Δευτέρα 21 Φεβρουαρίου 2011

προβληματισμός δευτέρας - ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ: ΕΛΛΗΝΕΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ

Καληνωρίσματα. Η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια και πολύ πριν ξεσπάσει η περιβόητη οικονομική κρίση, είχε ένα σοβαρό πρόβλημα και ήταν το δημογραφικό. Η Ελλάδα μεγάλωνε ηλικιακά και συνεχίζει να μεγαλώνει. Οι νέοι λιγοστεύουν και τα σχολεία αδειάζουν την ίδια ώρα που οι ηλικιωμένοι αυξάνονται και τα νοσοκομεία και το πλήθος των συντάξεων φτάνει το υπερβολικό. Το πρόβλημα της υπογεννητικότητας έχει ως διέξοδο την εισροή μεταναστών και τις οικογένειές τους που χαρακτηριστικά αποτελούνται από πολλά τέκνα. Σήμερα και ελέω κρίσης, το πρόβλημα οξύνεται από μια νέα τάση που βρίσκει τους απεγνωσμένους νέους να μεταναστεύουν προς άλλα δυτικά κράτη όχι απαραίτητα για μια καλύτερη ζωή, αλλά τουλάχιστον για μια επαγγελματική αποκατάσταση. Μια επαγγελματική προοπτική. Τη στοιχειώδη ανάγκη για έναν νέο δηλαδή. Σύμφωνα με την έγκυρη υπηρεσία ευρέσεως εργασίας Eures, 12500 έλληνες ψάχνουν επαγγελματική αποκατάσταση στο εξωτερικό.

Θέλοντας να προσεγγίσουμε εκ των έσω το ζήτημα του νέου κύματος της μετανάστευσης των ελλήνων, είχα την ευκαιρία να συνομιλήσω με τον Βασίλη Αναστασιάδη (ετών 28) ο οποίος εδώ και μερικούς μήνες ζει και εργάζεται στο Λονδίνο.

Βασίλη θα ήθελα πρώτα να μου πεις πόσο δύσκολη είναι μια τέτοια απόφαση. Δηλαδή, ξέρω πως θα το είχες καιρό στο μυαλό σου, όμως πόσο δύσκολο είναι τελικά να το πραγματοποιήσεις;
Η απόφαση είναι δύσκολη και δεν αρκεί το κίνητρο της δουλειάς για να φύγεις. Είναι τελείως διαφορετικό το να πηγαίνεις για σπουδές στο εξωτερικό και τελείως διαφορετικό όταν πηγαίνεις για δουλειά. Χρειάζεσαι πάντα μια τελευταία ώθηση, μια μικρή "κλωτσιά" που θα σε βάλει στο αεροπλάνο. Εγώ για παράδειγμα την βρήκα στην συντροφιά της κοπέλας μου η οποία δέχτηκε να έρθει μαζί μου και να ρισκάρει και αυτή μαζί με μένα. Η μοναξιά εξάλλου είναι δύσκολο να αντιμετωπιστεί όταν είσαι μακριά από την πατρίδα σου.

Δώσε μου μια ιδέα της κατάστασης που αντιμετώπιζες στον τόπο σου, ώστε προσεγγίσουμε τα αίτια της επιθυμίας σου για φυγή.
Η κατάσταση είναι λίγο πολύ γνωστή σε όλους μας. Οικονομική κρίση, εργασιακή αβεβαιότητα και δυστυχώς έλλειψη προοπτικής και επαγγελματικής εξέλιξης. Ειδικά στον χώρο της πληροφορικής στον οποίο κινούμαι το πρόβλημα είναι ακόμα μεγαλύτερο. Η Ελλάδα ακολουθεί τις τεχνολογικές εξελίξεις με καθυστέρηση 8-10 ετών και αυτό είναι καταστροφικό για ένα μηχανικό Η/Υ ο οποίος πρέπει να είναι στην αιχμή των εξελίξεων.

Πως το πρόβλημα στην αγορά εργασίας που οξύνθηκε από την οικονομική κρίση σε ώθησε περισσότερο στον στόχο της μετανάστευσης;
Η οικονομική κρίση ήταν ένας καταλύτης απλά για εμένα. Ήταν η ευκαιρία που περίμενα για να πω ότι φεύγω. Και μαζί και ο φόβος ότι ενδεχόμενη απόλυση/απομάκρυνση από την εργασία μου θα οδηγούσε σε μακρά περίοδο ανεργίας, κάτι το οποίο θα με αποδυνάμωνε (οικονομικά και ψυχολογικά).

Δώσε μας μια ιδέα του αντικειμένου σου και σύγκρινε το επίπεδο επαγγελματικής απορρόφησής του στην Ελλάδα και εκεί στην Αγγλία.
imageΕίμαι μηχανικός ηλεκτρονικών υπολογιστών και το φάσμα των δραστηριοτήτων μου είναι αρκετά ευρύ. Από εξυπηρέτηση πελατών και επίλυση απλών προβλημάτων μέχρι εγκατάσταση και συντήρηση υπολογιστικών συστημάτων και δικτύων. Τα τελευταία χρόνια έχω αποκτήσει πιστοποίηση της Cisco που είναι η μεγαλύτερη εταιρία δικτυακών προϊόντων στον κόσμο και αυτό ήταν ένας ακόμα λόγος που με ώθησε στο εξωτερικό μιας και στην Ελλάδα δεν υπάρχουν πολλές εταιρίες που αγοράζουν εξοπλισμό της εταιρίας αυτής. Η επαγγελματική απορρόφηση στον τομέα του ΙΤ είναι πολύ μεγαλύτερη στο εξωτερικό και το φάσμα της απασχόλησης είναι εξίσου μεγάλο. Στην Ελλάδα πολύ λίγες εταιρίες θα δαπανούσαν χρήματα για να έχουν κάποιο μηχανικό μόνιμα στην εταιρία ενώ στην Αγγλία ένα τέτοιο άτομο είναι απαραίτητο μιας και τα μεγέθη των εταιριών είναι πολύ διαφορετικά. Υπάρχουν μικρομεσαίες εταιρίες στο Λονδίνο που αριθμούν 200-300 άτομα προσωπικό όταν στην Ελλάδα μικρομεσαία είναι μια επιχείρηση με 15 άτομα προσωπικό. Αυτό δίνει μια πρώτη εικόνα της διαφοράς μας με τις χώρες του εξωτερικού.

Περιέγραψε μας τη ζωή στην Αγγλία. Το κόστος ζωής, τις συνήθειες, τη διασκέδαση, τις δυσκολίες και… τις ευκολίες. Επιχείρησε μια σύγκριση με την Ελλάδα και καθόρισε κατά πόσο η κατάσταση που κλήθηκες να αντιμετωπίσεις αντικατοπτρίζει τις προσδοκίες που είχες.
Η μετανάστευση απαιτεί θυσίες. Και κυρίως θυσίες στον τρόπο ζωής και συμπεριφοράς μιας και καλώς ή κακώς εμείς οι Έλληνες είμαστε μαθημένοι σε τελείως διαφορετικό τρόπο ζωής. Για να ξεκινήσουμε από τα σημαντικά, το κόστος ζωής είναι πολύ ακριβότερο σε κάποια σημεία από ότι στην Ελλάδα. Μπορεί οι μισθοί να είναι υψηλότεροι αλλά τα ενοίκια, οι μετακινήσεις κλπ είναι εξίσου υψηλά. Φυσικά, τα είδη πρώτης ανάγκης αλλά και τα φαγητά είναι πολύ πιο φθηνά από ότι στην Ελλάδα με αποτέλεσμα το κόστος κάπως να ισοσκελίζεται. Όσο αφορά στην διασκέδαση και την ζωή, οι διαφορές είναι χαοτικές. Τα μαγαζιά κλείνουν το πολύ μέχρι τις 11 το βράδυ, από τις 9 και μετά δύσκολα να βρεις κάπου να φας και τις καθημερινές δεν κυκλοφορεί ψυχή μετά τις 8-9 το βράδυ. Είναι ένα "χαστούκι" όλα αυτά για κάποιον που έρχεται εδώ και αν δεν είσαι έτοιμος να κάνεις θυσίες και υποχωρήσεις τότε δεν είναι για σένα η Αγγλία.

