ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ και (ξαφνικά) ήρθε η ώρα να αλλάξεις για έναν απώτερο σκοπό

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Λέμε πως υπάρχουν άνθρωποι "αληθινοί", αυτοί δηλαδή που δεν χρειάζεται να κρυφτούν ή να προσποιηθούν και είναι ότι βλέπεις. Εγώ νομίζω ότι αυτό είναι κουραφέξαλα και πως κάθε άνθρωπος έχει κληθεί στην ζωή του να υποκριθεί και να προσποιηθεί είτε για να προσαρμοστεί σε μια άβολη κατάσταση, είτε για να προστατεύσει κάποιον, είτε ακόμα για να τον βλάψει και εξαπατήσει.

Τι γίνεται όμως όταν πρέπει να αλλάξεις κλίμα, συμπεριφορά, συναισθήματα και τρόπο σκέψης για να φέρεις σε επιτυχία έναν στόχο; Τις απαντήσεις σε αυτά τα θέματα θα μπορούσαν να μας τις δώσουν διάσημοι ηθοποιοί που για μερικούς μήνες μπορεί να προσποιούνται ψυχοπαθείς δολοφόνους και μετά από λίγο καιρό να προσποιούνται βασιλιάδες, άστεγους ή υπέρήρωες.

Αυτήν την εβδομάδα λοιπόν ξεκίνησα να γράφω ένα παραμύθι το οποίο είχα αρχίσει να χτίζω στο μυαλό μου από το καλοκαίρι. Όσοι γνώριζαν για την πρόθεσή μου αυτή με ρωτούσαν γιατί δεν ξεκινούσα την συγγραφή και η αλήθεια είναι ότι εκτός από την έλλειψη χρόνου, οι συνθήκες στην ζωή μου δεν ήταν κατάλληλες για να με αφήσουν να αφεθώ σε έναν τόσο μαγικό και απαιτητικό κόσμο όπως αυτόν που έχω πλάσει με την φαντασία μου.

Μήπως τελικά το μυστικό κρύβεται ακριβώς στις συνθήκες ηρεμίας, αυτοσυγκέντρωσης και τόνωσης της δυνατότητας του καθένα να διαβεί το πέρασμα από την μία προσωπικότητα στην άλλη; Πιθανότατα. Και σε κάθε περίπτωση παίρνουμε σαν δεδομένο πως κάτι τέτοιο δεν είναι εύκολο. Απαιτεί μία τεχνική και μία συνέπεια.

Δεν σας το κρύβω, ξέρω από -σχεδόν- όλους να προφυλάξω τα αληθινά μου συναισθήματα. Μπορώ να προσποιηθώ για να μην εγείρω αντιδράσεις και φασαρίες, μπορώ και να προσαρμοστώ σε καταστάσεις, συνθήκες και σχέσεις, όμως το να μπαίνεις στην ψυχολογία ενός δράκου, μιας νεράιδας, μιας μάντισσας, ενός βασιλιά, μιας πριγκίπισσας και ενός μαχητή, ε... αυτό θέλει κάτι παραπάνω. Θέλει, έμπνευση! +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ~ ''the asshole survival guide''

 you've got to take this moment στο +yannidakis

Ένα θέμα που ξετρελαίνει τον καθηγητή του Στάνφορντ Robert Sutton είναι οι βλάκες και η εξάπλωση της ηλιθιότητας. Τα τελευταία 10 χρόνια η συγγραφική του συνήθεια και η εμμονή του με τη βλακεία, κατά τη γνώμη των «Προβληματισμών της Δευτέρας»  κατακλύζει τον πλανήτη. Μάλλον γι' αυτό τα βιβλία του πολυγραφότατου κ. Sutton γίνονται best sellers.

Χωρίς την παραμικρή αμφιβολία τα εκατοντάδες χιλιάδες αντίτυπα του έργου του που σπάνε τα ταμεία θα τα αγοράζουν σίγουρα και κάποιοι βλάκες, καθώς ο βλαξ έχει την επιθυμία να αυτοπροσδιορίζεται ως ευφυής. 

Ο Sutton ικανοποιεί τις απαιτήσεις του κοινού του με το διατυπώνει διαρκώς νέες θεωρίες τις οποίες στηρίζει σε εντυπωσιακές έρευνες για την ανθρώπινη συμπεριφορά.

Παραδείγματος χάρη, το παγκόσμιο φαινόμενο της εξαφάνισης των εργασιακών δικαιωμάτων από εργατοφάγους εργοδότες που δε «χαμπαριάζουν» πως πιέζοντας του εργαζομένους χάνουν αντί να κερδίζουν και ο Sutton θεωρεί πως κάτι τέτοιο είναι άμεσα συνδεδεμένο με την ολοένα μεγαλύτερη επικράτηση της αβελτηρίας.

Όσοι καταπιεσμένοι με διαβάζετε αυτή τη στιγμή, ή όσοι έχετε υπάρξει σε κάτεργο κατά το παρελθόν, θα αντιλαμβάνεστε πως τα γραπτά του καθηγητή θα μπορούσαν να είναι Βίβλος για την έξοδό μας από την κρίση!!

Σύμφωνα με υπολογισμούς του Sutton, το κόστος της συμπεριφοράς ενός ατόμου που βρίσκεται σε θέση ισχύος αφενός επιβραβεύεται στην αγορά εργασίας, αφ' ετέρου μακροχρόνια δημιουργεί εχθρικό κλίμα που κάνει την παραγωγικότητα να μειώνεται. Εν τέλει, σύμφωνα με τα λεγόμενα του επιτυχημένου επιστήμονα-συγγραφέα, η συμπεριφορά του νταή ζημιώνει μια επιχείρηση με χιλιάδες ευρώ.

Οι βλάκες δεν αργούν να καταλήξουν αποτυχημένοι ειδικά όταν εθίζονται στην εξουσία καθώς αποκτούν μια φυσική τάση να το παρακάνουν. Αν τα νεύρα σας γίνονται κρόσια αγνοείστε επιδεικτικά τη βλακώδη συμπεριφορά και φροντίστε να γλυτώσετε άμεσα!

Υ.Γ.: Όλοι είμαστε εν δυνάμει βλάκες οπότε μην πουλάτε μούρη...

Θα με βρεις εδώ: G+: Nastazia A
           
                             FB:  Anastasia Papadaki

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΩΘΗΣΕΙΣ ~ ο δούρειος ίππος της ελλάδος

