κυματίζοvτας σκέψεις ~ το κερί

ακροβατώντας σε κύματα ρεαλισμού & ρομαντισμού, σκέψεις & συναισθήματα αποτυπώνονται σε λέξεις

Το κερί

Το κερί

Γιάννης Βαρβέρης

Αυτό το κερί που άναψα
περαστικός από τον οίκο Σου
δεν είναι η προσευχή μου
για να Σε φτάσει εκεί ψηλά
δεν είναι οι παρακλήσεις μου
ούτε βεβαίως καμιά ελπίδα
που εναπέθεσα σε Σένα.
Η καθαρότητα της ύλης του
δε συμβολίζει το ακηλίδωτο
της πρόθεσής μου
και η μαλακή υφή του
καθόλου δεν υπόσχεται
την εύπλαστη μεταστροφή μου
στη μετάνοια
όπως οι αλληγορίες εγγράματων πιστών Σου
ξέρουν να τυλίγουν.
Μπορεί να μοιάζει μ’ όλα τ’ άλλα
όμως αυτό
ανάφτηκε για να Σου πει
πως ευτυχώς
στέκομαι εδώ αβοήθητος
και πως ακόμα
όσο μπορώ θα λάμπω.

Ο Ερωτόκριτος λέει “...ένα κεράκι αφτούμενο εκράτου κι έσβησέ μου...” έτσι είναι η ζωή, ο έρωτας, η ευτυχία. Όλα με μια αναπάντεχη ημερομηνία λήξεως, μια φλόγα που τρεμοσβήνει κι όλη μας η ζωή αυτή. Όσο μπορώ θα λάμπω κι όσο κι αν μένω αβοήθητος, απελπισμένος, μοιριοκαμένος, επιζώ και δεν αφήνω τη φλόγα να σβήσει. Μεγάλη η ύπαρξή σου Θεέ μου και δεν Σου φτάνει μια φλόγα, η φλόγα που για μας είναι ζωή (_)

---

 

μετάβαση στον προβληματισμό της ημέρας