κυματίζοντας σκέψεις - στη σιγαλιά την πρωινή

στη σιγαλιά την πρωινή

Στη σιγαλιά την πρωινή
θα πλέξω ένα τραγούδι
για του ονείρου τα πουλιά
που ‘χουν αγάπης χάδι.

Θα κόψω ρόδα πορφυρά,
ζουμπούλια του μπαξέ μου
κι ένα στεφάνι δροσερό
θα ‘χω προσκέφαλό μου.

Φεγγάρι θ’ αποχαιρετώ
καθώς το φως του σβήνει,
και ο χρυσός ο βασιλιάς
τη ζεστασιά μου δίνει.

Βότσαλο πράσινο μικρό,
στο χέρι θα κρατήσω
απ΄την χρυσή την αμμουδιά
και θα το ρίξω πίσω.

Τα άνθη, το τραγούδι μου
σε ‘σένα θα χαρίσω
κι ας είναι για τον τάφο μου,
την πλάκα σαν σφαλίσω.

Κι όταν το κατασκόταδο
το φως θα μου στερήσει,
θα ξέρω πως σου χάρισα
αυτά που έχω κεντήσει(_) 

---

μετάβαση στον προβληματισμό της ημέρας