ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ ξεκινά η σχολική χρονιά και ο καθρέφτης του μέλλοντος της ελλάδος

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Αυτός ο προβληματισμός δεν χωρά ανάλυση. Δεν χρειάζεται πολλά λόγια. Λίγη σκέψη και κάποιον που απλά θα νοιάζεται. Αυτό είναι αρκετό. Βλέπετε, την ερχόμενη Δευτέρα ξεκινούν τα ελληνικά δημόσια σχολεία όλης της χώρας και όλων των βαθμίδων.

Πως ξεκινούν; Αυτό είναι ένα άλλο και δυστυχώς ξεχωριστό, θέμα. Την ίδια ώρα που υπάρχει λαοθάλασσα αδιόριστων εκπαιδευτικών, τα κενά σε πρωτοβάθμια και και δευτεροβάθμια εκπαίδευση είναι αμέτρητα. Οι παιδικοί σταθμοί δεν μπορούν -λόγω υποστελέχωσης- να καλύψουν το 60 και πλέον τοις εκατό των παιδιών μας που απλά θα μείνουν να βολοδέρνουν σπίτια τους και στις γιαγιάδες τους. Βιβλία παρουσιάζουν ελλείψεις, εγκαταστάσεις εντοπίζονται με σοβαρά προβλήματα και πάει λέγοντας.

Αλλά δεν είναι μόνο οι ελλείψεις του κράτους. Είναι και αυτές του λαού. Ενδεικτικά θα αναφέρω πως πολλά σχολεία στην κρητική επικράτεια, άνοιξαν από τους διευθυντές (πριν την επίσημη έναρξη τους) για να αντικρίσουν οι δεύτεροι σπασμένα τζάμια, κλεμμένο υλικό, μουτζούρες στους τοίχους και κάθε λογής βανδαλισμών. Γιατί; Προσπαθώ να μπω στην θέση εκείνων που είχαν ανάγκη -για παράδειγμα- από ένα ποτιστικό μηχάνημα και το έκλεψαν. Αλλά γιατί να σπάσεις τα τζάμια όταν μετά δεν παραβίασες τον χώρο; Γιατί να μουτζουρώσεις έναν τοίχο που ήταν όμορφα ζωγραφισμένος; Γιατί;

Θέλω να καταλήξω κάπου. Τα παιδιά. Στα παιδιά τα λόγια είναι λίγα και δεν είναι σοβαρά. Γίνεται χαμός αν κόψουν τις συντάξεις και αν ανεβάσουν την τιμή στο πετρέλαιο. Πανικός αν αδικήθηκε κάποιος επιχειρηματίας στις τηλεοπτικές άδειες ή αν το πρωτάθλημα αργήσει κάνα μήνα. Το σχολείο όμως είναι ψιλά γράμματα. Ποιος νοιάζεται για το πόσο υψηλού επιπέδου θα είναι η δουλειά που γίνεται στα σχολεία; Ποιος σπουδαιολογεί το πως η μεταχείριση και γενικά η εκπαίδευση των παιδιών μας μπορεί να επηρεάσει ολόκληρο το μέλλον αυτής της χώρας;

Γιατί το πιθανότερο είναι να ανήκετε κι εσείς στον μέσο όρο του έλληνα που το πιο μακριά που μπορεί να κοιτάξει (όταν δεν αφορά τον εαυτούλη του) είναι το μεσοπρόθεσμο μέλλον. Οτιδήποτε πιο μακριά από αυτό είναι η απόλυτη ουτοπία. Κι όμως... το μέλλον μιας χώρας χτίζεται σε αυτά τα υποβαθμισμένα σχολεία, από αυτούς τους εξαθλιωμένους δασκάλους. Οπότε... μην έχετε αγωνία ή τζάμπα ελπίδες. Από δω και μπρος θα λέτε: "δείξε μου τα σχολεία σου, να σου πω το μέλλον σου".  +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ το show στο λεωφορείο του ΟΑΣΘ ήρθε για να μας θυμίσει ποιοι είμαστε...

Χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis

Το λεωφορείο του ΟΑΣΘ για λίγα λεπτά θύμισε θέατρο, στο σανίδι του οποίου παιζόταν έργο τόσο παράλογο, που θα 'κανε τον Ιονέσκο να νιώσει μειονεκτικά. Ελεγκτής να στριμώχνει και να τραβάει επιβάτιδα για να την κρατήσει στο λεωφορείο κι εκείνη να προσπαθεί να βγει από το παράθυρο ουρλιάζοντας... Ιδού η σκηνή για όσους δεν την έχουν δει:

Τα πράγματα, τουλάχιστον κατ' εμέ, είναι σχετικά απλά. Ακόμη κι αν η κοπέλα δεν είχε εισιτήριο (για τον Α ή Β λόγο, ιδεολογικό, οικονομικό, οποιασδήποτε φύσης, δεν μας αφορά) μπορούσε να της κοπεί απλά το πρόστιμο, σύμφωνα με το νόμο, και να τελειώσει εκεί το θέμα. Κι αν δεν έδινε τα στοιχεία της, θα μπορούσε να ακολουθηθεί η ορισμένη διαδικασία χωρίς κανείς να απλώσει το χέρι του πάνω της εκμεταλλευόμενος τη θέση του, χωρίς να χρειαστεί να την στριμώξει ο ελεγκτής για να μην φύγει, χωρίς να αναγκαστεί να σκαρφαλώσει στο παράθυρο κι έπειτα να την τραβάνε μέσα... Η συμπεριφορά αυτή ήταν λάθος όχι μόνο για την διατήρηση των τύπων, αλλά και από ανθρώπινη πλευρά.

