Σάββατο 3 Μαρτίου 2012

προβληματισμός σαββάτου - ΜΟΥΣΙΚΟΙ ΚΩΔΙΚΟΙ: ΜΟΥ ΑΝΗΚΕΙΣ (Phantom of the Opera)

ταξιδέψτε στον Μουσικό Κωδικό ακούγοντας το κομμάτι συγχρόνως
(0:00-0:39) Από την πρώτη στιγμή που ήρθες σε παρατήρησα. Κοίταξα μέσα σου βαθιά εκείνο το δευτερόλεπτο που τα βλέμματά μας διασταυρώθηκαν. Δεν μιλήσαμε. Δε χρειάστηκε.

(0:40-2:19) Από τότε έγινα η σκιά σου. Σκοτεινή, γεμάτη παράνοια να σε ακολουθεί παντού. Δεν το ήξερες, δεν μπορούσες να το καταλάβεις ακόμη, όμως αυτό κουβαλούσες μαζί σου όλο τον καιρό. Αν ψάξεις βαθιά μέσα σου, θα δεις πως αυτό ήθελες τόσο καιρό. Στην πραγματικότητα υποκρίνεσαι. Ολόκληρη η ζωή σου είναι ένα ψέμα, γεμάτο καθωσπρεπισμούς και ψεύδη στην ψυχή και τις πράξεις. Τώρα όμως μπορείς να με νοιώσεις. Δεν με έχεις δει ακόμα, αλλά ξέρεις. Ακούς τους θορύβους στα δωμάτια και τους τοίχους, ακούς τον χτύπο της καρδιάς σου και αρχίζεις να επιβεβαιώνεσαι.

(2:20-3:57) Φέρεσαι παράξενα και αυτό γίνεται αντιληπτό από όλους. Κανείς δεν μπορεί πια να εξηγήσει την παράξενη συμπεριφορά σου. Έχεις αναστατωθεί και μόνο εγώ μπορώ να σου προσφέρω αυτό που χρειάζεσαι. Μια ζωή αβεβαιότητας ακροβατώντας στην ζωή και τον θάνατο. Σε μια τέτοια ανύποπτη φάση, μπροστά σε δεκάδες κόσμου, έρχομαι και σε αγγίζω κοιτώντας σε διαπεραστικά. Έχεις καταλάβει στιγμιαία πως είμαι εγώ. Το νοιώθω από το ανατριχιασμένο σου κορμί. Μα πως είναι δυνατό να υπάρχω; Νόμιζες πως ήμουν μόνο μέσα στο μυαλό σου και πάλι όμως δεν έχεις σιγουριά γιατί ξαφνικά με χάνεις. Δεν έφυγα (και το ξέρεις), μόνο κάνω την τελευταία στάση πριν την μεγάλη μου είσοδο κι τώρα να, έρχομαι για να σε πάρω.

(3:58-4:11) Μην ανησυχείς. Δεν θα το καταλάβει κανείς. Κανείς δεν μπορεί να με αντικρύσει, ίσως ούτε εσύ η ίδια τώρα, καθώς νοιώθεις ζαλισμένη. Έρχομαι και σε παίρνω σιωπηλά, χαϊδεύοντας το μεταξένιο ύφασμα που καλύπτει το γυμνό κορμί σου. Είμαι ο μόνος που δεν σου είπα ποτέ ψέματα, ο μόνος που σου έδειξε την απόκρυφη αλήθεια και εκείνος που σε αφύπνισε από τον λήθαργο των πραγματικών σου παθών.

Τώρα όμως μου ανήκεις και βγάζοντας το μαχαίρι της ψυχής, σου ρίχνω, Μία, Δύο, Τρεις, Τέσσερις και για το τέλος Πέντε …Κατακτώντας σε για πάντα. Τώρα μου ανήκεις :[

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Προβληματίστηκες; σχολίασε το