κείμενα προβληματισμού, από τα πιο εκλεκτά ιστολόγια της Ελλάδας

από: ΘΑΝΟΣ ΕΥΗ koukfamily

Γράφει ο Γεώργιος Δημητράκης

Η βαριά οικονομική κρίση που διέρχεται η Πατρίδα μας, οι ατέρμονες εδώ και 8 χρόνια διαπραγματεύσεις της πολιτικής ηγεσίας με τους Θεσμούς και το ΔΝΤ, η απίστευτη στα παγκόσμια χρονικά ύφεση που κατατρώγει εδώ και 8 σχεδόν χρόνια τα σπλάχνα της ελληνικής οικονομίας, αυτού του ελληνικού λαού, και ως επακόλουθο αυτής η ολοκληρωτική εξαθλίωση και καταρράκωση της κοινωνικής συνοχής, θα οδηγήσει αναπόφευκτα τους Έλληνες σε σύγκρουση με το πολιτικό σύστημα εξουσίας. Διότι ουδείς πλέον πιστεύει ότι με το εξοντωτικό 4ο Μνημόνιο, το οποίο ευρίσκεται προ των πυλών, δεν θα ακολουθήσουν και άλλα δυσβάστακτα και ταπεινωτικά μέτρα τα οποία αυξάνουν το εθνικό χρέος σε δυσθεώρητα ύψη και μετέτρεψαν την χώρα σε αιώνια αποικία των δανειστών. Τεράστια είναι τα λάθη που έχει διαπράξει κατά τις τελευταίες δεκαετίες σε βάρος του Έθνους όλο το φάσμα του πολιτικού συστήματος. Απέτυχε κυριολεκτικώς όχι μόνο σε θέματα οικονομικής, κοινωνικής και εθνικής πολιτικής, αλλά και σε θέματα ηθικής διαπαιδαγώγησης και πατριωτισμού των Ελλήνων. Δημιούργησε ένα υπερβολικά διογκωμένο και αναποτελεσματικό Δημόσιο, το οποίο, δυστυχώς μόνον βάσει εκτιμήσεων, υπερέβαινε πριν από την κρίση το 1.3 εκατομμύρια κομματικούς υπαλλήλους, στο στενό και ευρύτερο δημόσιο τομέα. Ενώ το έτος 1931 αριθμούσε μόλις 40.031 υπαλλήλους σε ένα πληθυσμό μόλις του ημίσεως του σημερινού, αλλά τότε και χωρίς την τεράστια υποστήριξη των πληροφοριακών συστημάτων και της σύγχρονης τεχνολογίας που διαθέτει τώρα η δήθεν «χαρισματική, πεφωτισμένη και αποτελεσματική δημόσια διοίκηση»! Ένα πράγματι αδηφάγο, σπάταλο, παρασιτικό, στην κυριολεξία μη αποδοτικό και αναποτελεσματικό Δημόσιο το οποίο επί δεκαετίες όχι μόνον απομυζούσε τον ιδρώτα και τους πόρους του ιδιωτικού τομέα, όχι μόνον κατασπαταλούσε στα 40 τελευταία χρόνια τις κοινοτικές επιδοτήσεις και τα εκατοντάδες δισεκατομμύρια σε Ευρώ δάνεια, αλλά ταυτόχρονα διέφθειρε τους Θεσμούς και πολίτες αυτής της χώρας. Αυτό το πολιτικό σύστημα, για να μετατρέψει τους πολίτες αυτής της χώρας σε συνένοχους, «μαζί τα φάγαμε!», παρέφρασε την ρήση του Ισοκράτη ο οποίος λέει: «το ήθος όλων των πολιτών εξομοιώνεται με το ήθος των κυβερνώντων». Προς επίτευξη αυτού του εγκληματικού σχεδίου χρησιμοποίησε και μία άλλη παθογένεια. Κατέστησε τους τηλε-δημοσιογράφους κυρίαρχους και ασύδοτους, για να τηλε-δημαγωγούν και να εκτρέφουν μια κοινωνία ναρκισσιστική, που να διεκδικεί μόνο διορισμούς, πρόωρες συνταξιοδοτήσεις, συντάξεις «μαϊμού», προνόμια, επιδόματα, εφάπαξ, απεργίες, καταλήψεις, βανδαλισμούς, καταστροφές κ.λπ., χωρίς όμως να προσφέρει τίποτε. Έτσι διαλύθηκε ολοσχερώς η παραγωγική βάση της χώρας μας, διότι όπου και αν βρεθούμε, δεν είμαστε αποδοτικοί. Ως εκ τούτου, αυτό το υπεροπτικό, αλαζονικό, εγωπαθές, ναρκισσιστικό, ελιτιστικό πολιτικό σύστημα, που αρμόζει μόνον σε φεουδαρχικά καθεστώτα και όχι σε μία υγιή Δημοκρατία, απέκρυβε παράλληλα επί δεκαετίες την τραγική κατάσταση της χώρας. Ο Αβραάμ Λίνκολν έλεγε: «μία κυβέρνηση μπορεί να κρύβει την δημοσιονομική της κατάσταση από τους πολλούς για λίγο, από λίγους για πολύ, αλλά δεν μπορεί να την κρύβει από όλους για πάντα. Και ότι ο καλύτερος τρόπος να προβλέψεις το μέλλον είναι να το δημιουργήσεις». Όμως εν συνεχεία οι μνημονιακές κυβερνήσεις, λόγω του πολιτικού κόστους, αρνούνται εδώ και 8 χρόνια την μείωση των δαπανών του αδηφάγου και σπάταλου Δημοσίου, δηλαδή αρνούνται μία σωστή δημοσιονομική προσαρμογή με διαρθρωτικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις που καρκινοβατούν εδώ και δεκαετίες, και οι οποίες ως προαπαιτούμενα των 3 Μνημονίων ψηφίστηκαν μάλιστα από όλα σχεδόν τα κόμματα. Δηλαδή στόχος της σωστής δημοσιονομικής προσαρμογής ήταν η εξοικονόμηση των απαιτούμενων κεφαλαίων για την εξυπηρέτηση του χρέους της χώρας μας. Αντί όμως αυτού οι μνημονιακές κυβερνήσεις και κόμματα για την εξυπηρέτηση του χρέους, μετακύλησαν χάρις του Δημοσίου το κόστος της δημοσιονομικής προσαρμογής στην υπερφορολόγηση των αδυνάμων, και την εξαφάνιση της μεσαίας τάξης (πρόσφατη δήλωση της 20.Σεπτ.2017 του Αντιπροέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κ. Ντουμπρόφσκι). Με την ταυτόχρονη αφαίμαξη της ελληνικής κοινωνίας με τις επαναλαμβανόμενες μειώσεις των μισθών, των συντάξεων, της υγείας, των κοινωνικών παροχών, της απαξίωσης και καταβαράθρωσης της ακίνητης περιουσίας (ΕΝΦΙΑ), αλλά και σε βάρος αυτής της ανάπτυξης με την φυγή δεκάδων δισεκατομμυρίων ευρώ σε ξένες Τράπεζες, την και εκ των λόγων αυτών πρωτοφανή δημιουργηθείσα τεράστια ανεργία και την φυγή εκατοντάδων χιλιάδων νέων εις το εξωτερικό. Δηλαδή το όλο εγχείρημα μίας σωστής δημοσιονομικής προσαρμογής κατέληξε σε ένα δώρο άδωρο εξαιτίας της μη εφαρμογής αυτού και της από ελληνικής πλευράς εύκολη επιλογή αύξησης των φόρων που οδήγησαν αναπόφευκτα στην καταστροφή της ελληνικής οικονομίας. Ο νομπελίστας οικονομολόγος Μίλτος Φρίντμαν έλεγε: «όταν ξεσπάσει μία κρίση, αποτελεί ζήτημα καθοριστικής σημασίας η ακαριαία δράση, η γρήγορη και αμετάκλητη επιβολή αλλαγών, πριν η συγκλονισμένη κοινωνία διολισθήσει πάλι στην τυραννία του στάτους κβο». Όλοι οι Έλληνες γνωρίζουν τώρα ότι η χώρα μας ευρίσκεται σε κατάσταση ύψιστης έκτακτης ανάγκης και ότι η φοροδιαφυγή και εισφοροκλοπή μαζί με άλλες πλευρές της διαφθοράς, διαπλοκής και ατιμωρησίας ευθύνονται στον μεγαλύτερο βαθμό για την τραγική, ελεεινή πορεία των δημοσίων οικονομικών και την ανεξέλεγκτη και τεράστια διόγκωση του χρέους. Και ότι ανεξαρτήτως των αποφάσεων που θα ληφθούν στο προσεχές διάστημα στις Βρυξέλλες για την διάσωση ή παραμονή της χώρας μας εντός της Ευρωζώνης, εμείς οι Έλληνες θα πρέπει να αρχίσουμε να ασχολούμεθα και με τους εαυτούς μας. Αν το πράξουμε αυτό, θα μείνουμε εμβρόντητοι από τα ελαττώματα που θα ανακαλύψουμε μέσα μας. Και από τις κολοσσιαίες ευθύνες που θα καταλογίσουμε και στη δική μας συμπεριφορά για όλη αυτή τη κατάντια μας. Ευθυνόμαστε κυρίως για τους τελείως ελλειμματικούς, ανίκανους, ψεύτες και επικίνδυνους πολιτικούς που κάθε τόσο και επί δεκαετίες αναδεικνύαμε με την ψήφο μας για να κυβερνήσουν την χώρα μας, και τους οποίους παράλληλα εκβιάζαμε να μας διορίσουν, να μας μοιράζουν αργομισθίες, προνόμια, πρόωρες συνταξιοδοτήσεις, συντάξεις «μαϊμού», δεκάδες επιδόματα, εκατοντάδες θαλασσοδάνεια κ.λπ. με την απειλή ότι δεν θα τους ψηφίζαμε. Ευθυνόμαστε και για την διαφθορά, την διαπλοκή, την ατιμωρησία και για πολλά άλλα, τα οποία όμως ουδεμία σχέση έχουν με τις ελληνικές παραδόσεις και αξίες, το ήθος, την ειλικρίνεια, την δημιουργία, την εργατικότητα και την αγάπη προς την Πατρίδα πατεράδων και προγόνων μας. Όπου κι αν αναμειχθήκαμε και εμείς σε Δημόσια Διοίκηση, Δήμους, Υγεία, Νοσοκομεία, Δημόσια Εκπαίδευση, ΔΕΚΟ κ.λπ. δεν δείξαμε το απαραίτητο ήθος. Ο ακράτητος εκφυλισμός, η διαστροφή, διαπλοκή και διαφθορά της μεταπολιτευτικής περιόδου ήσαν ο Δούρειος Ίππος για την άλωση, καταστροφή και νέα υποδούλωση της Ελλάδος. Ας το καταλάβουμε επιτέλους: «η αναγέννηση μίας κοινωνίας περνάει πρώτα από τους πολίτες της. Αν θέλουμε να βγούμε από την κρίση, να σωθούμε και να αλλάξει η Πατρίδα μας, τότε πρέπει να αλλάξουμε εμείς». Και όχι να περιμένουμε αφελείς, ως πάσχοντες ναρκομανείς, κάθε τόσο και διαρκώς «την καλοσύνη των ξένων (;)», την επόμενη «δόση», ως δήθεν βοήθεια από τους Θεσμούς/ΔΝΤ και τις Βρυξέλλες, και από το σάπιο πολιτικό σύστημα να σώσει την Πατρίδα μας, το οποίο ευθύνεται για την καταστροφή της χώρας μας και την εξαθλίωση των Ελλήνων. Εν γνώσει λοιπόν και της δικής μας ευθύνης για την κατάντια της χώρας μας, αλλά τώρα και της ύψιστης ανάγκης για αναγέννηση αυτής και την ανόρθωση του ηθικού μας αναστήματος, οφείλουμε να ενστερνιστούμε τα διδάγματα του αμερικανού συγγραφέα Χένρυ Ντέιβιντ Θόρο του έτους 1848 που εμπεριέχονται στο έργο του «Πολιτική ανυπακοή», το οποίο έχει επηρεάσει ηγέτες όπως π.χ. οι Γκάντι και Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ. Οι οποίοι με ειρηνικό τρόπο και με μηνύματα όπως π.χ. «ορκίζομαι να μη σέβομαι όσους δεν το αξίζουν» άλλαξαν την στάση της κοινωνίας και την σχέση της με το πολιτικό σύστημα. Η αποκαθήλωση του πολιτικού συστήματος, για την σωτηρία του Έθνους και την αποκατάσταση της αξιοπρέπειας του Λαού, είναι τώρα ύψιστο καθήκον και ευθύνη όλων των Ελλήνων. Η δε αποκάλυψη και ο κολασμός όλων των παρανομιών του πολιτικού συστήματος εξουσίας, η τιμωρία όλων των πολιτικών που ευθύνονται για τις τεράστιες ηθικές, υλικές, και εθνικές ζημίες που υπέστη ο Ελληνικός Λαός και η Πατρίδα μας, είναι τώρα και ύψιστο εθνικό καθήκον ενός απελευθερωμένου όμως από συντεχνιακές, πολιτικές και κομματικές επιρροές Θεσμού της Δικαιοσύνης, ως εκ τούτου όλων των Ελλήνων Δικαστών και Εισαγγελέων. Αποκλειστικό εθνικό καθήκον των λειτουργών της είναι να ανταποκριθούνε τώρα στην δύσκολη και ύψιστη αποστολή της Δικαιοσύνης. Ο Ελληνικός Λαός προσβλέπει στην αλλαγή του Συντάγματος με την εμπέδωση και υπερίσχυση του αισθήματος και βαθιάς έννοιας της αξιακής Δικαιοσύνης και ισονομίας, των κοινωνικών και πολιτικών αξιών και αρχών, στην επιστροφή της νομιμότητας, της ισορροπίας της Αρχής της Διακρίσεως των Εξουσιών, ως μοναδική ελπίδα και σωτηρία για την απρόσκοπτη, απερίσπαστη λειτουργία της Δημοκρατίας, την ανάταση της ελληνικής ψυχής για την επανάκτηση της εθνικής ανεξαρτησίας, της ελευθερίας και κυριαρχίας της Πατρίδας μας. Γεώργιος Εμ. Δημητράκης Υποσημείωση: Ο αρθρογράφος κρητικής (Μαριού Ν.Ρεθύμνης) και θρακικής καταγωγής γεννήθηκε και διαμένει στην Ξάνθη. Σπούδασε Πολιτικές-Οικονομικές Επιστήμες και Κοινωνιολογία στην Βόννη και Πολιτιστική Κληρονομιά στην Αθήνα

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΕΙΚΟΝΙΚΟΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ ~ εσύ πως θα φύγεις;

μια εικόνα ισούται με χίλιες λέξεις. Πόσες απ' αυτές φτιάχνουν έναν προβληματισμό;

ή

όταν έρχεται η ώρα. Εσύ πως θα φύγεις; +Yanni Spiridakis 

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ ~ τα μυστήρια του ελληνικού!

