Καληνωρίσματα. Όταν ο γονιός λέει με φιλοσοφικό ύφος στο τέκνο πως “η ζωή είναι άδικη, συνήθισέ το”, όλο και κάτι θα ξέρει. Η αλήθεια είναι ότι ο νέος κάποια στιγμή στη ζωή του, διαπιστώνει πως η ζωή δεν είναι μονάχα άδικη σε κάποιες εκφάνσεις της, αλλά αποτελείται από σοβαρές ανισότητες.
Αν υπάρχουν άνθρωποι που ποτέ δεν είχαν την ευκαιρία για μια 
καλύτερη ζωή, δεν το πιστεύω, όμως το παρόν κείμενο δεν είναι φιλοσοφικού περιεχομένου κι έτσι το ερώτημα αυτό δεν μας απασχολεί εδώ. Αυτό που εύκολα μπορεί να διακρίνει κανείς κι από κει να κρίνει τελικά (όσο άδικο κι αν αυτό είναι), είναι η κατάληξη του καθενός. Παντού γύρω μας παρατηρούμε άτομα που εκπροσωπούν το φαινόμενο της κοινωνικής ανισότητας. Αυτοί οι άνθρωποι δεν χωρίζονται σε ηλικίες, φυλές και γεωγραφικές εκτάσεις. Τους βλέπουμε να κυκλοφορούν στους ίδιους δρόμους, κάτω από τον ίδιο ουρανό και με το ίδιο σκυθρωπό βλέμμα. Οι μεν φορώντας κουστούμια και ακριβό χαρτοφύλακα στο χέρι και οι δε με σκισμένα παπούτσια και μια χαρτοσακούλα που βρήκαν στον διπλανό κάδο. Κανείς δεν κοιτάει στα μάτια τον άλλον.
καλύτερη ζωή, δεν το πιστεύω, όμως το παρόν κείμενο δεν είναι φιλοσοφικού περιεχομένου κι έτσι το ερώτημα αυτό δεν μας απασχολεί εδώ. Αυτό που εύκολα μπορεί να διακρίνει κανείς κι από κει να κρίνει τελικά (όσο άδικο κι αν αυτό είναι), είναι η κατάληξη του καθενός. Παντού γύρω μας παρατηρούμε άτομα που εκπροσωπούν το φαινόμενο της κοινωνικής ανισότητας. Αυτοί οι άνθρωποι δεν χωρίζονται σε ηλικίες, φυλές και γεωγραφικές εκτάσεις. Τους βλέπουμε να κυκλοφορούν στους ίδιους δρόμους, κάτω από τον ίδιο ουρανό και με το ίδιο σκυθρωπό βλέμμα. Οι μεν φορώντας κουστούμια και ακριβό χαρτοφύλακα στο χέρι και οι δε με σκισμένα παπούτσια και μια χαρτοσακούλα που βρήκαν στον διπλανό κάδο. Κανείς δεν κοιτάει στα μάτια τον άλλον.
“Θεάματα” όπως αυτό θα βρείτε σε όλες τις μεγάλες (και μικρές) πόλεις, αλλά δε σας κρύβω πως στο Παρίσι μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση το φαινόμενο κάπου στην οδό champs elysees και στις άλλες κοσμοπολίτικες περιοχές του. Το ίδιο έχω δει στη Νέα Υόρκη, το ίδιο και στο Λονδίνο. Ανθρώπους που η καρδιά τους χτυπά το ίδιο γρήγορα, με συνεχόμενο άγχος κι όμως για τόσο διαφορετικούς λόγους. Παρατηρώντας από ένα σταθερό σημείο περαστικούς θα σκεφτείς πως κάποιος αναρωτιέται αν θα προλάβει τα γενέθλια της κόρης του ή την προθεσμία για την προαγωγή και από την άλλη με τα ίδια χρώματα ζωγραφισμένη η έννοια κάποιου άλλου για το αν θα βρέχετε απόψε στο παγκάκι που θα επιλέξει για να βγάλει τη νύχτα.
Ο Maslow ήταν ο πρώτος που με την θεωρία της πυραμίδας των αναγκών, απέδειξε πως ο άνθρωπος δε θα είναι ποτέ ευτυχισμένος, ποτέ ικανοποιημένος, ποτέ αυτάρκης. Ανεξάρτητα από τα χρήματα ή την κοινωνική του υπόσταση, θα έχει πάντα κάποιον λόγο να είναι δυσαρεστημένος προσδοκώντας κάτι παραπάνω.
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΓΡΑΦΟΝΤΑΣ ΠΩΣ ΘΑ ΣΥΜΒΑΛΛΕΤΕ ΣΤΟ ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΤΗΣ ΨΑΛΙΔΑΣ ΑΥΤΗΣ ΦΕΤΟΣ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ :[
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το