Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΤΣΙ ΜΕΡΑΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΤΣΙ ΜΕΡΑΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Κυριακή 20 Οκτωβρίου 2013

BPΑΒΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ ~ υιοθέτησα ένα γείτονα και 7 με 9 ξέρετε πού θα είμαι

Σας παρουσιάζω το καλύτερο άρθρο αυτής της εβδομάδας σύμφωνα με την καθαρά υποκειμενική κρίση του yannidakis. Σημειώνεται πως η βράβευση αφορά μονάχα την ενότητα ιστολογίων και για τους χώρους τους οποίους επισκέφτηκα. Παρακάτω δημοσιεύονται και τα υπόλοιπα άρθρα τα οποία ξεχώρισα μέσα στην εβδομάδα ως δευτερεύοντες διακρίσεις για λόγους ενδεχόμενης ισοπαλίας. Το ιστολόγιο που συγκεντρώνει τις περισσότερες βραβεύσεις και διακρίσεις στο τέλος κάθε μήνα βραβεύεται στην ειδική ενότητα "ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΙΣΤΟΛΟΓΙΩΝ".

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ:
από: Δάφνη Χρονοπούλου
τίτλος: Υιοθέτησα ένα γείτονα― και 7 με 9 ξέρετε πού θα είμαι

― Δάφνη σήμερα σου έχουμε δώρο, μου είπαν στην περασμένη βάρδια μου τα παιδιά που δουλεύουν στην αποθήκη της Ανακύκλωσης.
Νόμιζα πως θα ήταν βιβλία (που παρεμπιπτόντως θα το ξαναπώ: τα ξεχωρίζω και σας περιμένουν όποτε έρθετε, δωράκι από μας για σας). Δεν ήταν βιβλία και τον κοίταξα με παράπονο, υπέθεσα πως με πείραζε γιατί συχνά όταν διαχωρίζω απελπίζομαι αν κάποιος που δεν ήξερε έχει κλείσει σε σακούλα κάτι βρώμικο (γι αυτό το θέμα θα σας πω πιο πολλά πιο κάτω).
Αλλά δεν ήταν φάρσα το δώρο, είχε κρυφτεί. Κι όταν εμφανίστηκε, κόκκινο ριγέ και χνουδωτό, σκίρτησε η καρδιά μου από χαρά. Τους είχα σκάσει τόσο καιρό με το όνειρό μου, επαναλαμβάνοντας πως μας είναι απολύτως απαραίτητο κι είναι ντροπή να έχει στους δρόμους αδέσποτα κι εμείς, τόσοι άνθρωποι, να μη μπορούμε να στεγάσουμε μπλα μπλα και μπλά και με καταλάβατε: Αποκτήσαμε Γατάκι. Το οποίο είχε φάει ήδη σολομό, κοιμάται μέσα τα βράδια και αλητεύει ανάμεσα στους κάδους όλη την ημέρα.
Τώρα το νέο μου όνειρο είναι να φυτέψουμε ένα δενδράκι έξω από την πόρτα. Δεν ξέρω ακόμα τι μα αδειάζω συχνά τα νερά που τυχαίνει  τα μαγαζιά να μας τα στέλνουν μισογεμάτα και κάθε φορά λυπάμαι που δεν έχουμε κάτι να μεγαλώνει απ΄αυτά σαν την ιδέα μας.

Είμαστε χρήσιμοι οι εθελοντές διότι βοηθάμε (όσοι θέλουμε) στο ξεχώρισμα ανακυκλώσιμων όποτε κάποιος βιαστικός τα φέρνει αδιαχώριστα αλλά και επειδή υποδεχόμαστε κι εξηγούμε τι μαζεύουμε και πώς σε όσους θέλουν να συμμετέχουν αλλά δε γνωρίζουν πώς να το κάνουν. Είναι πολύ βολικό φτάνοντας να βρουν κάποιο γνωστό τους πρόθυμο να εξηγήσει.

Γι αυτό αποφάσισα ότι αν ακόμα δεν έχετε έρθει είναι χρήσιμο να σας πω τι μαζεύουμε διαχωρισμένα κατά κατηγορίες. Σας περιγράφω τα καλάθια-κάδους μας:

―μαλακά πλαστικά (μπουκάλια νερού/ αναψυκτικών)
―σκληρά πλαστικά
―σακούλες πλαστικές
―εφημερίδες
―περιοδικά
―χαρτί λευκό (π.χ. φωτοτυπίες, αποδείξεις, επιστολές)
―χαρτί γυαλιστερό, χαρτόνι, χάρτινες σακούλες
―αλουμίνιο (π.χ. 'κουτάκια' μπύρας, αναψυκτικών)
―σίδερο (π.χ. κονσέρβες)

Τα δυό τελευταία με διασκεδάζει να τα ξεχωρίζω πλησιάζοντάς τα στο μαγνήτη στον οποίο κολλά το σίδερο (καπάκια μπύρας κ.λ.).

Το άλλο που με διασκεδάζει είναι η μεγάλη ζυγαριά κι αν έρθετε στη βάρδια μου δε θα μου γλιτώσετε, θα σας ζυγίσω.

Αυτό που δε με διασκεδάζει όμως είναι η μυρωδιά όταν κάποιος έχει ξεχάσει να ξεπλύνει το μπουκάλι με γάλα και  το ξέχασε να σαπίζει στη σακούλα ώσπου να μας το φέρει. Ή το μπουκάλι του λαδιού που στάζει ή ό,τι σαπίζει και λερώνει τα υπόλοιπα. Τα ανακυκλώσιμα συμπιέζονται, γίνονται δέματα και αποστέλλονται αλλά πρέπει να είναι καθαρά. Γι αυτό συστήνω, αν δεν έχετε μαγαζί, να επιλέξετε τι καταναλώνετε πολύ και να μαζεύετε κυρίως αυτό. Π.χ. νερά που όλοι εδώ πίνουμε εμφιαλωμένα, ή περιοδικά ή ό,τι.
Επίσης, μια και δεν ανακυκλώνουμε το τέτραπακ όλοι εμείς πια μάθαμε να το αποφεύγουμε όπως αποφεύγουμε και τις πολλές σακούλες όταν ψωνίζουμε.

Όπως κάθε Δευτέρα σε λίγες ώρες, θα πάω στη βάρδια μου. Αν έχετε όρεξη είστε ευπρόσδεκτοι να προσφέρετε, εκτός των ανακυκλώσιμών σας και λίγο χρόνο. Ζητάμε εθελοντές.
Το άλλο που ζητάμε είναι υιοθεσίες. Όχι γατιών μόνο αλλά γειτόνων. Απόψε πηγαίνοντας με τα δικά μου θα περάσω από ένα φίλο που έχει μηχανή και θα τον ταλαιπωρούσε να κουβαλάει. Δεν είμαι η μόνη, το 'Υιοθέτησε Ένα Γείτονα' είναι ένας ακόμα τρόπος να καθαρίσουμε τον τόπο που ζούμε και να συμβάλουμε καθένας όσο κι όπως μπορεί.
Ακολουθήστε μας
και για απορίες και ξενάγηση
σήμερα  7-9 μ.μ. θα είμαι εγώ εκεί
και σας περιμένω.

ΞΕΧΩΡΙΣΑΝ ΑΚΟΜΑ:
  1. Μερικά πράγματα που μου έμαθε ο χρόνος.. από Vasia is writing...
  2. Σέξι και όποια αντέξει… #1 από A Player's Blog

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΗ ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Κυριακή 13 Οκτωβρίου 2013

BPΑΒΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ ~ έλεος…

Σας παρουσιάζω το καλύτερο άρθρο αυτής της εβδομάδας σύμφωνα με την καθαρά υποκειμενική κρίση του yannidakis. Σημειώνεται πως η βράβευση αφορά μονάχα την ενότητα ιστολογίων και για τους χώρους τους οποίους επισκέφτηκα. Παρακάτω δημοσιεύονται και τα υπόλοιπα άρθρα τα οποία ξεχώρισα μέσα στην εβδομάδα ως δευτερεύοντες διακρίσεις για λόγους ενδεχόμενης ισοπαλίας. Το ιστολόγιο που συγκεντρώνει τις περισσότερες βραβεύσεις και διακρίσεις στο τέλος κάθε μήνα βραβεύεται στην ειδική ενότητα "ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΙΣΤΟΛΟΓΙΩΝ".

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ:
από: Μιχάλης
τίτλος: Έλεος

Έλεος…
Σιχάθηκα. Δεν αντέχω άλλο αυτήν την πλημμύρα ειδήσεων για την Χρυσή Αυγή: Να η εγκληματική οργάνωση, να η συμμορία, να η ΣΔΟΕ, να η ασυλία, να ο ναζισμός…
Και να τα τηλεπαράθυρα με τους τηλέ-μαϊντανούς και τους «έγκριτους» δημοσιογράφους.
Και να οι μεγαλοστομίες και οι «δημοκρατικές» ευαισθησίες ατόμων με βίαιη και πλήρως φασιστική και δικτατορική νοοτροπία και κοσμοθεωρία.
Και να οι γκαιμπελικές εκπομπές σε τηλεόραση και ραδιόφωνο.
-Οι άλλοι βουλευτές δεν έκλεψαν, ΔΕΝ εκβίασαν, ΔΕΝ βόλεψαν…, ΔΕΝ εκμεταλλεύτηκαν…
-Η αλβανική μαφία ΔΕΝ πουλάει προστασία στα μαγαζιά, ΔΕΝ κάνει ληστείες στις τράπεζες, ΔΕΝ σκοτώνει αστυνομικούς με καλάσνικοφ…
-Οι συμμορίες βουλγάρων, πολωνών, ρώσων, κινέζων ΔΕΝ καταπατούν κάθε νόμο που υπάρχει…
-Οι αφγανοί, μαύροι, ντόπιοι ΔΕΝ πουλάνε ναρκωτικά…
-ΔΕΝ έχει γεμίσει ο τόπος με μαύρες, αλβανίδες, βουλγάρες, ρωσίδες κλπ πόρνες…
-Συγκεκριμένοι πολιτικοί ΔΕΝ ευθύνονται για φρικτά εγκλήματα κατά του κράτους και του λαού…
-ΔΕΝ υπάρχει κανένας που να ευθύνεται για την ανεργία, τις αυτοκτονίες και την μιζέρια που έπεσε στον τόπο.
Και από πάνω βλέπω τους ψηφοφόρους-πρόβατα να κάθονται παθητικά και να αποδέχονται τα ψέματα, την υποκρισία και την αναλγησία. Όπως τα πρόβατα στο μαντρί που περιμένουν τον χασάπη αναχαράζοντας τον σανό τους.
ΕΛΕΟΣ ΡΕ, ΕΛΕΟΣ…

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Κυριακή 6 Οκτωβρίου 2013

BPΑΒΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ ~ Ιστορίες ιντερνετικής τρέλας

Σας παρουσιάζω το καλύτερο άρθρο αυτής της εβδομάδας σύμφωνα με την καθαρά υποκειμενική κρίση του yannidakis. Σημειώνεται πως η βράβευση αφορά μονάχα την ενότητα ιστολογίων και για τους χώρους τους οποίους επισκέφτηκα. Παρακάτω δημοσιεύονται και τα υπόλοιπα άρθρα τα οποία ξεχώρισα μέσα στην εβδομάδα ως δευτερεύοντες διακρίσεις για λόγους ενδεχόμενης ισοπαλίας. Το ιστολόγιο που συγκεντρώνει τις περισσότερες βραβεύσεις και διακρίσεις στο τέλος κάθε μήνα βραβεύεται στην ειδική ενότητα "ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΙΣΤΟΛΟΓΙΩΝ".

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ:
από: TO DOMINO
τίτλος: Ιστορίες ιντερνετικής τρέλας

Το ελληνικό ίντερνετ έκανε και πάλι το θαύμα του. «Ελεύθερος με περιοριστικούς όρους ο Άκης» λέει. Η είδηση διαδόθηκε αστραπιαία, μέσω  δεκάδων sites και blogs. Αναγνώστες την σχολίασαν, ως πραγματική. Η αλήθεια βέβαια ήταν διαφορετική, καθώς ο πρώην υπουργός παραμένει κρατούμενος. Και ανοίγει πάλι η συζήτηση: Πόση ελευθερία- ανωνυμία χρειάζεται στο διαδίκτυο;


Η ιστορία της… απελευθέρωσης του Άκη Τσοχατζόπουλου είναι απλή. Κάποιος blogger ανέβασε ένα άρθρο του 2012 (διαβάστε αναλυτικότερα εδώ), πριν καν ο πρώην υπουργός καταλήξει στον Κορυδαλλό. Με μια σημαντική λεπτομέρεια: παρουσίασε ως φρέσκια την είδηση, με… φρέσκια ημερομηνία επίσης (28/9/2013). Η είδηση ανά μεταδόθηκε, χωρίς διασταύρωση προφανώς, με την παραδοσιακή μέθοδο του copy-paste. Προκάλεσε όπως είναι φυσικό έκπληξη, αντιδράσεις και πολλά ιντερνετικά σχόλια. Η είδηση φυσικά δεν ήταν αληθής και μετά από αρκετές ώρες «κατέβηκε» από τα περισσότερα ιστολόγια.

Αυτή η ψεύτικη είδηση δείχνει το πόσο χαοτικά είναι τα δεδομένα, στον μαγικό κόσμο του διαδικτύου. Ο καθένας μπορεί να γράψει ότι θέλει, όποτε θέλει, ανώνυμα και χωρίς πολλά «γιατί και πως». Να το δημοσιεύσει σε κάποιο site ή blog και αυτό να αναπαραχθεί ταχύτατα. Μπορεί ακόμα να θίξει κάποιον, είτε εσκεμμένα, είτε λόγω απροσεξίας.

Μπορεί δηλαδή, να γράψει κάποιος ότι «ο τάδε είναι κλέφτης». Ο θιγμένος πως μπορεί να προστατευτεί σε περίπτωση που δεν αληθεύουν οι κατηγορίες; Δεν μπορεί να προστατευτεί ή τουλάχιστον είναι πολύ δύσκολο. Θα πρέπει να ψάξει μέσω των αρμόδιων Αρχών να βρει ποιος κρύβετε πίσω από το εκάστοτε ιστολόγιο. Ο ιδιοκτήτης του ιστολογίου, λογικά… θα πουλήσει τρέλα και η ιστορία θα τραβήξει πολύ. Η δικαιοσύνη στην Ελλάδα -ως γνωστόν- αργεί, οπότε ακόμα και αν μετά από 1-2 ή 10 χρόνια βγει τελεσίδικη απόφαση από το δικαστήριο, το κακό θα έχει γίνει. Διότι για όλο αυτό το ενδιάμεσο χρονικό διάστημα, ο «τάδε» θα υπομένει την ρετσινιά του κλέφτη.

Γίνεται εύκολα κατανοητό, ότι θα ήταν καλύτερο για όλους να μπουν κάποια, υποτυπώδη έστω,  πλαίσια στον -χαοτικό- τρόπο με τον οποίο δημοσιεύονται ειδήσεις ή «ειδήσεις» στο διαδίκτυο. Όχι πλαίσια τα οποία θα περιορίζουν τον συντάκτη στο τι θα γράψει. Ο καθένας πρέπει να είναι ελεύθερος να γράφει και να λέει την γνώμη του, πάνω σε οποιοδήποτε θέμα. Αλλά, πλαίσια που θα ορίζουν ότι, για παράδειγμα, κάθε ιστολόγιο θα πρέπει να διαθέτει μια τυπική «ταυτότητα» στην οποία θα αναγράφεται η συντακτική ομάδα ή ο ιδιοκτήτης.

Και εμείς στο Domino, κατά καιρούς, έχουμε καυτηριάσει πρόσωπα και καταστάσεις. Εδώ αποκαλύψαμε τον εκδότη της «μαϊμού» Ραδιοτηλεόρασης και το θέμα έφτασε μέχρι την βουλή. Εδώ μιλήσαμε για τα πάρε-δώσε των (αμέτρητων) ακινήτων της εκκλησίας. Εδώ ασκήσαμε έντονη κριτική για την τραγική κατάσταση που επικρατεί σε πολλές δημόσιες υπηρεσίες, όπως στο ΙΚΑ και στον ΟΑΕΔ Καλλιθέας, για τον οποίο μάλιστα γράψαμε επικριτικό άρθρο, λίγες μέρες πριν πέσει το… ξύλο μεταξύ αγανακτισμένων πολιτών εκεί.

Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις όμως, γράψαμε ότι γράψαμε, με το όνομα μας. Με έντονα γράμματα, στην κορυφή κάθε κειμένου. Πρώτον, για να μπορούν οι αναγνώστες να μας κρίνουν. Δεύτερον, για να μπορεί ο θιγμένος σε κάθε περίπτωση να μας βρει, και να αμυνθεί νομικά αν γράψουμε αναλήθειες. Έχουμε επιπλέον, την ειδική κατηγορία «Editors- επικοινωνία» στην οποία υπάρχουν σύντομα βιογραφικά των συντακτών μας και mails επικοινωνίας.

ΥΓ: Επίσης, αυτές τις μέρες έκαναν πάλι την εμφάνιση τους οι γνωστές θεωρίες… των ψεκασμών. Τι κι αν οι ειδικοί έχουν εξηγήσει κατ’ επανάληψη ότι κάποιοι ορισμένοι τύποι αεροπλάνων (τι να κάνουμε βρε αδερφέ) αφήνουν πιο έντονα σημάδια καπνού από πίσω τους. Οι συνωμοσιολόγοι επιμένουν: μας ψεκάζουν οι εχθροί των Ελλήνων, το κατεστημένο, οι εξωγήινοι. Όλοι αυτοί βεβαίως που γράφουν ανάλογα διαδικτυακά κείμενα και εκφράζουν την σιγουριά τους ότι μας ψεκάζουν, δεν βάζουν το όνομα τους κάτω από το «αποκαλυπτικό» άρθρο τους. Υπάρχουν ωστόσο και κάποιοι που τα λένε επώνυμα, χωρίς ταμπού και προκαταλήψεις. «Υπάρχουν λευκές γραμμές που μένουν στον ουρανό για 4 με 7 μέρες» λέει πιλότος στο βίντεο που μπορείτε να δείτε εδώ.

ΞΕΧΩΡΙΣΑΝ ΑΚΟΜΑ:
  1. Πρακτικές… από Τόνοι καὶ Πνεύματα ….
  2. Μοιράζοντας... από Στα Μονοπάτια τ'Ουρανού..

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Κυριακή 29 Σεπτεμβρίου 2013

BPΑΒΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ ~ αρνούμαι: δεν υπογράφω να βγει εκτός βουλής η χα

Σας παρουσιάζω το καλύτερο άρθρο αυτής της εβδομάδας σύμφωνα με την καθαρά υποκειμενική κρίση του yannidakis. Σημειώνεται πως η βράβευση αφορά μονάχα την ενότητα ιστολογίων και για τους χώρους τους οποίους επισκέφτηκα. Παρακάτω δημοσιεύονται και τα υπόλοιπα άρθρα τα οποία ξεχώρισα μέσα στην εβδομάδα ως δευτερεύοντες διακρίσεις για λόγους ενδεχόμενης ισοπαλίας. Το ιστολόγιο που συγκεντρώνει τις περισσότερες βραβεύσεις και διακρίσεις στο τέλος κάθε μήνα βραβεύεται στην ειδική ενότητα "ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΙΣΤΟΛΟΓΙΩΝ".

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ:
από: Δάφνη Χρονοπούλου
τίτλος: Αρνούμαι: Δεν υπογράφω να βγει εκτός Βουλής η ΧΑ

Εδώ και λίγες μέρες λαβαίνω για να υπογράψω και να προωθήσω αιτήματα* προς την Πρωθυπουργό ή προς την Ε.Ε. ή προς τον σύμπαν να βγει εκτός Βουλής η ΧΑ.
Αρνούμαι.
Κατ' αρχήν δεν πιστεύω ότι κόμμα που ψηφίστηκε είναι σωστό να τεθεί εκτός νόμου. Πιστεύω πως εντός νόμου (δηλαδή στα δικαστήρια και, αν αποδειχθεί ενοχή, στη φυλακή) πρέπει να τίθεται κάθε εγκληματίας ανεξαρτήτως βουλευτικής ή όποιας ασυλίας.
Επίσης αρνούμαι με την υπογραφή μου, σα να ήταν ψήφος, να βοηθήσω να υποκριθούν ότι σκοτώνουν το δράκο που κατασκεύασαν για να με τρομοκρατούν, επειδή τώρα είτε δεν τον χρειάζονται πια, είτε σκοπεύουν να του αλλάξουν πρόσωπο, είτε πιέζονται από ανωτέρους.

Δεν είναι εύκολο.
Δεν είναι εύκολο να ψεύδονται μπροστά σου.
Δεν είναι εύκολο να προσπαθείς να καταλάβεις γνωρίζοντας πως σου λείπουν πληροφορίες.
Δεν είναι εύκολο να πιστέψεις ότι ο Φρανκεστάιν θα σκοτώσει το σαθρό τέρας που έφτιαξε.
Δεν είναι εύκολο να γνωρίζεις ότι όποτε μια τραγωδία μονοπωλεί τα ΜΜΕ είναι στιγμή που κάτι άλλο αποκρύπτεται.
Δεν είναι εύκολο να μιλάς για σκοτεινότερα και πιο οργανωμένα σχέδια όταν υπάρχουν νεκροί, αθώα θύματα της παγκόσμιας πολιτικής ή της προσωπικής γενναιότητάς τους.

Όμως το αποφάσισα (διότι πολλά διαβάζω και απελπίζομαι) να σας υπενθυμίσω αν δεν το ξέρετε πως πέραν της συνέντευξης πρώην Χρυσαυγίτη που ξαφνικά παρουσιάζεται ως εύρημα διαφωτιστικό, κάποιοι έχουμε διαβάσει αυτά που τώρα τάχα ανακαλύπτονται.

Ίσως σοκάρεστε, ίσως σκοντάφτουν οι πληροφορίες αυτές σε πεποιθήσεις βαθιά ριζωμένες κι εμπιστοσύνη σε κόμματα και πολιτικούς.
Ίσως και να κάνω και κάποια λάθη― δεν είμαι δημοσιογράφος να έχω τα μέσα να ερευνώ τα πάντα (γι αυτό κι είναι πάντα ευπρόσδεκτες οι διορθώσεις σας).

Μα το αποφάσισα, θα σας υπενθυμίσω και το βιβλίο απογοητευμένου Χρυσαυγίτη (που κυκλοφορεί από το 2004) και τη συνέντευξη που έδωσε γι αυτό στον παλιό Ταχυδρόμο της Εφημερίδας ΤΑ ΝΕΑ.

Με την ευχή να πάψουμε να πιστεύουμε δίχως έρευνα ιδού απόσπασμα

ακολουθεί απόσπασμα από αναδημοσίευση

ΞΕΧΩΡΙΣΑΝ ΑΚΟΜΑ:
  1. Είναι άδικο για το Σεπτέμβρη να ντύνεται στα μαύρα από Τελευταία σελίδα αριστερά

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΙΣ ΒΡΑΒΕΥΣΗΣ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Κυριακή 22 Σεπτεμβρίου 2013

BPΑΒΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ ~ σήμερα εσείς αυρίο εμείς..... και οι προδότες να χαμογελούν

Σας παρουσιάζω το καλύτερο άρθρο αυτής της εβδομάδας σύμφωνα με την καθαρά υποκειμενική κρίση του yannidakis. Σημειώνεται πως η βράβευση αφορά μονάχα την ενότητα ιστολογίων και για τους χώρους τους οποίους επισκέφτηκα. Παρακάτω δημοσιεύονται και τα υπόλοιπα άρθρα τα οποία ξεχώρισα μέσα στην εβδομάδα ως δευτερεύοντες διακρίσεις για λόγους ενδεχόμενης ισοπαλίας. Το ιστολόγιο που συγκεντρώνει τις περισσότερες βραβεύσεις και διακρίσεις στο τέλος κάθε μήνα βραβεύεται στην ειδική ενότητα "ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΙΣΤΟΛΟΓΙΩΝ".

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ:
από: ΘΑΝΟΣ ΕΥΗ koukfamily
τίτλος: Σήμερα εσείς αυρίο εμείς..... και οι προδότες να χαμογελούν.

Ο φαύλος κύκλος του αίματος έχει ανοίξει πλέον στην πατρίδα μας...
Ισως κάποιοι ακόμα αρνούμαστε να το δεχθούμε αλλά ο εμφύλιος έχει ήδη ξεσπάσει...

Νομίζετε ότι έχει διαφορά αν ακόμα οι απώλειες είναι μικρές;

Οχι φίλοι μου...

Ανθρωποι κάηκαν στην Μαρφίν από τους μεν....
Αλλος μαχαιρώθηκε προχθές...
Αλλοι θα μαχαιρωθούν αύριο...

Το ξύλο πέφτει πλέον αλύπητο.... και σε καθημερινή βάση.

Και μια ελληνική κοινωνία η οποία βιώνει καθημερινά τον πόνο και την κοινωνική αδικία σύρεται και διασύρεται την στιγμή που οι προδότες επιχειρούν να τις βάλουν κομματικές ταμπέλες... και να μας χωρίσουν πάλι σε δεξιούς κι αριστερούς.

