Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Πάντα στους Προβληματισμούς μου δυσκολεύομαι αρκετά να καταλήξω σε κάποιο θέμα. Αυτό ακριβώς συνέβη και τώρα. 2 μέρες το πάλευα και η λύση τελικά βρέθηκε μέσω facebook, όταν το μάτι μου εντόπισε -τυχαία και αυτή τη φορά- μία διαφήμιση σχετικά με ένα καινούργιο κοινωνικό δίκτυο.
Μπήκα στην ιστοσελίδα για να δω περί τίνος πρόκειται. Το εν λόγω κοινωνικό μέσο ονομάζεται Unisomnia και φέρει ελληνική σφραγίδα. Ενώ λειτουργεί όπως όλα τα παρόμοια μέσα δικτύωσης, δηλαδή χρειάζεσαι λογαριασμό, κάνεις likes και σχόλια, ανεβάζεις φωτογραφίες και μουσική, κάνεις φίλους και πολλά άλλα, έχει κάποιες βασικές διαφορές που το κάνουν να ξεχωρίζει.
Σκοπός είναι οι χρήστες να αναπτύσσουν πραγματικές φιλικές σχέσεις, να συναντιούνται εκτός δικτύου, ενώ παράλληλα επιβραβεύονται από τις εταιρίες που χρησιμοποιούν για τις αγορές τους και ανεβαίνουν επίπεδα! Με άλλα λόγια, το Unisomnia παροτρύνει τους χρήστες να σηκωθούν από τους καναπέδες και να έρθουν πιο κοντά, και μάλιστα τους δίνει και τα κίνητρα για να το κάνουν.
Και αυτό βέβαια είναι το θετικό της υπόθεσης. Όταν όμως το σκέφτομαι κάπως καλύτερα μου φαίνεται αρκετά θλιβερό, και αναρωτιέμαι: έχουμε άραγε απομακρυνθεί τόσο πολύ ο ένας από τον άλλο που χρειαζόμαστε ένα κοινωνικό μέσο για να έρθουμε πιο κοντά;
Τα social media όμως αποτελούν την τάση της εποχής. Και αυτό είναι απογοητευτικό από πολλές απόψεις, κυρίως για τον τρόπο με τον οποίο έχουν προσεγγίσει τον άνθρωπο. Δημιούργησαν μια καινοτομία για το πως θα αποκτήσουν πάρα πολλούς χρήστες, αδιαφορώντας για τον αντίκτυπο που θα έχει στις προσωπικές σχέσεις των ανθρώπων. Σε πόσους από εμάς έχουν ευχηθεί Χρόνια Πολλά μέσω facebook, ενώ γιορτάσαμε τα γενέθλια μας μόνοι μας στο σπίτι;+el.gk.
Μπήκα στην ιστοσελίδα για να δω περί τίνος πρόκειται. Το εν λόγω κοινωνικό μέσο ονομάζεται Unisomnia και φέρει ελληνική σφραγίδα. Ενώ λειτουργεί όπως όλα τα παρόμοια μέσα δικτύωσης, δηλαδή χρειάζεσαι λογαριασμό, κάνεις likes και σχόλια, ανεβάζεις φωτογραφίες και μουσική, κάνεις φίλους και πολλά άλλα, έχει κάποιες βασικές διαφορές που το κάνουν να ξεχωρίζει.
σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
νομίζω πως θα διαφωνήσω λίγο.
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλώς ή κακώς έχω πολλά άτομα που αγαπώ και βρίσκονται μακριά μου. Από άλλα μέρη της Ελλάδας, έως άλλα μέρη του κόσμου. Μια ιστορία που με κυνηγάει από την δεκαετία του '80 όταν έπρεπε να χρεώνομαι μεγάλα ποσά για λίγα λεπτά τηλεφωνικών κλήσεων ή το παραδοσιακό γράμμα με καθυστερήσεις εβδομάδας.
Σήμερα, βρίσκομαι "κοντά" στους ανθρώπους που αγαπώ, καθημερινά και τα κοινωνικά δίκτυα αποτελούν το τέλειο υποκατάστατο για να μοιράζομαι μαζί τους, τις σκέψεις, τα συναισθήματα και τις εμπειρίες μου, ακριβώς όπως θα κάναμε και από κοντά.
Το να είμαστε μακριά με κάποια συγκεκριμένα άτομα και να επικοινωνούμε μαζί τους διαδικτυακά είναι ορισμένες φορές μονόδρομος. Νομίζω πως μια τέτοια περίπτωση περιγράφεις. Και σε τέτοιες περιπτώσεις η χρήση των κοινωνικών μέσων είναι, είτε το θέλουμε είτε όχι, η μόνη επιλογή.
ΔιαγραφήΟφείλω να συμφωνήσω σε διαφορετικά σημεία και με τους δυο σας. Από τη μία, σίγουρα τα κοινωνικά μέσα δικτύωσης βοηθούν στο να κρατήsουμε επικοινωνία με τα άτομα τα οποία βρίσκονται μακριά και δεν έχουμε την δυνατότητα να βλέπουμε συχνά. Ωστόσο,αν εξαιρέσουμε αυτήν την ξεχωριστή περίπτωση, αυτού του είδους η επικοινωνία διαφέρει πολύ από την προσωπική επικοινωνία.επαναπαυόμαστε στην οθόνη του υπολογιστή και δεν παίρνουμε ένα τηλέφωνο, δεν πηγαίνουμε για ένα καφέ να τα πούμε. Θα το συνειδητοποιήσετε αυτό που περιγράφω, αν φανταστείτε πώς θα ήταν να συνομιλείτε στο τηλέφωνο ή από κοντά με κα΄ποιον που συνομιλείτε αποκλειστικά από το facebook.ίσως να νιώθαμε όλοι λίγο άβολα, γιατί ξαφνικά θα νιώθαμε πιο προσωπικά συνδεδεμένοι μαζί του.. Επίσης, σε αυτά τα μέσα τίθεται το θέμα του ΕΛΕΓΧΟΥ και της χωρίς όρια πρόσβασης προσωπικών δεδομένων, που ναι όσες ρυθμίσεις και να υπάρχουν κάτι θα σου διαφύγει...Εμένα τουλ'αχιστον σίγουρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα προσθέσω ότι εδώ και 3 χρόνια έχω κλείσει το δημόσιο προφίλ μου στο facebook.Ναι, απομακρύνθηκα από πολλούς "φίλους", πολλοί με ξέχασαν, με έβλεπαν στο δρόμο και μου έλεγαν "πού χάθηκες", όμως εγώ ήμουν πάντα εδώ. Απλά όχι με τον τρόπο που είχαν συνηθίσει να με βλέπουν και να με ψάχνουν. Ταυτόχρονα,κατάλαβα ποιοι ήταν οι πραγματικοί φίλοι, με τους οποίους κρατήσαμε επικοινωνία και χωρίς το facebook...
θυμάσαι το space ?
ΑπάντησηΔιαγραφήπως ξεκινήσαμε... πως γνωριστήκαμε...φιλίες πραγματικές που δημιουργήθηκαν...
φιλίες διαδικτυακές που κρατούν μέχρι σήμερα...
(προχθές διάβαζα στο WP τα σχόλια σου σε κάποια δικά μου κείμενα...)
και χαίρομαι γιατί γνώρισα Ανθρώπους και φίλους σε ένα τέτοιο δίκτυο...
όσο και να είσαι μακριά... όταν θυμάσαι και σκέπτεσαι τον άλλον, είναι σαν να είσαι δίπλα του...
καλό ξημέρωμα φίλε....
δεν ξεχνάω ποτέ το space. Και παρά το ότι έχω φτιάξει εδώ πέρα, εξακολουθεί να μου λείπει πολύ
Διαγραφήτι να πρωτοθυμηθώ.. Κι εγώ καμιά φορά χαζεύω σε παλιές δημοσιεύσεις, διαγωνισμούς και άλλες δοκιμασίες που κάναμε και αναπολώ το παρελθόν
Δε χρειάζεται να καταλήγουμε κάπου κάθε φορά που έχουμε ένα προβληματισμό. Το ερώτημα είναι πολύ σημαντικό από μόνο του. Σε αυτή την περίπτωση δε νομίζω ότι υπάρχει σωστό και λάθος. Ο χειρισμός και η αξιοποίηση των κοινωνικών δικτύων είναι προσωπική υπόθεση. Το ερώτημα, ωστόσο, νομίζω ότι είναι γενικότερο: Οι άνθρωποι εκμεταλλεύονται (προς όφελος τους) την τεχνολογία ή η τεχνολογία καταντά να ''εκμεταλλεύεται'' τον άνθρωπο;
ΑπάντησηΔιαγραφή