ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ χτίζοντας μια πόλη απ' την αρχή

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Δεν σκοπεύω να ερεθίσω την φαντασία σας στο σημερινό κείμενο (απλά να σας προβληματίσω). Σκεφτήκατε ποτέ για την δομή της κοινωνίας μας; Ούτε εγώ περισσότερο από εσάς μέχρι που πέτυχα κάτι στο διαδίκτυο που το βρήκα ενδιαφέρον..

Μέσες-άκρες (αν το καλοσκεφτείτε) ο άνθρωπος παράτησε την ύπαιθρο για να μεταφερθεί σε πόλεις που ο ίδιος έφτιαξε προκειμένου να ανεβάσει το επίπεδο ζωής του. Αρκετό καιρό μετά διαπίστωσε πως θα του άρεσε να επιστρέψει εκεί κι έτσι έχτισε το σπίτι του όσο πιο μακριά από την φασαρία της πόλης, μπορούσε. Για να μπορεί όμως να μετακινείται από και προς τα σημεία ενδιαφέροντός του, χρειάστηκε τα μέσα μεταφοράς. Πλέον, η αυξομείωση της τιμής του πετρελαίου καθορίζει και το πόσο μακριά ο άνθρωπος κινείται στον πολιτισμό. Κι έτσι κατά περιόδους βλέπουμε τον άνθρωπο να μένει κοντά στην δουλειά του στην πόλη ή μακριά από αυτήν. Τι είναι προτιμότερο; Μα… εξαρτάται από τα δεδομένα της εκάστοτε εποχής!

Αν θέλεις να χτίσεις από την αρχή μια πόλη λοιπόν τι πρέπει να κάνεις; Πρέπει να πας στην ύπαιθρο. Εκεί που πριν, μετά και μάλλον κάποτε στο μέλλον θα είναι το ιδανικό σημείο διαβίωσης. Ξεκινάμε καταστρέφοντας την πλειονότητα των φυσικών πόρων για να χτίσουμε τον… πολιτισμό μας. Φτιάχνουμε θέσεις εργασίας, σημεία πώλησης φαγητού, σημεία διασκέδασης και τέχνης, κάτι για να προσελκύσουμε κόσμο βρε αδερφέ! Και ύστερα τα σπίτια. Που βάζουμε τα σπίτια; Παντού! Ας δώσουμε λύσεις στον κόσμο. Γεμίζουμε τα κενά στην πόλη με σπίτια και βγαίνοντας έξω από αυτήν, γεμίζουμε επίσης σπίτια. Το πως θα κατοικηθούν θα εξαρτηθεί από την τιμή του πετρελαίου…

Ο τρόπος που ο κόσμος έχει καταρτίσει τον πολιτισμό του δεν εξαρτάται αποκλειστικά από το πετρέλαιο, αλλά σίγουρα από άμεσους οικονομικούς παράγοντες. Αυτό δεν είναι ντροπή γιατί πλέον είναι πολύ αργά να γυρίσεις πίσω. Σκεφτείτε το: Η διασκέδασή μας εξαρτάται από το εισόδημα μας, το πως τα παιδιά μας θα μεγαλώσουν επίσης από το εισόδημά μας, το σπίτι που μένουμε, πάλι το ίδιο και πάει λέγοντας. Φυσικά εσείς και ο κάθε άνθρωπος είναι εντελώς διαφορετικός από τον άλλο, μια σπουδαία ιδιαίτερη προσωπικότητα, που όμως εντάσσεται στα τετριμμένα πλαίσια. Αυτό δεν είναι κακό. Έτσι φτιάχνεις κοινωνίες και εμείς είμαστε μέλη μιας κοινωνίας. Αν αισθανόμαστε τόση καταπίεση με αυτό, μπορούμε ελεύθερα να… πάρουμε τα βουνά! +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ όταν το διαφορετικό γίνεται ο εχθρός μας... κι εγώ

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Δεν είναι κακό να παθιάζεσαι με κάτι. Το πάθος μας εκτονώνει, μας κάνει πιο ενδιαφέροντες ανθρώπους, ζωντανεύει το σύνολο. Κι έτσι να μην είναι δεν θα μπορούσε να ισχυριστεί κάτι άλλο κάποιος που άνοιξε μια τρύπα στην πόρτα με την γροθιά του επειδή έχασε ευκαιρία για γκολ η ομάδα του ή επειδή βρέθηκε ανάμεσα σε δύο άτομα που τον απειλούσαν με μαχαίρι χωρίς να θέλει να κάνει πίσω.

Κι όμως, με το πέρασμα του χρόνου, τις εμπειρίες και τις αλλαγές προτεραιοτήτων, το πάθος σβήνει και δίνει την θέση του στην ιδεολογία, σε μια εμπεριστατωμένη άποψη με επιχειρήματα και αντί το πεδίο μάχης να είναι η πλατεία, ξαφνικά είναι το τραπέζι (του διαλόγου, ντε).

Μέσα σε δύο μέρες λοιπόν έζησα δύο πολύ ενδιαφέροντα περιστατικά που θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας, με το πρώτο να συμβαίνει σχετικά πρωί, όταν λίγο πιο πάνω από τον χώρο εργασίας μου, ένα αυτοκίνητο είχε σταθμεύσει (με τον οδηγό μέσα) ακριβώς μπροστά από το φανάρι ενώ αυτό ήταν "κόκκινο". Αρχικά υπέθεσα ότι με το που γίνει το φανάρι "πράσινο" θα έχει το φιλότιμο να ξεκινήσει για να ακολουθήσουν και τα υπόλοιπα αυτοκίνητα που ήθελαν να συνεχίσουν. Αμ δε! Το αμάξι παρέμεινε στην θέση του, εκνευρίζοντας τους οδηγούς που αναγκάστηκαν να στριμωχτούν σε ένα μικρό άνοιγμα του δρόμου για να περάσουν τον δρόμο προλαβαίνοντας το φανάρι, όταν όμως ήρθε η σειρά μου να περάσω, κατέβασα το τζάμι και τον "στόλισα" μια χαρά τον αναίσθητο που προκαλούσε τέτοια αναστάτωση. Όταν δε συναντήθηκαν τα βλέμματα μας, διαπίστωσα πως ήταν... πελάτης μου! Ο προβληματισμός... ετέθη.

Το ίδιο απόγευμα πήγα στο γήπεδο για να παρακολουθήσω τον φιλικό αγώνα καλαθοσφαίρισης ανάμεσα στον Ολυμπιακό και τον Ερυθρό Αστέρα (Σερβία). Ολυμπιακός δεν είμαι, όμως όταν μεγάλοι αγώνες διεξάγονται στο Ηράκλειο, φροντίζω να τους τιμάω όταν μπορώ. Στην είσοδο, συνάντησα έναν προσωπικό μου φίλο αστυνομικό ο οποίος είναι Ολυμπιακός για να του κάνω το εξής πείραγμα: "Καλά... θα παίζει η ομάδα σου και εσύ θα είσαι απ' έξω"; Λίγη ώρα μετά κι ενώ ο αγώνας είχε αρχίσει, κάποιος ανόητος άναψε φωτοβολίδα μέσα στο κλειστό η οποία φυσικά προκάλεσε αναστάτωση στον κόσμο λόγω του αέρα. Μαντέψτε... αστυνομικοί πήγαν να ζητήσουν να σβήσει η φωτοβολίδα όμως οι οπαδοί σ' εκείνο το σημείο εξαγριώθηκαν φλερτάροντας με επεισόδια. Τότε περισσότεροι αστυνομικοί έσπευσαν -ανάμεσα στους οποίους και ο φίλος μου- με τον ίδιο να έρχεται μπροστά από έναν δικό του φίλο που βρισκόταν μπροστά στο εξαγριωμένο πλήθος. Αμηχανία. Βήμα πίσω. Και κάπως έτσι το επεισόδιο έληξε. Ο προβληματισμός... ετέθη.

Σκεφτείτε το... όλοι οι άνθρωποι είμαστε χωρισμένοι σε ομάδες. Θρησκεία, έθνος, πολιτική, αθλητική ομάδα και πάει λέγοντας... Όλοι έχουμε λόγους να χωριστούμε, όμως τι θα κερδίζαμε αν θεωρούσαμε την επόμενη ομάδα εχθρική; Τι όφελος θα είχαμε αν απομακρύναμε έναν φίλο μας απλά και μόνο επειδή πιστεύει σε άλλο θεό;

Φανταστείτε δύο φίλους που κάθε Κυριακή συναντιούνται για να πάνε στο γήπεδο έχοντας μάλιστα διπλανές ονομαστικές θέσεις. Κατά τη διάρκεια του αγώνα συζητάνε για τους παίκτες της ομάδας τους και μαζί πανηγυρίζουν τα γκολ της. Το ίδιο απόγευμα, ο ένας από αυτούς που είναι φανατικός μουσουλμάνος, καβαλάει ένα φορτηγό και πέφτει πάνω σε έναν πεζόδρομο σκοτώνοντας καμιά δεκαριά άτομα, ανάμεσα στα οποία και ο φίλος του από το γήπεδο! Την επόμενη Κυριακή άφησαν στην θέση του ένα τριαντάφυλλο ενώ ακριβώς δίπλα του καθόταν ο δολοφόνος του...