Ψήφισες από αντίδραση Χρυσή Αυγής; είσαι φασίστας, ρατσιστής, ναζί ας πρόσεχες....
Ψηφίζεις SYRIZA, ΑΝΤΑΡΣΥΑ; κλπ... είσαι αναρχοκουκουλοφόρος, φιλολαθραίος, .... ας πρόσεχες.
Ψηφίζεις ΝΔ ή ΠΑΣΟΚ; είσαι απλά ξεπουλημένος, μνημονιακός, προδότης... δεν πρόσεξες...
Είσαι με το ΚΚΕ; είσαι ταριχευμένος... μουσειακό έκθεμα, στόκος, τι να προσέξεις εσύ;
Είσαι με τους ΑΝ.ΕΛ... είσαι λαϊκιστής, ψεύτης και υποκριτής σαν τον πλούσιο αρχηγό σου... την πάτησες...
Είσαι με την ΡΗΜΑΔ; .... δεν ξέρεις τι σου γίνεται, είσαι μνημονιακο-αντιμνημονιακός!!! κλπ....

Μετά από τόσο αγώνα για να βγάλουμε από πάνω μας τις κομματικές ταυτότητες που κουβαλάγαμε εδώ και δεκαετίες, βρισκόμαστε πάλι μπροστά σε μια προσπάθεια του ξεπουλημένου προδοτικού καθεστώτος να μας "φακελώσει" και να μας κολλήσει κομματικές ετικέττες...

Δεν έχουμε όμως περιθώρια πια φίλοι μου...

Ασχετά με το τι ψηφίζει ο καθένας, το προδοτικό κράτος με την υπογραφή του, θα τον αφήσει άνεργο...
Θα τον αφήσει χωρίς ρεύμα, χωρίς σπίτι...
Θα του κόψει την σύνταξη...
Θα του κόψει την ασφάλιση...
Θα τον αφήσει να πεινάει αυτός και η οικογένειά του...
Θα τον αφήσει χωρίς περίθαλψη...
Θα αφήσει τα παιδιά του χωρίς ελληνική παιδεία....

Και ταυτόχρονα θα τον κυνηγάει η εφορία, οι τράπεζες και θα διαβάζει καθημερινά στον τύπο ότι τα λαμόγια ξεφεύγουν και οι πλούσιοι γίνονται περισσότερο πλούσιοι (εκτός από μερικές, ελάχιστες "καρφωτές" υποθέσεις για ξεκάρφωμα του συστήματος)...

Η κοινωνική αδικία, η προδοσία και το ξεπούλημα της πατρίδας, μας πλήττει όλους άσχετα της πολιτικής, ιδεολογικής και κομματικής ταυτότητας...

Και εντέλλει δεν υπάρχει χώρος για την κομματική ταυτότητα...
Πρέπει να το χωνέψουμε.
Κι αν όχι όλοι (γιατί πάντα θα υπάρχουν και τα κομματόσκυλα) οι περισσότεροι.
Προέχει το καλό της οικογένειάς μας και της πατρίδας μας.

Δυό νέοι άνθρωποι έδωσαν τέλος στην ζωή τους στο Κερατσίνι...
Ο ένας "έφυγε" μαχαιρωμένος για τον άλλο κόσμο... κι ό άλλος θα τελειώσει (αν τελειώσει) την ζωή του στην φυλακή με το στίγμα του δολοφόνου να τον κυνηγάει για το υπόλοιπο του βίου του....

Και λύσσαξαν τα ξεπουλημένα φερέφωνα της εξουσίας...
Τίνος κόμματος είναι μέλος ο δολοφόνος;
Τι πολιτικών πεποιθήσεων ήταν το θύμα;
Με νύχια και με δόντια και με όλη την μανία που απαιτούν αυτοί που τους διαφαιντεύουν, τα κόμματα και ο τύπος ξεσάλωσαν.

Χρυσαυγίτης ο δολοφόνος.
Αντιφασίστας ο νεκρός...

Εγω προσωπικά κρατώ μόνο τα στοιχεία που θέλω από αυτά τα 2 άτομα...
Καλλιτέχνης και τραγουδιστής το θύμα και οικογενειάρχης με 2 παιδιά ο δράστης...

Δύο συνάνθρωποί μας, δύο Ελληνες βρε παιδιά...
Δυό άνθρωποι νέοι που θα μπορούσαν να κάθονται μαζί να πίνουν την μπύρα τους και να βλέπουν με χαμόγελο έναν ποδοσφαιρικό αγώνα στην καφετέρια...
Δυό άνθρωποι που όπως όλοι μας ίσως υποφέρουν από όσα δεινά περιέγραψα παραπάνω...

Κι όμως κάποιος τους όπλισε το χέρι...
Κάποιος τους φανάτισε....
Κάποιος υπέδειξε στον καθένα από αυτούς ότι ο άλλος είναι ο θανάσιμος εχθρός του...
Αυτός "ο κάποιος" είναι ο πραγματικός εχθρός όλων μας...

Ξέρω ότι ίσως μερικοί από εσάς σκέφτεστε ότι "δικοί μου" είναι οι καλοί, οι πατριώτες, και οι άλλοι είναι τα ρεμάλια οι προδότες οι κουκουλοφόροι...... αυτοί φταίνε.
Και κάποιοι άλλοι σκέφτονται ότι "εμείς είμαστε οι καλοί" είμαστε οι αντιφασίστες... είμαστε αυτοί που πολεμάμε για το δίκιο των λαών... οι άλλοι είναι οι ναζί, οι εθνικιστές αυτοί φταίνε.

Για όσους σκέφτονται έτσι είναι σχεδόν αδύνατο να κάνουμε κάτι...
Εχουν "ποτιστεί" πλέον πάρα πολύ...

Επειδή όμως εύχομαι κι ελπίζω ότι ακόμα οι πολλοί σε αυτόν τον τόπο προσπαθούμε για το καλό της πατρίδας και της οικογένειάς μας απευθύνομαι σε αυτούς.

Αδέρφια μην ρωτάτε τον συνέλληνα τι ψηφίζει... ποιό κόμμα υποστηρίζει...
Ρωτήστε για τα καθημερινά προβλήματα που αντιμετωπίζει.
Γι αυτά που μας δένουν... όλους σαν πολίτες αυτού του τόπου.

Δεν είναι τραγικό;

Δυό νέοι άνθρωποι καταστράφηκαν ο ένας στο χώμα κι ό άλλος με το στίγμα του δολοφόνου για την υπόλοιπη ζωή του, και το διαδίκτυο κατακλύστηκε από μηνύματα για τους ναζί, τα εγκλήματα του ΚΚΕ το 1945, τον Μελιγαλά, τον Χίτλερ, τα τάγματα εφόδου και τον Αρη Βελουχιώτη....

Αυτά είναι τρελά πράγματα....

Κοιτάξτε γύρω σας...
Κοιτάξτε στον καθρέφτη σας....
Ναι είναι καλό να ξέρεις την ιστορία του τόπου σου αλλά κάθε εποχή έχει τα δικά της χαρακτηριστικά...
Εμείς είμαστε εδώ στο τώρα...

Πρέπει να το χωνέψουμε όλοι πριν είναι αργά.

Είμαστε Ελληνες πρώτα και πάνω από όλα...
Θέλουμε να ζήσουμε σε μια καλύτερη Ελλάδα εμείς και τα παιδιά μας.
Θέλουμε ελευθερία κι εθνική ανεξαρτησία.
Θέλουμε συμπόνια κι αγάπη για όλους τους κατατρεγμένους αδερφούς μας.
Θέλουμε αξιοπρέπεια...

Αν υπάρχει έστω κι ένας Ελληνας που πιστεύει ότι μετά την δολοφονία αυτού του 34χρονου νέου ξημέρωσε μια καλύτερη μέρα για όλους μας τότε ας διαφωνήσει....

Αυτοί που θέλουν πραγματικά σκότωμα (σε αυτήν την χώρα, αλλά και εκτός) χαμογελούν....

Να το θυμάστε.

ΞΕΧΩΡΙΣΑΝ ΑΚΟΜΑ:
  1. Σκέψεις χρείας. από Δ`~.
  2. Μόνο οι πολίτες μπορούν να θέσουν εκτός νόμου την Χρυσή Αυγή από πιτσιρίκος
  3. Επιστολή σε χρυσαυγίτες και ακροαριστερούς από ΑΔΕΛΦΟΙ ΛΟΥΜΠΕΝ
  4. Η θεωρία των δύο άκρων στην υπηρεσία της σάπιας ολιγαρχίας από αἰέν ἀριστεύειν

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΗ ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Κυριακή 15 Σεπτεμβρίου 2013

BPΑΒΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ ~ υπάρχει και αυτή η ελλάδα

Σας παρουσιάζω το καλύτερο άρθρο αυτής της εβδομάδας σύμφωνα με την καθαρά υποκειμενική κρίση του yannidakis. Σημειώνεται πως η βράβευση αφορά μονάχα την ενότητα ιστολογίων και για τους χώρους τους οποίους επισκέφτηκα. Παρακάτω δημοσιεύονται και τα υπόλοιπα άρθρα τα οποία ξεχώρισα μέσα στην εβδομάδα ως δευτερεύοντες διακρίσεις για λόγους ενδεχόμενης ισοπαλίας. Το ιστολόγιο που συγκεντρώνει τις περισσότερες βραβεύσεις και διακρίσεις στο τέλος κάθε μήνα βραβεύεται στην ειδική ενότητα "ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΙΣΤΟΛΟΓΙΩΝ".

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ:
από: TO DOMINO
τίτλος: Υπάρχει και αυτή η Ελλάδα
Μέσα στην Ελλάδα της κρίσης, των μνημονίων, της πόλωσης και του «τσεπώματος» ξεφυτρώνουν αφορμές που σε κάνουν να χειροκροτήσεις. Άνθρωποι που αποδεικνύουν σε όλο τον πλανήτη, ότι υπάρχει και η άλλη όψη της Ελλάδας. Η καλή.

Ο «μικρός επιστήμονας» Χαράλαμπος Ιωάννου, δημιούργησε ένα εξωσκελετικό γάντι και τώρα φιγουράρει ανάμεσα στους 15 φιναλίστ του «Google Science Fair 2013». Του μεγαλύτερου επιστημονικού online διαγωνισμόυ παγκοσμίως. Σε μερικές μέρες μάλιστα, στις 23 Σεπτεμβρίου, θα ανακοινωθεί ο μεγάλος νικητής του διαγωνισμού. Η ρομποτική εφεύρεση του Έλληνα μαθητή, ουσιαστικά ενισχύει και στηρίζει την κίνηση της ανθρώπινης παλάμης, προκειμένου να βοηθήσει τους ανθρώπους που πάσχουν από αναπηρία στο άνω μέρος του χεριού.

Σε μια περίοδο κατά την οποία οι περισσότεροι νέοι στη χώρα μας βρίσκονται… παγιδευμένοι στο λαβύρινθο της κρίσης, αυτός τόλμησε και τα κατάφερε. «Μια μέρα είδα τη γιαγιά μου να προσπαθεί να πιάσει το χειριστήριο της τηλεόρασης και να γλιστράει από τα δάχτυλά της, αφού πάσχει από μια χρόνια αναπηρία του άνω χεριού. Αυτό με παρακίνησε να προσπαθήσω να φτιάξω μια συσκευή, προκειμένου να την βοηθήσω» λέει χαρακτηριστικά ο ίδιος.

Τα τελευταία 24ωρα μια ακόμα είδηση με ελληνική απόχρωση κάνει το γύρο του κόσμου. Ο σκηνοθέτης Αλέξανδρος Αβρανάς, κατέκτησε τον Αργυρό Λέοντα στο διάσημο κινηματογραφικό φεστιβάλ της Βενετίας, για την ταινία του «Miss Violence». Ο Έλληνας σκηνοθέτης σπούδασε γλυπτική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, ενώ το 2003 συνέχισε τον μεταπτυχιακό κύκλο σπουδών του στο Βερολίνο. Ξεκίνησε την κινηματογραφική του καριέρα πριν από περίπου 10 χρόνια και τώρα στην πιο δύσκολη στιγμή της Ελλάδας, πήγε… με φόρα στη Βενετία και το αποτέλεσμα τον δικαίωσε. Ο πρωταγωνιστής της εν λόγω ταινίας, Θέμης Πάνου, κατέκτησε μάλιστα το βραβείο του καλύτερου ηθοποιού, στο ίδιο φεστιβάλ.

Πάμε και στην «επίσημη αγαπημένη». Η Εθνική Ελλάδας, συνεχίζει το ταξίδι της στο Ευρωμπάσκετ. Πέρασε στη δεύτερη φάση του τουρνουά. Χτες (12/9) κέρδισε την μεγάλη Ισπανία. Θα δούμε πόσο ψηλά θα φτάσει. Δεν έχει σημασία όμως μόνο το αγωνιστικό μέρος. Αυτά τα παιδιά μας κάνουν υπερήφανους με την συνολική εικόνα που βγάζουν προς τα έξω. Την εικόνα της καλής Ελλάδας.

Και με έναν μαγικό τρόπο, την ίδια υποδειγματική συμπεριφορά δείχνουν και οι Έλληνες φίλαθλοι, που βρίσκονται αυτές τις μέρες στα γήπεδα της Σλοβενίας, παρακολουθώντας τους αγώνες. Υποστηρίζουν δυναμικά την ομάδα. Όπως πρέπει. Αλλά χωρίς παρατράγουδα, βία, και ακρότητες τις οποίες βλέπουμε συχνά στις κερκίδες των ελληνικών γηπέδων.

Αυτή είναι η Ελλάδα που θέλουμε. Η Ελλάδα των επιτυχιών, της καινοτομίας και της ελπίδας. Μια χώρα που θα στρέφει πάνω της τα φώτα ολόκληρου του πλανήτη, για λόγους θετικούς.

ΞΕΧΩΡΙΣΑΝ ΑΚΟΜΑ:
  1. Το σχολείο του κόσμου απ’ την ανάποδη από Katabran's Blog
  2. ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ "Γιατί γίνεται ένας πόλεμος;" από ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΩΝ - ΔΙΚΤΥΟ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ
  3. Αν ο κ. Τσίπρας είναι τόσο σίγουρος, τι του χρειάζεται η «σκληρή διαπραγμάτευση»; από Τόνοι καὶ Πνεύματα ….
  4. Είμαστε και πολύ soft. από αἰέν ἀριστεύειν

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ
en → el
επίσημη
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Κυριακή 8 Σεπτεμβρίου 2013

BPΑΒΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ ~ η απόλυση δεν είναι ντροπή

Σας παρουσιάζω το καλύτερο άρθρο αυτής της εβδομάδας σύμφωνα με την καθαρά υποκειμενική κρίση του yannidakis. Σημειώνεται πως η βράβευση αφορά μονάχα την ενότητα ιστολογίων και για τους χώρους τους οποίους επισκέφτηκα. Παρακάτω δημοσιεύονται και τα υπόλοιπα άρθρα τα οποία ξεχώρισα μέσα στην εβδομάδα ως δευτερεύοντες διακρίσεις για λόγους ενδεχόμενης ισοπαλίας. Το ιστολόγιο που συγκεντρώνει τις περισσότερες βραβεύσεις και διακρίσεις στο τέλος κάθε μήνα βραβεύεται στην ειδική ενότητα "ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΙΣΤΟΛΟΓΙΩΝ".

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ:
από: πολύφημος
τίτλος: Η απόλυση δεν είναι ντροπή
Ζούμε στην εποχή που οι λέξεις απόλυση και ανεργία έχασαν το νόημα τους, μόνο και μόνο γιατί μετατράπηκαν από την πιο δυσάρεστη εξέλιξη στη ζωή κάποιου -εξαιρείται η υγεία- σε καθημερινή ρουτίνα. Κι όμως, υπάρχουν μερικές απολύσεις που αναιρούν τον κανόνα του "κάποιες δουλειές είναι ντροπή".

Τρανό παράδειγμα ο χώρος των ΜΜΕ. Τα πιο πρόσφατα κύματα απολύσεων σε ΕΡΤ, Σκάι, Καθημερινή, ΔΟΛ, Τηλέτυπο ανέδειξαν αυτό ακριβώς που πιστεύει ο ίδιος ο αναγνώστης-τηλεθεατής. Ότι μόνο μπροστά στο φάσμα της απόλυσης λέγονται αλήθειες.

Δεν μου αρέσουν οι απολύσεις, ούτε η ανεργία. Δεν χαίρομαι όταν κάποιος εργαζόμενος με δάνεια και οικογένεια απο πίσω καλείται να τα βγάλει πέρα μόνος. Όπως δεν χαιρόμουν όταν η δουλειά του εξαρτιόταν από τις απολύσεις και την ανεργία άλλων. Από το κρύψιμο της αλήθειας και τη διαπλοκή.

Όταν πιάνεις δουλειά σε ΜΜΕ και αντικείμενο σου είναι το "ερευνητικό ρεπορτάζ" πρώτα μαθαίνεις με ποιους δεν πρέπει να ασχοληθείς και μετά με το ποια θα είναι τα θέματα σου. Αυτός ο κανόνας δεν είναι καινούριος, όμως ποτέ δεν ήταν έτσι όπως κατάντησε τα τρία τελευταία χρόνια.

Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι οι δημοσκοπήσεις, μία από τις αγαπημένες συνήθειες όλων των ΜΜΕ, δεν ασχολήθηκαν σχεδόν ποτέ με το πόση εμπιστοσύνη δείχνουν οι πολίτες στους δημοσιογράφους που τους ενημερώνουν. Κι όσες από αυτές το έκαναν, έβγαλαν στη φόρα τη μαύρη αλήθεια. Κανείς δεν εμπιστεύεται τα ελληνικά ΜΜΕ.

Αυτό δεν ενόχλησε πολλούς. Οι περισσότεροι συνέχισαν να κάνουν αυτό που πάντα έκαναν νομίζοντας πως ακόμη ο λόγος τους περνά όπως παλιά. Άλλοι επέλεξαν να σφυρίζουν αδιάφορα και συνέχισαν να τρίβονται στο γόνατο του αφεντικού τους σαν καυλωμένα σκυλιά.

Λίγο μετά τις εκλογές του Ιουνίου του 2012, όταν προβεβλημένοι άνθρωποι του χώρου παραδέχτηκαν πως η εντολή τους πριν από τρία χρόνια ήταν να κρύψουν από τον κόσμο την αλήθεια γιατί αυτό πρότασσε το κυβερνητικό συμφέρον, δεν άνοιξε ρουθούνι. Κανείς δεν ασχολήθηκε μαζί τους.

Δεν ξέρω αν σε άλλες δουλειές συμβαίνει το ίδιο, όμως αν στη δημοσιογραφία βγαίνεις και αποκαλύπτεις δημόσια πως έλεγες ψέματα, τότε την άλλη μέρα βρίσκεσαι στο δρόμο. Τουλάχιστον στις πολιτισμένες χώρες που ακόμη κρατούν κάποια προσχήματα.

Οι απολύσεις από τα ΜΜΕ γέννησαν μερικά αντισυμβατικά μέσα και ανέδειξαν δεκάδες αιρετικές φωνές. Γραπτά από εκεί που δεν το περίμενες, βγήκαν μπροστά για να περιγράψουν την πραγματικότητα μετά από μια απόλυση.

Κι όμως, η υποτέλεια συνεχίζεται. Και θα συνεχίζεται, για τον απλούστατο λόγο ότι το μοναδικό όργανο επιρροής και προπαγάνδας που της απέμεινε δεν μπορεί να πείσει κανέναν άλλον παρά μόνο τον εαυτό της.

Η κατάσταση θα συνεχίσει να προχωρά με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, γιατί η εμπιστοσύνη, η οποία αποτελεί το σημαντικότερο προαπαιτούμενο μιας οργανωμένης και μαζικής αντίδρασης, έχει χαθεί· ή μάλλον, δεν υπήρξε πραγματικά ποτέ. Μόνο ως μια εφήμερη ψευδαίσθηση, που χάθηκε αμέσως.

Παρόλα αυτά, θέλω να πω σε αυτούς τους ανθρώπους ότι η απόλυση τους δεν είναι ντροπή. Αντίθετα, είναι μια αρχή. Το τι θα κάνουν από δω και μπρος είναι στο δικό τους χέρι.

Όσοι ανήκουν στο κομμάτι των διπλοθεσιτών -και είναι πολλοί- δεν θα έχουν κανένα απολύτως πρόβλημα. Αυτοί θα συνεχίσουν να εξυπηρετούν με μεγαλύτερη αφοσίωση τα συμφέροντα των πραγματικών τους αφεντικών.

Όσον αφορά τους υπόλοιπους; Εκείνοι μπορούν επιτέλους να ανοίξουν το στόμα τους για το δικό τους το σινάφι. Να πουν για αυτά τα μυθικά δημοσιογραφικά payrolls που όλοι ξέρουν αλλά κανείς δεν αγγίζει. Να μιλήσουν αληθινά, χωρίς να αναπολούν τις παλιές καλές εποχές που στην πραγματικότητα δεν υπήρξαν ποτέ.

Κρατάει πολλά χρόνια αυτή η κολόνια. Φτάνει πια.

Η απόλυση είναι μια καλή αρχή για να σταματήσει αυτή η ντροπή.

(Τώρα που το καλοσκέφτομαι, ίσως και να ζητάω πολλά από το κομμάτι εργαζομένων που εξέλεξε πρώτο σε ψήφους για το ταμείο του, τον άνθρωπο που κάρφωσε την ταφόπλακα στην ελληνική δημοσιογραφία, τον Πάνο Σόμπολο. Τον κλάδο που στις τελευταίες του συνδικαλιστικές εκλογές στην Αθήνα έβγαλε πρώτο τον συνδυασμό της σημερινής συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ)

ΞΕΧΩΡΙΣΑΝ ΑΚΟΜΑ:
σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Κυριακή 1 Σεπτεμβρίου 2013

BPΑΒΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ ~ από τον homo karagiozikus στον κοινωνικό άνθρωπο

Σας παρουσιάζω το καλύτερο άρθρο αυτής της εβδομάδας σύμφωνα με την καθαρά υποκειμενική κρίση του yannidakis. Σημειώνεται πως η βράβευση αφορά μονάχα την ενότητα ιστολογίων και για τους χώρους τους οποίους επισκέφτηκα. Παρακάτω δημοσιεύονται και τα υπόλοιπα άρθρα τα οποία ξεχώρισα μέσα στην εβδομάδα ως δευτερεύοντες διακρίσεις για λόγους ενδεχόμενης ισοπαλίας. Το ιστολόγιο που συγκεντρώνει τις περισσότερες βραβεύσεις και διακρίσεις στο τέλος κάθε μήνα βραβεύεται στην ειδική ενότητα "ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΙΣΤΟΛΟΓΙΩΝ".

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ:
από: Κοινωνική Ανατολή
τίτλος: Από τον Homo Karagiozikus στον Κοινωνικό Άνθρωπο
Όπως φαίνεται η καλοκαιρινή περίοδος μετέφερε τις επαναστάσεις του λαού στις παραλίες…κυρίως της πρωτεύουσας. Αφήσαμε τον καναπέ και το τηλεχειριστήριο και πιάσαμε το έξυπνο κινητό με το δωρεάν ίντερνετ των παρόχων για το μήνα Αύγουστο και μεταφέραμε -και πάλι με τη συνείδησή μας ήσυχη- τον αγωνιστικό μας παλμό στη παραλία. Για μια ακόμα φορά θα αναλωθούμε στα λόγια και στις συζητήσεις για τη κατάντια της χώρας μας, αγνοώντας ότι ενώ εμείς καλοκαιριζόμαστε, οι εξελίξεις στη δομή και τη λειτουργία της χώρας μας τρέχουν και δεν τις προλαβαίνουμε με τίποτα. Κάθε μέρα το σκηνικό μεταβάλλεται και μόνο όποιος παρακολουθεί ανελλιπώς μπορεί να έχει μια εικόνα του τι πραγματικά γίνεται ή ακόμα σημαντικότερα τι πρόκειται να γίνει.

Το καλό είναι ότι όλοι είμαστε πλέον υποψιασμένοι. Και ο πιο αφελής,έχει έστω ακούσει από συζητήσεις ότι κάτι δεν πάει καλά, αν και νομίζω ότι πλέον το βιώνει καθημερινά. Και όλοι, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι κάτι πρέπει να γίνει. Και μάλιστα σύντομα. Γιατί όμως δεν γίνεται τίποτα τελικά; Γιατί δεν γίνεται κάτι οργανωμένο, όχι πολιτικά, αλλά σε κοινωνικό επίπεδο. Κάτι που να απευθυνθεί στο δοκιμαζόμενο πολίτη, πατέρα και μητέρα, άνεργο και μη και όχι μόνο να βοηθήσει αλλά να μας ξυπνήσει! Διαβάζω στο Έθνος, για τις διακοπές ενός αρχισυντάκτη της εφημερίδας Independent, ο οποίος ήλθε για διακοπές στην Ελλάδα, και βρέθηκε σε ένα νησί όπου κανένας σχεδόν από το προσωπικό του θερέτρου που παραθερίζει δεν είναι Έλληνας. Διαπιστώνει ότι μόνο το προσωπικό καθαριότητας και οι κηπουροί είναι ντόπιοι και όλοι οι υπόλοιποι ξένοι. Σε ερώτησή του στη διοίκηση του ξενοδοχείου γιατί συμβαίνει αυτό, εισέπραξε την απάντηση ότι κανείς ντόπιος δεν πάει να δουλέψει τόσες ώρες για αυτό το μισθό.

Θεωρώ ότι το παραπάνω παράδειγμα έχει μια μεγάλη δόση αλήθειας. Είμαστε σε ένα μεταβατικό στάδιο, όπου από τη μια έχουν επέλθει τεράστιες μειώσεις στους μισθούς όσων ακόμα εργάζονται, αλλά και όσοι εργάζονται, ζουν ονειρευόμενοι μισθούς προηγούμενων χρόνων. Πρέπει να σταματήσουμε να δικαιολογούμε τον εαυτό μας ότι δεν αξίζει να δουλεύουμε για τόσο λίγα και λοιπές τέτοιες δικαιολογίες. Όλα αυτά είναι προφάσεις εν ανομίες. Από τη στιγμή που δεν έγιναν ενέργειες σωστές τον καιρό που έπρεπε και που όλα άλλαζαν στον εργασιακό τομέα, δε δικαιούμαστε τώρα να δικαιολογούμε τον εαυτό μας. Πρέπει να το καταπιούμε και να προχωρήσουμε εάν θέλουμε κάποια στιγμή να συνέλθουμε. Να μεταφέρουμε την αφετηρία στο σήμερα και όχι να μένουμε στο χθες. Ας σκεφτούμε, πια εικόνα και συμπεριφορά θα μας βγάλει από το αδιέξοδο, του απατεωνάκου φραπεδόβιου, ή του μεροκαματιάρη πατέρα που προσπαθεί να ζήσει την οικογένειά του και παράλληλα κάνει ότι μπορεί να βοηθήσει και το διπλανό του;

Αντιλαμβάνομαι το άγχος και την αγωνία πολλών, οι οποίοι θα σπέυσουν να υπερασπιστούν το δίκιο του κάθε εργαζόμενου που δεν θέλει να εργάζεται εξαντλητικά ωράρια για ένα κομμάτι ψωμί. Όμως, πρέπει να πω ότι δυστυχώς οι επιλογές μας, μας έφτασαν εδώ. Οι δικές μας και των γονιών μας. Κάποιος λοιπόν θα πρέπει να σηκώσει το βάρος της αλλαγής. Και όταν λέω αλλαγή, εννοείται ότι δεν μιλάμε για αλλαγή κυβέρνησης, αλλά για κάτι ολοκληρωτικό, που θα περιλαμβάνει όχι μόνο το πολιτικό σκηνικό, αλλά και αλλαγή κοινωνικής και πολιτικής νοοτροπίας και συνείδησης. Το παραπάνω αποτέλεσμα θεωρώ ότι θα έρθει μοιραία από μόνο του. Το έχει αποδείξει η ιστορία. Το θέμα είναι κατά πόσο εμείς που το ζούμε σήμερα θα βοηθήσουμε στο να φτάσουμε εκεί γρηγορότερα.

Για να γίνει όμως αυτό θα πρέπει να υπάρξει ενότητα μεταξύ μας και συνεργασία σε επίπεδο πρώτα προσωπικό. Θα πρέπει να υπάρξει συνεργασία από ομάδες ανθρώπων, με ειλικρίνια και αγάπη για το συνάνθρωπο. Μόνο έτσι θα αλλάξουμε νοοτροπία, που είναι απαραίτητο για να έλθει η οποιαδήποτε αλλαγή. Πολιτική για τον άνθρωπο έλεγαν κάποτε. Από τον Homo Karagiozikus στον Κοινωνικό Άνθρωπο, θα λέγαμε παραφράζοντας λίγο τα λόγια του πολιτικού και κοινωνιολόγου Μιχάλη Χαραλαμπίδη. Έναν ανθρώπου ο οποίος θα θυσιάζεται για την κοινωνία, θα ζει και για αυτήν. Μόνο έτσι θα μπορέσει να υπάρξει συνεννόηση στη βάση όλων των προβλημάτων και επικοινωνία.

Όσον αφορά το θέμα της επικοινωνίας,θα ήθελα να κάνω μια παρένθεση. Πέραν όλων των άλλων δεινών που κληρονομήσαμε από τη πολιτική των τελευταίων ετών, αποκτήσαμε και άγνοια πολιτικής παιδείας αλλά και αναθεωρήσαμε το τρόπο που πρέπει να επικοινωνούμε. Ο πολιτικός λόγος που γνωρίζουμε οι περισσότεροι σήμερα είναι η δημαγωγία και τα παιχνίδια εντυπώσεων με λόγια. Αυτούς τους τρόπους επικοινωνίας χρησιμοποιούμε ως επί το πλείστον και στη καθημερινότητά μας. Δεν γίνεται λοιπόν, σε ένα λαό που έχει ξεχάσει τι σημαίνει να επικοινωνεί, να μιλήσεις για κοινωνία και πολιτική. Το ίδιο ισχύει και για άλλες έννοιες οι οποίες θα έπρεπε να δομούν τις διαπροσωπικές μας σχέσεις αλλά και τη ζωή μας γενικότερα. Αντιμετωπίζοντας το πρόβλημα αυτό σήμερα λοιπόν, θεωρώ ότι για να υπάρχει επικοινωνία, θα πρέπει να γίνεται στη βάση της ανθρώπινης προσωπικότητας. Για να καταλάβουμε, θα πρέπει να επικοινωνήσουμε σε επίπεδο που να μπορούμε να αντιληφθούμε τι θέλει να πει ο άλλος. Έτσι, με τα σημερινά πάντα δεδομένα,ή θα μιλήσεις στις ανάγκες του κόσμου, ή ακόμα καλύτερα θα μιλήσεις με έργα και πράξεις και πάλι πάνω σε αυτό που απασχολεί τον κόσμο.

Και τι είναι αυτό για το οποίο αγωνιά ο κόσμος σήμερα; Ποιά μπορεί να είναι αυτή η βάση από την οποία θα ξεκινήσουμε πάλι να συνεννοούμαστε; Μα φυσικά η επιβίωση στους δύσκολους καιρούς που διανύουμε αλλά και ως ένα βαθμό η απενοχοποίηση από το βάρος του ποιός τελικά φταίει. Για το δεύτερο, δεν μπορούμε παρά να αποδεχθούμε τα λάθη μας και να κοιτάξουμε πως θα τα διορθώσουμε. Όσο για το πρώτο, θα πρέπει να καταλάβουμε ότι μόνο με ενότητα και αλληλεγγύη θα μπορέσουμε να πορευθούμε. Και αυτά όχι στα λόγια. Μονάδα μετρήσεως της αξίας του ανθρώπου δεν είναι τα λόγια του, αλλά τα έργα του έχει πει κάποιος. Υπάρχουν οι υποδομές που μπορούν να βοηθήσουν. Υπάρχουν και άνθρωποι που με το παράδειγμά τους και τις προσπάθειές τους μας οδηγούν. Υπάρχουν πρωτοβουλίες που τρέχουν στο περιθώριο και απευθύνονται στο να βοηθήσουν το συνάνθρωπο, χωρίς αντάλλαγμα. Κάποια στιγμή, αυτές οι προσπάθειες θα ενωθούν και τότε θα γίνουν αισθητά τα πρώτα αποτελέσματα. Ας αφήσουμε λοιπόν τον καναπέ, ας τους αναζητήσουμε και ας σταματήσουμε να λειτουργούμε σαν μονάδες. Έφτασε η ώρα της αξιολόγησης, του πράττειν! Ο πρόλογος τόσο καιρό γράφεται…ήρθε η ώρα να μπούμε στο κυρίως θέμα.

ΞΕΧΩΡΙΣΑΝ ΑΚΟΜΑ:
  1. Η ζωή των αθλίων. από kalikatzarakos
  2. Τι 13, τι 23, τι 53 από ΤΟ DOMINO
  3. Λήγω απ`όλα από **Lydia`s moments**
  4. Παρακαλώ μη βοηθάτε τα παιδιά μου... από Σύλλογος Περιβάλλοντος και Ποιότητας Ζωής Δήμου Δημητρίου Υψηλάντη
  5. Συρία: (Για)τί τώρα – μετά από aixmi

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Κυριακή 25 Αυγούστου 2013

BPΑΒΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ ~ η γειτoνιά μου και η παραποιημένη ζωή

Σας παρουσιάζω το καλύτερο άρθρο αυτής της εβδομάδας σύμφωνα με την καθαρά υποκειμενική κρίση του yannidakis. Σημειώνεται πως η βράβευση αφορά μονάχα την ενότητα ιστολογίων και για τους χώρους τους οποίους επισκέφτηκα. Παρακάτω δημοσιεύονται και τα υπόλοιπα άρθρα τα οποία ξεχώρισα μέσα στην εβδομάδα ως δευτερεύοντες διακρίσεις για λόγους ενδεχόμενης ισοπαλίας. Το ιστολόγιο που συγκεντρώνει τις περισσότερες βραβεύσεις και διακρίσεις στο τέλος κάθε μήνα βραβεύεται στην ειδική ενότητα "ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΙΣΤΟΛΟΓΙΩΝ".

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ:
από: Το θολό τοπίο με... ξεκάθαρη ματιά!
τίτλος: Η γειτoνιά μου και η παραποιημένη ζωή...
Είναι πράγματα που σε κάνουν να νοιώθεις κάπως και οι αναμνήσεις των παιδικών σου χρόνων που αλλοιώνονται από τις εικόνες του σήμερα. Σε μια συνάντηση των αναμνήσεων
και των χρόνων του δημοτικού μαζευτήκαμε στην παλιά μου γειτονιά στην Κυψέλη να θυμηθούμε, να γελάσουμε και να πούμε για την πορεία μας όλα αυτά τα χρόνια, οι κάποιοι συμμαθητές του δημοτικού.
Ήταν μια συγκινητική και υπέροχη βραδιά, με ανθρώπους που ζήσαμε τα μικράτα μας και την αθωότητα των πρώτων ερώτων μας.

Η Κυψέλη, η Φ.Νέγρη και ειδικά το δεύτερο έγινε κατ’ εικόνα και ομοίωση του ονόματός της. Η Κυψέλη μια από τις ομορφότερες περιοχές της Αθήνας, δυστυχώς βανδαλίστηκε και βανδαλίζεται κατάφορα από την εισροή ξένων και ειδικά μαύρων, σε τέτοιο βαθμό που νομίζεις ότι είσαι σε άλλη χώρα.
Όχι δεν με ενοχλεί το χρώμα, αλλά η κακή ποιότητα του χρώματος και της ασυδοσίας. Σε ένα ανύπαρκτο κράτος, υπαρκτοί άνθρωποι κάθε φυλής, γκέτο μαύρων εμπόρων ναρκωτικών και ελεύθερης πορνείας.

Σε μια περιοχή που γεννήθηκα μεγάλωσα, ερωτεύτηκα και έζησα τα πιο όμορφα χρόνια μου, πονάει πολύ να τη βλέπεις να ρημάζει κάτω από τη σκιά των μεταναστών και λαθρομεταναστών,  που δεν κάνουν απλά τον κόπο… και θεωρούν ότι μπορούν να μη σέβονται τη χώρα και τους ανθρώπους που τους φιλοξενούν.
Πονάει πολύ όταν σου ρημάζουν τόσο βάναυσα τις αναμνήσεις σου , αλλάζοντας τη μορφή και την ποιότητα του τοπίου.
Σε πονάει πολύ όταν βρομίζουν τόσο ξεδιάντροπα τα μέρη που έπαιζες σαν παιδί και ερωτεύτηκες σαν έφηβος.
Πονάει πολύ όταν σε μια περιοχή όπως η Κυψέλη που τα καλοκαίρια μέχρι αργά τα βράδια, έσφυζε από κόσμο και φωνές παιδικές, τώρα να σέρνεται η σιωπή μόνο σε μαύρο χρώμα.

Σε μια χώρα που οι πολίτες της κατακρεουργούνται από αλλεπάλληλους φόρους και χαράτσια, δεν υπάρχει το κεκτημένο δικαίωμα αυτών των πολιτών, να μην νοιώθουν ξένοι και φιλοξενούμενοι στα μέρη που μεγάλωσαν. Ένα ανύπαρκτο κράτος, απέναντι σε υπαρκτούς πολίτες, που δεν θέλει να προστατέψει αλλά λοιδορεί ιστορικά και πολιτισμικά. Σε αυτό το κράτος επιτρέπουμε να παραποιεί τις ζωές μας ξεδιάντροπα και ασύδοτα και να αλλάζει κατά βούληση αδιαφορώντας για τα θέλω, τα πρέπει και τα μπορώ κάθε Ελληνικού στοιχείου και πολιτισμού.

Σε αυτό το κράτος, που δεν είναι κράτος αλλά ένα μεγάλο καθ’ έξιν μπ.......λο.

ΞΕΧΩΡΙΣΑΝ ΑΚΟΜΑ:
  1. Oνειρο θερινής νυχτός… από ...The red thin Line...

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Κυριακή 18 Αυγούστου 2013

BPΑΒΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ ~ τι ακριβώς είναι αυτό που κοιμήθηκε μέσα μας;

Σας παρουσιάζω το καλύτερο άρθρο αυτής της εβδομάδας σύμφωνα με την καθαρά υποκειμενική κρίση του yannidakis. Σημειώνεται πως η βράβευση αφορά μονάχα την ενότητα ιστολογίων και για τους χώρους τους οποίους επισκέφτηκα. Παρακάτω δημοσιεύονται και τα υπόλοιπα άρθρα τα οποία ξεχώρισα μέσα στην εβδομάδα ως δευτερεύοντες διακρίσεις για λόγους ενδεχόμενης ισοπαλίας. Το ιστολόγιο που συγκεντρώνει τις περισσότερες βραβεύσεις και διακρίσεις στο τέλος κάθε μήνα βραβεύεται στην ειδική ενότητα "ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΙΣΤΟΛΟΓΙΩΝ".

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ:
από: Υστερόγραφα
τίτλος: Τι ακριβώς είναι αυτό που “κοιμήθηκε” μέσα μας;

Όταν ήμουν παιδί πάντα με μπέρδευε η γιορτή του Δεκαπενταύγουστου. Δε μπορούσα να καταλάβω γιατί οι άνθρωποι γιόρταζαν με χαρά τη μέρα που μια Μάνα ξεχωριστή έφυγε από αυτόν τον κόσμο.

Μεγαλώνοντας, είδα την αλληγορία: Κοίμηση αντί για θάνατος, Μάνα αντί για αγάπη, ελπίδα για κάτι καλύτερο αντί για πένθος. Απόψεις, όλα. Αλλοι υπέρ, άλλοι κατά, λίγη σημασία έχει – άλλωστε στις μέρες μας κατάντησαν οι πεποιθήσεις να είναι η μόνη προσιτή πολυτέλεια.
Κοίμησις πάντως. Η αλλιώς, – αλληγορία τούτη για τις μέρες μας – ύπνος βαθύς σκεπασμένος από σηκωμένους ώμους αδιαφορίας. “Δε βαριέσαι, εγώ να είμαι καλά, τα δράματα πάντα θα συμβαίνουν”.

Σκέφτομαι τα τελευταία δυο 24ωρα, όχι τυχαία: οι περισσότεροι από εμάς σε τροχιά χαλαρών αν μη τι άλλο ρυθμών. Και να μη θέλουμε, ο νους αυτόματα αφήνει λίγο χώρο κενό για φιλτρέρισμα της έξω από εμάς πραγματικότητας.

Μέσα σ’ αυτή, ο ελεγκτής του τρόλεϊ που ήρθε σε σύγκρουση με εναν πρώην επιβάτη και νυν νεκρό. Η μάνα που συνοδεία της δικής της μητέρας πέταξε το ζωντανό της νεογέννητο στη χωματερή. Ο πατέρας που πυροβόλησε στο κεφάλι την έφηβη κόρη του. Και τόσα άλλα που φοβάμαι να καταγράψω εδώ γιατί ντρέπομαι το τικ τικ των πλήκτρων του υπολογιστή – θα ηχεί γελοίος να περιγράφει τέτοιο έρεβος μέσα από την ασφάλεια του σπιτιού.
Θύτες και Θύματα, όλα ένα. Όπως κάθε παρτίδα σκάκι, που στο τέλος του παιχνιδιού βασιλιάς και στρατιώτης καταλήγουν στο ίδιο κουτί. Κεκοιμημένοι, όλοι, ο καθένας στο δικό του σκοτάδι.

Άδικα. Δίκαια. Μάταια. Ανάλογα με το μέγεθος της αγανάκτησης που νιώθει κανείς, επιλέγει.
Δεν είναι καινούριο το εύρημα ότι ως κοινωνία βρισκόμαστε ελαφρά διασωληνωμένοι στην Εντατική ενός παγωμένου θυμού. Αυτός μας κρατάει ακόμα ενεργούς: τουλάχιστον βλέπουμε, καταλαβαίνουμε, ερμηνεύουμε, βριζουμε. Θυμός, αλλά παγωμένος. Τόσο, όσο να μας κρατάει μουδιασμένους μπροστά στις οθόνες των ΜΜΕ, ταχτοποιημένους στα μαξιλάρια του καναπέ μας.

Θα θελα τόσο να ξέρω ή να μάθω κάποτε τι ακριβώς είναι αυτό που κοιμήθηκε μέσα μας και περιμένουμε κάποτε να ξυπνήσει. Και όχι για να το φωνάξω – κανείς δε θα με πίστευε. Μα για να το ψιθυρίσω: εκει όπου υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που εχουν ήδη αναστηθεί από αυτό το κώμα και απλώς δεν το ξέρουν.

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
ΠΑΝΩ ΣΤΗ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΒΡΑΒΕΥΣΗ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Κυριακή 11 Αυγούστου 2013

BPΑΒΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ ~ ένα γράμμα

Σας παρουσιάζω το καλύτερο άρθρο αυτής της εβδομάδας σύμφωνα με την καθαρά υποκειμενική κρίση του yannidakis. Σημειώνεται πως η βράβευση αφορά μονάχα την ενότητα ιστολογίων και για τους χώρους τους οποίους επισκέφτηκα. Παρακάτω δημοσιεύονται και τα υπόλοιπα άρθρα τα οποία ξεχώρισα μέσα στην εβδομάδα ως δευτερεύοντες διακρίσεις για λόγους ενδεχόμενης ισοπαλίας. Το ιστολόγιο που συγκεντρώνει τις περισσότερες βραβεύσεις και διακρίσεις στο τέλος κάθε μήνα βραβεύεται στην ειδική ενότητα "ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΙΣΤΟΛΟΓΙΩΝ".

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ:
από: netakias.com
τίτλος: #Alithines_Istories Ένα γράμμα…
Φίλε μου Γιώργο γεια σου

Ίσως και να μην θυμάσαι καν το όνομά μου, έχουν περάσει πολλά χρόνια φίλε … 27 για την ακρίβεια.

Θυμάμαι, την τελευταία χρονιά … τον Ιούνιο του ’86, όταν τα είπαμε για λίγο, για τελευταία φόρα, από κοντά (πού να το ξέραμε ; ). Πώς έγραψες στις Πανελλήνιες, περνάς πουθενά, τι θα κάνεις … ;

Κι έπειτα … μας «ρούφηξε» η ζωή. Σπουδές, φοιτητική ζωή, το άγχος των εξεταστικών, η ορκωμοσία κι έπειτα τα βιογραφικά, οι συνεντεύξεις, τα πήγαιν’ έλα για δουλειά από εταιρία σ’ εταιρία. Τα κατάφερα όμως Γιώργο. Καλή δουλειά, στο αντικείμενό μου, σε μια υγιέστατη επιχείρηση και με πολύ καλό μισθό. Μακριά από την πόλη μας όμως, στην Αθήνα, εκεί που σπούδασα, μακριά κι από τη μάνα μου (τον πατέρα μου -θυμάσαι ; – τον είχα χάσει στα 17), αλλά … δε βαριέσαι (σκέφτηκα) θα την επισκεπτόμουν συχνά. Παντρεύτηκα στα 35, πριν 10 χρόνια, με μια υπέροχη κοπέλα, (ο έρωτας της ζωής μου), λογίστρια σε μια εταιρία που επισκεπτόμουν τακτικά για τις ανάγκες της δουλειάς μου. Τα παιδιά, δεν άργησαν να έρθουν. Δίδυμα τα πρώτα, κοριτσάκια, κοντεύουν τα 10 τώρα, κι ο «δεύτερος άντρας» της οικογένειας, πριν 6 χρόνια, που ήρθε αναπάντεχα αλλά συμπλήρωσε την απόλυτη ευτυχία που ζούσα.

Και όπως ήταν λογικό, με τις ανάγκες της οικογένειας να μεγαλώνουν, αλλά και με 2 καλούς μισθούς στο σπίτι, πριν 5 χρόνια (το 2009 ) αποφασίσαμε με την Αγγελική (έτσι λένε τη γυναίκα μου), να αγοράσουμε ένα τριάρι στην Αγ. Παρασκευή. Με στεγαστικό δάνειο φυσικά, πού να βρεθούν τα μετρητά ! Έδωσα και το αυτοκινητάκι που είχα γιατί, όπως καταλαβαίνεις, δε μας χωρούσε πλέον, και πήρα ένα μεγαλύτερο, 2.000 κυβικά, από αυτά τα πολυμορφικά, μεταχειρισμένο. Να μας χωράει και να αντέχει σκέφτηκα και τα ταξίδια μέχρι την Καβάλα, να βλέπω τη μάνα μου, να βλέπει τα εγγόνια της, να χαρεί λιγάκι (έπρεπε να την έβλεπες πώς φωτιζόταν το πρόσωπό της ρε φίλε, όταν άνοιγε την αγκαλιά της να μας υποδεχθεί τα καλοκαίρια που ανεβαίναμε για διακοπές).

Μη σε κουράζω όμως ρε Γιώργο. Πριν 2 χρόνια περίπου , το 2011, ήρθε η καταστροφή. Πρώτα η εταιρία που δούλευα, κήρυξε πτώχευση και μας απέλυσε όλους, 87 άτομα Γιώργο. Από τη μια στιγμή στην άλλη ! Υπερβολικός δανεισμός μάθαμε, αδυναμία εξυπηρέτησης χρέους, συσσωρευμένες υποχρεώσεις προς προμηθευτές κι άλλα τέτοια. Αντιδράσαμε. Όλοι. Τουλάχιστον τις αποζημιώσεις μας ! Τίποτε ! Προηγούνται το Δημόσιο, οι ασφαλιστικοί φορείς και οι τράπεζες. Έπειτα οι προμηθευτές, κι αν έμενε κάτι από την εκκαθάριση … εμείς. Μέχρι και σήμερα, δεν έχω πάρει ούτε ένα ευρώ !

Για λίγους μήνες τα βγάζαμε πέρα με το μισθό της Αγγελικής και το δικό μου επίδομα του ΟΑΕΔ. Κόψαμε τις εξόδους μας, κόψαμε τα μικροδωράκια στα παιδιά που τα έκαναν και γέμιζε το σπίτι χαμόγελα, κόψαμε τους καφέδες τα Σαββατοκύριακα στην παραλιακή, κλειστήκαμε μέσα. Που και που ερχόταν ένα φιλικό ζευγάρι τα βράδια για καμιά πίτσα στο μπαλκόνι, καμιά ταινία, μπιρίμπα, να περνά η ώρα, οι μέρες, να παίρνουμε θάρρος, ότι ζούμε.

Αρχές του 2012, η Αγγελική απολύθηκε. Μειώσεις προσωπικού για να ανταπεξέλθει η εταιρία της στα υπέρογκα έξοδα.

Μέχρι εκείνη την ημέρα, μπορούσα να στέκομαι ακόμη στα πόδια μου. Με το μισθό της, οι δόσεις για το σπίτι και το αυτοκίνητο έβγαιναν με  μεγάλη δυσκολία. Βοηθούσαν και λίγο τα πεθερικά και η μάνα μου αλλά … συνταξιούχοι όλοι τους, τους πετσόκοψαν κι αυτούς, πώς να έχουμε απαιτήσεις ;

Σήμερα φίλε είμαι απελπισμένος. Δεν μπορώ πλέον να πληρώσω τίποτε. Ούτε το στεγαστικό (το αυτοκίνητο ευτυχώς το έχω ξεπληρώσει με τη βοήθεια των πεθερικών μου), ούτε τα χαράτσια, ούτε τους φόρους (με «πιάνουν» λόγω … τεκμηρίων ! ), ούτε την ασφάλεια και τα τέλη κυκλοφορίας, ούτε φυσικά τον φόρο πολυτελείας που έμαθα ότι θα πληρώσω πάλι για το αυτοκίνητο. Η μάνα μου παίρνει τηλέφωνο και κλαίει, έχω να την δω κοντά 3 χρόνια, πώς ν΄ανέβω  στην Καβάλα ; Βενζίνες, διόδια … εδώ δεν έφθαναν για να φάμε, πόσο μάλλον τώρα που είμαστε και οι δύο άνεργοι.

Θα σκεφθείς «πού με θυμήθηκε τώρα αυτός ;». Δεν ξέρω Γιώργο. Ήθελα κάπου να τα πω. Κοιτάζω την Αγγελική και δεν μπορώ να καταλάβω αν αυτό που βλέπω στα μάτια της είναι αγάπη ή απαξίωση, λύπη ή ελπίδα, προσμονή ή εγκατάλειψη.

Της είχα υποσχεθεί μια υπέροχη ζωή. Όχι πείνα κι εξαθλίωση. Δεν ντρέπομαι να το πω ρε Γιώργο. Ναι, έρχονται μέρες που πεινάμε. Αγοράζουμε με ότι μας δίνουν τα πεθερικά μου, τα άκρως απαραίτητα για τα παιδιά, και δεν φτάνουν. Δεν φτάνουν Γιώργο. Κρύβομαι στην τουαλέτα και με πόνο κρατάω τη φωνή μου για να μην ουρλιάξω. Κοιτάω τον εαυτό μου στον καθρέφτη και δεν αναγνωρίζω πλέον ίχνος αξιοπρέπειας και αυτοσεβασμού. Και ντρέπομαι, ντρέπομαι τη γυναίκα μου, ντρέπομαι τα παιδιά μου, τους φίλους μου, τους συγγενείς, όλους.

Σου γράφω για να ξεφύγω. Νιώθω στιγμές που τρελαίνομαι.

Μόνη λύση, να φύγω, να φύγουμε. Εξωτερικό. Δεν ξέρω πού. Τα κορίτσια μου (οι αγάπες μου) δεν θέλουν. Θα χάσουν τις φίλες τους στο σχολείο, ο μικρός βλέπει τις αδελφές του να κλαίνε και μπήγει κι αυτός τις φωνές, λες και γνωρίζει, λες και παίρνει δύναμη απ’ το δικό μου στήθος, που θέλει να κάνει ακριβώς το ίδιο … να βάλει τις φωνές !

Η γυναίκα μου … αδύναμη και άβουλη πλέον (ποιος να το περίμενε ; ), έχει αφεθεί στις αποφάσεις μου, «ότι πεις» μου λέει, και καταλαβαίνω το σπάσιμο της φωνής της όταν πνίγει το λυγμό.

Κι η μάνα μου ; Η μάνα μου ρε φίλε. Ποιος της το λέει ; Πώς θα την αφήσω εδώ, στην Ελλάδα, μόνη της ; Πώς θα το αντέξει ; Κι αν δεν ; Κι αν «φύγει» κι εμείς λείπουμε ; Μόνη της !!

Δεν ξέρω Γιώργο. Δεν έχω από πού να πιαστώ.

Κάθε μου γράμμα, στο παρελθόν, τελείωνε με ένα «α» … «υγεία».

Σήμερα, κάποια μέρα, φοβάμαι ότι θα τελειώσει μ’ ένα «ω» … «φεύγω».

Σημείωμα : το γράμμα αυτό θα μπορούσε ν’ ανήκει σ’ εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες. Σ’ εσένα.

ΞΕΧΩΡΙΣΑΝ ΑΚΟΜΑ:
  1. America: φίλοι ή εχθροί; από TO DOMINO
  2. Γνωρίζω τι είναι ηθικά καλό, γνωρίζω ότι πρέπει να το πράξω, και όμως επιλέγω το κακό - γιατί; από ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΑΕΤΟΣ

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΒΡΑΒΕΥΣΗ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Κυριακή 4 Αυγούστου 2013

BPΑΒΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ ~ καπιταλισμός και ηλίθιοι

Σας παρουσιάζω το καλύτερο άρθρο αυτής της εβδομάδας σύμφωνα με την καθαρά υποκειμενική κρίση του yannidakis. Σημειώνεται πως η βράβευση αφορά μονάχα την ενότητα ιστολογίων και για τους χώρους τους οποίους επισκέφτηκα. Παρακάτω δημοσιεύονται και τα υπόλοιπα άρθρα τα οποία ξεχώρισα μέσα στην εβδομάδα ως δευτερεύοντες διακρίσεις για λόγους ενδεχόμενης ισοπαλίας. Το ιστολόγιο που συγκεντρώνει τις περισσότερες βραβεύσεις και διακρίσεις στο τέλος κάθε μήνα βραβεύεται στην ειδική ενότητα "ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΙΣΤΟΛΟΓΙΩΝ".

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ:
από: αἰέν ἀριστεύειν
τίτλος: Καπιταλισμός και ηλίθιοι
Πολλοί σήμερα διαμαρτύρονται γιά τά ὅσα τραβᾶνε λόγω τοῦ μνημονίου. Νά μέ συγχωροῦν πολύ οἱ πολλοί, ἀλλά εἶναι παντελῶς ἠλίθιοι. Οἱ λόγοι εἶναι ἐπίσης πολλοί καί θά προσπαθήσω νά κάνω μιά μικρή ἀνάλυση.
Αὐτό πού βιώνουμε στήν Ἑλλάδα σήμερα εἶναι ὁ ἄκρατος καπιταλισμός, ὁ ὁποῖος στήν Εὐρώπη καί τήν Ἀμερική -μετά ἀπό αἰῶνες ἐφαρμογῆς- θεωρεῖται ἀπό τούς πολίτες-σκλάβους τοῦ «ἀναπτυγμένου» κόσμου σάν κάτι φυσιολογικό.
1) Θυμηθεῖτε πχ τό ἐλεεινό βίντεο-διαφήμιση τοῦ μνημονίου, τό ὁποῖο ἔδειχνε τήν γριά στό κομμωτήριο νά ἐκπλήσσεται ἐπειδή μία ἑλληνίδα κομμώτρια ἔπαιρνε σύνταξη στά 55 λόγω «βαρέων καί ἀνθυγιεινῶν». Ἐπειδή δηλαδή ἡ δούλα-γριά εἶχε μεγαλώσει σέ ἕνα καθεστώς ἀπόλυτης δουλείας καί θεωροῦσε φυσιολογικό νά δουλεύει μέχρι νά μήν μπορεῖ πιά νά πάρει τά πόδια της, ἄρα ἔπρεπε καί οἱ ἑλληνίδες νά μετατραποῦν σέ σκλάβες καί νά δουλεύουν καί αὐτές μέχρι τά ἑβδομῆντα τους.
2) ΚΑΝΕΝΑΣ ΗΛΙΘΙΟΣ (ντόπιος ἤ ξένος) δέν ἀναρωτήθηκε ΠΟΤΕ σέ τί ἄραγε εἶναι πιό βολικό νά δουλεύει ἕνας γέρος τῶν 65 ἤ ἑβδομήντα χρονῶν, ἀντί νά ἀφήσει τήν θέση ἐργασίας σέ ἕναν νεώτερο, ὁ ὁποῖος ἐπιπλέον θά παντρευτεῖ καί θά κάνει καί παιδιά.
Ὁ μόνος πού βολεύεται εἶναι οἱ ἑταιρεῖες πού:
α) Κρατᾶνε ὑψηλό ποσοστό ἀνεργίας καί συμπιέζουν πρός τά κάτω τα μεροκάματα.
β) Ἔχουν ἄφθονους σκλάβους σέ «κινητικότητα». Πχ  στήν Ἀμερική, τήν πολιτισμένη, τήν ἀναπτυγμένη (καί ὅλα τα σχετικά σανά πού σᾶς ταΐζουν συνήθως) σέ παίρνουν τηλέφωνο καί σοῦ λένε: «ἔλα σήμερα γιά τρεῖς ὧρες μέ πέντε δολάρια». Ἄν δέν θές θά βρεθεῖ ἄλλος νά πάει. Καί φυσικά δέν σέ μετρᾶνε στούς ἄνεργους. Παρόλα αὐτά οἱ ἀμερικάνοι ἔχουν πάνω ἀπό 50 ἑκατομμύρια ἀνέργους, στούς ὁποίους δέν συμπεριλαμβάνονται οἱ ἄστεγοι. Καί φυσικά δέν συζητᾶμε καν γιά τό ἐπίπεδο ὑγειονομικῆς περίθαλψης πού εἶναι χειρότερο ἀπό τό δικό μας.
Καί παρακαλῶ μήν μοῦ μιλήσετε γιά ἐλλείμματα καί γιά τεμπέληδες δημόσιους ὑπάλληλους, γιατί θά πρέπει νά ἀναφέρω τήν ληστεία τοῦ χρηματιστηρίου, τό φόρτωμα τῶν ὑπηρεσιῶν μέ ὑπεράριθμους, τίς τεράστιες μίζες, τά ἄχρηστα «κοινωνικά» ἔργα, τίς ρεμοῦλες τῶν δημάρχων, τόν ὑπέρογκο δανεισμό τοῦ κράτους γιά νά συντηροῦνται ὅλα τα παραπάνω καί ὅλα αὐτά τά ὑπέροχα πού γενικά ἔχουν διαπράξει ὅλοι αὐτοί τούς ὁποίους ψηφίζετε τά τελευταῖα 50 χρόνια.
3) ΚΑΝΕΝΑΣ ΗΛΙΘΙΟΣ δέν ἐνδιαφέρθηκε τελικά νά μάθει γιά τήν ΕΟΚ ἤ δέν θυμάστε τό σύνθημα; Φυσικά οὔτε καί οἱ βολευτές, τῶν ὁποίων τό μόνο μέλημα ἦταν νά ἀποκτοῦν ψηφοθηρική πελατεία.
4) ΚΑΝΕΝΑΣ ΗΛΙΘΙΟΣ δέν ἀναρωτήθηκε τόν λόγο πού ξαφνικά ἡ ΕΟΚ ἐνδιαφέρθηκε γιά τήν «ὑγεία» τῆς οἰκονομίας μας, δίνοντας τεράστια ποσά χρημάτων ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΛΕΓΧΕΙ πού πηγαίνουν.
5) ΚΑΝΕΝΑΣ ΗΛΙΘΙΟΣ δέν ἐνδιαφέρθηκε γιά ΤΙΠΟΤΕ ἐκτός ἀπό τό νά πάρει καί ἄλλες ἐπιδοτήσεις ἤ νά τοῦ κάνουν ρουσφέτια. Θυμάστε τόν γλοιώδη δοῦλο ποῦ φιλάει τό χέρι τοῦ Βενιζέλου;
6) ΚΑΝΕΝΑΣ ΗΛΙΘΙΟΣ δέν ἀναρωτήθηκε ΓΙΑΤΙ τό δημόσιο εἶναι τόσο χάλια καί ΓΙΑΤΙ οἱ βολευτές καί τά κόμματα δέν κάνουν ΠΟΤΕ κάτι γιά νά διορθώσουν τήν κατάσταση.
7) ΚΑΝΕΝΑΣ ΗΛΙΘΙΟΣ δέν εἶπε: «Ἀφοῦ στό δημόσιο ἔχουν ὑψηλό μισθό θέλω καί ἐγώ τόν ἴδιο». Ἁπλά μέ τήν ἀνεγκέφαλη, ἠλίθια, γραικυλίστικη λογική του χωριάτη ἤθελε «νά ψοφήσει ἡ κατσίκα τοῦ γείτονα». ΜΕΧΡΙ ΠΟΥ ΗΡΘΕ Η ΣΕΙΡΑ ΤΟΥ.
8) ΚΑΝΕΝΑΣ ΗΛΙΘΙΟΣ δέν διαμαρτυρήθηκε μέ τήν ἀπαξίωση τῆς ἀστυνομίας μέχρι πού πήξαμε στούς λαθρομετανάστες, στίς συμμορίες, στά ναρκωτικά στίς ληστεῖες καί τούς φόνους καί ἄρχισε ὁ κόσμος νά φοβᾶται καί τήν σκιά του. Εἶχα δεῖ στήν τηλεόραση ἕναν τέτοιο «εἰδικό» ὁ ὁποῖος βλακωδῶς διαμαρτυρόταν πού ἡ ἀστυνομία «δέν κάνει τήν δουλειά τῆς» ἀλλά ἐπίσης τοῦ γύριζαν τά ἄντερα ὅταν ἔβλεπε τούς φασίστες τῆς ἀστυνομίας στόν δρόμο.
9) ΚΑΝΕΝΑΣ ΗΛΙΘΙΟΣ δέν καταλαβαίνει τό ἁπλό γεγονός ὅτι μέ δημοσιονομικές κομπίνες, ψέματα λοβιτοῦρες καί ἀπάτες μᾶς ἔδεσαν στό ἅρμα τῆς σκληρά καπιταλιστικῆς ΕΕ. Ἔτσι ὁ κόσμος συνεχίζει νά βλέπει τά σανοπωλεῖα τῶν ὀκτῶ καί μισῆ, πού προσφέρουν ἄφθονη ἀνοησία συνεχίζοντας νά καλύπτουν τό βασικό πρόβλημα: τό ἐλεγχόμενο ἀπό ξένα κέντρα πολιτικό σύστημα.
10) ΚΑΝΕΝΑΣ ΗΛΙΘΙΟΣ δέν θυμᾶται τά ἀμέτρητα σκάνδαλα πού ἔχουν ἐξαφανιστεῖ στήν περίφημη «τρύπα τῆς μνήμης» τοῦ Μεγάλου Ἀδελφοῦ. Ὅλοι ἀσχολοῦνται πάντοτε μέ τό τελευταῖο γεγονός ἐπιδεικνύοντας μνήμη χρυσόψαρου, ἄν καί μᾶλλον τό χευσόψαρο ἔχει περισσότερη δυνατότητα.
Κανένας γενικά δέν σκέφτεται τίποτε, δέν ρωτάει τίποτε, δέν ἀναλύει τίποτε. Τί περιμένετε νά ἀλλάξει πρός τό καλύτερο μέ αὐτήν τήν συμπεριφορά;

ΞΕΧΩΡΙΣΑΝ ΑΚΟΜΑ:
  1. Θεάρεστη η απόφαση περί ΜΗ αναγραφής του θρησκεύματος στις ταυτότητες από Η Αλήθεια να Λέγεται

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΒΡΑΒΕΥΣΗ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Κυριακή 28 Ιουλίου 2013

BPΑΒΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ ~ «βλέπω, άρα εγκρίνω» η ηθική των ηλεκτρονικών μμε

Σας παρουσιάζω το καλύτερο άρθρο αυτής της εβδομάδας σύμφωνα με την καθαρά υποκειμενική κρίση του yannidakis. Σημειώνεται πως η βράβευση αφορά μονάχα την ενότητα ιστολογίων και για τους χώρους τους οποίους επισκέφτηκα. Παρακάτω δημοσιεύονται και τα υπόλοιπα άρθρα τα οποία ξεχώρισα μέσα στην εβδομάδα ως δευτερεύοντες διακρίσεις για λόγους ενδεχόμενης ισοπαλίας. Το ιστολόγιο που συγκεντρώνει τις περισσότερες βραβεύσεις και διακρίσεις στο τέλος κάθε μήνα βραβεύεται στην ειδική ενότητα "ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΙΣΤΟΛΟΓΙΩΝ".

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ:
από: ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΑΕΤΟΣ
τίτλος: «Βλέπω, άρα εγκρίνω» Η ηθική των ηλεκτρονικών ΜΜΕ
Οι τελευταίες δεκαετίες και η έξαρση της χρήσης των ηλεκτρονικών μέσων μαζικής ενημέρωσης φέρνει διαυγέστερα στην επιφάνεια γνωσιολογικά και ηθικά προβλήματα, τα οποία μέχρι πρότινος, μολονότι υπήρχαν, δεν γίνονταν αμέσως καταληπτά από την απλή παρατήρηση ενός σκεπτόμενου ανθρώπου. Τα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης δρουν ως παράγοντες εμφατικοί κάποιων εγγενών προβλημάτων της ανθρώπινης κοινωνίας,

αλλά και της ατομικής ιδιαιτερότητας του κάθε πολίτη. Αυτή η θεώρηση από μόνη της ως ένα σημείο μπορεί να εκληφθεί από ορισμένους ως «απενοχοποιητική» για τα σύγχρονα ΜΜΕ, καθώς αυτά από μόνα τους δεν αποτελούν τη ρίζα των σημαντικότερων προβλημάτων μας.

Ωστόσο, επειδή ακριβώς δρουν ως παράγοντες που δίνουν έμφαση στο κακό, κάνοντάς το χειρότερο, αλλά και στο καλό, κάνοντάς το καλύτερο, μας φέρνουν ξεκάθαρα ενώπιον των ευθυνών μας.

Τώρα πλέον δεν έχουμε την πολυτέλεια να αγνοήσουμε προβλήματα που μέχρι σήμερα δεν θα μπορούσαν να μας αγγίξουν. Τώρα πλέον ο ηλεκτρονικός τρόπος επικοινωνίας απλώνεται σε πολλαπλούς τομείς της ζωής, σε ψυχαγωγία, καθημερινή πρακτική και εργασία, οδηγώντας μας σε προβληματισμό πάνω σε ζητήματα που μέχρι σήμερα δεν μας απασχολούσαν (Ariss et al, 2002). Πέρα από αυτό όμως, μήπως και η αλλαγή των διαστάσεων της αξιολογικής και περιγραφικής πραγματικότητας, αποτελεί στη βάση της ένα σημαντικό πρόβλημα;

Η τόσο κραυγαλέα διάδοση των ηλεκτρονικών ΜΜΕ λειτουργεί ως καταλύτης που μπορεί εύκολα να άρει την απροθυμία συλλογισμού πάνω σε ένα ευρέως προβαλλόμενο πρόβλημα ή φαινόμενο. Το γεγονός αυτό πολλές φορές τυγχάνει εκμετάλλευσης από το ίδιο το μέσο με ιδιοτελείς σκοπούς, πράγμα σύνηθες στις ανταγωνιστικές εμπορικές επιχειρήσεις μιας δυτικής κεφαλαιοκρατικής κοινωνίας. Έτσι για παράδειγμα, η υπερβολική έμφαση σε ένα πρόβλημα ή φαινόμενο, το οποίο, απόντων των μέσων ενημέρωσης, θα ήταν ήσσονος σημασίας, δημιουργεί μία νέας μορφής πραγματικότητα, όπου και το πιο ασήμαντο πράγμα, μπορεί να πάρει τερατώδεις διαστάσεις.

Επομένως ο εμφατικός ρόλος των ΜΜΕ, μολονότι τις περισσότερες φορές δεν αλλοιώνει την αξιολογική ουσία ενός προβλήματος ή φαινομένου (κάτι που θεωρείται κοινώς κακό, τις περισσότερες φορές εξακολουθεί και αντιμετωπίζεται ως τέτοιο), αλλοιώνοντας της διαστάσεις του, δημιουργεί μια νέα πραγματικότητα, ένα νέο στερέωμα ιδεών, αντιλήψεων, προτύπων και τρόπων ζωής (Kubey, 1990). Ενώ δηλαδή η λέξη «ενημέρωση» εξορισμού πηγάζει από την εμπειρική πραγματικότητα και την περιγραφική της ανάλυση, τώρα μεταλλάσσεται σε κάτι άλλο, ξένο από την ουσία της: την καλλιέργεια νέων τάσεων και συνηθειών, την αλλαγή του τρόπου αντίληψης για τα πράγματα, την ολοκληρωτική οικοδόμηση ενός νέου κόσμου, μιας νέας πραγματικότητας (Bourdieu, 2001).

Επειδή μάλιστα η εμπορική φύση των μεγαλύτερων ηλεκτρονικών μέσων ενημέρωσης είναι δεδομένη, ο ανταγωνισμός οδηγεί σε μια στενή παρακολούθηση του ενός ηλεκτρονικού μέσου στο άλλο, πράγμα που οδηγεί στην υιοθέτηση μιας γραπτής ή άγραφης νόρμας που καθορίζει κοινές στρατηγικές και ομογενοποιήσεις που αφορούν τη λειτουργία και τη δράση τους, παγιώνοντας νοοτροπίες: Αν κάποια μικρά αγόρια αφεθούν να παρακολουθήσουν συστηματικά τηλεοπτικές παραγωγές οι οποίες προβάλλουν έντονα το στοιχείο της βίας εναντίον των γυναικών σε καθημερινή πρακτική, έχει αποδειχθεί πειραματικά εδώ και κάποιες δεκαετίες (Malamuth, et al, 1981) ότι θα αλλάξουν στάση συμπεριφοράς και θα κατευθυνθούν προς την αποδοχή των προτύπων αυτών βίας.

Αν το πείραμα αυτό ήταν ικανό να δώσει τέτοιο αποτέλεσμα πριν μερικές δεκαετίες, οπότε και τα τεχνολογικά μέσα της εποχής δεν ήταν ιδιαιτέρως εξελιγμένα, εικάζουμε ότι σήμερα, με την συμβολή της τεχνολογικής εξέλιξης στη δημιουργία μεγάλων και εντυπωσιακών τηλεοπτικών παραγωγών, θα είχαμε αποκομίσει σαφώς μεγαλύτερα και φανατικότερα ποσοστά έγκρισης της βίας κατά των γυναικών από τα νεαρά αγόρια. Κάτι που προβάλλεται έντονα και εμφατικά από ένα ηλεκτρονικό μέσο ενημέρωσης, δεν θα αργήσει να αποκτήσει και το ανάλογο κοινό που θα αποδεχτεί και θα εναρμονιστεί με τη νέα αυτή συνήθεια της υπερβολής και των ακροτήτων.

Το νέο στερέωμα που εγκαθιδρύεται μέσα από τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ έρχεται να νοηματοδοτήσει εκ νέου θεματικές περιοχές της ανθρώπινης σκέψης και δραστηριότητας. Αυτό συμβαίνει ακόμα και στο επίπεδο των επιστημών. Πολλές φορές παρατηρείται η προσπάθεια «εκλαΐκευσης» ενός επιστημονικού αντικειμένου, το οποίο, υπό τη νέα, απλουστευμένη του μορφή, φιλοδοξεί να καταστεί εύληπτο στον μέσο τηλεθεατή, στον μέσο ακροατή μιας εκπομπής.

Η εκλαΐκευση αυτή φυσικά είναι δυνατόν να προσδώσει στο θεματικό αντικείμενο μιας επιστήμης μια γενικότερη δημοφιλία στην κοινωνία. Σύμφωνα με μια λογική, κάτι που ήταν κλεισμένο σε βιβλία και πανεπιστημιακές αίθουσες, κάτι που ήταν περιορισμένο σε λίγους και «εκλεκτούς», τώρα πλέον γίνεται υπόθεση οποιουδήποτε ενδιαφέρεται γι αυτό. Ωστόσο, αυτό συμβαίνει μόνο κατά τα φαινόμενα. Η ουσία βρίσκεται στον τρόπο της εκλαΐκευσης αυτής και στο τελικό αποτέλεσμα. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα που μας αφορά εν προκειμένω είναι εκείνο της επιστήμης της ψυχιατρικής και της ψυχολογίας.

Ολοένα και περισσότερο, σε θέματα εκπομπών που αφορούν προβλήματα προσωπικού χαρακτήρα, κάνουν την εμφάνισή τους (στην καλύτερη των περιπτώσεων) ειδικοί της ψυχικής υγείας που επιδιώκουν να τεκμηριώσουν την επιστημονική τους άποψη επιδιώκοντας τη λύση σε ένα πρόβλημα που τους παραδίδεται δημόσια. Στην συγκεκριμένη περίπτωση, είναι φυσικό και επόμενο, οι επιστήμες της ψυχικής υγείας να αποκτήσουν δημοφιλία σε ένα ευρύτερο κοινό. Ενδέχεται επίσης, ο μέσος τηλεθεατής, θεωρώντας ότι κάποιο πιθανό δικό του πρόβλημα ομοιάζει προς την κατάσταση που παρακολουθεί στην τηλεόραση, να αποφανθεί ότι η λύση που προβάλλεται μέσω του ηλεκτρονικού μέσου είναι και η ενδεδειγμένη για τη δική του περίπτωση.

Ωστόσο, όπως ομολογείται στην ιατρική κοινότητα, η ρίζα των ηθικών και επιστημονικών προβλημάτων που ανακύπτουν σε τέτοιες περιπτώσεις είναι: «Η παροχή διαγνωστικών και θεραπευτικών συμβουλών που βασίζονται σε ένα (φυσιολογικά) ελλιπές-ανακριβές ιστορικό και δημιουργούν στον τηλεθεατή-"ασθενή" μια "ψευδαίσθηση" αντιμετώπισης του προβλήματος του, καλλιεργώντας ταυτόχρονα μια στρεβλή εντύπωση αναφορικά με την ψυχοπαθολογία, την αιτιολογία της και την αντιμετώπιση της και β) η διατήρηση ή και αύξηση του φόβου που ήδη υπάρχει στο πλατύ κοινό απέναντι στον ψυχιατρικό άρρωστο και η συνέχιση της απομόνωσης του μέσα από μια διαδικασία στιγματισμού.» (Δημέλλης, 2004).

Όπως γίνεται κατανοητό, η δημοφιλία και η «εκλαΐκευση» από μόνη της δεν είναι παράγοντες που είναι σε θέση να προωθήσουν την επιστημονική διαδικασία. Τα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης φαίνεται ότι χρειάζονται να περάσουν αρκετές παραδεδομένες κλασικές έννοιες μέσα από ένα εννοιολογικό «άλεσμα», προκειμένου να δημιουργήσουν με το υλικό που θα εξαχθεί τη νέα τους πραγματικότητα.

ΞΕΧΩΡΙΣΑΝ ΑΚΟΜΑ:
  1. Ένα παραμύθι για μεγάλους,,Το παραμύθι της ανάπτυξης. από ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΑΕΤΟΣ
  2. Μια σαλάτα με ΦΠΑ παρακαλώ! από πιτσιρίκος
  3. ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΙ ΦΑΡΙΣΑΙΣΜΟΙ από γαβγίσματα
  4. Κύριε Σαμαρά, κάντε καθαρή εξήγηση σε δανειστές και πολίτες – Αλλιώς έρχεται χάος από aixmi

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΗ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΒΡΑΒΕΥΣΗ
 Διαβάστε περισσότερα.. »