κυματίζω σκέψεις
Οι μέρες τρέχουν και πάλι...Πότε φτάσαμε στο Φεβρουάριο; Περνώ και πάλι ένα συναισθηματικό ολοκαύτωμα και το μυαλό μου είναι θολό κατεβάζοντας σκέψεις, ιδέες, θύμησες, σκηνές της ζωής μου. Όλα εμφανίζονται μπροστά μου σα θέατρο σκιών κι εγώ ένας αγέλαστος καραγκιόζης, είμαι ακριβώς στη μέση. Νιώθω μωρός, ανόητος, δεν καταλαβαίνω τίποτα, δεν μπορώ να κατανοήσω πως είναι δυνατό να είναι αυτή η ζωή μου. Είμαι θεατής μιας παράστασης που δεν ζήτησα να δω αλλά είμαι αναγκασμένος να κάθομαι στο μεσαίο κάθισμα στην πρώτη σειρά. Οι χαρακτήρες της παράστασης απευθύνονται σε μένα, μου μιλάνε, μου κάνουν ερωτήσεις, όμως εγώ τους κοιτάζω και δεν ακούω τι λένε. Σαν χαζός τους κοιτάζω μα τα μάτια μου τους προσπερνάνε προς το αόριστο και άγνωστο. Ποιος είμαι; Από που ήρθα; Γιατί οι εικόνες μπροστά μου είναι τόσο άσχημες; Γιατί τα πρόσωπα είναι χλωμά και σκυθρωπά;
- Σας παρακαλώ μπορώ να φύγω;
- Μπορείς να πας όπου θες. Εμείς απλά σ’ ακολουθούμε.
Η φωνή ήταν αυστηρή, άχρωμη και τελείως άγνωστη. Μιλάω με τον εαυτό μου; Δεν τον αναγνωρίζω, δεν μπορεί να είμαι αυτός ο μεσήλικος κύριος με τα αρεά μαλλιά και τα σταχτιά γένια.
- Σας παρακαλώ, αφήστε με να φύγω. Δεν διάλεξα αυτή τη ζωή! Που είναι η οικογένειά μου; Που είναι οι φίλοι μου; Που είναι η αγαπημένη μου; Που είναι η πατρίδα μου;
Κοίταξα και πάλι τα δακρυσμένα μου μάτια στον καθρέπτη. Η παράσταση ολόκληρη ήταν στημένη μέσα στις καστανές μου κόρες κι οι βλεφαρίδες μου ακόμα εκεί σαν τις κουρτίνες της αυλαίας. Ελαφρές ρυτίδες άρχισαν να κάνουν αισθητή την ύπαρξή τους στις άκρες σα ρωγμές στο θέατρο της ζωής μου. Κι όμως νιώθω ακόμα πως είμαι 18, πως η ζωή είναι μπροστά μου. Δεν είναι όμως έτσι. Κοιτάζω τώρα τα δάκρυα που τρέχουν βιαστικά στα μάγουλά μου και χάνονται μέσα σε μαύρες κι άσπρες τρίχες της γενειάδας μου. Είμαι αποτυχημένος, είμαι μόνος, χωρίς αγάπη με μια καρδιά που δε σταματά να αιμορραγεί και ένα μόνιμο, βασανιστικό, αναπάντητο ΓΙΑΤΙ! Πόσο κουρασμένος νιώθω όταν αυτές οι σκέψεις πέφτουν σαν αλύπητο χαλάζι και τρυπούν τις πτυχές του μυαλού μου. Υπνοβατώ στη σκιά που κάποτε ήταν η ζωή μου. Παραπατώ σαν μεθυσμένος μέσα σε στενά σοκάκια κάτω από το χλωμό φως των άστρων που μοιάζουν κίτρινα. Ζω μια παράλληλη ζωή, δίπλα σ’ αυτή που είναι αληθινή κι όσο κι αν πλησιάζω δεν μπορώ να συναρμονήσω τις δύο. Κυματίζω σα σημαία μα το πανί μου δεν πάει πουθενά.
- Σε παρακαλώ, πάρε τη ζωή σου πίσω(_)
 |
| μετάβαση στον προβληματισμό της ημέρας |
ποτέ κανείς δεν ήταν σίγουρος για το τι του επιφυλάσσει η ζωή του. Ποτέ δεν είναι σίγουρος για το ένα μονοπάτι ή το άλλο είναι το σωστό, για το αν η στροφή στο σταυροδρόμι ήταν ορθή ή όχι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌμως επιλέγει, γιατί ο χρόνος είναι αμείλικτος. Ο καθένας οφείλει να συνεχίζει κι αν κάτι δεν πάει καλά, ποιος ξέρει αν θα μπορούσε να είναι ακόμα χειρότερο!
Και ξέρεις κάτι άλλο; Ο άνθρωπος είναι οι εμπειρίες του κι αυτό που του μένει είναι οι πράξεις του. Αυτό δεν έχει να κάνει με το αν είναι πετυχημένος ή όχι, αλλά από πόσες εμπειρίες μάζεψες. Ως τώρα.
Δεν έχει σημασία η ηλικία, το χρώμα ή η πυκνότητα στα μαλλιά και τα γένια. Σημασία έχει ποια είναι η όρεξη σου: Για νέες εμπειρίες, για μια εκ νέου προσπάθεια. Για μια επανεκκίνηση στη ζωή.
Μην ξεχνάς πως τα κύματα δεν σταματούν ποτέ. Ακόμα κι όταν νωθρά επιστρέφουν στην στη θάλασσα σαν απογοητευμένα που δεν έσκισαν αρκετά την αμμουδιά, ακριβώς από πίσω ακολουθούν άλλα, καινούρια, πιο ενθουσιασμένα. Μπορεί να μην τα καταφέρουν, όμως δεν χάνουν το κουράγιο τους. Που ξέρεις; Μπορεί μερικά μποφόρια παραπάνω να τα ωθήσουν να πετύχουν τον στόχο τους :[
αχ φίλε μου!! έτσι ακριβώς είναι!!! τώρα καταλαβαίνεις μέσα από αυτή τη περιγραφή που κυματίζουν οι σκέψεις μου...και συν το γεγονός της κρίσης που επηρεάζει τους γύρω μου και μαζί κι εμένα. Δεν είμαι άνθρωπος του "Εγώ" ποτέ δεν ήμουν ούτε και για μένα τον ίδιο-αυτό είναι το σφάλμα μου-αλλά πάντα θα είμαι εδώ για το "Μαζί, για το Έμείς" τι κι αν αυτό πληγώνει και πληγώνεσαι...
ΑπάντησηΔιαγραφήρίσκο είναι το κάθε μονοπάτι αλλά πρέπει να το πάρεις.. και όπως λεει και ο Καζαντζάκης "κάθομαι και κοιτάζω το γκρεμό αλλά δεν πέφτω" κάπως έτσι το αναφέρει...
Την καλησπέρα μου φίλε!!! Να είσαι πάντα καλα!!!