Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Εξ αρχής προεξοφλώ πως αυτό που θα γράψω σήμερα δεν είναι ούτε απόλυτο, ούτε συγκεκριμένο. Σε τελική ανάλυση ίσως κάποιοι να διαφωνείτε εντελώς και ίσως ακόμα, να έχετε και δίκιο!
Όμως...
Το έχω παρατηρήσει ρε παιδί μου, πως σε στιγμές ανύποπτες, σε στιγμές κόντρα σε όλα, σε στιγμές ή ακόμα και περιόδους πλήρους απόγνωσης και ξεπεσμού, μία αγγελική παρέμβαση έρχεται και ως εκ θαύματος σου δίνει λίγο οξυγόνο για να συνεχίσεις. Μπορεί να είναι απλά λίγες αναπνοές σαν μια γουλιά νερό. Δεν είναι απαραίτητο πως θα αποτελούν την πλήρη ίαση στο όποιο πρόβλημα.
Ποιος θα περίμενε όντας μακριά από φίλους και ανθρώπους που έχει μοιραστεί την πλειοψηφία της ζωής του και οι οποίοι θα είχαν κάθε λόγο να αποτελούν την ασπίδα του σε κάποια στιγμή, πως αυτή η "ανάσα" θα ερχόταν από μία παιδική αγκαλιά. Από την επιμονή ενός μικρού παιδιού να μείνεις μαζί του λίγο ακόμα, λίγο παραπάνω. Από κάτι τόσο χαζό που θα κάνει και εσύ ασυναίσθητα θα γελάσεις με την ψυχή σου, ώσπου αυτό το μικρό παιδί θα αντιληφθεί ότι σου αρέσει τόσο πολύ που θα αρχίσει να το επαναλαμβάνει ώσπου να βγάλεις από μέσα σου όσο γέλιο έχεις καταπιέσει για τόσο καιρό.
Μπορεί ακόμα να είναι ένα μικρό τετράποδο που αντιλαμβανόμενο πλήρως την ψυχοσύνθεσή σου, κουνάει την ουρά του και έρχεται κουρνιάζοντας δίπλα σου. Και ξέρετε κάτι; Μπορεί να είναι απλά ένα τραγούδι με λόγια που θα σε εμψυχώσουν, με ρυθμό που θα σε ξεσηκώσει και με μελωδία που θα σε ενθαρρύνει. Μπορεί να είναι μια απλή φωτογραφία από εκείνα τα χρόνια που ήσουν και έδειχνες ισχυρός, δυνατός, σίγουρος για τον εαυτό σου και τα σχέδια σου. Ξέρεις, μπορεί να είναι απλά μια βόλτα με το αμάξι. Δυνατά η μουσική, ανοιχτά τα παράθυρα, τόσο όσο να αδειάσουν οι σκέψεις και οι σκοτούρες. Τελικά ίσως είναι και τα πέντε λεπτά που φλερτάρεις την κοπέλα που σου φέρνει τον καφέ και στα οποία ακόμα και το πιθανότατα ψεύτικο χαμόγελό της, θα σου δώσουν την ώθηση για το υπόλοιπο της ημέρας ακόμα περισσότερο απ' ότι η καφεΐνη που περιέχει το ρόφημά σου.
Αυτές οι στιγμές είναι λίγες, είναι σπάνιες ή είναι μικρές. Υπάρχουν όμως, γι' αυτό και υπάρχουμε ακόμα. Γι' αυτό και αντέχουμε ως τώρα. Ίσως δεν τους δίνουμε την αξία που πρέπει, όμως δεν πειράζει, αν τις περιμέναμε εξ αρχής, ίσως να μην τις απολαμβάναμε τόσο πολύ. Εσένα ποια είναι η δική σου; +Yanni Spiridakis
Όμως...
Το έχω παρατηρήσει ρε παιδί μου, πως σε στιγμές ανύποπτες, σε στιγμές κόντρα σε όλα, σε στιγμές ή ακόμα και περιόδους πλήρους απόγνωσης και ξεπεσμού, μία αγγελική παρέμβαση έρχεται και ως εκ θαύματος σου δίνει λίγο οξυγόνο για να συνεχίσεις. Μπορεί να είναι απλά λίγες αναπνοές σαν μια γουλιά νερό. Δεν είναι απαραίτητο πως θα αποτελούν την πλήρη ίαση στο όποιο πρόβλημα.
Ποιος θα περίμενε όντας μακριά από φίλους και ανθρώπους που έχει μοιραστεί την πλειοψηφία της ζωής του και οι οποίοι θα είχαν κάθε λόγο να αποτελούν την ασπίδα του σε κάποια στιγμή, πως αυτή η "ανάσα" θα ερχόταν από μία παιδική αγκαλιά. Από την επιμονή ενός μικρού παιδιού να μείνεις μαζί του λίγο ακόμα, λίγο παραπάνω. Από κάτι τόσο χαζό που θα κάνει και εσύ ασυναίσθητα θα γελάσεις με την ψυχή σου, ώσπου αυτό το μικρό παιδί θα αντιληφθεί ότι σου αρέσει τόσο πολύ που θα αρχίσει να το επαναλαμβάνει ώσπου να βγάλεις από μέσα σου όσο γέλιο έχεις καταπιέσει για τόσο καιρό.
Μπορεί ακόμα να είναι ένα μικρό τετράποδο που αντιλαμβανόμενο πλήρως την ψυχοσύνθεσή σου, κουνάει την ουρά του και έρχεται κουρνιάζοντας δίπλα σου. Και ξέρετε κάτι; Μπορεί να είναι απλά ένα τραγούδι με λόγια που θα σε εμψυχώσουν, με ρυθμό που θα σε ξεσηκώσει και με μελωδία που θα σε ενθαρρύνει. Μπορεί να είναι μια απλή φωτογραφία από εκείνα τα χρόνια που ήσουν και έδειχνες ισχυρός, δυνατός, σίγουρος για τον εαυτό σου και τα σχέδια σου. Ξέρεις, μπορεί να είναι απλά μια βόλτα με το αμάξι. Δυνατά η μουσική, ανοιχτά τα παράθυρα, τόσο όσο να αδειάσουν οι σκέψεις και οι σκοτούρες. Τελικά ίσως είναι και τα πέντε λεπτά που φλερτάρεις την κοπέλα που σου φέρνει τον καφέ και στα οποία ακόμα και το πιθανότατα ψεύτικο χαμόγελό της, θα σου δώσουν την ώθηση για το υπόλοιπο της ημέρας ακόμα περισσότερο απ' ότι η καφεΐνη που περιέχει το ρόφημά σου.
Αυτές οι στιγμές είναι λίγες, είναι σπάνιες ή είναι μικρές. Υπάρχουν όμως, γι' αυτό και υπάρχουμε ακόμα. Γι' αυτό και αντέχουμε ως τώρα. Ίσως δεν τους δίνουμε την αξία που πρέπει, όμως δεν πειράζει, αν τις περιμέναμε εξ αρχής, ίσως να μην τις απολαμβάναμε τόσο πολύ. Εσένα ποια είναι η δική σου; +Yanni Spiridakis
σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το