Επειδή τα παραδείγματα είναι άπειρα και εγώ δε θέλω να σας κουράσω, απλά σκεφτείτε πως δεν είναι κακό να χωριζόμαστε σε ομάδες. Έτσι, εξυπηρετούμε τον σκοπό της ποικιλομορφίας, της διαφορετικότητας, της δημοκρατίας. Με αυτόν τον τρόπο και ακόμα με τον υγιή ανταγωνισμό  ωθούμαστε προς την πρόοδο και την ανάπτυξη. Όμως ως εκεί. Ας κοιτάξουμε την ομάδα μας και όχι την αντίπαλη. Διότι κάποιο από τα μέλη της, ίσως ανήκει σε μια δική μας άλλη ομάδα και τότε... ο προβληματισμός... ετέθη! +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ~ εσύ θα έβαζες την υπογραφή σου;

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Οποιοσδήποτε βρίσκεται αυτήν τη στιγμή ενώπιον αυτού του κειμένου υποθέτω πως αγαπά το διαδίκτυο, τις υπηρεσίες και τις δυνατότητές του, μια από τις βασικότερες των οποίων είναι η ελευθερία της έκφρασης. Και ας μην πάμε μακριά, μελετώντας τα ιστολόγια μέσα από τα οποία μπορεί ο καθένας να εκφράζεται για διάφορα θέματα δίνοντας “βήμα” και στους αναγνώστες του μέσα από τα σχόλια και όλα υπό το πέπλο της ανωνυμίας, άλλοτε χωρίς κανένα διακριτικό κι άλλοτε με ένα παρατσούκλι ή μία κωδική ονομασία.

Μεγάλες ειδησεογραφικές ιστοσελίδες από διάσημες εφημερίδες όπως οι New York Times, οι Washington Post έχουν σταματήσει να δέχονται ανώνυμα σχόλια υποχρεώνοντας τους χρήστες να γράφουν τα ονόματά τους. Νωρίτερα είχαν διαπιστώσει πως πολλά σχόλια ήταν σκληρά, ρατσιστικά ή προσβλητικά και πέρα από κάθε κανόνα δεοντολογίας. Μα, κάτι τέτοιο δεν εξυπηρετεί την ελευθερία του λόγου! Έτσι, μετά την αλλαγή κανονισμών διαπίστωσαν ελάχιστη πτώση στα σχόλια των κειμένων τους ενώ τα οι σχολιαστές χρησιμοποιούσαν καλύτερα επιχειρήματα, περισσότερο πολιτισμένο λεξιλόγιο. Πέτυχαν τον σκοπό τους;

Ναι, τον πέτυχαν. Γιατί είναι αλήθεια πως όταν περιηγείται κανείς ιστολόγια πολιτικού περιεχομένου εκτός από άσεμνες φράσεις μπορεί να διαβάσει και ανυπόστατες κατηγορίες χωρίς καμία βάση που απλά δυναμιτίζουν τον διάλογο που επιχειρεί ο διαχειριστής του blog και δημιουργούν εντυπώσεις του “τζάμπα μάγκα” που δρα μόνο εκ του ασφαλούς. Άλλωστε θεωρώ αδιανόητο για κάποιο χώρο που φιλοδοξεί να έχει χαρακτήρα ενημερωτικό, να παραμένει ανώνυμος. Ο καθένας πρέπει να έχει την ευθύνη της είδησης που δημοσιεύει και ο κάθε επισκέπτης απαιτεί να ενημερώνεται υπεύθυνα και επώνυμα. Ε, λοιπόν ήρθε η ώρα να ξεχωρίσουμε την ελευθερία του λόγου με την ανωνυμία στο διαδίκτυο και την δημοσιογραφία. Εφόσον η ανωνυμία έδρασε ως μέσο διαφυγής του θάρρος της άποψης, είναι πλέον επικίνδυνη. Είναι αυτή μια μικρή επανάσταση που θα εξαπλωθεί;

Γιατί όχι; Καλώ όλους να χρησιμοποιούν το όνομά τους όταν τοποθετούνται σε σοβαρά ζητήματα. Σύντομα ολοένα περισσότεροι διαδικτυακοί τόποι θα χρησιμοποιούν υπογραφές με ονοματεπώνυμο και θα απαιτούν σχόλια παρομοίως. Έτσι, αποφάσισα να σας συστηθώ για να κάνω το δικό μου ξεκίνημα στην μικρή επανάσταση εναντίον της επικίνδυνης ανωνυμίας μετά από τέσσερα χρόνια και τρεις μήνες. Το όνομά μου, +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ τους μισούς νέους συντηρεί η μαμά όμως μήπως δεν φταίει η κρίση;

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Αν και είχα την ευκαιρία να αναφερθώ σε αυτό το θέμα ορισμένες φορές, βρίσκω συχνά-πυκνά την αφορμή να επανέρχομαι. Βλέπετε... μια νέα έρευνα κατέδειξε αυτό που εμείς βιώνουμε καθημερινά. Τους νέους (ηλικίες 18-35) να συντηρούνται σε ποσοστό 48% από τους γονείς τους την ίδια ώρα που η έμμισθη εργασία τους, τους συντηρεί σε ποσοστό 45%.

Για να το πούμε χοντρικά... Οι μισοί από τους νέους μας, δουλεύουν για να ζήσουν και οι άλλοι μισοί (και παραπάνω) περιμένουν τον μισθό και την σύνταξη του μπαμπά και της μαμάς. Η εξοργιστική αυτή κατάσταση δεν δείχνει πόσο καλούς γονείς έχουμε στην Ελλάδα και άχρηστη νεολαία, ούτε πως η κρίση ευθύνεται (καθαρά) γι' αυτό. Η δική μου άποψη λέει πως αυτό για το οποίο φταίει είναι η ιδεολογία μας, η ιδιοσυγκρασία μας και η λάθος πολιτική. 

Γιατί οι μεγάλοι άνθρωποι λοιπόν να έχουν τόσα πολλά ώστε να μπορούν να συντηρούν και τα παιδιά τους; Τι πρόοδο μπορεί να επιφυλάξει αυτό για την κοινωνία μας και για το μέλλον της χώρας; Γιατί να μην παίρνει ο νέος πολύ περισσότερα και να συντηρεί εκείνος τον γονέα του αν χρειάζεται; Γιατί στερούν από τους νέους το δικαίωμα να ελιχθούν, να μην έχουν το οικονομικό βάρος στην προσπάθεια τους να προσφέρουν στην κοινωνία, ακόμα και ως καταναλωτές;

Για λόγους δικαιοσύνης θα πρέπει να εξαιρέσω άμεσα ορισμένους νέους που απλά αρέσκονται να τρώνε το παιδί της μαμάς και να ξυπνούν στις δύο το μεσημέρι μετά την χθεσινή κραιπάλη. Όχι όχι, το 48% της έρευνας δεν είναι, δεν πρέπει να είναι αυτά τα παιδιά! Παιδιά που έχω γνωρίσει, παιδιά που δεν έχουν κανένα ουσιαστικό ενδιαφέρον για τη ζωή. Κρύβονται πίσω απ΄ την δικαιολογία της κρίσης και παίρνουν τηλέφωνο με το ακριβό τους smartphone την μαμά για να μάθουν τι φαγητό έχει το μεσημέρι...

Όμως έχω δει και νέους που μετράνε τα κουκιά ευρώ-ευρώ για να βγάλουν το νοίκι της γκαρσονιέρας που επέλεξαν, για να πληρώνουν το ρεύμα και τις μετακινήσεις τους και να προσπαθούν να κρατούν κάτι στο τέλος για να θυμούνται ότι ζουν και έχουν δικαίωμα στην διασκέδαση. Αυτοί οι νέοι αξίζουν κάθε προσπάθεια και κάθε θυσία. Και το λέω σαν εργοδότης, πως προτιμώ να λειφτώ εγώ κάτι προκειμένου να μην στερήσω λίγα ευρώ που όμως είναι τόσο σημαντικά στην επόμενη μισθοδοσία που θα βγάλω.

Τι γίνεται λοιπόν λάθος; Η απάντηση είναι πολύπλοκη. Αφενός η μονιμότητα στο Δημόσιο όταν δεν υπάρχει αξιολόγηση. Από την άλλη τα προβλήματα διάρθρωσης της ελληνικής αγοράς εργασίας. Ύστερα η ελληνική νοοτροπία και στο τέλος... ποτέ δεν κατάλαβα γιατί ο συνταξιούχος δικαιούται χρήματα ενώ ένας νέος που μοχθεί για ένα μεροκάματο, όχι... +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ ο τσίπρας επιβεβαίωσε τον χειρότερο μου φόβο και έρχεται φέτος...

