Σάββατο 12 Μαΐου 2012

προβληματισμός σαββάτου - ΜΟΥΣΙΚΟΙ ΚΩΔΙΚΟΙ: ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΠΟΥ ΞΕΘΩΡΙΑΖΟΥΝ ΞΑΝΑ (Street Spirit)

Ξεκίνησα πρωί, μπροστά στους άδειους δρόμους και κόντρα στον νοτιά που ανακάτευε τα σκουπίδια της πόλης. Στοιβαγμένες στη σειρά, άχαρες πολυκατοικίες που φαίνονται τόσο άψυχες κι όμως τι θα έχουν να διηγηθούν. Κάποτε. Συνεχίζω πάνω στον δρόμο αφού σήμερα ελάχιστα αυτοκίνητα βρίσκονται σε κίνηση στην άδεια πόλη. Πεταμένα χαρτιά με πολλά χρώματα, φυλλάδια υποσχέσεων και τεράστιες αφίσες γεμάτες με όνειρα κρέμονται σκισμένες από τους στύλους. Περπατάω ανάμεσα τους χωρίς να νοιάζομαι που ένα τέτοιο χαρτί έχει κολλήσει στο παπούτσι μου από μια τσίχλα που πάτησα. Είμαι μόνος εγώ και η μονότονη χροιά στ’ αυτιά μου που αργά αρχίζει να ξεθωριάζει απ’ τις αισθήσεις μου.

Βγάζω απ’ την τσέπη το πανάκριβο μηχάνημα που είχα για να επικοινωνώ, όμως συνειδητοποίησα πως ποτέ δεν μου χρησίμευσε για αυτόν τον λόγο. Ετοιμάζομαι να διαβάσω κι άλλες ειδήσεις για τους νικητές και αυτούς που δεν κέρδισαν αλλά πάλι νικητές αισθάνονται. Λόγια που ακούγονται ίδια κάθε φορά και γράφονται με άλλες λέξεις, που διαβάζω με το ίδιο ενδιαφέρον σαν η σκέψη μου να εθίζεται κάθε φορά και περισσότερο. Το κρατάω σφιχτά και το πετάω κάτω προσποιούμενος πως μου έπεσε. Πριν το προσπεράσω φροντίζω να το πατήσω δυνατά (όμως αυτό δεν έπαθε μάλλον τίποτα). Γυρνάω να το κοιτάξω για τελευταία φορά όμως η όψη του ξεθωριάζει καθώς απομακρύνομαι.

Τώρα περνάω από μια βιτρίνα ηλεκτρονικών. Μία τεράστια τηλεόραση δείχνει τους νικητές και τους άλλους που νοιώθουν νικητές να μιλούν έντονα, να μαλώνουν και να εξαγριώνονται. Δεν περνά ο ήχος απ’ το τζάμι κι έτσι βλέπω ζωγραφιές αθλιότητας πάνω σε πρόσωπα που αποτυπώνουν έναν ανελέητο πόλεμο που πάντοτε εμένα σκοτώνει. Δεν βλέπω καινούρια αρχή, δεν βλέπω κάτι υπέρ μου. Βλέπω να έχω την ίδια πικρή γεύση που είχα και χθες κι αυτή να ξεθωριάζει καθώς βλέπω τα αγριεμένα πρόσωπά τους. Νοιώθω το τέλος μου και μοιάζει με λύτρωση. Νοιώθω την ελπίδα να φοράει μαύρο μαντήλι και συνεχίζω να περπατάω ανάμεσα στα σκουπίδια, συνέπεια κάποιου ενθουσιασμένου πλήθους που τώρα ξεθωριάζει ξανά, μέχρι την επόμενη φορά :[

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Προβληματίστηκες; σχολίασε το