προβληματισμός δευτέρας - ΧΤΙΖΟΝΤΑΣ ΤΙΣ ΕΛΒΕΤΙΚΕΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΜΕ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΙΔΡΩΤΑ

Καληνωρίσματα. Δεν είναι μυστικό πλέον πως πολλοί συμπολίτες μας που κατάφεραν να κερδίσουν πολλά χρήματα από διάφορες δραστηριότητες αποταμιεύουν σε τράπεζες της Ελβετίας. Το ζήτημα δεν είναι μόνο οικονομικό, αλλά και κοινωνικό ή εθνικό. Εγώ θα ήθελα εν συντομία να θίξω την κάθε διάσταση του ζητήματος προσπαθώντας να αναδείξω σφαιρικά τις συνέπειες της συνήθειας αυτής.

ΣΥΝΕΠΕΙΑ 1
Μιλώντας για καταθέσεις στην Ελβετία δεν αναφερόμαστε απλά σε μερικές χιλιάδες ευρώ που μπορεί το κάθε νοικοκυριό να αποταμιεύει για μια… δύσκολη στιγμή. Μιλάμε για συγκεκριμένους καταθέτες οι οποίοι σύμφωνα με τις δημοσιευμένες πληροφορίες κρύβουν σε ελβετικές τράπεζες πάνω από είκοσι δισεκατομμύρια ευρώ. Το ποσό μας το παρέχει έκθεση του Δικτύου Φορολογικής Δικαιοσύνης. Μιλάμε για χρήματα ικανά να ενισχύσουν δραστικά την ρευστότητα των τραπεζών που υπό τον φόβο της άρσης των καταθέσεων υιοθετούν αυστηρές πολιτικές παροχής δανείων ή άλλων τραπεζικών προϊόντων.

ΑΙΤΙΑ 1
Γιατί όμως συμβαίνει αυτό; Οι απαντήσεις μπορεί να είναι πολλές εγώ όμως ξεχώρισα τρεις. Τα χρήματα στις ελληνικές τράπεζες κινδυνεύουν. Η παραπάνω πρόταση ανήκει στην σφαίρα της φαντασίας, όμως το τελευταίο διάστημα πολλά μέσα την αναπαρήγαγαν ώστε τελικά καθιερώθηκε στις συνειδήσεις των πολιτών. Ναι. Μια πιθανή πτώχευση των τραπεζών θα σήμαινε την καταστροφή για τη χώρα και φυσικά οι καταθέτες θα έχαναν τα λεφτά τους, όμως είναι αυτό δυνατό; Όχι εφόσον η απέλπιδα προσπάθεια είναι πάντα υπέρ της σωτηρίας των τραπεζών εφόσον τυχόν κατάρρευσή τους μπορεί να σημάνει και διάλυση του κράτους. Κι αν κάτι τέτοιο δεν είναι εύκολο να διασφαλίσει η κυβέρνηση, τότε μείνετε ήσυχοι: κανέναν στην Ευρώπη δεν τον συμφέρει αυτό το ενδεχόμενο.

ΑΙΤΙΑ 2
Μια άλλη αιτία μπορεί να είναι το ενδεχομένως καλύτερο επιτόκιο που ίσως προσφέρουν οι ελβετικές τράπεζες. Δίνω στον εαυτό μου κίτρινη κάρτα καθώς ομολογώ πως δεν το γνωρίζω με ακριβή νούμερα, όμως δεν είναι αυτό το ζητούμενο. Αηδιάζω στη σκέψη πως συμπολίτες μας μεταφέρουν τα λεφτά τους στο εξωτερικό για ένα λίγο μεγαλύτερο επιτόκιο θέτοντας σε κίνδυνο την οικονομία της χώρας.

ΑΙΤΙΑ 3
Και ύστερα, το προφανές: Η διαφθορά. Το κλέψιμο. Μακάρι να υπήρχε ένας τρόπος να μετρηθεί πόσα χρήματα εισπράττονται στην Ελλάδα νόμιμα και πόσα παράνομα. Το ποσοστό θα ήταν εντυπωσιακό. Αλλά κι εσείς στην Ελλάδα ζείτε. Αν δεν έχετε λάβει οι ίδιοι παράνομα χρήματα, θα έχετε δώσει σίγουρα. Όταν όμως αυτά τα λεφτά δεν είναι επιπέδου μεροκάματου (που λες ‘δε βαριέσαι’), αλλά μιας ολόκληρης περιουσίας από λαδώματα, φακελάκια, καθαρό κλέψιμο, τότε πρέπει να τα κρύψεις. Και αν δεν το κάνεις σε κάποια τράπεζα στην Χονολουλού τότε σίγουρα θα τα βάλεις στην Ελβετία που μέχρι πρότινος κανείς δε σε έπαιρνε χαμπάρι.

ΣΥΝΕΠΕΙΑ 2
Αρκετά με τις αιτίες. Ας επιστρέψουμε στις συνέπειες. Εκεί θα συναντήσουμε σίγουρα μετά το καθαρά οικονομικό ζήτημα, το κοινωνικό. Αλήθεια, πως γαλουχήθηκε αυτή η κοινωνία ώστε να σκέφτεται μόνο το συμφέρον της αγνοώντας το κοινό καλό. Γιατί ποτέ κανείς δεν είχε την διορατικότητα να αναλογιστεί πως το κοινό καλό βραχυπρόθεσμα είναι το προσωπικό μας καλό μακροπρόθεσμα. Γιατί τέτοιος εγωκεντρισμός; Γιατί δεν υπάρχει σύμπνοια και αλληλεγγύη μεταξύ των ελλήνων παρά μόνο όταν σηκώνει ένα ευρωπαϊκό πρωτάθλημα στο ποδόσφαιρο; Το ζήτημα όπως προείπα είναι κοινωνικό και υποβόσκει στην διαλυμένη παιδεία του κράτους και την ανικανότητα των χθεσινών και σημερινών γονιών.

Αφήνω για το τέλος μια τελευταία συνέπεια που είναι καθαρά εθνική. Ο (απλός) τρόπος με τον οποίο το σκέφτομαι, είναι πως πλούσιοι έλληνες επιλέγουν να στηρίξουν την ελβετική οικονομία εις βάρος της ελληνικής, επειδή απλά αυτό είναι προς το συμφέρον τους. Αχ! Πόσο θέλω τη λίστα με τους δικαιούχους λογαριασμών στην Ελβετία. Αχ!

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΠΡΟΣΘΕΤΟΝΤΑΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΟΠΤΙΚΕΣ ΣΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΘΕΣΗΣ ΣΤΗΝ ΕΛΒΕΤΙΑ :[