Πέμπτη 8 Σεπτεμβρίου 2016

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ ξεκινά η σχολική χρονιά και ο καθρέφτης του μέλλοντος της ελλάδος

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Αυτός ο προβληματισμός δεν χωρά ανάλυση. Δεν χρειάζεται πολλά λόγια. Λίγη σκέψη και κάποιον που απλά θα νοιάζεται. Αυτό είναι αρκετό. Βλέπετε, την ερχόμενη Δευτέρα ξεκινούν τα ελληνικά δημόσια σχολεία όλης της χώρας και όλων των βαθμίδων.

Πως ξεκινούν; Αυτό είναι ένα άλλο και δυστυχώς ξεχωριστό, θέμα. Την ίδια ώρα που υπάρχει λαοθάλασσα αδιόριστων εκπαιδευτικών, τα κενά σε πρωτοβάθμια και και δευτεροβάθμια εκπαίδευση είναι αμέτρητα. Οι παιδικοί σταθμοί δεν μπορούν -λόγω υποστελέχωσης- να καλύψουν το 60 και πλέον τοις εκατό των παιδιών μας που απλά θα μείνουν να βολοδέρνουν σπίτια τους και στις γιαγιάδες τους. Βιβλία παρουσιάζουν ελλείψεις, εγκαταστάσεις εντοπίζονται με σοβαρά προβλήματα και πάει λέγοντας.

Αλλά δεν είναι μόνο οι ελλείψεις του κράτους. Είναι και αυτές του λαού. Ενδεικτικά θα αναφέρω πως πολλά σχολεία στην κρητική επικράτεια, άνοιξαν από τους διευθυντές (πριν την επίσημη έναρξη τους) για να αντικρίσουν οι δεύτεροι σπασμένα τζάμια, κλεμμένο υλικό, μουτζούρες στους τοίχους και κάθε λογής βανδαλισμών. Γιατί; Προσπαθώ να μπω στην θέση εκείνων που είχαν ανάγκη -για παράδειγμα- από ένα ποτιστικό μηχάνημα και το έκλεψαν. Αλλά γιατί να σπάσεις τα τζάμια όταν μετά δεν παραβίασες τον χώρο; Γιατί να μουτζουρώσεις έναν τοίχο που ήταν όμορφα ζωγραφισμένος; Γιατί;

Θέλω να καταλήξω κάπου. Τα παιδιά. Στα παιδιά τα λόγια είναι λίγα και δεν είναι σοβαρά. Γίνεται χαμός αν κόψουν τις συντάξεις και αν ανεβάσουν την τιμή στο πετρέλαιο. Πανικός αν αδικήθηκε κάποιος επιχειρηματίας στις τηλεοπτικές άδειες ή αν το πρωτάθλημα αργήσει κάνα μήνα. Το σχολείο όμως είναι ψιλά γράμματα. Ποιος νοιάζεται για το πόσο υψηλού επιπέδου θα είναι η δουλειά που γίνεται στα σχολεία; Ποιος σπουδαιολογεί το πως η μεταχείριση και γενικά η εκπαίδευση των παιδιών μας μπορεί να επηρεάσει ολόκληρο το μέλλον αυτής της χώρας;

Γιατί το πιθανότερο είναι να ανήκετε κι εσείς στον μέσο όρο του έλληνα που το πιο μακριά που μπορεί να κοιτάξει (όταν δεν αφορά τον εαυτούλη του) είναι το μεσοπρόθεσμο μέλλον. Οτιδήποτε πιο μακριά από αυτό είναι η απόλυτη ουτοπία. Κι όμως... το μέλλον μιας χώρας χτίζεται σε αυτά τα υποβαθμισμένα σχολεία, από αυτούς τους εξαθλιωμένους δασκάλους. Οπότε... μην έχετε αγωνία ή τζάμπα ελπίδες. Από δω και μπρος θα λέτε: "δείξε μου τα σχολεία σου, να σου πω το μέλλον σου".  +Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Προβληματίστηκες; σχολίασε το