Τους τελευταίους μήνες η κυβέρνηση Παπανδρέου έχει προχωρήσει σε μια σειρά από τομές στην ελληνική κοινωνία με ένα ευρύ φάσμα με σκοπό να δώσει τέλος στα βασικά αναπτυξιακά προβλήματα της χώρας και να δώσει κίνητρα ανταγωνισμού. Πως τα κρίνεις και κατά πόσο θα σε ωθούσαν να επιστρέψεις πίσω πληρώντας μια σειρά από προϋποθέσεις;
Υπάρχει πολύ δουλειά που πρέπει να γίνει και πολύς χρόνος πρέπει να περάσει προκειμένου να αφομοιωθούν οι αλλαγές αυτές. Το πιο σημαντικό που πρέπει να αλλάξει δυστυχώς είναι η συμπεριφορά μας και η στάση μας (η κουλτούρα μας αν το θες). Αυτό είναι το πιο δύσκολο και το πιο χρονοβόρο. Δυστυχώς, υπό τις παρούσες συνθήκες δεν πιστεύω ότι θα επέστρεφα στην Ελλάδα (εκτός πολύ συγκλονιστικού απροόπτου). Εξάλλου, θα είναι σαν να ξεκινάω πάλι από το μηδέν όπως έγινε όταν πρωτοανέβηκα στην Αγγλία.

Πολλοί νέοι σαν εσένα επιθυμούν να ακολουθήσουν το δρόμο της ξενιτιάς. Ποιές είναι οι συμβουλές σου σε αυτούς. Δώσε τους μερικούς λόγους για να το κάνουν και άλλους για να μην το κάνουν.
Οποιαδήποτε απόφαση πρέπει να παρθεί μετά από πολύ προσεκτική και ώριμη σκέψη. Ο καθένας αντιμετωπίζει την πραγματικότητα με διαφορετικό τρόπο. Εγώ αυτό που μπορώ να προτείνω είναι το εξής: αν κάποιον τον νοιάζει η επαγγελματική εξέλιξη και ωρίμανση, η αξιοκρατία αλλά και η εργασιακή αξιοπρέπεια και είναι διατεθειμένος να προχωρήσει σε κάποιες (αρκετές) θυσίες τότε αξίζει τον κόπο. Το εξωτερικό σε ωριμάζει και σε αποζημιώνει με το παραπάνω. Αν όμως από την άλλη δεν μπορεί κάποιος να ζήσει χωρίς ήλιο, ξενύχτι ή δεν είναι διατεθειμένος να δουλέψει σκληρά και σωστά, τότε ας το σκεφτεί καλύτερα. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι οι Έλληνες του εξωτερικού προοδεύουν και αντιμετωπίζονται από τους ξένους ως εργατικοί, ώριμοι και αξιόπιστοι! Το έχουμε μέσα μας και ξέρουμε πώς να το βγάλουμε έξω. Όταν όμως μαζευόμαστε 10 εκατομμύρια σε ένα κομμάτι γης μάλλον ο ένας παρασέρνει τον άλλο.

Σου εύχομαι ότι καλύτερο στην εκεί ζωή σου και μακάρι μια μέρα η Ελλάδα να σε φέρει και πάλι πίσω.

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΑΦΟΥ ΣΧΟΛΙΑΣΕΤΕ ΤΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ :[

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Προβληματίστηκες; σχολίασε το