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Πάντοτε η ομιλία του εκάστοτε πρωθυπουργού στην Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης ήταν βαρύνουσας σημασίας. Αυτό βέβαια ακόμα και στις μέρες μας αποτελεί μια ανόητη ουτοπία, αφού ξέρουμε πολύ καλά πως ουσιαστικά είναι το Βήμα του ψεύδους. Αμέτρητα ψέματα έχουμε ακούσει εδώ και δεκαετίες από αυτές τις ομιλίες και σε αυτές φυσικά χοροστατεί ο σημερινός μας πρωθυπουργός που λίγο πριν γίνει κυβέρνηση μοίρασε ένα σωρό άτοπες υποσχέσεις οι οποίες και τον οδήγησαν στο Μαξίμου.

Φέτος... οι υποσχέσεις ήταν εξίσου σημαντικές με εκείνη την χρονιά. Ακούσαμε για έξοδο από το Μνημόνιο και για επενδύσεις. Το κόμμα που ήθελε να μας βγάλει από το ευρώ και να διώξει όλους τους επενδυτές επειδή "έτσι θα ξεπουλούσαμε την χώρα μας στους ξένους", σήμερα μετατρέπει το Grexit σε Grinvest και αναζητά επενδυτές για να βρει φρέσκο χρήμα.

Ποτέ δεν διαφώνησα με τα θέλω του Αλέξη Τσίπρα. Ήθελε το καλό της χώρας, ήθελε την σωτηρία των κατώτερων στρωμάτων και την κάθαρση -την όποια κάθαρση- το πρόβλημα μου αφορούσε την ομάδα του που πάντοτε έκρινα πως είναι τόσο άσχετη που καταντάει επικίνδυνη για την χώρα. Θυμηθείτε τον Βαρουφάκη με τα πέτσινα μπουφάν σε συναντήσεις ηγετών ή τις άτοπες δηλώσεις βουλευτών στην Υγεία, την Κοινωνία κλπ.

Αυτό που έγραφα από εδώ, ήταν ότι ο Τσίπρας ήθελε αλλά δεν μπορούσε. Και δεν μπορούσε επειδή δεν ήξερε. Και δεν ήξερε επειδή δεν είχε ανθρώπους να τον πλαισιώσουν έτσι ώστε να του μάθουν και να του καλύψουν την αμάθειά του.

Κατά συνέπεια, ούτε σήμερα μπορώ να αφεθώ στα όμορφα λόγια του για έξοδο από το Μνημόνιο και για τρελές επενδύσεις που θα έρθουν και θα αλλάξουν την εικόνα της χώρας με έργα και μείωση  της ανεργίας. Δύο μέρες μετά τις εξαγγελίες, οι εργαζόμενοι στον χώρο της εξόρυξης, υπάλληλοι ενός εκ των μεγαλύτερων επενδυτών μας εδώ, έμειναν στον δρόμο και η σφαλιάρα των εξαγγελιών ήρθε πολύ πριν καν ο χρόνος της ξεθωριάσει.

Θέλω να σταθώ και σε κάτι ακόμα. Η χώρα θα βγει από το Μνημόνιο και θα μπει στις αγορές, αυτό όμως δεν σημαίνει πως οι έλληνες θα ανασάνουν. Η λιτότητα θα τρώει στο τραπέζι μας και θα κοιμάται στο κρεβάτι μας. Επίσης, δεν μπορώ να ακούω πως η κυβέρνηση Τσίπρα έβγαλε την χώρα από το Μνημόνιο. Η κυβέρνηση Τσίπρα καθυστέρησε την χώρα να βγει από το Μνημόνιο κατά τουλάχιστον ένα χρόνο... Οποιαδήποτε άλλη και να ήταν θα είχε φέρει τα ίδια αποτελέσματα! +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ η 1η μέρα στο σχολείο και ένας μπαμπάς περήφανος, χαζός, ονειροπόλος

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Υπάρχουν κάποιες μέρες που κανείς ποτέ δε θα τις θυμάται. Που οι Δημόσιες Υπηρεσίες είναι ανοιχτές και οι άνθρωποι δεν έχουν λόγο να γλιτώσουν την δουλειά το πρωί. Που είναι βαρετές επειδή κανείς δεν έχει κάτι συναρπαστικό να κάνει και όλοι αναμένουν την επόμενη μέρα μπας και είναι πιο ενδιαφέρουσα!

Σε μία τέτοια μέρα είχα την ευκαιρία να δω την αγαπημένη μου πριγκίπισσα να περνάει για πρώτη φορά την πόρτα του Δημοτικού της Σχολείου. Εκείνη, μαζί με χιλιάδες άλλα παιδάκια ξεκινούν έναν μαραθώνιο ή μάλλον έναν Γολγοθά που μπορεί να ανήκει στο σύνηθες κατεστημένο, όμως σκέφτηκε κανείς πως γαλουχεί γενιές; Πως καθορίζει το μέλλον και την ιστορία του εκάστοτε τόπου; Η πρώτη μέρα στο σχολείο είναι η πρώτη μέρα μιας ζωής που θα κρατήσει για τουλάχιστον δώδεκα χρόνια. Μιας ζωής που θα ενηλικιώσει το παιδί και θα το μετατρέψει εν πολλοίς στον άνθρωπο που θα υπηρετήσει την κοινωνία μεθαύριο ανάλογα με τα ερεθίσματα που δέχτηκε και τελικά υιοθέτησε.

Ο καλύτερος τρόπος για να βιώσεις αυτήν την ημέρα είναι να γυρίσεις τον χρόνο πίσω. Τι σου άρεσε, τι όχι. Τι φοβόσουν, τι προσδοκούσες; Όσο πιο κοντά σε αυτά είναι οι αναμνήσεις σου, τόσο πιο καλά θα καταφέρεις να βοηθήσεις το νέο πρωτάκι να αντιμετωπίσει τα δικά του προσωπικά εμπόδια.

Κι έτσι, σήμερα... περνάς για πρώτη φορά την καγκελόπορτα ως μαθήτρια και όχι ως επισκέπτρια όπως είχαμε πάει μαζί προ ημερών για να γνωρίσουμε τους χώρους και κάτσαμε στο πολύχρωμο παγκάκι για να διαπιστώσουμε ότι ήταν φρεσκοβαμμένο και κόλλησαν μπογιά τα ρούχα μας!

Σήμερα ζεις την πρώτη μέρα του μέλλοντός σου. Αν μου το επιτρέψεις θα είμαι πάντα εκεί για να σε βοηθήσω να το χαράζεις, αλλά από σήμερα εγώ θα είμαι ένας κομπάρσος στην ζωή σου. Από σήμερα είσαι εσύ που ετοιμάζεσαι να πάρεις την σκυτάλη αυτού του κόσμου. Είσαι εσύ που θα δώσεις τον δικό σου αγώνα επιβίωσης και βελτίωσης αυτού που εγώ με τύψεις και ενοχές παρέδωσα σε εσένα για να ζεις.

Από σήμερα θα μάθεις την έννοια της ευθύνης, της αποτυχίας και της επιτυχίας και αυτή τη φορά όχι με το δίχτυ ασφαλείας που εγώ σου προσέφερα, αλλά εκεί έξω, στις μάχες με τους βαθμούς σου, τους δασκάλους και τους συμμαθητές σου.

Ως τώρα ήσουν το εύθραυστο κοριτσάκι μου χωρίς σαφείς επιδιώξεις για το μέλλον. Και στα χρόνια που θα ακολουθήσουν θα καθοριστεί αν θα αλλάξεις αυτόν τον κόσμο με την κατάρτιση σου, το ταλέντο ή τις δεξιότητες σου! Και στο λέω από τώρα: δεν με νοιάζει τι θα καταφέρεις, αρκεί να έχεις την ζωντάνια και το πάθος να θελήσεις κάτι τόσο πολύ που να προσπαθήσεις σκληρά γι΄αυτό...

Σήμερα σε παραδίδω παιδάκι σε αυτόν τον αχανή χώρο και όταν έρθει η ώρα να βγεις για τελευταία φορά από εδώ θα είσαι μια ενήλικη γυναίκα με στόχους, προοπτικές και εκκρεμότητες. Εγώ θα είμαι για πάντα ο πιστός σου φύλακας, έτοιμος να δώσω και την ζωή μου για να εξασφαλίσω την δική σου ευημερία. Και σαν σωστό κι ελεύθερο πουλί, όταν έρθει η ώρα θα είμαι εγώ εκείνος που θα σε σπρώξει για να πετάξεις ψηλά και μακριά (όσο κι αν αυτό θα είναι η δική μου προσωπική υπέρβαση).

