Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis
Είτε μιλάμε για τα επαγγελματικά είτε για τις προσωπικές σχέσεις, έρχεται κάποτε για όλους η στιγμή που πρέπει να έρθουν σε αντιπαράθεση με κάποιον άλλον έτσι ώστε να διαφωνήσουν, να έρθουν σε αντιγνωμία και ενδεχομένως να... τσακωθούν. Είναι εκείνες οι φορές όπου μία κουβέντα σε έντονους τόνους και ένας καβγάς παρουσιάζεται ως κάτι αναπόφευκτο, ενώ ταυτόχρονα οι ίδιοι καλούμαστε να εξομαλύνουμε μία κατάσταση για το "καλό" και των δύο πλευρών, όμως, πρωτίστως, για το καλό το δικό μας. Ας πούμε ότι η κατάσταση πολύ πριν από έναν τσακωμό, όταν όλα είναι "εφήμερα" είναι το βήμα "0".
Οι συγκυρίες οι οποίες οδηγούν ένα η περισσότερα άτομα σε αυτού του είδους τις καταστάσεις ποικίλουν και διαφέρουν ανά περίπτωση, ενώ σαφώς επηρεάζονται και άμεσα ή έμμεσα από τις εκάστοτε συνθήκες και τις σχετικές παραμέτρους. Το αποτέλεσμα παρόλα αυτά, το ίδιο λίγο-πολύ. Πληγωμένες καρδιές, απογοητευμένοι φίλοι, ψυχραμένοι συνεργάτες και μαζί με όλα αυτά χεράκι-χεράκι και μια βεβαρημένη ατμόσφαιρα που πατάει play-back σε ότι έγινε. Σήμερα όμως ας μην ασχοληθούμε με το τι οδηγεί σε ένα καβγά, καθώς και στα μέτρα που μπορούμε να πάρουμε για να τον αποφύγουμε. Αφενός η αποφυγή του οποιοδήποτε καβγά είναι πολλές φορές ουτοπική, αφετέρου η δημιουργία ενός είναι υπό... νορμάλ συνθήκες υγιές και αναπόφευκτο. Απόψε, ας προβληματιστούμε με το αποτέλεσμα (προτού αναζητήσουμε -μόνοι μας- την λύση).
Ας κάνουμε λοιπόν ένα fast-forward και ας φτάσουμε στο "μετά". Μια σχετική σύγχυση και ένας... προβληματισμός είναι από τα πιο συνήθη συναισθήματα που μπορεί να μας διακατέχουν. Πρώτο βήμα για να διαχειριστούμε την παρούσα κατάσταση, θα ήταν να βάλουμε σε τάξη την σκέψη μας. Καθένας μας οφείλει να δώσει χρόνο στον εαυτό του έτσι ώστε να μπορέσει εσωτερικά να συνειδητοποιήσει τι έγινε. Δεύτερο, και εξίσου σημαντικό -ίσως και πιο σημαντικό από το πρώτο-, είναι να μην υπέρ-αναλύσουμε το συμβάν στιγμή προς στιγμή, παρά μονάχα να κάνουμε έναν γενικό απολογισμό. Τρίτον, θα πρέπει να αναρωτηθούμε πως αισθανόμαστε τώρα, έπειτα από ότι συνέβη, να ρωτήσουμε τον εαυτό μας αν είμαστε "καλύτερα" ή "χειρότερα" και να απαντήσουμε σε αυτό ειλικρινά. Το καλύτερα ίσως και να μας δίνει αυτόματα κατευθυντήριες γραμμές για το πως να κινηθούμε. Το χειρότερα τώρα, μάλλον διευρύνει περαιτέρω τον προβληματισμό μας.
Εάν και εφόσον δεν είμαστε ικανοποιημένοι εκ του αποτελέσματος (οι τόνοι ίσως ανέβηκαν κατά το γεγονός, ο διάλογος "ξέφυγε" κλπ) καλό θα ήταν αναρωτηθούμε το γιατί. Είναι επειδή εν τέλει καταλάβαμε ότι είμαστε οι "ηττημένοι" του καβγά ή μήπως επειδή κατά την διάρκεια αυτού συνειδητοποιήσαμε ότι δεν είχαμε σκεφτεί και την "αντίπαλη" πλευρά; Ανεξαρτήτως συμπεράσματος οφείλουμε να επανεξετάσουμε την υπόθεση. Να ξανά-τονίσω, όχι υπέρ-αναλύοντας το τι έγινε, αλλά επαναπροσεγγίζοντας το/α άτομο/α που εμπλέκονται σε αυτό. Και αυτό είναι και το τέταρτο και πιο δύσκολο βήμα. Πραγματικά, δεν νομίζω ότι υπάρχει πιο δύσκολο πράγμα σε αυτές τις καταστάσεις από το "λάξευμα" ενός πληγωμένου εγωισμού και το... "δάμασμα" των συναισθημάτων που αναδύονται κάθε φορά που επανέρχονται στη μνήμη μας σκηνές και εικόνες από το ότι συνέβη.
Αυτή την στιγμή που γράφεται αυτό κείμενο ενδέχεται να βρίσκεστε στο λίγο πριν, στο λίγο μετά ή και στο "κατά την διάρκεια" σε κάτι από τα παραπάνω. Να δώσω μια τελευταία συμβουλή; Κάποιες φορές είναι πολύ πιο εύκολο να φτάσεις στο βήμα "0" από το βήμα "4", παρά να προσπαθήσεις να επιστρέψεις σε αυτό βεβιασμένα και εξαναγκαστικά από το βήμα "1", ή, ακόμα χειρότερα, προσπαθώντας πάση θυσία να παραμείνεις σε αυτό υποχρεωτικά.
σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το