Κάθομαι εδώ, στην αγαπημένη μου πολυθρόνα και με έχει πιάσει αυτό το αίσθημα που γυρνάω πίσω, σε αυτά τα υπέροχα χρόνια μας. Εκείνες τις μέρες, πολύ πίσω που ήμασταν ακόμα παιδιά, που ήμασταν νέοι όλο ζωντάνια. Θυμάσαι που όλα φαινόντουσαν τέλεια; Που οι μέρες διαδέχονταν η μία την άλλη σα να μην τέλειωναν ποτέ κι εμείς τις περνούσαμε ξέγνοιαστα και με πάθος και όρεξη να τις ζήσουμε; Ο ήλιος ήταν πάντοτε λαμπερός και οι καρδιές μας πάντα ορεξάτες και ευδιάθετες. Τώρα κοιτώντας απ’ την πολυθρόνα μου, αισθάνομαι πως πάνε τόσο μακριά εκείνες οι μέρες, τώρα δεν βλέπω εκείνη τη ζωή. Από τότε η ζωή έγινε σαν σε μία καθημερινή παράσταση. Τότε όμως ήταν οι μέρες της ζωής μας. Τα κακά ήταν τόσο λίγα. Οι μέρες αυτές πέρασαν, άφησαν όμως μιαν αλήθεια που όταν την ψάχνω, όταν την αναζητώ, μου δείχνει πως ακόμα σ’ αγαπώ.
Ξέρω πως δε γίνεται να γυρίσω πίσω το χρόνο. Τι καλά που θα ‘ταν, ε; Αν γινόταν θα ήθελα να έκανα μια ακόμα βόλτα σε εκείνη την παραλία, όπως τότε που όλα έμοιαζαν σαν σε παιχνίδι! Ύστερα σκέφτομαι πως δεν έχει νόημα να αναπολώ το παρελθόν, όταν μπορώ να αφεθώ στο παρόν και να το απολαύσω μέσα από την καινούρια προσπάθεια του παιδιού μας. Τώρα, κοιτώντας απ’ την πολυθρόνα μου σκέφτομαι πως καλύτερα θα ήταν να σκεφτώ το σήμερα και να ζήσω τη ροή που θα ακολουθήσει η οικογένειά μας.
Εκείνες –τότε- ήταν οι μέρες της ζωής μας και όπως όλα, πέταξαν μέσα στο πέρασμα του χρόνου. Εκείνες οι μέρες χάθηκαν για πάντα, όμως κάποια πράγματα τους έμειναν ακόμα και σήμερα, γιατί κοιτάζω και αναζητώ μη βλέποντας καμία αλλαγή. Όταν συγκρίνω το τότε και το σήμερα, σ’ αναζητώ, για να σου πω πως ακόμα σ’ αγαπώ :[
Πρόκειται για το "These Are the Days of Our Lives" που κυκλοφόρησαν το 1991 οι Queen. Έμεινε στην ιστορία για την απλότητά και αρμονία του σε σχέση με τον χαρακτήρα του διάσημου συγκροτήματος :[
ΑπάντησηΔιαγραφή