Καλή σου πρώτη σχολική χρονιά! +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ~ πως να ξημερώσει μια καλύτερη μέρα όταν όλα πάνε στραβά;

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Σου έχει τύχει να έχεις φτιάξει βαλίτσα, να έχεις βρει τα καλύτερα ρούχα και να έχεις κλείσει τα ωραιότερα εισιτήρια για μουσεία και εκδηλώσεις, να έχεις φτάσει στο check in του αεροδρομίου και να συνειδητοποιείς ακριβώς εκεί πως ξέχασες την ταυτότητά σου στο ντουλάπι της κουζίνας του σπιτιού σου;

Σου έχει τύχει να έχεις βγει επιτέλους με την κοπέλα των ονείρων σου και μετά από ένα ρομαντικό δείπνο και ένα-δυο ποτά να σε καλεί σπίτι της, οπότε ενώ είστε γυμνοί πάνω στο κρεβάτι της να συνειδητοποιείς ότι δεν έχεις προφυλακτικό;

Σου έχει τύχει να φεύγεις επιτέλους για εκείνη την εκδρομή με την παρέα σου με το αμάξι τινγκαρτισμένο με πράγματα και την μουσική στην διαπασών ώσπου ξαφνικά στην μέση της διαδρομής, το αμάξι ανεβάζει θερμοκρασία και μένει;

Κάποιες φορές στην ζωή μας, όλα σχεδιάζονται ιδανικά. Έχουν προβλεφτεί ακόμα και οι πιο απρόοπτες λεπτομέρειες και τελικά όλα ξεκινούν να εφαρμόζονται βάση σχεδίου. Τι καλύτερο! Όμως... ξαφνικά γίνεται κάτι που τα ανατρέπει όλα και ξέρετε όταν αυτό το κάτι δεν είναι και τόσο ξαφνικό, τότε τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα. Σαν ένας τρυποκάρυδος να πελεκίζει με μανία το κλαδί πάνω στο οποίο έχει φτιαχτεί μια φωλιά από πουλάκια και αυτό μοιραία να πέφτει αφήνοντας την φωλιά να διαλύεται ώσπου να γκρεμιστεί στο έδαφος.

Όποια κι αν είναι η αιτία, το αποτέλεσμα είναι αυτό που καθορίζει τη συνέχεια. Καλές οι αναμνήσεις, χρήσιμες και οι εμπειρίες, όμως όταν μια καφετέρια ξεμένει από καφέ, μήπως να το γυρίσει σε μπαράκι;

Και αυτό που τελικά μετράει είναι η ευημερία ή για να γίνω πιο γραφικός, η εξιλέωση ή μάλλον ας γίνω υπερβολικός και να πω, η επιβίωση! Στο τέλος της ημέρας πρέπει να μάθεις να επιβιώνεις και αν δεν μπορείς, τότε φτιάξε τις συνθήκες για να το καταφέρεις. Η γνώμη μου είναι πως ότι κι αν σου έτυχε στον διάβα σου, ότι κι αν προκάλεσε την βλάβη στο καλοκουρδισμένο ρολόι σου, εσύ οφείλεις να συνεχίσεις. Δεν νοείται να παραιτηθείς από την ζωή σου. Κάπως, κάπου εν καιρώ θα την βρεις ξανά την ώρα και στον συγχρονισμό σου. Την αποδοτικότητά σου και τελικά... τον εαυτό σου. Και τότε, θα είναι που έχει ξημερώσει μια καλύτερη μέρα. +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ εσύ ετοίμασες την ζωή σου αυτόν τον σεπτέμβρη;

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Για μένα ο Σεπτέμβριος είναι ο πιο σημαντικός μήνας του χρόνου. Είναι ο μήνας που θέτω στόχους, κάνω απολογισμούς, φτιάχνω ή επαναπροσδιορίζω την νέα μου ρουτίνα (που αγαπώ) και προσπαθώ να επικεντρωθώ σε οτιδήποτε νέο για να απαλύνω τον πόνο του καλοκαιριού που φεύγει!

Είναι πολλά που ξεκινούν τον Σεπτέμβριο και αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο. Από τα σχολεία και τις τηλεοπτικές σειρές μέχρι οι νέες σεζόν στον αθλητισμό και οι αλλαγές στα ρούχα και την ψυχολογία μας. Όλα ξεκινούν τον Σεπτέμβριο παιδιά και δεν είναι καθόλου τυχαίο! Aς μην ξεχνάμε, πως η ίδια η φύση αποβάλλει το παλιό με τα δέντρα να χάνουν τα παλιά τους φύλλα προετοιμαζόμενα για τα νέα που θα έρθουν προσεχώς...

Όπως γράφω και παραπάνω, προσωπικά ο Σεπτέμβριος είναι ο μήνας που θα καθορίσει τα πάντα έως τον επόμενο Σεπτέμβριο! Οικονομικά, προγραμματιστικά και στο τέλος της ημέρας, ψυχολογικά. Ως άνθρωπος με μεγάλο σεβασμό και συνέπεια στους στόχους και τα προγράμματά μου, φροντίζω με ευλαβική προσήλωση να καθορίζω τα πάντα που αφορούν τη ζωή μου και όταν οι υποχρεώσεις είναι πολλές και διάφορες, τότε ο σχεδιασμός είναι πολύπλοκος και πολυδιάστατος, φανταστείτε όταν από το πρόγραμμα εξαρτώνται κι άλλοι άνθρωποι, όπως μέλη της οικογένειας, υπαλληλικό προσωπικό, ακόμα και φίλοι σας.

Μην αφήσετε τον Σεπτέμβριο να προσπεράσει τις ανάγκες, τους στόχους, τις υποχρεώσεις και τις προσδοκίες σας. Είναι τώρα που πρέπει να πάρετε πρωτοβουλίες και να καθορίσετε το άμεσο μέλλον. Εκμεταλλετείτε την εποχή αυτή. +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ ο πιο δολοφονικός δρόμος που δεν θα τελειώσει ποτέ και που βρίσκεται

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Έχω γράψει ξανά για τον Β.Ο.Α.Κ. που μπορεί ηχητικά να θυμίζει φίδι, όμως το μόνο που δαγκώνει είναι η νεολαία της Κρήτης. Πρόκειται για τον Βόρειο Οδικό Άξονα Κρήτης, ουσιαστικά την Εθνική Οδό που ενώνει την Δυτική άκρη του νησιού με την Ανατολική.

Ο δρόμος αυτός αποτελεί ένα σύγχρονο γιοφύρι της Άρτας, αφού για δεκαετίες τώρα -οπότε και κρίθηκε απαραίτητη η ύπαρξή του- φτιάχνονται μικρά μικρά κομμάτια του, με αποτέλεσμα όταν έχει ολοκληρωθεί ένα κάποια χρόνια μετά να έχει απαξιωθεί άλλο. Στον δρόμο αυτό συναντά κανείς ορισμένα από τα πιο επικίνδυνα σημεία των δρόμων σε ολόκληρη την Ευρώπη και είναι στατιστικό γεγονός πως κάθε χρόνια θρηνούμε τον πληθυσμό ενός χωριού στην άσφαλτο του ΒΟΑΚ με την πλειοψηφία των θυμάτων να είναι άνθρωποι κάτω των 35 ετών.

Πριν συνεχίσω, είναι θεμιτό να αναφέρω πως εμείς εδώ στην Κρήτη δεν έχουμε οδηγική παιδεία. Δεν ξέρουμε να ανάβουμε φλας όταν αλλάζουμε λωρίδα, δεν ξέρουμε τι είναι η ΛΕΑ γι'αυτό και της συμπεριφερόμαστε σαν μια επιπλέον λωρίδα στον δρόμο, ενώ όσο πιο πολύ αλκοόλ έχουμε καταναλώσει τόσο μεγαλύτερη είναι η συγκίνηση του ράλι που θα πραγματοποιήσουμε αμέσως μετά... Και φυσικά, όποιον πάρει ο χάρος, γιατί είναι γεγονός πως πολλοί από τους θανάτους στον ΒΟΑΚ τους μετράμε εξαιτίας άλλων.

Αφού ξεκαθαρίσαμε ότι υπάρχουν πολλά που πρέπει να αλλάξει ο κρητικός οδηγός και αφού σημειώσω πως είναι ευθύνη του κράτους να υπάρχει περιπολικό ανά μερικά χιλιόμετρα, γιατί αλλιώς ουδείς συνετίζεται, μπορώ χωρίς τύψεις να επιστρέψω στον ΒΟΑΚ.

Και αυτό θα το κάνω γιατί είχα την ευκαιρία να ταξιδέψω σαν επιβάτης αλλά και σαν οδηγός και στην Εγνατία Οδό και στην Αττική Οδό αλλά και στην νέα Ιονία Οδό. Όλες τους χρήσιμες, απαραίτητες για την ανάπτυξη της χώρας και τις μεταφορές, όμως για μισό λεπτό... Που είναι η Κρήτη σε αυτόν τον σχεδιασμό; Ειδικά όταν στους δρόμους της για περίπου 6 μήνες τον χρόνο οδηγούν εκατοντάδες αυτοκίνητα επιπλέον από αυτά που έχουν νοικιάσει οι επισκέπτες μας.

