Καληνωρίσματα. Διάβασα προ ημερών πως ταυτοποιήθηκε το γενετικό υλικό των νεαρών συλληφθέντων με μια σειρά από άλλες εγκληματικές ενέργειες, όπως ληστείες, εκρήξεις με γκαζάκια και διάφορα τέτοια τρομοκρατικά και μη. Στον σημερινό προβληματισμό θα ήθελα να μπούμε στην ψυχοσύνθεση αυτών των ανθρώπων, αυτών των παιδιών, γιατί μιλάμε για νεαρά άτομα.
Δε θα ήθελα να εμβαθύνουμε στο γιατί και πως κατέληξαν να υιοθετήσουν τόσο ακραίες φιλοσοφίες όπως αυτές της αναρχίας ή ακόμα και του φασισμού. Προφανώς αυτά αφορούν το περιβάλλον μέσα στο οποίο μεγαλώνει ο νέος. Όπου περιβάλλον νοείται η οικογένεια, οι παρέες, το σχολείο και το γενικότερο πλαίσιο με το οποίο τα παιδιά αλληλεπιδρούν με την κοινωνία. Καλώς ή κακώς αυτά τα παιδιά μεγάλωσαν αναρχικοί, φασίστες, γιατί για μένα όλοι όσοι εκφράζονται με την βία και την καταστροφή είναι στοιχεία που “βράζουν στο ίδιο καζάνι”.
Βία λοιπόν και μάλιστα οργανωμένη αφού εκφράζεται κατά ομάδες ή τρομοκρατικές ομάδες που σκοπό έχουν να πλήξουν, να καταστρέψουν και γενικότερα να στείλουν μηνύματα (τι μηνύματα!). Αυτά τα παιδιά οργανώνουν ένα σχέδιο. Φτιάχνουν έναν εκρηκτικό μηχανισμό για να τον αφήσουν έξω από κάποιο εμπορικό κέντρο, φορούν κουκούλες καθώς ετοιμάζονται να ληστέψουν μία τράπεζα και γεμίζουν με σφαίρες τα όπλα που έχουν. Άλλοι πάλι ετοιμάζονται για κανονική μάχη, φορώντας μάσκες, κράνη και εφοδιάζονται με λοστούς, ρόπαλα και μαχαίρια πριν κατέβουν σε μία συγκέντρωση ή πλατεία….
Όλοι ξέρουμε κι αυτοί το ξέρουν, πως η κάθε τους κίνηση ελλοχεύει έναν κίνδυνο. Κάτι μπορεί να πάει στραβά στο σχέδιο και κάποιο απρόοπτο να προκύψει. Τι συμβαίνει τότε; Ένας τυχαίος κομπάρσος/περαστικός μπορεί να γίνει το θύμα, όπως ο οδηγός Ταξί στην Πάρο που δολοφονήθηκε 
από έναν από αυτούς. Σκεφτείτε πως το θύμα είναι πολύ πιθανό να τα έχει κι εκείνος με την κυβέρνηση και γενικά να έχει πολλά κοινά σημεία με τον άνθρωπο που θα τον δολοφονήσει, όμως εκείνη τη στιγμή είναι απλά… άτυχος! Η ατυχία του αυξάνεται ανάλογα με την αύξηση της ετοιμότητας των παιδιών αυτών. Αν πράγματι αυτά τα παιδιά έχουν συνειδητοποιήσει τι θέλουν να κάνουν κι αν η αποφασιστικότητα τους είναι υπεράνω του κόστους, τότε γίνεται προφανές πως αυτά τα ίδια παιδιά είναι έτοιμα να αφαιρέσουν μία ζωή. Θα το έκαναν ευχαρίστως –όπως λένε- εάν επρόκειτο για ένστολο αλλά η ανάγκη μπορεί να στείλει τη σφαίρα τους στο στήθος οποιουδήποτε. Όπως αυτά τα παιδιά υποστηρίζουν αλλά και αποδεικνύουν, είναι έτοιμα να αφαιρέσουν ζωή, οπότε δεν στέκομαι καθόλου στο ότι ίσως σπάσουν μια τζαμαρία, μια ζαρντινιέρα, έναν κάδο. Αυτά τα παιδιά σηκώνονται απ’ το κρεβάτι έτοιμα να αφαιρέσουν μία ή παραπάνω ζωές.
από έναν από αυτούς. Σκεφτείτε πως το θύμα είναι πολύ πιθανό να τα έχει κι εκείνος με την κυβέρνηση και γενικά να έχει πολλά κοινά σημεία με τον άνθρωπο που θα τον δολοφονήσει, όμως εκείνη τη στιγμή είναι απλά… άτυχος! Η ατυχία του αυξάνεται ανάλογα με την αύξηση της ετοιμότητας των παιδιών αυτών. Αν πράγματι αυτά τα παιδιά έχουν συνειδητοποιήσει τι θέλουν να κάνουν κι αν η αποφασιστικότητα τους είναι υπεράνω του κόστους, τότε γίνεται προφανές πως αυτά τα ίδια παιδιά είναι έτοιμα να αφαιρέσουν μία ζωή. Θα το έκαναν ευχαρίστως –όπως λένε- εάν επρόκειτο για ένστολο αλλά η ανάγκη μπορεί να στείλει τη σφαίρα τους στο στήθος οποιουδήποτε. Όπως αυτά τα παιδιά υποστηρίζουν αλλά και αποδεικνύουν, είναι έτοιμα να αφαιρέσουν ζωή, οπότε δεν στέκομαι καθόλου στο ότι ίσως σπάσουν μια τζαμαρία, μια ζαρντινιέρα, έναν κάδο. Αυτά τα παιδιά σηκώνονται απ’ το κρεβάτι έτοιμα να αφαιρέσουν μία ή παραπάνω ζωές.
Αρκετά όμως με το τι μπορεί να συμβεί στους άλλους. Δεν πρέπει να είναι ετοιμασμένα για το τι πρόκειται να συμβεί στους ίδιους; Μερικά νεαρά παιδιά πιάστηκαν από την αστυνομία ύστερα από μια κινηματογραφική καταδίωξη. Ακινητοποιήθηκαν, έφαγαν ξύλο και τώρα είναι έτοιμοι να αντιμετωπίσουν την τιμωρία ενός συστήματος που ούτε καν αναγνωρίζουν την εξουσία του! Αυτά τα παιδιά θα μπορούσαν να σπουδάσουν, να πάνε στον κινηματογράφο, να αναζητήσουν την δημιουργία μίας οικογένειας ή μια καλύτερης τύχης. Αν’ αυτού επιλέγουν να ρισκάρουν καθημερινά την ζωή τους απλά για να στείλουν ένα μήνυμα με έναν παράνομο και εγκληματικό τρόπο! Δεν φοβούνται; Δεν αγχώνονται; Δεν κάνουν δεύτερες σκέψεις; Δεν επιθυμούν μία φυσιολογική ζωή; Έχουν εξοικειωθεί τόσο πολύ με τον θάνατο τους; +Yanni Spiridakis
σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το