καταχώρηση τσι μέρας - ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΤΡΙΤΗΣ


σημερινή προσθήκη στην λίστα των βραβεύσεων τσι μέρας
από G700

Ηπείρου & 3ης Σεπτεμβρίου γωνία
Ηπείρου & 3ης Σεπτεμβρίου γωνία
Μία εβδομάδα γυρνώ εκεί. Στη γωνία, στο δρόμο, στη γειτονιά. Δεν είμαι κάτοικος της περιοχής, είμαι ελεύθερος πολίτης που στο πέρασμα αυτής της εβδομάδας ένιωσα τον βιασμό στοιχειωδών ελευθεριών, που μέχρι τώρα θεωρούσα, θεωρούσαμε αυτονόητες και δεδομένες σε μια ευρωπαϊκή δημοκρατία.
Ηπείρου & 3ης Σεπτεμβρίου γωνία
Το βράδυ μετά τον πρώτο φόνο, του «44χρονου Έλληνα», βρήκα μια φίλη. «Κι εσύ εδώ;», ρώτησα. «Είμαι καρφωμένη εδώ, κάτι με τραβάει, σα να μη μπορώ να φύγω από αυτό το σημείο. Θα μπορούσα να είμαι εγώ, οι γονείς μου, ο καθένας από εμάς».
Ηπείρου & 3ης Σεπτεμβρίου γωνία
Η γωνία που εμπέδωσα ότι η χρεοκοπία μας είναι συνολική, σαρωτική, εκφυλιστική: Ακολούθησαν τα αντίποινα- ο θάνατος ενός 21χρονου μετανάστη-, η 3ήμερη βία της άκρας δεξιάς, οι 13 μετανάστες τραυματίες, οι συμπλοκές μεταξύ ακροδεξιών και αναρχικών στην περιοχή, η κυνική απουσία του κράτους.
Τις ίδιες ημέρες, μερικές εκατοντάδες μέτρα πιο πάνω, η «παρουσία του κράτους» στη διαδήλωση απέδειξε περίτρανα την ανικανότητα να τιμήσει το δικαίωμά του στο μονοπώλιο της νόμιμης βίας, στέλνοντας δύο διαδηλωτές στο νοσοκομείο, αφού, ενώ είχαν συλληφθεί, αστυνομικοί βιαιοπραγούσαν με μανία επάνω τους λες και διαγωνίζονταν ποιός θα τους «τελειώσει» πρώτος. Η εβδομάδα έληξε με την επίθεση µε βόµβες µολότοφ κατά του αστυνοµικού τµήµατος Εξαρχείων και το σοβαρό τραυµατισµό ανθρώπων στην παρακείµενη λαϊκή αγορά.
Για την ανικανότητα της αστυνομίας να αποτρέψει τη βία και τις καταστροφές στο κέντρο της πόλης ούτε λόγος. Θεωρείται πλέον δεδομένη η άρνησή της να συλλάβει τους σεσημασμένους καταστροφείς και δολοφόνους, ενώ παράλληλα αυθαιρετεί εις βάρος ανυποψίαστων διαδηλωτών αδειάζοντας ικανές ποσότητες δακρυγόνων προκειμένου να τους διαλύσει ή απλά για να εκτονωθούν κάποιοι θερμοκέφαλοι αστυνομικοί των μονάδων ασφαλείας. 
Το 2001 εγκαταστάθηκα για μεταπτυχιακές σπουδές στο Παρίσι. Ένα από τα πράγματα που με σόκαραν στην κατά τα άλλα πανέμορφη πόλη, ήταν ο αριθμός των αστέγων στους δρόμους και η γκετοποίηση ολόκληρων προαστίων, των γνωστών κακόφημων παριζιάνικων βορείων προαστίων. Στις πρώτες κουβέντες με τους Γάλλους φίλους, θυμάμαι να καυχιέμαι ότι στην Αθήνα δεν υπήρχε μη ασφαλής περιοχή, ότι δεν είχαμε αστέγους, δεν είχαμε φτώχεια. Οκτώ χρόνια μετά, επέστρεψα στην πόλη μου, που έμοιαζε ξένη. Φτώχεια, εγκληματικότητα, ναρκωτικά, πορνεία, βία και αγριότητα. Αγριότητα μεταξύ ανθρώπων που θαρρείς πως μέσα σε λίγα χρόνια ξέχασαν τι θα πει συμβίωση, σεβασμός στον άλλο, σεβασμός στο κράτος δικαίου. Τι μεσολάβησε άραγε;
«Κάνε μια βόλτα το πρωί με μια τσάντα στο χέρι από την Ομόνοια μέχρι τη Βικτώρια και μετά πες μου αν είμαι ρατσιστής», ο αντίλογος των «αγανακτισμένων πολιτών». «Είμαι αριστερός και απεχθάνομαι τη βία, αλλά είναι η πρώτη φορά που σκέφτομαι να οπλιστώ για την άμυνά μου», λέει άλλος. «Δε μπορείς πια να περπατήσεις από τα Εξάρχεια μέχρι την Αχαρνών.
Πρέπει να πάρεις ταξί γιατί το Μουσείο είναι απροσπέλαστο από το καθημερινό παζάρι της πρέζας. Έχω αλλάξει όλες μου τις συνήθειες προκειμένου να μη μετακομίσω». Πριν 10 χρόνια τα συσσίτια του Δήμου Αθηναίων εξυπηρετούσαν 100 άτομα σε καθημερινή βάση, ηλικίας 60 ετών κατά μέσο όρο. Σήμερα εξυπηρετούν 3.500, ενώ ο μέσος όρος ηλικίας έχει πέσει στα 45. Βρισκόμαστε καταμεσής μιας κρίσης ανθρωπιστικής, για την οποία οι πολιτικά υπεύθυνοι σιωπούν εκκωφαντικά, ενώ εξτρεμιστικές ομάδες εκμεταλλεύονται το πολιτικό κενό προκειμένου να επιβάλλουν το δίκαιο του ισχυρού.
Η απουσία του κράτους είναι εμπεδωμένη από τους κατοίκους της περιοχής, που απελπισμένοι από τα πνιγηρά προβλήματα, τρομοκρατημένοι από το οργανωμένο έγκλημα, προσπαθούν να αρθρώσουν μια φωνή. Φωνή διαμαρτυρίας αυτοί που βρίσκουν «καταφύγιο» στη Χρυσή Αυγή: στο εκλογικό διαμέρισμα της περιοχής του Αγίου Παντελεήμονα τον περασμένο Νοέμβριο η εξτρεμιστική οργάνωση πήρε σχεδόν 15%, ένα ποσοστό αρκετά υψηλό, αλλά όχι τόσο ώστε να βγάλει την κρατική μηχανή από τη χειμερία νάρκη. Φωνή απελπισίας αυτών που ξεπουλούν την περιουσία τους, κλείνουν τα μαγαζιά τους και εγκαταλείπουν το κέντρο.
Μέσα στο σκοτεινό αυτό σκηνικό, κάποιες φωνές πιο τολμηρές ακούγονται, από ανθρώπους που δεν κλίνουν εύκολα στον αυταρχισμό, αποστρέφονται την αγριότητα των εξτρεμιστών κάθε χρώματος, αντιπαλεύουν τον προσηλυτισμό τους, ζητούν ασφάλεια, χώρους πρασίνου, ειρήνη στη γειτονιά. Μια σειρά από συλλογικότητες «από τα κάτω» οργανώνονται τον τελευταίο καιρό στην περιοχή, από προοδευτικούς πολίτες που θεωρούν ότι αν δεν παλέψουν με το θηρίο, το θηρίο θα τους φάει.
Χωρίς καμία αμφιβολία, η σταδιακή εγκατάλειψη του κέντρου της Αθήνας είναι ευθύνη της κεντρικής πολιτικής εξουσίας. Δεν είμαι οπαδός των θεωριών συνομωσίας που εύκολα υποστηρίζουν ότι υπάρχει κάποιο σχέδιο υποβάθμισης του κέντρου, προκειμένου οι περιουσίες του κόσμου να πωληθούν για ένα κομμάτι ψωμί σε real estate γραφεία του μεγάλου κεφαλαίου. Ομως, το οργανωμένο έγκλημα λειτουργεί εδώ και κάποια χρόνια εν γνώσει της αστυνομίας στην περιοχή. Ο εξτρεμισμός και η αγριότητα που παράγεται επικίνδυνα τον τελευταίο καιρό από κοινωνικές ομάδες είναι απόροοια της ανικανότητας του κράτους να εφαρμόσει μια ορθή μεταναστευτική πολιτική, αλλά και της αδιαφορίας του να σκύψει στο πρόβλημα της εγκληματικότητας και να δώσει αποτελεσματικές λύσεις. Πώς ανέχεται ένα δημοκρατικό, ευρωπαϊκό κράτος να γίνεται παραγωγός κοινωνικού μίσους; Τα μέτρα που ανήγγειλε χθες η κυβέρνηση και ο δήμος είναι στη σωστή κατεύθυνση, αλλά γιατί έπρεπε να εγγράψουμε δύο ακόμη θανάτους για να παρθούν; Και πόση άλλη παρακμή θα ζήσουμε για να περάσουν από την αναγγελία στην εφαρμογή;
Αν πολιτισμός είναι ο τρόπος που έχουμε να ζούμε και να πεθαίνουμε μαζί, ο πρωτογονισμός της προηγούμενης εβδομάδας πρέπει να μας κάνει να αναρωτηθούμε αν έχουν απομείνει ψήγματα πολιτισμού στην ελληνική κοινωνία του 2011. Αν ναι, είναι καιρός να βγουν μπροστά και να ορθώσουν τη φωνή της ψυχραιμίας και του ορθού λόγου.


  οι απόψεις που εκφράζονται στο κείμενο δε συμφωνούν ή εκφράζουν απαραίτητα το yannidakis. Η βράβευση ικανοποιεί μια σειρά από συγκεκριμένα κριτήρια