Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis
Πρόσφατα, η +Kωνσταντίνα Πορφυρού , έκανε ένα εξαιρετικό αφιέρωμα σχετικά με τα πιο στυγερά εγκλήματα της σύγχρονηςΕλλάδας, το οποίο μπορείτε να απολαύσετε στην ενότητα αφιερώματα του +yannidakis . Παρέλειψε, για ευνόητους λόγους, να συμπεριλάβει ένα
πολύ πρόσφατο περιστατικό, το οποίο χρόνισε μόλις το Σάββατο που μας πέρασε. Με
αφορμή λοιπόν την θλιβερή επέτειο της, θα ήθελα να αναφερθώ στην αυτοκτονία του
Βαγγέλη Γιακουμάκη. Το τελευταίο διάστημα διαβάζω διάφορα άρθρα σχετικά με το
περιστατικό αυτό, με νέες πληροφορίες και στοιχεία να ρίχνουν φώς στην υπόθεση.
Στοιχεία και πληροφορίες που χαρακτηρίζουν την αυτοκτονία ως: «δολοφονία». Έχοντας
εκφράσει προηγουμένως την επιθυμία μου να αναφερθώ στο γεγονός, θα ήθελα να
ρωτήσω σήμερα το εξής:
“Προς τί τα εισαγωγικά «-» στην λέξη δολοφονία;”
Στις 6 Φεβρουαρίου του 2015, ο
Βαγγέλης Γιακουμάκης εξαφανίζεται από την Γαλακτοκομική Σχολή των Ιωαννίνων
χωρίς να αφήσει πίσω του κανένα ίχνος ή στοιχείο σχετικά με τον προορισμό του.
Το επόμενο διάστημα και ενώ κηρύσσεται εξαφανισθέντας, ολόκληρη η Ελλάδα
προσεύχεται για να βρεθεί ο Βαγγέλης και να είναι καλά, καθώς επίσης και για να
δώσει κάποιο σημείο ζωής έτσι ώστε να καθησυχάσει συγγενείς και φίλους. Αρχικά,
μοναδική «πυξίδα» για τις αρχές, στέκεται ένα video από
μια κάμερα ενός βενζινάδικου της ευρύτερης περιοχής, το οποίο δείχνει το
Βαγγέλη να απομακρύνεται βιαστικά προς μια κατεύθυνση, το μεσημέρι εκείνης της
μέρας.
Όσο οι μέρες περνούν, και ενώ οι
προσπάθειες της αστυνομίας για τον εντοπισμό του Βαγγέλη μοιάζουν άκαρπες, οι φήμες
και τα σενάρια οργιάζουν, και το.. «χειρότερο» μοιάζει να είναι,
δυστυχώς, όλο και περισσότερο η πιο πιθανή κατάληξη στην ιστορία. Ενδιαμέσως, η
έρευνα και ο έλεγχος που πραγματοποιείται στην Γαλακτοκομική Σχολή Ιωαννίνων, αποκαλύπτουν
την αντιμετώπιση που εισέπραττε ο Βαγγέλης, για μεγάλο χρονικό διάστημα, από
«φίλους» (ναι, εδώ είναι απαραίτητα) και συμφοιτητές στην εν λόγω σχολή. Αντιμετώπιση
γνωστή και ως bulling (εν συντομία: άσκηση ψυχολογικής ή/και σωματικής βίας, εξευτελισμός). Καθώς η σιωπή σταδιακά λύεται,
ένα χρονικό φρίκης και απάνθρωπης συμπεριφοράς αναδύεται. Οι αντιφάσεις στις
οποίες υποπίπτουν τα άτομα του «φιλικού» κύκλου του Βαγγέλη, καθώς επίσης και
οι μαρτυρίες ατόμων που ήταν γνώστες αυτής της κατάστασης, ενισχύουν την άποψη
ότι η εξαφάνιση του κρύβει πολλά από πίσω (και ποιος ξέρει πόσα ακόμα) και
αρχίζει σιγά-σιγά να σκιαγραφεί τα προφίλ των υπευθύνων. Και λέω υπευθύνους
διότι στις 15 Μαρτίου, περίπου ένα μήνα μετά την εξαφάνιση, η σορός του Βαγγέλη
Γιακουμάκη εντοπίζεται, τελικά, σε κατάσταση προχωρημένης σήψης, ενώ τα
τραύματα στον δεξί του καρπό οδηγούν στο συμπέρασμα ότι επρόκειτο για
αυτοκτονία. Την σορό ανακάλυψε, τυχαία, ζευγάρι που περνούσε από εκεί.
Η κατακραυγή του κόσμου είναι
τεράστια και αναπόφευκτη, και όλη η Ελλάδα θρηνεί μαζί με την οικογένεια του
Βαγγέλη, ζητώντας απόδοση δικαιοσύνης και τιμωρία των υπευθύνων.
Δεν είμαι εδώ σήμερα για να κάνω
«σενάρια» για το τι μπορεί να έγινε και αν όντως το παιδί αυτοκτόνησε. Δεν θα
μπω στην διαδικασία να αναφέρω λεπτομέρειες όπως ότι η αστυνομία δήλωσε πως είχε περάσει
από το σημείο που βρέθηκε η σορός του παιδιού ή να σχολιάσω τα βασανιστήρια που
είχε υποστεί όσο φοιτούσε στην Σχολή. Δεν χρειάζεται επίσης να θυμηθούμε το
ποιοι γνώριζαν για αυτήν την κατάσταση και σιωπούσαν ή πόσο μπορεί να
εκτείνεται η λίστα των υπευθύνων. (Δεν θα χαρακτηρίσω καν τα "λεβεντόπαιδα" που έκαναν ότι έκαναν στον Βαγγέλη, διότι τα κοσμητικά επίθετα που θέλω να χρησιμοποιήσω δεν αρκούν). Αυτά είναι λίγο-πολύ γνωστά και όσα δεν είναι,
αρχίζουν να γίνονται όσο περνάει ο καιρός. Το αποτέλεσμα είναι αυτό που δεν
αλλάζει, και το αποτέλεσμα είναι ότι το συγκεκριμένο παιδί, χάθηκε. Χρειάζεται
να κάνουμε κάποιο περεταίρω σενάριο για αυτό άραγε; Μα φυσικά και όχι. Ο
σημερινός προβληματισμός, λοιπόν, αφορά τα «-» στην λέξη δολοφονία. Προσωπικά,
αγνοώ τι είναι αυτό που μας κάνει να αποφεύγουμε να αναφερθούμε στο γεγονός ως δολοφονία, εξ αρχής, και
κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας και πίσω από την λέξη αυτοκτονία. Είναι τόσο μεγάλη η διαφορά του να σε μαχαιρώνουν, από
το να σε αναγκάζουν να μαχαιρωθείς; Μου είναι αδύνατο να μπω στην διαδικασία να
αισθανθώ όπως θα αισθανόταν αυτός ο άνθρωπος και αδιανόητο να σκεφτώ το τι
περνούσε για να φτάσει σε αυτό το σημείο. Αν δεν είναι αυτή η κατάληξη
αποτέλεσμα δολοφονίας ή ακόμα χειρότερης πράξης, τότε δεν ξέρω τι θα
μπορούσε να είναι. Μάλλον έχουμε ξεχάσει το νόημα κάποιων λέξεων ή εγώ τα έχω
μπερδέψει και δεν τα θυμάμαι καλά.
Πραγματικά, δεν ξέρω τι με τρομάζει
περισσότερο σε αυτήν την υπόθεση. Το τραγικό τέλος του Βαγγέλη; Η αδιαφορία του
περίγυρου του στο παρελθόν; Τα άτομα που θεωρούσαν ότι.. «έκαναν πλάκα»; Το
γεγονός ότι αυτά τα άτομα ο Βαγγέλης αναγκαζόταν να τα κάνει παρέα ή –ακόμα χειρότερα-
τα θεωρούσε φίλους; Τον φόβο που τον ανάγκαζε να σιωπά; Το γεγονός ότι ύστερα από έναν ολόκληρο χρόνο κανείς δεν έχει τιμωρηθεί και δεν γνωρίζουμε πλήρως την αλήθεια; Το ένα μοιάζει χειρότερο και πιο εξοργιστικό από το άλλο.
Και το ερώτημα μου, φυσικά,
παραμένει: “Προς τί τα εισαγωγικά «-» στην λέξη δολοφονία;”
Εύχομαι η όλη ιστορία να λήξει, κάποια στιγμή, δίκαια και ομαλά, έτσι ώστε να αναπαυτεί η ψυχή αυτού του παιδιού, το οποίο έγινε ήρωας-σύμβολο όσον αφορά το θέμα του bullying, κινητοποιώντας και ευαισθητοποιώντας μια κοινωνία η οποία -κακά τα ψέματα- δεν αντιλαμβανόταν το μέγεθος του προβλήματος. Ας είναι η "θυσία" του Βαγγέλη λόγος για να σωθούν άλλα παιδιά, τα οποία θα μπορέσουν να διαχειριστούν καλύτερα μια δική τους παρόμοια κατάσταση και να αντιμετωπίσουν με θάρρος ένα δικό τους αντίστοιχο πρόβλημα.
Τέλος, μιας και μου δίνεται η ευκαιρία από εδώ, θα ήθελα να εκφράσω τα θερμά μου συλλυπητήρια στους γονείς, στους συγγενείς αλλά και στους.. φίλους του Βαγγέλη. (Σε εκείνους, που δεν χρειάζονται εισαγωγικά).
Εις το επανιδείν... +Vaggelis Episkopou
σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το