πίσω από το φυσικά προφανές, διεισδύουμε σε ανεξήγητα παραφυσικά μυστήρια της ιστορίας

χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis 

Παρακολουθούσα όλον αυτόν τον καιρό με πάρα πολύ μεγάλο ενδιαφέρον (κι όχι μόνο λόγω προσωπικού προσανατολισμού) τα όσα λέγονταν και γράφονταν για το διαβόητο πλέον Ελληνικό με την επένδυσή του, που "πρόκειται οπωσδήποτε να ξεβαλτώσει τη χώρα", και τους "κακούς" της υπόθεσης, τους μοχθηρούς αρχαιολόγους που διακαώς επιθυμούν να αποτελέσουν τροχοπέδη στην προσπάθεια αυτή. Αυτή είναι πάνω κάτω η εικόνα που προωθήθηκε στο ευρύ κοινό από αρκετά, πάντα συγκεκριμένα, μέσα ενημέρωσης. Επειδή λοιπόν η Ιστορία είναι στη βάση της υπόθεση παροντική, θεώρησα ότι αυτή εδώ η στήλη αποτελεί ένα αξιοσημείωτο βήμα για να ακουστούν κάποια επιπλέον μικρά σχόλια...

Αν θέλουμε να διατεινόμαστε ότι διατηρούμε ως κράτος μία κάποια, στοιχειώδη, αξιοπρέπεια και ότι αποτελούμε μία ευνομούμενη πολιτεία, είναι αδιανόητο να απαιτούμε, σκανδαλωδώς ανοιχτά, να παραβιαστεί ο Αρχαιολογικός (αλλά και ο οποιοσδήποτε!) Νόμος και το ίδιο το Σύνταγμα της χώρας. Όχι μόνο στο Ελληνικό, την κορυφή του παγόβουνου, όχι μόνο στα ζητήματα πολιτισμού, αλλά σε κάθε περίσταση. Ο Νόμος είναι Νόμος ακριβώς για να μην πλάθεται κατά βούλησιν του εκάστοτε υποκειμένου. Αν δεν ικανοποιεί πια ο υπάρχων, ας αλλάξει. Προτιμότερο από το να ξεφτιλιστεί τελείως.

Μα, ας προχωρήσουμε λίγο στο ζουμί της υπόθεσης: Θα ματαιωθεί η επένδυση από την παρουσία των αρχαιολόγων; Ορίστε; Απ' όσο μπορώ να γνωρίζω κάτι τέτοιο μάλλον δεν ευσταθεί, αφού αν ήταν έτσι σ' ολόκληρη τη χώρα δεν θα υπήρχε ούτε καλύβα... Αποτελούν απειλή οι αρχαιότητες για την περάτωση της επένδυσης; Εφόσον η Αρχαιολογική Υπηρεσία και η επενδυτική εταιρεία λειτουργήσουν αμφότερες σύμφωνα με τους νόμους του κράτους και με σεβασμό στην περιοχή και το παρελθόν της, όχι μόνο απειλή δεν αποτελούν, αλλά μάλλον διαφήμιση!

Όλη αυτή η συζήτηση, πρέπει μάλλον να αποτελέσει αφορμή να επανεξετάσουμε τη σχέση μας με τον πολιτισμό. Ναι, η χώρα διψά για μεγάλες επενδύσεις, αλλά αν ήμασταν έστω και στο ελάχιστο σοβαροί, θα εξασφαλίζαμε τον άρτον ημών μόνο και μόνο από τον τουρισμό μας, ο οποίος με κάθε νέα ανακάλυψη, κάθε νέο εύρημα, τονώνεται και λίγο παραπάνω. Πριν λίγες μέρες η Αθήνα βραβεύτηκε ως η πόλη με την μεγαλύτερη δυναμική πολιτιστικού προορισμού στα "LCDA", τα λεγόμενα "Όσκαρ των Μουσείων". Μπορεί να μην το ακούσατε, όμως συνέβη, κι είναι ένα καλό βήμα στην πορεία προς την Ελλάδα που δεν παρακαλά κανέναν να επενδύσει σ' εκείνη, δεν είναι πρόθυμη να ρημάξει πολιτισμό και νόμους με κάθε κόστος, αλλά υψώνει το κεφάλι και προστατεύει την κληρονομιά της προς όφελος της ανθρωπότητας. +Kωνσταντίνα Πορφυρού 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ η δύναμη που δεν ήξερες ποτέ ότι έχεις

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Από παιδί, ο άνθρωπος μαθαίνει σε υποχρεώσεις, ανάγκη εκπλήρωσης άλλων και εκκρεμότητες που πρέπει να τακτοποιήσει. Από το να μαζέψει τα παιχνίδια του πριν πάει για ύπνο και να διαβάσει τα μαθήματα του, καταλήγουμε στο να πρέπει να πληρώσει τους λογαριασμούς και να τηρεί τους νόμους του κράτους. Πρόκειται για έναν μπούσουλα τον οποίο πρέπει να ακολουθήσει για να είναι ενεργός σε μια κοινωνία, σε μια οικογένεια, στην ζωή γενικά.

Το πρόβλημα είναι πως στην ζωή δεν ακολουθούμε τις σελίδες ενός εγχειριδίου. Δεν πηγαίνουμε από το πρώτο κεφάλαιο στο δεύτερο ακολουθώντας κατά γράμμα μία-μία τις υποενότητες. Υπάρχουν άνθρωποι που κλήθηκαν να προσπεράσουν πολλά κεφάλαια στην ζωή και επωμίστηκαν σύντομα πολλές ευθύνες που στα μάτια πολλών φαντάζει αδύνατο. Κάποιοι έχασαν τους γονείς τους και κάποιοι άρχισαν να δουλεύουν για βιοποριστικούς λόγους πολύ μικροί. Κάποιοι αντιμετώπισαν αρρώστιες και κάποιοι έπεσαν θύμα βίας και εκμετάλλευσης. Υπάρχει βέβαια και το άλλο άκρο με ανθρώπους που ποτέ δεν μεγάλωσαν, ποτέ δεν πέρασαν στο.... επόμενο κεφάλαιο!

Όπως είπα, στην πραγματικότητα δεν υπάρχει βιβλίο για όλα αυτά. Η ζωή κυλά και εσύ ανάλογα με το τι βλέπεις να σου έρχεται τρέχεις. Κάτι σαν το Tetris αν ξέρετε... Κι έτσι, υπάρχουν άνθρωποι που αφοσιώνονται σε έναν σκοπό για πολύ ιδιαίτερους λόγους. Και ξεκινάνε μία προσπάθεια που για πολλούς θα φάνταζε αδύνατη! Αλλά τώρα δεν μας ενδιαφέρει η άποψη των πολλών, αλλά των ίδιων των πρωταγωνιστών.

Ποτέ κανείς δεν έμαθε τα όρια του στις καλές περιόδους της ζωής του ή διαβάζοντας ένα βιβλίο. Υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω -πολύ ξεχωριστοί άνθρωποι- που αφοσιώνονται σε έναν σκοπό, θέτουν κάποιους στόχους για να ικανοποιήσουν αυτόν τον σκοπό και ύστερα προσπαθούν. Τα δίνουν όλα. Θέλουν να φέρουν εις πέρας το πιο δύσκολο έργο, ακόμα και κόντρα στις έως τώρα δεδομένες γι' αυτούς, δυνάμεις τους. Καταπονούνται, ζορίζονται, όμως σε κάθε τέτοια δύσκολη στιγμή βάζουν στο μυαλό τους ακριβώς την εκπλήρωση του στόχου. Και ύστερα τις συνέπειες του. Το γεγονός -ας πούμε- πως κάποιοι θα γίνουν ευτυχισμένοι με αυτό ή θα εκπληρώσουν μία υπηρεσία προς την κοινωνία.

Πρέπει να θαυμάζουμε αυτούς τους ανθρώπους. Να τους στηρίζουμε και αν είναι στο χέρι μας να τους εμψυχώνουμε, να τους ανταμοίβουμε για την προσπάθεια τους.

Ξέρετε, σαν άνθρωπος είμαι αυστηρός στα θέματα εκπλήρωσης στόχων. Ικανοποιούμε μόνο όταν το αποτέλεσμα είναι το ζητούμενο. Όμως πολλές φορές, πρέπει να κάνουμε ένα βήμα πίσω και να μπαίνουμε στην διαδικασία να αξιολογούμε την πορεία της προσπάθειας του άλλου. Πως θα συμπεριφερθούμε στην αποτυχία του; Πως θα ανταμείψουμε την προσπάθεια; Πως θα δώσουμε τα κατάλληλα κίνητρα για την συνέχεια.

Και είναι αλήθεια πως βλέπω ανθρώπους που δίνουν μεγάλο αγώνα στην ζωή τους για να πετύχουν κάτι που έως τώρα έδειχνε αδιανόητο για τα δεδομένα τους. Και ξέρετε κάτι; Όταν υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι, άνθρωποι που πνίγουν το "εγώ" τους για να δουλέψουν για κάτι θεμιτό έστω και στο όνομα κάποιου άλλου, εγώ συγκινούμε. Σκέφτομαι πως αυτός ο κόσμος έχει ελπίδα. Σκέφτομαι πως δεν είμαστε καταδικασμένοι. Σκέφτομαι πως κάποιος, κάπως, έκανε κάτι σωστά εκεί έξω και εύχομαι το όποιο κίνητρο τους οδηγεί αυτούς τους ανθρώπους να συνεχίσει να το κάνει ως το τέλος (του στόχου). Μέχρι... τον επόμενο! +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ "άκου τι έμαθα σήμερα για τον..."

