αναδρομές - Η ΕΚΤΟΝΩΣΗ ΟΠΩΣ ΤΗΝ ΕΝΝΟΩ ΕΓΩ

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ: 29 Δεκεμβρίου 2008
ΤΙΤΛΟΣ: Η ΕΚΤΟΝΩΣΗ ΟΠΩΣ ΤΗΝ ΕΝΝΟΩ ΕΓΩ
Δεν είναι πρώτη φορά, μα πριν λίγες μέρες με έπιασε πάλι ένα πολύ δυνατό συναίσθημα στη δουλειά το βράδυ. Ήθελα να μπω στο αυτοκίνητο μου και να φύγω. Αποφάσισα πως είχε έρθει η ώρα να φύγω. Μπήκα στο αυτοκίνητο και ξεκίνησα. Η μουσική έφτασε ως συνήθως, στα όρια των ηχείων και η διάθεση μου μεταλλάχθηκε. Δε μπορώ να γράψω αν διορθώθηκε ή «προβληματίστηκε» περισσότερο. Ξέρω πως σίγουρα συνέβαλε προς την εκτόνωσή μου. Δεν έχει σημασία αν θα πάω κάπου μακριά, κάπου στο κέντρο, κάπου με κίνηση ή κάπου που θα αναπτύξω ταχύτητα. Σημασία έχει πως εκείνη η στιγμή είναι δική μου. Πολύ προσωπική. Ένα ταξίδι μεσ’ τη νύχτα, όπου τα φώτα μέσα και έξω από το αυτοκίνητο υπάρχουν για να επιβεβαιώνουν το σκοτάδι της. Νομίζω πως η λέξη που μπορούμε να κρατήσουμε σε τούτη την καταχώρηση είναι η «εκτόνωση». Γιατί να είναι τόσο διαφορετική με την ήπια τόνωση; Και φυσικά είναι πολύ σημαντικό να βρίσκουμε διεξόδους εκτόνωσης. Όταν είμαι στο αυτοκίνητο μου, ανάμεσα σε κτίρια, ανθρώπους και οχήματα που προσπερνάω σε έναν προορισμό – ουτοπία, η μουσική που νικά κάθε θόρυβο στ’ αυτιά μου, μπορεί να πάρει τη θέση της έντασης, της οργής, ακόμα και το δάκρυ. Τα συναισθήματα μπερδεύονται μεταξύ τους και οι σκέψεις απλά ξεκαθαρίζουν. Το τελείωμα δε σημαίνει πως είναι το ιδανικό. Δηλαδή δεν σταθμεύεις και πλέον έχεις το χαμόγελο της εξιλέωσης και ξενοιασιάς. Ενδέχεται να είσαι ακόμα προβληματισμένος, με άλλο τρόπο αυτή τη φορά, να είσαι ακόμα στη διαδρομή ενός ταξιδιού που δεν τελειώνει ποτέ. Όμως ακόμα και τότε, είσαι κερδισμένος. Και πάλι έχεις αποβάλλει την ένταση και την οργή, τα απωθημένα. Εκεί στο μαύρο αυτοκίνητό μου, θέτω τον δικό μου ορισμό για τη λέξη εκτόνωση, ζω το δικό μου ταξίδι με προορισμό το επόμενο αληθινό μου χαμόγελο. Είμαι για όλους, όμως το ταξίδι με το αυτοκίνητό μου είναι μόνο για μένα.