Η προκλητική απαξίωση έρχεται φυσικά από τους πολιτικούς. Δεκάδες δεσμεύσεις, ελάχιστες υλοποιήσεις και όπως ανέφερα παραπάνω, αυτές αφορούν τμήματα και μάλιστα όχι ενιαία (άλλοι ανάδοχοι, άλλοι δρόμοι, καμία συνοχή). Τελευταίος στην λίστα ο Κυριάκος Μητσοτάκης που διαβεβαίωσε σε πρόσφατη επίσκεψη του στην Κρήτη πως ο ΒΟΑΚ θα γίνει ενώ σε μια κρίση ειλικρίνειας δήλωσε πως είναι πιθανό να μπουν διόδια έστω μόνο για τους επισκέπτες, κάτι για το οποίο συμφωνώ απόλυτα.

Δεν ξέρω αν θα γίνει ή πότε θα ολοκληρωθεί ο δρόμος. Ξέρω πως τα καθημερινά τροχαία της Κρήτης οφείλονται σε μεγάλο βαθμό στην εγκατάλειψη του τόπου που προσφέρει τα περισσότερα, από την κεντρική διοίκηση της χώρας. Συνεπώς, να χαίρεστε και την Εγνατία και την Αττική. Αφήστε μας εμάς, να σκοτωνόμαστε εδώ... +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ το αδιέξοδο καθημερινό βράδυ της κρίσης

Καληνωρίσματα από το +yannidakis 

Κι εγώ όπως οι περισσότεροι πολίτες αυτής της όμορφης χώρας, είμαστε βυθισμένοι σε μία μόνιμη κατάθλιψη. Πίστευα πως αν ήξερα πως κι άλλοι βρίσκονται σε τόσο κακή κατάσταση όπως εγώ θα ένοιωθα καλύτερα, όμως δεν είχα δίκιο.

Το γενικότερο κλίμα τελικά σε καθηλώνει ακόμα πιο πολύ σε αυτήν την συνεχόμενη εθνική κατάθλιψη που μαστίζει τους έλληνες παράλληλα με την κρίση. Και ναι, δεν είσαι μόνος. Μαζί σου βρίσκονται τα θύματα τροχαίων που αυξάνονται κατά 100% όλοι εκείνοι που αυτοκτονούν κάθε εβδομάδα ή αποπειράθηκαν να αυτοκτονήσουν αυτές τις μέρες στην περιοχή σου. Μαζί σου είναι τα θύματα πνιγμών στις ελληνικές θάλασσες που για πρώτη φορά έφτασαν σε τριψήφιο αριθμό φέτος. Κακά τα ψέματα. Σε μια κρίση κατάθλιψης, νιώθεις αδύναμος, υπάρχουν όμως κάποιοι που δεν μπορούν να συμβιώσουν με αυτήν την αδυναμία και προτιμούν να δώσουν ένα τέλος.

Και όσοι μένουμε πίσω; Τι; Αποτελούμε μήπως μελλοντικά θύματα ή απλά αυξάνουμε τον δείκτη πιθανών απωλειών; Βλέπετε, ζούμε μια νέα τάξη πραγμάτων όπου πηγαίνοντας από το γραφείο έως μια εξωτερική δουλειά, σε αυτά τα διακόσια μέτρα που θα περπατήσεις, θα δεις ανθρώπους να ψάχνουν για πρώτη φορά στα σκουπίδια σε αυτήν την γειτονιά, θα δεις αλλοδαπούς να σέρνονται κυριολεκτικά, μυρίζοντας άσχημα. Η μυρωδιά μπορεί να προέρχεται από τους δρόμους που είναι βρώμικοι επειδή οι συμβάσεις των οδοκαθαριστών έληξαν κι έτσι παντού υπάρχουν σκουπίδια. Συνεχίζοντας μπορεί να δεις περιττώματα σκύλων ή ανθρώπους με κομμένα άκρα να παρακαλάνε για περίσσευμα ή μάλλον… για υστέρημα. Πιο κάτω θα δεις μια σπασμένη αποχέτευση από τον υπόνομο που έχει κάνει τη γειτονιά απαραίτητη σε αντιασφυξιογόνες μάσκες και λίγο πριν φτάσεις, στρίβοντας στο φανάρι θα δεις μηχανάκια να περνούν με κόκκινο με την φυσικότητα που θα περνούσε κάποιος με αχρωματοψία, θα δεις έναν περαστικό να βρίζει τα θεία (μπορεί να μιλάει στο τηλέφωνο ή να μονολογεί), θα δεις βρώμικα αυτοκίνητα που έχασαν την λάμψη τους όταν πριν τρία-τέσσερα χρόνια οι ιδιοκτήτες τα αγόρασαν με δάνειο και φτάνοντας στην πόρτα του προορισμού σου γλιτώνεις από έναν καυγά που ξέσπασε ακριβώς απέναντι. Μπορεί σε πέντε λεπτά περπατήματος να γίνουν δύο, τρία ή και όλα τα παραπάνω.

Περιμένεις το βράδυ για να γυρίσεις σπίτι και να δεις μια ωραία ταινία που θα σε κάνει να ξεχαστείς(;) Είναι προτιμότερο να πέσεις με τα μούτρα στην τηλεόραση πριν αποκοιμηθείς, γιατί αν αρχίσεις να συζητάς με τον άνθρωπο σου, κάποια στιγμή θα “πέσει” το ερώτημα: “τι έχεις”; Και τότε; Θα πέσεις στην παγίδα του ντόμινο; Θα μεταφέρεις τον καθημερινό σου εφιάλτη στο σπίτι; Όχι! Απόψε δες μια ταινία για να μην προλάβεις να διερωτηθείς γιατί ζεις εδώ, γιατί ζεις έτσι, γιατί ζεις… γενικά.

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ το υπέροχο ελληνικό καλοκαίρι της πικρής γεύσης

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Θα σας πω ένα μυστικό, αλλά μην το πείτε πουθενά.

Ο τρόπος που ο κόσμος μας κύκλους κάνει, είναι τρομακτικά παράξενος. Πόσο; Να, σα να κάθεσαι το βράδυ και να αγναντεύεις το πέλαγος όταν ξαφνικά κάτι σέρνεται πάνω στο πόδι σου, τόσο πολύ που αφήνεις τα πάντα για να κρυφτείς όπου μπορείς να νιώσεις ασφάλεια (ακόμα κι αν τελικά αυτό το κάτι δεν ήταν παρά ένα κουνούπι ή έστω μια διερχόμενη γάτα).

Το ξέρω ότι μπορεί μόλις να γυρίσατε ή να είσαστε ακόμα σε μία παραλία από αυτές που κάνουν την Ελλάδα μοναδική, στα πλαίσια του... "πρέπει τον 15αύγουστο" όμως αποκλείεται να μην είστε σε αυτό το σκωτσέζικο ντους των πυρκαγιών, των αμετρητων τροχαίων με νεκρούς ίσα με μια κωμόπολη, των ανθρώπων που ακόμα βρίσκουν υγρό θάνατο στην προσπάθεια τους να γλιτώσουν από αυτόν του πολέμου, των αθώων πολιτών της Δύσης που απλά έτυχε να περπατούν στον λάθος δρόμο την λάθος στιγμή όταν ένα όχημα άρχισε να τους παρασέρνει βίαια αφήνοντας τους νεκρούς ή διαμελισμενους, αλλά και της ατέλειωτης Ελλάδας της μιζέριας και της κατάθλιψης που κρύβεται πίσω από ακριβά κινητά τηλέφωνα και εντυπωσιακά ρούχα της μόδας στην καφετέρια του όχλου. Και όλα αυτά την ίδια ώρα που η πολιτική έχει περάσει (λόγω των ημερών χαλάρωσης) είτε μιλάμε για το βιαστικό brexit, είτε για το ηρωικό μη-grexit είτε απλά για τον τούρκο δημοκράτη που απέλυσε τους μισούς δημόσιους υπαλλήλους του!

Και κάπου εκεί ανάμεσα, κάποιος αθλητής κερδίζει ένα παλικαρίσιο μετάλλιο ή μέσα από τον τουρισμό μαθαίνουμε για έναν λόγο που ήμαστε περήφανοι σε αυτόν τον ταλαιπωρημένο τόπο. Είναι σαν την θάλασσα που λαχταράς μόλις παρκάρεις το αμάξι έξω απ΄την παραλία, αλλά μέχρι να μπεις στην θάλασσα πρέπει να σου βγει η πίστη για να βρεις ξαπλώστρα και να βγάλεις εγκαύματα στα πόδια ώσπου να βρέξεις τελικά το ασπρουλιάρικο κορμί σου!

Οι περισσότεροι από εσάς, περάσατε έναν αρκετά καλό Αύγουστο, όμως μην θεωρείτε τον εαυτό σας αχάριστο αν και αυτός σας αφήνει μια πικροξινη γεύση για το αν τελικά πρέπει να αισθάνεστε καλά. Για το αν πρέπει να λέτε παντού γύρω σας πως είστε έτοιμος για τον δύσκολο χειμώνα. Ίσως φταίει η υγεία, ο κόσμος, η ειδησεογραφία, το μπάχαλο γύρω σας ή απλά μια πολύ άσχημη είδηση από το περιβάλλον σας. Μην νιώθετε ενοχές αν μόλις έφυγε ο δεκαπενταύγουστος και εσείς αισθάνεστε... σκατά. Απλά, προβληματιστείτε μαζί μου. +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ πότε τελειώνει το καλοκαίρι;

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

@ +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

@ +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ όταν αυτό που φοβάσαι είναι ο ίδιος σου ο εαυτός

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Όλοι οι άνθρωποι αναζητούμε μια εύκολη ζωή. Προσφεύγουμε στους πόρους που διαθέτουμε, τις γνωριμίες, τις δειξιότητές μας, Τον Θεό, αρκεί να μπορέσουμε να φέρουμε την ζωή μας σε ένα επίπεδό ή μάλλον, σε μία κατάσταση τέτοια που θα μας ευχαριστεί. Στην περίπτωση βέβαια του ανθρώπου αυτό μοιάζει με ουτοπία καθώς ο άνθρωπος είναι εξ ορισμού άπληστο ον (και δεν το λέω με την κακή έννοια) καθώς αναζητά πάντα κάτι καλύτερο από αυτό που έχει.

Σε αυτήν την αναζήτηση ο καθένας ψάχνει συμμάχους. Άνθρωποι που θα μοιραστούν το μικρό ή μεγάλο όραμα, φίλοι εμψυχωτές ή γνωστοί που θα βάλουν κάποιο λιθαράκι. Και... -θα έπρεπε- να εννοείται και ο ίδιος μας ο εαυτός που προφανώς πασχίζει για να πετύχει τον στόχο που ο ίδιος έχει θέσει.

Τι γίνεται όμως αν ο εαυτός μας είναι από μόνος του ο ανασταλτικός παράγοντας; Αν, εξετάζοντας τα δεδομένα καταλήγουμε πως είναι εκείνος που μας κρατάει πίσω, που δεν μας αφήνει να κάνουμε την υπέρβαση; Τότε το πρόβλημα γίνεται πιο μεγάλο από ποτέ. Η αντοχή, η νοοτροπία, η ιδεολογία, οι προσωπικές κόκκινες γραμμές, οι συνθήκες στο περιβάλλον μας, είναι όλοι παράγοντες που μπορούν να τα τινάξουν όλα στον αέρα. Είναι τα στοιχεία που θα ανακόψουν την προσπάθεια μας προς τον ίδιο μας τον στόχο.

Γιατί καμιά φορά πίσω από τον εαυτό μας κρύβεται κάποιος που δεν γνωρίζεις καλά. Ένα παιδί που δύσκολα έκανε φίλους και κλεινόταν στον εαυτό του, έγινε ένας νέος με τρομακτική κοινωνικότητα, αυτοπεποίθηση και κατάφερε να γίνει αγαπητός και αποδεκτός στο περιβάλλον του. Ο ίδιος μεγαλώνοντας κλείστηκε ξανά, απέκτησε φοβίες και ανασφάλειες και έγινε ένας άνθρωπος που αποτελεί απειλεί για την ίδια του την ζωή. Μπορεί να κρύβεται ένα τέτοιο πολύπλοκο σενάριο πίσω από έναν άνθρωπο; Φυσικά και μπορεί και τότε...

Και τότε τι κάνεις; Πως το διορθώνεις; Αλλάζεις τα δεδομένα της ζωής σου; Αλλάζεις την ίδια σου την ζωή; Παραιτείσαι από όλα, γιατί... "έτσι είσαι εσύ"; Αν κάποιος άλλος ήταν το πρόβλημα, απλά τον παρακάμπτεις, όταν όμως αντιλαμβάνεσαι ότι τελικά το πρόβλημα είσαι εσύ ο ίδιος, τότε πρέπει πρώτα να το συνειδητοποιήσεις και μετά... να, κάνεις κάτι γι' αυτό. Καλή Επιτυχία με αυτό... +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ~ η γιορτή της πολυπλοκότητας και της διαφορετικότητας

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Η μέρα του Δεκαπενταύγουστου είναι από μόνη της αρκετά σημαντική για όλο το πανελλήνιο για να μπορεί να περιοριστεί στις αράδες ενός και μόνο κειμένου. Βλέπετε η γιορτή αυτή είναι τόσο πολυδιάστατη και πολύπλοκη, τόσο ποικίλη και πολυεπίπεδη που αρκεί για να ταυτιστεί ο καθένας μας με αυτήν ανάλογα με τις ανάγκες, τα πιστεύω, την ιδεολογία και τις αντιλήψεις του.

Και σήμερα δεν θα προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε αυτές τις διαφορετικές διαστάσεις της γιορτής, όσο να υποπέσουμε στην τετριμμένη συνήθεια των ευχών -μέρα που' ναι- μόνο με έναν ιδιαίτερο τρόπο που θα συνάδει με το ύφος προβληματισμού που χαρακτηρίζει την σελίδα.

Σήμερα λοιπόν ανταλλάσσουμε ευχές για "χρόνια πολλά" ενώ την ίδια στιγμή ξεχνάμε ότι τιμούμε την κοίμηση της Θεοτόκου. Όλους μας ενδιαφέρει να βρισκόμαστε εκείνη τη μέρα σε διακοπές, να μην δουλεύουμε ή απλά να εξασφαλίσουμε ξαπλώστρα σε μια ωραία παραλία, όμως ξεχνάμε πως την αργία αυτή την οφείλουμε σε ένα θρησκευτικό γεγονός το οποίο γιορτάζεται το πρωί στην Εκκλησία και όχι σε κάποιο ξενοδοχείο ή σε κάποια παραλία.

Φτάνοντας στην ημέρα που το ημερολόγιο του Αυγούστου λέει "15" έχουμε διανύσει μια δεκαπενθήμερη νηστεία που ένα από τα πράγματα που συμβολίζει είναι η διακοπή της ασυδοσίας του καλοκαιριού. Και ας μην παρεξηγηθώ. Δεν ζούμε όλοι μια ζωή ακολασίας(!) κι άλλωστε αυτοί που το κάνουν δεν έχουν ενδεχομένως ιδέα από την έννοια της γιορτής ή της νηστείας που προηγείται αυτής. Ωστόσο, η συγκεκριμένη περίοδος είναι αυτή της χαλάρωσης, της ηρεμίας ή του ξεφαντώματος. Θεωρητικά θα πρέπει να υπάρχει ένας ισοσταθμικός παράγοντας που θα προσδίδει δικαιοσύνη ή... όχι, αφού όλες οι απόψεις, δεκτές!

Σε κάθε περίπτωση, οι ευχές δεν πρέπει να είναι τετριμμένες σήμερα. Πρέπει να είναι τόσο πολλές και διαφορετικές όσο πολύπλοκη είναι και η γιορτή στην οποία αναφέρονται. Γι' αυτό ζήστε τη μέρα. Ζήστε την περίοδο και μην ξεχάσετε πως αύριο είναι επίσης μια μέρα η οποία αξίζει να τιμηθεί από εσάς. Επειδή ίσως το αξίζετε ή επειδή απλά δεν πάει άλλο. +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ πως η coca cola παντρεύτηκε τον μινωικό πολιτισμό

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Εδώ και μερικές ημέρες η γνωστή εταιρεία αναψυκτικών, τρέχει παγκόσμια καμπάνια που έχει βασική πρωταγωνίστρια την... Μινωική Κρήτη! Έχοντας ντύσει το λογότυπό της και τα μπουκάλια της με σκηνές από την Μινωική και προϊστορική Κρήτη, διαφημίζει το προϊόν της.

Στον σημερινό προβληματισμό, καλούμαστε να σκεφτούμε αν αυτή η διαφήμιση που θεωρούμε πως βοηθάει την εταιρεία να πουλήσει για αδιάφορους προς εμάς λόγους, προσβάλλει την ιστορική κληρονομιά του τόπου μας... ή, όχι!

Σε άρθρο που βρήκα σε κρητική ιστοσελίδα, κάποιος κύριος Τζανάκης επιχειρηματολογεί πως η εταιρεία προσβάλλει την κληρονομιά μας, την εκμεταλλεύεται προς όφελός της και φθείρει την εικόνα. Αναφέρεται σε αντιαισθητική και προσβλητική εικόνα και εγώ προσωπικά σέβομαι την άποψη του και τον συγχαίρω που είχε το θάρρος να επιχειρηματολογήσει υπέρ αυτής.

Όμως... αυτό δεν σημαίνει ότι συμφωνώ μαζί του. Εδώ και δεκαετίες στα ταξίδια μου στην Ευρώπη και την Αμερική, βλέπω Αγάλματα της Ελευθερίας να φορούν φορέματα με λογότυπα εταιρειών, γοργόνες να αναδύονται για να παίξουν ποδόσφαιρο, όπως και αγάλματα του Ιησού (Βραζιλία) το ίδιο... και πάει λέγοντας. Πάντοτε κάθε τέτοιου είδους διαφήμιση αφήνει ένα χαζό χαμόγελο στα χείλη του τηλεθεατή.

Η αλήθεια όμως είναι μία: Ούτε ο Μινωικός πολιτισμός δεν έχει ανάγκη την Coca Cola για να αποκτήσει επισκέπτες, ούτε η Coca Cola έχει ανάγκη τον Μινωικό Πολιτισμό για να αποκτήσει διψασμένους πελάτες. Η αλήθεια είναι ότι ένα από τα πιο ισχυρά brand παγκοσμίως και ανεξαρτήτου κλάδου, αποφάσισε να... "συνεργαστεί" για μια κοινή προβολή σε ένα από τα επίσης πιο γνωστά ιστορικά σύμβολα παγκοσμίως. Κανείς δεν έχει ανάγκη από κανέναν κι όμως άπαντες θα επωφεληθούν από την συνεργασία αυτή.

Δεν αισθάνομαι τυχερός που η μεγάλη Coca Cola επέλεξε εμένα τον φτωχό κρητικό, αισθάνομαι απλά πως η μεγάλη σε πολιτικές πρακτικές Marketing, Coca Cola συμπεριφέρθηκε στην Μινωική Κρήτη με το κύρος που της πρέπει. Αν δεν το έκανε δεν θα έχανα απολύτως τίποτα σε εκτίμηση και μεγαλοπρέπεια, αφού το έκανε βλέπω δύο σπουδαία σύμβολα να συνυπάρχουν και τίποτα παραπάνω. Ας είμαστε περήφανοι για την ιστορία μας, όχι υπερευαίσθητοι και μυγιάγγιχτοι. +Yanni Spiridakis

Υ.Γ.
Για την ιστορία να σημειώσω πως δεν ήμουν ή είμαι ποτέ "πελάτης" του συγκεκριμένου αναψυκτικού...

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ γιατί συμφωνώ με το ποσό της μεταγραφής neymar

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Τις τελευταίες μέρες σχετικοί και άσχετοι με το ποδόσφαιρο σοκαρίστηκαν και ύστερα αντέδρασαν στην μεγάλη μεταγραφή ενός πιτσιρικά Βραζιλιάνου με το όνομα Νεϊμάρ από την Μπαρτσελόνα στην Παρί Σεν Ζερμέν, έναντι περίπου μισού δισεκατομμυρίου.

Πολλοί αναρωτήθηκαν γιατί να αφήσει την Μπαρτσελόνα για να πάει σε μια υποδεέστερη ομάδα, άλλοι βρήκαν προφανή δικαιολογία τα χρήματα, ενώ άλλοι θεώρησαν πως το να βρίσκεται μονίμως στην σκιά του κορυφαίου ποδοσφαιριστή του πλανήτη, Μέσι, ήταν αρκετό για να φύγει και να εξελιχθεί παικτικά. Και λογικά, ένα από αυτά τα σενάρια ισχύουν, αν όχι όλα μαζί.

Εγώ θα ήθελα να προβληματιστούμε πάνω στο ότι μια ομάδα, ένας επιχειρηματίας, αποφασίζει να δαπανήσει μισό δισεκατομμύρια ευρώ σε έναν ποδοσφαιριστή. Κατά τη γνώμη μου κανένας επαγγελματίας δεν αξίζει τόσα χρήματα (θα αμείβεται με 600.000€ την εβδομάδα), πόσο μάλλον ένας αθλητής, όμως είναι λάθος να κατευθύνουμε την συζήτηση με αυτόν τον τρόπο. Κι αυτό, γιατί πολλοί άνθρωποι δεν κερδίζουν αυτό που αξίζουν ή αυτό για το οποίο μοχθούν. Συνεπώς πρέπει να σκεφτούμε με διαφορετικό τρόπο.

Ας μιλήσουμε για την ανακύκλωση του χρήματος. Για παράδειγμα η συγκεκριμένη ομάδα είναι ιδιοκτησίας αράβων κροίσων. Έχει αναρωτηθεί κανείς γιατί οι άραβες ενδιαφέρονται να επενδύσουν στην Ευρώπη; Η απάντηση είναι πολύ απλή αν σκεφτεί κανείς πως αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν καμία όρεξη να φυλάξουν τα λεφτά τους κάτω από τα στρώματά τους, αλλά τους ενδιαφέρει όχι μόνο να τα επενδύσουν στην πολύ πιο ενδιαφέρουσα (πολιτισμικά) Ευρώπη αλλά ακόμα και να τα πετάξουν διασκεδάζοντας σε γήπεδα, θεματικά πάρκα και άλλα ευφάνταστα!

Από την άλλη μεριά ο Νεϊμάρ με τον... νέο του μισθό(!) θα σπαταλήσει! Θα σπαταλήσει πολύ. Θα στείλει στην Βραζιλία και στους φτωχούς συγγενείς του. Θα φτιάξει κάνα ίδρυμα για άπορα παιδιά, θα βγει με γυναίκες και θα χαλάσει μια περιουσία σε κότερα, αυτοκίνητα, εστιατόρια και τουριστικά μέρη. Πίσω του θα φάνε ένα σωρό άνθρωποι. Άνθρωποι που αν οι άραβες αποφάσιζαν να αποταμιεύσουν τα λεφτά τους, θα έμεναν στον δρόμο και δεν θα είχαν κανένα όφελος.

Δεν ξεχνάω πως πριν μερικές εβδομάδες, ο Μέσι με τη γυναίκα του και άλλα δύο ζευγάρια, χάλασαν σε ένα εστιατόριο 45.000€ αριθμός που αντιστοιχεί σε περίπου ένα μεροκάματο του και αναρωτιέμαι γιατί να μην τα χαλάσει; Γιατί να μην αποδώσει πίσω στην κοινωνία αυτό που δίκαια ή άδικα,. το σύστημα τον έχρησε ικανό να αποκτήσει;

Συμφωνώ ή όχι, καλωσορίζω την δαπάνη των χρημάτων του Νεϊμάρ και του εύχομαι να βρει σύντομα τον χρόνο να σπαταλήσει πολλά-πολλά από αυτά! +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ νεύρα: το φάρμακο της ψυχής για την αρρώστια που δεν ξέρεις ότι έχεις

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Είναι κάποιες στιγμές που αναζητάς έναν υγιή τρόπο έκφρασης. Το πιάνο, το γράψιμο, η ζωγραφική, η μουσική, όμως... τι συμβαίνει όταν τίποτα από όλα αυτά δεν σου φτάνει;

Υπάρχουν φορές που απλά έχεις τα νεύρα σου ρε παιδί μου!
(το έκανα μια παράγραφο μόνο του για να το διαβάσετε με όλες τις τιμές)

Και ξέρετε κάτι; Ναι! Είναι υγεία να έχεις τα νεύρα σου κάπου κάπου. Σε κάνει πιο δραστήριο και πιο παραγωγικό. Θολώνει το μυαλό σου και ενεργείς παρορμητικά το οποίο εξ ορισμού είναι λάθος, όμως ας μην γελιόμαστε... ο πράσινος γίγαντας Hulk δεν θα κατάφερνε ποτέ τίποτα στην ζωή του ως απλός Dr. Bruce Banner. Έπρεπε να νευριάσει, να γίνει τεράστιος και θολωμένος από θυμό να... διαλύσει τους κακούς!

Το πως βέβαια διαχειριζόμαστε τον θυμό μας είναι ένα εντελώς διαφορετικό κεφάλαιο το οποίο αποτελεί ολόκληρο κλάδο επιστήμης. Διαχείριση θυμού και άλλα τέτοια επιστημονικά, δεν αφορούν τον παρόντα προβληματισμό. Εδώ θέλουμε να τον υπερασπιστούμε. Λέμε ναι στην σωστή διαχείριση του και στον σωστό τρόπο διοχέτευσης του θυμού, αλλά υπερασπιζόμαστε το υγιές δικαίωμα του ανθρώπου στο να είναι νευριασμένος!

Δε θέλω να ξενερώσω το νόημα του κείμενου, όμως θα τολμήσω να κάνω μια μικρή παρένθεση λέγοντας πως είναι πολύ καλύτερο να την "πληρώσει" μια πόρτα, παρά ένα προσφιλές άτομο το οποίο ουσιαστικά δεν φταίει και πολύ. Είναι πολύ καλύτερο να την πληρώσει η βλαμμένη δημόσια υπάλληλος που στέλνει μήνυμα στο κινητό αντί να καίει το λίπος της δουλεύοντας παρά ένας τυχαίος περαστικός που απλά βρέθηκε μπροστά σου την ακατάλληλη στιγμή.