Κι αυτό φυσικά το περιστατικό προστίθεται στη λίστα με τα στοιχεία για το που έχουμε φτάσει ως κοινωνία. Το ίδιο το συμβάν αλλά και οι παραφυάδες του. Μια βόλτα στα σχόλια του βίντεο αρκεί για να πάρετε μία ιδέα για το πόσο γρήγορα μπορούμε να διχαστούμε, να πολωθούμε, να πάρουμε μία θέση και να την υποστηρίξουμε περιπαθώς μόνο κ μόνο γιατί δεν μπορούμε να ακούσουμε και να καταλάβουμε τι μας λέει ο άλλος, είμαστε πλέον ανίκανοι να συζητήσουμε...! Κι αν αυτός ο διχασμός είναι μέρος αδιάσπαστο της ιστορικής μας ταυτότητας, τι γίνεται με την οργή; Την οργή που είναι ολοφάνερη και πλέον δεν σιγοβράζει, έχει ξεχειλίσει. Έχουμε περάσει, περνάμε και θα περάσουμε πολλά... Και καμία αφορμή για κριτική και στηλίτευση του κράτους και του συστήματος που μας έφερε ως εδώ δεν πάει χαμένη. Όμως άραγε ακούει κανείς; Ή πολιτικοί και πολίτες (το κράτος είμαστε εμείς...) εθελοτυφλούν, και πάντα φταίει κάποιος άλλος, κάτι άλλο;

Δεν ξέρω αν μία έκκληση να σκεφτούμε και να αλλάξουμε θα ήταν χρήσιμη. Αν θα είχε αποτέλεσμα ή θα έμοιαζε ειρωνεία μέσα στους απογοητευτικούς καιρούς που ζούμε ή θα σας έκανε να αναγουλιάσετε από το πόσο τετριμμένο θα έμοιαζε κάτι τέτοιο. Γι' αυτό θα προτιμήσω να κλείσω με μία ευχή: επιβιώστε στους χαλεπούς καιρούς... κι αρχίστε να ονειρεύεστε και να εργάζεστε για τους καλύτερους. Για να ξεκινήσουμε σιγά σιγά να τους δίνουμε σάρκα και οστά. +Κωνσταντίνα Πορφυρού

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ~ παιδιά προσφύγων vs παιδιά ελλήνων

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Οι πρόσφυγες ήρθαν -όπως ήρθαν- στην Ελλάδα και οι περισσότεροι προσπάθησαν να, φύγουν. Κάποιοι τα κατάφεραν. Κάποιοι όχι. Κάποιοι προχώρησαν προς τον Βορρά κι άλλοι επέστρεψαν στην τουρκία. Δεκάδες χιλιάδες από αυτούς όμως έμειναν στην Ελλάδα. Ξέρετε... από δω κι από κει. Και μπορεί να μην είναι πλέον πρώτο θέμα στην επικαιρότητα, όμως είναι εδώ. Υπάρχουν. Ζούνε. Και είναι άνθρωποι.

Κάποιοι από αυτούς διέφυγαν στο κέντρο της Αθήνας ξεκινώντας μία λαμπρή καριέρα ως έμποροι ναρκωτικών, κάποιοι άλλοι ξεκίνησαν την δική τους μαφία ανάμεσα στους καταυλισμούς (απ' ότι μάθαμε σε αυτό είναι καλοί οι αλγερινοί), κάποιοι είναι τζιχαντιστές και περιμένουν υπομονετικά να έρθει η σειρά τους να δράσουν κι άλλοι... είναι απλοί οικογενειάρχες -σαν εσένα και μένα- που αναρωτιούνται αν έχει μείνει τίποτα όρθιο στην γειτονιά τους, στην Συρία και ευελπιστούν σε μία εξέλιξη στην ζωή τους.

Ανάμεσα τους, τα παιδιά. Όχι τα μωρά που είδαμε να κουβαλούν υπό αντίξοες συνθήκες, αλλά τα άλλα. Αυτά που έπρεπε τώρα να είναι σε κάποια αλάνα και να παίζουν και σύντομα να κάτσουν στα σχολεία τους για να ξεκινήσει το μάθημα. Αυτά τα παιδιά, τι θα κάνουν εδώ πέρα κλεισμένα;

Την απάντηση δίνει το ΕΣΠΑ και δεν θα σας πω ψέματα, δεν γνωρίζω πιο ΕΣΠΑ. Βλέπετε αυτό το πρόγραμμα ύψους 9,5 εκατομμυρίων ευρώ αρχίζει να αποδεσμεύεται για να φτιαχτούν σχολικές μονάδες, να βρεθούν καθηγητές που θα διδάσκουν τα ελληνικά ως ξένη γλώσσα και αραβικά, καθώς και τα λοιπά έξοδα που αντιλαμβάνεται κανείς ότι απαιτούνται. Η πρώτη μου ερώτηση αφορά το ποσό αυτό. Πρόκειται για κάποιο ποσό που δεσμεύτηκε για αυτόν τον λόγο ή είναι ποσό που αφορούσε άλλες ανάγκες του ελληνικού κράτους; Ακόμα κι αν πάντως δεσμεύτηκε από το ευρωπαϊκό ταμείο, τι έξοδα πήγαν σε στάση αναμονής για να δοθούν αυτά;

