εκ-παιδεύovτας το αύριο ~ πρώτα γενέθλια

μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Την προηγούμενη Πέμπτη γιορτάσαμε τα πρώτα γενέθλια της μικρής μας και γέμισα με όλα εκείνα τα συναισθήματα που μπορεί να έχει ένας γονιός. Την κοιτούσα και σκεφτόμουν πόσο πολύ μεγάλωσε, πότε πέρασε ένας χρόνος που η ζωή μας άλλαξε εντελώς.
 

Που τα ξενύχτια για να βγούμε με την παρέα μας αντικαταστάθηκαν με τα ξενύχτια του κλάματος, του ταΐσματος κτλ.  Που πλέον σημασία δεν έχει πως είμαστε εμείς αλλά πως είναι εκείνη, αν εκείνη περνάει καλά και αν εκείνη έχει φάει. Αν εκείνη ξεκουράστηκε και αν εκείνη έχει ανάγκη από κάτι. Και όλα τα παραπάνω όχι γιατί παραμελούμε τους εαυτούς μας αλλά γιατί εμείς πρέπει να σκεφτούμε για εκείνη. Γιατί εκείνη δεν μπορεί να ζητάει απόλυτα όλα όσα χρειάζεται και όλα όσα έχει ανάγκη.

Σκέφτομαι αν όλα τα παραπάνω αλλάζουν μεγαλώνοντας το παιδί μας, με τη λογική ότι εκείνη μπορεί απόλυτα να εκφραστεί ή αντιθέτως μεγαλώνουν. Αν πλέον οι ανάγκες επιβίωσης αντικαθίστανται με άλλες πιο βαθιές ανάγκες που έχουν να κάνουν με τη ψυχοσύνθεση του παιδιού μας ή εν τέλει γινόμαστε σαν τις μαμάδες μας που σχεδόν η πρώτη τους ερώτηση είναι “έφαγες σήμερα”;

Πράγματι η ζωή άλλαξε, σίγουρα κουραζόμαστε περισσότερο και αγωνιούμε περισσότερο όμως υπάρχει μέσα στην μέρα αυτή η μαγική στιγμή που σου χαμογελάει, που σε αγκαλιάζει, που σε φιλάει, που σε εκπλήσσει και προσπαθεί να σε κατακτήσει, που δεν αντικαθίστανται με τίποτα. Που η ματιά της είναι γεμάτη αγάπη και στοργή νιώθοντας απόλυτα το πόσο πολύ μας αγαπάει χωρίς δεύτερες σκέψεις, κάτι απόλυτα μοναδικό. Εύχομαι η κάθε μέρα με τα παιδιά μας να είναι απόλυτα μοναδική και όμορφη όπως και εκείνα. Να τα χαιρόμαστε και να μας χαίρονται και να δημιουργήσουμε όσο το δυνατόν πιο όμορφο κόσμο  μπορούμε για να τα μεγαλώσουμε.

---

 

μετάβαση στον προβληματισμό της ημέρας