Καλώς ήρθατε στο +yannidakis
Προσφάτως ανακάλυψα ένα άλλο είδος άμυνας, την οποία όμως δεν χρησιμοποιεί ο περισσότερος κόσμος ή δεν το γνωρίζει ότι την χρησιμοποιεί. Τη λησμονιά, δεν είναι άλλο από εκείνο τον μηχανισμό άμυνας που ενεργοποιείται όταν κάτι μας πληγώνει βαθιά και δεν υπάρχει τρόπος να το ξεπεράσουμε, για αυτό το λόγο απλά μπαίνει στο ασυνείδητο και το ξεχνάμε. Όταν μια κατάσταση, ένα περιστατικό σε πληγώνει ανεπανόρθωτα και τεκμηριωμένα δεν είναι εφικτό να το ξεπεράσεις, άφησε το στη λήθη, εκεί στα άδυτα και σκοτεινά μονοπάτια της να περιπλανιέται ψάχνοντας μια έξοδο. Όσο περισσότερο έχεις πληγωθεί τόσο πιο εύκολα ξεχνάς, γιατί απλά δεν θέλεις να θυμάσαι.
Χρησιμοποιήστε "της λήθης το πηγάδι" για να πετάξετε εκεί μέσα ό,τι δεν μπορεί να σας συντροφεύει στη πορεία της ζωής για να είστε ευτυχισμένοι.
Προσπαθήστε για ό,τι αξίζει. Γιατί όλα είναι στο χέρι μας. +maria karantai
Έχουμε ακούσει πολλές φορές στη ζωή μας τη φράση: η επίθεση είναι η καλύτερη άμυνα.
Όταν θέλεις να υπερασπιστείς τις πράξεις ή τα πιστεύω σου, δεν περιμένεις να βρεθείς σε κατάσταση άμυνας για αυτό και επιτίθεσαι πρώτος. Η επίθεση λοιπόν είναι ένα είδος συναισθηματικής άμυνας η οποία πηγάζει από τις ανασφάλειες του κάθε ατόμου.
Υπάρχουν όμως και άλλα είδη συναισθηματικής άμυνας τα οποία εξηγούνται επιστημονικά υπό το πρίσμα της ψυχολογίας, εδώ όμως θα εξετάσουμε μονάχα μια, μιας και δεν έχουμε την γνώση για να εμβαθύνουμε στα άδυτα της ψυχολογίας.
Προσφάτως ανακάλυψα ένα άλλο είδος άμυνας, την οποία όμως δεν χρησιμοποιεί ο περισσότερος κόσμος ή δεν το γνωρίζει ότι την χρησιμοποιεί. Τη λησμονιά, δεν είναι άλλο από εκείνο τον μηχανισμό άμυνας που ενεργοποιείται όταν κάτι μας πληγώνει βαθιά και δεν υπάρχει τρόπος να το ξεπεράσουμε, για αυτό το λόγο απλά μπαίνει στο ασυνείδητο και το ξεχνάμε. Όταν μια κατάσταση, ένα περιστατικό σε πληγώνει ανεπανόρθωτα και τεκμηριωμένα δεν είναι εφικτό να το ξεπεράσεις, άφησε το στη λήθη, εκεί στα άδυτα και σκοτεινά μονοπάτια της να περιπλανιέται ψάχνοντας μια έξοδο. Όσο περισσότερο έχεις πληγωθεί τόσο πιο εύκολα ξεχνάς, γιατί απλά δεν θέλεις να θυμάσαι.
Ξεχάστε ότι σας πλήγωσε και συνεχίστε τη ζωή σας χωρίς να κοιτάτε πίσω γιατί για όλα υπάρχει τρόπος ακόμα και αν φαντάζει ουτοπικό και ανέφικτο κάποια στιγμή θα τα καταφέρετε, αφήστε τον σωτήριο χρόνο να κάνει την δουλεία του.
Από την οπτική γωνία της ψυχολογίας ο μηχανισμός άμυνας που αναφέραμε παραπάνω ονομάζεται "άρνηση". Είναι μία υποσυνείδητη διεργασία που κάνει ο οργανισμός μας η οποία όμως σε κάποιους ανθρώπους μπορεί να είναι ευεργετική, φυσιολογική και ωφέλιμη αντίδραση καθώς με αυτό τον τρόπο προστατεύετε ο ψυχισμός του ατόμου από μια συναισθηματική αλλαγή η οποία μπορεί διαφορετικά να είχε καταστροφικές συνέπειες.
Από την άλλη πλευρά το να ζει μόνιμα ένας άνθρωπος στη χώρα της λησμονιάς μπορεί να αποβεί μοιραίο. Γιατί θα έχει απομακρυνθεί παντελώς από την πραγματικότητα και έτσι δεν θα μπορεί να πάρει τις σωστές αποφάσεις έγκαιρα για τη ζωή του αφού θα αγνοεί το πρόβλημα.
Για αυτό χρειάζεται μεγάλη προσοχή να μην ξεφεύγουμε από το μέτρο σε όλα τα στάδια της ζωής μας. Χρησιμοποιήστε την ωφέλιμη <<άρνηση>> στη ζωή σας. Αρνηθείτε και ξεχάστε ό,τι δοκιμασμένα δεν μπορείτε να αλλάξετε και προσπαθήστε για ό,τι βελτιώνετε. Γιατί μπορεί πολλά πράγματα να μην διορθώνονται αλλά υπάρχουν και πολλά περισσότερα που μπορούν με τη δική σας θέληση και αποφασιστικότητα να γίνουν ιδανικά.
Προσπαθήστε για ό,τι αξίζει. Γιατί όλα είναι στο χέρι μας. +maria karantai
σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ
Όλη η ζωή μας αποτελείται από ένα τεράστιο «πηγάδι». Κάτω-κάτω βρίσκονται όντως όλα τα τραυματικά περιστατικά. Από πάνω βρίσκονται τα λάθη που κάναμε. Και στο καπάκι που τα σκεπάζει όλα αυτά έχουμε ΠΡΟΧΕΙΡΑ τα λάθη των άλλων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι η μόνιμη δικαιολογία ΟΛΩΝ των ανθρώπων είναι «δεν φταίω εγώ, αυτός φταίει».
Κανένας ΠΟΤΕ «δεν κοιτάει την καμπούρα του». ΠΑΝΤΑ όμως κοιτάει την καμπούρα του άλλου.
Εκ πρώτης όψεως, το «πηγάδι της λήθης» φαίνεται μια καλή συμβουλή. Πρόκειται όμως για ότι πιο ύπουλο και καταστροφικό μπορεί να υπάρξει. Συντηρεί και τρέφει τον ήδη τεράστιο ανθρώπινο εγωισμό.
Κανονικά θα έπρεπε να δίνεται η συμβουλή, να αναλύονται (από τον ίδιο τον ενδιαφερόμενο ενώ είναι μόνος του) όσο γίνεται περισσότερο τα άσχημα περιστατικά ώστε να μπορέσει να τα δει στην πραγματική τους διάσταση και να πάψει να κουβαλάει «παλιούς λογαριασμούς». Θα έπρεπε επίσης να δίνονται και οι σχετικές οδηγίες για το πώς θα γίνει αυτό.
Αλλά ακόμα και οι ψυχίατροι και οι ψυχολόγοι δεν μπορούν να λύσουν τα δικά τους προβλήματα, θα μπορέσουν να λύσουν των άλλων;
Δεν έχω να σας κουνήσω πτυχία, διπλώματα και ντοκτορά για να σας «αποστομώσω».
Αν όμως κάτσετε να το σκεφτείτε με ειλικρίνεια και ψυχραιμία, θα δείτε ότι είναι έτσι.
Αγαπητέ κύριε Μιχάλη Κ αρχικά θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για το χρόνο που αφιερώσατε για να διαβάσετε το κείμενο μου.Στόχος του είναι να προβληματίσει άρα από αυτή την άποψη νομίζω πως κάτι πετύχαμε. Η κάθε διαφωνία φυσικά και είναι ευπρόσδεκτη και επιθυμητή. Παρόλα αυτά θα ήθελα να σας τονίσω ότι στο κείμενο αναφέρετε ότι η λήθη χρησιμοποιείται ασυνείδητα σαν ψυχολογικός μηχανισμός άμυνας. Οπότε αφού δεν υπάρχει δόλος δεν υπάρχει και αυτό που προαναφέρατε, δεν χρησιμοποιείτε για να σκεπάσουμε τα λάθοι μας αλλά για να ξεφύγουμε από μια επίπονη ψυχολογική κατάσταση που μας βασανίζει. Και κανένας ψυχολόγος δε μπορεί να λύσει τα δικά μας προβλήματα αυτό που κάνουν είναι να μας βοηθούν να βρούμε μόνοι μας την άκρη του νήματος. Εμείς και μόνο εμείς φτιάχνουμε τις ζωές μας. Δεν υπάρχει κανένα μαγικό ραβδί που να κάνει τα πάντα στη στιγμή ιδανικά. Χρειάζεται κόπος, επιμονή και πίστη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ πολύ για το σχόλιο σας στη πρώτη μου ανάρτηση.
Βέβαια, το θέμα αυτό δεν διευκρινίζεται σε μία ανάρτηση ούτε και σε ένα σχόλιο. Απαιτούνται μερικές εκατοντάδες. Όσο για το σχόλιό μου δεν ήταν διαφωνία αλλά επισήμανση λεπτομερειών.
Διαγραφή-Φυσικά η διαδικασία του «πηγαδιού» γίνεται ασυνείδητα, λόγος για τον οποίο το «πηγάδι» είναι ουσιαστικά το υποσυνείδητο.
Όμως το να ξεφύγουμε από τα λάθη μας είναι ακριβώς αυτό: τα αποφεύγουμε! Φυσικά οι περισσότεροι άνθρωποι, πνιγμένοι στην καθημερινότητα, και ανεκπαίδευτοι για το θέμα αντιδρούν ακριβώς έτσι: αποφεύγουν τα βάσανά τους ξεχνώντας τα. Έτσι είναι απόλυτα λογικό η διαδικασία αποφυγής να θεωρείται ως φυσιολογική.
-Φυσικά επίσης δεν υπάρχει το μαγικό ραβδί, και κανένας δεν πρόκειται ποτέ να μας βοηθήσει αν δεν θέλουμε. Αλλά υπάρχει μία κατεστημένη λογική και πρακτική: γίνονται αναλύσεις στο πόδι, δίνονται μερικά φάρμακα για καταστολή (αν δεν μπορείς να ξεχάσεις από μόνος σου) και όλα εντάξει.
Ο κόσμος είναι παντελώς απληροφόρητος για όλα αυτά τα θέματα, και αυτό θα έπρεπε να κάνουν οι ψυχολόγοι και οι ψυχίατροι. Αλλά δεν το κάνουν γιατί κάτι τέτοιο είναι «έξω από το Σύστημα» και από πρακτικής άποψης άγνωστο.
Έτσι τα ναρκωτικά -υλικά (τσιγάρο, αλκοόλ κλπ) και άυλα (ιδέες)- δίνουν και παίρνουν και η ανθρωπότητα πάει από το κακό στο χειρότερο.
Και μην με λές κύριο Μιχάλη γιατί αισθάνομαι πολύ πιο γέρος από ότι είμαι!
Δε μίλησα για λάθη..
ΔιαγραφήΑλλά για προσωπικά επίπονα βιώματά..
Μου αρέσει πάντως που ο κάθε ένας μας το εκλαμβάνει εντελώς διαφορετικά το κείμενο.. Αυτή η είναι και η ουσία.
Και με συγχωρείτε που άθελά μου σας έκανα να μεγαλώσετε μέσα σε μερικές ώρες....!
Ναι έξανα λάθος εδώ. Στην περιγραφή εννοούσα και τα δύο, αλλά θα έπρεπε να αναφέρω εκτός από τα λάθη και τις άσχημες εμπειρίες ή βιώματα. Και τα δύο θάβονται αλλά επίσης και τα δύο μπορούν να μετατραπούν σε κάτι ανώδυνο με την ίδια μέθοδο. Φυσικά οι τραυματικές εμπειρίες είναι πιο δύσκολες, ειδικά όσο πιο μικρός είσαι.
ΔιαγραφήΜαρία, συγχαρητήρια για το πρώτο σου άρθρο και καλώς ήρθες στην παρέα του yannidakis. Το άρθρο σου (που είναι όμορφα διατυπωμένο) είναι πάντα επίκαιρο και αγγίζει τον καθένα μας με τον ένα τρόπο ή άλλο. Εγώ απλά θα προσθέσω πως ναι μεν η λησμονιά είναι μια ψυχολογική άμυνα για κάποιους που δεν μπορούν να ζήσουν με τον ψυχολογικό τους πόνο αλλά υπάρχουν κι αυτοί που μπορούν να συμβιώνουν με τον πόνο τους χωρίς ποτέ να ξεχνούν...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή αρχή και θα περιμένω τα επόμενα κείμενά σου.
Αγαπητέ κύριε Νίκο ευχαριστώ πολύ..
ΔιαγραφήΚαι καλώς σας βρήκα, μια πραγματικά υπέροχη και προβληματισμενη παρέα..
Συμφωνώ απόλυτα με αυτό που σχολιάσατε καθώς χωρίς τραυματίκες εμπειρίες θα ζούμε στον ονειρικό κόσμο των παραμυθιών...και κάτι τέτοιο θα ήταν μοιραίο για τη ζωή μας.. Εγώ πάντως μιλάω στο κείμενο για τραυματίκες εμπειρίες και βιώματά που δε μπορούμε να διαχειριστουμε. Και μην ξεχνάμε ότι όλο αυτό δε συνειδητοποιουμε ότι συμβαίνει.. Κάτι παραπάνω θα ξέρει ο οργανισμός μας που ασυνείδητα ξέχνα.. Η δική μου προσωπική και υποκειμενική άποψη είναι ότι προτιμώ να μη θυμάμαι κάποια συμβάντα πάρα να τα κουβαλάω μη μπορώντας να τα ξεπεράσω..και ξανά τονίζω δεν γίνετε εσκεμμένα..
Μαρία μου, χαρηκα πολυ για το πρωτο κείμενο σου...Δεν μπορω να πω κατι αλλο αυτη τη στιγμη.. παρα μόνο ότι είμαι πολυ περηφανη για σενα.... Ειρηνη Καρανταη
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπημένη μου ευχαριστώ πολύ και ελπίζω να σου άρεσε...εύχομαι να υπάρξουν στο μελλον και άλλες αφορμές για να νιώθεις περήφανη για μένα...
Διαγραφήto 8ema soy einai poly endiaferon omws apotelei to adynamo shmeio moy. Synh8ws egw leitoyrgw diais8htika se ayta, den ta analiw.
ΑπάντησηΔιαγραφή8a i8ela epishs na se rwthsw an h lh8h exei episthmonikh exhghsh.
Brabo gia to neo soy xekinhma. Ka8e Pempth 8a grafeis kai ti 8emata akribws?
Αγαπητή Mαριλιζα σε ευχαριστώ πολύ..
ΔιαγραφήΤον όρο λήθη τον χρησιμοποιώ εγώ δεν υπάρχει, από όσο ξέρω τουλάχιστον, στην ψυχολογία..
Τα θέματα θα ποικίλουν αλλά σίγουρα θα έχουν συναισθηματικο, υπαρξιακό, και ρομαντικό περιεχόμενο.
Ίσως ακόμα με τα σχόλια σας να μου δίνετε εσείς οι ίδιοι το επόμενο θέμα..ανάλογα με το τι υπάρχει ανάγκη να ακουστεί... Είτε από εμένα είτε από τους αναγνώστες.. Ξέρεις τα σχόλια σας αποτελούν πηγή έμπνευσης καμιά φορά..
Καλώς ήρθες Μαρία!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ ενδιαφέρον το θέμα που ανέπτυξες και τόσο εμπεριστατωμένο που δεν έχω κάτι να συμπληρώσω!
Ασχολείσαι με ψυχολογία; Είμαι σε παρεμφερή επάγγελμα, γι'αυτό σε ρωτάω!
Καλή συνέχεια!
ΥΓ: Το κομμάτι υπέροχο, αγαπάμε Χαρούλη! :)
Καλώς σας βρήκα γλυκιά μου Κατερίνα..
ΔιαγραφήΧαίρομαι πολύ που σου άρεσε..
Όχι δεν έχω επαγγελματικη σχέση με τη ψυχολογια.
Και φυσικά αγαπάμε Χαρούλη... Περιμένω πως και πως τη Κυριακή να τον ακούσω από κοντά...
Εδώ και χρόνια θεωρώ τον εαυτό μου ρεαλιστή και μάλιστα σκληρό πραγματική..
ΔιαγραφήΕξάλλου το δικό μου προσωπικό βίτσιο αφορά την μετατροπή του πόνου σε μάθημα και των σημαδιών του, σε ανάμνηση που όλως τυχαίως είναι το αντίθετο της λησμονιάς!
Δεν θεωρώ πως όσοι προσφεύγουν σε αυτήν την άμυνα είναι δειλοί, όμως σίγουρα διακρίνω αδυναμίες που απλά εγώ προσπαθώ να εκμηδενιζω.
Θα ήθελα να σε καλωσορίσω στο yannidakis
Τα μηνύματά από τους αναγνώστες ήταν ενθαρρυντικά και ο ενθουσιασμός σου, με ωθούν στο να θέσω τον πήχη ακόμα πιο ψηλά
Η χρησιμοποίηση αυτού του είδους μηχανισμού άμυνας σίγουρα δηλώνει αδυναμία. Αλλά τι άλλο θα μπορούσε να κάνει ένας λιγότερο δυνατός συναισθηματικά άνθρωπος όταν καλείτε να αντιμετωπίσει πολλές ανοικτές πληγές οι οποίες πυροδοτούνται από τη μνήμη.... Κατά τη γνώμη μου καλύτερα να ξεχνά.Όταν όμως μπορείς να τις επουλώσεις και γιατί όχι να τις κλείσεις τότε ναι πρέπει να παλέψεις. Αλλά δυστυχώς τα αποθέματα τις ψυχικής σου αντοχής κάποια στιγμή τελειώνουν.
ΔιαγραφήΤέλος, θα ήθελα να σε ευχαριστήσω θερμά για την εμπιστοσύνη που μου έδειξες , δίνοντας μου το βήμα να εκθέσω δημόσια τους προβληματισμούς μου.
Χαίρομαι πραγματικά πολύ που βρήκα μια τόσο γλυκεία προβληματισμένη παρέα.
Και όσο για τον πήχη που ανέβασες, επιφυλάσσομαι για το μέλλον....