Κυριακή 18 Σεπτεμβρίου 2016

ΣΠΙΘΕΣ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑΣ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ ~ παραολυμπιακοί αγώνες: η δύναμη του ανθρώπου

σε μία κοινωνία κατήφειας & παρακμής, βρίσκουμε τα εφόδια να αισιοδοξούμε

Καλησπέρα στους φίλους του  +yannidakis! 
Οι Παραολυμπιακοί Αγώνες, ως γνωστόν, είναι Ολυμπιακοί Αγώνες στους οποίους συμμετέχουν αθλητές με κινητικές, οπτικές ή διανοητικές αναπηρίες. Οι πρώτοι  αγώνες για αθλητές με αναπηρία έγιναν το 1948 στο Στόουκ Μάντεβιλ της Αγγλίας. Τότε πραγματοποιήθηκε η πρώτη αθλητική διοργάνωση για αθλητές με αμαξίδιο. Οι πρώτοι Αγώνες Ολυμπιακού χαρακτήρα για αθλητές με αναπηρία οργανώθηκαν το 1960 στην Ρώμη, ύστερα από Ολυμπιακούς Αγώνες στην πόλη και είναι οι Αγώνες που θεωρούνται ως οι πρώτοι Παραολυμπιακοί Αγώνες. Από τότε έχουν διοργανωθεί 12 Θερινοί Παραολυμπιακοί αγώνες και εννέα Χειμερινοί. Πλέον, οι Παραολυμπιακοί Αγώνες έχουν εξελιχθεί στο δεύτερο αθλητικό γεγονός της χρονιάς μετά τους Ολυμπιακούς. (Πηγή: wikipedia).

Οι αρετές, οι αξίες και τα υψηλά ιδανικά του αθλητισμού είναι γνωστά και κατανοητά (θέλω να πιστεύω στους περισσότερους από εμάς…). Αυτό όμως που συμβαίνει με τους Παραολυμπιακούς Αγώνες διαφέρει. Και αυτό γιατί η ψυχική δύναμη περνάει σε εντελώς διαφορετικό επίπεδο. Οι αθλητές που λαμβάνουν μέρος στους Παραολυμπιακούς Αγώνες αποτελούν παράδειγμα της απουσίας των ορίων του ανθρώπου. Όχι απλά ξεπερνούν εμπόδια με περίσσιο θάρρος και τόλμη, αλλά δεν τα αφήνουν καν να αποτελούν εμπόδια. Είναι απλά μέρος της ύπαρξής τους, μέρος της ζωής τους, κομμάτι δικό τους, μοναδικό, που τους χαρακτηρίζει, χωρίς φυσικά να τους στιγματίζει. Πορεύονται με κάθε, τόσο μα τόσο φαινομενική, «αδυναμία» και τη μετατρέπουν σε ασύγκριτη δύναμη.
Λύπαμαι όταν ακούω ανθρώπους γύρω μου να λένε: «δεν μπορώ να παρακολουθώ… θλίβομαι…». Ναι, υπάρχουν και αυτές οι αντιδράσεις γύρω μας ακόμα και τώρα. Και θεωρώ πως θα υπάρχουν πάντα. Αλλά προκύπτουν από έλλειψη κατανόησης του νοήματος. Και το νόημα σε όλο αυτό που ονομάζεται Παραολυμπιακοί Αγώνες είναι (και επαναλαμβάνομαι) τα ανύπαρκτα όρια του ανθρώπου. Είναι ένας τρόπος να νιώσουμε σεβασμό και πίστη στο ανθρώπινο είδος. Να καταλάβουμε πως τίποτα δεν μπορεί να σταθεί εμπόδιο στο να καταφέρουμε πράγματα στη ζωή μας, παρά μόνο η έλλειψη πίστης μας ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε.
Αυτό που οφείλουμε να έχουμε κατά νου είναι ότι υπάρχουν δυσκολίες, υπάρχουν πράγματα που μας κόβουν τον δρόμο και μας καλούν να σταματήσουμε, ακόμα και να γυρίσουμε πίσω στην πορεία μας… Όμως όταν πέφτουμε, μπορούμε να ξανασηκωθούμε. Πάνω από όλα, για ο,τιδήποτε κάνουμε χρειάζεται ψυχική δύναμη, όχι απαραίτητα μυϊκή. Χρειάζεται θάρρος και πίστη. Όποιο εμπόδιο και αν εμφανιστεί , ο τρόπος για να το αντιμετωπίσουμε βρίσκεται μέσα μας. Μόνο αν κοιτάξουμε μέσα μας θα βρούμε τον τρόπο να το αντιμετωπίσουμε, γιατί όχι να το προσπεράσουμε και, τελικά, να το νικήσουμε. Η συνεχής προσπάθεια είναι η νίκη μας στον στίβο της ζωής.
Οι Παραολυμπιακού Αγώνες λοιπόν, είναι μία σπίθα αισιοδοξίας στον κόσμο που ζούμε, είναι αιτία να αισιοδόξουμε, να αναγνωρίζουμε την απεριόριστη δύναμή μας ως ανθρώπινα όντα, ώστε να μην αφήνουμε τις όποιες, περαστικές θέλω να πιστεύω, αδυναμίες να μας επηρεάζουν σε τέτοιο βαθμό που να καθορίζουν την ύπαρξή μας! +Elina Ioannou 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΣ ΠΑΝΤΑ ΤΗΝ ΘΕΤΙΚΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Προβληματίστηκες; σχολίασε το