Πέμπτη 16 Φεβρουαρίου 2012

προβληματισμός πέμπτης - ΨΗΦΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΚΑΤΑ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ

Καληνωρίσματα. Την περασμένη Κυριακή ή μάλλον των ημερών που προηγήθηκαν αυτής, γίναμε μάρτυρες μιας απίστευτης επιθετικής προπαγάνδας από όλα τα μέσα (δημοσιογραφικά, ιστολόγια κ.α.) τα οποία καλλιέργησαν ένα κλίμα τρόμου στους πολίτες σχετικά με την ψήφιση του δεύτερου μνημονίου.

Τελικά οι μεν υποστηριχτές του, δηλαδή οι βουλευτές που το ψήφισαν υποστήριζαν πως το δίλημμα είναι απλό και απειλητικό: ή το μνημόνιο ή πτώχευση και έξοδο από το ευρώ. Όλοι οι υπόλοιποι, τα χιλιάδες κόσμου που διαδήλωναν τελικά την Κυριακή και μερικοί ακόμα βουλευτές που δεν ψήφισαν από ιδεολογία ή αντίδραση, μετέφρασαν το μνημόνιο ως την τελευταία πράξη της ελληνικής υποδούλωσης και διάλυσης της μεσαίας τάξης. Η ιστορία έδειξε πως το μνημόνιο ψηφίστηκε, είναι γεγονός. Το ποιες ακριβώς θα είναι οι συνέπειες (του) θα το δείξει προφανώς, επίσης η ιστορία, όμως έχει ενδιαφέρον πριν η ιστορία επαληθευτεί εν καιρώ,  να παραθέσω μερικές σκέψεις πάνω στην σημαντική(;) αυτή ημέρα.

Τι θα θυμόμαστε περισσότερο από όλα; Μα φυσικά τα επεισόδια! Κανέναν νόμο, καμία μείωση στον κατώτατο μισθό, απολύσεις στο δημόσιο κλπ. Απλά, την δράση των κουκουλοφόρων οι οποίοι απλά έκαψαν ότι περισσότερο πρόλαβαν σε μία νύχτα από το κέντρο της Αθήνας.

Μακριά όμως από θεατρινισμούς, το Μνημόνιο περιλαμβάνει μια σειρά από νόμους που δε θα καταστρέψουν την Ελλάδα –κακώς υπάρχει αυτή η αίσθηση- αλλά ως συμπλήρωμα όλων των υπόλοιπων μέτρων/αλλαγών των δύο προηγούμενων ετών, θα γονατίσουν τους έλληνες. Είναι μια σειρά από νόμοι που δεν ωφελούν σε τίποτα τους πολίτες, απλά διασώζουν το κράτος από τη χρεωκοπία. Λιγότεροι υπάλληλοι να πληρώνει κάθε μήνα, περισσότερες εισφορές στους εργαζομένους, χαμηλότερους μισθούς στους νέο-προσληφθέντες και μερικά ακόμα. Αποτέλεσμα; Λιγότερα έξοδα για το κράτος, περισσότερα έσοδα για το κράτος, δηλαδή: Κράτος-Πολίτης, σημειώσατε, “1”. Τι καλό μπορεί να είναι αυτό για τον πολίτη; Προφανώς τίποτα καλό. Κι όμως. Αυτό δεν είναι αλήθεια, διότι αν τελικά η χώρα οδηγούνταν σε πτώχευση οι τότε συνέπειες θα ήταν μάλλον απερίγραπτες για τον σημερινό μέσο έλληνα. Παύση καταβολής των συντάξεων και της μισθοδοσίας των δημοσίων υπαλλήλων, αδυναμία χρηματοδότησης των τραπεζών, φραγή όλων των εισαγωγών και εξαγωγών (για ένα εύλογο χρονικό διάστημα) και ένα νόμισμα τόσο υποτιμημένο που κανείς έλληνας δε θα μπορούσε να σταθεί στο εξωτερικό για οποιαδήποτε συναλλαγή. Πρακτικά αυτά θα σήμαιναν όχι ουρές εκατοντάδων για συσσίτια, αλλά πλήθη χιλιάδων χωρίς καμία πρόσβαση σε τροφή ή βασικά αγαθά όπως το πετρέλαιο. Θα σήμαινε άνοδο των τιμών και μηδενισμό των εσόδων. Θα σήμαινε αναρχία και συνεχή πλιάτσικα σε καταστήματα με είδη πρώτης ανάγκης. Χάος! Αν λοιπόν το μνημόνιο στ’ αλήθεια μας γλίτωσε απ’ την πτώχευση, τότε… ζήτω το Μνημόνιο!