Και αφού μιλάμε για σχολεία (έστω κι αν είναι κάπως νωρίς) δεν γίνεται να μην βάλουμε στην συζήτηση τα δικά μας, τα ελληνικά σχολεία, που μπορεί να αργούν ακόμα να ανοίξουν, όμως όποιος παρακολουθεί την σχετική ειδησεογραφία (όχι ότι θέλει και πολύ φαντασία) θα γνωρίζει πως ήδη μιλάμε για δεκάδες ελλείψεις σε κάθε νομό, σε ότι αφορά τους δασκάλους και καθηγητές, κάτι που σημαίνει πως για έναν ακόμη Σεπτέμβρη το σημαντικότερο περιουσιακό στοιχείο προς επένδυση για το μέλλον που διαθέτουμε, θα μείνει εκτεθειμένο και καταδικασμένο. Αν το Υπουργείο τρέχει να προλάβει μία αξιοπρεπή σχολική παροχή για αυτά τα παιδιά της προσφυγιάς, τι κάνει για να καλύψει τις δεκάδες ελλείψεις των ελληνικών σχολείων, την ίδια στιγμή που οι αδιόριστοι εκπαιδευτικοί είναι χιλιάδες;

Νιώθω την ανάγκη να τοποθετηθώ και να γράψω πως θεωρώ πολύ σημαντικό αυτά τα παιδιά να τύχουν εκπαιδευτικών υπηρεσιών, ακριβώς σα να ήταν δικά μας παιδιά, διότι πολύ απλά θεωρώ πως τα παιδιά αυτά είναι και δικά μας παιδιά, βασικά είναι παιδιά όλου του κόσμου (για τους ενήλικες έχω λίγο διαφορετική θεωρία και ιδεολογία πάντως...) και ως εκ τούτου πρέπει να τους συμπεριφερθούμε σαν τέτοια. Αυτό όμως δε σημαίνει πως πρέπει να αφήσουμε τα δικά μας παιδιά χωρίς παροχές, ανέσεις και υπηρεσίες που αρμόζουν σε ένα μέλλον όπως θα έπρεπε να είναι. Και λέω ένα μέλλον, διότι το παρόν... +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ~ πως θα γίνεις τελικά στ' αλήθεια πλούσιος;

Καληνωρίσματα από το +yannidakis 

Ακολουθώντας τον Δυτικό πολιτισμό της αφθονίας και του πλούτου μπαίνουμε αναπόφευκτα στον κυκεώνα του άγχους για να καλύψουμε ανάγκες τις οποίες εμείς οι ίδιοι έχουμε δημιουργήσει, δεν είναι βιοποριστικές αλλά αλαζονικές και στην ουσία άχρηστες.

Δεν χρειαζόμαστε τα πιο ακριβά ρούχα και κοσμήματα και άλλα υλικά αγαθά για να νιώθουμε ευτυχισμένοι. Το μόνο που χρειαζόμαστε είναι η πραγματική αγάπη η οποία απορρέει από τον σύντροφο, την οικογένεια, τους φίλους μας. Η αγάπη μόνον μπορεί να γεμίσει την καρδιά μας με αφθονία και αγαλλίαση, και όχι τα υλικά αγαθά γιατί εκείνα φθείρονται, χαλάνε, είναι αναλώσιμα, ενώ η αγάπη πηγάζει από μέσα μας, είναι συναίσθημα άπιαστο και ποτέ δεν θα χαθεί.

Οι χαλεποί όμως καιροί που διανύουμε μας ωθούν στην υλική σπατάλη και στην αγωνιώδεις αναζήτηση του πλούτου για να μεθοδευτεί η κατασπατάληση των πλεονασμάτων. Ο δυτικός κόσμος αναζωπυρώνει την κυρίαρχη και συνάμα απάνθρωπη νοοτροπία της αδιαφορίας για τον συνάνθρωπο και του συμφέροντος για την βολική και γεμάτη πλούτο ζωή μας.

Το επιπλέον όμως δεν ανήκει σε κανέναν. Εάν μαζέψουμε όλα τα σκουπίδια των  προηγμένων χωρών, όλα εκείνα που για κάποιους είναι περιττά και άχρηστα, θα μπορούσαμε να λύσουμε το επισιτιστικό πρόβλημα της ανθρωπότητας. Αλλά για να συμβεί κάτι τέτοιο πρέπει όλοι μας να ενδιαφερόμαστε όχι μόνο για τον εαυτούλη μας αλλά και για εκείνον που είναι δίπλα μας και έχει πραγματικά ανάγκη που όμως κάνουμε επιδεικτικά πως δεν υπάρχει. +maria karantai

            

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ γιατί ο πολιτισμός μας μετράει αντίστροφα;

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Τώρα που τελείωσαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες και έληξε η εκεχειρία μεταξύ των κρατών (μην γελάσετε ακόμα) μπορούμε να μιλήσουμε για πόλεμο ή τέλος πάντων για διαφορές μεταξύ των κρατών ή των πολιτισμών. Τείνω να πιστέψω πως ο κόσμος σήμερα κάνει μία μεγάλη -ιστορική θα την έλεγα- στροφή προς το παρελθόν του. Ξέρετε, τότε που δεν υπήρχε ελευθερία του λόγου, βασικά δεν υπήρχε ελευθερία σε πολλά πράγματα, όπως η θρησκεία.

Σκεφτείτε το. Μπορεί κάποιος να νοιώσει ελεύθερος στις μέρες μας; Οι περισσότερες κεντρικές πόλεις της Δύσης βρίσκονται σε συναγερμό καθώς ανά πάσα ώρα και στιγμή μία βόμβα ή ένα αυτόματο πυροβόλο μπορεί να αδειάσει σε έναν σταθμό μεταφοράς, μία πλατεία, έναν χώρο αναψυχής. Κανείς δεν μπορεί να το αποφύγει γιατί κανείς δεν μπορεί να το προβλέψει, οπότε...

Ο εχθρός είναι της μόδας να λέμε πως είναι ο ισλαμισμός (και θα επιστρέψουμε εκεί) όμως δεν είναι και τόσο αλήθεια αν σκεφτεί κανείς πως Ρωσία και Ουκρανία βάζουν στην άκρη την Ορθόδοξη Χριστιανική τους υπόσταση και κάνουν έναν πόλεμο με σοβαρές συνέπειες και για τους δύο. Ο πόλεμος τελικά μπορεί να είναι και οικονομικός αν σκεφτείς την νέα υποδούλωση της Ελλάδας με φόντο το περιβόητο και ατελείωτο χρέος. Πόλεμος και εκ των έσω, αν σκεφτεί κανείς το πραξικόπημα στην τουρκία ή τις ατελείωτες επιθέσεις των κούρδων προς αυτήν.

Και ύστερα; Η θρησκεία. Σήμερα η θρησκεία μας χωρίζει περισσότερο από ποτέ. Όχι, αυτό είναι ψέμα αφού μας χωρίζει ακριβώς όπως μας χώριζε στα βάθη της ιστορίας. Τότε που γινόντουσαν πόλεμοι στο όνομα της θρησκείας, δηλαδή ακριβώς όπως και σήμερα (λέγε με και "τζιχάντ"). Τότε δεν είχες δικαίωμα να πιστεύεις σε όποιον Θεό θέλεις, ειδάλλως ή φυλακιζόσουν ή απλά σε αποκεφάλιζαν ή κάτι παρόμοιο. Σήμερα, η διαφορές δεν είναι τόσο μεγάλες. Αν δηλώσεις χριστιανός κάπου στην Μέση Ανατολή είναι πολύ πιθανό να χάσεις το κεφάλι σου αν δεν λιθοβολιστείς, όμως πλέον και στην Δύση τα πράγματα δεν είναι διαφορετικά. Στην Αμερική κάθε μουσουλμάνος θεωρείται ύποπτος εξ ορισμού, ενώ αλλού η δημοκρατία έκανε πολλά βήματα μπροστά και απαγόρευσε από τους κατοίκους να δείχνουν την πίστη τους.

Έτσι, στην Γαλλία είχαμε παράδειγμα όπου αστυνομικοί ζήτησαν σε γυναίκα που βρισκόταν σε τοπική παραλία είτε να αφαιρέσει το "μπουρκίνι" της είτε να αποχωρήσει. Λίγο νωρίτερα η αστυνομία είχε κάνει συστάσεις σε γυναίκα που φορούσε μαντήλα σε κεντρικό σημείο μίας γαλλικής επαρχιακής πόλης. Σε όσα μπάνια έκανα εγώ πάντως φέτος στην Κρήτη κανείς δεν μου ζήτησε να βγάλω τον σταυρό μου. Ευτυχώς, γιατί θα έπαιρνε την ίδια απάντηση με τον γιατρό που μου έκανε μαγνητική εξέταση και μου ζήτησε να βγάλω τον σταυρό μου.
- "Χα, δεν γίνεται. Έχω επίτηδες αφαιρέσει το κούμπωμα από την αλυσίδα μου. Θα πρέπει να μου κόψεις το κεφάλι" του είπα και μάλλον αυτήν η απάντηση πρόκειται να εφαρμόζεται σύντομα...

Nouvelle vidéo de la chasse aux femmes voilées à #Nice06 Saison 1 / épisode 2 #BurkiniGate pic.twitter.com/XJNKTh2Rdk

— Feiza Ben Mohamed (@FeizaK) August 23, 2016

Και ξέρετε... ο κόσμος σήμερα δεν είναι τόσο εκτός ορίων όπως πιστεύεται. Πίσω από τις επίσημες σελίδες της Ιστορίας, υπάρχουν αναλυτικές περιγραφές και μερικά από τα πιο "κοκκινίζω και μόνο που το σκέφτομαι" σεξουαλικά σκάνδαλα που μπορείς να φανταστείς. Όργια και αίσχη που ακόμα και ο σύγχρονος πολίτης της Δύσης βρίσκει υπερβολικά... Οπότε καλύτερα να μην μιλάμε για τους νέους σήμερα (λέω εγώ).

Τα παιδιά των λουλουδιών πέθαναν. Τα παιδιά της γενιάς που ένωσαν τον κόσμο μέσω της τεχνολογίας μεγάλωσαν και πλέον επικεντρώθηκαν στο πως θα την χρησιμοποιήσουν για να κατασκοπεύσουν ή να βγάλουν λεφτά με κάθε τρόπο. Καλώς ή κακώς, δεν υπάρχει πλέον κάτι καινούριο για να ενώσει τον κόσμο, αντιθέτως υπάρχουν τόσα πολλά για να τον χωρίσουν. Και επειδή αποδεδειγμένα πλέον, η Ιστορία επιστρέφει τον πολιτισμό κάπου από εκεί που άρχισε, νομίζω ότι εύκολα μπορούμε να πούμε πως ο χρόνος μετράει αντίστροφα! +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ~ love yourself

 you've got to take this moment στο +yannidakis

H ζωή μας είναι κάτι παραπάνω από συναρπαστική. Υπάρχει αυτή η έμφυτη αισιοδοξία και εκείνη η απαισιοδοξία που μας κάνει διακριτικά μοναδικούς στα μάτια των άλλων. Όταν όμως η αισιοδοξία επισκιάζεται από το σύνδρομο κατωτερότητας, που ενδεχομένως μας διακατέχει, τότε τα πράγματα περιπλέκονται.

Τι είναι αυτό που μας κάνει να χάνουμε το σεβασμό στον εαυτό μας;

Σε πρόσφατη συζήτηση που είχα με τον Α., νομίζω ότι φταίει η ουτοπία του μυαλού μας. Κυνηγάμε πάντα κάτι το οποίο θεωρούμε εμείς ιδανικό, και κάθε φορά το «ιδανικό» μας πετά, δεν είναι για εμάς.

Σε δεύτερο πλάνο, έχουμε αξιολογήσει τελείως λάθος τον εαυτό μας. Μας στοιχειώνουν ορισμένα λάθη του παρελθόντος και νιώθουμε ένοχοι. Μα υπάρχει η τελειότητα; Όχι βέβαια. Επίσης, η λύτρωση του εαυτού μας δε θα επέλθει μέσω της τιμωρίας από ερωτικές απογοητεύσεις. Όπως λέει και ένας γνωστός, «όλοι ψάχνουμε έναν καλό άνθρωπο».

Προκαλούμε με τη στάση μας τους άλλους να μας φερθούν άσχημα, να μας απορρίψουν, να μην μας έχουν μέσα στη ζωή τους. Βλέπουν ότι τους έχουμε ανάγκη και αυτομάτως γινόμαστε έρμαιο στα χέρια εκείνων που θεωρούμε «σωτήρες» της ψυχής μας. Όμως, όλα αυτά δεν είναι τίποτα όταν ένα πρωί ξυπνάμε, μετράμε την αξία τους εαυτού μας και λέμε «κάνω restart».

Ευγνώμων θα νιώσεις κάνοντας ένα ώριμο και συνειδητοποιημένο restart και όλα έρχονται στην ώρα τους χωρίς τύψεις και ταλαιπωρία.  +Nastazia A 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ~ ας πάει και το παλιάμπελο και ο απερίσκεπτος έλληνας

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Η αντίστροφη μέτρηση του καλοκαιριού έχει αρχίσει, οι διακοπές τελειώνουν και μαζί η απόδραση από τις σκοτούρες της καθημερινότητας αλλά και της πολιτικής και οικονομικής αστάθειας. Αποφάσισα λοιπόν πως για την περίσταση των ημερών «ταιριάζει γάντι» μια παλιά ιστορία που στο τέλος θα μας δώσει έναυσμα για προβληματισμό, τροφή για σκέψη…  

«Ας πάει και το παλιάμπελο»: Πολλοί θα έχετε ακούσει ή θα έχετε πει αυτή τη λαϊκή ρήση. Η προέλευση αυτής της φράσης, η οποία προέκυψε από μία μουσικοθεατρική παράσταση, παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον – για μένα τουλάχιστον – για το λόγο ότι αποκαλύπτει πολλά για τη νοοτροπία του λαού μας – για κάποια ιδιαίτερα γνωρίσματα που παρουσιάζουμε σαν λαός και που ακόμα αναρωτιέμαι για το αν είναι θετικά ή αρνητικά τελικά…

Ας ξεκινήσουμε, όμως, με την ιστορία της φράσης. Πρόκειται, λοιπόν, για μια λαϊκή έκφραση που ανάγεται στην εποχή του Όθωνα. Ειπώθηκε από έναν χωρικό / αγρότη / φουστανελά με τσαρούχια και μουστάκια (όπως θέλετε πείτε τον), ο οποίος την αναφώνησε μετά το τέλος μιας παράστασης στο θέατρο Μπούκουρα – έτσι ονομάζονταν το 1ο θέατρο του νεοσύστατου τότε ελληνικού κράτους. Καθώς, λοιπόν, το ελληνικό κράτος μετρούσε λίγα χρόνια ζωής, η εγχώρια θεατρική ζωή δεν είχε αναπτυχθεί ιδιαιτέρως. Έτσι, τη θεατρική διασκέδαση της χώρας ή μάλλον για να είμαι πιο ακριβής της πρωτεύουσας (Αθήνα) είχαν αναλάβει ευρωπαϊκοί θίασοι, κυρίως Ιταλικοί και Γαλλικοί, οι οποίοι έδιναν παραστάσεις στο θέατρο Μπούκουρα. Περί τα 1840, λοιπόν, στο θέατρο Μπούκουρα τραγουδούσε η Ιταλίδα αοιδός Ρίτα Μπάσσο. Και καθώς στην Ελλαδίτσα μας τότε οι γυναίκες ήταν άκρως περιορισμένες και δη ενδυματολογικά, φανατιστείτε τί γίνονταν όταν εμφανίζονταν επί σκηνής προκλητικά ντυμένες – για τα δεδομένα της εποχής πάντα – ευρωπαίες καλλιτέχνιδες! Το ανδροκρατούμενο φιλοθεάμον κοινό θυσίαζε στα πόδια τους λουλούδια και κοσμήματα κάθε βράδυ – Έλληνες ρε παιδί μου, δεν ξέρω για εσάς εγώ πάντως πολύ διασκεδάζω με αυτά μας τα καμώματα ως λαός!! 

Ένα βράδυ, λοιπόν, ένας κτηματίας της Αττικής που παρακολούθησε την παράσταση της Ρίτα Μπάσσο ενθουσιάστηκε τόσο πολύ, που της έταξε ό,τι πιο πολύτιμο είχε- το αμπέλι του! Λέγοντας τη φράση: «Ας πάει και το παλιάμπελο για χάρη σου» - προφανώς δεν της έδωσε το αμπέλι, αλλά κάποιο πολύτιμο δώρο που κόστισε όσο και το αμπέλι του – πολύ «large» ο τύπος! Το τι έγραψαν οι φυλλάδες της εποχής, το τι σούσουρο και κουτσομπολιό συνέβη στην Αθήνα τις επόμενες μέρες το φαντάζεστε όλοι προφανώς. Και κάπως έτσι έμεινε στην ιστορία αυτή η φράση! Αξιοσημείωτο είναι ότι η ίδια έκφραση αποτέλεσε και τίτλο τραγουδιού που έγινε μάλιστα προσωπική επιτυχία της γνωστής, αγαπημένης και ταλαντούχας ηθοποιού Ρένας Βλαχοπούλου.

Με έναυσμα τους στίχους του τραγουδιού, οι οποίοι σαφώς είναι εμπνευσμένοι από την παραπάνω ιστορία μου προέκυψε ο εξής συσχετισμός: Πόσο πολύ αντιπροσωπεύει αυτή η φράση την ψυχολογία του νεοέλληνα. Την απερισκεψία του, το πάθος του, όπως θέλετε πείτε του. Ο κύριος της ιστορίας μας, τόσο πολύ ευχαριστήθηκε που δεν δίστασε να θυσιάσει ότι πιο πολύτιμο είχε – το μοναδικό του αμπέλι! Απερίσκεπτος; Μπορεί…  Δικό του το αμπέλι, δική του κι απόφαση!

Ως εδώ καλά όλα, αλλά και αυτός ο νεοέλληνας θα πρέπει να μάθει να αναλαμβάνει τις ευθύνες των απερίσκεπτων πράξεών του. Κι εδώ υστερούμε σαν λαός, γιατί; Μα γιατί πάντα φταίνε οι άλλοι!

Τα φιλιά μου! +Elena Alefantinou

Διαβάστε περισσότερα 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ~ το βλασταρι της ελπιδας

Λένε πως η καρδιά της Ελλάδας χτυπά μακριά από τα αγαπημένα εδάφη της και πιστεύω κάθε μέρα πως αυτό είναι αλήθεια. Οι εντυπώσεις που μου δίνει ο σημερινός Έλληνας είναι πως έχει πια πάψει να πονάει τον τόπο του, νιώθει πως το ένδοξο παρελθόν είναι πολύ μακριά για να τον αγγίξει πια και μένει εγκλωβισμένος στη μιζέρια και την παρακμή που τον περιτριγυρίζει, ζητώντας συνεχώς να δώσει ευθύνες και να κατακρίνει κάποιους άλλους. Η γκρίνια και το συνεχές παράπονο, το απελπιστικό σύνδρομο που κατακλύζει την ελληνική κοινωνία έχουν γίνει το τραγούδι που έχουν όλοι μάθει να τραγουδούν και να παπαγαλίζουν πρωί και βράδυ. Τώρα βέβαια μπορεί ο κύριος Έλληνας να μου πει πως όντως έτσι έχουν τα πράγματα και δικαιολογείται να συμπεριφέρεται με αυτόν το τρόπο και ως ένα ορισμένο σημείο θα συμφωνήσω μαζί του. Υπάρχει όμως κι ένας καλύτερος τρόπος αντιμετώπισης των καθημερινών προβλημάτων και της αδικίας που μαστίζει τον απλό λαό.

Στην Αμερική λένε πως όταν η ζωή σου δώσει λεμόνια ας κάνεις λεμονάδα, για μας τους Έλληνες θα έλεγα καλύτερα να κάνουμε και λεμονάδα και κανένα αυγολέμονο, ας ρίξουμε και λαδολέμονο στο ψαράκι ή στη μπριζόλα μας. Υπάρχει πάντα τρόπος να αξιοποιείς τα έστω και λίγα που σου δίνονται και να ζεις φτωχικά αλλά με αξιοπρέπεια και περηφάνια. Όλα τα εμπόδια στη ζωή έρχονται για κάτι καλύτερο έλεγαν οι σοφοί πρόγονοί μας κι εμείς φαίνεται ή το έχουμε ξεχάσει ή απλά συνηθίσαμε να μας προσφέρουν το φαΐ στο πιάτο κάτι που μας οδήγησε στην αδράνεια και ουσιαστικά στην τεμπελιά. Ίσως να είναι οδυνηρό να χρειάζεται να ξαναχτίζεις από την αρχή και να προσπαθείς να επιζήσεις κάτω από δυσμενείς και αντίξοες συνθήκες, μα πάντα υπάρχει τρόπος. Και για να μην πηγαίνουμε και πολύ μακριά, ας θυμηθούμε πως ξαναχτίσαμε την Ελλάδα μετά από τον καταστροφικό εμφύλιο και πως σηκώσαμε το κεφάλι ψηλά για να συνεχίσουμε μέσα από τις δικές μας διχόνοιες.

Μπορεί να νομίζουμε πως είμαστε αδικημένοι, πως δεν έχουμε τον έλεγχο της πατρίδας μας και πως τα ινία τα κρατούν άλλοι, μα είναι καιρός να σταθούμε στα πόδια μας και να ξεκινήσουμε να καλυτερεύουμε τη ζωή μας με τα λίγα που έχουμε, βάζοντας τη βάση για ένα καλύτερο μέλλον. Η σημερινή κρίση δεν είναι τα 400 χρόνια της σκλαβιάς, είναι μια περίοδος που μπορούμε να ξεπεράσουμε και να αποδείξουμε πως αυτή η μικρή χώρα που χρόνια είναι έρμαιο των μεγάλων συμφερόντων κατοικείται από ευφυείς, περήφανους και δημιουργικούς ανθρώπους. Αρκετά πια η γκρίνια και η απελπισία, αυτά δεν οδήγησαν ποτέ κανένα στο λυτρωμό. Ας βάλουμε το μυαλό να δουλέψει κι ο καθένας ξεχωριστά και σιγά σιγά όλοι μαζί μπορούμε να βρούμε την αξιοπρέπεια. Η ελπίδα είναι ένα μικρό βλαστάρι στο αφυδατωμένο χώμα του καλοκαιριού, μα με λίγες σταγόνες μπορεί να επιζήσει μέχρι τα πρωτοβρόχια την κάνουν και πάλι να θεριέψει… +Niko Spiridakis

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ η κατάντια του ποδοσφαίρου κρύβεται στην κατάντια της κοινωνίας μας

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Πριν λίγες μέρες βλέπαμε πέντε ελληνικές ομάδες να αγωνίζονται στο ποδόσφαιρο στα προκριματικά ευρωπαϊκών διοργανώσεων. Από αυτές οι τέσσερις απέτυχαν στους στόχους τους και την επόμενη μέρα στα πηγαδάκια των φιλάθλων, όλοι απογοητευμένοι και αγανακτισμένοι ξεσπούσαν για την κατάντια του ποδοσφαίρου μας.

Ξέρετε, το ποδόσφαιρο δεν είναι τυχαία το άθλημα του λαού. Δεν λένε τυχαία για αυτό σ' ολόκληρο τον κόσμο, πως είναι ο καθρέφτης της κοινωνίας της κάθε περιοχής. Με αποκορύφωμα το 2004 το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα μεσουρανούσε. Πρώτοι στην Ευρώπη, σεβαστές πορείες των ομάδων μας στην Ευρώπη και πολλές ακόμα διακρίσεις είτε σε εθνικό, είτε σε συλλογικό, είτε σε ατομικό επίπεδο των αθλητών μας.

Όμως σταδιακά αυτό άλλαξε. Κι αν δεν το είδαμε αμέσως να αλλάζει, αυτό ήταν επειδή εθελοτυφλούσαμε, όπως εδώ και πολλά χρόνια εθελοτυφλούσαμε σαν κοινωνία, μπαλώνοντας τα προβλήματα μας με λάσπη δανεικών χρημάτων και προσωρινής νοοτροπίας νεοπλουτισμού.

Προχθές, ο Παναθηναϊκός (η μόνη ομάδα που προκρίθηκε) έπαιζε με έναν έλληνα ποδοσφαιριστή και αναρωτιέται κανείς: Δώδεκα χρόνια μετά τον θρίαμβο μιας αμιγώς ελληνικής ομάδας, της Εθνικής ομάδας, που είναι οι παίκτες; Που είναι οι ακαδημίες; Που είναι οι υποδομές πάνω στις οποίες χτίζουν οι μεγάλοι και μικροί σύλλογοι;

Η απάντηση είναι άσχετη με το ποδόσφαιρο. Την γνωρίζουμε όλοι μας. Στην Ελλάδα ξεχάσαμε να δημιουργούμε. Παίρναμε έτοιμες λύσεις για να ζήσουμε μια άνετη ζωή. Και όταν το όνειρο τελείωσε, όλοι μείναμε σοκαρισμένοι από μια πραγματικότητα που δεν ξέραμε να διαχειριστούμε. Όπως δεν έχουμε πλέον χρήματα για να αγοράσουμε καλούς ξένους παίκτες στις ομάδες μας, έτσι δεν έχουμε χρήματα για να ζήσουμε στα υψηλά δυτικά πρότυπα που είχαμε συνηθίσει. Κι όταν γυρίσαμε να δούμε τι δικό μας υπάρχει για να δουλέψουμε μ' αυτό, είδαμε μέτριους ποδοσφαιριστές ανίκανους να ανταπεξέλθουν σε υψηλές απαιτήσεις, όπως ακριβώς μέτρια σήμερα είναι τα μέσα που μας έχουν απομείνει για να παράξουμε, να φέρουμε ανάπτυξη και να δώσουμε λύσεις στο αδιέξοδο της κρίσης.

Πότε θα φτιάξει το ποδόσφαιρο; Ας κοιτάξουμε στον καθρέφτη καλύτερα. Όταν η κοινωνία αλλάξει, όταν ο κόσμος μάθει να παράγει και να δημιουργεί και όταν καταφέρει να ξεπληρώσει όλα τα λάθη του παρελθόντος τα οποία κοστίζουν πολύ σε χρήμα και χαμένες γενιές κακής νοοτροπίας, τότε θα δούμε και τις ομάδες μας να ανεβαίνουν ξανά σκαλί-σκαλί σε επίπεδα σεβαστά διεθνώς. +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΕΦΑΡΜΟΖΟΝΤΑΣ ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ~ η τέχνη της αλυπίας

πως οι εφαρμογές της επιστήμης & της τεχνολογίας επιδρούν στην κοινωνία του σήμερα

χαιρετώ τα science nerds του +yannidakis 

25 αιώνες πριν από τον Φρόιντ και τους σύγχρονους ψυχοθεραπευτές, ο σοφιστής Αντιφών ο Αθηναίος επινοεί την «Τέχνη αλυπίας» και ιδρύει στην Κόρινθο το πρώτο κέντρο ψυχοθεραπείας. Εκεί, άκουγε τις ιστορίες ανθρώπων βυθισμένων στη θλίψη, προσπαθούσε να βρει την πηγή από την οποία προερχόταν η θλίψη αυτή, και να τους θεραπεύσει δια του λόγου. Οι σοφιστές αναγνώριζαν τη μεγάλη δύναμη του λόγου στο να προκαλεί ισχυρά συναισθήματα, ανακάλυψαν μάλιστα διάφορες τεχνικές ικανές να τροποποιούν -δια του λόγου και κατά βούληση- τη συναισθηματική κατάσταση των ανθρώπων. 

Η προσπάθεια παραμυθητικής παρέμβασης στην ανθρώπινη ψυχή υπήρχε και παλαιότερα στον ελληνικό πολιτισμό, αλλά ο Αντιφών ο Αθηναίος αναγνωρίζεται ως ο πρώτος ψυχοθεραπευτής της αρχαιότητας. Πολλές από τις ιδέες και τις θεωρίες του θεωρούνται επίκαιρες, και μάλιστα σχετίζονται άμεσα με τη σύγχρονη ψυχοθεραπευτική. Κεντρική θέση του Αντιφώντα αποτελεί η αξιολογική προτεραιότητα της ανθρώπινης φύσης έναντι του νόμου και των κοινωνικών συμβάσεων. Η ιδέα αυτή μας θυμίζει την αμφισβήτηση που εξέφρασε ο Φρόιντ, σχετικά με τη δυνατότητα του σημερινού πολιτισμού να προσφέρει την ευτυχία στον άνθρωπο. Ο Αντιφών υποστήριζε επίσης ότι ο νους καθοδηγεί το σώμα σχετικά με την υγεία και την αρρώστια, δηλαδή αποδέχεται, όπως και η σύγχρονη ψυχολογία, την αλληλεπίδραση ψυχής και σώματος. Πολύ ενδιαφέρουσα είναι και η ερμηνευτική των ονείρων που προτείνει, η οποία παρουσιάζει φανερή συγγένεια με τους σύγχρονους προβληματισμούς της ψυχολογίας. Τέλος, η μέθοδος αναζήτησης των αιτίων που χρησιμοποιούσε ο Αντιφών για να θεραπεύσει δια του λόγου τη λύπη συγγενεύει τόσο με τη μαιευτική μέθοδο του Σωκράτη, όσο και με την ψυχανάλυση και τη λογοθεραπεία των νεότερων χρόνων.

Πως μπορεί όμως η τέχνη της αλυπίας, ή αλλιώς η ψυχοθεραπεία, να βοηθήσει τους ανθρώπους, όταν ο κόσμος γύρω τους πάει από το κακό στο χειρότερο; Οι εποχές έχουν αλλάξει, κι αυτό που ήταν αρκετό παλαιότερα, ίσως σήμερα να είναι ελλιπές. +el. gk. 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »