ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ πως η coca cola παντρεύτηκε τον μινωικό πολιτισμό

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Εδώ και μερικές ημέρες η γνωστή εταιρεία αναψυκτικών, τρέχει παγκόσμια καμπάνια που έχει βασική πρωταγωνίστρια την... Μινωική Κρήτη! Έχοντας ντύσει το λογότυπό της και τα μπουκάλια της με σκηνές από την Μινωική και προϊστορική Κρήτη, διαφημίζει το προϊόν της.

Στον σημερινό προβληματισμό, καλούμαστε να σκεφτούμε αν αυτή η διαφήμιση που θεωρούμε πως βοηθάει την εταιρεία να πουλήσει για αδιάφορους προς εμάς λόγους, προσβάλλει την ιστορική κληρονομιά του τόπου μας... ή, όχι!

Σε άρθρο που βρήκα σε κρητική ιστοσελίδα, κάποιος κύριος Τζανάκης επιχειρηματολογεί πως η εταιρεία προσβάλλει την κληρονομιά μας, την εκμεταλλεύεται προς όφελός της και φθείρει την εικόνα. Αναφέρεται σε αντιαισθητική και προσβλητική εικόνα και εγώ προσωπικά σέβομαι την άποψη του και τον συγχαίρω που είχε το θάρρος να επιχειρηματολογήσει υπέρ αυτής.

Όμως... αυτό δεν σημαίνει ότι συμφωνώ μαζί του. Εδώ και δεκαετίες στα ταξίδια μου στην Ευρώπη και την Αμερική, βλέπω Αγάλματα της Ελευθερίας να φορούν φορέματα με λογότυπα εταιρειών, γοργόνες να αναδύονται για να παίξουν ποδόσφαιρο, όπως και αγάλματα του Ιησού (Βραζιλία) το ίδιο... και πάει λέγοντας. Πάντοτε κάθε τέτοιου είδους διαφήμιση αφήνει ένα χαζό χαμόγελο στα χείλη του τηλεθεατή.

Η αλήθεια όμως είναι μία: Ούτε ο Μινωικός πολιτισμός δεν έχει ανάγκη την Coca Cola για να αποκτήσει επισκέπτες, ούτε η Coca Cola έχει ανάγκη τον Μινωικό Πολιτισμό για να αποκτήσει διψασμένους πελάτες. Η αλήθεια είναι ότι ένα από τα πιο ισχυρά brand παγκοσμίως και ανεξαρτήτου κλάδου, αποφάσισε να... "συνεργαστεί" για μια κοινή προβολή σε ένα από τα επίσης πιο γνωστά ιστορικά σύμβολα παγκοσμίως. Κανείς δεν έχει ανάγκη από κανέναν κι όμως άπαντες θα επωφεληθούν από την συνεργασία αυτή.

Δεν αισθάνομαι τυχερός που η μεγάλη Coca Cola επέλεξε εμένα τον φτωχό κρητικό, αισθάνομαι απλά πως η μεγάλη σε πολιτικές πρακτικές Marketing, Coca Cola συμπεριφέρθηκε στην Μινωική Κρήτη με το κύρος που της πρέπει. Αν δεν το έκανε δεν θα έχανα απολύτως τίποτα σε εκτίμηση και μεγαλοπρέπεια, αφού το έκανε βλέπω δύο σπουδαία σύμβολα να συνυπάρχουν και τίποτα παραπάνω. Ας είμαστε περήφανοι για την ιστορία μας, όχι υπερευαίσθητοι και μυγιάγγιχτοι. +Yanni Spiridakis

Υ.Γ.
Για την ιστορία να σημειώσω πως δεν ήμουν ή είμαι ποτέ "πελάτης" του συγκεκριμένου αναψυκτικού...

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ γιατί συμφωνώ με το ποσό της μεταγραφής neymar

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Τις τελευταίες μέρες σχετικοί και άσχετοι με το ποδόσφαιρο σοκαρίστηκαν και ύστερα αντέδρασαν στην μεγάλη μεταγραφή ενός πιτσιρικά Βραζιλιάνου με το όνομα Νεϊμάρ από την Μπαρτσελόνα στην Παρί Σεν Ζερμέν, έναντι περίπου μισού δισεκατομμυρίου.

Πολλοί αναρωτήθηκαν γιατί να αφήσει την Μπαρτσελόνα για να πάει σε μια υποδεέστερη ομάδα, άλλοι βρήκαν προφανή δικαιολογία τα χρήματα, ενώ άλλοι θεώρησαν πως το να βρίσκεται μονίμως στην σκιά του κορυφαίου ποδοσφαιριστή του πλανήτη, Μέσι, ήταν αρκετό για να φύγει και να εξελιχθεί παικτικά. Και λογικά, ένα από αυτά τα σενάρια ισχύουν, αν όχι όλα μαζί.

Εγώ θα ήθελα να προβληματιστούμε πάνω στο ότι μια ομάδα, ένας επιχειρηματίας, αποφασίζει να δαπανήσει μισό δισεκατομμύρια ευρώ σε έναν ποδοσφαιριστή. Κατά τη γνώμη μου κανένας επαγγελματίας δεν αξίζει τόσα χρήματα (θα αμείβεται με 600.000€ την εβδομάδα), πόσο μάλλον ένας αθλητής, όμως είναι λάθος να κατευθύνουμε την συζήτηση με αυτόν τον τρόπο. Κι αυτό, γιατί πολλοί άνθρωποι δεν κερδίζουν αυτό που αξίζουν ή αυτό για το οποίο μοχθούν. Συνεπώς πρέπει να σκεφτούμε με διαφορετικό τρόπο.

Ας μιλήσουμε για την ανακύκλωση του χρήματος. Για παράδειγμα η συγκεκριμένη ομάδα είναι ιδιοκτησίας αράβων κροίσων. Έχει αναρωτηθεί κανείς γιατί οι άραβες ενδιαφέρονται να επενδύσουν στην Ευρώπη; Η απάντηση είναι πολύ απλή αν σκεφτεί κανείς πως αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν καμία όρεξη να φυλάξουν τα λεφτά τους κάτω από τα στρώματά τους, αλλά τους ενδιαφέρει όχι μόνο να τα επενδύσουν στην πολύ πιο ενδιαφέρουσα (πολιτισμικά) Ευρώπη αλλά ακόμα και να τα πετάξουν διασκεδάζοντας σε γήπεδα, θεματικά πάρκα και άλλα ευφάνταστα!

Από την άλλη μεριά ο Νεϊμάρ με τον... νέο του μισθό(!) θα σπαταλήσει! Θα σπαταλήσει πολύ. Θα στείλει στην Βραζιλία και στους φτωχούς συγγενείς του. Θα φτιάξει κάνα ίδρυμα για άπορα παιδιά, θα βγει με γυναίκες και θα χαλάσει μια περιουσία σε κότερα, αυτοκίνητα, εστιατόρια και τουριστικά μέρη. Πίσω του θα φάνε ένα σωρό άνθρωποι. Άνθρωποι που αν οι άραβες αποφάσιζαν να αποταμιεύσουν τα λεφτά τους, θα έμεναν στον δρόμο και δεν θα είχαν κανένα όφελος.

Δεν ξεχνάω πως πριν μερικές εβδομάδες, ο Μέσι με τη γυναίκα του και άλλα δύο ζευγάρια, χάλασαν σε ένα εστιατόριο 45.000€ αριθμός που αντιστοιχεί σε περίπου ένα μεροκάματο του και αναρωτιέμαι γιατί να μην τα χαλάσει; Γιατί να μην αποδώσει πίσω στην κοινωνία αυτό που δίκαια ή άδικα,. το σύστημα τον έχρησε ικανό να αποκτήσει;

Συμφωνώ ή όχι, καλωσορίζω την δαπάνη των χρημάτων του Νεϊμάρ και του εύχομαι να βρει σύντομα τον χρόνο να σπαταλήσει πολλά-πολλά από αυτά! +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ νεύρα: το φάρμακο της ψυχής για την αρρώστια που δεν ξέρεις ότι έχεις

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Είναι κάποιες στιγμές που αναζητάς έναν υγιή τρόπο έκφρασης. Το πιάνο, το γράψιμο, η ζωγραφική, η μουσική, όμως... τι συμβαίνει όταν τίποτα από όλα αυτά δεν σου φτάνει;

Υπάρχουν φορές που απλά έχεις τα νεύρα σου ρε παιδί μου!
(το έκανα μια παράγραφο μόνο του για να το διαβάσετε με όλες τις τιμές)

Και ξέρετε κάτι; Ναι! Είναι υγεία να έχεις τα νεύρα σου κάπου κάπου. Σε κάνει πιο δραστήριο και πιο παραγωγικό. Θολώνει το μυαλό σου και ενεργείς παρορμητικά το οποίο εξ ορισμού είναι λάθος, όμως ας μην γελιόμαστε... ο πράσινος γίγαντας Hulk δεν θα κατάφερνε ποτέ τίποτα στην ζωή του ως απλός Dr. Bruce Banner. Έπρεπε να νευριάσει, να γίνει τεράστιος και θολωμένος από θυμό να... διαλύσει τους κακούς!

Το πως βέβαια διαχειριζόμαστε τον θυμό μας είναι ένα εντελώς διαφορετικό κεφάλαιο το οποίο αποτελεί ολόκληρο κλάδο επιστήμης. Διαχείριση θυμού και άλλα τέτοια επιστημονικά, δεν αφορούν τον παρόντα προβληματισμό. Εδώ θέλουμε να τον υπερασπιστούμε. Λέμε ναι στην σωστή διαχείριση του και στον σωστό τρόπο διοχέτευσης του θυμού, αλλά υπερασπιζόμαστε το υγιές δικαίωμα του ανθρώπου στο να είναι νευριασμένος!

Δε θέλω να ξενερώσω το νόημα του κείμενου, όμως θα τολμήσω να κάνω μια μικρή παρένθεση λέγοντας πως είναι πολύ καλύτερο να την "πληρώσει" μια πόρτα, παρά ένα προσφιλές άτομο το οποίο ουσιαστικά δεν φταίει και πολύ. Είναι πολύ καλύτερο να την πληρώσει η βλαμμένη δημόσια υπάλληλος που στέλνει μήνυμα στο κινητό αντί να καίει το λίπος της δουλεύοντας παρά ένας τυχαίος περαστικός που απλά βρέθηκε μπροστά σου την ακατάλληλη στιγμή.

Η ουσία όμως παραμένει! Τα νεύρα είναι το φάρμακο της ψυχής για να νιώσεις ήρεμος στη συνέχεια της ημέρας. Είναι το φάρμακο ενάντια μιας μαλθακής ζωής και το φάρμακο στον θάνατο που προσφέρει το μόνιμο σκύψιμο του κεφαλιού. Κι αν εσύ είσαι ακόμα στη οθόνη σου με το πληκτρολόγιο άθικτο (σιγά, πόσο να κάνει ένα πληκτρολόγιο ρε φίλε;), τότε άκουσε το ξανά: Νευρίασε τώρα! +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ κι όταν όλα αλλάζουν, τότε μετράς αντιδράσεις

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Ο άνθρωπος ακόμα κι αν δεν το παραδέχεται έχει έστω κι ασυναίσθητα, μια προτίμηση στην ρουτίνα, στο πρόγραμμα, στην συμβατική του δεδομένη καθημερινότητα. Οι εξαιρέσεις του κανόνα αυτού, κατάφεραν και έγραψαν ιστορία...

Κάποτε όμως έρχεται μια στιγμή, ένα γεγονός, ακόμα και η επίτευξη ενός στόχου, που έρχεται να αλλάξει όλα τα δεδομένα και να ταρακουνήσει την ζωή ενός ή περισσότερων άμεσων εμπλεκόμενων όπως επίσης και άλλων -λίγο πιο έμμεσα- που σχετίζονται με αυτήν την αλλαγή. Και τότε;

...ΜΠΑΜ!!!

από http://images.wisegeek.com/two-matches.jpg

Είναι η στιγμή ή περίοδος αν θέλεις, που μπορείς να δεις τις δικές σου αντοχές, τα δικά σου όρια, την δική σου προσαρμοστικότητα στα νέα δεδομένα και αντίστοιχα να δεις την αντίδραση των υπολοίπων. 

Είναι οι τύποι του "δήθεν" που θα θελήσουν να σταθούν δίπλα σου στα λόγια, στα μηνύματα και να χαρούν ή αντίστοιχα λυπηθούν με την αλλαγή που "προκάλεσες", αλλά χωρίς αυτό να σημαίνει απολύτως καμία διαφορά στην πραγματική τους στήριξη που ενδεχομένως θα χρειαστείς.

Και μετά είναι οι δικοί σου άνθρωποι. Αυτοί στους οποίους στηρίζεσαι. Εκείνοι για τους οποίους είχες κι εσύ την ευκαιρία κάποτε να σταθείς. Να αποδείξεις ότι είσαι δίπλα τους ακόμα και θυσιάζοντας τον εγωισμό ή τα δικά σου σχέδια. Αυτοί των οποίων η σχέση σας είναι δοκιμασμένη στον χρόνο και τις συνθήκες. Και τότε περιμένεις... Θα είναι δίπλα σου; Θα πουν αυτά που πρέπει, μα κυρίως θα τα (απο)δείξουν ακριβώς την στιγμή που χρειάζεται;

Η απάντηση είναι καμιά φορά σκληρή... Άλλοτε κρύβει εκπλήξεις. Άτομα που είχες ανάγκη να σε στηρίξουν σε όλη την διαδρομή, έκαναν με τη στάση τους το όλο εγχείρημα πιο δύσκολο κι άλλα από τα οποία δεν είχες καμία απαίτηση βρέθηκαν δίπλα σου, σου έδωσαν λευκή επιταγή σε ότι χρειάστηκες και όσο κι αν ο κόσμος σου γκρεμίστηκε ή τέλος πάντων άλλαξε, εσύ θυμάσαι ή πρέπει να θυμάσαι πως όλα γίνονται, όλα συμβαίνουν, όλα πρέπει να γίνονται αποδεκτά και αν χρειάζονται αλλαγές τότε αυτές θα γίνουν. Εν καιρώ.. +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ άνθρωποι μιας άλλης διάστασης ανάμεσά μας

Καληνωρίσματα από το +yannidakis 

Μου είναι δύσκολο να ξεκινήσω το σημερινό θέμα. Φοβάμαι μήπως άθελα μου προσβάλλω ενώ έχω αντίθετη πρόθεση. Όμως αποφάσισα σήμερα να γράψω για μια κατηγορία ανθρώπων που τους βλέπουμε καθημερινά ανάμεσα μας, ίσως είμαστε κι εμείς οι ίδιοι. Είναι –πως να το πω- οι άνθρωποι της “μιας ταχύτητας πίσω”, εκείνοι που αργούν να αντιληφθούν τι τους λες, που απαντούν για κάτι άσχετο, που περπατούν στον δρόμο αργά κοιτώντας το άπειρο.

Βλέπω τέτοια παιδιά να περπατούν γυρνώντας –για παράδειγμα- από το σχολείο. Περπατούν μόνα τους χωρίς νεύρο, χωρίς την φρεσκάδα της ηλικίας τους και ομολογώ πως τα λυπάμαι. Γιατί να είναι έτσι; Τι συμβαίνει πίσω στο σπίτι τους; Πως οι γονείς τους τα ανέθρεψαν; Είναι άραγε θύματα ενδοοικογενειακής βίας ή απλά μεγάλωσαν χωρίς να τους ενθαρρυνθεί η αυτοπεποίθηση; Αν συζητήσεις μαζί τους βλέπεις πως γνωρίζουν από ταινίες, ξέρουν από ποδόσφαιρο, όμως βρίσκονται λίγο πιο πίσω, τουλάχιστον σε ότι αφορά την κατανόηση των πραγμάτων. Έτσι, μια διαδικασία σε κάτι ίσως είναι ένα αληθινό επίτευγμα για αυτά τα παιδιά στο να τα καταλάβουν. Τα παιδιά σήμερα τα απασχολούν τα νέα gadgets, το trendy ντύσιμο, οι έρωτες και οι σχέσεις με φίλους, όμως εδώ έρωτες και άλλα παρόμοια δεν υπάρχουν και εμείς ίσως να το θεωρούμε δεδομένο, όμως… πως να αισθάνονται αυτά τα παιδιά; Να ζηλεύουν μια… κανονική ζωή ή να αισθάνονται τόσο αποκομμένοι που να έχουν παγιωμένη την άποψη πως όλα αυτά δεν τους αφορούν;

Κι όταν αυτά τα παιδιά μεγαλώσουν, συχνάζουν συνήθως στα συνοικιακά καφενεία. Εκεί που “λαμβάνουν την τιμή” να κάτσουν σε κάποιο τραπέζι παρέας που συνήθως θα κεράσει αυτούς τους αργόστροφους τύπους. Οι υπόλοιποι έχουν μια ζωή να τους περιμένει έξω από αυτά τα καφενεία. Μια οικογένεια, παιδιά, δουλειά, υποχρεώσεις. Εκείνοι όμως δεν έχουν τίποτα από όλα αυτά. Μένουν με τους γονείς τους οι οποίοι πλέον είναι υπερήλικες και οι όποιοι ενδεχομένως να έχουν περάσει το δικό τους δράμα με πολλές θυσίες για να μεγαλώσουν αυτού του είδους τα παιδιά. Και πάλι το ίδιο ερώτημα: Αισθάνονται ζήλεια απέναντι στους άλλους; Μήπως όταν τελειώνουν τα χαμόγελα και η παρέα, κλαίνε στο δρόμο προς το σπίτι; Ξέρετε αυτοί οι τύποι δεν παίζουν τάβλι ή χαρτιά με τους υπόλοιπους. Ο ρόλος τους είναι να κοιτούν τους άλλους στην διπλανή καρέκλα και να είναι σε ετοιμότητα για όταν θα θέλει τσιγάρα κάποιος από την παρέα, ώστε να πάνε στο πλησιέστερο ψιλικατζίδικο. Το ίδιο κι όταν ο καφετζής χρειάζεται βοήθεια και πάει λέγοντας. Ξέρετε κάτι όμως; Αν ο καφετζής πρέπει να λείψει για λίγο, είναι τα μόνο άτομα στα οποία θα εμπιστευτεί το μαγαζί για λίγο. Μπορεί να μην ξέρει να φτιάχνει καφέδες ή να σερβίρει μπύρες, όμως είναι ο μοναδικός που ξέρει πως μπορεί να εμπιστευτεί.

Αν έχετε τέτοιους γνωστούς, κάντε τους ένα δώρο. Κάτι πολύ φτηνό αλλά ιδιαίτερο. Ένα καπέλο, ψεύτικα γυαλιά ηλίου ή για τους μεγάλους, ένα κομπολόι, ένα πουκάμισο. Κάτι δηλαδή που χρησιμοποιούν οι υπόλοιποι της ηλικίας τους. Βοηθήστε αυτούς τους ανθρώπους να νοιώθουν πως συμμετέχουν, να νοιώθουν ισότιμα μέλη της παρέας και να είστε σίγουροι πως για εκείνους θα είστε ότι πιο σημαντικό στη ζωή! +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ οι γυναίκες δεν υπάρχουν πια(;)

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Έχει περάσει την δεκαετία τώρα, αλλά ακόμα θυμάμαι να ακούω το περιβόητο “οι άντρες δεν υπάρχουν πια”. Αρχικά ίσως αναρωτιόμουν τι σημαίνει, αργότερα ίσως κατάλαβα, στη συνέχεια ίσως απέκτησα άποψη επ’ αυτού, σήμερα όμως είμαι σίγουρα σε θέση να το προσεγγίσω με βάση την δική μου άποψή.

Κι αν οι άντρες περνάνε… κρίση ταυτότητας με άλλους να αφήνουν γένια ιερέα προκειμένου να αποδείξουν την αρρενωπότητα τους κι άλλους να συναγωνίζονται τις γυναίκες στο πλήθος καλλυντικών που κρύβουν στο ντουλάπι τους, οι γυναίκες… οι γυναίκες πως μετεξελίχτηκαν σε όλη αυτήν την πορεία;

Σήμερα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά τις βλέπουμε ανεξάρτητες, περιποιημένες, ντυμένες τόσο όμορφα όσο και… λιγότερο, προσεγμένες στην κοινωνική τους ζωή, στις παρέες, στις εξόδους, στις δραστηριότητες, ακόμα και στην εργασία που τελικά κάνουν και ο σκοπός πάντα πετυχαίνει αφού οι άντρες πάντα μένουν να τις κοιτάζουν σαν αποχαυνωμένοι μεθυσμένοι από τα αρώματα, το κόκκινο του κραγιόν και το πολύ δέρμα που επιμελώς αποκαλύπτεται πίσω από ωραία δαντέλα ή προκλητική εμφάνιση.

Όμως πάντα φτάνει η στιγμή που κάποιος πρέπει να μιλήσει με κάποιον. Και εκεί το κάστρο γκρεμίζεται. Μάλλον όχι το κάστρο, ολόκληρη η πόλη-κράτος! Γιατί η σημερινή γυναίκα έχει μεν πτυχίο από κάποιο εκπαιδευτικό ίδρυμα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, όμως το απέκτησε ακριβώς όπως και τον καλό βαθμό στο Λύκειο: παπαγαλίζοντας!

Και επειδή οι σπουδές δεν κάνουν τον άνθρωπο, ας αναρωτηθούμε πως τα τηλεοπτικά reality και πως το κανάλι “Ε” πιο συγκεκριμένα αποκτούν τηλεθεατές αρκετά φανατικούς για να υπάρχουν. Πως οι εκπομπές μαγειρικές κατέκλυσαν την ελληνική τηλεόραση και γιατί οι τούρκικες σειρές κατάφεραν να μονοπωλήσουν προσωρινά την φτωχή ελληνική τηλεόραση.

Και επειδή κάθε ερέθισμα διαμορφώνει χαρακτήρα, φτάνουμε στην σημερινή -νεαρά κυρίως- γυναίκα του σήμερα. Εκείνη με το αχανές βλέμμα προς το υπερπέραν, εκείνη που το πολύ βάψιμο ή το πολύ θέατρο, δεν σε αφήνουν να διαπιστώσεις αν όντως μιλάς με άνθρωπο ή με ρομπότ. Κάθε συζήτηση κρίνεται από χαμηλό ενδιαφέρον, χαμηλή ποιότητα και χαμηλή ένδειξη ικανότητας συμμετοχής σε αυτήν. Νομίζουν ότι έχουν άποψη για όλα, ενώ την ίδια στιγμή δεν έχουν ιδέα για το τι συμβαίνει γύρω τους. Κι αν κατά τύχη ξέρουν, η ενημέρωσή τους είναι από αμφιβόλου εγκυρότητας σελίδες στο facebook. Κι έτσι να είναι, το ενδιαφέρον τους περιορίζεται στον τίτλο και την εισαγωγή του άρθρου/είδησης.

Δεν υπάρχει περίπτωση να μην θαυμάσεις μια γυναίκα που με 35 βαθμούς καλοκαιρία, καταφέρνει να περάσει από δίπλα σου με μαλλιά κομμωτηρίου, μακιγιάζ διαγωνιζόμενης σε καλλιστεία και ενδυμασία που πιο πολύ “καίει” παρά δροσίζει και όλα αυτά την ίδια στιγμή που όλο το πακέτο στηρίζεται σε κάποιον λόφο από τακούνια που κάνουν τις ισορροπίες κυριολεκτικά επικίνδυνες (για εκείνη).

Όμως ως εκεί. Μου φτάνει αυτό. Το βαρέθηκα. Δε με ενδιαφέρει. Με κούρασε να βλέπω κάστρα στην άμμο. Ας πούμε ότι έχασα την εμπιστοσύνη μου σε παραμύθια με πριγκίπισσες που μένουν μέσα σε αυτά. Ας πούμε πως… δεν υπάρχουν γυναίκες πια, έτσι για να μιλάμε την ίδια γλώσσα! +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ η υποκρισία της τρομοκρατίας έχει όνομα και είναι ηριάννα

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Καλώς ή κακώς, θέλουμε να αντιλαμβανόμαστε το δίκαιο με βάση τα δικά μας συμφέροντα και την δική μας νοοτροπία. Αυτό νομικά δεν στέκει, όμως από πότε το ανθρώπινο πνεύμα περιορίστηκε από νομικά και διαδικαστικά τερτίπια;

Έτσι, όταν για παράδειγμα δεν συμφωνούμε με μία απόφαση δικαστηρίου, έχουμε κάθε δικαίωμα να κατέβουμε στην Ερμού και να σπάσουμε 20 τζαμαρίες καταστημάτων, απλά "επειδή". Το ότι βρισκόμαστε εν μέσω κρίσης και μέσα στην τουριστική περίοδο όπου επισκέπτες περνούν, είναι ψιλά γράμματα. Μπορούμε να διαμαρτυρηθούμε με βροχή μολότοφ και τελικά να κάνουμε ότι θέλουμε.

Βέβαια, δεν είμαστε μόνοι μας... Μέλη της ίδιας της κυβέρνησης φρόντισαν να προσβάλλουν την απόφαση του δικαστηρίου να προφυλακίσει μία κοπέλα που πλέον μπορούμε να αποκαλούμε τρομοκράτισσα αλλά εκείνη ακούει στο γραφικό όνομα Ηριάννα! Χωρίς να θέλω να μειώσω την πυγμή και την αποφασιστικότητα των αναρχικών, για μία ακόμα φορά, μέλη της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ υποκίνησαν επεισόδια στην Αθήνα και όχι μόνο. Δεν έχει καμία δουλειά μέλος της κυβέρνησης να αμφισβητεί απόφαση δικαστών, ειδικά όταν πρόκειται για την κυβέρνηση του απόλυτου ψέματος και της απόλυτης κωλοτούμπας...

Σε κάθε περίπτωση, η κοπέλα πιάστηκε, το DNA της ταυτοποιήθηκε και όταν λέμε ταυτοποιήθηκε, δεν μιλάμε για κάποιο αποτύπωμα σε χερούλι πόρτας ή τοίχου και άλλα στοιχεία που επιφέρουν άλλοθι, αλλά για γεμιστήρες, όπλα κλπ. Μήπως... η Ηριάννα ήταν η οικιακή βοηθός που απλά ξεσκόνιζε τους γεμιστήρες του σπιτιού των τρομοκρατών;

Το κείμενο εξ αρχής ήταν αρκετά ειρωνικό. Αν θελήσω να γίνω πιο ουσιαστικός και για να μιλήσω στην γλώσσα των... αλληλέγγυων θα γράψω πως κανείς εξ αυτών δεν δικαιούται αλληλεγγύη ή τον οίκτο μας. Είναι άνθρωποι που βανδαλίζουν περιουσία ανθρώπων που εργάζονται για να την διατηρήσουν ή περιουσία που εσύ, εγώ και οι γονείς των ίδιων, πληρώνουν κάθε μήνα στο τερατώδες κράτος και κάποιοι εξ αυτών -ως τρομοκράτες- σκοτώνουν και εγκληματούν. Συνεπώς, χαίρομαι που η Ηριάννα βρίσκεται πίσω από τα κάγκελα. Θα είμαι ο πρώτος που θα της ζητήσει συγγνώμη αν στην δίκη της προκύψει η αθωότητά της, ως τότε όμως θεωρείται μέλος τρομοκρατικής οργάνωσης... +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ όταν αγάπησα το baseball

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Ασχολούμαι με το Baseball από το 1996. Μέχρι τότε έβλεπα ένα άθλημα το οποίο μου φαινόταν από αδιάφορο ως βαρετό. Και μόνο στην ιδέα ότι δεν υπάρχει χρονόμετρο ή ότι ένας αγώνας κρατά συνήθως πάνω από τρεις ώρες, είναι συνήθως αρκετά αποκρουστικό.

Οπότε πως ξεκινάς να αγαπάς το Baseball; Να το θεωρείς ως το πλέον ενδιαφέρον άθλημα μετά τον βασιλιά (το ποδόσφαιρο) αν δεν είσαι αμερικανός όπου και θεωρείται το πιο παραδοσιακό άθλημα; Πρέπει να βρεις κάποιον άλλο που θα σου μεταδώσει την ασθένεια. Κάποιον άλλο που θα σε μυήσει. Το ενδιαφέρον με το Baseball είναι ότι για να το κατακτήσεις, δηλαδή να το μάθεις επαρκώς, χρειάζεσαι χρόνια.

Γιατί... η μαγεία του αθλήματος δεν είναι οι δυνατές συγκινήσεις, όπως το τρίποντο στο τελευταίο δευτερόλεπτο ή το ανάποδο ψαλίδι που καταλήγει στο "γάμα" του τερματοφύλακα. Είναι η στρατηγική! Η ανάλυση του πως ένας αριστερόχειρας ρίπτης (pitcher) θα αντιμετωπίσει έναν δεξιόχειρα επιθετικό ρίχνοντας την μπάλα με τόσο διαφορετικούς τρόπους! Αν η στρατηγική δεν είναι στα ενδιαφέροντά σου τότε απλά εξαιρείσαι.

Κι όμως το ίδιο... βαρετό άθλημα, μου έχει προσφέρει μερικές από τις πιο δυνατές συγκινήσεις δράσης! Και επειδή ίσως μακρηγορήσω παραθέτοντας παραδείγματα, θα αναφερθώ στο παιχνίδι του περασμένου Σαββάτου, όπου στο μεγάλο ντέρμπι των αιώνιων εχθρών της Αμερικής, οι New York Yankees ταξίδεψαν στην έδρα των μισητών Boston Red Sox. Εκεί, οι γηπεδούχοι κατάφεραν να προηγηθούν με 1-0 σκορ το οποίο κρατούσαν μέχρι και την τελευταία (9η) περίοδο. Σε εκείνο το σημείο οι φιλοξενούμενοι ισοφάρισαν και έστειλαν το παιχνίδι στην παράταση. Ποια παράταση όμως ρε παιδιά; Ο αγώνας παρέμενε 1-1 μέχρι και την 16η περίοδο (7 παρατάσεις δηλαδή), διαρκώντας σχεδόν 6 ώρες!!! Για την ιστορία, οι Yankees κέρδισαν με 1-4.

Και επειδή κάθε αγώνας στην Αμερική είναι γιορτή...
"Take me out to the ball game,
Take me out with the crowd;
Buy me some peanuts and Cracker Jack,
I don't care if I never get back.
Let me root, root, root for the home team,
If they don't win, it's a shame.
For it's one, two, three strikes, you're out,
At the old ball game".

Και όπως θα λέγαμε πριν αρχίσει το παιχνίδι... "play ball"! +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ~ ο θαυμαστός τρομακτικός κόσμος του απρόοπτου

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Η ζωή μας, είναι μία αλληλουχία από γεγονότα και καταστάσεις. Η εξέλιξη τους καθορίζει την πορεία και την πρόοδο της ζωής μας. Αυτή, συνήθως επηρεάζεται από την παρέμβαση των ανθρώπων που μας περιβάλλουν άμεσα ή έμμεσα. Την γενική ιδέα την πήρατε, την ξέρετε, την βιώνετε.

Πέρα από αυτήν την φιλοσοφική αρμονία, υπάρχει και μια ανεξέλεγκτη ανωμαλία. Πρόκειται για τα απρόοπτα! Ένα απρόοπτο σας έκανε να μην πάτε στην δουλειά σήμερα, ένα άλλο σας ανάγκασε να μην φανείτε συνεπείς στο ραντεβού με την παρέα σας. Ένα απρόοπτο ευθύνεται που ο μισθός δεν έφτασε αυτόν τον μήνα. Η λίστα των απροόπτων είναι τόσο μεγάλη όσο και τα σχέδια (σας) που τελικά δεν πραγματοποιήθηκαν! Ξέρετε, τα απρόοπτα είναι τόσο διαφορετικά και απρόβλεπτα που κυριολεκτικά όσο καλά προετοιμασμένος και να είσαι οικονομικά, ψυχολογικά ή κοινωνικά, απλά δεν μπορείς να... τους κρυφτείς!

Βλέπετε κάποιος ξεκινάει για την δουλειά του και τρακάρει. Ένα απρόοπτο της στιγμής μπορεί να αλλάξει ολόκληρη την ζωή του, όμως είναι και κάποια άλλα λίγο πιο μεσοπρόθεσμα καθώς και όχι αρνητικά, αφού μια ζωή διαλυμένη, μια ζωή χωρίς ελπίδα, μπορεί από ένα απρόοπτο συμβάν ή μια εξέλιξη που δεν είναι κατ' ανάγκη στιγμιαία, να σου αλλάξει την ζωή, να σε σώσει, να σε αναστήσει, να δώσει νόημα ξανά στην ύπαρξή σου. Υπάρχουν παραδείγματα εκεί έξω...

Κι έτσι ξέρεις πως τα απρόοπτα μπορεί να είναι και θετικά. Ευεργετικά. Σε αυτήν την περίπτωση βέβαια υπάρχει και μία ακόμη εκδοχή. Αυτή που η ανθρώπινη αχαριστία -την οποία θεωρώ δεδομένη εξ αρχής- δεν μας αφήνει να δούμε. Πολλοί άνθρωποι έχουν ευνοηθεί από ένα απρόοπτο συμβάν ή μια απρόοπτη παρέμβαση, όμως ελάχιστοι γυρνάνε πίσω για να αναλογιστούν την απρόοπτη εύνοιά τους και να δηλώσουν την ευγνωμοσύνη τους. Σπάνια ευχαριστούν τον άγγελό τους...

Τον σημερινό προβληματισμό δεν μπόρεσε να γράψει η Αναστασία που εξαιτίας ενός ατυχήματος δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει το πληκτρολόγιο, την ίδια ώρα που ο Γιάννης εξακολουθεί να βρίσκεται στο νοσοκομείο καθώς ένας αδέσποτος σκύλος στην μέση του δρόμου, του στέρησε το δικαίωμα να βρίσκεται στην δουλειά και στην οικογένεια του για πολλούς ακόμα μήνες. Καλό κουράγιο σε αυτούς τους δύο και σε όλους εμάς που συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε κόντρα ή με την βοήθεια των... απροόπτων! +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ ο σεβασμός στην διαφορετικότητα είναι θέμα τρόπου, όχι ιδεολογίας

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Την περασμένη εβδομάδα στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής πραγματοποιήθηκε μια πορεία μελών της Κου Κουξ Κλαν. Δεν έχει σημασία γιατί διαδήλωναν. Σημασία έχει ότι πήραν άδεια από την αστυνομία, έκαναν την ειρηνική τους πορεία φρουρούμενοι από τους αστυνομικούς και μάλιστα περνώντας από έναν διάδρομο στου οποίου τα πλευρά διαδήλωναν απλοί πολίτες εναντίον της οργάνωσης ρατσιστών.

Στον σημερινό προβληματισμό δεν μας ενδιαφέρει ποιος πιστεύει τι, αλλά πως το κάνει. Πως προφυλάσσει την ιδεολογία και τις αντιλήψεις του από τις ακρότητες του φανατισμού και της βίας. Δεν μας ενδιαφέρει η εθνικότητα, η θρησκεία ή το χρώμα, αλλά ο τρόπος που αυτά ξεδιπλώνονται στην παγκοσμιοποιημένη κοινωνία. Γιατί πρέπει να ομολογήσω κι εγώ πως για χρόνια φανατιζόμουν. Με ομάδες, με έθνη, με πολιτική, με ένα σωρό σοβαρά ή όχι πράγματα για τα οποία πάντως δεν πρέπει να φανατίζεσαι. Μέχρι που έμαθα. Έπαθα και έμαθα. Αλλά ηρέμησα. Είδα τι σημαίνει διαφορετικότητα και σεβασμός σε αυτήν.

Οπότε παρά τις ακραίες αντιδράσεις που υπάρχουν, εμένα δεν με νοιάζει αν οι χρυσαυγίτες θέλουν να διαδηλώσουν ειρηνικά υπέρ της ιδεολογίας τους ή αν το ίδιο κάνουν οι αναρχικοί για την δική τους. Εξάλλου εγώ θυμάμαι πάρα πολύ καλά τους φόνους και τις λεηλασίες της Κου Κλουξ Κλαν, τα αντίστοιχα των χρυσαυγιτών και φυσικά των αναρχικών. Δεν με νοιάζει τι ακριβώς πιστεύουν και πόσο μακριά είναι από την δική μου ιδεολογία, εγώ τους μετράω με βάση τον σεβασμό προς τον τόπο και τον συνάνθρωπο.