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis

Σήμερα θα μιλήσουμε για... τους άλλους. Πιο συγκεκριμένα, θα μιλήσουμε για αυτά που κάνουν οι άλλοι. Ακόμα πιο συγκεκριμένα, θα μιλήσουμε για τους λόγους που μας απασχολούν τόσο πολύ αυτά που κάνουν οι άλλοι, δίχως οι πράξεις τους να μας επηρεάζουν είτε άμεσα, είτε έμμεσα. Θα επικεντρωθούμε λίγο στο κουτσομπολιό, λίγο στην περιέργεια και λίγο στο ερέθισμα που μας προκαλεί η... ζωή των άλλων ανθρώπων. Της ξαδέρφης μας, του γείτονα μας, του περιπτερά στην γωνία, αλλά και εκείνου του αγνώστου που καθόταν στο απέναντι τραπέζι από εμάς, στην καφετέρια που βγήκαμε το προηγούμενο απόγευμα, ο οποίος ξαφνικά άρχισε να βρίζει σε ένα τηλεφώνημα που έκανε κάποια στιγμή.

Από αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι και σήμερα, το ανθρώπινο είδος αρεσκόταν/αρέσκεται να μαθαίνει το τι κάνουν οι άλλοι. Αυτοί οι άλλοι μπορεί να ήταν/είναι είτε ο Μέγας Αλέξανδρος και η στενή σχέση που φημολογείται ότι είχε με τον Ηφαιστίωνα, είτε τα πόσα μαθήματα χρωστάει η... Μαρία στην σχολή της στην οποία φοιτά 7 χρόνια. Αλήθεια, καθετί νέο το οποίο κρίνεται άξιο σχολιασμού είναι κάτι ο οποίο μας ενδιαφέρει πολύ και πάντοτε θέλουμε να μάθουμε όσο περισσότερα μπορούμε για κάποιο γεγονός το οποίο συμβαίνει σε κάποιον άλλον. Πόσο μάλλον, σε κάποιον γνωστό μας. Πόσο μάλλον, όταν αυτό έχει και αρκετή δόση ίντριγκας. Πόσο μάλλον, όταν είναι και κάτι το οποίο μας προκαλεί έκπληξη. και έπειτα μπορούμε και εμείς με την σειρά μας να μεταφέρουμε σε κάποιον άλλον το μαντάτο, προκαλώντας με την σειρά μας την δική του έκπληξη.

Είναι πραγματικά οι ζωές μας τόσο ανιαρές; Είναι οι ζωές τον άλλων πιο ενδιαφέρουσες; Είμαστε και λίγο κακοί και μας αρέσει να μαθαίνουμε για τα "ράμματα" των άλλων; Είμαστε απλά περίεργοι; Δεν νομίζω ότι έχω απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα. Ενδεχομένως, είναι ένα μείγμα όλων των προηγούμενων, σε διαφορετικό βαθμό ανά περίπτωση ανθρώπου φυσικά. Απαντώντας μονολεκτικά σε αυτά τα ερωτήματα στην περίπτωση που θα ίσχυαν, θα έλεγα, για το καθένα με την σειρά: Εάν ναι: Τραγικό. Λυπηρό. Μικρόψυχο. Περιττό.

Από την πλευρά που εξετάζουμε το θέμα σήμερα, ανήκουμε σε αυτό που αναφέρεται κάποιος όταν λέει: "Μα, τι θα πει ο κόσμος;". Μαντέψτε ποιος χάνει τον χρόνο του, όταν ο ερωτώμενος αδιαφορεί για την απάντηση σε αυτό το ερώτημα.

Εις το επανιδείν...  +Vaggelis Episkopou

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ τι δεν μας αρέσει από τον νόμο αλλαγής φύλου στα 15

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Βρισκόμαστε προ των πυλών που η ελληνική κυβέρνηση, το ελληνικό Κοινοβούλιο θα ψηφίσει και θα εγκρίνει την κατοχύρωση του δικαιώματος της αλλαγής φύλλου από την ηλικία των 15. Η απόφαση προκάλεσε σάλο, όμως εγώ ακόμα δεν είμαι σίγουρος γιατί.

Είναι σημαντικό να διευκρινίσουμε αν συμφωνούμε με την αλλαγή φύλλου και ύστερα το αν εστιάζουμε στην δυνατότητα αλλαγής στα 15. Την τελευταία εβδομάδα παρατηρούσα κόσμο να παραληρεί αναφορικά με το ηλικιακό ζήτημα, οπότε αναρωτιέμαι αν όλοι αυτοί θεωρούν την αλλαγή φύλου φυσιολογική και αποδεκτή...

Και πάλι όμως, καλό είναι να μην τα μπερδέψουμε. Αν ο νόμος δικαιώνει σε έναν ενήλικα (ή μη) να προχωρήσει στην παραμόρφωση του σώματός του, είναι καθαρά δικαίωμά του. Η διαφωνία μας πρέπει να είναι φιλοσοφική ή ιδεολογική. Έτσι, αν ακούσω ότι ο Νίκος θα γίνει Νίκη προφανώς δεν μπορώ να κάνω τίποτα παραπάνω από το να εκφράσω τη γνώμη μου που είναι και αρνητική και ακραία. Βρίσκω πολύ λάθος να επιτρέπουμε την παρά φύσιν μεταχείριση του σώματός μας.

Κι αν κατά την ενηλικίωση ο νέος έχει το δικαίωμα να παραμορφώσει το σώμα του, τι αλλάζει αν τελικά αυτό μπορέσει θεσμικά να το κάνει τρία χρόνια νωρίτερα; Η αλήθεια είναι πως διάβασα ορισμένα πολύ εύστοχα σχόλια σχετικά, όπως το ότι -θεσμικά πάντα- θα μπορεί να αλλάζει φύλο αλλά όχι να οδηγεί. Θα μπορεί να αλλάζει φύλο αλλά όχι να πίνει μια μπύρα. Θα μπορεί να αλλάζει φύλο αλλά όχι να παίζει ένα Στοίχημα. Θα μπορεί να αλλάζει φύλο αλλά όχι να ψηφίζει! Η τραγικότητα των συγκρίσεων αυτών είναι πως κρίνοντας με κοινωνικά κριτήρια αλλά και προσπαθώντας να προσεγγίσουμε το θέμα βάση της εμπειρίας μας και εστιάζοντας στην ψυχοσύνθεση ενός έφηβου, η ανωριμότητα δείχνει τόσο αυτονόητη που απλά κάνει το όλο νομοσχέδιο να μοιάζει παράλογο.

Και για να μιλήσουμε λίγο πρακτικά... θα σας παρότρυνα να το κάνουμε λίγο "εικόνα" όλο αυτό. Έναν νέο που αισθάνεται θηλυκός. Έως τώρα κατάφερνε να το κρύβει προσποιούμενος και στα 15 του πια -μαθητής της Α' Λυκείου μπορεί να κάνει την περιβόητη αλλαγή. Αλήθεια, μπορεί κανείς να αναρωτηθεί για την επόμενη μέρα του στο σχολείο μετά την εγχείρηση; Τα σχόλια, ο ενδεχόμενος παραγκωνισμός, η κοροϊδευτική διάθεση ή ακόμα και τα περιστατικά βίας. Το αρνείται κανείς; Τα ψυχικά τραύματα που θα αποκομίσει αυτός ο νέος από τις αντιδράσεις του κοινωνικού συνόλου, θα είναι τέτοια που αποδεδειγμένα μπορεί να οδηγήσουν σε απομόνωση, μετάνοια, ακόμα και αυτοκτονία...

Θα έλεγα πως -ναι- κάθε άνθρωπος είναι ελεύθερος να αποφασίζει για την ζωή του, όμως ρόλος του νόμου είναι να τον προστατεύει και κατ' επέκταση το κοινωνικό σύνολο. Γι' αυτό η ζώνη και το κράνος είναι υποχρεωτικά ακόμα και σε ενήλικες. Κι έτσι, ο όποιος νόμος πρέπει να θεσπίζεται με γνώμονα το συμφέρον του εμπλεκόμενου και όχι την επιθυμία του. +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ~ ο δικός σου νάυτης

 you've got to take this moment στο +yannidakis

Ελάτε να κάνουμε ένα πείραμα συγκίνησης: Τι αισθάνεστε όταν κοιτάζετε τη φωτογραφία με τον ναύτη και τη νοσοκόμα;

Α) αναστενάζετε με ελπίδα πως ένας τέτοιος ναύτης κάπου υπάρχει και για εσάς

Β) αναπολείτε έναν ναύτη που ήρθε και έφυγε

Γ) δεν σας καίγεται καρφί για μια φωτογραφία παμπάλαια.

..τις απαντήσεις θα βρείτε λίγες γραμμές παρακάτω...

Το τελευταίο από συγκίνηση κλάμα, το έριξα όταν έμαθα για τον θάνατο της Greta Zimmer Friedman, της εικονιζόμενης νοσοκόμας στην πασίγνωστη φωτογραφία του Alfred Eisenstaedt, σύμβολο της λήξης του Β’ παγκοσμίου πολέμου.

Η ιστορία είναι γνωστή και τουλάχιστον τρεις γενιές την έχουν αντικρίσει. Το απόγευμα της 14ης Αυγούστου του 1945, αμέσως μετά το διάγγελμα του προέδρου Truman για το τέλος του πολέμου, χιλιάδες Αμερικανοί πολίτες ξεχύθηκαν στους δρόμους για να πανηγυρίσουν. Ο ενθουσιασμένος ναύτης της φωτογραφίας βρισκόταν στην Τimes Square της Νέας Υόρκης, βρήκε μπροστά του μια νοσοκόμα οδοντιατρείου που εκείνη την στιγμή είχε βγει για το διάλειμμα της, την άρπαξε και τη φίλησε.

