ταξιδέψτε στον Μουσικό Κωδικό ακούγοντας το κομμάτι συγχρόνως
Όπως βαδίζω το δρόμο στη ζωή βλέπω μπροστά μου σκιές και από τέρατα και παραμορφωμένες σιλουέτες ανθρώπων να ουρλιάζουν σιωπηρά. Τότε γυρνάω πίσω να σιγουρευτώ πως αυτή είναι η ζωή μου, η ζωή όλων μας και διαπιστώνω πως δεν έχει απομείνει τίποτα. Τέρμα οι ευκαιρίες, τέρμα τα γέλια και η καλοπέραση, τώρα βλέπεις ανθρώπους αφηρημένους, εκνευρισμένους και στο μυαλό παιδεμένους. Δεν ακούς τι λέει ο καθένας κι αν προσέξεις, τα λόγια έχουν αλλάξει και τίποτα καλό δεν θα εκστομιστεί. Σα διέξοδο απ’ το χάος βλέπω τον καπνό απ’ το πιστόλι που άδειασα πάνω μου, όμως καθώς συνεχίζω το βάδισμα, μια μικρή αχτίδα φωτός μου αλλάζει πάλι γνώμη.
Οι ζωές μας έχουν μεταφερθεί σε έναν παράδεισο εκμεταλλευτών που ελέγχουν τα πάντα που θα βρεθούν στο διάβα μου. Διαμαρτύρομαι πως δεν ζω μια φυσιολογική ζωή, αλλά νομίζω πως ξέχασα τι είναι το φυσιολογικό. Ο μόνος τρόπος να ξεφύγω από δαύτους είναι να διαφύγω, όμως, πως; Μεγάλωσα εδώ και όλοι λένε πως τους χρωστάω κιόλας. Δεν ξέρω αν έχω κάτι να τους δώσω, οπότε ίσως τους χρωστάω την ίδια μου τη ζωή. Αυτή που με έβαλαν να ζήσω για να μορφωθώ και να εκπαιδευτώ στο πως να ζω εξαρτημένος απ’ το χρήμα. Τώρα έμαθα. Είμαι ενήλικας μα και μικρός ακόμα και γι’ αυτό αναρωτιέμαι αν ποτέ θα δω τον εαυτό μου να μεγαλώνει κι αν ναι, πως θα είναι αυτός; Με την κατάσταση που ζω, δε ξέρω. Δεν θέλω να ξέρω.
Μα είμαστε τόσο τυφλοί που δεν μπορούμε να δούμε πως μόνο τους εαυτούς μας φθείρουμε; Συσχετίζουμε τη δύναμη με το χρήμα, το χρήμα με την εξουσία και όλα στριφογυρίζουν στις συνειδήσεις μας, κάθε ώρα και λεπτό. Όλοι πορευόμαστε στα τυφλά βαδίζοντας τον δρόμο της ζωής στον παράδεισο των εκμεταλλευτών κι ύστερα όλοι με πιέζουν να κάνω κουράγιο και να έχω κατανόηση, όμως κανείς δεν θέλησε ποτέ να καταλάβει εμένα. Μάλλον δεν μπορούν, δεν θέλουν και δεν πρόκειται γιατί βρισκόμαστε στον παράδεισο τους, στον παράδεισο των εκμεταλλευτών :[
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το