Όμως ως εδώ είναι η μισή πραγματικότητα. Διότι τα νέα μέτρα, σε συνδυασμό με όλα τα προηγούμενα οδηγούν τους έλληνες πολίτες με μαθηματική ακρίβεια σε μιαν άλλη, εσωτερική πτώχευση. Ουσιαστικά ήδη γινόμαστε γνώστες περιπτώσεων στις οποίες δανειζόμενοι χάνουν τα σπίτια τους και μένουν στους δρόμους, χάνουν τη δουλειά τους και ουσιαστικά δεν μπορούν να καταβάλλουν όλους αυτούς τους νέους και παλιούς (αυξημένους) φόρους. Με άλλα λόγια ακόμα κι αυτοί που θέλουν, δε θα μπορούν να αποδώσουν στο κράτος τα όσα το μνημόνιο (ένα και δύο) υπαγορεύει. Σε αυτήν την περίπτωση λοιπόν τι γίνεται; Η απάντηση έρχεται από ένα “τρίτο μνημόνιο” που πρέπει σύντομα να παρουσιάσει η όποια κυβέρνηση θα είναι στην εξουσία τους επόμενους μήνες και αφορά την ανάπτυξη της Ελλάδας. Γιατί είπαμε: Τα νέα μέτρα μας γλιτώνουν από την χρεωκοπία, δεν μας δίνουν όμως μεσοπρόθεσμες ελπίδες ανάπτυξης.

Και αλήθεια; Πως κάνεις ανάπτυξη; Η απάντηση δεν πρέπει να είναι τόσο δύσκολη όσο η κωλυσιεργία των πολιτικών δείχνει.
  • Άνοιγμα των επαγγελμάτων θα ισούται με αύξηση του ανταγωνισμού. Δηλαδή, περισσότερες θέσεις εργασίας, μείωση της ανεργίας. Μικρότεροι μισθοί μεν, αλλά δουλειές. Επιτέλους δουλειές! Και τι σημαίνει ανταγωνισμός; Ελάτε τώρα… Μα, ωφελημένος καταναλωτής φυσικά!
  • Αποκρατικοποιήσεις. Έχω γράψει ξανά πως τα μόνα δημόσια έργα που θαυμάζω στην Ελλάδα, είναι η Αττική οδός, το μετρό και το αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος και ξέρετε τι κοινό έχουν όλα αυτά; Διαχειρίζονται όλα από ιδιώτες! Τυχαίο; Δε νομίζω, διότι ο ιδιώτης ζει από την επιχείρηση του. Αν αυτή δε λειτουργεί σωστά, ο νόμος της αγοράς λέει πως θα καταρρεύσει. Αν λοιπόν ξαφνικά δούμε τις γνωστές “αγαπημένες” μας δημόσιες υπηρεσίες να καταλήγουν σε ιδιώτες θα αρχίσουμε να αποκτούμε (μ’ αυτές) μια σχέση περισσότερο απαιτητική. Από τις άθλιες ως τώρα υπηρεσίες, μέχρι τους εκνευριστικούς υπαλλήλους που τις απαρτίζουν σήμερα. Άλλωστε μιας που το φιλότιμο χάθηκε, ήρθε η ώρα όλοι οι νυν και πρώην δημόσιοι υπάλληλοι να αρχίζουν να φοβούνται για τη θέση τους (λέγε με άρση μονιμότητας) και να βελτιώνουν την απόδοση τους για να την κρατήσουν.
  • Ενθάρρυνση των ξένων επενδύσεων. Ήρθε επιτέλους η ώρα να προσκαλέσουμε όλους αυτούς τους άραβες, κινέζους, αμερικανούς, γερμανούς και πάει λέγοντας που κατά καιρούς ζητούσαν εκτάσεις για ξενοδοχειακά συγκροτήματα, πρώην αεροδρόμια για να φτιάξουν μητροπολιτικά πάρκα, χώματα για να φτιάξουν εμπορικά λιμάνια, ομάδες για να επενδύσουν στον αθλητισμό, ακόμα και μια γωνιά απ’ τα μνημεία μας για να κάνουν λήψεις για τεράστιες κινηματογραφικές υπερπαραγωγές και στο παρελθόν τους διώχναμε λόγω κάποιου νόμου που απαγόρευε αυτά και άλλα πολλά, με αποτέλεσμα εκείνοι να στρέφονται στην τουρκία, τα Σκόπια, την Αλβανία κλπ. Αποτέλεσμα; Όχι μόνο να χάνουμε το ξένο ζεστό χρήμα που θα μπορούσε να καταλήγει στην Ελλαδίτσα μας, αλλά να χάνουμε ακόμα και τις εντόπιες επιχειρήσεις που μετακομίζουν σε κάτι Βουλγαρίες, Ρουμανίες κλπ.
  • Αναπτυξιακά προγράμματα. Με λίγα λεφτά μπορείς να δώσεις επιπλέον κίνητρα σε νέους να ανοίξουν επιχειρήσεις στην περιφέρεια. Η Αθήνα και τα μεγάλα αστικά κέντρα είναι πλέον κορεσμένα. Όλοι το λένε μα κανείς δεν το τολμά. Αναφέρομαι στην ανάγκη επιστροφής στις μικρότερες πόλεις της χώρας που ερημώνουν όχι γιατί οι νέοι φεύγουν για την Αθήνα, αλλά επειδή δεν υπάρχει τίποτα εκεί για να τους κρατήσει.
  • Εκμετάλλευση του ελληνικού πλούτου. Είτε λέγεται πετρέλαιο, είτε φυσικό αέριο στην Κρήτη ή το Ιόνιο, είτε λέγεται ήλιος και άνεμος ο οποίος παρουσιάζει τεράστια ζήτηση για επενδύσεις εκατομμυρίων με κάτοπτρα (βλέπε εναλλακτικές πηγές ενέργειας), ήρθε η ώρα να τον εκμεταλλευτεί το κράτος υπέρ του κράτους. Δεν ξέρω αν το ζήτημα παραμένει στην αφάνεια εξαιτίας συμφερόντων, όμως δε με ενδιαφέρει. Απαιτώ όπως η αφαίμαξη που πραγματοποιείται στην τσέπη μου, να πραγματοποιηθεί και στην γη μου.
  • Τιμωρία στους υπαίτιους. Άλλωστε αυτή έχει ορθώς, ήδη ξεκινήσει. Μεγαλοοφειλέτες καταλήγουν στης φυλακής τα σίδερα και άλλοι πληρώνουν ωραιότατα πρόστιμα υπέρ του ελληνικού δημοσίου για να παραμείνουν ελεύθεροι με περιοριστικούς όρους. Πολύ καλά ως εδώ, όμως παράνομοι δεν είναι μόνο οι πολίτες. Είναι και οι πολιτικοί, οι δημόσιοι… άρχοντες που καταχράστηκαν το δημόσιο και τους ψηφοφόρους τους. Όπως σωστά τιμωρείτε τους πολίτες, τιμωρήστε και τους εαυτούς σας. Ξέρουμε πως δε θα εξαντλήσετε την αυστηρότητα σας στους εαυτούς σας, όμως δείξτε πως έχετε ένα ίχνος αυτοκριτικής και ρίξτε μας στάχτη στα μάτια, τιμωρώντας μερικούς από εσάς που από το 1974 ζείτε εις βάρος της χώρας.

Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι πως δεν θέλει κόπο, θέλει τρόπο. Αν από http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2012/02/Vouli-2.jpgξεκινήσεις με τέτοια προγράμματα, κανείς δε θα δίνει σημασία στο μνημόνιο. Αν καταφέρεις να προσφέρεις στον έλληνα τη δυνατότητα να εργαστεί και να δημιουργήσει, θα ενθουσιαστεί και πάλι θα κερδίσει την αισιοδοξία του για αυτή τη χώρα. Όπως το 1974, όπως το 2004. Αυτή τη φορά η Ελλάδα έχει τη χρυσή ευκαιρία να επανιδρύσει το κράτος. Πολλοί λένε πως δεν τους αρέσει η σημερινή κατάσταση, όμως αλήθεια σε ποιον άρεσε η κατάσταση του χθες; Ποιος είναι τόσο υποκριτής που να υποστηρίξει ότι του άρεσε η Ελλάδα του λαδώματος, της διαφθοράς, της φοροδιαφυγής, των πελατειακών σχέσεων και του βύσματος; Η Ελλάδα δηλαδή, που προκάλεσε την έλευση των μνημονίων!

Ξεκινάμε από την αρχή και κατά συνείδηση δέχομαι την υπερψήφιση του Μνημονίου, όμως έχω μια σειρά από απαιτήσεις που θέλω να το συνοδεύσουν. Αποδείξτε ότι η Ελλάδα ανήκει στους έλληνες και δεν κρύβεται μονάχα από την Ευρώπη και την πτώχευση. Φτιάξτε την Ελλάδα από την αρχή και η ιστορία θα σας ανταμείψει.

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΣΧΟΛΙΑΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΥΠΕΡΨΗΦΙΣΗ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ :[

6 σχόλια:

  1. o fovos moy exei na kanei me ton ari8mo toy mnymoniou. giati to prwto de me eswse, to defteroq 8a me swsei 'h 8a xreiastei kapoio trito?
    An pantos ekanan ola osa anafereis de nomizo pws 8a xreizotan pote kapoio mnimonio

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. έχεις δίκιο πως ο αριθμός είναι ένα μη-δεδομένο ζήτημα προς εξέταση!
      Αν όμως καμφθούν οι ενστάσεις τους με το Μν.2 (!!!) τότε προχωράμε παρακάτω και το παρακάτω είναι όλα όσα αναφέρω στο κείμενο :[

      Διαγραφή
  2. το αρθρο σου λεει ΟΛΗ την αληθεια και οχι την μιση και φτηνη που μας φλομωνουν ολοι οι παντογνωστες νεοελληνες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. δεν περιγράφω κάποιο γεγονός, λέω απλά την άποψη μου.
      σε ευχαριστώ για τη συμμετοχή σου :[

      Διαγραφή
  3. Τις κρίσιμες αυτές ώρες είναι χρέος του κάθε πολίτη να στηρίξει την κυβέρνηση σωτηρίας

    που ανέλαβε το δυσάρεστο και δύσκολο έργο της σωτηρίας της χώρας. Είναι χρέος όλων μας να στηρίξουμε το έργο τους και να βοηθήσουμε να περάσουν όσο το δυνατόν γρηγορότερα τα νέα μέτρα εξυγίανσης και εξορθολογισμού των οικονομικών της χώρας. Βρισκόμαστε στην άκρη του γκρεμού και δεν έχουμε πλέον χρόνο για χάσιμο. Τα περιθώρια έχουν από καιρό στενέψει, αν δεν γίνουν τα απαραίτητα βήματα όπως ζητούν οι εταίροι μας η χώρα θα χρεοκοπήσει και θα βγούμε από το Ευρώ. Ένα αδιαμφισβήτητο κεκτημένο της χώρας, η συμμετοχή στον πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα καταρρεύσει με πάταγο και θα βρεθούμε εκτός ευρώ...

    η οικονομία της χώρας θα διαλυθεί
    οι πολίτες της χώρας θα πεινάσουν
    οι ευπαθείς ομάδες θα δοκιμαστούν πρώτες και αναπόφευκτα θα αφανιστούν
    θα βασιλέψει το χάος και η ανομία
    θα πεθάνετε
    ο ήλιος δεν θα ξανά ανατείλει
    ο ουρανός θα πέσει στα κεφάλια σας
    θα βρέξει αίμα
    θα εκραγεί το ηφαίστειο της Σαντορίνης
    ο αέρας που αναπνέουμε θα δηλητηριαστεί
    τα δέντρα θα ξεραθούν
    ο Χαιλάντερ θα πεθάνει
    ο Τσακ Νόρρις θα φάει ξύλο
    θα είναι τρύπια όλα τα καλαμάκια για τον φραπέ μας
    οι κλωστές δε θα χωράνε στις βελόνες
    θα τρυπήσουν όλες οι κάλτσες μας
    θα μας φανε οι τουρκαλάδες (ωρε)
    θα ξεβάψουν τα χρωματιστά
    θα πέφτει κάθε χρόνο θέμα στις πανελλήνιες άρθρο του Πάσχου
    θα βγει γυμνή στο Σύνταγμα η Βασούλα
    θα γίνει υπουργός Παιδείας ο Ανατολάκης
    δεν θα ξανακάνουμε πετικιούρ και μανικιούρ
    θα απαγορευτούν τα ΒΟΤΟΧ
    Θα σας πιάσει ο Χίος στο στόμα του
    ο Μαιλης θα είναι κυβερνητικος εκπρόσωπος
    ο καφές μας θα έχει κρυώσει και το ραδιο θα’ναι κλειστό τώρα για μέρες
    θα παταμε κάθε μέρα σκατα στο πεζοδρόμιο
    θα εξαντληθούν τα αποθεματα LIKE στο φουβου
    Θα γίνει υπουργός οικονομικών ο Μπάμπης (ένας είναι ο Μπάμπης)
    θα μπουνε φόλες στα φόλο του twitter
    θα φυσαει τοσο που δε θα μπορουμε να αναψουμε τσιγάρο
    τα ραδιόφωνα θα παίζουν μόνο Νταλάρα
    θα υπουργοποιηθεί ο Τσουκάτος
    θα απέχει απο τα κανάλια ο Ψωμιάδης
    θα τρώμε μόνο σπανακόριζο
    θα διαβάζουμε υποχρεωτικά lifo
    θα ξανα-ματα-επανασυνδεθούν οι Πυξ Λαξ
    θα μας κυβερνήσει ο Κουβέλης
    οι μπατονετες δε θα εχουν βαμβάκι
    τα αιγινητικα φυστίκια θα ειναι ολα κλειστα και τα φουντουκια μπαγιατικα
    οι αμιτες δεν θα έχουν σημαδι “κοψτε εδω” για το ψαλιδισμα
    δεν θα ξαναδιαβασουμε το Nitro
    θα ξινίσει ο τραχανάς
    το τυρί θα κολλάει στο χαρτόκουτο της πίτσας
    θα τρέχουν όλα τα καζανάκια
    Θα γυρίσει (δικαιωμένος) στο twitter o @Chomenidis
    θα βγάλει καινούριο δίσκο ο ΛεΠα
    θα εξατμιστει ολο το ανθρακικό από τα αναψυκτικά

    Εμείς πάντως σας προειδοποιήσαμε

    -Υπουργείο Προπαγάνδας και Τρομοκρατίας-
    χορηγός επικοινωνίας Σκάι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ευφάνταστο ασφαλώς το ειρωνικό κείμενο και ευτυχώς τα καλαμάκια δε θα είναι τρύπια και ο ήλιος θα εξακολουθήσει να ανατέλλει, δεν ξέρω όμως υπό καθεστώς πτώχευσης κατά πόσο εμείς θα μπορούμε να τα χαρούμε όλα αυτά.

      Και επειδή το σχόλιο αναφέρει (ειρωνικά) για στήριξη, εγώ θα πρόσθετα στήριξη υπό όρους. Τους όρους που αναλύω στο παραπάνω κείμενο μου.

      Ευχαριστώ για τον πάντα ευπρόσδεκτο προβληματισμό σου :[

      Διαγραφή

Προβληματίστηκες; σχολίασε το