Αν και η φωτογραφία έγινε εξώφυλλο στο περιοδικό Life, επί δεκαετίες τα ονόματα των δυο πρωταγωνιστών παρέμεναν άγνωστα καθώς ο Alfred Eisenstaedt δεν τα είχε κρατήσει.

Το «μυστήριο» επανερχόταν κατά καιρούς στα ΜΜΕ -υπήρξαν δεκάδες γυναίκες που ισχυρίστηκαν πως ήταν η νοσοκόμα της φωτογραφίες και άλλοι τόσοι «ναύτες»- όμως η φωτογραφία ποτέ δεν έχασε κάτι από τη μαγεία της και δύναμη της ακόμη και όταν έγινε απολύτως σαφές πως δεν επρόκειτο για ζευγάρι αλλά για δυο τυχαία ενθουσιασμένους.

Η έξαψη του τέλους του πολέμου έφτιαξε τη σκηνή ώστε να μοιάζει με μια ολόκληρη ερωτική ιστορία, εκείνη παραδόθηκε με τον τρόπο που παραδίδεσαι μόνο όταν σου είναι αδύνατον να αντισταθείς και αυτό συμβαίνει πολύ σπάνια, αν τελειώσει κανένας πόλεμος ή 2-3 φορές σε μια ολόκληρη ζωή- κρατάει λίγο αλλά τόσο ώστε να το θυμάσαι (..κάθε μέρα ).

Δεν είναι πως με τους υπόλοιπους που έρχονται και φεύγουν ή μένουν, θες και κάνεις την δύσκολη...Μπορεί να έχεις σχέση χρόνων γεμάτη αγάπη και κατανόηση- μέχρι και λίγο πάθος μπορεί να υπάρχει- αλλά κατά βάθος να μην αισθάνεσαι διόλου παραδομένη- χωρίς να φταις και χωρίς να μπορείς να εξηγήσεις γιατί.

Πολλές φορές έχεις την ατυχία να ξεκινήσεις σαν την νοσοκόμα της φωτογραφίας και να καταλήξεις οχυρό της άρνησης και κάστρο της γκρίνιας, να σου φταίει το εστιατόριο που διαλέξατε και το νησί που είπατε να πάτε για διακοπές...

Δεν είναι μόνο οι φάσεις της σχέσης που αλλάζουν με τα χρόνια, την οικειότητα και την βαρεμάρα -πρόκειται για ένα μυστήριο άδικης συμπεριφοράς: Δεν το παραδεχόμαστε και ευτυχώς σπάνια το διηγούμαστε αλλά μυστηριωδώς σε «κάποιους» τείνουμε να ενδίδουμε πλήρως ενώ σ' άλλους ούτε γι' αστείο.

Στην αρχή του κειμένου σας ζητήθηκε να αποφάσισε αν η φωτογραφία σας προκαλεί κάτι.

Αν δεν αισθάνεστε τίποτα, τότε τέτοια θέματα δεν σας αφορούν -μου είναι αδύνατον να φανταστώ πως υπάρχετε γιατί όλοι οι υπόλοιποι συνηθισμένοι ρομαντικούληδες, τέτοιες φωτογραφίες τις βλέπουμε με εσωτερικό αναστεναγμό.

Είναι κάτι στον τρόπο που την κρατάει και εκείνη είναι αφημένη στην αγκαλιά του, αν το δεις δεν μπορεί να μην το αισθανθείς - πονάει ο εισπνεόμενος αέρας έτσι όπως κατεβαίνει στον ρινοφάρυγγα και μια περίεργη στεναχώρια διαχέεται στους βρόγχους για το φιλί που συνέβη πριν από 71 χρόνια στην Νέα Υόρκη - σου μένει η άτιμη η λύπη και σου χαλάει η μέρα...

Υπάρχουν δυο ενδεχόμενα σ' αυτή τη ζωή και η φωτογραφία με τον ναύτη και τη νοσοκόμα τα ορίζει πολύ καλά: Τον ναύτη ή ακόμα τον περιμένεις ή εύχεσαι να τον ξαναβρείς.

Σε ένα βαθμό, η πιθανότητα μιας υπέροχης συνάντησης που θα σε κάνει να παραδοθείς για ένα δευτερόλεπτο ή τριάντα χρόνια, είναι και θέμα ηλικίας όμως ανεξαρτήτως χρόνων, διανύουμε τις ζωές μας περιμένοντας ή αναπολώντας και η ενδιάμεση κατάσταση είναι μάλλον κάτι σαν ευτυχία όπου ο ναύτης βρίσκεται τώρα κοντά (!) -αυτή είναι η καλύτερη εκδοχή στο σημερινό πείραμα συγκίνησης, εύχομαι να σας συμβαίνει.

Περνάμε την νεότητα μας διερωτώμενοι για το που θα βρούμε τον έρωτα και την μέση μας ηλικία πεπεισμένοι πως τον είχαμε και μας πέρασε. Ανεξαρτήτως, όμως, όπως είπαμε και επειδή στη ζωή συνεχώς συμβαίνουν θαύματα, ο δικός σου ναύτης, ας είσαι 64 ετών, μπορεί να ψάχνει τώρα να σε βρει να σε αρπάξει από τη μέση κι εσείς οι δυο μαζί να γράψετε ιστορία... Ωστόσο, ας μη γελιόμαστε, είναι απαραίτητη προϋπόθεση να βρεθεί ένας ενθουσιασμένος ναύτης. Μην περιμένεις μεγάλες συγκινήσεις με αναβλητικούς τύπους του «άσε να έρθει καλύτερη στιγμή για γενναιότητες» και, λυπάμαι που το λέω, αλλά αποτελεί μεγάλη αλήθεια πως και οι ναύτες με την κόπωση και τις ατυχίες μαραίνονται και χάνουν το θάρρος και την αυτοπεποίθηση τους όπως βεβαίως και οι νοσοκόμες.

Η ικανότητά μας να είμαστε ευτυχισμένοι καθορίζεται γενετικά σε ποσοστό 50% -δεν είναι λοιπόν μόνο οι κακουχίες που μας αποθαρρύνουν και μένει ένα θαυμάσιο 50% όπου εσύ παίρνεις απόφαση να μην χάσεις το κέφι σου επειδή η προηγούμενη σε κατακεράτωσε. Ας ακούγεται κλισέ και κιτς, δεν θέλω να σταματήσω να πιστεύω πως είμαστε όλοι εν δυνάμει θρυλικοί τολμηροί ναύτες και νοσοκόμες απλώς επιλέγουμε συχνά να ζούμε πνιγμένοι στην απογοήτευση γιατί μας είναι απείρως πιο εύκολο.

Το πρόβλημα στην συγγραφή αυτού του πονήματος είναι πως αδυνατώ να καταλάβω τον ναύτη. Ο,τι σας γράφω δεν είναι απόλυτα ολοκληρωμένο, θα ήθελα να μπορούσα να γράψω κάτι για το πως ένιωσε κι αυτός - δεν είμαι άντρας όμως και δεν έχω ιδέα. Υποψιάζομαι πως υπάρχει κάτι στη ανδρική φύση σε σχέση με τέτοιες πρωτοβουλίες -τον θαυμάζω πάντως κι ας μην τον γνώρισα ποτέ αυτόν τον ωραίο τύπο.  Nastazia A

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΩΘΗΣΕΙΣ ~ μη φοβάσαι την ηλικία σου αλλά τα χαμένα χρόνια. (και λίγες σκέψεις για την νεοταξίτικη πλύση εγκεφάλου στους νέους μας)

κείμενα προβληματισμού, από τα πιο εκλεκτά ιστολόγια της Ελλάδας

από: ΘΑΝΟΣ ΕΥΗ koukfamily

ΣΧΟΛΙΟ 

Αν επιθυμείτε να διαβάσετε το παρακάτω άρθρο ανεπηρρέαστοι προσπεράστε αυτό το σχόλιο. Αν μετά θέλετε μπορείτε να διαβάσετε και το σχόλιο μου... Πριν διαβάσετε το συγκεκριμένο άρθρο το οποίο βρήκα πολύ ενδιαφέρον, θα ήθελα να τονίσω μερικά πράγματα. Το άρθρο αυτό είναι γραμμένο από μια κοπέλα την κ. Φρόσω Μαγκαφοπούλου την οποία φυσικά δεν γνωρίζω... Θεωρώ ότι είναι νεαρής ηλικίας και με ταλέντο στο γράψιμο... Στο κείμενο που θα διαβάσετε λοιπόν εκφράζεται ακριβώς ολόκληρη η νεοταξίτικη ιδεολογία και η πλύση εγκεφάλου που έχουν υποστεί τα νέα παιδιά από τα σχολεία, το διαδίκτυο, τα ΜΜΕ (τηλεόραση, τύπος κ.α.) τον κινηματογράφο κλπ... Οπως θα διαπιστώσετε προτείνει η συγγραφέας την ασύδοτη και χωρίς όρια, ελευθερία.... Προτείνει δυνατά το "κάνε ότι γουστάρεις" και γράψτους όλους... Δείχνει σε κάθε γραμμή της πέρα από τα ψυχολογικά προβλήματα που προέρχονται από την ηλικία και τα οποία εντέχνως προσπαθεί να κρύψει όχι πάντα επιτυχημένα, ότι είναι εκφραστής μιας γενιάς χαμένης στο χάος της ζωής.... Οποιαδήποτε συμβουλή ζωής, γνώμη ενός πνευματικού ανθρώπου, γονέα ή φίλου απορρίπτεται ασυζητητί από την αρθρογράφο... Σε όλο το κείμενο δεν θα βρείτε την παραμικρή αναφορά στον συνάνθρωπο, στην αγάπη, στην πίστη, στα ιδανικά και στους στόχους ζωής.... Δεν θα βρείτε λέξη για την συμπόνοια και την αλληλεγγύη.... Δεν θα βρείτε λέξη για την προώθηση της ευλογημένης από τον Θεό, οικογένειας.... Αντίθετα θα βρείτε αντιπάθειες του τύπου ".....λόγος δεν πέφτει σε κανέναν στενόμυαλο βλάκα εκεί έξω που αν έχει ήδη κάνει παιδιά πρέπει να λυπάσαι που πιθανότατα θα τα κάνει σαν τα μούτρα του." Θα βρείτε εγωισμό και συνεχή περιαυτολόγηση.... Η αγάπη έχει σχέση ΜΟΝΟ κι ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ με τον εαυτό της... Ολα στην ζωή κατά την συγγραφέα πρέπει να γυρνάνε γύρω από τον εαυτό μας... από τα θέλω μας.... Η έννοια της θυσίας για τον συνάνθρωπο απουσιάζει παντελώς.... Για να μην χαρακτηριστώ όμως ως αυστηρός και μόνο κατακριτικός για το κείμενο της νεαρής αυτής κοπέλλας να πώ ότι βρήκα πολύ ενδιαφέρουσα την άποψη της, ότι υπάρχουν νέοι που αισθάνονται ήδη γέροι στην ψυχή και ηλικιωμένοι που μένουν σαν μικρά παιδιά.... Λόγια που μου θύμισαν τα λόγια του Κυρίου όταν κάλεσε τους ανθρώπους να γίνουν σαν τα μικρά παιδιά αν θέλουν να κερδίσουν την Βασιλεία του Θεού. Φυσικά ο Κύριος το είπε προτρέποντας τους να αποκτήσουν την αγαθότητα και την ψυχική αθωότητα των μικρών παιδιών ενώ η αρθρογράφος ενδιαφέρθηκε για το αν η γιαγιά χάρηκε όταν νόμισε ότι έλυσε το πρώτο της sudoku.... Γενικώς σε ολόκληρο το κείμενο ο νέος άνθρωπος στον οποιο προφανώς απευθύνεται η αρθρογράφος, πρέπει να είναι μονίμως σε μια ασταμάτητη νεότητα, σε μια ασταμάτητη επιπολαιότητα καθώς τα λάθη κανέναν κακό δεν προξενούν και ούτε χρειάζεται βέβαια να μας γίνονται μαθήματα... Ο μοναδικός στόχος είναι να περνάς καλά συνέχεια..... ("φάγωμεν, πίωμεν αύριο γαρ αποθνήσκομεν"-να τρώμε και να πίνουμε γιατί αυρίο θα πεθάνουμε- που έλεγε κι ο Χριστός, για τους υλιστές και κενούς ανθρώπους) Η κατάληξη ειδικά του κειμένου είναι αληθινά ότι χειρότερο σαν συμβουλή προς την νεολαία... "...Δεν έχεις να φοβάσαι ούτε τα «-άντα» ούτε τα «-ήντα», τα χαμένα χρόνια έχεις να φοβάσαι, παρ’ το χαμπάρι τώρα που είναι νωρίς. Βασικά πάντα νωρίς θα είναι, ξέρεις γιατί; Γιατί όσο φροντίζεις να κρατάς την ψυχή σου νεαρή, δεν θα είναι δυνατόν να είναι αργά.".... ....μέχρι να πεθάνεις και να διαπιστώσεις ότι όσα έκανες στην ζωή σου τελικώς δεν ωφέλησαν σε τίποτα την ψυχή σου.... που με τόσο υποκρισία προσπάθησες να κρατήσεις φαινομενικά νεαρή.... ΚΑΙ ΤΕΛΙΚΩΣ θα είναι τότε πολύ αργά... για τα πάντα. Γι αυτό οι Αγιοι μας έλεγαν να έχουμε "Μνήμη θανάτου" διότι μόνο έτσι ο άνθρωπος συγκρατείται και η προσπαθεί για το καλό της ψυχής του σύμφωνα με τις εντολές του Θεού.... Τις εντολές που γενικώς απεχθάνεται μεν λεκτικά η νεολαία και η αρθρογράφος, μαζί αλλά που όμως τελικώς μία εξ αυτών των εντολών που εμείς οι Χριστιανοί σίγουρα ξέρουμε ποιος την έχει δώσει την ενστερνίζεται απόλυτα.... "Κάνε ότι θέλεις και ότι γουστάρεις χωρίς να ακούς κανέναν"..... γιατί μην μου πείτε ότι αυτό μόνοι τους το σκέφτηκαν οι νέοι χωρίς κάποιος να τους το χώσει στο κεφάλι.... Δυστυχώς αυτή είναι η νοοτροπία και η ψυχική κατάσταση των νέων ανθρώπων σήμερα και είμαι απόλυτα βέβαιος ότι το άρθρο αυτό εκφράζει και ευχαριστεί τα αυτιά των συντριπτικά περισσοτέρων νέων και της πατρίδας μας, που έχουν πλέον αλλοτριωθεί σε τέτοιο βαθμό από την παγκοσμιοποίηση που με δυσκολία αναγνωρίζεις πάνω τους οτιδήποτε ελληνορθόδοξο.... Διαβάστε λοιπόν το ενδιαφέρον κείμενο που μας δείχνει πως σκέφτεται σήμερα η νεολαία μας.... 

ΘΑΝΟΣ

Της Φρόσως Μαγκαφοπούλου 

Τριανταρίζω σιγά-σιγά, έτσι που λες· τριανταρίζω όπως τριαντάρισαν κι άλλοι πριν από εμένα, ακριβώς όπως θα τριανταρίσουν κι οι υπόλοιποι κάποια στιγμή. Θυμάμαι κάπου-κάπου τον δεκαεξάχρονο εαυτό μου να αναφέρεται στα τριάντα ως την «αρχή του τέλους» κι έπειτα την κρίση που έπαθα στα εικοσιπέντε σκεπτόμενος πως το τέλος αυτό παραείναι πλέον κοντά, και πως κάτι πρέπει να γίνει για να σταματήσει αυτό το αστείο με τα χρόνια που περνάνε καθώς μόνο αστείο δεν ήταν πια. Και καθώς κυλάει η τελευταία πενταετία, πολύ γρηγορότερα απ’ τις προηγούμενες πενταετίες οφείλω να ομολογήσω, προς έκπληξή μου το άγχος μετατράπηκε σε στωικότητα. Θα γίνω τριάντα, ναι, όπως κάποτε έγινα είκοσι, όπως ευελπιστώ να γίνω κι εκατό, κι αυτό –όλως παραδόξως- δε με τρομοκρατεί πια ούτε στο ελάχιστο. Ξέρεις γιατί; Γιατί κάποια στιγμή μέσα σε αυτήν την πενταετία μαγικά συνειδητοποίησα πως είναι ευλογία να μεγαλώνεις και προνόμιο που πολλοί βάναυσα στερούνται για τον έναν ή τον άλλο λόγο. Παρατηρούσα, που λες κατά καιρούς, γέρους ετών είκοσι και νεαρούς ετών πενήντα, συνομήλικούς μου να φυτοζωούν σε πεθαμένες σχέσεις, μικρότερους από εμένα να έχουν το «βαριέμαι» προσευχή και τη γιαγιά μου να λάμπει σαν πεντάχρονο από υπερηφάνεια όταν κατάφερε επιτέλους (οκ, νόμιζε πως κατάφερε) να λύνει Sudoku. Είδα νέους ανθρώπους να χάνονται στα καλά καθούμενα και μεσήλικες με ζωές στρωμένες να κάνουν νέες αρχές απ’ το πουθενά και ξαφνικά αρνήθηκα πως ένας αριθμός είναι ικανός να μου καθορίσει τι μπορώ και τι δεν μπορώ να κάνω στη ζωή μου από εδώ και πέρα. Αν ήταν όσο εύκολο ακούγεται; Όχι φυσικά, ήθελε δουλειά, πάντα θα θέλει. Ξέρεις, όταν αποφασίζεις να ζήσεις σαν οντότητα κι όχι σαν αριθμός, έχεις διαρκώς να αντιμετωπίζεις ένα στρατό ηλιθίων που αγχώνεται για εσένα που μεγαλώνεις και δεν έχεις βρει το άλλο σου μισό, που παντρεύτηκες και δεν έκανες ακόμα παιδιά, που δεν παντρεύτηκες, που δεν έχεις γυρίσει αρκετά τον κόσμο τώρα που είσαι νέος, που γυρίζεις όλη την ώρα και «πότε θα νοικοκυρευτείς, όταν δε θα σε παίρνει κανένας;» κι άλλους τόσους πρόθυμους να σου υποδείξουν τι κάνεις λάθος, πολύ απλά επειδή επέλεξες να ζεις τη ζωή σου διαφορετικά από αυτούς. Να σου πω ένα μυστικό; Δεν είσαι γιαούρτι για να λήξεις, μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις, στην ηλικία που θέλεις να το κάνεις. Δεν είσαι αναγκασμένος να κάνεις τη σωστή επαγγελματική επιλογή στα δεκαεπτά σου, κάτι τέτοιο είναι ουτοπικό και βάρβαρο. Δεν είσαι υποχρεωμένη να κάνεις παιδιά πριν τα τριάντα αν δε νιώθεις έτοιμη, υπάρχουν γυναίκες εκεί έξω που τεκνοποιούν στα σαρανταφεύγα, υιοθετούν ή δεν κάνουν και καθόλου παιδιά, λόγος δεν πέφτει σε κανέναν στενόμυαλο βλάκα εκεί έξω που αν έχει ήδη κάνει παιδιά πρέπει να λυπάσαι που πιθανότατα θα τα κάνει σαν τα μούτρα του. Ούτε εσύ είσαι υποχρεωμένος να είσαι επαγγελματικά φτασμένος στα τριάντα σου, τόσο ώστε να ζεις μια ολόκληρη φαμίλια, δεν είσαι καν αναγκασμένος να έχεις αποφασίσει τι δουλειά θέλεις να κάνεις. Δεν πρέπει σώνει και ντε να γίνεις οικογενειάρχης αν γουστάρεις να ξεπαρταλιάζεσαι, ίσα-ίσα, τιμή σου και καμάρι σου που δεν έγινες από εκείνους τους γαμπρούληδες που φοράνε τη βέρα τους με τιμή και δόξα και «φλερτάρουν» γκομενάκια σε τουαλέτες και πίσω καθίσματα αυτοκινήτων όταν βγαίνουν για «ένα χαλαρό ποτό με τα παιδιά». Κι αν θέλεις να γίνεις νοικοκυρά, γίνε -αρκεί να είναι επιλογή δική σου. Κι αν θέλεις να παντρευτείς τον παιδικό σου έρωτα, παντρέψου τον. Κι αν θέλεις να γυρίσεις τον κόσμο ξυπόλητος με μια κιθάρα, κάνε το. Κι αν σιχάθηκες την πόλη, τράβα σε ένα χωριό να ηρεμήσεις, κι αν το μετανιώσεις ξαναγύρισε πίσω στο καυσαέριο. Κι αν θέλεις να κάνεις τσουλήθρα στα σαράντα σου, κάνε (σ.σ όχι στις πολύ στενές παιδιά, μια φορά σφήνωσα και την κατέβηκα περπατητό), κι αν θέλεις να παίξεις μπουγέλο με τα παιδιά σου, παίξε, κι αν θέλεις να γίνεις ηθοποιός, στείλε στο διάολο τη Νομική και το γραφείο της μαμάς σου και γίνε. Πες «όχι», πες «ναι», πες «συγγνώμη», πες «σε θέλω», πες «τράβα γαμήσου», μόνο ζήσε τα χρόνια σου όπως θέλεις εσύ, όχι όπως σου είπαν πως πρέπει να τα ζήσεις. Να αγαπάς τα κεράκια στην τούρτα σου, τις γραμμές στο πρόσωπό σου, τα σημάδια στο σώμα σου και τις ουλές στην ψυχή σου και να ψάχνεσαι πάντα για εκείνο το βήμα που θα σε πάει παραπέρα. Δεν είναι τρομακτικές οι ηλικίες, τρομακτικά είναι αυτά τα βάναυσα χρονοδιαγράμματα που επιβάλει στους ανθρώπους η κοινωνία για να τους βάζει σε κουτάκια και να μην αποτελούν απειλή για τη σιχαμερά στοιχισμένη της δομή. Δεν έχεις να φοβάσαι ούτε τα «-άντα» ούτε τα «-ήντα», τα χαμένα χρόνια έχεις να φοβάσαι, παρ’ το χαμπάρι τώρα που είναι νωρίς. Βασικά πάντα νωρίς θα είναι, ξέρεις γιατί; Γιατί όσο φροντίζεις να κρατάς την ψυχή σου νεαρή, δεν θα είναι δυνατόν να είναι αργά. 