Η ουσία όμως παραμένει! Τα νεύρα είναι το φάρμακο της ψυχής για να νιώσεις ήρεμος στη συνέχεια της ημέρας. Είναι το φάρμακο ενάντια μιας μαλθακής ζωής και το φάρμακο στον θάνατο που προσφέρει το μόνιμο σκύψιμο του κεφαλιού. Κι αν εσύ είσαι ακόμα στη οθόνη σου με το πληκτρολόγιο άθικτο (σιγά, πόσο να κάνει ένα πληκτρολόγιο ρε φίλε;), τότε άκουσε το ξανά: Νευρίασε τώρα! +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ κι όταν όλα αλλάζουν, τότε μετράς αντιδράσεις

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Ο άνθρωπος ακόμα κι αν δεν το παραδέχεται έχει έστω κι ασυναίσθητα, μια προτίμηση στην ρουτίνα, στο πρόγραμμα, στην συμβατική του δεδομένη καθημερινότητα. Οι εξαιρέσεις του κανόνα αυτού, κατάφεραν και έγραψαν ιστορία...

Κάποτε όμως έρχεται μια στιγμή, ένα γεγονός, ακόμα και η επίτευξη ενός στόχου, που έρχεται να αλλάξει όλα τα δεδομένα και να ταρακουνήσει την ζωή ενός ή περισσότερων άμεσων εμπλεκόμενων όπως επίσης και άλλων -λίγο πιο έμμεσα- που σχετίζονται με αυτήν την αλλαγή. Και τότε;

...ΜΠΑΜ!!!

από http://images.wisegeek.com/two-matches.jpg

Είναι η στιγμή ή περίοδος αν θέλεις, που μπορείς να δεις τις δικές σου αντοχές, τα δικά σου όρια, την δική σου προσαρμοστικότητα στα νέα δεδομένα και αντίστοιχα να δεις την αντίδραση των υπολοίπων. 

Είναι οι τύποι του "δήθεν" που θα θελήσουν να σταθούν δίπλα σου στα λόγια, στα μηνύματα και να χαρούν ή αντίστοιχα λυπηθούν με την αλλαγή που "προκάλεσες", αλλά χωρίς αυτό να σημαίνει απολύτως καμία διαφορά στην πραγματική τους στήριξη που ενδεχομένως θα χρειαστείς.

Και μετά είναι οι δικοί σου άνθρωποι. Αυτοί στους οποίους στηρίζεσαι. Εκείνοι για τους οποίους είχες κι εσύ την ευκαιρία κάποτε να σταθείς. Να αποδείξεις ότι είσαι δίπλα τους ακόμα και θυσιάζοντας τον εγωισμό ή τα δικά σου σχέδια. Αυτοί των οποίων η σχέση σας είναι δοκιμασμένη στον χρόνο και τις συνθήκες. Και τότε περιμένεις... Θα είναι δίπλα σου; Θα πουν αυτά που πρέπει, μα κυρίως θα τα (απο)δείξουν ακριβώς την στιγμή που χρειάζεται;

Η απάντηση είναι καμιά φορά σκληρή... Άλλοτε κρύβει εκπλήξεις. Άτομα που είχες ανάγκη να σε στηρίξουν σε όλη την διαδρομή, έκαναν με τη στάση τους το όλο εγχείρημα πιο δύσκολο κι άλλα από τα οποία δεν είχες καμία απαίτηση βρέθηκαν δίπλα σου, σου έδωσαν λευκή επιταγή σε ότι χρειάστηκες και όσο κι αν ο κόσμος σου γκρεμίστηκε ή τέλος πάντων άλλαξε, εσύ θυμάσαι ή πρέπει να θυμάσαι πως όλα γίνονται, όλα συμβαίνουν, όλα πρέπει να γίνονται αποδεκτά και αν χρειάζονται αλλαγές τότε αυτές θα γίνουν. Εν καιρώ.. +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ άνθρωποι μιας άλλης διάστασης ανάμεσά μας

Καληνωρίσματα από το +yannidakis 

Μου είναι δύσκολο να ξεκινήσω το σημερινό θέμα. Φοβάμαι μήπως άθελα μου προσβάλλω ενώ έχω αντίθετη πρόθεση. Όμως αποφάσισα σήμερα να γράψω για μια κατηγορία ανθρώπων που τους βλέπουμε καθημερινά ανάμεσα μας, ίσως είμαστε κι εμείς οι ίδιοι. Είναι –πως να το πω- οι άνθρωποι της “μιας ταχύτητας πίσω”, εκείνοι που αργούν να αντιληφθούν τι τους λες, που απαντούν για κάτι άσχετο, που περπατούν στον δρόμο αργά κοιτώντας το άπειρο.

Βλέπω τέτοια παιδιά να περπατούν γυρνώντας –για παράδειγμα- από το σχολείο. Περπατούν μόνα τους χωρίς νεύρο, χωρίς την φρεσκάδα της ηλικίας τους και ομολογώ πως τα λυπάμαι. Γιατί να είναι έτσι; Τι συμβαίνει πίσω στο σπίτι τους; Πως οι γονείς τους τα ανέθρεψαν; Είναι άραγε θύματα ενδοοικογενειακής βίας ή απλά μεγάλωσαν χωρίς να τους ενθαρρυνθεί η αυτοπεποίθηση; Αν συζητήσεις μαζί τους βλέπεις πως γνωρίζουν από ταινίες, ξέρουν από ποδόσφαιρο, όμως βρίσκονται λίγο πιο πίσω, τουλάχιστον σε ότι αφορά την κατανόηση των πραγμάτων. Έτσι, μια διαδικασία σε κάτι ίσως είναι ένα αληθινό επίτευγμα για αυτά τα παιδιά στο να τα καταλάβουν. Τα παιδιά σήμερα τα απασχολούν τα νέα gadgets, το trendy ντύσιμο, οι έρωτες και οι σχέσεις με φίλους, όμως εδώ έρωτες και άλλα παρόμοια δεν υπάρχουν και εμείς ίσως να το θεωρούμε δεδομένο, όμως… πως να αισθάνονται αυτά τα παιδιά; Να ζηλεύουν μια… κανονική ζωή ή να αισθάνονται τόσο αποκομμένοι που να έχουν παγιωμένη την άποψη πως όλα αυτά δεν τους αφορούν;

Κι όταν αυτά τα παιδιά μεγαλώσουν, συχνάζουν συνήθως στα συνοικιακά καφενεία. Εκεί που “λαμβάνουν την τιμή” να κάτσουν σε κάποιο τραπέζι παρέας που συνήθως θα κεράσει αυτούς τους αργόστροφους τύπους. Οι υπόλοιποι έχουν μια ζωή να τους περιμένει έξω από αυτά τα καφενεία. Μια οικογένεια, παιδιά, δουλειά, υποχρεώσεις. Εκείνοι όμως δεν έχουν τίποτα από όλα αυτά. Μένουν με τους γονείς τους οι οποίοι πλέον είναι υπερήλικες και οι όποιοι ενδεχομένως να έχουν περάσει το δικό τους δράμα με πολλές θυσίες για να μεγαλώσουν αυτού του είδους τα παιδιά. Και πάλι το ίδιο ερώτημα: Αισθάνονται ζήλεια απέναντι στους άλλους; Μήπως όταν τελειώνουν τα χαμόγελα και η παρέα, κλαίνε στο δρόμο προς το σπίτι; Ξέρετε αυτοί οι τύποι δεν παίζουν τάβλι ή χαρτιά με τους υπόλοιπους. Ο ρόλος τους είναι να κοιτούν τους άλλους στην διπλανή καρέκλα και να είναι σε ετοιμότητα για όταν θα θέλει τσιγάρα κάποιος από την παρέα, ώστε να πάνε στο πλησιέστερο ψιλικατζίδικο. Το ίδιο κι όταν ο καφετζής χρειάζεται βοήθεια και πάει λέγοντας. Ξέρετε κάτι όμως; Αν ο καφετζής πρέπει να λείψει για λίγο, είναι τα μόνο άτομα στα οποία θα εμπιστευτεί το μαγαζί για λίγο. Μπορεί να μην ξέρει να φτιάχνει καφέδες ή να σερβίρει μπύρες, όμως είναι ο μοναδικός που ξέρει πως μπορεί να εμπιστευτεί.

Αν έχετε τέτοιους γνωστούς, κάντε τους ένα δώρο. Κάτι πολύ φτηνό αλλά ιδιαίτερο. Ένα καπέλο, ψεύτικα γυαλιά ηλίου ή για τους μεγάλους, ένα κομπολόι, ένα πουκάμισο. Κάτι δηλαδή που χρησιμοποιούν οι υπόλοιποι της ηλικίας τους. Βοηθήστε αυτούς τους ανθρώπους να νοιώθουν πως συμμετέχουν, να νοιώθουν ισότιμα μέλη της παρέας και να είστε σίγουροι πως για εκείνους θα είστε ότι πιο σημαντικό στη ζωή! +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »