Καληνωρίσματα. Έχω διαβάσει κατά καιρούς σε πολλά αφιερώματα για τη ζωή που εμείς προλάβαμε στα παιδικά και νεανικά μας χρόνια και σε αυτή που τα παιδιά μας θα ζήσουν από εδώ και στο εξής. Δεν αναφέρομαι στην οικονομική κρίση, αλλά το αντίθετο, στην υπερκαταναλωτική κοινωνία την οποία δημιουργήσαμε.
Κι ενώ εμείς παίζαμε ποδόσφαιρο στις αλάνες, οι σημερινοί νέοι πληρώνουν με την ώρα για να έχουν τις ανέσεις πλαστικού χλοοτάπητα και αποδυτηρίων. Ενώ σε εμάς τα παιδικά προγράμματα τελείωναν το πρωί και περιοριζόντουσαν στα στρουμφάκια και τα looney toons, τα παιδιά σήμερα έχουν αμέτρητα κανάλια που εκπέμπουν παιδικά προγράμματα όλη μέρα. Ενώ εμείς κανονίζαμε ραντεβού παίρνοντας στο σταθερό και ζητώντας την κοπέλα από τη μαμά της στο τηλέφωνο, τα παιδιά σήμερα ανταλλάσσουν sms και συνομιλούν στο διαδίκτυο. Είναι περιττό να συνεχίσω με περισσότερα παραδείγματα καθώς το σκεπτικό το αντιληφθήκατε όλοι.
Πριν συνεχίσω θα ήθελα να ξεκαθαρίσω πως πολλές φορές αναπολώ τα παιδικά μου χρόνια, σε καμία περίπτωση όμως δεν κατακρίνω τη σημερινή εξέλιξη. Είμαι υπέρ του εκσυγχρονισμού και επικροτώ κάθε νέα τεχνολογία, υπηρεσία και άρα συνήθεια των παιδιών, των νέων ή εμάς των ίδιων, σήμερα. Εκεί που τραβάω τη “γραμμή” είναι στις καταχρήσεις, όμως αυτό δεν είναι αντικείμενο εξέτασης στο σημερινό κείμενο. Για να αποδείξω του λόγου το αληθές, θα φέρω ένα προσωπικό παράδειγμα, 
καθώς ως λάτρης της μουσικής και φυσικά του ποδοσφαίρου, από μικρό παιδί ήμουν κολλημένος στο ραδιόφωνο γράφοντας σε άδειες κασέτες τα αγαπημένα μου κομμάτια που έπαιζα όλη μέρα ξανά και ξανά, καθώς και με ατελείωτες ώρες ποδοσφαίρου στις αυλές των σχολείων όπου σκαρφαλώναμε τα κάγκελα αλλά και το βράδυ στην τηλεόραση. Σήμερα, πολλά χρόνια μετά δεν έχουν αλλάξει και πολλά πράγματα. Η ενασχόληση μου με τη μουσική έγινε εξίσου εντατική μα αυτή τη φορά χρησιμοποιώντας μέσα που στο παρελθόν δεν είχα στη διάθεση μου, με ψηφιακά μέσα και online αγορές. Το ποδόσφαιρο παραμένει η μεγάλη μου λατρεία. Δεκάδες δορυφορικά και συνδρομητικά κανάλια βρίσκονται στη διάθεση μου για να παρακολουθώ όλους τους σημαντικούς αγώνες ακόμα κι αν είναι λίγο αργά πλέον για να παίζω εγώ ο ίδιος!
καθώς ως λάτρης της μουσικής και φυσικά του ποδοσφαίρου, από μικρό παιδί ήμουν κολλημένος στο ραδιόφωνο γράφοντας σε άδειες κασέτες τα αγαπημένα μου κομμάτια που έπαιζα όλη μέρα ξανά και ξανά, καθώς και με ατελείωτες ώρες ποδοσφαίρου στις αυλές των σχολείων όπου σκαρφαλώναμε τα κάγκελα αλλά και το βράδυ στην τηλεόραση. Σήμερα, πολλά χρόνια μετά δεν έχουν αλλάξει και πολλά πράγματα. Η ενασχόληση μου με τη μουσική έγινε εξίσου εντατική μα αυτή τη φορά χρησιμοποιώντας μέσα που στο παρελθόν δεν είχα στη διάθεση μου, με ψηφιακά μέσα και online αγορές. Το ποδόσφαιρο παραμένει η μεγάλη μου λατρεία. Δεκάδες δορυφορικά και συνδρομητικά κανάλια βρίσκονται στη διάθεση μου για να παρακολουθώ όλους τους σημαντικούς αγώνες ακόμα κι αν είναι λίγο αργά πλέον για να παίζω εγώ ο ίδιος!
Καταλήγοντας, πρεσβεύω πως ο άνθρωπος δεν αλλάζει –συνήθως- παραμένει πιστός στα πιστεύω του και απλά χρησιμοποιεί την εξέλιξη που το Σήμερα του προσφέρει για να ικανοποιεί τα πάθη και τα ενδιαφέροντά του. Δεν είναι κακό, δεν είναι λάθος, είναι ο τρόπος που το παρόν διαδέχεται το παρελθόν και προετοιμάζεται για να δώσει τη θέση του στο μέλλον. Άλλωστε η μουσική και το ποδόσφαιρο θα μ’ αρέσουν πάντα, όμως ποιος ξέρει πως θα μπορώ να ασχολούμαι με αυτά σε μερικά χρόνια από τώρα εκμεταλλευόμενος την εξέλιξη της κοινωνίας και της τεχνολογίας;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΑΦΟΥ ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΤΕ ΣΤΗ ΔΙΑΔΡΑΣΗ ΠΡΟΣΘΕΤΟΝΤΑΣ ΜΙΑ ΠΑΛΙΑ ΣΑΣ ΣΥΝΗΘΕΙΑ ΠΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙΤΕ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΜΕ ΑΛΛΟΝ ΤΡΟΠΟ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΜΕΣΑ :[
ΚΑΝΩ ΕΓΩ ΤΗΝ ΑΡΧΗ:
ΑπάντησηΔιαγραφήαν και έχω ήδη αναφέρει δύο προσωπικά μου παραδείγματα μέσα στο κείμενο θα προσθέσω και κάτι ακόμα.
Την αγάπη μου για το γράψιμο. Από μικρός έγραφα μι μικρή αθλητική εφημερίδα με την ανάλυση των αγώνων που έπαιζα μόνος μου με τα παιχνίδια μου. Η εφημερίδα ήταν μια κόλλα χαρτί που έγραφα με το χέρι.
Στο σχολείο ήμουν μέλος της συγγραφικής ομάδας εφημερίδας του σχολείου και η γραφή μου μεταφέρθηκε στην γραφομηχανή.
Πολύ αργότερα ξεκίνησα να γράφω στους πρώτους κειμενογράφους του DOS, ύστερα των Windows και στο Word και μέχρι σήμερα το πληκτρολόγιο είναι προέκταση των δαχτύλων μου :[
:))) Τι μου θύμησες τώρα με την γραφομηχανη...
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν έκανα την πτυχιακή μου διατριβή,για οικονομικούς λόγους δανείστηκα μια ξένη γραφομηχανή και κάθησα πληκτρολόγησα μόνη μου όλη την εργασία - 197 σελίδες - σε 5 αντίτυπα (με καρμπόν!). Ηταν η πρώτη μου επαφή με την γραφομηχανη και το πληκτρολόγιο... :)
Μια καθημερινή μου συνήθεια που έχω αλλάξει είναι μάλλον η πιο αγαπημένη όλων... Κάποτε θυμάμαι, έβαζα στην κούπα το νες καφέ με την ζάχαρη, πρόσθετα λίγο νεράκι και καθόμουνα και το χτυπούσα με το κουταλάκι για ώρα, μέχρι να ασπρίσει το μίγμα. Ε τώρα πια, με τα δυνατά μιξεράκια-χτυπητήρια, αυτή η συνήθεια έχει ξεχαστεί...