Σε μια κοινωνία που ολοένα προχωράει στα βήματα εξέλιξης της παγκοσμιοποίησης αλλά την ίδια στιγμή χωρίζεται κάθε φορά και περισσότερο από τον διαφορετικό συνάνθρωπο, ειλικρινά αισθάνομαι ένα χάος αβεβαιότητας και αντίφασης. Εσείς; +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ εθελοντική καθαριότητα: πράξη ευθύνης ή τοπική εκμετάλλευση;

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Αν δεν κάνω λάθος ξεκίνησε κάπου πριν ένα χρόνο. Δεν ξέρω αν ήταν αποκλειστική ιδέα των εδώ τοπικών φορέων όμως εγώ εδώ στην Κρήτη το άκουσα για πρώτη φορά. Και ξέρετε... στην αρχή το βρήκα έξυπνο, ρομαντικό, διασκεδαστικό. Αναφέρομαι στην εθελοντική δράση σε κοινόχρηστους χώρους όπου πολίτες μαζεύονται και αρχίζουν να καθαρίζουν παραλίες, δάση, πάρκα κλπ.

Μπορώ να σκεφτώ αμέτρητους λόγους για τους οποίους η ιδέα αυτή είναι καλή. Οι πολίτες συνασπίζονται, φτιάχνουν μια όμορφη παρέα στην οποία και λειτουργούν παραγωγικά. Δίνουν το καλό παράδειγμα στα παιδιά τους, οι ίδιοι θυμούνται πόσο σημαντικό είναι να κρατάς τον τόπο σου καθαρό, ενώ υποσυνείδητα μυούνται και στις αρχές του εθελοντισμού. Παράλληλα γίνονται χρήσιμοι για τον τόπο τους και φυσικά προστατεύουν το περιβάλλον.

Και ενώ όλα αυτά τα υπέροχα γίνονται σε μια παραλία, σε μία άλλη διπλανή κάποιοι ενδεχομένως πετάνε άλλα σκουπίδια κάνοντας την ακριβώς αντίθετη διαδικασία και ίσως ακόμα να διαβάζουν την είδηση της εθελοντικής προσπάθειας φωνάζοντας κοροϊδευτικά "ε, τους μαλάκες...".

Ε, λοιπόν όταν διάβαζα την ίδια είδηση για φέτος κάτι τέτοιο είπα κι εγώ. Οι καθημερινές μου συνήθειες είναι τέτοιες που προστατεύουν το περιβάλλον πολύ περισσότερο απ' τον μέσο έλληνα (ανακύκλωση, χάρτινες ή επαναχρησιμοποιούμενες σακούλες, κατανάλωση σε ρεύμα, κλπ.), ο ίδιος υπήρξα εθελοντής σε μεγάλες διοργανώσεις (Αθήνα 2004) οπότε πλέον έχω την εμπειρία να ξεχωρίσω πότε προσφέρεις για το κοινωνικό σύνολο και για κοινό σκοπό και πότε απλά πέφτεις θύμα εκμετάλλευσης!

Γιατί... ξέρετε κάτι; ο Δήμος έχει υπαλληλικό προσωπικό. Και αν μια συγκεκριμένη έκταση ή περιοχή είναι στην δικαιοδοσία του, τότε έχει και χρέος να την διατηρεί καθαρή και αν τελικά δεν τα κατάφερε είναι δικό του πρόβλημα να την καθαρίσει. Γι' αυτό εσύ και εγώ πληρώνουμε δημοτικά τέλη. Το να αποποιείται τις ευθύνες του και να διοργανώνει ένα γλέντι που μοιάζει με πανηγύρι εθελοντισμού για να κάνουμε εμείς οι πολίτες την δουλειά του, όχι απλά δεν το βρίσκω σωστό, αλλά με εξοργίζει καθώς αισθάνομαι πως πέφτω και θύμα εκμετάλλευσης κι από πάνω. Στη σχέση μου με τον Δήμο θέλω να υπάρχει ισότητα. Σε πληρώνω, κάνεις την δουλειά σου. Είμαι δημότης και έχω δικαιώματα, όπως έχω και υποχρεώσεις, ανάμεσα στις οποίες πάντως, δεν είναι να σου σκουπίζω εγώ... +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ γιατί δεν είμαι εναντίον του survivor

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Στο yannidakis δεν προβοκάρουμε ή γελοιοποιούμε, απλά προβληματιζόμαστε. Και σήμερα, είναι μια πολύ ταιριαστή μέρα να ασχοληθούμε με το Survivor καθώς απ' ότι πληροφορήθηκα, ολοκληρώθηκε το παιχνίδι το οποίο παρακολούθησαν έως και 80% των ελλήνων τηλεθεατών.

Προσωπικά δεν το παρακολούθησα, όπως και κανένα από τα αντίστοιχα παιχνίδια της προηγούμενης δεκαετίας. Όμως το δικό μου συμπέρασμα είναι ότι είναι αδύνατο να χλευάσεις την συντριπτική πλειοψηφία των τηλεθεατών. Εγώ είδα κόσμο να μην παραδέχεται ότι παρακολουθεί το συγκεκριμένο πρόγραμμα ενώ τελικά διαπίστωνα ότι το έκανε... Είδα κόσμο να μην έχει άλλο θέμα συζήτησης και άλλον να διαμαρτύρεται ότι δεν υπάρχει κάτι άλλο της προκοπής στην ελληνική τηλεόραση.

Ας είμαστε λίγο αντικειμενικοί επ' αυτού. To παιχνίδι απ' ότι ψάχτηκα, έμαθα και είδα, ήταν μια πανάκριβη και τεράστια παραγωγή, με δεκάδες έλληνες συντελεστές να αφήνουν τα σπίτια τους για κάπου πέντε μήνες και να πηγαίνουν στον Άγιο Δομίνικο. Από άποψης πλοκής, θα έλεγα πως δεν ήταν καθόλου αδιάφορο αφού οι τηλεθεατές παρακολουθούσαν καθημερινές μάχες με ιδιαίτερο ενδιαφέρον και όχι απλά μερικούς κακομοίρηδες να στριφογυρίζουν γύρω από έναν καναπέ.

Αν είμαι υπέρμαχος του Survivor; Όχι! Δεν θα το έβλεπα ποτέ. Προσωπικά το θεωρώ χάσιμο χρόνου, όμως αυτό δε σημαίνει ότι δεν σέβομαι όσους το έκαναν. Εγώ στο σπίτι μου έχω nova και όταν γυρνάω το βράδυ παρακολουθώ ότι με ενδιαφέρει ανάμεσα σε εκατοντάδες κανάλια. Όμως δεν θα κατακρίνω το Survivor ή οτιδήποτε άλλο καταφέρνει να αγγίζει κάθε φορά το 80% της πλειοψηφίας. Το αν αυτό το ποσοστό υποδηλώνει και το είδος και την ποιότητα του συγκεκριμένου δείγματος, ε, αυτό είναι ένας άλλος... προβληματισμός! +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ σκουπίδια τόπος, σκουπίδια άνθρωποι

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Έκανα πολύ υπομονή για να ξεκινήσω να γράφω αυτό το άρθρο περιμένοντας να έχει τελειώσει επιτέλους η απεργία των εργαζομένων στην καθαριότητα. Κυρίως εκείνων που προσελήφθησαν με  συμβάσεις ορισμένου χρόνου και ξεκίνησαν με τους συμβαλλόμενους να γνωρίζουν εξ αρχής ότι μετά το πέρας του χρόνου αυτού θα έμεναν χωρίς δουλειά.

Αυτοί λοιπόν οι τύποι με τους συναδέλφους τους, κατάφεραν σε λίγες μέρες να κάνουν την Ελλάδα έναν τεράστιο σκουπιδότοπο. Και ξέρετε έχει πλάκα να το βλέπεις στις ειδήσεις, όμως όταν η βρωμιά αυτή απειλεί την δημόσια υγεία με τεράστιες εστίες μικροβίων δίπλα σε σχολεία, παιδικές χαρές, κοινόχρηστους χώρους και σπίτια, τότε η κατάσταση γίνεται σοβαρή, πολύ περισσότερο όταν όλα αυτά συμβαίνουν σε μία περίοδο που αφενός η Ελλάδα πλήττεται από έναν δυνατό καύσωνα και αφετέρου σε μία περίοδο που η εικόνα της Ελλάδας ταξιδεύει σ' ολόκληρο τον κόσμο μέσω των τουριστών και επισκεπτών μας.

Σε μία τέτοια περίοδο λοιπόν κάποιοι αποφασίζουν να διαλύσουν την χώρα ξεσπώντας σε ανθρώπους που δεν φταίνε. Τους απλούς πολίτες. Θα μπορούσαν κάλλιστα να πάνε έξω από Υπουργεία, Περιφέρειες και Δήμους και να αδειάσουν ένα απορριμματοφόρο προκαλώντας δυσαρέσκεια σε εκείνους που σχετίζονται και με το ζήτημα για το οποίο... "αγωνίζονται". Το ίδιο συμβαίνει και με τους αγρότες οι οποίοι αντί να διαμαρτυρηθούν στα αντίστοιχα Υπουργεία ή άλλους χώρους αγροτικού ενδιαφέροντος, κλείνουν δρόμους και δυσκολεύουν την ζωή των συμπολιτών τους. Πως μια απεργία μπορεί να έχει νόημα και να τύχει αναγνώρισης από την κοινή γνώμη όταν πολεμάει λάθος στόχο;

Τώρα -διαβάζω στην ειδησεογραφία- οι εργαζόμενοι δίνουν μάχη με τα σκουπίδια υπό αντίξοες συνθήκες. Θυμήστε μου παρακαλώ γιατί θα πρέπει να τους λυπηθώ. +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΕΚ-ΠΑΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΙΟΥΝΙΟΥ ~ παίρνοντας τα πάντα σαν δεδομένα με τα παιδιά μας

περι-γράφοντας πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Ας μιλήσουμε σήμερα για... δεδομένα. Όλοι οι γονείς έχουν σαν δεδομένο πως το παιδί τους θα περπατήσει, θα μιλήσει, θα μάθει να μετράει, να γράφει, να κάνει παρέες. Είναι τόσο δεδομένο πράγματι, που απλά απαξιούμε να αναφερθούμε σε αυτά.

Και δεν θα έπρεπε... αφού ο γονέας θέλει το καλύτερο για το παιδί του. Θέλει την πρόοδο του. Θέλει να ξεχωρίζει. Δεν θα μπορούσε να μένει στάσιμος σε απλά προφανή ζητήματα. Και αυτό δεν είναι αλαζονικό. Είναι η ερμηνεία του ενδιαφέροντος για το αύριο των παιδιών σας. Είναι ότι σας κατατάσσει στους γονείς που δεν αρκούνται με την... φτωχή κανονικότητα, αλλά θέλουν να προσφέρουν μερικά ακόμα εφόδια πριν το παιδί φύγει έτοιμο(;) για αυτήν την άθλια κοινωνία της προηγμένης Δύσης.

Και εκεί που όλα κυλούν αρμονικά δεδομένα, ξάφνου, ένα ατύχημα, μια αρρώστια, ένα απρόοπτο.

Τα παιδιά στην πόλη γιορτάζουν την έναρξη του καλοκαιριού παίζοντας μπουγέλο στην αυλή του  σχολείου και λίγα χιλιόμετρα πιο μακριά ένα παιδί σε καταστολή παλεύει για την ζωή του στην αποστειρωμένη αίθουσα της Εντατικής. Δεν είναι ένα παιδάκι με προβλήματα εκ γενετής με το οποίο οι γονείς ξεκινούν τον γολγοθά της διαπαιδαγώγησης γνωρίζοντας τους περιορισμούς. Είναι ένα παιδάκι σαν αυτά που παίζουν μπουγέλο κάθε τελευταία σχολική ημέρα...

Ξαφνικά τα δεδομένα γκρεμίζονται. Οι προτεραιότητες αλλάζουν. Δεν έχει σημασία αν χθες το παιδί τιμωρήθηκε να μην φάει παγωτό ή αν είχαν όλοι συμφωνήσει να μοιραστεί το καινούριο παιχνίδι με τα αδέρφια του. Ξαφνικά δεν έχει σημασία να σχεδιάσουν όλοι μαζί καλοκαιρινές διακοπές για πέντε μέρες ή μια φουσκωτή πισίνα για την αυλή. Όλα τα μικρά, δεδομένα ζητήματα που απασχολούν τους γονείς καθημερινά, που τους εξαγριώνουν, που τους αναγκάζουν να ξεσπάσουν στα παιδιά τους, να τα τιμωρήσουν και να βγάλουν την κούραση και την αγανάκτησή τους, πάνω τους... ξαφνικά σβήνουν. Η αγωνία και το άγχος αφορά αυτό το ένα παιδί και την ελπίδα να γίνει καλά.

"Ας γίνει καλά και εγώ δεν θα είμαι τόσο σκληρός μαζί του". "Ας έρθει κοντά μου και εγώ θα προσπαθήσω να είμαι καλύτερος γονέας". "Πόσο ανόητος ήμουν να βάζω τόσο εύκολα τιμωρίες ή να απαγόρευσα ένα ακόμα παιδικό στην τηλεόραση ή να τα μάλωσα για λίγη σάλτσα στην καθαρή μπλούζα".

Το άρρωστο παιδί είναι ξαφνικά πιο σημαντικό; Είναι πιο πολύτιμο; Μήπως εμείς τόσο καιρό ήμασταν τυφλοί; Δεν βλέπαμε τον θησαυρό που είχαμε στο σπίτι μας; Μήπως δεν καταλάβαμε ποτέ ότι ένα λιθαράκι από το οποίο θα χτιστεί το αύριο, ζητούσε απλά ένα παραμύθι πριν πάει για ύπνο;

Απόψε το βράδυ. Μόλις κοιμήσετε τα παιδιά σας. Μείνετε ένα μόνο λεπτό να τα χαζέψετε όσο κοιμούνται. Όσο βλέπετε το γαλήνιο προσωπάκι τους αναρωτηθείτε πόσο καλοί γονείς είστε και πριν φύγετε, ρίξτε μια ματιά στο δωμάτιο των παιδιών σας. Είναι ένα δωμάτιο μέσα στο σπίτι σας ή ένα δωμάτιο από θάλαμο νοσοκομείου; Αύριο το πρωί το παιδί σας θα ανοίξει τα μάτια του για μια νέα περιπέτεια ή τα μάτια του θα παραμείνουν κλειστά στο κρεβάτι μιας εντατικής περιμένοντας ένα μικρό θαύμα; Μετά, βγείτε από το δωμάτιο και ξανασκεφτείτε τι είναι τελικά δεδομένο στην σχέση σας με τα παιδιά... +Yanni Spiridakis 

~ Στην Σοφία.
Περαστικά... ~

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ~ οι αλλόκοτοι άνθρωποι της κρίσης και ο εαυτός μου που (δεν) αποτελεί εξαίρεση

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Το σημερινό θέμα δεν το προγραμμάτιζα καθόλου, αλλά να, πέρασε ο Γιάννης από το γραφείο μου σήμερα -με ρώτησε κάτι επαγγελματικής φύσης- και έμεινε όρθιος να μου μιλάει για περίπου μισή ώρα σχεδόν χωρίς σταματημό.

Λοιπόν ο Γιάννης είναι ένας τύπος κάπου στα 40, ψηλός, όμορφος και σωματικά πολύ καλοφτιαγμένος και περιποιημένος. Είναι λίγο πολυλογάς και αγχώδης, όμως και δουλευταράς είναι και περιουσία έχει και κατά τη γνώμη μου όλο το πακέτο για μια σύγχρονη γυναίκα διαθέτει.

Τον γνώρισα στην γειτονιά που συγκατοικούσε με μία κοπέλα, καθηγήτρια με καταγωγή από την Αθήνα. Αλήθεια ταιριαστό ζευγάρι! Ώσπου μια μέρα μου είπε ο Γιάννης ότι θα πήγαιναν να ψαχτούν στην Αθήνα για να είναι κοντά στους δικούς της. Σκέφτηκα να του πω μπράβο για την θυσία του να παρατήσει την Κρήτη και αυτό ήταν όλο. Ύστερα από κάνα χρόνο ο Γιάννης επέστρεψε μόνος. Μου είπε ότι εκείνη άλλαξε και ότι έβγαζε τρελά γούστα. Είπαμε, είναι πολυλογάς, αλλά δεν είναι ψεύτης.

Λίγο καιρό τον είδα με μια άλλη κοπέλα. Επίσης ωραίο ζευγάρι, ταιριαστό και όλα έδειχναν άριστα. Σήμερα που ήρθε ο Γιάννης μου είπε ότι προχθές σηκώθηκαν από το κρεβάτι και του είπε ξαφνικά ότι δεν ταιριάζουν και θέλει να χωρίσουν. Ο Γιάννης δεν ήθελε μια αγκαλιά να κλάψει, απλά ήταν απογοητευμένος και περίεργος για το τι συμβαίνει πια με τους ανθρώπους και φέρονται τόσο αλλόκοτα, τόσο απότομα και τόσο ξαφνικά.

Τότε αντιλήφθηκα ότι όχι μόνο έχει δίκιο, αλλά αυτήν την συμπεριφορά την βλέπουμε παντού γύρω μας. Στον δρόμο, στα αυτοκίνητα, στις γειτονιές, στις υπηρεσίες, σε οτιδήποτε απαιτείται η συνύπαρξη ανθρώπων...

Το πιο πρόχειρο που μπόρεσα να του πω, ήταν πως πράγματι ο κόσμος έχει αλλάξει, έχει γίνει αλλόκοτος και κουβαλάει δυσφορία. Πως όταν οι αυτοκτονίες έχουν αυξηθεί τόσο πολύ, γιατί θα πρέπει να μας προκαλεί τόση εντύπωση η ακραία και ανεξήγητη συμπεριφορά όλων των υπολοίπων;

Και αλήθεια... γιατί πάντα εμείς βγαίνουμε από αυτό το μοτίβο; Εγώ πρώτος παραδέχομαι πως έχω αλλάξει. Μπαίνω στην πλατεία του λιθοβολισμού εθελοντικά και ομολογώ πως αυτά τα μερικά χρόνια της... κρίσης, έχω γίνει πιο κουρασμένος, πιο καταθλιπτικός, πιο νευρικός, πιο γκρινιάρης, έχω αλλάξει προτεραιότητες, έχω δει την υγεία μου να κλονίζεται, έχω αναθεωρήσει απόψεις, σχέσεις και στόχους και δηλώνω χωρίς κανένα ενδοιασμό πως είμαι γεμάτος βλάβες, έτοιμος για ένα καλό και μόνιμο ρεκτιφιέ! +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ ήρθε η ώρα να γίνουμε όλοι συριζα

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Με το σημερινό μου άρθρο, δεν κάνω βήματα πίσω, δεν αλλάζω γνώμη και δεν παραδέχομαι τίποτα. Στο παρόν, θα μιλήσω για την ανάγκη που υπάρχει να ενωθούμε και να παλέψουμε με ομόνοια. Βλέπετε, ακόμα και ο πιο δύσπιστος αναγνώστης μου, δεν θα πίστευε ποτέ ότι θα ερχόταν ότι θα έγραφα σε κείμενό μου υπέρ του Αλέξη Τσίπρα και της χαβαλετζίδικης κυβέρνησής του.

Κι όμως... Έτσι ή αλλιώς (μα πιο πολύ αλλιώς), ήρθε η στιγμή που η Ελλάδα κέρδισε πολιτικά. Ουσιαστικά δεν νίκησε ποτέ μιας και η νίκη αυτή σήμερα έρχεται μετά από απανωτές σφαλιάρες. Πλέον όμως ο Τσακαλώτος πήγε σε ένα Eurogroup ναι μεν με το ίδιο τσαλακωμένο λινό σακάκι (σαν τον Γιάννη Ιωαννίδη ένα πράμα), αλλά με την αυτοπεποίθηση του νικητή. Οι... εταίροι αναγνώρισαν επιτέλους τα πεπραγμένα και για πρώτη φορά μίλησαν οι ίδιοι για ελάφρυνση του χρέους. Για πρώτη φορά, η συμφωνία μιας εκταμίευσης όχι μόνο ήταν άνω του αναμενόμενου αλλά και δεν συνοδεύτηκε από νέα μέτρα (ίσως γιατί αυτά είχαν ήδη ψηφιστεί).

Το μεγάλο κέρδος όμως δεν ήταν τίποτα από τα παραπάνω. Το χειροπιαστό κέρδος για μένα και για σένα, ήταν πως για πρώτη φορά η συμφωνία της εκταμίευσης συνοδεύτηκε από ένα πρόγραμμα που θα εφαρμοζόταν κατ' αντιστοιχία με μέτρα ανάπτυξης. Με προσέλκυση επενδύσεων και με άμεση σύνδεση της ευημερίας και της βιωσιμότητας της χώρας. Γιατί... η Ελλάδα αυτή τη στιγμή δεν έχει ανάγκη τόσο από αύξηση μισθών και συντάξεων. Δεν έχει ανάγκη τόσο από μείωση της φορολογίας (τρέμουν τα χέρια μου που το έγραψα αυτό) και των εισφορών, όσο έχει ανάγκη από προσέλκυση επενδύσεων για να μειωθεί η ανεργία και να αναστηθεί το εμπόριο, η οικοδομή και η εργασία.

Και τώρα που με κάποιον μαγικό και κωλόφαρδο τρόπο η κυβέρνηση κατάφερε να φέρει την χώρα σε μία κατάσταση στην οποία απαλλαγμένη από νέα μέτρα θα μπορέσει να συγκεντρωθεί σε κυβερνητικό έργο προσέλκυσης επενδύσεων και πολιτικών ανάπτυξης, τώρα πρέπει όλοι να την στηρίξουμε! Πρέπει να συνεργαστούμε ζητώντας της να πράξει τα αυτονόητα. Να φέρει Κεφάλαια με προοπτικές θέσεων εργασίας, να φέρει βιώσιμα σχέδια ανάπτυξης ή διάσωσης οργανισμών που παράγουν. Τώρα δεν έχει νόημα η απεργία και οι κινητοποιήσεις. Τώρα είμαστε όλοι στην ίδια πλευρά και πρέπει να βοηθήσουμε, να διευκολύνουμε αυτήν την κυβέρνηση να πετύχει. Αν δεν τα καταφέρει, τότε... +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ ο άνθρωπος που δεν αντέχει άνθρωπο, η αντοχή και η... σχετικότητα

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Και ο άνθρωπος έφτιαξε τα ρομπότ. Πολύ χαζά, αλλά έκαναν αυτό για το οποίο δημιουργήθηκαν και οι δημιουργοί ήσαν χαρούμενοι. Αν χάλαγαν νευρίαζαν ή αν διαπίστωναν πως δεν μπορούν να κάνουν περισσότερα απ' αυτά για τα οποία έχουν προγραμματιστεί. Γενικά όμως παρέμεινε ευχαριστημένος με τα ρομπότ.

Δεν μιλάνε, δεν αντιδρούν και πάνω απ' όλα, δεν αλλάζουν συμπεριφορά. Καθόλου περίεργο λοιπόν που διαλέγει τα ρομπότ στην δουλειά του την ίδια ώρα που ο άνθρωπος εκφυλίζεται σαν ον! Βλέπετε... ο άνθρωπος αντιδρά, οδηγείται από την παρόρμηση και το συναίσθημα. Από το πείσμα και το εγωισμό. Έχει έναν σκοπό, αλλά συχνά είναι απώτερος και μυστικός.

Και επειδή ο εγκέφαλος του ανθρώπου είναι αρκετά πολύπλοκος από μόνος του, δεν τολμώ καν να προσεγγίσω το πως αντιδρά σε θέματα που άπτουν του συναισθηματισμού του. Νομίζω πως ήδη ακούγεται αρκετά τρομακτικό... Κι όμως αυτό είναι που κάνει τον άνθρωπο απρόβλεπτο, ενδιαφέρον και τελικά, ξεχωριστό.

Κατά πόσο όμως εμείς -οι ίδιοι οι συνάνθρωποι- μπορούμε να αντέξουμε τον άνθρωπο δίπλα μας; Τον συνάνθρωπο; Τον συνάδελφο, τον συγγενή, τον σύζυγο, τον ανώτερο. Η Ιστορία έχει δείξει πως μάλλον αυτό είναι δύσκολο. Κανείς δεν αντέχει κανέναν, είναι όμως τέτοια η ανάγκη συνεργασίας για την επίτευξη κοινών στόχων που αναγκαστικά ο άνθρωπος μειώνει τις δικές του απαιτήσεις και ελευθερίες προκειμένου να συνυπάρξει ειρηνικά.

Και τότε αναρωτιέσαι αν σε όλο αυτό υπάρχει ένα όριο. Ένα όριο αντοχής. Πρέπει να υπάρχει. Άνθρωποι απολύονται ή παραιτούνται κι άλλοι χωρίζουν ή τολμούν μια παντελή ανανέωση στην σχέση τους. Έννοιες όπως η σταθερά και το δεδομένο, παραλείπονται πλέον γιατί πολύ απλά δεν μιλάμε για ρομπότ που κάνουν ξανά και ξανά την ίδια δουλειά με ακρίβεια βελόνας, αλλά για ανθρώπους. Ο ίδιος ο Αλ. Αϊνστάιν δεν δέχτηκε ποτέ καμία σταθερά στη ζωή του. Μίλησε για σχετικότητα όταν ακόμα θεωρούταν προκλητικός. Προσπάθησε να βασιστεί σε θεωρίες με μεταβλητές σταθερές, ενώ ο ίδιος προσπαθούσε να αποδείξει την... σχετικότητα! Στον χρόνο, στον χώρο και αν έχετε ασχοληθεί με τη ζωή του θα καταλάβετε: σε όλα! +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ~ προσπαθώντας να σώσουμε ότι συμβολίζει την υγιή ελλάδα

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Θα προσπαθήσω να είμαι και ρεαλιστής και αντικειμενικός. Λέω θα προσπαθήσω γιατί στο συγκεκριμένο θέμα έχω έντονο το στοιχείο του ρομαντισμού και του συναισθηματισμού.

Όμως πάμε δέκα-δεκαπέντε χρόνια πίσω όπου στην Ελλάδα είχαμε δεκάδες εφημερίδες, με κάθε μεγάλη ομάδα να έχει 2-3 δικές της, κάθε πολιτικό κόμμα το ίδιο και κάθε Κυριακή η εφημερίδα να ήταν ένα σετ δώρου λες και έκανες παραγγελία σε telemarketing. Εγώ ουδέποτε δεν διαφώνησα με όλα αυτά. Ούτε με τον κιτρινισμό, ούτε με τα ροζ φύλλα, ούτε με τα γαλάζια, ούτε με τον κίτρινο Τύπο. Ήταν αυτή η έκφραση της ελευθερίας που με έβρισκε απόλυτα σύμφωνο.

Σήμερα έπρεπε να έρθει η μέρα για να ζήσω το MEGA να κλείνει, το κανάλι που συνέδεσα με την αγάπη μου για την ειδησεογραφία, την ψυχαγωγία και τόσα ακόμα. Το κανάλι που εκείνο το απόγευμα Δευτέρας ο αδερφός μου κουνούσε μα μανία την κεραία μέχρι να πετύχουμε έστω με παράσιτα το λογότυπο του!

Έπρεπε να έρθει η μέρα για να ζήσω το ΔΟΛ να κλείνει. Με αμέτρητες εκδόσεις και άλλες παραγωγές που τελικά άφησαν δεκάδες υπαλλήλους στον δρόμο. Όμως όταν μιλάμε για δημοσιογραφία, για εφημερίδες και κανάλια, δεν είναι μόνο οι απόψεις, μόνο οι δημοσιογράφοι και οι τεχνικοί. Είναι η ιδέα. Είναι ο ρομαντισμός. Είναι η ελευθερία της έκφρασης. Και το να βλέπεις ρολά και λουκέτα, είναι ότι πιο βάναυσο μπορώ να σκεφτώ.

Το MEGA είναι τόσο σημαντικό κεφάλαιο που όταν λειτουργούσε με προσωπικό ασφαλείας, συνέχιζε να είναι ανάμεσα στα πρώτα σε τηλεθέαση! Όταν έμαθα ότι ο Μαρινάκης αγόρασε τον ΔΟΛ προσωπικά χάρηκα που δεν θα κλείσει. Από την άλλη, βλέπω να δημιουργείται ένα νέο τοπίο στην τηλεοπτική αγορά όπου και κάθε ιδιοκτήτης ομάδας έχει και ένα κανάλι. Με άλλα λόγια, κάθε πλούσιος αλλά άσχετος με τον λόγο και την ενημέρωση, μπόρεσε να αποκτήσει ένα κανάλι επειδή απλά, μπορούσε... Αυτό δεν είναι υγεία, είναι εμπόριο. Ακόμα κι έτσι όμως, το προτιμώ από ένα νεκρό κανάλι.

Θέλω να κλείσω σημειώνοντας ότι εύχομαι ειλικρινά και ο ΔΟΛ και το MEGA να αναγεννηθούν και να προσφέρουν ποιοτικό έργο. Για μένα αποτελούν δύο σύμβολα της Ελλάδας και επιχειρηματικά και στα ΜΜΕ, συνεπώς ο μαρασμός τους καθρεφτίζει και την γενική κατάντια της χώρας. Ας σώσουμε τα σπουδαία οικοδομήματα της χώρας, για να μπορούμε κι εμείς να εμπνεόμαστε από αυτά με τη σειρά μας. +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ πως ένας αληθινός ηγέτης θα μπορούσε να κερδίσει την τρομοκρατία

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Λίγες μόνο σκόρπιες σκέψεις σχετικά με το πιο πρόσφατο τρομοκρατικό χτύπημα στο Λονδίνο. Γιατί πραγματικά έχουμε αναλύσει πλέον τα πάντα, έχουμε θίξει απόψεις, γνώμες, προτάσεις, προβληματισμούς. Έχουμε βγάλει τα συμπεράσματα μας, έχουμε κάνει τις προβλέψεις μας, όμως ο χρόνος περνάει και εμείς απλά βλέπουμε αθώους πολίτες να πέφτουν νεκροί σε έναν πόλεμο που δεν γνώριζαν ότι συμμετέχουν.

Η τελευταία επίθεση έδειξε, ότι κανένα τρομοκρατικό χτύπημα δεν πρόκειται να αποφευχθεί, καθώς ούτε όπλα χρειάζονται, ούτε κάποιο πολύπλοκο σχέδιο, ούτε καν η προσμονή για ένα σημαντικό γεγονός, όπως μια συναυλία, ένας αγώνας κλπ. Οι τύποι απλά νοικιάζουν ένα φορτηγάκι, παίρνουν και δυο μεγάλα μαχαίρια απ' την κουζίνα και αυτό είναι όλο. Μετά μετράμε απλά τους νεκρούς.

Σε αυτό το σημείο λοιπόν εγώ θέλω να προβληματιστώ σε ένα βασικό κομμάτι της αντιμετώπισης αυτής της κατάστασης που κατά τη γνώμη μου δεν έχει σχέση με την καταστολή και την αστυνομική παρουσία (όχι ότι δεν είναι σημαντική), αλλά με την πολιτική ηγεσία. Η Αγγλία, η Γαλλία, η Ευρώπη, έχει ανάγκη από έναν ισχυρό ηγέτη που μπορεί να περάσει ένα αίσθημα ασφάλειας και προστασίας στους πολίτες του. Πολύ περισσότερο ο λαός αυτήν την στιγμή, έχει ανάγκη από σύμπνοια και ομόνοια.

Αν κάνετε τον κόπο να αφιερώσετε λίγο χρόνο στα σχόλια αναγνωστών κάτω από τα άρθρα που αφορούν την τρομοκρατία θα διαπιστώσετε λυπηρές διαμάχες μεταξύ Αριστερών και Δεξιών λες και οι τρομοκράτες ρωτούσαν τα θύματά τους για την πολιτική τους ιδεολογία πριν τα σκοτώσουν. Ο κόσμος είναι εναντίον στο να πεθαίνει ο κόσμος στους δρόμους και τις πλατείες, όμως ακόμα κι έτσι το χρησιμοποιεί για να διχαστεί και να διαχωριστεί με τους συμπολίτες του. Γιατί; Όταν έρχεται κάποιος με μαχαίρι και σκοτώνει την γυναίκα σου και το παιδί σου, δεν έχει πολύ σημασία αν το καλοκαίρι βρισκόσουν στην Χίο σώζοντας μετανάστες απ' την βάρκα τους ή ήσουν στο Σύνταγμα και διαδήλωνες εναντίον τους. Νιώθεις τον ίδιο πόνο που καμιά ιδεολογία δεν μπορεί να σου γιατρέψει. Γι' αυτό και μια ισχυρή πολιτική ηγεσία έχει χρέος να ενώσει τον λαό και όχι να τον αφήσει να βρίσκει λόγους να διαχωρίζεται.

Και επειδή όπως ανέφερα παραπάνω, κανένα τρομοκρατικό χτύπημα πλέον δεν θα μπορεί να προληφθεί, θα ήθελα να σημειώσω το εξής: Όταν κάποιος αποφασίσει ότι είναι ωραία ή εξυπηρετεί κάποιον σκοπό το να σκοτώσει κόσμο, θα το κάνει. Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, θα το κάνει. Είτε ο λαός μείνει σπίτι του είτε βγει έξω. Αν δεν πετύχει στο Λονδίνο θα πετύχει στο Νιουκάστλ. Αν δεν πετύχει στην Αγγλία, θα πετύχει στην Ισπανία, στην Ολλανδία, στην Δανία...

Ο σκοπός λοιπόν είναι να μην φτάσει κάποιος να το αποφασίσει αυτό. Και επειδή πολλοί από τους τρομοκράτες είναι ντόπιοι πολίτες των Δυτικών χώρων, με καταγωγή από μουσουλμανικά κράτη, το πρόβλημα μπορεί εύκολα να εντοπιστεί στην Παιδεία των ανθρώπων αυτών. Κάπως... ξέφυγαν από το Δυτικό πρότυπο και γαλουχήθηκαν στα ισλαμιστικά και εχθρικά πρότυπα βίας και εκδίκησης(;) οπότε είναι χρέος της πολιτικής ηγεσίας κάθε Δυτικής χώρας να χειριστεί κατάλληλα το πως μεγαλώνει στα σχολεία της, τους νέους κάθε γενιάς (ας μην ξεχνάμε πως έχουμε πρόσφατο παράδειγμα πολίτη της Δύσης που ασπάστηκε το Ισλάμ), μαθαίνοντας τους να σέβονται τον άνθρωπο και διαλύοντας παντοτινά κάθε έννοια διάκρισης με βάση το χρώμα ή τη θρησκεία. Αν καταφέρουμε να αναπτύξουμε το αίσθημα αγάπης μεταξύ μας, θα είναι και πιο δύσκολος ο διαχωρισμός.

Να λοιπόν δύο μεγάλα στοιχήματα για κάθε κυβέρνηση που επιθυμεί να διαλύσει από την ρίζα του, το ενδεχόμενο τρομοκρατίας εκ των έσω. Γιατί το να ενισχύσεις τους δρόμους με αστυνομία και στρατό για μερικές μέρες αφού έχει συμβεί ένα τρομοκρατικό χτύπημα είναι χαζό αφού ποτέ κανένας δεν θα πάει ακριβώς στο ίδιο σημείο να χτυπήσει γνωρίζοντας και ότι αστυνομοκρατείται και ότι ο κόσμος θα το αποφεύγει! Μόνο λοιπόν χτυπώντας την τρομοκρατία στην ρίζα της, δηλαδή στο σημείο πριν ακριβώς γίνει κάποιος τρομοκράτης, μπορούμε να πούμε ότι έχουμε ελπίδες για την νικήσουμε! +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »