ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ~ η μαγική ιδιότητα της μουσικής και το μυστικό που μοιραζόμαστε

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Μια από τις πιο τυπικές ερωτήσεις που ακούς μεταξύ δύο ανθρώπων που γνωρίστηκαν μόλις τώρα, είναι "τι μουσική ακούς" και η συντριπτική πλειοψηφία πλέον απαντάει με το τετριμμένο πια, "δεν έχω πρόβλημα, όλα τα ακούω", όμως αν εξαιρέσουμε εκείνη την μικρή μειοψηφία ανθρώπων που τελικά δεν αγαπούν την μουσική και το λένε περισσότερο τυπικά, οι υπόλοιποι απλά ψεύδονται ακόμα και χωρίς να το καταλάβουν! Βλέπετε, όλοι μας, έχουμε ένα, άντε δύο, άντε τρία μουσικά ήδη τα οποία ασκούν μια παράξενη δύναμη μέσα μας.

Εγώ μεγάλωσα στην χρυσή εποχή των 80s εκεί που η μουσική ήταν κάτι σαν την φυσιολογική προέκταση του σώματος και της ομιλίας των ανθρώπων. Έζησα το κλασικό ροκ (πριν να ονομαστεί κλασικό!) και είδα τους θρύλους της μουσικής στο ξεκίνημα τους. Είναι φυσιολογικό λοιπόν να λατρέψω το Rock και τις περισσότερες κατηγορίες του. Να ξεσπάσω με το Metal και κάπου εκεί ανάμεσα ο έρωτας με την Κλασική (και γενικά ορχηστρική) Μουσική που προέκυψε στο πρώτο μου κονσέρτο που παρακολούθησα από κοντά. Ενδιάμεσα πέρασα εφηβικούς έρωτες με τον Κώστα Μπίγαλη και τον Θάνο Καλλίρη, θαύμασα την φωνή του Νίκου Πορτοκάλογλου, του Γιάννη Κότσιρα και του Αλκίνοου Ιωαννίδη. Και κάπου εκεί ανάμεσα, όσο μάθαινα να αγαπώ τον τόπο μου και την παράδοσή του, άρχισα να απολαμβάνω την Κρητική παραδοσιακή μουσική. Και θα σας φανεί ιδιαίτερο, αλλά δεν μπορώ να μην σημειώσω τον θαυμασμό μου για την Βυζαντινή Μουσική. Τόσο δύσκολη, τόσο ποιητικά και ηχητικά καλλιτεχνική, δεν μπορώ να μην ανατριχιάσω κάθε Κυριακή που ακούω τον ψάλτη και φίλο μου, Γιώργο Παπαστεφανάκη να χαϊδεύει τα αυτιά μου με την γλυκύτητα της φωνής του.

Και κάπως έτσι κυλάει μια ζωή, γεμάτη με ακούσματα, γιατί ισχύει πως... όταν πεθάνω, το soundtrack της ζωής μου θα είναι μια κασέτα με ατέλειωτα χιλιόμετρα τυλιγμένης ταινίας! Δεν μπορώ να φανταστώ την ζωή μου χωρίς μουσική σε κάθε στιγμή της ημέρας, σε κάθε υπόσταση, σε κάθε εμπειρία ή γεγονός, σε κάθε στιγμή που έζησα από τότε που θυμάμαι. Δεν θα ξεχάσω ποτέ στα τέλη της δεκαετίας του 80' που απέκτησα το πρώτο μου Walkman και έφερα την μουσική κυριολεκτικά πάνω μου!

Και πιστεύω πως λίγο-πολύ, ο καθένας από εσάς έχει μια ιδιαίτερη μουσική προσωπική ιστορία για να διηγηθεί και σίγουρα θα περιλαμβάνει πολλά και διαφορετικά ακούσματα..

Όμως...

Βαθιά μέσα μας, υπάρχει ένα είδος μουσικής που σε περιμένει σε κάθε δυσκολία της ζωής σου. Είναι αυτό το είδος που θα ακούσεις για να πάρεις δύναμη, που το άκουσμά του θα σε ανταμείψει για μια επιτυχία και η ένταση του θα σου δώσει την ευκαιρία να ξεσπάσεις. Είναι το είδος της μουσικής που όταν δεν έχεις έμπνευση για το ποια λίστα μουσικής θα ακούσεις σήμερα, γυρνάς εκεί για να είσαι σίγουρος ότι θα το απολαύσεις.,

...και για μένα αυτός, είναι ο ύμνος της μουσικής ολότητας

Και ξέρεις... η μουσική έχει μια μαγική ιδιότητα που εγώ δεν έχω συναντήσει πουθενά αλλού. Μπορεί να την ακούς στα θεόρατα ηχεία μιας πλατείας ή ενός μπαρ μαζί με άλλα διακόσια άτομα, μπορεί να χορεύετε όλοι μαζί παρέα στον ακριβώς ίδιο ρυθμό ή ακόμα και να τραγουδάτε φωναχτά συγχρόνως τους στίχους, όμως... την ίδια ώρα το μυαλό και η καρδιά ταξιδεύει με έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο στην ερμηνεία των στίχων και στην δύναμη της μελωδίας. Γιατί όσο κι αν η μουσική διαδίδεται μέσω του ανεξάντλητου ήχου, είναι τόσο, μα τόσο προσωπική... +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ o επιπόλαιος άνθρωπος και τα διαστημικά σκουπίδια του

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Ο άνθρωπος. Ένα επιπόλαιο, εγωκεντρικό, εγωιστικό και ανυπόμονο ον που κατάφερε ακριβώς εξαιτίας αυτών των στοιχείων να οικειοποιηθεί τον πλανήτη, να τον εκμεταλλευτεί και σιγά-σιγά να τον καταστρέψει.

Δεν είναι τυχαίο ότι οι επιστήμονες σήμερα μιλούν ανοιχτά για την ανάγκη να βρεθεί ένας πιθανός πλανήτης με συνθήκες που θα επιτρέπουν την αποικιοκράτηση. Σκεφτείτε μόνο, πως οι πόροι της Γης αρχίζουν να εξασθενούν την ίδια ώρα που κάποιοι άλλοι, χάνουν την αξία τους εξαιτίας αυτής της εκμετάλλευσης που υφίστανται.

Αλήθεια τι έχει καταφέρνει να μην καταστρέψει ο άνθρωπος; Η βιομηχανία, οι πόλεμοι, οι αντιλήψεις, ο φανατισμός και πολλές μορφές σύγχρονης διαχείρισης διαλύουν το περιβάλλον αλλά και τις κοινωνίες.

Και πολλού θα πίστευαν ότι όλα αυτά είναι αποτελέσματα σκοπιμοτήτων, χαμηλού επίπεδου και λανθασμένων αντιλήψεων. Θα είχε μια βάση, όμως... δεν είναι η απόλυτη εξήγηση όλο αυτό. Βλέπετε το ίδιο ακριβώς λάθος καταφέρνουν να κάνουν λόγιοι, μορφωμένοι, επιστήμονες και μάλιστα, άνθρωποι μιας επιστήμης που είχε την ευκαιρία να μην υποπέσει σε λάθη ανταγωνισμού. Της διαστημικής.

Πρόσφατα, είχαμε την ευκαιρία να μάθουμε τα αποτελέσματα ενός συμβουλίου που έδειξε πως 750.000 διαστημικά σκουπίδια άνω του ενός εκατοστού, βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τη Γη, ανάμεσα σε δορυφόρους που φυσικά εξυπηρετούν σημαντικούς σκοπούς της κοινωνίας μας όπως η μετεωρολογία, οι επικοινωνίες, η πλοήγηση κλπ. Τα... σκουπιδάκια αυτά συνήθως αποτελούν υπολείμματα των δορυφόρων που υπάρχουν ή υπήρχαν ή άλλων διαστημικών αποστολών με αποτέλεσμα η κάποτε υπέροχη εικόνα της Γης μας που ήταν κάπως έτσι:

Όμως αν κοιτάξετε σήμερα, θα δείτε πως η πραγματική της μορφή είναι, έτσι:

Πως σας φαίνεται; Δεν είναι εντυπωσιακά αηδιαστικό; Κι αν δεν σας έπεισε το πρόβλημα με το αισθητικό κομμάτι, μάθετε πως καθένα από αυτά τα κομμάτια μεγέθους ακόμα και χιλιοστών, ταξιδεύουν με 40.000 χιλιόμετρα την ώρα! Σκεφτείτε ένα από αυτά να προσκρούσει σε έναν δορυφόρο ή κάτι άλλο; Ουπς! Ξαφνικά οι επιστήμονες, αρχίζουν και ευαισθητοποιούνται...

Βλέποντας αυτήν την εικόνα, αμέσως το μυαλό μου πήγε σε έναν κακό νοικοκύρη που έχει ένα όμορφο σπίτι με κήπο, όμως δεν φροντίζει για αυτό όπως θα έπρεπε. Δηλαδή σαν κάτι τέτοιο:

Στην τελευταία περίπτωση βέβαια, μιλάμε για έναν τσαπατσούλη και την οικογένεια του. Τι γίνεται όμως όταν αυτό το φαινόμενο (της... τσαπατσουλιάς) επεκτείνεται στα... σύμπαντα κυριολεκτικά; Τι μήνυμα στέλνει αυτό για τον άνθρωπο; Ας προβληματιστούμε! +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ επισκεπτόμενος την γενέτειρα του yannidakis

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis

Σήμερα είναι μέρα για εξομολογήσεις και... κρητικές κριτικές!

Το τριήμερο της Πρωτομαγιάς που μόλις μας πέρασε, είχα την ευκαιρία να επισκεφτώ την πόλη του Ηρακλείου (πρώτη φορά στην Κρήτη!) με σκοπό να παρευρεθώ σε ένα γάμο δύο πολύ καλών μου φίλων. Η κοπέλα Ηρακλειώτισσα και ο... λεγάμενος εξ Αθήνας, αποφάσισαν να ενωθούν με τα ιερά δεσμά του γάμου, πατροπαράδοτα στον τόπο της νύφης. Η εμπειρία και η "ιστορία" που θα μοιραστώ μαζί σας αυτήν την Τετάρτη. χαρακτηρίζεται από πολλά και διάφορα στοιχεία, όμως, πρωτίστως, από πολύ φαΐ και... ρακί φυσικά!


Έπειτα από μια πολύ σύντομη πτήση την περασμένη Παρασκευή, φτάσαμε στο αεροδρόμιο Νίκος Καζαντζάκης περίπου στις 22:00 (αν θυμάμαι καλά), όπου και πήραμε ταξί για να μας πάει στο ξενοδοχείο που θα μέναμε, το οποίο όπως πληροφορήθηκα μετέπειτα, βρισκόταν κοντά στην "Χανιόπορτα". Με τον ταξιτζή, ο οποίος ήταν ευγενέστατος, ευχάριστος και καλαμπουρτζής, είχαμε μια ενδιαφέρουσα κουβέντα σχετικά με τους γάμους στην Κρήτη και το αν ντόπιες παντρεύονται αθηναίους, θεσσαλονικιούς κλπ ή το αντίστροφο. Μάλλον πειράχτηκε λίγο που του είπα ότι η νύφη ήταν από την Κρήτη και τους την κλέψαμε! Στα "κατά" του συγκεκριμένου "σκηνικού" θα βάλω την "αόριστη" ταρίφα της διαδρομής από το αεροδρόμιο στην πόλη, η οποία από ότι φαίνεται κυμαίνεται στα 12 με 15 ευρώ, ανάλογα τα κέφια του ταξιτζή! (Μάλλον υπαίτια είναι η κουβέντα που προηγήθηκε για τις νύφες...).

Εκείνο το βράδυ το ζεύγος μας υποδέχθηκε σε ένα τοπικό εστιατόριο με πολύ εύγευστα πιάτα και πρωτότυπες/πρωτόγνωρες για εμένα γεύσεις όπως αρνάκι με ένα περίεργο, ονομαστικά, ενδημικό φυτό το οποίο ήταν πεντανόστιμο (ας μας βοηθήσουν οι γνώστες του yannidakis σε αυτό!). Ενώ είχαμε ήδη φάει πριν την πτήση μας, μπορώ να πω ότι συνεχίσαμε να δειπνούμε (και να πίνουμε) όλο το βράδυ. Κουρασμένοι αλλά και "σκασμένοι", οδηγηθήκαμε προς το ξενοδοχείο...

Την επόμενη μέρα, την μέρα του γάμου, έπειτα από μια "επιδρομή" στον μπουφέ του ξενοδοχείου για πρωινό, κάναμε μια σύντομη βόλτα στην παράκτια περιοχή του Ηρακλείου για ένα σύντομο καφέ. Στο ενδιάμεσο "τσιμπήσαμε" και κάτι έτσι ώστε να αντέξουμε μέχρι το βράδυ στο τραπέζι του γάμου. Που να ξέραμε στα κρητικά τραπέζια πρέπει να πας νηστικός για τρεις μέρες... Η τελετή έλαβε χώρα στον ιερό ναό του Αγίου Τίτου, μια από τις πιο ιδιαίτερες εκκλησίες που έχω δει ομολογουμένως, Το τραπέζι του γάμου, πραγματοποιήθηκε σε γνωστό κέντρο δεξιώσεων περίπου 30 λεπτά από το κέντρο της πόλης. (αυτό με τα πολύχρωμα φώτα απ'έξω για όσους γνωρίζουν!). Μόλις κάτσαμε στο τραπέζι, ξεκίνησαν να έρχονται τα πιάτα της βραδιάς. Και λέω βραδιάς, διότι το κατσίκι και το αρνί "έδινε και έπαιρνε" καθ'όλη την διάρκεια του γεγονότος. "Μιλάμε" για πολύ κρέας... Κάποια στιγμή, υποδεχθήκαμε το ζευγάρι το οποίο χόρεψε το καθιερωμένο τραγούδι του γάμου, ενώ λίγο μετά περάσαμε σε κρητικά ακούσματα. Ευτυχώς, το ζευγάρι είχε προνοήσει πιο πριν και είχε κανονίσει για εμάς μαθήματα παραδοσιακών χορών, εάν και εφόσον θέλαμε να συμμετάσχουμε. Μπορώ να πω ότι για το μισάωρο μάθημα που παρακολούθησα. τα πήγα αρκετά καλά στο πεντοζάλι (και σε ένα άλλο "εύκολο" που δεν θυμάμαι πως λέγεται) ενώ τον Μαλεβιζιώτη τον "σκώτωσα"... Δεν φταίω όμως 100%. Ο λυράρης είχε άγριες διαθέσεις εκείνο το βράδυ! Πέραν του ατελείωτου χορού και κρεατογεύσεων, θα ήθελα να ξεχωρίσω το πεντανόστιμο "γαμοπίλαφο", καθώς επίσης και εκείνα τα τέλεια "μακαρόνια σε ζωμό κρέατος" που μας σέρβιραν νωρίς το πρωί. Και πάλι οδηγηθήκαμε προς το ξενοδοχείο για ανάπαυση, υπερχορτασμένοι.

Την Κυριακή που ξημέρωσε την αφιερώσαμε σε περιήγηση στο κέντρο της πόλης, στα γνωστά "λιοντάρια" αλλά και στην γύρω περιοχή, και σε μεσημεριανό σε ένα μικρό ταβερνάκι, Το φαγητό ακολούθησε ένας καφές σε μια "βεράντα" στο κέντρο της πλατείας, καθώς και βόλτες στα γραφικά σοκάκια της πόλης, Το ίδιο βράδυ, συνεχίσαμε τους περιπάτους σε πλατείες και δρόμους της περιοχής, ενώ δοκιμάσαμε και τον τοπικό γύρο (δεν θα μπορούσαμε να μην φάμε και κάτι ακόμα άλλωστε!). Στα αρνητικά του βραδινού μας, θα βάλω το σχόλιο του σερβιτόρου σχετικά με τις πατάτες στο πιτόγυρο/σουβλάκι, οι οποίες είναι "αυτονόητες" στην Κρήτη και αν δεν ζητήσεις να μην σου βάλουν, θα τις βρεις μέσα στο τυλιχτό. Για την ακρίβεια, στα αρνητικά θα βάλω το "ύφος" του! Κατά τα άλλα, ήταν μια ωραία βραδιά.

Την Δευτέρα της Πρωτομαγιάς, ενώ δεν είχαμε πολύ χρόνο μπροστά μας, είχαμε την ευκαιρία να επισκεφτούμε ένα από τα καλύτερα εστιατόρια του κέντρου (από ότι μας είχαν πει τουλάχιστον) δοκιμάζοντας πιάτα όπως "πατάτες τηγανητές με στάκα", "χοχλιούς μπουρμπουριστούς", "κόκορα με χυλοπίτες" και πολλά άλλα... Το λούκούλιο γεύμα ολοκλήρωσε ένα λικέρ ροδάκινό, ένα περίεργο γλυκό άσπρης κρέμας και φυσικά μια μαντινάδα σε ένα χαρτάκι για τον κάθε ένα μας. Όπως καταλαβαίνετε, αποχωρήσαμε από το νησί με τουλάχιστον 5 κιλά ο καθένας μας, αλλά, προσωπικά, δεν μετανιώνω για τίποτα!

Εν κατακλείδι, η σύντομη επίσκεψη μου στην πατρίδα του yannidakis, αποδείχθηκε μια πολύ καλή εμπειρία την οποία έχω σκοπό να επαναλάβω, αφού αισθάνομαι ότι δεν είχα την ευκαιρία να κάνω όλα όσα θα ήθελα και να επισκεφθώ τα μέρη που έπρεπε να δω. Μαζί θα συνοδευτεί και μια επίσκεψη στην πόλη των Χανίων, μιας και όπως με πληροφόρησαν (συγνώμη αν ακουστεί κάπως αυτό!) είναι ακόμα πιο ωραία και πιο γραφική. Συνιστώ ανεπιφύλακτα μια επίσκεψη σας και ένα ταξίδι στην Κρήτη για το φετινό καλοκαίρι. Μόνο όρεξη για φαγητό να έχετε, πιστέψτε με πως αρκεί...

ΥΓ: Η σημερινή εξομολόγηση λοιπόν αφορά την επίσκεψη μου στην πόλη του Ηρακλείου, χωρίς να ειδοποιήσω τον κ. Σπυριδάκη μιας και ο χρόνος παραμονής ήταν αρκετά περιορισμένος! Στο νησί της Κρήτης λοιπόν θα πω...

Εις το επανιδείν... +Vaggelis Episkopou

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ έγκλημα και χρόνος

Χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis

Σήμερα δεν θα καταλήξουμε σε αξιωματικές διατυπώσεις, ούτε θα καταλήξουμε (πιθανότατα) σε κάποιο δογματικό συμπέρασμα. Ο προβληματισμός σήμερα βλέπετε είναι μεγάλος, και με ιδιαίτερες προεκτάσεις. Φτάνει λοιπόν ξημερώματα Παρασκευής στ' αυτιά μας η είδηση για τη μικρή Στέλλα, της οποίας τη δολοφονία ομολόγησε ο ίδιος της ο πατέρας. Τις επόμενες ώρες οι νέες πληροφορίες ήταν καταιγιστικές: οι παραδοχές των αστυνομικών για το πόσο κυνικός ήταν ο πατέρας, στον οποίο εν τέλει απαγγέλθηκαν κατηγορίες για ανθρωποκτονία και περιύβριση νεκρού, κατά την ομολογία του και η μεθοδική και ψύχραιμη αντίδρασή του μετά το έγκλημα έκαναν όλη την Ελλάδα να ανατριχιάσει.

 Στον παροξυσμό λοιπόν των ημερών, άκουσα (θεωρώ και αρκετοί άλλοι) πολλές φορές στο δρόμο ή σε συζήσεις το κλασικό: "πώς έχουμε γίνει έτσι", με τη φράση να δηλώνει τη θεωρητική κατάντια των ημερών μας, με την άρση κάθε ηθικού φραγμού και την αχαλίνωτη εξάπλωση ειδεχθών εγκλημάτων, όπως το παρόν. Δεν μπορώ να σας κρύψω ότι με έβαλε σε σκέψεις. Θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε κάτι τέτοιο, όταν μόλις τις τελευταίες δεκαετίες, με τη θεαματική πρόοδο και τα μέσα που μας χάρισε η τεχνολογία, έχουμε τη δυνατότητα συνοπτικής παρακολούθησης του τι συμβαίνει στον κόσμο; Δεν είναι πολύ πιθανό να διαπράττουμε λογικό σφάλμα εδώ; Κάλλιστα θα μπορούσαν όλα αυτά τα ανατριχιαστικά συμβάντα να συμβαίνουν διαχρονικά σε κάθε μήκος και πλάτος της γης κι εμείς απλά να μην τα γνωρίζουμε/γνωρίζαμε!

Επιπλέον, δύσκολα θα μπορούσε κανείς να θέσει χρονικά όρια στη διαταραχή του ανθρώπινου μυαλού (η οποία και αποτελεί κατ' εξοχήν τη βάση των ακραίων εγκλημάτων). Ακόμη και αν υπάρχουν (που υπάρχουν!) παράγοντες στην κοινωνία του σήμερα που επιδεινώνουν τέτοιες καταστάσεις ή συντελούν, για να είμαστε ακριβέστεροι, στην ευκολότερη μετάβαση από το "δυνάμει" στο "ενεργεία", αυτό δεν αναιρεί άλλους, διαφορετικούς αλλά αντίστοιχους παράγοντες που υπήρχαν στις εποχές που μνημονεύονται ως "οι παλιές, καλές". Μιλάμε για εποχές με περισσότερο ρατσισμό, άπειρες κοινωνικές ανισότητες και σαφώς λιγότερες ελευθερίες... Κάπου λοιπόν το όλο επιχείρημα χωλαίνει. 

Παρ' όλο που πρόκειται, όπως είπαμε και πιο πάνω, για ένα πολύ μεγάλο κοινωνιολογικό θέμα, τείνω λογικά να πιστέψω πως δεν είναι τόσο μεγάλες οι αλλαγές όσο παρουσιάζονται ανάμεσα στο εξιδανικευμένο "χθες" και το ενοχοποιημένο "σήμερα", σχετικά τουλάχιστον με το ζήτημα που πραγματευόμαστε. Η τεχνολογία με την live παγκόσμια ενημέρωση, η μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα των αρχών στην εξιχνίαση και η συσσωρευμένη οργή μας για την καθημερινότητα της ζωής της εποχής μας αποτελούν πιθανότατα τους παράγοντες που συναπαρτίζουν την κοινωνική αυτή παραίσθησή μας.

+Κωνσταντίνα Πορφυρού

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ~ εκεί που χωράνε απωθημένα είναι σκοτεινά

 you've got to take this moment στο +yannidakis

Στο νηπιαγωγείο μαθαίνεις όσα θα έπρεπε να επαναλαμβάνεις χωρίς παρεμβολές όσο ζεις... Μετά μπερδεύεσαι...
Οι άνθρωποι είναι ανεπίδεκτοι στα σημαντικά και η κοινωνική τους εκπαίδευση στριμώχνεται σε μια χρονιά, και ό,τι αρπάξεις...
Ως νήπιο, παίζεις, κάνεις παρέα και τίποτα ανούσιο δε σε αποσπά...
Το νηπιαγωγείο είναι το πιο χρήσιμο ''εργαστήριο''. Δεν πρέπει να ξεχνάς τι μαθαίνεις!
Έχεις χεράκια, έχεις νερομπογιές. έχεις αιχμηρά αντικείμενα...

Δεν έχεις συνείδηση... έχεις ένα περήφανο ψαλιδάκι που δεσπόζει μπροστά σου με τις στρογγυλεμένες του άκρες, μάτι που περιμένει να τραυματιστεί. αγόρια που σου τραβάνε τα μαλλιά γιατί τους αρέσεις. Επίσης, έχεις τσουλήθρα για να ξεσκάς και σκάμμα για να βουλιάξεις όταν σε σπρώχνουν άτσαλα.

Έχεις και πλαστελίνη την οποία χρησιμοποιείς όταν οι εσωτερικές σου σκέψεις γίνονται πολύ πιεστικές, μερικές φορές θες να τη φας αλλά ''μόνο οι βλάκες τρώνε πλαστελίνη''. Όλα τα ξέρεις από την πρώτη κιόλας βδομάδα στο νηπιαγωγείο.

Κάνεις φίλους στο νήπιο. Τους προστατεύεις, τους αγκαλιάζεις. Με το φίλο σου μοιράζεσαι τους μαρκαδόρους που γράφουν ''καλά'', κυρίως όμως ανυπομονείς να ξημερώσει για να σε πάρει η μαμά από το χεράκι να πάτε να τον ξαναδείς, να παίξετε...

Στο νηπιαγωγείο, σου δίνεται ένα σημαντικό μάθημα που όμως δεν αντιλαμβάνεσαι: Οι φίλοι υπάρχουν για να είναι ευχάριστοι μόνο!
Κανένας δε σου το λέει... Είναι σαν να επικρατεί παγκόσμια συνωμοσία, σε πρήζουν στη φανφάρα, αλλιώς θα γίνονταν σμπαράλια οι κοινωνικοί δεσμοί.
Στο σχολείο ουσιαστικά σπαταλάς χρόνο σε βλακείες - δε μαθαίνεις σωστούς ορισμούς, ενώ μόνο αυτούς μπορείς να θυμάσαι!

Αν κάποιος που έχει υπάρξει ευχάριστος, τραυματιστεί στη ''μάχη'', θα τον κουβαλήσεις στην πλάτη σου. Εκεί έγκειται η ευγένεια της φιλίας. Δεν πρόκειται για συμφέρον.

Οι συγγενείς πρώτου βαθμού μπορεί ποτέ να μην έμαθαν πως, αν και εισαι δυο μέτρα άντρας, καμιά φορά δακρύζεις από συγκίνηση σκεπτόμενος τις δικές σου δύσκολες νύχτες. Στα σημεία που δεν ευδοκιμούν οι οικογένειες ευδοκιμούν οι φιλίες! Όσο πιο ορφανός, τόσο πιο φίλος!

Φίλος είναι ο άνθρωπος που ανυπομονείς να δεις. Αν σε ΄΄μαυρίσει'', τον σβήνεις σαν μπουτζούρα. Ένα πεντάχρονο ξέρει πώς γίνεται... +Nastazia A

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

εικονικοί προβληματισμοί @3Dmaps και ετοιμάσου για ένα τεράστιο ταξίδι στο διάστημα

μια εικόνα ισούται με χίλιες λέξεις. Πόσες απ' αυτές φτιάχνουν έναν προβληματισμό;

Αυτός, είναι ο μεγαλύτερος τρισδιάστατος χάρτης που φτιάχτηκε ποτέ. Προσπαθεί να αποτυπώσει τα δισεκατομμύρια των άστρων που υπάρχουν εκεί έξω. Και απλά... χάνεσαι! +Yanni Spiridakis 

 Διαβάστε περισσότερα.. »

KYΜΑΤΙΖΟΝΤΑΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΑΠΡΙΛΙΟΥ ~ κυματίζω αλκοόλ

ακροβατώντας σε κύματα ρεαλισμού & ρομαντισμού, σκέψεις & συναισθήματα αποτυπώνονται σε λέξεις

Καλώς ορίσατε στις σκέψεις του +yannidakis

 Ήθελα να σας πω ότι χθες το βράδυ προσπαθούσα να κυματίσω τις άτιμες τις σκέψεις κι αυτές όχι μόνο δεν κυματίζανε αλλά με κοροϊδεύανε κι από πάνω.

- Κυματίζεις σκέψεις; Χαχαχαχα, μήπως μας πλένεις κιόλας και μας απλώνεις με μανταλάκια σαν την μπουγάδα;

- Σας παρακαλώ για σοβαρευτείτε λιγάκι!

Η απάντησή μου δεν ακούστηκε μέσα στα δυνατά γέλια.

- Άσε μας ρε φίλε, πολύ σοβαρός μας το παίζεις. Μια μέρα μας λες για το μεγάλο σου έρωτα που έχασες...κλαψ και μετά χορεύεις με την αγαπημένη σου μέσα στη βροχή. Έτσι που μας κυματίζεις θα πάθουμε καμιά ναυτία.,

Άρχισα να σκέφτομαι σοβαρά πως το τέταρτο ουισκάκι δεν ήταν και τόσο καλή ιδέα. Προσπάθησα να συγκεντρωθώ και να πνίξω τις φωνές που κουδούνιζαν σαν περιπαιχτικοί αρλεκίνοι μέσα στον εγκέφαλό μου. Ανακάθισα στην πολυθρόνα μου, σχημάτισα το πιο σοβαρό ύφος που μπορούσα στο πρόσωπό μου και αποφάσισα να αγνοήσω τις φωνές.

- Πολύ κυριλέ ο τύπος. Για δες σοβαρότητα! Αν σοβαρέψεις περισσότερο θα σου βγούμε κυματιστές από τα μπατζάκια..χαχαχαχα.

Είχα αρχίσει να εκνευρίζομαι. Σηκώθηκα και περπάτησα προς την πόρτα. Σκέφτηκα πως ο βραδινός ψυχρός αέρας θα με βοηθήσω να εξαλείψω τους καλικαντζάρους που είχαν αυταρχικά πάρει τον έλεγχο του μυαλού μου.

- Ωωωωω, θα μας γράψεις τώρα κάτι για το φεγγάρι; Κάτσε να κυματίσουμε λίγο: “φεγγαράκι μου λαμπρό...”

Αυτό ήταν! Δεν άντεχα άλλο! Ήμουν απόλυτα σίγουρος πως οι φωνές ήταν απλά δημιουργήματα του μυαλού μου αλλά αισθανόμουν τελείως αδύναμος να τις καταπολεμήσω. Επέστερψα στην πολυθρόνα μου και άνοιξα τον υπολογιστή. Κοίταξα την κενή σελίδα που με τύφλωνε από τη λευκάδα της και άρχισα να ιδρώνω από τον πανικό που πάντα με κυριεύει όταν κοιτάζω τη λευκή σελίδα μπροστά μου.

- Θέλεις να σου δώσουμε μια ιδέα φίλε; Απόψε αντί να κυματίζεις εμάς για δεν πας να κυματίσεις καμιά σημαία...χαχαχαχα. Μάλλον άσε καλύτερα. Πήγαινε να δεις αν κουνιούνται οι βάρκες στο λιμάνι.

Έκλεισα τον υπολογιστή με απίστευτα νεύρα. Ξάπλωσα στο κρεβάτι αποφασισμένος πως απόψε δε θα έγραφα τίποτα. Από πείσμα και μόνο δεν θα άφηνα αυτές τις ενοχλητικές φωνές να με χλευάζουν ασταμάτητα. Δυστυχώς ξέχασα πως το ανήσυχο μυαλό είναι αυτό που συνήθως δε σε αφήνει να κοιμηθείς. Σηκώθηκα και άνοιξα το υπολογιστή.

Με την απόλυτη σοβαρότητα που αρμόζει σε ένα δραματικό συγγραφέα που έχει τη μεγαλύτερη έμπνευση για ένα σοβαρό ψυχολογικό θρίλερ που αναζητά τις αιτίες για τη μάστιγα της σύγχρονης κοινωνίας, άρχισα να πληκτρολογώ:

“φεγγαράκι μου λαμπρό, φέγγε μου να περπατώ...”+Niko Spiridakis

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΩΘΗΣΕΙΣ ~ η δημοκρατία απαιτεί εφαρμογή των νόμων

κείμενα προβληματισμού, από τα πιο εκλεκτά ιστολόγια της Ελλάδας

από: ΘΑΝΟΣ ΕΥΗ koukfamily

«…Η Δημοκρατία αυτοκαταστρέφεται, όταν οι Πολιτικές Εξουσίες καταχρώνται το δικαίωμα της Ελευθερίας και της Ισότητας και εκπαιδεύουν τους πολίτες έτσι ώστε: - Να θεωρούν την αυθάδεια ως δικαίωμα, την παρανομία ως Ελευθερία, την αυθάδεια του λόγου ως Ισότητα και την αναρχία ως ευδαιμονία…».
(ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ: Αρεοπαγιτικός την εποχή του Σόλωνα και Κλεισθένη)

Είναι αλήθεια ότι η περίοδος από το 1974 μέχρι σήμερα, είναι η μεγαλύτερη περίοδος Δημοκρατίας την οποία έζησε η πατρίδα μας.

Βέβαια και αυτή την Δημοκρατία την καταχραστήκαμε, όταν πρώτα οι Κυβερνώντες παραβίαζαν κατ’ εξακολούθηση τους Νόμους αυτής, που είναι το θεμέλιο λειτουργίας της. Κατ’ αυτόν τον τρόπο και ο λαός παραδειγματισθείς από την πολιτική του Ηγεσία. Βέβαια οι παραυτών παρεπιδημούντες συγγενείς και φίλοι, για άλλη μια φορά επαλήθευσαν την ανωτέρω αναφερόμενη ρήση του Ισοκράτη. Και όπως ήταν επόμενο σε μία χώρα στην οποία η έννοια της Δημοκρατικής Παιδείας έλλειπε, συμπεραμαρτούντος ίσως προς τούτο και του τρόπου Διοίκησης των Κυβερνήσεων μετά την Κομμουνιστική Ανταρσία στη Χώρα μας, σχετικά με την συμπεριφορά αυτών προς μερίδα του Ελληνικού λαού, έφθασε σήμερα σημαντική μερίδα της Κοινωνίας να θεωρεί τα πάντα Δημοκρατικά κεκτημένα, ακόμη και την ανομία.

Και! Έτσι, βλέπουμε μετά την μεταπολίτευση όλα πολύ περίεργα να αλλοιώνονται, όπως π.χ.
Το δικαίωμα συνάθροισης κοινωνικής ομάδος, μεταμορφώθηκε σε δικαίωμα ταλαιπωρίας, απώλειας χιλιάδων εργατοωρών, εργασίας και οικονομικής καταστροφής Δημοσίων Οργανισμών και μεγάλης μερίδας άλλων συμπολιτών των.
Η ουτοπία που ονομάζεται Πανεπιστημιακό άσυλο, έγινε ορμητήριο παραβατών και απαραβίαστο για άλλες ιδέες, νεοφιλελεύθερες ή αντικομουνιστικές. Εδώ βλέπουμε, τα δεκάδες Πανεπιστήμια, που χωρίς λογική δημιουργήθηκαν, εκεί και ως έτυχε, που δεν συμμαζεύονται σήμερα με τίποτε, και εμείς το μόνο που συζητάμε είναι οι φανταστικοί και απίθανοι κίνδυνοι από την κατάργηση του Ακαδημαϊκού Ασύλου.
Μια αντίληψη που δυστυχώς επιβάλλεται, από έναν αριστερό και εκτός χρόνου συντηρητισμό, που εμπεδώθηκε και διατηρήθηκε στα Πανεπιστήμια, όταν σήμερα η ελευθερία λόγου υπάρχει σε όλες τις εκφάνσεις της Ελληνικής Κοινωνίας. Ακόμη και στο καφενείο.
Για να ξεριζώσουμε τα παθογενικά αυτά στοιχεία της χώρας μας, μας δίδεται μια Ευκαιρία με την Οικονομική Κρίση που διέρχεται η χώρα μας, μην την χάσουμε.

Πρέπει οι Πολιτικές ηγεσίες της χώρας μας, να προβληματισθούν άμεσα, για την επικίνδυνη αυτή καθολική απόρριψη της Πολιτικής της χώρας μας, από όποια παράταξη και αν προέρχεται.

Διότι, είναι λάθος να λέγεται, στην Δημοκρατία, «Πάντα υπάρχουν λύσεις», μία και μοναδική λύση υπάρχει σ’ αυτήν, η «εφαρμογή των Νόμων» με μπροστάρηδες πάντοτε τις πολιτικές ηγεσίες του Λαού, άλλως η διαρκής Πολιτική απόρριψη είναι πολύ επικίνδυνη, με επόμενο στάδιο την οχλοκρατία και την αναρχία με τα μύρια επακόλουθα. Υπεύθυνοι βέβαια οι πολιτικές Ηγεσίες της χώρας, που δεν έδωσαν σε τίποτε το Παράδειγμα και δεν παραδειγματίστηκαν σε τίποτε από την Ιστορία. Βασικό στοιχείο Ηγεσίας είναι το παράδειγμα.

Προσοχή ο κώδων του κινδύνου σήμανε, για τις πολιτικές ηγεσίες. Τα κόμματα επιτέλους πρέπει ν’ αναγνωρίσουν την λάθος πορεία και συμπεριφορά των μέχρι σήμερα, την οποία και να καταδικάσουν έμπρακτα. Τέλος όλες μαζί οι Πολιτικές Δυνάμεις της χώρας μας, ξεπερνώντας τους εαυτούς των και τα επιζήμια κομματικά ταμπού που επικρατούν δυστυχώς ακόμη και σήμερα, και αφού βρουν έστω, τα κοινά  σημεία που τους ενώνουν για το καλό του Ελληνικού Λαού και της Πατρίδος, να καθίσουν στο ίδιο τραπέζι και να βρουν λύσεις, τις ολιγότερο οδυνηρές για τον τόπο μας, χωρίς υστεροβουλία και προ παντός χωρίς Λαϊκισμούς. Είναι Ιερά υποχρέωση των πολιτικών μην κοροϊδεύετε τον εαυτόν σας και τον Ελληνικό λαό. Η Λύση είναι μεταξύ σας, έχετε Ιερό καθήκον να διασώσετε την χώρα. Άλλη λύση δεν υπάρχει. Αλλιώς φύγετε το ταχύτερον, να έλθουν άλλοι, που θα μπορούν να συνεργαστούν με φάρο την διάσωση της Πατρίδος.

Ιωάννης Μ. Ασλανίδης
Αντγος ε.α.

 Διαβάστε περισσότερα.. »

σχόλιο της εβδομάδας χωρίς λόγια για τον παιδοκτόνο της #6χρονης Στέλλας

Η ΕΙΔΗΣΗ
Δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψει κανείς το μέγεθος της τραγωδίας που εκτυλίχθηκε, στην υπόθεση εξαφάνισης και ανθρωποκτονίας της 6χρονης Στυλιανής Εικοσπεντάκη.
Το άτυχο παιδάκι, αυτή η αθώα ψυχούλα, βρέθηκε από τους αστυνομικούς του Τμήματος Εγκλημάτων κατά Ζωής νεκρή, μέσα σε σακούλα σκουπιδιών και πεταμένη από τον ίδιο της τον πατέρα μέσα σε κάδο απορριμμάτων στην Αγία Βαρβάρα, περίπου 1,5 χλμ. από το σπίτι τους.
Η σορός του παιδιού ήταν αρτιμελής. Πλέον ο συνταξιούχος αστυνομικός και πατέρας του παιδιού, που αντιμετωπίζει ψυχολογικά προβλήματα, κρατείται και σχηματίζεται δικογραφία σε βάρος του για την ανθρωποκτονία της ίδιας του της 6χρονης κόρης.
ΤΟ HASHTAG
#6χρονη Στέλλα
ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ
Μόνο εμετό μπορεί να αισθανθεί κανείς για τις λεπτομέρειες τις συγκεκριμένης υπόθεσης. Βλέπετε, είναι πολύ εύκολο να χάσεις τον έλεγχο με το παιδί σου που για κάποιο λόγο νομίζεις ότι του έχεις περισσή εξουσία, όχι όμως στο αφεντικό σου ή στον φίλο σου.
Ο προβληματισμός μου και το σχόλιο μου, αφορούν το ποια τιμωρία μπορεί να είναι αρκετή για αυτό το είδος ανθρώπου.
+Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΣΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ #HASHTAG ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΕΚ-ΠΑΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΑΠΡΙΛΙΟΥ ~ ποιος είναι τελικά ο νονός;

περι-γράφοντας πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Μπορεί στις μέρες μας να αποτελεί μια εντελώς παρεξηγημένη έννοια, όμως ένας άνθρωπος εκτός από γονιός μπορεί να είναι υπεύθυνος για κάποιο παιδί με μία εντελώς διαφορετική μορφή, αυτή του πνευματικού πατέρα/μητέρας. Ο... νονός!

Κατά κύριο λόγο ο νονός στις μέρες μας είναι συνυφασμένος με ορισμένες απολύτως υλικές "συναλλαγές". Ο νονός αγοράζει λαμπάδα, σοκολατένιο αυγό και παπουτσάκια. Ανάλογα με την ηλικία, η λαμπάδα από φιογκάκι αποκτάει Barbie τροχόσπιτο ή Spiderman με μηχανισμό εκτόξευσης αράχνης! Τα παπούτσια γίνονται παιχνίδια και μετρητά και ο νονός είναι συνεπής στα γενέθλια, το Πάσχα και τα Χριστούγεννα.

Ε, λοιπόν όχι! Αυτό δεν έχει καμία σχέση με τον αληθινό ρόλο του νονού. Πρέπει αρχικά να

συμφωνήσουμε ότι η ονοματοδοσία αποτελεί μια καθαρά θρησκευτική πράξη. Γιατί η βάφτιση γίνεται στην Εκκλησία όχι στο Δημαρχείο... Και κάπως έτσι ο νονός αποκτά μια δυσδιάκριτη θέση στην ζωή του παιδιού. Πολύ σημαντικό το να μην μπερδεύεται η δική του δικαιοδοσία με αυτή της μαμάς και του μπαμπά.

Ο νονός είναι ένας καθαρά πνευματικός τίτλος. Θεωρητικά, δεν τον νοιάζει αν το παιδί πίνει το γάλα του, έκοψε την πάνα, έγινε αθλητής ή επέλεξε κιθάρα ως μουσικό όργανο. Τον ενδιαφέρει αν είναι δίκαιος, αν προσέχει τον συνάνθρωπο του και το περιβάλλον, αν είναι καλός άνθρωπος και αν εξελίσσεται σε χρήσιμο. Τον ενδιαφέρει αν προσεύχεται και πηγαίνει στην Εκκλησία και όχι αν προτιμάει να υποστηρίζει τον ΠΑΟΚ ή τον Άρη.

Συνεπώς, κάπως έτσι πρέπει να είναι και τα δώρα του, τα παραδείγματα του. Η Barbie και ο Spiderman, είναι ωραία παιχνίδια που δεν θα αποφύγει να μαζεύει απ' το χαλί η μαμά τα βράδια, όμως έχει παππού και γιαγιά για αυτά τα δώρα. Έχει γονείς και καμιά κολλημένη θεία, όχι τον νονό! Τα δώρα του νονού πρέπει να είναι συμβολικά. Καθαρά πνευματικά ή και υλικά που θα ανάγουν το ίδιο το δώρο σε κάποιο πνευματικό ή ηθικό πρότυπο.

Πρέπει να βοηθούν την πνευματική εξέλιξη του παιδιού. Πρέπει να το ωθούν και να το 

παραδειγματίζουν στο να βοηθάει τον αδύναμο, στο να μοιράζεται με τον φτωχό και στο να υπερασπίζεται τον αδικημένο. Ο νονός δεν θα κάνει το πνευματικό του παιδί "μάγκα" στην παρέα του, όμως έχει χρέος να τον ανυψώσει στα μάτια Του Θεού και να τον παραδώσει χρήσιμο στην κοινωνία. Και για να το καταφέρει αυτό, τα δώρα δεν αρκούν. Χρειάζεται η φυσική παρουσία του νονού, χρειάζεται η προσωπική ενασχόληση και η ανάπτυξη της διαπροσωπικής σχέσης και μετέπειτα εμπιστοσύνης μεταξύ τους.

Γι' αυτό εσείς που είστε νονοί, σκεφτείτε το την επόμενη φορά που θα αγοράσετε ένα δώρο. Σκεφτείτε την διαχείριση του χρόνου σας και φροντίστε να εντάξετε σε αυτόν και το πνευματικό σας παιδί. Όσο για τους γονείς... μην ντραπείτε να μιλήσετε με τον πνευματικό γονέα του παιδιού σας για το πως θέλετε να αναπτυχθούν οι μεταξύ τους σχέσεις. +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ~ εσύ πόσο ικανός είσαι να θυσιάζεις;

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Ένα από τα χαρακτηριστικά των ανθρώπων ήταν ανέκαθεν η υπέρβαση. Ιστορικά, ο άνθρωπος έχει υπερβεί εαυτό για να τα βάλει με άγρια ζώα προκειμένου να εξασφαλίσει την τροφή, με την φωτιά που τελικά από απειλή έγινε εργαλείο για την άμυνα, την επίθεση, την τροφή και την θέρμανση. Ακόμα και επικοινωνιακά, κατάφερε να δημιουργήσει δεσμούς με άλλους ανθρώπους. Να αναπαραχθεί, να φτιάξει ομάδες, κοινότητες, χωριά και να συντονιστεί υποβιβάζοντας το "εγώ" υπέρ του "εμείς".

Σε αυτήν την πορεία -η οποία βρίσκεται σε εξέλιξη- ο άνθρωπος άρχισε να αναπτύσσεται μέσα στα διάφορα κοινωνικά σύνολα ακριβώς επειδή έμαθε να λειτουργεί ομαδικά. Αυτό πολλές φορές σημαίνει ότι έπρεπε να δεχτεί την πλειοψηφία, να υπακούσει σε εντολές ή ακόμα και να ανεχθεί κάτι μακριά από τα συμφέροντά του, προκειμένου και πάλι, να υπηρετήσει το κοινωνικό σύνολο.

Και επειδή στην Ιστορία του, ο άνθρωπος είναι ένα μοτίβο από άπειρες υπερβάσεις, έχει ενδιαφέρον να δούμε πως οι υπερβάσεις αυτές, κάποιες φορές ονομάστηκαν και θυσίες!

Δεν μπορώ να μην ανακαλέσω την Παλαιά Διαθήκη και το εδάφιο σύμφωνα με το οποίο ο Θεός ζήτησε από τον Αβραάμ να θυσιάσει τον γιο του Ισαάκ που τόσο δύσκολα είχε συλλάβει η γυναίκα του. Στην ιστορία αυτή, επρόκειτο απλά για μια δοκιμασία μιας και ο Θεός απλά δοκίμασε την πίστη του Αβραάμ.

Στην πραγματικότητα όμως, καθημερινά άνθρωποι θυσιάζονται για ιδέες, αντιλήψεις ή άλλους ανθρώπους. Πόσοι στρατιώτες θυσιάστηκαν για τον βασιλιά τους και πόσοι άλλοι θυσιάστηκαν σε έναν πόλεμο για την ελευθερία ή κάποια επανάσταση ενάντια των κατοχικών δυνάμεων.

Υπάρχουν κι άλλες θυσίες όμως, όπως αυτή ενός αστυνομικού που προτάσσει τον θώρακα για να σώσει έναν συνάδελφο ή έναν αθώο πολίτη. Υπάρχει η θυσία του γονέα που πέφτει στις ρόδες του αυτοκινήτου για να σώσει το παιδί του. Και κάπως έτσι, κάποιος χάνεται.

Είναι όμως οι απώλειες αυτές μόνο βιολογικές; Μήπως κάποιος να θυσιαστεί χωρίς απαραίτητα να χάσει την ζωή του; Δεν μπορώ να μην αναφέρω χιλιάδες γυναίκες θύματα ανόητων παραδόσεων που "δόθηκαν" ή ακόμα χειρότερα, πουλήθηκαν από τους γονείς τους σε άντρες. Κι αν αυτό δεν έγινε τόσο βάναυσα, αμέτρητοι άνθρωποι θυσιάζουν το "εγώ" τους για κάποιον απώτερο σκοπό. Ποιον άραγε; Μήπως είναι η οικονομική ευμάρεια ή μήπως τα παιδιά τους; Στην πρώτη περίπτωση, η άνετη ζωή μπορεί να αποτελέσει ένα μεγάλο κίνητρο υπομονής, υποταγής και θυσίας, στην δεύτερη περίπτωση, ο γονέας αποποιείται κάθε φιλοδοξίας, κάθε ονείρου, κάθε προσωπικής απόλαυσης, ικανοποίησης ή απλά δικαίωσης, προκειμένου να δώσει στο παιδί του αυτό που κρίνει σωστό. Από τα απαραίτητα υλικά εφόδια έως μία καθώς πρέπει οικογένεια που διαμορφώνει ένα συμβατό περιβάλλον για να ζει.

Όλοι έχουμε κάνει θυσίες σε αυτή τη ζωή. Και πιστέψτε με, θα κάνουμε κι άλλες. Όμως... Τι είμαστε ικανοί να θυσιάσουμε και για ποιον σκοπό; Υπάρχει κάποιο όριο; Μια κόκκινη γραμμή ακόμα και για την υπέρτατη απόλαυση; Και ποιο κατέχει τα πρωτεία; Ο έρωτας; Η αγάπη; Η ευτυχία; Τα παιδιά; Τα λεφτά; Η δόξα; Κάντε την αυτοκριτική σας και ετοιμαστείτε. Η στιγμή της θυσίας έρχεται χωρίς να προλάβεις να την οργανώσεις στο μυαλό, την καρδιά και στο σώμα... +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ γιατί ο ερντογάν δεν κέρδισε στο δημοψήφισμα;

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Περίμενα τόσο πολύ για να τοποθετηθώ για το δημοψήφισμα στην τουρκία ανήμερα του Πάσχα που νομίζω πως ίσως σήμερα είμαι ακόμα και εκτός θέματος! Ας είναι... Όλο αυτό το διάστημα επωφελήθηκα αναμένοντας και τις όποιες εξελίξεις αλλά και τις αντιδράσεις των υπολοίπων δημοσιογράφων, αρθρογράφων, πολιτικών και γενικά της κοινής γνώμης.

Και όντως ακούστηκαν εξαιρετικά ενδιαφέρουσες απόψεις -ειδικά με δεδομένο πως ο Ερντογάν κέρδισε το δημοψήφισμα οριακά- οι όποιες συγκλίνουν σε ένα μάλλον αρνητικό κλίμα για τον νέο "Σουλτάνο" της τουρκίας. Πολλοί μιλούν για το τέλος του, άλλοι προβλέποντας πως θα έχει την τύχη του Καντάφι και του Σαντάμ κι άλλοι ότι οι διχόνοια θα είναι τόσο μεγάλη που δεν θα αργήσει να πέσει θύμα κάποιας τρομοκρατικής ενέργειας αφήνοντας την τουρκία ακέφαλη. Κάποιοι το τραβάνε και βλέπουν την εκπλήρωση προφητειών και πολέμων, ενώ οι περισσότεροι συμφωνούν πως όσο ο Ερντογάν θα περνάει δύσκολα στην χώρα του, τόσο πιο πολύ θα σκληραίνει την στάση του στην Ευρώπη, την Ελλάδα κλπ.

Σε κάθε περίπτωση, είναι γεγονός πως ο Ερντογάν κέρδισε το δημοψήφισμα, απέκτησε το δικαίωμα να προχωρήσει σε αυτές τις 8 συνταγματικές αναθεωρήσεις που θα του δώσουν αυξημένη δικαιοδοσία και θα τον μετατρέψουν σε πραγματικό μονάρχη σε ένα καθεστώς που τυπικά θα αποκαλείται προεδρική δημοκρατία, όμως αυτό το 51,34% δεν μπορεί να το χωνέψει ούτε ο ίδιος. Είναι ένα νούμερο που του έκλεψε την χαρά και θα τον οδηγεί ως το τέλος μιας και θα γνωρίζει πολύ καλά πως η μισή τουρκία δεν είναι μαζί του. Ποια μισή όμως τουρκία; Όπως θα δείτε στον χάρτη με τον καταμερισμό ψήφων, η καλύτερη μισή, η πολιτισμένη, Δυτική τουρκία στην οποία βασίζεται η ανάπτυξη, ο πολιτισμός και η πρόοδος με βάση το όραμα του Ερντογάν, τον καταψήφισε! Η αλαζονική του φιλοδοξία έπεισε μόνο τους πολίτες στα ενδότερα, των οποίων το βιοτικό επίπεδο είναι ως γνωστόν υποανάπτυκτο και ουδεμία σχέση έχει με την τουρκία της Δύσης η οποία κατά κόρον προβάλλεται στα Μέσα.

Άρα ο Ερντογάν γνωρίζει καλά πως μόνο τυπικά κέρδισε. Γνωρίζει πως η νίκη του δεν αντικατοπτρίζεται στους ανθρώπους που υπηρετούν τα συμφέροντα της χώρας και ως εκ τούτου αυτό μας αφήνει διάφορες υποψίες για την επόμενη μέρα. Τι πραγματικά θα κάνει από δω και μπρος; Στις σχέσεις με την Ευρώπη, την επιθετικότητα προς την Ελλάδα (που πιστέψτε με, είναι δευτερεύον θέμα για αυτόν), τις σχέσεις του με την Ρωσία, τις ΗΠΑ, αλλά και τους Κούρδους που ίσως αποτελούν το βασικότερο αγκάθι της τουρκικής διακυβέρνησης.

Εγώ δεν θα ήθελα να κάνω κάποια πρόβλεψη, όμως αναγνωρίζω πως ο Ερντογάν είναι αλαζόνας και νομίζει ότι έχει τόσο μεγάλη δύναμη που μπορεί εκείνος να ελέγχει το παιχνίδι των διμερών του σχέσεων. Κάποιος θα του μάθει όμως ότι τα πράγματα δεν είναι έτσι και τότε... +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ ικανοποιώντας τους άλλους, χωρίς να ικανοποιούμε τον εαυτό μας

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis

Σε ένα κόσμο που τρέχει με ταχύτητες μεγάλων αριθμών, σε ένα κόσμο συνεχώς εναλλασσόμενο που απαιτεί μια διαρκή προσαρμοστικότητα, σε ένα κόσμο που παρά την οποιαδήποτε εξέλιξη των πραγμάτων και συνθηκών οι "απαιτούμενες" ανάγκες ολοένα και αυξάνουν, σε ένα κόσμο σαν τον σημερινό δηλαδή, καλούμαστε να φέρουμε εις πέρας ορισμένες αποστολές που είτε έχουμε αναθέσει εμείς στον εαυτό μας, είτε τις έχουν αναθέσει άλλοι σε εμάς. Κύρια κατευθυντήρια γραμμή για την επίτευξη των προαναφερθέντων στόχων, η ικανοποίηση των προ-προαναφερθέντων αναγκών (μας).

Πως τα προλαβαίνει κανείς όλα χωρίς να... τρελαθεί; Πως καταφέρνει κάποιος να μην... σαλτάρει λόγω του υπερβολικού φόρτου εργασίας και των υποχρεώσεων που είναι προγραμματισμένες αλλά και που συνεχώς προκύπτουν; Έχουμε μιλήσει και στο πρόσφατο παρελθόν για τον "eleuthero chrono" που κάνεις πλέον δεν έχει και έχουμε ξεχάσει και πως γράφεται, όμως σήμερα δεν το πάω εκεί. Η κατεύθυνση η οποία θέλω να δώσω σήμερα στον προβληματισμό μου είναι σχετικός με τις προτεραιότητες και το τι είναι άξιο να ικανοποιηθεί πρώτο. Να ευχαριστήσουμε πρώτα τους άλλους και τα δικά τους αιτήματα ή μήπως να επικεντρωθούμε στα δικά μας και να αφήσουμε των υπολοίπων σε δεύτερη μοίρα; Καλώς ή κακώς, στην πλειοψηφία των περιπτώσεων δεν έχουμε δικαίωμα επιλογής και καταλήγουμε να προσπαθούμε να εξυπηρετούμε τα... "θελήματα" των άλλων, όποια και αν είναι αυτά, καθώς και όποιοι και να είναι αυτοί οι που έχουν τις απαιτήσεις. Οικογένεια και συγγενείς, συνάδελφοι και επαγγελματικά πρόσωπα, σύντροφοι και γνωστοί, "κάθε τρεις και λίγο" εμφανίζεται και κάποιος που έχει κάτι να ζητήσει από εμάς και που εμείς -συνήθως- είμαστε διατεθειμένοι να του δώσουμε.

Αποτέλεσμα; Λίγη γκρίνια και κάμποσο μουρμουρητό από πλευράς μας, μιας και συνεχώς έχουμε το συναίσθημα μιας έλλειψης και κάτι ανικανοποίητο που υποβόσκει στην ατμόσφαιρα, που όμως για το οποίο υπεύθυνοι είμαστε μόνο... εμείς. Σίγουρα θυμάστε την τελευταία φορά που είπατε (μπορεί να ήταν και σήμερα το πρωί) "τρέχω όλη μέρα!" ή "δεν έχω κάτσει καθόλου σήμερα!". Λύση: Να σταματήσουμε να είμαστε τόσο "people pleasers" (που θα έλεγε ίσως και ο κ. Νίκος) και να κοιτάξουμε και λίγο τον εαυτό μας. Και, μην ξεγελιέστε, έτσι θα γίνουμε και καλύτεροι στο να ικανοποιούμε εκείνα τα οποία μας ζητάνε. Μην το βλέπετε σαν κάτι εγωιστικό μιας και το ένα φέρνει το άλλο άλλωστε. Και "στην τελική", για να εκτιμήσουμε την κίνηση που κάνει κάποιος ζητώντας μας "βοήθεια" και για να μπούμε στην διαδικασία να κινητοποιηθούμε, πρέπει πρώτα να αφουγκραστούμε το εσωτερικό μας κάλεσμα, που μας ζητάει να κινητοποιηθούμε για τα... δικά μας.

Εις το επανιδείν... +Vaggelis Episkopou

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ το ευρωπαϊκό βραβείο λογοτεχνίας 2017 σε ελληνικά χέρια!

Χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis

Είναι από τις ειδήσεις που δεν μπορούμε και δεν πρέπει να προσπεράσουμε. Για μία Ελλάδα που αυτή τη στιγμή βρίσκεται στην εντατική με τα σωληνάκια, γεγονότα όπως αυτό που θα εξετάσουμε σήμερα αποτελούν σίγουρα αφορμές προβληματισμού σχετικά με το πως ο πολιτισμός μπορεί να μας οδηγήσει έξω απ' την δαιδαλώδη κατάσταση που βιώνουμε τα τελευταία (και όχι μόνο...) χρόνια. Ο λόγος φυσικά, για το Ευρωπαϊκό Βραβείο Λογοτεχνίας 2017, με το οποίο τιμήθηκε μία Ελληνίδα συγγραφέας, η Κάλλια Παπαδάκη, για το μυθιστόρημά της "Δενδρίτες".

Γεννημένη το 1978, με σπουδές στις ΗΠΑ, σημαντικό συγγραφικό παρελθόν (το βιογραφικό της περιλαμβάνει διηγήματα, ποιήματα, μυθιστορήματα, ακόμη και σενάρια ταινιών!) και ποικίλες διακρίσεις, η  Κάλλια Παπαδάκη απέσπασε τόσο σε εγχώριο, όσο και πανευρωπαϊκό επίπεδο τις καλύτερες κριτικές για τους "Δενδρίτες" της (εκδ. Πόλις). Στην περίληψη του βιβλίου διαβάζουμε:

"Κάμντεν, Νιου Τζέρσεϊ, 1980. Ερημωμένα σπίτια, κλειστές βιομηχανίες, φτωχές συνοικίες. Ένας έφηβος, ο Πητ, εξαφανίζεται, και η μάνα του η Λουίσα πεθαίνει το επόμενο πρωί από στεναχώρια. Η αδερφή του, η δωδεκάχρονη Μίνι, ορφανή από γονείς, εισβάλλει άθελά της στη ζωή της συμμαθήτριάς της Λητώς και ανατρέπει τις βεβαιότητες της οικογένειάς της. Ανοίγει ρωγμές που δύσκολα θα κλείσουν· έχουν τις ρίζες τους στο παρελθόν, στο αμερικανικό όνειρο, σε δεύτερες και τρίτες γενιές μεταναστών, στην παρακμή και τη φθορά της πόλης, σε χαμένες ευκαιρίες και σε επιλογές που λάθεψαν. Κι όσο ο θετός πατέρας της Λητώς, ο Μπέιζελ Καμπάνης, ψάχνει να βρει τι στράβωσε στη διαδρομή, τόσο αναμετριέται με τα φαντάσματα και τους φόβους της παιδικής του ηλικίας· κι όσο η γυναίκα του η Σούζαν απομακρύνεται από κοντά του κι από την κοινή κι ανέμπνευστη ζωή τους, τόσο η Μίνι και η Λητώ μοιάζουν να ενηλικιώνονται σε έναν κόσμο σκληρά κι άδικα καμωμένο. Ο χρόνος, σαν τις νιφάδες του χιονιού, τους ξεγελά, ξεγλιστρά και χάνεται. Μαζί του κι αυτοί."

Είναι πολύ σημαντικό να είμαστε παρόντες στις τέχνες και τα γράμματα, όχι μόνο λόγω του παρελθόντος μας, ούτε μόνο για να θέσουμε γερά θεμέλια για το μέλλον μας. Είναι κυρίως σημαντικό για το παρόν, το σήμερα, τη στιγμή αυτή που διαβάζετε αυτές τις αράδες. Κι αν αυτό ακούγεται ονειροπαρμένο, αναλογιστείτε ότι είμαστε μία χώρα που αν ακόμη ζει, είναι λόγω του τουρισμού και του πολιτισμού της. Αν δε είχαμε υπάρξει λίγο εξυπνότεροι και σεμνότεροι στο παρελθόν θα μπορούσαμε να ζούμε μόνο απ' αυτά. Ποτέ δεν είναι αργά βέβαια... +Κωνσταντίνα Πορφυρού

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ~ αμούρ

 you've got to take this moment στο +yannidakis

 Σ' έναν τέλειο κόσμο απαλλαγμένο από εμποδισμένους έρωτες θα ζούσαμε όλοι ευτυχέστεροι, εκτός ίσως από τους συγγραφείς καθώς θα γινόταν δυσκολότερη η συγγραφή ενός ερωτικού μπέστ σέλερ μιας και θα έπρεπε να λειτουργήσει η φαντασία του με διπλή ταχύτητα- και οι καφετζούδες, αφού οι απελπισμένοι σε χρυσώνουν έτσι και τους τάξεις λίγη ελπίδα!

Η κατάθλιψη θα ήταν μια σπάνια διαταραχή που θα έπληττε μονάχα τους βαρύτατα δυστυχείς.

Προπάντων στην παραδεισένια νιρβάνα μας όλοι οι δεσμευμένοι, και εκτενέστερα οι παντρεμένοι, θα ήταν πιστοί! Οι ελάχιστα εναπομείναντες θα κρυβονταν απο ενοχή και ντροπή για το ''αλλόκοτο κουσούρι'' της απάτης.

Αντιθέτως, στη πραγματική ζωή κανείς δεν ντρέπεται, αλλά κοκορεύεται και θαυμάζει για τα ''επιτεύγματα'' του και τις αποδόσεις του συνήθως, με κάποια πιτσιρίκα! Τι κι αν είναι 50 χρονών; Η μπογιά του έχει ακόμη πέραση!

Για όλους εμάς τους υπόλοιπους η ερωτική μας ζωή ίσως να μην είναι τόσο περιπετειώδης και μυστήρια όσο εκείνων που κατά συρροήν ζουν με το φόβο μην τους πιάσουν στα πράσα.. Εμείς έχουμε να διηγούμαστε έναν ή έστω δυο ανεκπλήρωτους έρωτες... Αν κάποιος μας ζητούσε να εξιστορήσουμε σε μια σύντομη περίληψη την ερωτική μας ζωή, ο ανεκπλήρωτος έρωτας θα καταλάμβανε περισσότερο χρόνο γιατί είναι μια πλήγη μέσα μας, έστω κι αν η ζωή μας προχώρησε επιτυχώς!

Ένας ''κατεστραμμένος'' και ''χτυπημένος'' από τη μοίρα θα υποστηρίξει ότι, εξαιτίας της κληρονομικής σωματικής του διάπλασης και των εξαιρετικά δύσκολων παιδικών του χρόνων, δεν αφιέρωσε τον απαιτούμενο χρόνο στα ερωτικά του ζητήματα γι' αυτό και είναι ''άτυχος στον έρωτα''.

Όσο ζεις έναν εμποδισμένο έρωτα, δεν αγοράζεις περιοδικά για νύφες. Δεν κάνεις σχέδια για σπίτια με γκαζόν και πιτσιρίκια να τρέχουν σε αυτό, υπερβαίνεις το πρακτικό σου εαυτό και αυτό σε κάνει σαφώς πιο ερωτευμένο και πιο ερωτεύσιμο!

Ανακηρύττουμε ανιδιοτελώς τους ακατάλληλους αγαπημένους μας στους πιο αθώους και απροστάτευτους! Είναι να μην σου τύχει!!

Στους εμποδισμένους έρωτες ευδοκιμούν κυρίως οι τερατώδεις συνδυασμοί. Θεές πέφτουν στα πόδια δεσμευμένων κουασιμόδων, νεότατοι άνδρες ερωτεύονται παντρεμένες, και ώριμες αριστοκράτισσες με ανώτατη παιδεία γίνονται σκυλάκια αλλοδαπών με πτυχίο φυσικοθεραπείας. Η αίσθηση της διαφοράς εξάπτει τους εμποδισμένους εραστές που πορεύονται βέβαιοι μόνο για την απόλυτη οικειότητα των πνευμάτων τους. Λίγο να εντρυφήσεις στη λογοτεχνία των εμποδισμένων, λ.χ. ''Ρωμαίος και Ιουλιέτα'' (άκρως κλασικό και διαχρονικό ανά τους αιώνες), έχεις αμέσως έναν καλό μπούσουλα για να μιμηθείς το μοιραίο πάθος που θα σε συνταράξει!

Σ' έναν καλύτερο κόσμο ίσως οι αγαπημένοι μας εμποδισμένοι έρωτες να μην μας άφηναν καμία σημαντική πληγή. Δε θα μας εξαπατούσαν και τα αντικείμενα του πόθου μας δε θα μας απογοήτευαν αναπόφευκτα! Σε στιγμές ευθυμίας ίσως να απλώναμε το χέρι για χειραψία και με λίγο χιούμορ να τους ευχαριστούσαμε εγκάρδια που μας έκαναν πρόσκαιρα να δυστυχήσουμε. Οι εμποδισμένοι μας έρωτες δεν έπαψαν ποτέ να είναι ωραιότατες περιπέτειες!

Υ.Γ.: THERE IS NO PASSION SO SERIOUS AS LUST... Laurence Sterne  +Nastazia A

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

εικονικοί προβληματισμοί για έναν χάρτη που κάτι ξέχασε! #MapsWithoutNZ

μια εικόνα ισούται με χίλιες λέξεις. Πόσες απ' αυτές φτιάχνουν έναν προβληματισμό;

Δεν έχει σημασία τι θέλει να πας πει ο εν λόγω χάρτης (αν και αφορά την διάδοση των δεδομένων στο διαδίκτυο) ωστόσο πως είναι δυνατό να παραλείπεται μία ολόκληρη χώρα σαν την Νέα Ζηλανδία ρε παιδιά; Τι λέτε; Το συγχωρούμε ή όχι;  +Yanni Spiridakis 

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΣΠΙΘΕΣ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑΣ ΑΠΡΙΛΙΟΥ ~ χρόνια πολλά βιβλίο μου!

σε μία κοινωνία κατήφειας & παρακμής, βρίσκουμε τα εφόδια να αισιοδοξούμε

Καλησπέρα στους φίλους του +yannidakis και χρόνια πολλά στις εορτάζουσες και τους εορτάζοντες! 

Ένα αντικείμενο που μόνο άψυχο δεν είναι. Ένα αντικείμενο που φέρει στοιχεία υποκειμένου. Έχει υπόσταση, έχει χαρακτήρα, έχει ζωή. Και σήμερα… γιορτάζει! Χρόνια πολλά λοιπόν στο βιβλίο! «Στον φίλο που τον επικαλείσαι οποιαδήποτε στιγμή και τον εγκαταλείπεις όποτε θελήσεις».

Σήμερα λοιπόν, 23 Απριλίου, γιορτάζεται η Παγκόσμια Ημέρα Βιβλίου. Η ημερομηνία αυτή μόνο τυχαία δεν είναι, αφού θεωρείται συμβολική για την λογοτεχνία, καθώς την ημέρα αυτή, το έτος 1616, έφυγαν από τη ζωή ο Σαίξπηρ και ο Θερβάντες. Το 1995, η Unesco την καθιέρωσε ως Παγκόσμια Ημέρα Βιβλίου και Δικαιωμάτων, για να αποδώσει φόρο τιμής στους συγγραφείς αλλά και να ενθαρρύνει τους αναγνώστες να έρθουν σε επαφή με τα κοινωνικά, πολιτιστικά, βγαλμένα από τη ζωή δημιουργήματα της ανθρωπότητας. Η γιορτή λαμβάνει χώρα σε πολλές πόλεις της Ελλάδας με εναλλακτικές δράσεις, αλλά και στην Αθήνα, με εκδηλώσεις από την Εθνική Βιβλιοθήκη, στο Εθνικό Θέατρο και Θέατρο Τέχνης, στο Αρχαιολογικό Μουσείο, την Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών κ.ά.

Η πραγματική γιορτή όμως για το βιβλίο συμβαίνει μέσα μας. Η σημερινή ημέρα δεν είναι παρά η αφορμή τόσο για να υπενθυμίσουμε όλοι στον εαυτό μας τη θέση που καταλαμβάνει στη ζωή μας το βιβλίο, αλλά και… για να σας μεταφέρω εγώ η ίδια την πολύ προσωπική μου σχέση μαζί του.

Πόσα μελαγχολικά βράδια, πόσα παρείστικα απογεύματα, πόσα τεμπέλικα μεσημέρια και πόσα ήρεμα πρωινά και αν έχω περάσει με αγαπημένα μου βιβλία. Σκόρπιες στιγμές, σκόρπιες αναμνήσεις αλλά τόσο ξεκάθαρα συναισθήματα που ανακαλώ εύκολα και ας έχουν περάσει χρόνια από την πρώτη ανάγνωση. Οι αναμνήσεις μου πολλές και μακρινές, αφού ξεκινούν από την παιδική μου ηλικία. Τότε που ανυπομονούσα για την ώρα που θα μου διαβάσουν τα απλά-γραμμένα παραμύθια με τα πολύπλοκα νοήματα και θα έπλαθα εικόνες με τη φαντασία μου, σαν όσα άκουγα να εκτυλίσσονται σε εναλλασσόμενες σκηνές μπροστά μου. Στη συνέχεια, μαγεμένη από τον κόσμο των παραμυθιών, ξεκίνησα μόνη μου να ανακαλύπτω βιβλία που μου κέντριζαν το ενδιαφέρον και να αποκτώ τις δικούς μου αγαπημένους συγγραφείς. Άλλωστε, ποιος δεν έχει διαβάσει Ζωρζ Σαρή ή Πηνελόπη Δέλτα; Αργότερα, ήρθε ο Paulo Coelho και ο κορυφαίος για εμένα Irvin Yalom και ανάμεσα σε αυτούς, πολλοί ακόμη που, αν δεν κατάφεραν να με κερδίσουν, μπόρεσαν να μου μεταφέρουν την οπτική τους- και αυτό είναι εξίσου δελεαστικό.

Λογοτεχνικά, μυθιστορήματα, βιογραφίες, ιστορικά, ψυχολογικά, κόμικ και πολλά άλλα επιτεύγματα του ανθρώπινου νου, είναι σαν ένα παράθυρο στον κόσμο. Πηγή ενημέρωσης, τρόπος καλλιέργειας, ηθικής και πνευματικής, μέσο όξυνσης της φαντασίας και της δημιουργικότητας, το ίδιο παράγωγο της τέχνης και του πολιτισμού και ταυτόχρονα τρόπος προώθησής του. Ο καλύτερος δάσκαλος της γλώσσας και της αρμονίας του λόγου. Για εμένα, η μάθηση επεκτείνεται, αφού διευρύνει τον πνευματικό ορίζοντα του ανθρώπου. Τον οδηγεί σε έναν εσωτερικό διάλογο. Μέσω αυτού, το άτομο μαθαίνει να κρίνει, να συγκρίνει και να επιλέγει. Σύμφωνα με τον Ουμπέρτο Έκο, η καταγεγραμμένη στα βιβλία ιστορική μνήμη, προσφέρει εμπειρίες που είναι σχεδόν αδύνατο να ζήσουμε στο σύντομο βίο μας. Ο ανθρώπινος νους οδηγείται τελικά στην εμβάθυνση, στη δημιουργία νέων σκέψεων και στην ανάλυση των συνειρμών. Με απλά λόγια και σε εμένα προσωπικά, η ανάγνωση του βιβλίου με έμαθε να διαβάζω τους ανθρώπους και να παρατηρώ τη ζωή.  

Πάνω από όλα όμως,  το βιβλίο είναι ένας πιστός φίλος. Ένας πολύτιμος σύντροφος τόσο σε θλιμμένες, όσο και σε χαρούμενες στιγμές, ενάντια στην πλήξη και την ανία, που δε ζητά τίποτα ως αντάλλαγμα, αλλά περιμένει υπομονετικά σε ένα ράφι, μόνο για να μας δώσει σε ένα κόσμο που έχει συνηθίσει να παίρνει. «Ένας σύντροφος της μοναξιάς που μένει. Όχι ένα τρόπαιο της στιγμής, αλλά μια νίκη του χρόνου. Ένας συμπεριπατητής χωρίς απαιτήσεις, ένας φίλος που τον επικαλείσαι όταν θέλεις και τον εγκαταλείπεις, όταν θέλεις επίσης, για να τον ξαναπάρεις ή όχι αργότερα.»

Το βιβλίο είναι ένα πρόσωπο με τα δικά του μοναδικά χαρακτηριστικά, που σε καλεί να εισβάλεις στον κόσμο που έχει δημιουργήσει και να επιλέξεις αν θα τον κατανοήσεις ή αν θα χαθείς σε αυτόν. Σε κάθε περίπτωση, θα είσαι πλουσιότερος σε γνώσεις, εμπειρίες και, κυρίως, σε φίλους. +Elina Ioannou 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΣ ΠΑΝΤΑ ΤΗΝ ΘΕΤΙΚΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ

 Διαβάστε περισσότερα.. »