Συντάκτης: Φρόσω Μαγκαφοπούλου 

Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη πηγή κειμένου

πηγή κειμένου

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΕΙΚΟΝΙΚΟΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ ~ βία και φασισμός στο (δημοκρατικό) δημοψήφισμα της καταλονίας

μια εικόνα ισούται με χίλιες λέξεις. Πόσες απ' αυτές φτιάχνουν έναν προβληματισμό;

This is so disgusting #CatalonianReferendum #CatalanReferendum pic.twitter.com/mPJ1vSbQ2M

— Gav (@gavcafe) October 1, 2017

Σε μια μέρα που θα ήταν η γιορτή της δημοκρατίας, κυριάρχησε η βία και ο φασισμός με εντολή της κυβέρνησης!!! +Yanni Spiridakis 

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ~ προβληματισμοι περι παιδειας και εκπαιδευσης

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Η σχολική και ακαδημαϊκή χρονιά έχει ξεκινήσει εδώ κι έναν μήνα περίπου...
Τί μας κίνησε την προσοχή αυτό το διάστημα: 

1) Διαβάσαμε για την περίπτωση δασκάλας που στη βιασύνη να φύγει κλείδωσε παιδί μέσα στην τάξη και αυτό πήδηξε από το παράθυρο με αποτέλεσμα -ευτυχώς- να σπάσει μόνον το πόδι του. 
Οι γονείς -ενίοτε δικαίως- τα βάζουν με τους -εν πολλοίς ελληματικής παιδαγωγικής εκπαιδεύσης-  εκπαιδευτικούς, οι εκπαιδευτικοί τα βάζουν με το υπουργείο παιδείας, κ.ο.κ. Λύση δε δίνεται φυσικά, όχι γιατί δεν υπάρχει αλλά γιατί δεν ενδιαφέρεται κανείς να τη δώσει...  Εγώ μία απορία θα εκφράσω μόνο: Αν αύριο το πρωί έβγαινε ο υπουργός παιδείας και έλεγε στους εκπαιδευτικούς ότι υλικοτεχνικές δομές θα μείνουν ως έχουν και ότι θα προβεί μόνο σε αύξηση του μισθού των εκπαιδευτικών, αυτοί τί θα έκαναν; Θα γίνονταν ξαφνικά καλύτεροι εκπαιδευτικοί; Θα βιάζονταν λιγότερο ώστε να μην κλειδώνουν κατά λάθος ξεχασμένους μαθητές στις αίθουσες;

2) Μάλλον θα σταματήσει η διανομή ακαδημαϊκών συγγραμμάτων στα πανεπιστήμια. 
Σε αυτή τη χώρα είμαστε πάντα ή του ύψους ή του βάθους... Από την ασύδωτη σπατάλη των ετών προ κρίσης στην πλήρη έλλειψη... Θυμάμαι όταν ήμουν προπτυχιακή φοιτήτρια (2003-2008) που σε κάθε μάθημα δικαιούμασταν ένα σύγγραμμα. Η διαδικασία ήταν η εξής: ο καθηγητής έβλεπε πόσοι ήταν εγγεγραμμένοι στο μάθημα και παράγγελνε τόσα αντίτυπα, αν κάποιος δεν είχε περάσει το μάθημα και το δήλωνε πάλι, τότε παρέγγελναν και πάλι σύγγραμμα γι' αυτόν γιατί πολύ απλά κανείς δεν ήλεγχε!!! Όταν έγινε μεταπτυχιακή φοιτήτρια (2012-2014) ενώ οι μεταπτυχιακοί φοιτητές δεν δικαιούνταν συγγράμματα, εμείς πήραμε 4-5 βιβλία από τους καθηγητές μας, γιατί; Γιατί κάποιοι προπτυχιακοί φοιτητές που είχαν γραφτεί στα μαθήματά τους δεν παρουσιάστηκαν ποτέ να πάρουν το βιβλίο που δικαιούνταν, οπότε από το να τα πετάξουν, οι καθηγήτες τα έδωσαν σε εμάς...

3) Ο υπουργός παιδείας, κ. Κ. Γαβρόγλου, δήλωσε ότι "η αριστεία καλλιεργεί τον εγωισμό". Παραθέτουμε κάποια σημεία που αναιρούν αυτή την απόψη του υπουργού και όσων τη συμμερίζονται.
Η διαστρέβλωση της έννοιας "εγωισμός":
- Ο εγωισμός δεν ορίζεται ως μία απόλυτα αρνητική έννοια. "Εγωισμός" είναι μία θεωρία που έχει ως θεμελιώδη βάση το ενδιαφέρον για τον εαυτό μας. Αυτό το υποσυνείδητα κινούμενο αίσθημα αυτοσυντήρησης περιορίζεται από ηθικές αρχές, οι οποίες εξισορροπούν το ατομικό καλό με το καλό του κοινωνικού συνόλου, κι, έτσι, περιορίζεται η ενδεχόμενη αδικία που ίσως μπορούσε να προκαλέσει μία εγωιστική κίνηση.
- Χωρίς εγωισμό η ανθρωπότητα δε θα εξελίσσονταν, καθώς, ο εγωισμός θα αποτελεί πάντα την κινητήριο δύναμη της ανάπτυξης, της εφεύρεσης νέων πραγμάτων, κ.λπ. Έτσι, λοιπόν, ο εγωισμός αποτελεί την αφετηρία για να φτάσουμε στην αριστεία, κι όχι την αρνητική συνέπεια αυτής (όπως κάποιοι ισχυρίζονται).  
- Η προσωπικότητα του καθενός και η ικανότητά του να βρει τη χρήση ισορροπία μεταξύ του εγωισμού και του αλτρουισμού προσδιορίζουν τη συμπεριφορά που θα αναπτύξει.
- Ο "υπέρμετρος εγωισμός" μπορεί να ταυτιστεί με τη φιλαυτία, την αλαζονεία κ.λπ. Έννοιες, όμως, που δεν ταυτίζονται ούτε με τον εγωισμό ούτε με την αριστεία.
- Τέλος, το μόνο που μπορεί να σκεφτεί κανείς για τα άτομα που είναι εναντίον της αριστείας είναι ότι δεν δύνανται να την κατακτήσουν (ίσως όχι λόγω ανικανότητας, μα λόγω αεργίας -κοινώς τεμπελιάς) και ζηλοφθούν τους πρόθυμους να προσπαθήσουν γι' αυτήν, γιατί, εκ των πραγμάτων, και μόνο η προθυμία για προσπάθεια μερικών τους κάνει να φαντάζουν λίγοι και ανεπαρκείς. Άρα, μήπως όσοι κατηγορούν την αριστεία ότι προάγει τον εγωισμό, είναι οι ίδιοι, τελικά, "υπέρμετρα εγωιστές"/συμφεροντολόγοι, κοιτάζοντας μόνο το προσωπικό τους συμφέρον;  +Elena Alefantinou 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ το φάρμακο για τους τοξικούς ανθρώπους στην ζωή μας (που είσαι εσύ)

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Κάθε άνθρωπος -όσο ισχυρή προσωπικότητα κι αν έχει- επηρεάζεται άμεσα ή έμμεσα, θετικά ή αρνητικά, από τον κοινωνικό του περίγυρο. Δεν είναι κακό αυτό. Είναι δείγμα ότι ζούμε σε πολιτισμένες κοινωνίες, ότι σεβόμαστε τους κανόνες της συνύπαρξης και κάπως έτσι συνεχίζουμε προσπαθώντας για το καλύτερο για εμάς και τους ανθρώπους που αγαπάμε.

Συχνά σε αυτό, υπάρχουν διάφοροι ανασταλτικοί παράγοντες όπως για παράδειγμα ένα απρόοπτο υγείας κλπ. Τέτοια προβλήματα καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε συχνά στην ζωή μας. Πολλές φορές μας επηρεάζουν, κάποιες μας αλλάζουν, άλλες μας στιγματίζουν ή και κάποιες δεν καταφέρνουν να επιδράσουν πάνω μας.

Κι αν τα απρόοπτα είναι μέσα στο... πρόγραμμα (της ζωής) τι θα λέγατε για ένα άλλο είδος ανασταλτικού παράγοντα που δεν προέρχεται από συμβάντα αλλά από την δράση των ανθρώπων; Σίγουρα στην ζωή σας θα είχατε την ατυχία να αλληλεπιδράσετε με "τοξικούς ανθρώπους" με ανθρώπους που δηλαδή όχι μόνο δεν σας ωθούσαν στο ένα βήμα παραπάνω της ζωής σας, αλλά αντίθετα η μιζέρια, ο αρνητισμός και η στασιμότητα, σας κρατούσε πίσω. Ακόμα χειρότερα αν αυτοί οι άνθρωποι κατάφεραν να επηρεάσουν τον χαρακτήρα σας. Να σας κάνουν να κλάψετε, να χάσετε την αυτοπεποίθηση σας, να σας βάλουν στην διαδικασία να σκέφτεστε αρνητικά για τον εαυτό σας ή την ζωή γενικά.

Τέτοιοι άνθρωποι βρίσκονται παντού γύρω μας. Μπορεί να είναι στον χώρο εργασίας, ένας συνάδελφος ή ο εργοδότης μας. Μπορεί να είναι ο/η σύζυγος, μπορεί ακόμα και ένας στενός φίλος. Παρατηρήστε κάτι. Πρόκειται για ανθρώπους που δύσκολα μπορούμε να βγάλουμε από την ζωή μας. Προφανώς μπορούμε να αλλάξουμε δουλειά, να πάρουμε διαζύγιο ή απλά να αλλάξουμε παρέες, όμως αν ένας άνθρωπος κατάφερε να σε επηρεάσει τόσο πολύ (αρνητικά) τότε προφανώς και ασκεί μεγάλη επίδραση πάνω σου. Οπότε... πόσο εύκολο εγχείρημα θα είναι να τον βγάλεις από την ζωή σου;

Ένας τοξικός άνθρωπος κοντά μας είναι η πιο επικίνδυνη αρρώστια. Δεν έχει φάρμακο, δεν έχει ιατρική διάγνωση, προϋποθέτει μόνο προσωπική αυτογνωσία και θέληση για αλλαγή με οποιοδήποτε κόστος. Και η ερώτηση μου προς εσένα σήμερα είναι: Είσαι έτοιμος/η να πάρεις αυτό το ρίσκο του κόστους της αλλαγής; +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ η αναγκαιότητα του "ωραίου" και αν τελικά είναι... ωραίο

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Με αφορμή την πολύ συμβολική εποχή του Φθινοπώρου το οποίο και διανύουμε πια, σκέφτηκα να μιλήσουμε για την ωραιότητα. Κάτι που φυσικά δεν πρόκειται να καλυφθεί σε ένα κείμενο, όμως όταν λέμε για το "ωραίο" καλό είναι να έχουμε στο νου μας ότι καλύπτουμε μια τεράστια και πολλές φορές αντιφατική έννοια.

Ένα από τα πιο ωραία πράγματα που είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω, ήταν προχθές σε μία βάφτιση στην οποία ήμουν καλεσμένος, την ομιλία του Αρχιμανδρίτη Πρόδρομου Ξενάκη αμέσως μετά το μυστήριο. Δεν ήταν τόσο αυτά που είπε όσο ο τρόπος με τον οποίο χειρίστηκε την ελληνική γλώσσα. Η καθαρότητα της φωνής και η αλληλουχία των φράσεων του. Θα μπορούσα να τον ακούω για ώρες!

Την άλλη μέρα έπεσε στα χέρια μου ένα εκκλησιαστικό φυλλάδιο το οποίο αφορούσε την φανερή και αφανή ειδωλολατρία και ξεκίνησε ο δικός μου προβληματισμός. Αλήθεια... πόσο σκλάβοι μπορούμε να γίνουμε για μία ωραία εικόνα;

Αν μεγαλώνατε παιδιά σας διαβεβαιώ πως κάπου στο σπίτι σας θα υπήρχαν παιχνίδια, ρούχα, γραφική ύλη ή αυτοκόλλητα της Peppa, του παιδικού Frozen ή κάποιου υπέρ-ήρωα. Τα παιδιά βλέπουν το παιδικό στην τηλεόραση, όμως είμαστε εμείς που φουντώνουμε τον εθισμό αυτό ως καταναλωτές. Και πριν απ' όλα, βάζω τον εαυτό μου πρώτο... όταν άρχισα να παίρνω παιχνίδια της Peppa στο παιδί μου, πήρα τόσα πολλά που βρέθηκα σε θέση να μπορώ να αναπαριστώ τα περισσότερα επεισόδια της σειράς. Παρακάμπτοντας τον ενθουσιασμό των παιδιών μου, έκανα ένα βήμα πίσω και παρατήρησα πως και εγώ ο ίδιος ή μάλλον περισσότερο εγώ ο ίδιος απολάμβανα αυτήν την συμπλήρωση!

Είναι σημαντικό να κοιτάξουμε στον καθρέφτη για να πούμε ειλικρινά για το τι ακριβώς μας αρέσει. Προσωπικά, υπήρξα πάντα λάτρης του ωραίου. Ωραία ρούχα, ωραία αυτοκίνητα, ωραίο σπίτι, ωραίες γυναίκες. Σήμερα, οι ανάγκες μου έχουν αλλάξει. Εξακολουθώ να εντυπωσιάζομαι από τα άνωθεν ωραία, όμως δεν είναι για μένα αυτά η προτεραιότητα πια. Προτιμώ την ηρεμία, την απομόνωση και την συγκέντρωση στην ζωή μου.

Το ωραίο λοιπόν μπορεί να έχει πολλές εκφάνσεις και πολλούς τρόπους για να το δεις ή να το "παράξεις". Αρκεί να το θέλεις, να το αναζητάς, να μπορείς να το διαχειριστείς. Υπάρχουν άνθρωποι που λόγω χαρακτήρα ή συνθηκών, δεν μπορούν να οικειοποιηθούν την ωραιότητα και είναι άσχημοι στο σώμα και στην ψυχή. Είναι άσχημοι στον λόγο και τις πράξεις.

Τελικά είναι ωραίο το ωραίο; Πρέπει να αισθάνεσαι τύψεις που θέλεις να φοράς όμορφα ρούχα ή να παρατηρείς μια όμορφη κοπέλα που περνάει; Που προτιμάς το παστίτσιο από την φασολάδα; Νομίζω πως όχι. Το Ωραίο είναι και θεμιτό, είναι δείγμα ανέλιξης, αρκεί να μην καταντάει ειδωλολατρικό (όπως λέγαμε πριν), να μην αποτελεί την εμμονή μας και τον εθισμό μας. Ας μην προσπερνάει την ανάγκη μας για ωραιότητα ψυχής και καλοσύνης. Ας μην προσπερνάει την υποχρέωση μας για σεβασμό και αλληλεγγύη. +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ το δημοψήφισμα παρωδία της καταλονίας ξεφτίλισε την δημοκρατία

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Στο πρόσφατο παρελθόν είχαμε την ευκαιρία να σχολιάσουμε και να προβληματιστούμε πάνω στο δημοψήφισμα της Σκωτίας για την ανεξαρτητοποίηση της από την Μεγάλη Βρετανία. Τότε, παρά το γεγονός ότι το γενικότερο κλίμα ήταν υπέρ της ανεξαρτησίας, η προπαγάνδα και η άσκηση πίεσης προς τους πολίτες από την κεντρική εξουσίας, σε συνδυασμό με το χαλαρό βρετανικό ταμπεραμέντο, ανέστρεψαν το κλίμα και οι πολίτες ψήφισαν κατά. Τότε γράφαμε πως ο τρόπος που το στρατόπεδο του "Όχι" δραστηριοποιήθηκε, αποτελούσε -στα μάτια μου- ξεκάθαρη βία χωρίς ξύλο.

Σήμερα, που το δημοψήφισμα για μια άλλη ανεξαρτητοποίηση μεταφέρθηκε στον Νότο, η βία ήταν ωμή -όπως ακριβώς την ξέρουμε- καθώς στην περίπτωση της απόσχισης της Καταλονίας από την Ισπανία, τα πράγματα εξελίχθηκαν διαφορετικά. Από την μία καταπατήθηκε κάθε είδος Δημοκρατίας, αφού η ισπανική κυβέρνηση έστειλε 10.000 αστυνομικούς στην Καταλονία -που να σημειώσω πως κανονικά έχει αυτόνομα σώματα ασφαλείας- οι οποίοι όχι απλά δεν διασφάλισαν την ειρήνη και την ασφάλεια στην περιοχή, αλλά εισέβαλαν σε εκλογικά κέντρα (σχολεία), τα λεηλάτησαν και προχώρησαν σε εκτεταμένες ζημιές σε αυτά. Παράλληλα άσκησαν σωματική βία σε πολίτες που είτε διαδήλωναν είτε απλά ήθελαν να... ψηφίσουν!!!

This is so disgusting #CatalonianReferendum #CatalanReferendum pic.twitter.com/mPJ1vSbQ2M

— Gav (@gavcafe) October 1, 2017

Το αποτέλεσμα δεν έχει και τόση σημασία. Η Ισπανική κυβέρνηση δεν το αποδέχεται και το Δημοψήφισμα ουδέποτε αναγνωρίστηκε. Βάση νόμου η ισπανική κυβέρνηση έχει δίκιο αφού κρίθηκε αντισυνταγματικό, όμως ο τρόπος που εμποδίστηκε κατέδειξε αφενός πόσο η κεντρική διοίκηση της Ισπανίας φοβάται τον λαό της Καταλονίας και αφετέρου έστειλε ένα τεράστιο μήνυμα και στην Ισπανία και σε ολόκληρο τον κόσμο, πως η φίμωση του λαού με φασιστικούς τρόπους κάθε άλλο παρά αποτελεσματική είναι.

Κατά την δική μου γνώμη, οι ασκοί του Αιόλου άνοιξαν. Στην Σκωτία (μετά το Brexit) σκέφτονται ήδη να επαναλάβουν το δικό τους δημοψήφισμα ανεξαρτησίας και λίγο πιο πέρα πολλές περιπτώσεις ανά την Ευρώπη περιμένουν την δική τους σειρά για να ωριμάσουν οι συνθήκες και να ετοιμάσουν τις δικές τους δράσεις με στόχο την απόσχιση.  +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »