ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ ~ ο γ' παγκόσμιος πόλεμος έχει ξεκινήσει ήδη

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Θα ήθελα σήμερα με την βοήθεια σας να προσπαθήσω να προσεγγίσω τον πόλεμο και την εμπόλεμη κατάσταση σε συνάρτηση με τις διαφοροποιήσεις που υπάρχουν σχετικά με αυτόν.

Για παράδειγμα αυτό που συμβαίνει την τελευταία περίοδο με την Συρία δεν είναι παρά ένας μικρός Παγκόσμιος Πόλεμος. Οι μεγάλες Δυνάμεις του ΝΑΤΟ με μπροστάρηδες τις Η.Π.Α., την Αγγλία και την Γαλλία κάνουν επίδειξη δύναμης έναντι στην ιδιαίτερη συμμαχία των ρώσων και τούρκων. Η Συρία, ένα κατάλληλο πεδίο μαχών, απέχει πολύ μακριά από την Δύση κι έτσι εύκολα ο καθένας μπορεί να καβαλάει το μαχητικό του και να επιχειρεί βομβαρδίζοντας πόλεις που ήδη μοιάζουν με φαντάσματα με κατεστραμμένα κτίρια και άμαχο πληθυσμό που ήδη αναζητά μια νέα πατρίδα...

Γελιέται όμως όποιος πιστεύει πως η Συρία είναι τόσο μακριά. Η Συρία είναι πλέον παντού. Οι πρόσφυγες της, κατακλύζουν την Ευρώπη, ενώ η πολιτική αντιπαράθεση σε επίπεδο διπλωματίας και... πολεμικών επιχειρήσεων είναι παντού ολόγυρα στην Δύση. Θυμηθείτε τα εκάστοτε τρομοκρατικά χτυπήματα, σε Γαλλία, Αγγλία, Αυστραλία, ΗΠΑ κλπ. και μετά πείτε μου ξανά πόσο μακριά βρίσκεται η Μέση Ανατολή από την Δύση...

Κι αν αυτό είναι πόλεμος, τότε ας μην ξεχνάμε πως εμπόλεμη κατάσταση βρίσκεται σε πολλές περισσότερες γωνιές του κόσμου. Στην Ελλάδα, δύο παλληκάρια μας παραμένουν για πάνω από ένα μήνα σε τούρκικες φυλακές χωρίς κανέναν σοβαρό λόγο απλά και μόνο εξαιτίας μικροπολιτικής και χαζής διπλωματίας. Ένας (ακόμα) πιλότος μας, έχασε την ζωή του επιστρέφοντας από το καθημερινό "παιχνίδι" του κυνηγητού των τουρκικών παραβιάσεων. Αλλά και στην Ουκρανία, στην Κορέα στην Λατινική Αμερική, σε χώρες της Αφρικής και άλλες της Ασίας, πολλοί στρατοί βρίσκονται με το δάχτυλο στην σκανδάλη.

Και γιατί όλα αυτά; Γιατί να καταλήγουμε στα όπλα; Οι απαντήσεις δεν είναι όσο ρομαντικές θα πιστεύαμε. γιατί δεν σχετίζονται ούτε με τον πατριωτισμό ούτε με τον εθνικισμό. Πάντα καταλήγουν στο χρήμα. Είτε λόγω ενέργειας, είτε λόγω πετρελαίου, είτε λόγω αγωγών, πάντα στο βάθος κρύβεται το χρήμα. Και αυτό δεν θα αλλάξει ποτέ, οπότε κάθε ελπίδα για παγκόσμια ειρήνη είναι απλά ουτοπική. Συνεπώς... στα όπλα!!! +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΩΘΗΣΕΙΣ ~ το να ζούμε με ανασφάλεια είναι επιλογή μας.

κείμενα προβληματισμού, από τα πιο εκλεκτά ιστολόγια της Ελλάδας

από: ΘΑΝΟΣ ΕΥΗ koukfamily

Γράφει ο Ηλίας Ευαγγελόπουλος

Θα συμφωνήσω με τον Έλληνα που είπε ότι: “ο κοινός νους δεν είναι κάτι δεδομένο για το μεγαλύτερο μέρος των νεοελλήνων”. Και μπορεί αυτό να φαίνεται λίγο βαρύ για το εγώ μας, όμως αν δει κάποιος αντικειμενικός παρατηρητής το κάκιστο πνευματικό επίπεδο αυτών που μας κυβερνούν που θεωρείται ότι είναι οι καλύτεροι από εμάς, γι’ αυτό άλλωστε και τους ψηφίζουμε, θα καταλήξει στο ασφαλές συμπέρασμα ότι εμείς ως λαός είμαστε σε πολύ χειρότερο επίπεδο απ’ αυτούς.

Σήμερα, το παγκόσμιο σύστημα εξουσίας, χρησιμοποιεί την πειθώ των όπλων όπου δεν μπορεί να επιβληθεί με τον λόγο. Και ο λόγος που χρησιμοποιεί δεν είναι διατακτικός αλλά πειστικός. Σε πείθει ότι όσα γίνονται είναι για το καλό σου και τα δέχεσαι με ευχαρίστηση ανεξάρτητα αν οδηγούν στο κακό σου. Πόσο πιο εύκολα επιτυγχάνεται ο σκοπός του, σ’ ένα λαό πνευματικά νεκρό όπως ο ελληνικός! Όροι όπως πολυπολιτισμικότητα και ανοιχτά σύνορα πόσο ευχάριστα σερβίρονται και στη χώρα μας από την Ν.Τ.Π.; Και είμαστε μέσα στην καλή χαρά γιατί είμαστε πολυπολιτισμική και χώρα των ανοιχτών συνόρων! Ας δούμε όμως τις επιπτώσεις τους στην καθημερινότητα των νεοελλήνων.

Όταν είχαμε κλειστά σύνορα, κοιμόμασταν με ανοιχτά παράθυρα και είχαμε το κλειδί ολημερίς στην εξώπορτα. Και μετά τα χαλασμένα μυαλά, μας έπεισαν ότι τα κλειστά σύνορα μας απομονώνουν από τον υπόλοιπο κόσμο και μας κάνουν να ασφυκτιούμε. Ανοίξαμε τα σύνορα, βγάλαμε τα κλειδιά από τις πόρτες και τις αντικαταστήσαμε με άλλες ασφαλείας, κλείσαμε τα παντζούρια των παραθύρων και τοποθετήσαμε σ’ αυτά κάγκελα, βάλαμε συναγερμούς, πήραμε σκυλιά φύλακες, αναθέσαμε την φύλαξή μας σε ειδικές επιχειρήσεις φύλαξης, πολλοί πήραν και όπλα στα χέρια και δεν είναι αργά η μέρα που θα δούμε και στη χώρα μας σπίτια κλουβιά που θα φυλάσσονται από ηλεκτροφόρα καλώδια. Ήμασταν ελεύθεροι μέσα στη χώρα μας και τώρα γίναμε φυλακισμένοι μέσα στα σπίτια μας. Και τελικά έχουν ξεφύγει τόσο τα πράγματα που ούτε μέσα σ’ αυτά αισθανόμαστε ασφάλεια! Τώρα δεν ασφυκτιούμε; Όταν είχαμε σύνορα δεν μπορούσαμε να ταξιδέψουμε με τα μέσα μεταφοράς σε όποιο μέρος του κόσμου θέλαμε; Τα σύνορα δεν απομονώνουν μια χώρα. Προστατεύουν τη χώρα!

Θα σταματήσει η κατάσταση εδώ; Σίγουρα όχι. Γιατί η ανασφάλεια είναι στόχος της Ν.Τ.Π.. Όταν οι άνθρωποι ζουν μέσα στην ανασφάλεια το μόνο που τους απασχολεί είναι η καθημερινή επιβίωσή τους. Πνευματική ανάπτυξη δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς ειρήνη και ηρεμία. Και ίσως πολλοί Έλληνες δεν γνωρίζουν ότι υπάρχουν χώρες που όταν οι άνθρωποι βγαίνουν από τα σπίτια τους για να πάνε στη δουλειά τους είναι πολύ πιθανό κατά τη διάρκεια της διαδρομής να βρεθούν με ένα όπλο στο κεφάλι. Και αν συνεχίσει στο μέλλον “να υπάρχει” η πατρίδα μας, γιατί οι γύπες ήδη σκίζουν το κορμί της, τα ανωτέρω θα έρθουν και στη χώρα μας με την ανοχή και την συγκατάθεση του ελληνικού λαού.

Μπορεί όμως να αντιμετωπιστεί αυτή η αρνητική εξέλιξη; Με απόλυτη βεβαιότητα ναι, αρκεί να υπάρχουν οι άνθρωποι που να θέλουν και να είναι αποφασισμένοι να το κάνουν.

Η εσωτερική ασφάλεια δεν είναι ένα παιχνίδι “κλέφτες και αστυνόμοι” όπως απλουστευμένα το παρουσιάζουν πολιτικοί και Μ.Μ.Ε. στη χώρα μας. Αυτό συνέβαινε πριν σαράντα χρόνια. Σήμερα αποτελεί ένα σύνθετο πρόβλημα που άπτεται εξωτερικών και εσωτερικών ζητημάτων και για τη λύση του απαιτεί πολιτικούς που δεν έχουν εξάρτηση από εξωτερικούς παράγοντες αλλά ούτε και ιδεολογικές αγκυλώσεις. Γιατί όταν είσαι εξαρτημένος από τα διεθνή κέντρα εξουσίας αδυνατείς π.χ. να προχωρήσεις στην απέλαση των παράνομων μεταναστών και όταν είσαι ιδεολογικά αγκυλωμένος δεν μπορείς να αντιμετωπίσεις την εγκληματικότητα των Ρομά που έχουν γίνει πλέον η Νο 1 μαφία της χώρας αφού δεν τολμά να τους ακουμπήσει κανείς γιατί αμέσως θα κατηγορηθεί για ρατσισμό.

Και οπωσδήποτε το σημαντικό αυτό θέμα απαιτεί ριζική αλλαγή του σωφρονιστικού συστήματος καθώς και άλλο επίπεδο και είδους παιδείας, θέματα που είναι πέρα από το περιορισμένο γνωστικό και πνευματικό επίπεδο του εγχώριου πολιτικού προσωπικού.

Τα ανωτέρω όμως χαρακτηρίζουν και το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού λαού γι’ αυτό και δεν μπορεί να υπάρξει θετική εξέλιξη για τη χώρα μας σε κανένα από τα μέτωπά της. Από δω και πέρα αναμένουμε τα χειρότερα και μακάρι να μας ξυπνήσουν από την εγωπάθειά μας για να ανοίξει μια χαραμάδα ελπίδας γι’ αυτόν τον ευλογημένο από τον Θεό τόπο.

Ηλίας Ευαγγελόπουλος
Οικονομολόγος

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ ~ ένας ήρωας πιλότος που έχει κάτι ηρωικό που ίσως έχουμε όλοι μας

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Την προηγούμενη Παρασκευή, έκανα μαζί με τις κόρες μου την καθιερωμένη προσευχή πριν ξαπλώσουμε για ύπνο. Το τελευταίο διάστημα εκτός από δικά μας πράγματα και τις κλασικές ευχές για συγγενείς κλπ. προσευχόμαστε και για τα παιδάκια που εδώ και μήνες πλήττονται από τον πόλεμο στη Συρία.

Την συγκεκριμένη μέρα όμως έκρινα σκόπιμο να προσθέσουμε δύο ακόμα άτομα στην προσευχή μας. Προσπαθώντας να ανακαλέσω τα ακριβή λόγια μου, το πήγα κάπως έτσι:
"Εχθές ένας πιλότος της αεροπορίας μας, πετούσε με το στρατιωτικό του αεροπλάνο για να διώξει ένα τούρκικο αεροπλάνο που ήθελε να πετάει στην Ελλάδα που απαγορεύεται (αποδοκιμασίες από τα παιδιά μου εκεί). Αφού τον έδιωξε, πήγε να γυρίσει στο αεροδρόμιο για να ξεκουραστεί όμως είχε ένα ατύχημα και το αεροπλάνο του έπεσε στην θάλασσα με πολύ φόρα και έτσι αυτός πέθανε. Αυτό είναι πολύ άσχημο, αλλά πιο άσχημο απ' όλα παιδιά, είναι ότι αυτός ο πιλότος ήταν και μπαμπάς δύο παιδιών σαν εσάς. Να προσευχηθούμε για αυτά τα δύο παιδάκια που έμειναν χωρίς μπαμπά και που θα πρέπει να τον θυμούνται πάντα και να είναι περήφανα για εκείνον, αλλά και που θα πρέπει να μεγαλώσουν χωρίς τον μπαμπά τους και να γίνουν δύο σωστοί άνθρωποι όπως όλοι οι μπαμπάδες  θέλουν για τα παιδιά τους, όπως εγώ για εσάς".

Όλοι μιλούν για τον ήρωα Γιώργο Μπαλταδώρο και εγώ προσωπικά σέβομαι και ανατριχιάζω σκεπτόμενος το επάγγελμα και το λειτούργημα του, όμως ο Γιώργος Μπαλταδώρος δεν ήταν μόνο ο ήρωας που τα μέσα παρουσίασαν.

Ο Γιώργος Μπαλταδώρος ήταν ένας άνθρωπος που όταν σχολούσε ήταν ένας οικογενειάρχης. Ήταν πατέρας των παιδιών του και είχε τις υποχρεώσεις ενός πατέρα δύο παιδιών. Έπρεπε να πάει να ψωνίσει, να πληρώσει τους λογαριασμούς και το ενοίκιο του σπιτιού. Να περιμένει μια άδεια για να πάει διακοπές και να μαλώσει με την γυναίκα του επειδή δεν κατέβασε το καπάκι της λεκάνης μέχρι να έρθει το βράδυ και να κάνουν έρωτα στο κρεβάτι τους.

Και όλα τα παραπάνω, τα έκανε, τα κάνει και θα τα κάνει, κάθε μέσος άντρας σαν εκείνον, άσχετα αν είναι πιλότος της Πολεμικής Αεροπορίας ή υδραυλικός. Και ξέρετε κάτι; Όλα αυτά, εμένα μου φαίνονται αρκετά ηρωικά από μόνα τους...

Ο Θεός λοιπόν να προσέχει τα παιδιά μας που κυνηγάνε τούρκους στο Αιγαίο, μα και κάθε βιοπαλαιστή που απλά προσπαθεί με τιμιότητα να κάνει αυτό που... πρέπει να κάνει! +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΩΘΗΣΕΙΣ ~ λίγες σκέψεις λίγο πριν την ανάσταση του κυρίου μας

κείμενα προβληματισμού, από τα πιο εκλεκτά ιστολόγια της Ελλάδας

από: ΘΑΝΟΣ ΕΥΗ koukfamily

Το παρόν πόνημα γράφτηκε το Μ. Σάββατο λίγο πριν την Ανάσταση Του Κυρίου

Για μια ακόμα χρονιά έφτασε αυτή η μεγάλη μέρα για την Ορθοδοξία μας και την Ελλάδα μας.
Ουσιαστικά είναι η μεγαλύτερη και σημαντικότερη εορτή του Χριστιανισμού καθώς με την Ανάσταση του Κυρίου νικήθηκε ο διάβολος και η Ζωή νίκησε τον θάνατο...

Η Ανάσταση του Κυρίου μας, αποτελεί την απόδειξη αλήθειας όλων όσων δίδαξε και έπραξε στην επίγεια ενσαρκωμένη ζωή του.

Επίσης αποτελεί την ελπίδα μας ότι κι εμείς αν ζήσουμε την σύντομη ζωή μας με το θέλημά Του θα αναστηθούμε και θα ζήσουμε για πάντα κοντά Του, με το ίδιο αλλά άφθαρτο πλέον σώμα μας...

Δύο χιλιάδες χρόνια τώρα η Εκκλησία μας εορτάζει το τεράστιο αυτό γεγονός της Αναστάσεως του Χριστού και το μήνυμα ελπίδας που σκόρπισε σε ολόκληρη την υφήλιο.
Ενα μήνυμα που ακόμα συνεχίζει και εξαπλώνεται παντού ανάμεσα στους ανθρώπους...

Ο Χριστιανισμός συνεχίζει να υπόκειται ακόμα και σήμερα σε διωγμούς και μαρτύρια...
Είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι η συντριπτική πλειοψηφία βασανισμών και δολοφονιών με θρησκευτικά κίνητρα στον κόσμο, αφορά θύματα χριστιανούς...

Και επίσης είναι γεγονός ότι η μεγαλύτερη μεταστροφή προς μια νέα θρησκεία ανήκει και πάλι στον χριστιανισμό. Φανταστείτε ότι στην Κίνα σήμερα οι χριστιανοί ξεπερνούν τα 60 εκατομμύρια και το ίδιο συμβαίνει σε όλες τις ασιατικές χώρες....

Το μήνυμα του Ευαγγελίου συνεχίζει να εξαπλώνεται και ίσως ακόμα γρηγορότερα στην εποχή μας, που η πληροφορία και η γνώση διαχέεται αστραπιαία από την μια άκρη του κόσμου στην άλλη...

Κάλοι κι αγαπητοί φίλοι μαζί με την Ανάσταση του Κυρίου μας καλούμαστε όλοι μας να αναρωτηθούμε αν μπορούμε να φέρουμε την Ανάσταση και των δικών μας ψυχών...
Και δεν χρειάζεται να πεθάνουμε βιολογικώς για να αναστηθούμε...
Αρκεί να "σκοτώσουμε" τον παλιό άνθρωπο των παθών και να δημιουργήσουμε μέσα μας τον νέο άνθρωπο του Χριστού.
Να αρχίσουμε σιγά σιγά να σηκώνουμε τον Σταυρό μας και να πορευόμαστε προς την σωτηρία μας.
Οσο κι αν ο δρόμος είναι με αγκάθια πρέπει να το πάρουμε απόφαση.
Δεν υπάρχει άλλη οδός σωτηρίας παρά μόνο αυτή που μας υπέδειξε ο Κύριος και μας υπενθυμίζουν συνεχώς οι Αγιοι και οι Γέροντες μας.
Μην κοιτάτε και επηρεάζεστε από τους ανθρώπους που γύρω σας περιφέρονται σαν χαμένοι, μην ξέροντας που να πάνε ή νομίζοντας ότι βρήκαν τον αληθινό δρόμο κάπου αλλού...

Εμείς έχουμε το πνευματικό μας GPS που θα μας οδηγήσει στην λύτρωση...
Εμείς επιλέγουμε να κοιτάζουμε τους οδοδείκτες της σωτηρίας....
Οδοδείκτες που έχουν ονόματα όπως Παϊσιος, Πορφύριος και Ιάκωβος...
Οδοδείκτες αλάνθαστους.

Δυστυχώς στην εποχή μας πέρα από το χάος της αθεϊας, συνυπάρχουν χιλιάδες απατεώνες ή και πλανεμένοι που προσπαθούν να μας οδηγήσουν κι εμάς στον δικό τους δρόμο ολέθρου...
Η Νέα Τάξη προωθεί την Πανθρησκεία, την γιόγκα, βουδισμό, ειδωλολατρείες, δωδεκαθεϊσμό, χιλιασμό, χριστιανικές αιρέσεις και ότι άλλο ξένο και επικίνδυνο προσπαθώντας να προκαλέσει σύγχυση στο μυαλό των ανθρώπων...

Εμείς πρέπει να σταθούμε κοντά στην Εκκλησία μας και στην Ορθοδοξία μας.
Κλείστε τα αυτιά σας στα σκάνδαλα των κληρικών. Κλείστε τα αυτιά σας στα ανθρώπινα λάθη και στις αδυναμίες των ανθρώπων...

Η στρατευομένη Εκκλησία απαρτίζεται από όλους εμάς. Κληρικούς και λαϊκούς και δυστυχώς κουβαλάμε τα πάθη μας... Ομως αυτό που διαχωρίζει τον Ορθόδοξο Χριστιανό από τους υπολοίπους είναι ότι εμείς γνωρίζουμε τις αμαρτίες μας και προσπαθούμε να τις πολεμούμε..
Οι υπόλοιποι συνάνθρωποί μας υποφέρουν, χωρίς να είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν όλο αυτό το αίσχος της ζωής τους... Οταν χαθεί ο δρόμος Του Θεού, η πίστη, τότε ο άνθρωπος χάνει την ελπίδα του, χάνει την αγάπη και στο τέλος χάνει την ανθρωπιά του.... και κινδυνεύει πλέον μετά θάνατον να χάσει τα πάντα μαζί με την αθάνατη ψυχή του....

Γι αυτό είναι ανάγκη να βρούμε τον πνευματικό εκείνο που θα αναπαύσει την ψυχή μας και θα μας δείξει τον δρόμο της σωτηρίας...

Ο Χριστός είναι ο ενσαρκωμένος Λογος Του Θεού, ο Υιός Του Θεού το δεύτερο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδας, που ήρθε στην γη και ενδύθηκε την σάρκα ανθρώπου (του τέλειου και πιο αγαπητού του κτίσματος στο Σύμπαν) για να μαρτυρήσει, να σταυρωθεί και κυρίως να Αναστηθεί πρώτος εκ των νεκρών, και αξίζει να προσπαθήσουμε να βρούμε έναν αληθινό άνθρωπό Του και να του ζητήσουμε να μας πει οσα δεν γνωρίζουμε για την ζωή αυτή και τον δρόμο της σωτηρίας...

Σας εύχομαι από καρδιάς Καλή Ανάσταση και να ψάλλουμε το Χριστός Ανέστη όλοι μαζί αδελφωμένοι οι Ελληνες, γιατί πέρα από την Ανάσταση των ψυχών πρέπει να φέρουμε με την βοήθεια του Θεού και την Ανάσταση της πατρίδας  μας...

ΘΑΝΟΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ ~ πάσχα ανά(σ)τασής

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Χριστός Ανέστη.
Από τότε που ο κόσμος εκπολιτίστηκε άρχισε να καλλιεργεί την αλληγορική τέχνη. Είχε ανάγκη να οριοθετεί με βάση τον χρόνο, τις πεποιθήσεις, τα "πιστεύω" ή τα εκάστοτε δεδομένα, κάποια όρια πριν ή μετά τα οποία κάτι θα απαγορευόταν, κάτι θα ξεκινούσε ή κάτι θα έδινε μια διαφορετική ερμηνεία σε μία ίσως όμοια δραστηριότητα.

Έτσι, δημιουργήθηκε ο χρόνος, τα ημερολόγια, οι θρησκευτικοί κανόνες, οι νόμοι κλπ. Ο μέγιστος διδάσκαλος, Ιησούς Χριστός, χρησιμοποίησε πολύ την τέχνη της αλληγορικής διήγησης για να περάσει τα μηνύματα του. Το κοινό του ήταν επί των πλείστων αμόρφωτο κι έτσι έκρινε πως με την διήγηση ιστοριών θα κατάφερνε να αποτυπώσει το όποιο μήνυμα στο μυαλό των ακροατών και ακολούθων του.

Πολλά χρόνια μετά, μην νομίζετε ότι έχουν αλλάξει πολλά. Και χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η σημερινή σπουδαία μέρα, του Πάσχα. Πάσχα, σημαίνει πέρασμα και αφορά το πέρασμα σε κάτι νέο, κάτι καλύτερο, κάτι σωτήριο (για να είμαι ακριβής βάση της ιστορικής ερμηνείας του) και σήμερα, μερικές χιλιετίες μετά, το Πάσχα έχει ακριβώς τον ίδιο συμβολισμό. Και μάλιστα για να έρθω ετυμολογικά πιο κοντά θα αναφέρω την Ανάσταση που στις μέρες μας είναι συμβολική. Όλοι την αναζητούμε, όλοι την έχουμε ανάγκη, όλοι την προσμένουμε και αν η μέρα της Ανάστασης μπορεί να είναι η μέρα μετά από την οποία σαν άνθρωποι, κάνουμε μια νέα αρχή, τότε είναι και θεμιτό και ευπρόσδεκτο.

Δεν ξέρω πως ερμηνεύετε την δική σας, προσωπική Ανάσταση, εγώ όμως την εύχομαι για τον καθένα από εσάς, όπως κι εγώ την προσμένω είτε σήμερα είτε το προσεχές διάστημα ή έστω εν καιρώ.. +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΩΘΗΣΕΙΣ ~ άνοιξη ανάσταση ελλήνων

κείμενα προβληματισμού, από τα πιο εκλεκτά ιστολόγια της Ελλάδας

από: ΘΑΝΟΣ ΕΥΗ koukfamily

Γράφει η Μαίρη Καρά

Το Πάσχα οφείλει το όνομά του στην εβραϊκή λέξη "Πεσάχ", (πέρασμα) θυμίζει δηλαδή την απελευθέρωση των Εβραίων απ' τους Αιγύπτιους και το πέρασμά τους απ' την Ερυθρά Θάλασσα στην ΓΗ ΤΗΣ ΕΠΑΓΓΕΛΙΑΣ. Οι Χριστιανοί όμως το Πάσχα ή την Λαμπρή (η άλλη ονομασία) τιμούν το πέρασμα απ' τον Θάνατο στην Ζωή μέσα απ' την Ανάσταση του ΧΡΙΣΤΟΥ.
     Και φέτος εμείς οι Ορθόδοξοι Έλληνες θα γιορτάσουμε όπως είθισται το ΠΑΣΧΑ, πάλι όμως κάτω από Ευρωπαική Κατοχή. Γιορτάζουμε την ΑΝΑΣΤΑΣΗ, αναμένοντας να χτυπήσουν χαρμόσυνα οι καμπάνες της ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ της πατρίδας μας. Πότε όμως ο Ελληνισμός θα ξαναβρεί τον δρόμο των πεπρωμένων του; Άγνωστο… μα σίγουρα δεν είναι το 2018, όσο οι υποτακτικοί των Εβραίων εκτελούν τις ΕΝΤΟΛΕΣ ΤΟΥΣ.
     Εμείς ο λαός θα τηρήσουμε ευλαβικά πάλι το ΕΘΙΜΟ! Ο εορτασμός του Πάσχα για τους Ορθόδοξους Χριστιανούς γίνεται την πρώτη Κυριακή μετά την πανσέληνο της εαρινής ισημερίας και συμπίπτει με τον ερχομό της ΑΝΟΙΞΗΣ… Μύρισε Άνοιξη η Φύση και νοσταλγία για τα ξένοιαστα παιδικά μας χρόνια… αντίδοτο στον δικτατορικό χειμώνα της ΝΕΑΣ ΕΠΟΧΗΣ.
     Νοσταλγία για τα "αθώα" χρόνια της νιότης… αυτά που μας "φόρτισαν" με θετικές ενέργειες, πολύτιμα εφόδια ζωής… αυτά που εκτοξεύσαμε τις παιδικές σκανταλιές μας στα ύψη της αντίδρασης στις απαιτήσεις των γονιών μας, αυτά που μας προετοίμασαν για τα ενήλικά μας χρόνια… αυτά που "συλλάβαμε" τις πρώτες ΙΔΕΕΣ ευθύνης για την ζωή μας… αυτά που "μάθαμε" να σεβόμαστε και να τηρούμε τα ΗΘΗ και τα ΕΘΙΜΑ, αυτά που γευτήκαμε τις πρώτες αποδείξεις ΑΓΑΠΗΣ και ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ απ' τους συνετούς ΓΟΝΕΙΣ ΜΑΣ.
     Οι διακοπές του Πάσχα κρατούν την πρώτη θέση στις παιδικές αναμνήσεις μας. Είχαμε δυο εβδομάδες χωρίς διάβασμα, για να χαρούμε τα παιχνίδια μας. Με την ανοιξιάτικη λιακάδα αλωνίζαμε χαρούμενα στους αγρούς και στις αλάνες, αναμένοντας με λαχτάρα την Μεγάλη Εβδομάδα! Με το μυαλό μας κάναμε σχέδια για τα παιχνίδια, που μας έταζαν οι γονείς μας όλο τον χρόνο, αν ήμασταν καλοί μαθητές. Αυτός ήταν όρος απαράβατος, με τελικό έπαθλο ΑΣΠΡΑ ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ!
     Το Σάββατο του Λαζάρου είναι η "πρώτη γεύση" της Μεγάλης Εβδομάδας, μέρα νίκης της ζωής επί του θανάτου και η έγερση του Λαζάρου προάγγελος της Ανάστασης του Χριστού. Το έθιμο της ημέρας ήθελε τα μικρά παιδιά να γυρνάνε στα σπίτια κρατώντας στα χέρια τους ένα ομοίωμα του Λαζάρου, τα ψωμάκια (Λαζαράκια) σε σχήμα ανθρώπινου σώματος, μια "χειροτεχνία" που έπλαθαν κι έψηναν οι νοικοκυρές και τραγουδώντας χαρούμενα "Αν Λάζαρο δεν πλάσεις, ψωμί δεν θα χορτάσεις" τους ΑΓΕΡΜΟΥΣ.
     Τα μικρά κορίτσια από βραδίς στόλιζαν τα καλάθια τους με λουλούδια, που μάζευαν απ' τους αγρούς. Το πρωί ντυμένα με τοπικές φορεσιές χτυπούσαν τις πόρτες της γειτονιάς, για να πουν τα "κάλαντα" (Λαζαρικά), τραγουδώντας την "εκ νεκρών έγερση" του Λαζάρου κι επαινώντας το σπιτικό. Ως ανταμοιβή έπαιρναν αυγουλάκια, κουλουράκια, πενηνταράκια και με τα… κέρδη αγόραζαν τα δώρα τους για όλη την ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ.
     Για τους "μεγάλους" το Πάσχα άρχιζε την Κυριακή των Βαΐων στην Εκκλησία με την "Ακολουθία του Νυμφίου", όπου έπαιρναν ΒΑΓΙΑ, που θύμιζαν την θριαμβευτική είσοδο του Χριστού στα Ιεροσόλυμα. Η συνέχεια στα καφενεία της Πλατείας, για την καθιερωμένη κοινωνική συναναστροφή και για να γευτούν και να δυναμώσουν με θαλασσινούς μεζέδες με ουζάκια και να συνεχίσουν χαρούμενοι για ακόμα μια εβδομάδα τη ΝΗΣΤΕΙΑ.
     Οι πιτσιρικάδες μέναμε στην Εκκλησία για το Κατηχητικό, μα η καλύτερή μας ήταν το απόγευμα, που μας έπαιρναν μαζί τους στην περατζάδα στον κεντρικό δρόμο της πόλης. Εκεί γίνονταν οι κοινωνικές συναντήσεις και στο «νυφοπάζαρο» παρήλαυναν οι νέοι σε ηλικία γάμου, για να γνωριστούν και να καταλήξουν σε σχέση με σοβαρό σκοπό. Έτσι γίνονταν τότε τα συνοικέσια συνήθως προς όφελος των κοριτσιών άνευ ΠΡΟΙΚΑΣ!
     Πολλοί όμως συμπολίτες μας περίμεναν τις γιορταστικές μέρες για να ξεκουραστούν, να περάσουν καλά, να φάνε, να πιούν, μα δεν νοιάζονταν αν κι ο διπλανός τους έχει να φάει. Επικρατούσε τότε στις αστικές οικογένειες η αντίληψη πως "όλοι έχουν να φάνε, μόνο οι τεμπέληδες πεινάνε". Και για να έχουν ήσυχη την συνείδησή τους έλεγαν, πως κι ο πιο φτωχός τις γιορτινές μέρες έχει κρέας στο σπίτι του. Hταν ποτέ δυνατόν ο χορτάτος να καταλαβαίνει τον ΠΕΙΝΑΣΜΕΝΟ;
     Υπήρχαν όμως και πολύ φτωχές οικογένειες με μικρά παιδιά, με άρρωστους ή άνεργους γονείς, που δεν τα έφερναν βόλτα και το τραπέζι τους ήταν άδειο και το Πάσχα. Τότε που οι "καλοί χριστιανοί" γιόρταζαν με το τραπέζι τους γεμάτο με όλα τα καλούδια, που στο τέλος περίσσευαν πολλά και τα πετούσαν. Δεν νοιάζονταν όμως και για τους φτωχούς γείτονές τους, τουλάχιστον για να εκπληρώσουν την διδασκαλία του Χριστού, που σταυρώθηκε ακριβώς για να δώσει νόημα στην ΑΓΑΠΗ!
     Τι να πούμε και για εκείνους τους δύστυχους ηλικιωμένους, που η κακή τους μοίρα τούς έλαχε να μείνουν μόνοι στα γεράματα; Ανυπολόγιστο το δράμα τους να ζούνε ολομόναχοι σ' ένα καμαράκι, χωρίς ούτε τα απαραίτητα και ξεχασμένοι από τους γείτονες μέσα στην μαυρίλα τους. Αδικα προσδοκούσαν να χτυπήσει η πόρτα τους έστω και στις γιορτές, για να δουν έναν γελαστό άνθρωπο, να τους προσφέρει κάτι, ανεκτίμητο σε ΧΡΗΜΑ. Να τους δώσει ένα χαμόγελο, μια Ελπίδα, μια ΕΥΧΗ!
     Τελικά μεγαλώνοντας κι εμείς κι αποκτώντας πείρα στην ζωή, καταλάβαμε πως οι άνθρωποι όλες τις εποχές είναι ίδιοι και δεν αλλάζουν. Και καλοί και κακοί και ηθικοί και ανήθικοι, λειτουργούν ανάλογα με τα συμφέροντά τους. Τι κι αν πέρασαν τα χρόνια κι ανέβηκε το βιοτικό τους επίπεδο; Παρέμειναν οι ίδιοι στη ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ και την αντιμετώπιση της ζωής. Τι κι αν σήμερα αντιμετωπίζουν τον μεγαλύτερο κίνδυνο, που μπορεί να υπάρξει για μια ΧΩΡΑ, για έναν ΛΑΟ, για ένα ΕΘΝΟΣ;
     Δεν βλέπουν πέρα απ' την βολή τους και τα κεκτημένα τους… δεν ξυπνούν… κάποιο πρωί θα τους πιάσουν στον ύπνο απρόσκλητοι εισβολείς… και δεν θα ξέρουν από πού να φεύγουν… και που να κρυφτούν. Θα πληρώσουν ακριβά το τίμημα για την αδιαφορία που δείχνουν τα τελευταία οκτώ χρόνια που η πατρίδα μας βρέθηκε κάτω απ' τον ζυγό των διεθνών τοκογλύφων και των ηλεκτρονικών ΔΑΝΕΙΩΝ!
     Και φέτος όσοι μπορούν σχεδιάζουν για το Πάσχα απόδραση από τις τσιμεντένιες πόλεις, για να γιορτάσουν παραδοσιακά στα χωριά τους και με λιγότερα έξοδα... να ξεκουραστούν απ' την... αναγκαστική ΑΝΕΡΓΙΑ... για να φάνε, να πιούν και δεν βαριέσαι για την υπόδουλη πατρίδα.

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ ~ το τέλος της πλαστικής σακούλας και η υποκρισία των συνεχόμενων αλλαγών

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Όσοι ζήσαμε τις τελευταίες 4 δεκαετίες στην Ελλάδα και τον κόσμο, ασχέτως αν ευημερήσαμε ή όχι, νομίζω πρέπει να νιώθουμε αρκετά ταλαιπωρημένοι. Τεχνολογικές και κοινωνικές αλλαγές, όπως και οικονομικές αλλαγές μας κατέστησαν σαφές πως τίποτα δεν μπορεί να θεωρείται δεδομένο πια.

Στην εξέλιξη των αλλαγών αυτών, ένας αντικειμενικός παρατηρητής θα διαπιστώσει πως πολλές αλλαγές ωφελούν όπως και άλλες βλάπτουν την κοινωνία μας. Θα ήθελα -για παράδειγμα- να μπορώ να αφήνω το παιδί μου να παίζει μόνο στον δρόμο χωρίς να φοβάμαι, αλλά την ίδια ώρα έχω υψηλές απαιτήσεις από την χρήση της τεχνολογίας στην ιατρική, τους αυτοματισμούς ή την διασκέδαση.

Μία από τις αλλαγές που άλλαξε λίγο τα κλασικά δεδομένα και πρόκειται να φανεί λίγο περισσότερο στην καθημερινότητά μας εν καιρώ, είναι η χρέωση και όχι -ακόμα- κατάργηση της πλαστικής σακούλας. Πολλοί δυσανασχέτησαν ή έχασαν την βολή τους, όμως όσο κι αν το αναλύσεις, η ουσία είναι πως πρόκειται για ένα χρήσιμο και οικολογικό μέτρο δεδομένης της πολλαπλής φθοράς της πλαστικής σακούλας στο οικοσύστημα.

Και επειδή οι απότομες αλλαγές είναι πάντα δύσκολες για το άλλοτε βολεμένο ελληνικό καταναλωτικό κοινό, προέκυψε η ιδέα της χρέωσης της σακούλας μέχρι αυτή να καταργηθεί τελείως. Τέσσερα λεπτά χρέωση. Τόσο υπολόγισαν πως μπορεί να αποζημιωθεί το περιβάλλον ανά σακούλα. Βέβαια, τα 0,04€ δεν καταλήγουν στο περιβάλλον ούτε άμεσα ούτε έμμεσα. Πάνε στον κρατικό μηχανισμό που -διορθώστε με αν κάνω λάθος- δεν έχει προβλέπει να αποδώσει τα όποια ποσά μαζέψει από αυτά τα 0,04 σε δράσεις υπέρ του περιβάλλοντος. Ως είθισται, καμία από τις εισφορές μας δεν διοχετεύεται εκεί που πρέπει ή θα έπρεπε.

Αυτό δε, που μου έκανε τρομερή εντύπωση, είναι η απόδειξη της φωτογραφίας αριστερά. Κάποιος πήγε και αγόρασε μία σακούλα από ένα φαρμακείο ή έκανε τα ψώνια του και μετά ζήτησε την σακούλα. Ο νομοταγής φαρμακοτρίφτης συνέλεξε τα τέσσερα λεπτά και έκοψε -ως έπρεπε- την απόδειξη! Κι εγώ... λίγο πριν ξεράσω κοροϊδεύοντας, αναρωτιέμαι αν ο φαρμακοποιός που έπραξε ορθά ήταν ο κανόνας και όχι η εξαίρεση του αστείου παραδείγματος. Αν δεν υπήρχε φοροδιαφυγή κι αν το κράτος απέδιδε τις εισφορές του ως έπρεπε, πόσο πολύ θα είχε αγγίξει η κρίση την Ελλάδα;

Ο προβληματισμός είναι δικός σας, μιας και εγώ... χρησιμοποιώ επαναχρησιμοποιούμενες σακούλες εδώ και τρία χρόνια! Και μην μπερδεύεστε με τη μέρα, σας λέω την αλήθεια... +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΩΘΗΣΕΙΣ ~ άλλο ένα θύμα του κατρούγκαλου και του ανθελληνικού μαρξιστικού και άθεου κράτους πέθανε ενώ περίμενε την σύνταξή του....

κείμενα προβληματισμού, από τα πιο εκλεκτά ιστολόγια της Ελλάδας

από: ΘΑΝΟΣ ΕΥΗ koukfamily

Γράφει ο Θάνος

Μια από τις καθημερινές ιστορίες των συνανθρώπων μας που υποφέρουν από τα ρεμάλια που κυβερνούν τον τόπο και παίζουν με τις ζωές μας....

Τα μνημονιακά ραγιαδικά κτήνη και οι υπογραφές τους στοιχίζουν ανθρώπινες ζωές...
Δημιουργούν οικογενειακές τραγωδίες....
Φτώχεια, ανεργία, κατασχέσεις, πλειστηριασμοί, απελπισία....

Ο κ. Τάσος ήταν ένας αξιοπρεπής οικογενειάρχης....
Δούλεψε δημόσιος υπάλληλος όλη του την ζωή με τιμιότητα και ευσυνειδησία...
Πλήρωσε στο ακέραιο τις ασφαλιστικές του εισφορές....
Κι έφθασε η στιγμή να βγει στην σύνταξη....
Οι συνάδελφοί του τον αποχαιρέτησαν κι εκείνος όλο κουράγιο είπε στην σύζυγό του ότι πλέον θα ζούσαν το υπόλοιπο του βίου τους μαζί.....

Δεν θα ξαναχρειαζόταν να πάει στην δουλειά....

Εκανε την αίτηση του για συνταξιοδότηση πριν δύο χρόνια στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους και περίμενε....

Ομως δεν υπολόγισε το με τί ρεμάλια έχουμε μπλέξει ως λαός....
Πέρασε ο πρώτος χρόνος και άρχισαν να τον ζώνουν τα μαύρα φίδια....
Οι λιγοστές οικονομίες τελείωσαν....
Κάποια μέρα του έκοψαν το ρεύμα στο σπίτι γιατί δεν πλήρωσε τον λογαριασμό...
Προσπάθησε να δανειστεί από φίλους και γνωστούς....
Αισθάνθηκε δύσκολα....

Ακόμα και τα τρόφιμα λιγόστευαν στο σπίτι....
Προσπαθούσε κι εκπλιπαρούσε το ΓΛΚ να του βγάλει έστω μια προκαταβολή....
Η απάντηση ήταν: "Ξέρετε από 1ης Ιανουαρίου έχει δημιουργηθεί ο ΕΦΚΑ (Ενιαίος Φορέας Κύριας Ασφάλισης) και το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους είναι υποχρεωμένο να δώσει στον ΕΦΚΑ την αρμοδιότητα των πληρωμών όλων των συντάξεων.... Ομως το ΓΛΚ δεν έχει δώσει αυτή την αρμοδιότητα για διαφόρους λόγους (μηχανοργάνωσης, διοικητικούς, γιατί ετσι μας γουστάρει κλπ)...
Ο Νόμος Κατρούγκαλου βλέπετε...."

Ο άνθρωπος τα άκουγε όλα αυτά με πόνο και απελπισία....
Ο καταραμένος Κατρούγκαλος είχε κάνει το "θαύμα" του...

Και η τραγωδία δεν άργησε να κορυφωθεί...
Η απελπισία, το άγχος και η ψυχική κατάθλιψη χτυπάει πολύ συχνά το ίδιο το σώμα του ανθρώπου....
Ο άτυχος συνάνθρωπός μας αρρώστησε....
Αρχισε να χάνει κιλά....
Η καρδιά του δέχθηκε ένα πλήγμα κι έφθασε στα πρόθυρα του θανάτου....
Οι γιατροί πάλεψαν να τον σώσουν και τον έσωσαν αρχικά.... νομίζοντας ότι απλά είχε κάποιο μεγάλο καρδιολογικό πρόβλημα....

Δημόσια νοσοκομεία στα μνημονιακά χρόνια κατοχής.... με τα μεγάλα κεφάλια να έχουν φύγει στο εξωτερικό....
Με τα μηχανήματα να μην δουλεύουν.... Με ιατροφαρμακευτικό υλικό να μην υπάρχει....
Με κακοπληρωμένους γιατρούς και νοσοκόμους....

Η κακή διάγνωση τον οδήγησε στο σπίτι του.... στο σπίτι χωρίς ρεύμα.... στο σπίτι χωρίς ελπίδα...
Ξανάπεσε όμως σύντομα και οδηγήθηκε πάλι στο νοσοκομείο....

Καλπάζων και επιθετικός μεταστατικός καρκίνος.... η νέα και ορθή διάγνωση...
Εχει προσβάλλει σχεδόν όλα τα βασικά όργανα....

Σήμερα μόλις 10-15 μέρες μετά την διάγνωση, ο άτυχος συνάνθρωπός μας ο κυρ Τάσος που είχε ονειρευτεί να ζήσει το υπόλοιπο του βίου του με την καλή του σύζυγο, απεβίωσε....
Δυστυχώς δεν είχε υπολογίσει το αρχικάθαρμα που λέγεται Κατρούγκαλος....
Δυστυχώς δεν είχε υπολογίσει ότι η Ελλάδα που ήξερε δεν υπάρχει πιά....
Δυστυχώς δεν είχε υπολογίσει ότι ούτε την πετσοκομένη σύνταξη από τα υπόλοιπα προηγούμενα μνημονιακά καθάρματα, δεν θα έπαιρνε έγκαιρα....

Αλλο ένα θύμα σου λοιπόν Κατρούγκαλε....
Απορώ πως θα κοιμάσαι τα βράδια με τόσες κατάρες που τρως κι εσύ κι όλα τα ρεμάλια που τσακίζεται τους συνανθρώπους μας....
Τους πατεράδες και τους παπούδες μας....

Ολους μας...

Λένε ότι επειδή είμαστε χριστιανοί δεν κάνει να καταριόμαστε τους ανθρώπους....
Σωστό...
Ομως ποιος θα το πει στους συγγενείς του κυρΤάσου;
Στα παιδιά του, στην γυναίκα του, στα εγγόνια του;

Κατρούγκαλε καλό σάπισμα.... κι εσύ κι όλοι όσοι δημιουργήσατε και συντηρείτε αυτό το αίσχος στην πατρίδα μας...

ΘΑΝΟΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΑΘΡΟΓΡΑΦΙΑ ~ τα πρότυπά σου ο οδηγός εξόδου απ' τον βούρκο της ζωής

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Ο κανόνας θέλει, στον τοίχο κάθε έφηβου να βρίσκεται μία αφίσα με το πρότυπο του. Ποδοσφαιριστές, τραγουδιστές, μοντέλα, ηθοποιοί ή και φανταστικοί ήρωες. Λίγο-πολύ ο τρόπος ζωής τους επηρεάζει όχι απαραίτητα την ζωή των νέων, όσο τους στόχους που θα θέσουν και τον τρόπο που θα επιδιώξουν να τους προσεγγίσουν.

Στην πραγματικότητα όλοι θέλουμε να γίνουμε ο διάσημος ποδοσφαιριστής με την αμύθητη αμοιβή όμως πάντα, υπάρχει και ένα λιγάκι πιο ρεαλιστικό πρότυπο στην ζωή μας που ίσως δεν το έχουμε συνειδητοποιήσει, ίσως μας συμβαίνει ασυναίσθητα. Για πολλά παιδιά αυτό το κρυφό πρόσωπο είναι κάποιος γονέας.

Κι εγώ θυμάμαι να λατρεύω τον Roberto Carlos, όμως τι πραγματικά θα μπορούσα να αξιοποιήσω από αυτόν τον κατά τ' άλλα σπουδαίο αθλητή; Η αλήθεια είναι πως μεγάλωσα βλέποντας κάποιες παραστάσεις από τον κατά δέκα χρόνια μεγαλύτερο αδερφό μου σε μια ηλικία που όμως ουδέποτε σπουδαιολόγησα αυτό που έβλεπα. Εκείνος έβγαινε με φίλους, εγώ δεν είχα καμία τέτοια πρόθεση. Εκείνος φλέρταρε κορίτσια, εγώ έπαιζα με παιχνίδια. Εκείνος φορούσε πουκάμισα και ακριβά παπούτσια, εγώ φόρμες με τα σήματα ομάδων.

Καμπόσα χρόνια μετά, εγώ και εκείνος συναντηθήκαμε ξανά στο εξωτερικό. Εκείνος ήταν ο διευθυντής μου, εγώ ο υφιστάμενος του. Στο έτος αυτής της επαγγελματικής συνύπαρξης γνώρισα το πιο σκληρό επαγγελματικό πρόσωπο. Ο αδερφός μου εξάντλησε την αυστηρότητα του, με προσέβαλε μπροστά σε κόσμο, με ειρωνεύτηκε, με αμφισβήτησε, με έκανε να δακρύσω και να θέλω να παραιτηθώ. Δεν το έκανα.

Και όταν αυτή η συνεργασία έληξε, ξεκίνησε μία άλλη πολύ σημαντική σελίδα στη ζωή μου. Μία νέα φάση για την οποία ήμουν τόσο έτοιμος που για μένα ήταν "βόλτα στην εξοχή". Ο αδερφός μου με έκανε επαγγελματία, με έκανε συνεπή, οργανωτικό, υπεύθυνο. Μου έδωσε εφόδια ζωής που δεν συναντάς στις μέρες μας. Μου έδωσε αρετές και ικανότητες που κανένας τραγουδιστής και κανένας αθλητής δεν μπορεί να σου δώσει.

Δεν έκατσε μαζί μου να συζητήσει για τα συναισθήματα ή τα προβλήματά μου. Ήταν πάνω απ' αυτό. Αισθάνομαι πως με έπιασε απ' τον λαιμό, με βούτηξε στον βούρκο και μου έδειξε πως αυτός είναι ο κόσμος, χωρίς καν να του το ζητήσω.

Επειδή πολλές φορές η ζωή είναι ένας βούρκος που πρέπει να διαβείς χωρίς αδιάβροχο και όταν το κάνεις δεν ξεχωρίζεις από τον διπλανό σου λόγω της βρωμιάς που σε έχει σκεπάσει, είναι σημαντικό να παραμείνεις ο ίδιος μέσα στις λάσπες. Γιατί κάποια γαμημένη στιγμή, βγαίνεις από τον βούρκο και τότε θα αναδειχθούν και πάλι τα πρότυπα σου... +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΩΘΗΣΕΙΣ ~ ς προστατεύσουμε όλοι τη γλυκερία. μπορεί να είναι το μέλλον μας

κείμενα προβληματισμού, από τα πιο εκλεκτά ιστολόγια της Ελλάδας

από: ΘΑΝΟΣ ΕΥΗ koukfamily

Του Δημήτρη Κωνσταντάρα

Αν δεν το προσέξατε στα δημοσιεύματα και – περιέργως- σε κάποιες αναφορές σε εκπομπές της τηλεόρασης, προσέξτε το τώρα: «Η Γλυκερία Σκάγκου έκλεψε τις εντυπώσεις στον Ημιμαραθώνιο της Αθήνας. Η 12χρονη αθλήτρια του Παλαιού Φαλήρου κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο στα 5 χιλιόμετρα».

Πολύ φοβάμαι ότι η είδηση αυτή θα «ξεκατινιαστεί» τις επόμενες μέρες από τα Μ.Μ.Ε. μόνο και μόνο επειδή το κοριτσάκι αυτό είναι μόνο 12 χρονών. Πολύ φοβάμαι ότι θα την φωνάζουν σε εκπομπές, θα την καλούν σε εκδηλώσεις, θα την ψάχνουν για…. δηλώσεις, θα την αναφέρουν μέσα σε υπερβολικά και επιπόλαια κείμενα μόνο και μόνο επειδή είναι μόλις 12 ετών. Και μόλις περάσει ένας μήνας, δυο μήνες, όταν θα της έχουν «διαλύσει» τον εγκέφαλο με υπερβολές, κραυγές και ψιθύρους, θα την ξεχάσουν. Γιατί δεν θα «πουλάει» πια. Θα την έχουν εγκαταλείψει έτσι όπως εγκαταλείπουν και πετάνε ένα λαχταριστό χάμπουργκερ που δεν το έχεις φάει έγκαιρα και κάποια στιγμή …παγώνει. Ή σαν ένα εξ ίσου λαχταριστό παγωτό που ενώ το τρως και το απολαμβάνεις, χτυπάει το κινητό, μιλάς ένα τέταρτο και μετά, το παγωτό έχει λιώσει.

Η Γλυκερία είναι κάτι πολύ πιο σημαντικό και από το χάμπουργκερ και από το παγωτό. Η Γλυκερία είναι ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ένα από τα υγιέστερα «άτομα» στην κοινωνία μας και πρέπει να προστατευτεί, να βοηθηθεί, να εξελιχθεί, να μεγαλώσει, να μεγαλουργήσει. Κι αν την αντιμετωπίσουμε με την ίδια αδιαφορία που αντιμετωπίζουμε πλέον τα πάντα, θα τη μετατρέψουμε σε ένα φρέσκο, ζουμερό λεμόνι που σε λίγα δευτερόλεπτα καταντά μια ακόμη στυμμένη λεμονόκουπα στον κάδο των σκουπιδιών.

Πόσους μήνες, πόσες εβδομάδες, πόσες μέρες ασχολούμαστε κραυγάζοντας, αποδοκιμάζοντας, έτοιμοι να βγάλουμε ο ένας το μάτι του αλλουνού για το γκολ και το οφσάιντ και το φάουλ στην Τούμπα, στη Λεωφόρο, στο ΟΑΚΑ, στο Καραισκάκη και έχουμε – για μιαν ακόμη φορά- αναγάγει το απαίσιο «τσίρκο» της κατάντιας του επαγγελματικού μας ποδοσφαίρου και το χαμηλό επίπεδο της καθοδηγούμενης μάζας των οπαδών σε μείζον πολιτικό, κοινωνικό, επιχειρηματικό, μέχρι και …ψυχιατρικό θέμα αλλά ΤΙΠΟΤΕ δεν έχει γίνει;

Ευχή και κατάρα σε όσους μπορούν: Ας μην την μετατρέψουμε αυτή τη 12χρονη ταλεντάρα σε υποψήφια στυμμένη λεμονόκουπα, σε υποψήφιο λιωμένο παγωτό, σε τηλεοπτικό συμπληρωματικό «θέμα των τριών λεπτών». Το κοριτσάκι αυτό από το Φάληρο, έχει οικογένεια, έχει προπονητή, έχει σχολείο, έχει φίλους και συμμαθητές, έχει μέλλον μεγάλο μπροστά του. Κι ένα κομμάτι απ΄ αυτό το μέλλον της Γλυκερίας μπορεί να γίνει και δική μας ελπίδα και δική μας χαρά και δική μας ανάταση σ αυτό το χαλασμένο κόσμο.

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ ~ όταν το πλάνο στραβώνει, συναντάς το αληθινό απεχθές πρόσωπό σου

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Κάθε άνθρωπος έχει ένα πλάνο στην ζωή του, μια φιλοσοφία. Γι' αυτό βλέπουμε κάποιους πολύ πετυχημένους καριερίστες, άλλους ακούραστους οικογενειάρχες και κάποιους κατ' επάγγελμα λωποδύτες. Είναι θεμιτό.

Συμβαίνει όμως, να πάει στραβά το πλάνο. Και αυτό δεν είναι σπάνιο. Μπορεί να μου άρεσε η ζωγραφική, όμως είμαι τόσο ατάλαντος στα καλλιτεχνικά που το μόνο που μπορώ να ζωγραφίσω είναι τη μούρη μου με φούμο. Πολλοί ονειρεύτηκαν καριέρες όμως έπεσαν πάνω στο τοίχος της ανεργίας ή σε άλλους νωρίτερους κακούς χειρισμούς που δεν τους επέτρεψαν να καταρτιστούν σωστά. Κάποιοι θέλησαν να γίνουν γονείς αλλά η υγεία τους δεν τους το επέτρεψε και προφανώς τα παραδείγματα είναι αμέτρητα.

Αυτό που λένε, πως μόνο όταν χάσεις κάτι αναγνωρίζεις την αξία του, δεν είναι απόλυτο, όμως ισχύει. Εγώ τυχαίνει βέβαια να αποτελώ λίγο εξαίρεση γιατί έχω την διορατικότητα να υποδύομαι τον εαυτό μου σε κάθε υποθετικό σενάριο όπου χάνω κάποιον ή κάτι. Έτσι, είμαι πάντα προετοιμασμένος για κάθε απώλεια, κάθε απρόοπτο, κάθε αναποδιά.

Πάντα;
Χμ... όχι. Πρόσφατα έχασα κάτι το οποίο μου κόστισε πολύ. Το αντικατέστησα γρήγορα και ενώ αυτό ήταν πολύ καλό, εγώ παρέμεινα δυσαρεστημένος, λυπημένος, κενός. Δεν ξέρω αν και για πόσο θα το έχω ακόμα, αυτό που ξέρω είναι πως κατάλαβα με αυτόν τον τρόπο πως ο άνθρωπος δεν αλλάζει. Ακόμα κι αν θέλει να αλλάξει, αν έχει την ευκαιρία μπροστά του, πάλι παραμένει ο ίδιος.  Τα λάθη, τα πάθη, τα κολλήματα. Το ποιος τα σέβεται, ποιος τα αντέχει... είναι ένα πολύ διαφορετικό σενάριο.

Και ξέρεις ο μόνος τρόπος να κρίνεις αντικειμενικά, ψυχρά και αυστηρά τον εαυτό σου, είναι όταν όλες οι δικαιολογίες (σου) τελειώνουν. Όταν πλέον δεν έχεις κάποιο πάτημα να σταθείς, τα επιτεύγματα στο βιογραφικό σου σβήνουν και οι αιτίες για τις οποίες αισθανόσουν μοναδικός ξαφνικά εξαϋλώθηκαν. Όταν χάνεις όλες σου τις σταθερές, είσαι σαν ένα σπίτι χωρίς θεμέλια, σαν το σπιτάκι με τα άχυρα που έφτιαξε το πρώτο γουρουνάκι στο γνωστό παραμύθι. Το μόνο που περιμένεις είναι ένα... φύσημα. Και να ξέρετε, στο δάσος όλο και κάποιο λύκο θα βρεις, στην πόλη όμως, υπάρχουν παντού... +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΩΘΗΣΕΙΣ ~ από τα μικρά βγάζεις συμπεράσματα και για τα μεγάλα!

κείμενα προβληματισμού, από τα πιο εκλεκτά ιστολόγια της Ελλάδας

από: ΘΑΝΟΣ ΕΥΗ koukfamily

Γράφει ο Ηλίας Ευαγγελόπουλος

Όλοι οι Έλληνες ευχόμαστε γρήγορα οι φυλακισμένοι στρατιωτικοί μας, να αθωωθούν και να επιστρέψουν ελεύθεροι πίσω στην πατρίδα.

Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να ασχοληθούμε με το συγκριμένο θέμα γιατί από τα μικρά βγαίνουν συμπεράσματα και για τα μεγάλα που έρχονται.

Από την πρώτη στιγμή η πολιτική ηγεσία, προσπάθησε να υποβαθμίσει το περιστατικό για να αποφύγει το πολιτικό κόστος βγάζοντας προς τα έξω λεπτομέρειες που τελικά αποδείχτηκαν παραπλανητικές και ψευδείς.

Δεν πέρασαν πολλές μέρες από το περιστατικό με τον εμβολισμό του λιμενικού σκάφους από την τούρκικη ακταιωρό στα Ίμια. Τότε άνοιξαν τα στόματα των πολιτικών μας λέγοντας μεγάλες κουβέντες, ότι την επόμενη φορά θα απαντήσουμε στην οποιαδήποτε τουρκική πρόκληση. Οι προκλήσεις όμως δεν έχουν πάντα το ίδιο περιεχόμενο! Μην περιμένεις δηλαδή από τον αντίπαλο να δρα πάντα με τον ίδιο τρόπο. Και ήρθε η νέα πρόκληση με την σύλληψη και την φυλάκιση των δύο στρατιωτικών μας και η πολιτική και στρατιωτική μας ηγεσία φάνηκαν απροετοίμαστες, ανέτοιμες και ανεπαρκείς.

Βέβαια από τον πρωθυπουργό της χώρας και τα περισσότερα μέλη της κυβέρνησης που οι άνθρωποι λόγω ιδεολογίας είναι απάτριδες δεν περιμένεις και κάτι περισσότερο. Μην περιμένεις από κάποιους να ενδιαφερθούν για κάτι που δεν αγαπούν. Θα γεννηθεί η απορία σε πολλούς: γιατί θέλουν να κυβερνήσουν κάτι που δεν αγαπούν; Αυτοί που κυβερνούν την Ελλάδα δεν ηγούνται μιας χώρας και ενός έθνους αλλά ενός χώρου και των κατοίκων του. Γιατί σκοπός τους δεν είναι να μεγαλουργήσει το έθνος και η χώρα αλλά να μεταβάλουν την χώρα σε γεωγραφικό χώρο και το έθνος σε ένα συνονθύλευμα λαών που θα τον κατοικούν.

Αυτός όμως που αποδείχτηκε κενός άνθρωπος είναι ο σημερινός υπουργός Εθνικής Άμυνας που θεωρούνταν από πολλούς, μεγάλος πατριώτης. Επειδή το θέμα δεν είναι για δημόσια παρουσίαση ειδικά τώρα που η χώρα βρίσκεται σε μια ιδιόμορφη εμπόλεμη κατάσταση θα πω μόνο το εξής. Ας ρωτήσει κάποιος δημοσιογράφος ή κάποιος βουλευτής με επερώτηση στη βουλή στην υπουργία Καμμένου, πόσοι από τους νεοσυλλέκτους που παρουσιάστηκαν στα κέντρα στράτευσης πήγαν για να κάνουν την στρατιωτική τους θητεία στα σύνορα και πόσοι δίπλα στα σπίτια τους.

Τα τελευταία περιστατικά απέδειξαν ότι η χώρα δεν διαθέτει προνοητικότητα και καλά αντανακλαστικά. Ποιος από τους σημερινούς πολιτικούς θα είχε τη δύναμη σήμερα να πει: “βυθίσατε το Χόρα”. Και αν αύριο η Τουρκία με μια αιφνιδιαστική επιχείρησή της, απαγάγει κάποιους Έλληνες οπλίτες από κάποιο μικρός ελληνικό νησί που οι Τούρκοι το θεωρούν γκρίζα ζώνη, ποιά θα είναι τότε η αντίδρασή μας;

Οπωσδήποτε η στρατιωτική ηγεσία θα έπρεπε να είχε πάρει τα μέτρα της ειδικά σε μια τέτοια τεταμένη περίοδος για να είχε αποφευχθεί το ανωτέρω γεγονός που προσωπικά δεν το θεωρώ ατυχές αλλά μεγάλη στρατιωτική ανεπάρκεια. Το θέμα είναι τα παθήματα να μας γίνονται μαθήματα!

Ο αμυντικός στρατηγικός σχεδιασμός μιας χώρας με απλά λόγια, σκοπεύει να μην δώσει στον αντίπαλο την ιδέα ότι «σε έχει του χεριού του». Αυτό ονομάζεται αποτρεπτική ισχύ. Το σίγουρο είναι ότι πλέον αυτό δεν ισχύει και μ’ αυτή τη διαπίστωση όσοι από τους πολιτικούς και τους στρατιωτικούς μας έχουν ακόμα μέσα στην καρδιά τους ψήγματα πατριωτισμού, να σχεδιάσουν τις από δω και πέρα κινήσεις τους.

Ηλίας Ευαγγελόπουλος
Οικονομολόγος

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΑΘΡΘΟΓΡΑΦΙΑ ~ ο φόβος μου. ο δικός σου;

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Η επιθυμία μου να γράψω για τον φόβο ξεκίνησε πριν χρόνια. Μία περίοδο μάλιστα πολύ ιδιαίτερη για μένα, καθώς δεν αισθανόμουν κανέναν φόβο. Υπέροχο να μην αισθάνεσαι φόβο! Μετά έρχονται παιδιά και άλλα πράγματα που εξαρτώνται από σένα οπότε ο φόβος γεννιέται ξανά.

Τι είναι όμως ο φόβος;

Αν ψάξετε λίγο, θα βρείτε αμέτρητα ψυχολογικά άρθρα και αναλύσεις από ειδικούς, όμως στο τέλος της ημέρας ο φόβος είναι κάτι πολύ προσωπικό. Και ξεκινάει από νωρίς, από την παιδική ηλικία. Συνεχίζει με άλλες μορφές στην εφηβεία, την ενηλικίωση και μέσα στο πέρασμα του χρόνου.

Πολλοί φοβούνται το ύψος, τους κλειστούς χώρους, το πλήθος, τη νύχτα, τη μοναξιά κλπ. Ο δικός μου πολύ ιδιαίτερος φόβος ξεκίνησε το 1992. Αποκριάτικη περίοδος. Αργά τη νύχτα είχα ξεμείνει ξύπνιος πριν καν φτάσω τα δέκα μου χρόνια. Ξαπλωμένος στον καναπέ σταματάω στο MEGA που εκείνη τη στιγμή προβάλλει μία ταινία με παιδάκια. "Ενδιαφέρον" σκέφτηκα και έμεινα να το παρακολουθώ. Δεν ήταν άλλη από την ταινία "It", η πρώτη μεταφορά του βιβλίου του King με τον τρομακτικό κλόουν την οποία παρακολουθούσα βουτηγμένος στον τρόμο μέχρι που έβαλε διαφημίσεις. Κανείς δεν μου έκλεισε την τηλεόραση κι εγώ δεν έκανα το αυτονόητο που ήταν να αλλάξω κανάλι. Μπήκα στο δωμάτιο μου για να πάρω το αρκουδάκι μου και να το έχω αγκαλιά για τη συνέχεια του μαρτυρίου μου, όμως νωρίτερα στο παιχνίδι μου είχα φορέσει στο αρκουδάκι μία μάσκα κλόουν. Αντιλαμβάνεστε την αντίδραση μου, ε; Έτρεξα γρήγορα πίσω στον καναπέ με την καρδιά μου να χτυπά δυνατά. Αυτό ήταν: δεν δέχτηκα ποτέ ξανά τους κλόουν ως κάτι θετικό. Ο φόβος μετριάστηκε, έφυγε, η αντιπάθεια έμεινε.

25 χρόνια μετά, ένα άλλο πολύ προσωπικό συμβάν, μία λίγο προσωπική τραγωδία, δημιούργησε μία νέα φοβία. Το σκοτάδι! Το σκοτάδι για μένα ήταν σύμμαχος, ήταν φίλος, ήταν εργαλείο και ξαφνικά έγινε φόβος! Ένιωσα ότι κάποιος με κυνηγούσε σε κάθε έκθεση στο σκοτάδι, άρχισα να ανάβω φώτα στην πολυκατοικία, να έχω ανάγκη από φως. Δεν σας κρύβω πως σήμερα, σχεδόν τρεις μήνες μετά και άπειρες εκθέσεις στο σκοτάδι έχω αρχίσει να ανακτώ τον παλιό μου εαυτό, όχι όμως χωρίς κόστος.

Ο φόβος είναι ένα συναίσθημα που κρατάει τον άνθρωπο ταπεινό, τον κρατάει "μικρό". Ίσως γι' αυτό λένε πως ο φόβος είναι και ένδειξη σεβασμού. Ας θυμίσω τον "φόβο Θεού". Ναι, υπάρχουν άνθρωποι που δεν φοβούνται όμως δεν είναι για πάντα. Το ένιωσα από πρώτο χέρι. Επίσης λένε πως για να νικήσεις τον φόβο σου πρέπει να τον αντιμετωπίσεις. Πρέπει να εκτεθείς σε αυτόν. Νομίζω πως ισχύει. Νομίζω πως το έκανα και το κατάφερα. Θα προσθέσω όμως ότι ο φόβος είναι ύπουλος. Δεν έχει σχέση με την φοβία που συνήθως είναι μία ασθένεια γνωστή και σταθερή. Μπορεί να έρθει και να σε καθηλώσει, να σε κυριεύσει χωρίς να είσαι προετοιμασμένος.

Δεν είναι κακό να φοβάσαι. Μάλιστα θέλει κότσια να παραδεχθείς τον φόβο σου. Ο φόβος δεν σε κάνει αδύναμο. Η προσπάθεια για να τον νικήσεις όμως σε κάνει δυνατό. Εσύ τι φοβάσαι; +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΩΘΗΣΕΙΣ ~ το δικαίωμα στην πολιτική ανυπακοή

κείμενα προβληματισμού, από τα πιο εκλεκτά ιστολόγια της Ελλάδας

από: ΘΑΝΟΣ ΕΥΗ koukfamily

Γράφει η Μαίρη Καρά

Βρισκόμαστε σαν λαός ένα βήμα πριν απ' τον γκρεμό και συνεχίζουμε να λειτουργούμε όπως έχουμε συνηθίσει από… αρχαιοτάτων χρόνων. Η δυστυχία που μας επέβαλλαν στην ζωή μας οι φορομπηχτικές απαιτήσεις των αριστερόστροφων πολιτικάντηδων, δυστυχώς ακόμα δεν μας έχουν ΑΦΥΠΝΙΣΕΙ!
     Εάν δεν αλλάξουμε νοοτροπία και οπτική για τις κυβερνητικές παρανομίες… δεν μας βλέπω καλά… όσους τουλάχιστον συνεχίζουν να αδιαφορούν για το μέλλον του Εθνους μας! Αν η αδιαφορία είναι μέσα στην φύση τους… ας την κρατήσουν για τον εαυτό τους και δικαίωμά τους. Όταν όμως έχει αρνητικό αντίκτυπο σ' όλο τον ελληνικό λαό… χάνουν το ΔΙΚΑΙΩΜΑ!
     Είμαστε ιστορικό ΕΘΝΟΣ με ΙΔΑΝΙΚΑ… δηλαδή ήμασταν, μέχρι που οι επεκτατικές βλέψεις των επικυρίαρχων μάς έβαλαν στο στόχαστρο για… ΑΦΑΝΙΣΜΟ. Κι ενώ εμείς κοιμόμασταν εφησυχασμένοι… αυτοί σχεδίαζαν μανιωδώς την διαφθορά της κοινωνίας μας και τον διαμελισμό της χώρας μας. Και ιδού η κατάληξή μας. Μας κομματιάζουν εδαφικά και εθνικά, γιατί ο στόχος είναι η ΕΛΛΑΔΑ και μάλιστα χωρίς τους ΕΛΛΗΝΕΣ!
      Για να καταλάβουν οι "υπηρέτες μας", πως δεν… κοιμόμαστε πλέον κι είμαστε ικανοί να τους στείλουμε εκεί που τους αξίζει… πρέπει πρώτα εμείς σαν πολίτες, να αναγνωρίσουμε τις ευθύνες μας και να αναλάβουμε το χρέος μας προς την πατρίδα μας με ΓΕΝΙΚΗ ΑΝΥΠΑΚΟΗ στις παράνομες απαιτήσεις τους. Να μην δεχόμαστε να υποτιμούν τη νοημοσύνη μας και να μην εκτελούμε παράτυπες εντολές των ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ ΤΟΥΣ!
     Εχουμε σαν λαός το ΔΙΚΑΙΩΜΑ στην ΑΝΥΠΑΚΟΗ και θα το απαιτήσουμε, αν καταφέρουμε να ξεπεράσουμε τις φοβίες μας.  Αν δεν δεχόμαστε παθητικά τις αντισυνταγματικές εντολές της ανθελληνικής κυβέρνησης. Αν όλοι μαζί αποφασίσουμε να διατηρήσουμε αυτή την τακτική μέχρι τέλους! Ετσι θα έχουμε πιθανότητες να ΑΠΑΛΛΑΓΟΥΜΕ απ' τους προδότες και να αναστρέψουμε την φθίνουσα πορεία της ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΜΑΣ.
     Αν ξεπεράσουμε τον φόβο για τις τυχόν αρνητικές συνέπειες κι αποφασίσουμε ενωμένοι να ΑΝΤΙ-ΣΤΑΘΟΥΜΕ, τότε η Δαμόκλειος Σπάθη θα πέσει στα κεφάλια των ανθελλήνων εξουσιαστών. Μόνο  έτσι θα τιμωρηθούν οι ΠΡΟΔΟΤΕΣ και οι άλλοι λαοί θα μάς μιμηθούν, επειδή οι ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΟΛΜΗΣΑΝ!

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ~ it's my party

 you've got to take this moment στο +yannidakis

Τα γενέθλια, για πολλούς, είναι μια γλυκόπικρη μέρα που έρχεται με το «έτσι θέλω» για να σου θυμίσει ότι μεγαλώνεις και κάθε ένας χρόνος που προστίθεται στην ενήλικη ζωή σου σε επιφορτίζει με περισσότερα βάρη και άγχη. ...'Ντάξει, εκτός αν είσαι κάτω από 18. Τότε όλα είναι πιο ροζ και χαρωπά.

Θυμάμαι τη μελαγχολία που είχα όταν έκλεισα τα 18. Ένιωθα σαν να είχα χάσει τη Γη κάτω από τα πόδια μου. Η ξενέρα ήταν ολοφάνερη στο φρέσκο, ροδαλό μου προσωπάκι. Πρέπει να μην είχα σβήσει τούρτα... Ειλικρινά δε θυμάμαι. Νομίζω ότι έχω να σβήσω τούρτα από τα 17. Δε διασκεδάζω τα γενέθλιά μου. Αυτό που συνήθως μου αρέσει να κάνω είναι να μαζεύω λίγους φίλους «για το καλό». 

Τα πιο ωραία δώρα γενεθλίων τα λαμβάνω από την αδελφή μου. Πάντα βρίσκει κάτι έξυπνο και γουστόζικο. Μια χρονιά επιχείρησε να μου κάνει έκπληξη αλλά δεν της βγήκε γιατί ήμουν σε μετεφηβικό στάδιο παραξενιάς και απλώς δεν έσβησα την τούρτα που είχε αγοράσει γιατί την ώρα της έκπληξης είχα βγει από το ντους και είχα βρεγμένα μαλλιά. Πόσο το μετάνιωσα. Τι ξινό κορίτσι που ήμουν!

Τα πιο τέλεια γενέθλια, αναμφισβήτητα ήταν όταν έγινα 11 χρονών, το 2006. Είχαν πέσει Καθαρά Δευτέρα, όπως και όταν γεννήθηκα. Κανονίσαμε να πάμε οικογενειακά με φίλους μας στο Τατόι για να κάνουμε πικ-νικ με σαρακοστιανά. Είχαμε μαζί χαρταετούς αλλά δεν είχε αρκετό αέρα εκείνη την ημέρα, οπότε δεν πολυασχοληθήκαμε. Τα παιδιά είχαμε πάει στο δάσος για «εξερεύνηση». Ήμασταν μέσα στη λάσπη γιατί έριχνε ψιλόβροχο. Τελικά δε βρήκαμε κανένα σπάνιο είδος δηλητηριώδους σαλιγκαριού, ούτε δηλητηριωδών μανιταριών. Απογοήτευση!

 Όταν επιστρέψαμε πίσω, οι γονείς μου είχαν πάρει μια λευκή τούρτα για να σβήσω. Την έβγαλε η μαμά από το πορτμπαγκάζ, άναψε τα κεράκια και με φώναξε να πάω κοντά για να μου πουν το τραγουδάκι. Αυτή η στιγμή είναι η πιο γλυκιά στιγμή γενεθλίων και μία από τις πιο ευτυχισμένες στο σύνολο των παιδικών μου χρόνων.

Ευχή μου να μετράω τα σημαντικά και να αφήνω πίσω τα ασήμαντα! Να είμαι κοντά με όσους με συντροφεύουν και με αγαπούν! Χρόνια πολλά στις πιο χαρούμενες στιγμές!

Θα με βρεις εδώ: G+: Nastazia A

                            FB:  Anastasia Papadaki

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ ~ μια ανελέητη διαδρομή αυτογνωσίας

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Μεσάνυχτα. Βγαίνω απ' το γραφείο μου, κλειδώνω και κατευθύνομαι στη θέση που έχω σταθμεύσει το αυτοκίνητο μου. Εκεί, διαπιστώνω πως άφησα το κλειδί στο γραφείο και ενώ γυρνάω πίσω για να το πάρω, τελικά με μία χαρακτηριστική απλότητα προσπερνάω το γραφείο και συνεχίζω να περπατάω. Σχεδόν χωρίς να το σκεφτώ, έχω αποφασίσει απόψε να περπατήσω ως το σπίτι, όσο χρόνο κι αν μου πάρει.

Ήδη από τα πρώτα εκατό μέτρα οι πρώτες ενστάσεις βασανίζουν το μυαλό μου, το αγύμναστο σώμα μου ξεκινάει να διαμαρτύρεται, το βρώμικο πεζοδρόμιο ενοχλεί την ευθεία πορεία μου και κάπως έτσι αποκτώ τους πρώτους μου ενδοιασμούς, σκεφτόμενος την απόσταση και την διαδρομή για τον τελικό προορισμό.

Και είναι εκείνη η στιγμή που μια γάτα ξεπετάγεται από το πουθενά προσπαθώντας να χωθεί κάτω από τον φράχτη μιας παρακείμενης αλάνας, πιέζοντας τόσο το σώμα της που ολάκερη η πλάτη της σκίστηκε από τις άγριες άκρες του φράχτη. Σκέψου τον φόβο της που δεν λογίστηκε καν ένα εναλλακτικό πλάνο διαφυγής την τελευταία στιγμή.

Λίγο πιο πέρα εκεί στην καινούρια καφετέρια -που όλο λέω να επισκεφτώ, όταν αξιωθώ να πάω για έναν καφέ- παραδίπλα, ένα ζευγάρι ανταλλάζει ζεστά φιλιά σε μία κρύα νύχτα. Η κοπέλα σκύβει στο πλάι του λαιμού του νεαρού και απαλά αγγίζοντας τα χείλη της, τον αναγκάζει να κλείσει τα μάτια απ' την απόλαυση!

Την όμορφη στιγμή διακόπτει ένας νεαρός που φοράει κουκούλα. Αν και νέος, το πρόσωπο του είναι πολύ ταλαιπωρημένο απ' τις καταχρήσεις. Έχει ταχύ βήμα και μόνο όταν φτάνει μπροστά απ' το ζευγάρι επιβραδύνει λίγο ρίχνοντας μια κλεφτή ματιά. Τι να σκέφτεται άραγε; Να θυμάται έναν παλιό ή ανεκπλήρωτο έρωτα; Να τα βάζει με τον εαυτό του για την τροπή της ζωής του που ουδέποτε θα έχει στιγμιότυπα σαν αυτό του ζευγαριού;

Και κάπως έτσι φτάνω στο τρίτο φανάρι που συναντώ. Είναι κόκκινο για τους πεζούς. Ευκαιρία για ξεκούραση, σκέφτομαι, όμως βλέποντας τρία διπλανά μου μηχανάκια να παραβιάζουν το επίσης κόκκινο για τα αυτοκίνητα, άλλος πιο γρήγορα, άλλος με μερικές επιφυλάξεις, εκεί... εξοργίζομαι! Πάντα το παθαίνω αυτό όταν βλέπω άλλους να παραβιάζουν τον Κ.Ο.Κ. αλλά τώρα θυμάμαι πως είμαι απλά ένας πεζός που ήδη βρίσκεται πολύ μακριά από εκείνους. Καταπίνω την οργή μου και συνεχίζω.

Παρά την ώρα -καμπόσο μετά τα μεσάνυχτα- παρατηρώ πως αρκετοί πεζοί διασχίζουν τον δρόμο. Έχει πολύ ενδιαφέρον να τους κοιτάζω βαθιά στα μάτια προσπαθώντας να καταλάβω ποιοι είναι οι βιαστικοί, ποιοι οι τρομαγμένοι, ποιοι το απολαμβάνουν και ποιοι απλά δίνουν βαρύτητα στις σκέψεις ή τον προορισμό τους.

Καμιά φορά, παρατηρώντας τους άλλους, μπορείς να είσαι πιο αντικειμενικός για τον εαυτό σου. Μπορείς να μάθεις πράγματα για το "εγώ" σου, ας πούμε να κατατάξεις τον εαυτό σου σε μία από τις κατηγορίες που έφτιαξες για τους άλλους. Όταν βγάλεις μερικά συμπεράσματα, θα δεις ότι θα έχεις και αρκετά αρνητικά να σημειώσεις και τότε είναι δική σου επιλογή το αν θα τα θάψεις ή θα αποφασίσεις να τα αντιμετωπίσεις. Πρώτα όμως θα πρέπει να αφήσεις το αμάξι και να περπατήσεις.. +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΩΘΗΣΕΙΣ ~ άθεοι όλοι οι νέοι υπουργοί. δεν ορκίστηκε κανείς!!! ως πότε θα έχουμε αυτά τα ξένα με τον ελληνισμό άτομα σε κυβερνητικά πόστα;

κείμενα προβληματισμού, από τα πιο εκλεκτά ιστολόγια της Ελλάδας

από: ΘΑΝΟΣ ΕΥΗ koukfamily

Γράφει ο Θάνος

Η είδηση:

Με τη λέξη «δηλώνω» - αντί για «ορκίζομαι» και χωρίς την παρουσία εκπροσώπου της Εκκλησίας πραγματοποιήθηκε η ορκωμοσία των νέων στελεχών της κυβέρνησης.

Πρόκειται για άθεους υπουργούς οι οποίοι θέλουν με την κίνησή τους αυτή να το δηλώσουν δημοσίως.

Η ορκωμοσία των νέων υπουργών έγινε λίγο μετά τις 12:30 στο Προεδρικό Μέγαρο, χωρίς την παρουσία εκπροσώπου της Εκκλησίας, αφού τα νέα μέλη της κυβέρνησης ορκίστηκαν πολιτικά και όχι θρησκευτικά.

Τα νέα μέλη της κυβέρνησης που βρέθηκαν ενώπιον του Προκόπη Παυλόπουλου είναι ο Γιάννης Δραγασάκης, ο Φώτης Κουβέλης, ο Δημήτρης Βίτσας, η Μερόπη Τζούφη, ο Νάσος Ηλιόπουλος και ο Κωνσταντίνος Στρατής.

(απόσπασμα από ΕΔΩ)

ΣΧΟΛΙΟ

Καταρχήν γιατί το λένε όλοι ορκωμοσία....
Αφού κανείς δεν ορκίστηκε....
Να το λένε κάτι άλλο....

Τελετή ανάληψης καθηκόντων, διαπίστευση κλπ.... Οχι όμως ορκωμοσία...

Το θέμα λοιπόν αγαπητοί μου φίλοι, δεν είναι ότι όλοι αυτοί ΔΕΝ ΟΡΚΙΣΤΗΚΑΝ....
Είναι δικαίωμα τους και σίγουρα το να ορκιστούν, ενώ είναι άπιστοι θα ήταν ίσως και υποκριτικό και χειρότερο...
Το θέμα είναι ότι εδώ είμαστε μια Ορθόδοξη Χριστιανική χώρα. Το 95% των Ελλήνων δηλώνουν Χριστιανοί Ορθόδοξοι ασχέτως του τι πιστεύει ο κάθενας στο μυαλό του...
Μια φορά δεν είμαστε άθεοι...
Γιατί λοιπόν ανεχόμαστε να υπάρχουν τόσα πολλά άθεα στελέχη στην κυβέρνηση;

Γιατί ανεχόμαστε να μπορεί να υπάρχει αυτού του είδους ή αντισυνταγματική ορκωμοσία;
Μπορεί να έβαλαν διατάξεις και να θεσμοθέτησαν τον "πολιτικό όρκο" αλλά ούτε καν αυτός δεν είναι όρκος...

Τι θα πει "δηλώνω";
Εδώ δηλώνει ο καθένας ότι γουστάρει.... κι αύριο το ξεδηλώνει, τροποποιώντας απλά την αρχική του δήλωση...
Ούτε στα μικρά παιδιά (που κάνουν εκείνα τα συμπαθέστατα και φυλάνε σταυρό) δεν περνάνε αυτές οι μαρξιστικές ηλιθιομάρες ψευτοπροοδευτισμού...

Από αιώνων στην πατρίδα μας οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι δημόσιοι λειτουργοί, οι στρατιωτικοί, οι επιστήμονες και γενικά όλοι όσοι καλούνται να υπερασπίσουν τα δίκαια της πατρίδας και του έθνους μας ορκίζονται...

Αυτοί όλοι οι τύποι τι είναι;
Πως βρέθηκαν στην εξουσία;
Τι λάθη κάναμε και τώρα τα λουζόμαστε;

Υπάρχουν περιθώρια διόρθωσης ή το πράγμα όσο πάει θα χειροτερεύει;

Οπως είναι φυσικό όλοι αυτοί οι "δηλωσίες" εφόσον δεν έχουν ορκιστεί έχουν κι έναν λόγο παραπάνω να κάνουν ότι τους καπνίσει κατέχοντας θέσης εξουσίας....
Παλιά οι δικαστές λέγανε τους απατεώνες και διεφθαρμένους δημοσίους λειτουργούς, επίορκους....
Τώρα αυτό δεν μπορεί καν να λεχθεί....

Οι προδότες κατάφεραν να αφαιρέσουν μια εκ των κατηγοριών (και ίσως την σημαντικότερη) εναντίον τους...

Τώρα πια δεν είναι κανείς τους επίορκος... διότι απλούστατα ποτέ δεν ορκίστηκε....

Φανταστείτε τι αμίμητες καταστάσεις θα ζούσαμε αν όλα αυτά γίνονταν ας πούμε το 1821...
Να ερχόταν ο Παπαφλέσσας ας πούμε στον Δραγασάκη και να του έλεγε:
- Για να μπείς στην Φιλική Εταιρεία και να οργανώσουμε την Επανάσταση του Γένους πρέπει να ορκιστείς.... (με εκείνον μάλιστα τον φοβερό και τρομερό όρκο.... αν δεν τον έχετε διαβάσει είναι ΕΔΩ)
Και ο Δραγασάκης να απαντούσε:
- Δεν γίνεται, εκ πρώτης είμαι άθεος και δεύτερον δεν πιστεύω ότι υπάρχει κανένα Γένος.... είμαι διεθνιστής...

Ποια θα ήταν η αντίδραση του Παπαφλέσσα;

Ποιος λοιπόν θα το πίστευε ότι, μετά από τόσο αίμα και αγώνα για την ελευθερία αυτά τα σιχαμερά ανδρείκελα πριν καν κλείσουν 200 χρόνια από την εθνεγερσία θα βρίσκονταν στην εξουσία....

ΘΑΝΟΣ

ΥΓ. Ειρωνεία της ιστορίας.... Ο άθεος διενθιστής Κουβέλης έγινε υφυπυργός του "φιλοχρίστου ημών στρατού"....

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ ~ η αποκαθήλωση της αγάπης και λοιπά σαλιαρίσματα

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Είχα πάντα μια θεωρία για τα ζευγάρια πως περνάνε από ένα στάδιο που θέλει τον έρωτα να γίνεται αγάπη, αυτή συντροφικότητα και κάπως έτσι να ωριμάζει κάνοντας τον κύκλο της, ωστόσο είναι χρήσιμο να διευκρινίσουμε πως η μετάβαση από το ένα στάδιο στο άλλο είναι δύσκολη και διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο. Μπορεί λοιπόν να είναι ομαλή σε ένα ζευγάρι και σε ένα άλλο όχι. Μπορεί κάποιος να είναι έτοιμος για την μετάβαση στο επόμενο στάδιο και κάποιος άλλος, όχι.

Ωστόσο, πλέον δεν είμαι απόλυτος. Είναι πολύ πιθανό τα στάδια αυτά να παρουσιάζονται με διαφορετική σειρά. Μπορεί -λόγου χάριν- να έρχεται πρώτα η αγάπη και μετά ο έρωτας. Πρώτα η συντροφικότητα και μετά η αγάπη. Όλα αυτά ποικίλουν ανάλογα με την ηλικία κάποιου, τις συνθήκες γνωριμίας και επαφής και φυσικά τις ανάγκες και τους στόχους.

Όλος ο κόσμος πάντως δίνει μεγάλη βάση στην αγάπη, την θεωρεί προαπαιτούμενο μιας καλής σχέσης και βάζει αυτό το στοιχείο πρώτο όλων. Και κάπως έτσι, η αγάπη κατέληξε να είναι ένα τετριμμένο, ένα δεδομένο και μεταξύ μας, πρέπει να είσαι ένας κακός άνθρωπος για να μην την έχεις μέσα σου. Οπότε γιατί αντί για δεδομένο και αυτονόητο κατέληξε να συγκεντρώνει αυτό όλο το ενδιαφέρον;

Και αφού όλοι έχουμε την αγάπη μέσα μας τότε γιατί είναι δύσκολο να ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις μιας σχέσης;

Η απάντηση νομίζω δεν είναι όσο εντυπωσιακή όσο θα πιστεύατε. Καταλήγω λοιπόν, πως η αγάπη είναι υπερτιμημένη. Από μόνη της δεν αρκεί. Η... σκέτη αγάπη δεν λύνει προβλήματα, δεν εφαρμόζει πρακτικές, δεν προϋποθέτει προσπάθειες, δεν ξεκινάει τον σχεδιασμό μιας επόμενης μέρας, όπως και δεν είναι ικανή να σταματήσει την διάλυση μιας σχέσης ή μιας συνεργασίας.

Οπότε -αναρωτιέμαι εγώ- γιατί όλοι κρυβόμαστε πίσω από το μαξιλάρι της δικαιολογίας που μας προσφέρει η αγάπη; Μου ακούγεται κάπως υποκριτικό όλο αυτό. "Σ' αγαπάω, αλλά"... Μήπως με αφορμή την αγάπη βρήκαμε έναν τρόπο να σαλιαρίζουμε ώστε να τα έχουμε καλά με τον εαυτό μας σε περίπτωση που κάτι στραβώσει; Να μπορούμε να πούμε: "μα εγώ σε αγαπάω, όμως"... Μήπως η αγάπη πολύ απλά δεν αρκεί από μόνη της; Καμιά αγάπη δεν μου πλήρωσε το δάνειο και καμιά αγάπη δεν με έκανε φοβερό μπαμπά στα μάτια των παιδιών μου. Με καμία αγάπη δεν εντυπωσίασα κάποια κοπέλα και με σκέτη αγάπη δεν γιόρτασα καμία επέτειο.

Εσείς λοιπόν, αγαπάτε. Εγώ θα δουλεύω. Αυστηρά, ορθολογικά, με πρόγραμμα και με συνέπεια. +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »