Καλώς ορίσατε στις σκέψεις του +yannidakis
Τόσες και τόσες
αναμνήσεις μα στην τελική ανάλυση όσο και αν έψαξα για κάτι ξεχωριστό, όλες μα όλες
τους είχαν ένα κοινό. Ήταν οι στιγμές που δημιουργήσαμε μόνοι μας, χωρίς χρήματα,
χωρίς κάποια ασυνήθιστη ή ξεχωριστή πολυτέλεια. Αθώες και αυθόρμητες στιγμές
ήταν αυτές που χρωμάτισαν τη ζωή μας με ανεξίτηλα χρώματα και μας έδωσαν
απέραντη ευτυχία. Κι ακόμα και σήμερα συνεχίζω να χαράζω τη ζωή μου με αυτές τις
αυθόρμητες ευτυχισμένες στιγμές, γιατί οι ευτυχία δεν προγραμματίζεται, η
ευτυχία δεν φτιάχνεται τεχνητά, ούτε αγοράζεται, ούτε πουλιέται. Μην ψάχνετε
για την ευτυχία, δεν θα τη βρείτε πουθενά… Είναι στο χέρι του καθενός μας να τη
δημιουργήσει με τις μικρές κι απρόσμενες στιγμές που κάνουν τη ζωή τόσο όμορφη. +Niko Spiridakis
Μας αρέσει να παραπονιόμαστε
για την άσχημη και δύσκολη ζωή που περνάμε, πόσο δύσκολα είναι τα πράγματα, πως
έχουν αλλάξει οι καιροί και τι έγιναν τα παλιά καλά χρόνια. Σκεφτήκαμε όμως ποτέ
τι είναι αυτό που πραγματικά κάνει τη ζωή μας όμορφη; Ποιο είναι εκείνο το
συγκλονιστικό μυστικό της ευτυχίας; Πλακωμένοι από τις σκοτούρες και τις αναποδιές
της ζωής, πεσμένοι από την οικονομική και κοινωνική κρίση της εποχής μας και
γενικά το μαύρο σύννεφο που σκεπάζει τις προοπτικές για καλύτερες μέρες. Τελικά
δεν υπάρχει καμία ελπίδα για μια καλύτερη ζωή;
Έψαξα όμως στην
αποθήκη του νου μου καθώς ανακάτευα κάποια πράγματα που ήταν φυλαγμένα μέσα σε
κουτιά της αποθήκης μου. Σκοτεινά και φυλακισμένα για χρόνια, κάρτες, γράμματα
και φωτογραφίες, είδαν για πρώτη φορά το φως της ημέρας μετά από χρόνια.
Χαμόγελα, τρυφερές στιγμές, γλυκά λόγια μα κι απίστευτες αναμνήσεις, σαν
φαντάσματα του χρόνου ζωήρεψαν τη φλόγα της θύμησης. Σε κάποιες φωτογραφίες
ποτήρια τσούγκριζαν ανάμεσα σε φίλους που είχαν πλατιά χαμόγελα στα χείλη τους,
άλλες πάλι είχαν αστείες γκριμάτσες από τρελές στιγμές σε κάποια ακρογιαλιά.
Πόσο μικρά και γλυκά ήταν τα μεγάλα πια παιδιά μου και με τι καμάρι τα κοίταζα
σαν στοργικός πατέρας. Τι καλός που ήταν εκείνος ο παλιός φίλος που μας άφησε
νωρίς. Κάναμε φοβερές παρέες. Κοίτα τι αδύνατη και γλυκιά ήταν αυτή η κοπελιά,
που να της δείξω τώρα αυτή τη φωτογραφία, θα με κυνηγάει. Τι όμορφα λόγια έχει
αυτό το γράμμα και πόσα μου θυμίζει πράγματα που είχα πια ξεχάσει. Βρε τι έγιναν
εκείνα τα πυκνά μαλλιά μου;;;
σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το