Σάββατο 18 Αυγούστου 2012

ιστopικές ειδήσεις ~ τελετή λήξης βρετανική μουσική πανδαισία

η είδηση της εβδομάδας παρουσιάζεται με σκοπό να διερευνηθεί η επίδραση της στην κοινωνία

από ΤΑ ΝΕΑ Τελετή λήξης: Βρετανική μουσική πανδαισία

Το μουσικό πάρτι του Λονδίνου, με το οποίο η βρετανική πρωτεύουσα αποχαιρέτησε τους 30ούς Ολυμπιακούς Αγώνες, τόνωσε ακόμα περισσότερο την εθνική υπερηφάνεια των Βρετανών που για 17 ημέρες ένιωσαν κυρίαρχοι του κόσμου 

Στην τελετή λήξης οι Βρετανοί χρησιμοποίησαν πολύ περισσότερο το δυνατό τους χαρτί, τους κορυφαίους ερμηνευτές που έχουν βγάλει κατά καιρούς.

Οι εικόνες του Λονδίνου διανθισμένες από τη γνωστή κίνηση στους δρόμους και μπόλικο τραγούδι έδωσαν μια ευχάριστη νότα και έδειξαν πως και οι Βρετανοί μπορούν να γίνουν... ευχάριστοι όταν χαλαρώσουν λίγο. Από ένα λονδρέζικο ταξί βγήκε ο Ρέι Ντέιβις για να τραγουδήσει την επιτυχία του 1969, «Waterloo Sunset»

Το σκηνικό με τα επιβλητικά τους αρχιτεκτονικά έργα όπως η γέφυρα του Λονδίνου, το Μπιγκ Μπεν (από το οποίο ξεπρόβαλε ο Τσόρτσιλ!), αλλά και το περίφημο London Eye (ο μεγάλος μύλος πάνω από τον οποίο μπορεί κανείς να δει και το τελευταίο άκρο της πόλης) έδωσαν τη θέση τους στους αθλητές των αγώνων, που έπειτα από έντονο συναγωνισμό τόσων ημερών διασκέδασαν και ξέφυγαν λίγο πριν ξαναμπούν στα γρανάζια της καθημερινότητας, τραγουδώντας, χορεύοντας και κυρίως βγάζοντας τις απαραίτητες φωτογραφίες.

Πρώτος και καλύτερος μπήκε στο Ολυμπιακό Στάδιο ο σημαιοφόρος μας Σπύρος Γιαννιώτης, αυτή τη φορά σαφώς πιο χαμογελαστός σε σχέση με το συγκινησιακά φορτισμένο μεσημέρι της Παρασκευής. Την ώρα που από τις γιγαντοοθόνες προβάλλονταν εικόνες από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου, κυρίως βασισμένες στο συναίσθημα και όχι τόσο στις επιδόσεις ή στις νίκες.
Η συμφωνία της βρετανικής μουσικής αποτέλεσε το κύριο μενού της τελετής έναρξης, με τη φωνή του αείμνηστου Φρέντι Μέρκιουρι να γεμίζει το στάδιο με το «Bohemian Rhapsody» των Queens. Ακολούθησε το εκπληκτικό τραγούδι «Imagine» του αξέχαστου Τζον Λένον που προβαλλόταν στις οθόνες προκαλώντας έντονη συγκίνηση στους 80.000 θεατές, ενώ σχηματιζόταν ένα ομοίωμα του προσώπου του στο κέντρο του γηπέδου.

Τη σκυτάλη πήρε ο αγέραστος Τζορτζ Μάικλ με το «Freedom» και άλλες επιτυχίες του, για να ακολουθήσει παρέλαση μοντέλων (ιδιαίτερα τυχεροί οι αθλητές στο κέντρο) με κορυφαίες την Ναόμι Κάμπελ και την Αλεσάντρα Αμπρόσιο. Αργότερα η Ανι Λένοξ και τα σπάις γκερλ τραγούδησαν στην κορυφή στόλου λονδρέζικων ταξί.

Ο ελληνικός Υμνος ακούστηκε προς τιμήν της γενέτειρας των Ολυμπιακών Αγώνων λίγο πριν ο Ζακ Ρογκ παραδώσει την ολυμπιακή σημαία (την οποία πήρε από τα χέρια του δημάρχου του Λονδίνου Μπόρις Τζόνσον) στον δήμαρχο του Ρίο Εντουάρντο Πόες.

Οι αποχαιρετιστήριοι και ευχαριστήριοι λόγοι του Ζακ Ρoγκ και του λόρδου Σεμπάστιαν Κόε στο φινάλε σήμαναν το κλείσιμο των αγώνων, που οριστικοποιήθηκε με το σβήσιμο (για τρίτη φορά σε αυτή τη διοργάνωση...) της Φλόγας.

Οι 30οι Ολυμπιακοί Αγώνες πέρασαν στην ιστορία. Εκεί, γράφτηκε για τα καλά ο αμερικανός κολυμβητής Φελπς και ο τζαμαϊκανός δρομέας Μπολτ, όπως και μερικοί ακόμα που κατέρριψαν παγκόσμια, ολυμπιακά, εθνικά και ατομικά ρεκόρ. Όλοι άξιοι, όλοι αξίζουν να μείνουν στην ιστορία.

Μπορεί η Ελλάδα να θέλει να ξεχάσει σύντομα τους Αγώνες από πλευράς συγκομιδής μεταλλείων, όμως κρατάμε σίγουρα αυτές τις 2 φορές που είδαμε αθλητές μας στο βάθρο. Κρατάμε και την τελετή έναρξης και λήξης που προέβαλλε ότι καλύτερο έχει να δείξει αυτή η χώρα μέσα στα χρόνια: την ωραιότερη μουσική που έχει βγει ποτέ.

Οι διοργανωτές κατά τη διάρκεια των αγώνων έκαναν αρκετά λάθη, αλλά αυτά δεν θα μείνουν στην ιστορία. Δεν χρειάζεται. Η διοργάνωση θα μείνει στην ιστορία με έναν θετικό τρόπο και ξέρετε γιατί; Γιατί ακόμα κι εσείς, οι τυπικοί μέσοι πολίτες αυτού του κόσμου, ανοίξατε κάποια στιγμή την τηλεόραση και χαζέψατε για λίγο ένα άθλημα που σίγουρα δεν θα παρακολουθούσατε διαφορετικά. Αυτοί είναι οι Ολυμπιακοί Αγώνες και τους γουστάρουμε όχι μόνο γιατί είναι δικοί μας, αλλά επειδή όσο βουτηγμένοι στα σκατά και να είμαστε, πάντα θα κλείνουν με τον δικό μας τον Εθνικό Ύμνο και την δική μας σημαία ψηλά, ακόμα κι αν δεν έχουμε πάρει κανένα μετάλλιο :[

μετάβαση στον προβληματισμό της ημέρας 
μετάβαση στον προβληματισμό της ημέρας

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Προβληματίστηκες; σχολίασε το