατοχύρωση του δικαιώματος της αλλαγής φύλλου από την ηλικία των 15. Η απόφαση προκάλεσε σάλο, όμως εγώ ακόμα δεν είμαι σίγουρος γιατί.

Είναι σημαντικό να διευκρινίσουμε αν συμφωνούμε με την αλλαγή φύλλου και ύστερα το αν εστιάζουμε στην δυνατότητα αλλαγής στα 15. Την τελευταία εβδομάδα παρατηρούσα κόσμο να παραληρεί αναφορικά με το ηλικιακό ζήτημα, οπότε αναρωτιέμαι αν όλοι αυτοί θεωρούν την αλλαγή φύλου φυσιολογική και αποδεκτή...

Και πάλι όμως, καλό είναι να μην τα μπερδέψουμε. Αν ο νόμος δικαιώνει σε έναν ενήλικα (ή μη) να προχωρήσει στην παραμόρφωση του σώματός του, είναι καθαρά δικαίωμά του. Η διαφωνία μας πρέπει να είναι φιλοσοφική ή ιδεολογική. Έτσι, αν ακούσω ότι ο Νίκος θα γίνει Νίκη προφανώς δεν μπορώ να κάνω τίποτα παραπάνω από το να εκφράσω τη γνώμη μου που είναι και αρνητική και ακραία. Βρίσκω πολύ λάθος να επιτρέπουμε την παρά φύσιν μεταχείριση του σώματός μας.

Κι αν κατά την ενηλικίωση ο νέος έχει το δικαίωμα να παραμορφώσει το σώμα του, τι αλλάζει αν τελικά αυτό μπορέσει θεσμικά να το κάνει τρία χρόνια νωρίτερα; Η αλήθεια είναι πως διάβασα ορισμένα πολύ εύστοχα σχόλια σχετικά, όπως το ότι -θεσμικά πάντα- θα μπορεί να αλλάζει φύλο αλλά όχι να οδηγεί. Θα μπορεί να αλλάζει φύλο αλλά όχι να πίνει μια μπύρα. Θα μπορεί να αλλάζει φύλο αλλά όχι να παίζει ένα Στοίχημα. Θα μπορεί να αλλάζει φύλο αλλά όχι να ψηφίζει! Η τραγικότητα των συγκρίσεων αυτών είναι πως κρίνοντας με κοινωνικά κριτήρια αλλά και προσπαθώντας να προσεγγίσουμε το θέμα βάση της εμπειρίας μας και εστιάζοντας στην ψυχοσύνθεση ενός έφηβου, η ανωριμότητα δείχνει τόσο αυτονόητη που απλά κάνει το όλο νομοσχέδιο να μοιάζει παράλογο.

Και για να μιλήσουμε λίγο πρακτικά... θα σας παρότρυνα να το κάνουμε λίγο "εικόνα" όλο αυτό. Έναν νέο που αισθάνεται θηλυκός. Έως τώρα κατάφερνε να το κρύβει προσποιούμενος και στα 15 του πια -μαθητής της Α' Λυκείου μπορεί να κάνει την περιβόητη αλλαγή. Αλήθεια, μπορεί κανείς να αναρωτηθεί για την επόμενη μέρα του στο σχολείο μετά την εγχείρηση; Τα σχόλια, ο ενδεχόμενος παραγκωνισμός, η κοροϊδευτική διάθεση ή ακόμα και τα περιστατικά βίας. Το αρνείται κανείς; Τα ψυχικά τραύματα που θα αποκομίσει αυτός ο νέος από τις αντιδράσεις του κοινωνικού συνόλου, θα είναι τέτοια που αποδεδειγμένα μπορεί να οδηγήσουν σε απομόνωση, μετάνοια, ακόμα και αυτοκτονία...

Θα έλεγα πως -ναι- κάθε άνθρωπος είναι ελεύθερος να αποφασίζει για την ζωή του, όμως ρόλος του νόμου είναι να τον προστατεύει και κατ' επέκταση το κοινωνικό σύνολο. Γι' αυτό η ζώνη και το κράνος είναι υποχρεωτικά ακόμα και σε ενήλικες. Κι έτσι, ο όποιος νόμος πρέπει να θεσπίζεται με γνώμονα το συμφέρον του εμπλεκόμενου και όχι την επιθυμία του. +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »