μια εικόνα ισούται με χίλιες λέξεις. Πόσες απ' αυτές φτιάχνουν έναν προβληματισμό;
Να μην ξεχνάμε πως κάπου εκεί από κάτω μαίνεται ένας πόλεμος ο οποίος μοιάζει και έτσι... +Yanni Spiridakis
Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου 2016
Κυριακή 4 Δεκεμβρίου 2016
ΕΡΩΤΗΜΑ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ ~ ποια είναι η σημερινή κρίση στην ελλάδα
Μαζευτήκαμε στο +yannidakis
και αναρωτηθήκαμε ποια είναι η μεγαλύτερη κρίση που μαστίζει σήμερα την Ελλάδα. Παρακάτω, οι δικές μας απόψεις και λίγο πιο κάτω η ηλεκτρονική ψηφοφορία για να ψηφίσεις. Εσύ λοιπόν, τι λες;
και αναρωτηθήκαμε ποια είναι η μεγαλύτερη κρίση που μαστίζει σήμερα την Ελλάδα. Παρακάτω, οι δικές μας απόψεις και λίγο πιο κάτω η ηλεκτρονική ψηφοφορία για να ψηφίσεις. Εσύ λοιπόν, τι λες;
ο Γιάννης Σπυριδάκης
Η σημερινή κρίση της Ελλάδας είναι χωρίς αμφιβολία η οικονομική. Τα προβλήματα με τους τούρκους και γενικά τους γείτονες προϋπήρχαν. Ζητήματα με το μεταναστευτικό είχαμε πολλές φορές ακόμα στην μακρά ιστορία μας, ενώ η κακιά νοοτροπία του έλληνα ήταν πάντοτε δεδομένη. Αν δεν ήταν δεν φτάναμε στο σημείο που έχουμε φτάσει σήμερα. Είναι το οικονομικό το οποίο ξαφνικά μας απογύμνωσε σαν κράτος, σαν οικογένειες, σαν άτομα. Αυτό έβγαλε στην επιφάνεια, την πνευματική δυσωδία και την πολιτική αστοχία που υπάρχει εδώ και πολλά-πολλά χρόνια... +Yanni Spiridakis
Η σημερινή κρίση της Ελλάδας είναι χωρίς αμφιβολία η οικονομική. Τα προβλήματα με τους τούρκους και γενικά τους γείτονες προϋπήρχαν. Ζητήματα με το μεταναστευτικό είχαμε πολλές φορές ακόμα στην μακρά ιστορία μας, ενώ η κακιά νοοτροπία του έλληνα ήταν πάντοτε δεδομένη. Αν δεν ήταν δεν φτάναμε στο σημείο που έχουμε φτάσει σήμερα. Είναι το οικονομικό το οποίο ξαφνικά μας απογύμνωσε σαν κράτος, σαν οικογένειες, σαν άτομα. Αυτό έβγαλε στην επιφάνεια, την πνευματική δυσωδία και την πολιτική αστοχία που υπάρχει εδώ και πολλά-πολλά χρόνια... +Yanni Spiridakis
ο Βασίλης Αναστασιάδης
με διαφορά είναι ο ξεπεσμός της νοοτροπίας του Έλληνα. Και μάλιστα, δεν είναι ξεπεσμός, αλλά φυσιολογική πορεία μιας και ο μέσος Έλληνας πάντοτε ήταν έτσι. Άπλα, όταν οι αγελάδες ήταν παχιές δεν φαινόταν. Τώρα, βγάζει προς τα έξω το χειρότερο του πρόσωπο και αυτό θα χρειαστεί 1-2 γενιές Ελλήνων για να φύγει! +Vassilis Anastasiadis
η Ελένη Γκιόκα
Νομίζω πως όλα τα προβλήματα της χώρας είναι λίγο-πολύ κατά κάποιο τρόπο αλληλένδετα, αλλά το μεγαλύτερο ίσως όλων είναι η οικονομία. +el. gk.
η Ελίνα Ιωάννου
Θεωρώ ότι η κυριότερη κρίση παραμένει η κοινωνική, η οποία συνδέεται με τη νοοτροπία και τις πρωταρχικές αξίες του νεοέλληνα. Αν έρθουμε ένα βήμα πιο κοντά στο να ξεπεράσουμε αυτήν την μορφή κρίσης, θα έρθουμε ένα βήμα πιο κοντά στην εύρεση λύσης για τις υπόλοιπες. +Elina Ioannou
η Κωνσταντίνα Τσιακαλάκη
Παρόλο που όλα μοιάζουν να συνδέονται άρρηκτα μεταξύ τους, πιστεύω πως μητέρα όλων των κρίσεων που μας χτυπάνε (αλύπητα) σαν χώρα είναι η κρίση πολιτισμού και αξιών. Τη στιγμή που σταματήσαμε να έχουμε ταυτότητα, γυρίσαμε την πλάτη σε σημαντικά ιδανικά και υιοθετήσαμε ένα μοντέλο ζωής μακριά από τα ουσιώδη, το πνεύμα κτλ, εκείνη τη στιγμή επιλέξαμε το γεμάτο επιμέρους κρίσεις παρόν που ζούμε τώρα. +Kωνσταντίνα Πορφυρού
ο Βαγγέλης Επισκόπου
Αν και όλα τα προβλήματα που παραθέτονται στο Ερώτημα του Δεκεμβρίου είναι εξίσου σοβαρά και σημαντικά, θα ήθελα να επικεντρωθώ στο προσφυγικό. Πρόβλημα το οποίο αγγίζει την χώρα μας τόσο σε συναισθηματικό, όσο και ιστορικό επίπεδο. Αισθάνομαι τεράστια ικανοποίηση που μπορώ να συνεισφέρω με το δικό μου μικρό λιθαράκι, μέσα από την δουλειά μου. +Vaggelis Episkopou
η Έλενα Αλεφαντινού
Η μεγαλύτερη κρίση στην Ελλάδα είναι η νοοτροπία του νεοέλληνα - εκείνη η νοοτροπία που κληρονόμησε εξ Ανατολής! Η νοοτροπία αυτή είναι που οδήγησε σε όλα τα υπόλοιπα και αυτή είναι που εμποδίζει τους νεοέλληνες να παραδεχτούν τα λάθη τους. Από την ημέρα ιδρύσεως του νεοσύστατου ελληνικού κράτους -εκεί στα 1831- οι Έλληνες άρχισαν να "τρώγονται" μεταξύ τους! Έκτοτε, ενωμένοι στους πολέμους και διασπασμένοι στην ειρήνη είναι πραγματικά απορίας άξιο πως επιβιώσαμε ως σήμερα, με μεγαλύτερο τίμημα των "εμφυλίων συγκρούσεων και διαφωνιών" -ως τώρα- εκείνο της μικρασιατικής καταστροφής! Ας ελπίσουμε οτι η γενιά της μεταπολιτευσης θα είναι και η τελευταία που θα έχει συντηρήσει ανατολικές νοοτροπίες... +Elena Alefantinou
η Ελίνα Ιωάννου
Θεωρώ ότι η κυριότερη κρίση παραμένει η κοινωνική, η οποία συνδέεται με τη νοοτροπία και τις πρωταρχικές αξίες του νεοέλληνα. Αν έρθουμε ένα βήμα πιο κοντά στο να ξεπεράσουμε αυτήν την μορφή κρίσης, θα έρθουμε ένα βήμα πιο κοντά στην εύρεση λύσης για τις υπόλοιπες. +Elina Ioannou
η Κωνσταντίνα Τσιακαλάκη
Παρόλο που όλα μοιάζουν να συνδέονται άρρηκτα μεταξύ τους, πιστεύω πως μητέρα όλων των κρίσεων που μας χτυπάνε (αλύπητα) σαν χώρα είναι η κρίση πολιτισμού και αξιών. Τη στιγμή που σταματήσαμε να έχουμε ταυτότητα, γυρίσαμε την πλάτη σε σημαντικά ιδανικά και υιοθετήσαμε ένα μοντέλο ζωής μακριά από τα ουσιώδη, το πνεύμα κτλ, εκείνη τη στιγμή επιλέξαμε το γεμάτο επιμέρους κρίσεις παρόν που ζούμε τώρα. +Kωνσταντίνα Πορφυρού
ο Βαγγέλης Επισκόπου
Αν και όλα τα προβλήματα που παραθέτονται στο Ερώτημα του Δεκεμβρίου είναι εξίσου σοβαρά και σημαντικά, θα ήθελα να επικεντρωθώ στο προσφυγικό. Πρόβλημα το οποίο αγγίζει την χώρα μας τόσο σε συναισθηματικό, όσο και ιστορικό επίπεδο. Αισθάνομαι τεράστια ικανοποίηση που μπορώ να συνεισφέρω με το δικό μου μικρό λιθαράκι, μέσα από την δουλειά μου. +Vaggelis Episkopou
η Έλενα Αλεφαντινού
Η μεγαλύτερη κρίση στην Ελλάδα είναι η νοοτροπία του νεοέλληνα - εκείνη η νοοτροπία που κληρονόμησε εξ Ανατολής! Η νοοτροπία αυτή είναι που οδήγησε σε όλα τα υπόλοιπα και αυτή είναι που εμποδίζει τους νεοέλληνες να παραδεχτούν τα λάθη τους. Από την ημέρα ιδρύσεως του νεοσύστατου ελληνικού κράτους -εκεί στα 1831- οι Έλληνες άρχισαν να "τρώγονται" μεταξύ τους! Έκτοτε, ενωμένοι στους πολέμους και διασπασμένοι στην ειρήνη είναι πραγματικά απορίας άξιο πως επιβιώσαμε ως σήμερα, με μεγαλύτερο τίμημα των "εμφυλίων συγκρούσεων και διαφωνιών" -ως τώρα- εκείνο της μικρασιατικής καταστροφής! Ας ελπίσουμε οτι η γενιά της μεταπολιτευσης θα είναι και η τελευταία που θα έχει συντηρήσει ανατολικές νοοτροπίες... +Elena Alefantinou
Και τώρα σειρά σας:
σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΑΠΑΝΤΗΣΤΕ ΣΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΑΦΟΥ ΠΕΡΑΣΕΤΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ & ΨΗΦΙΣΕΤΕ!
ΠΡΟΩΘΗΣΕΙΣ ~ η ευθύνη για την παραβατικότητα των νέων
κείμενα προβληματισμού, από τα πιο εκλεκτά ιστολόγια της Ελλάδας
από: ΘΑΝΟΣ ΕΥΗ koukfamily
Γράφει ο Ιωάννης Ασλανίδης
- Αυτό που συμβαίνει στη χώρα μας κάθε χρόνο με την επέτειο του Πολυτεχνείου, προκαλεί θλίψη, οργή, θυμό, αγανάκτηση και απελπισία σε κάθε σκεπτόμενο Έλληνα, όταν βλέπει την ακραία παραβατική αυτή συμπεριφορά των νέων μας. Το δε εξοργιστικό είναι, ενώ επί δεκαετίες επαναλαμβάνονται τα ίδια, χωρίς οι μέχρι σήμερα Κυβερνήσεις, να πάρουν έγκαιρα μέτρα, ώστε έστω σταδιακά να σταματήσει αυτό το θλιβερό φαινόμενο. Δηλαδή! την ημέρα αυτή μνήμης, αυτοί οι άνοοι Νεοέλληνες, έχοντες στους κόλπους των και αλλοδαπούς, με ένστικτα καταστροφικής μανίας, να καταστρέφουν δημόσιες περιουσίες, περιουσίες βιοπαλαιστών και να φθάνουν προκλητικά μάλιστα να καίνε την Ελληνική Σημαία και όχι μόνον.
- Είναι εύκολο να χαρακτηρίσουμε τους νέους αυτούς με ακατανόμαστα επώνυμα και να απαιτήσουμε από την Αστυνομία με βίαια και εφαρμόζοντας πάν μέτρον να επιβάλλουν την τάξη, εδώ και τώρα. Νομίζω είναι λάθος.
- Προτού λοιπόν καταλήξουμε σε μέτρα προκαταρκτικά και καταστολής, για τις ακραίες αυτές μορφές της παραβατικότητας των νέων, πρέπει να επισημάνουμε ορισμένες παραμέτρους, οι οποίες παράγουν παραβατικούς νέους και τροφοδοτούν τους χώρους αυτούς, ώστε να καταλήξουμε σε κάποια συμπεράσματα και με βάση αυτά να πορευτεί η Ελληνική Πολιτεία και κοινωνία.
- Οι παραβατικοί νέοι είναι λίγοι, πολύ λίγοι, αλλά χωρίς να είναι σε θέση να το καταλάβουν ότι, κάνουν μεγάλο κακό στην Πατρίδα, στους Έλληνες και στην Ιστορία μας. Αυτό πρέπει να σταματήσει.
- Όταν εγένοντο οι πρώτες παραβατικότητες στην επέτειο του Πολυτεχνείου, οι σημερινοί δράστες των αθλιοτήτων της ημέρας του Πολυτεχνείου, ούτε καν είχαν γεννηθεί. Άρα συνάγεται αμέσως το συμπέρασμα ότι στην ελληνική κοινωνία ελλοχεύει κάποιο σύστημα που επιλέγει κάποιους νέους και από αυτούς δημιουργεί τους νέους παραβατικούς για αθλιότητες, που αντικαθιστούν τους παλαιότερους.
- Το Σύστημα αυτό, κατά την γνώμη μου, δεν είναι ένα συγκεκριμένο, αλλά είναι κάποιες συνιστώσες, που τελικά κυοφορούν αυτή την κατηγορία των νέων:
ΠΡΩΤΟΝ: Τα παιδιά αυτά δεν έχουν σπίτι; Δεν έχουν οικογένεια; Δεν έχουν γονείς; Αυτοί τι ρόλο έπαιξαν στην διαμόρφωση του χαρακτήρος των παιδιών αυτών; Τους μίλησαν από μικρά για καλές και για κακές πράξεις; Τους δίδαξαν για την συμπεριφορά και την αγάπη για τον συνάνθρωπο, τους βοήθησαν να είναι καλοί και επιμελείς μαθητές στο Σχολείο; Επισήμαναν ή ανησύχησαν ποτέ για κάποια αδικαιολόγητη συμπεριφορά του παιδιών των; Ώστε να πάρουν εάν χρειαστεί έγκαιρα κάποια μέτρα; Ενδιαφέρθηκαν ποτέ να ρωτήσουν στο Σχολείο για την συμπεριφορά του παιδιού των; Τα έμαθαν από μικρά να πηγαίνουν στην Εκκλησία, να μεταλαμβάνουν και να κάνουν το Σταυρό τους; Τέλος! με τι πρότυπα μεγάλωσαν τα παιδιά αυτά; Εάν κανείς κάμει μια ανατομία στην χρονική αυτή περίοδο, θα διαπιστώσει ότι, αυτά που στοιχειωδώς παραπάνω ανέφερα ελλείπουν από το ενεργητικό των νέων αυτών.
- Ένα παράδειγμα από την προσωπική μου εμπειρία, ως Διοικητού Μοίρας Καταδρομών, με ένα παραβατικό Στρατιώτη. Όταν τελικά αναχώρησε από την Μοίρα μετά από μετάθεση, πήρα μια επιστολή από τον παραβατικό αυτό Στρατιώτη που δείχνει το ρόλο και την ευθύνη στη διαμόρφωση του χαρακτήρος των παιδιών μας. Ένα μικρό αλλά ουσιαστικό μέρος της επιστολής, έλεγε: «Κύριε Ασλανίδη χαίρετε, έλαβα το θάρρος να σας γράψω και να σας ευχαριστήσω, για ό,τι έχετε κάνει για μένα… σας αγαπώ παρά πολύ και σας θεωρώ σαν πατέρα μου και όχι σαν Διοικητή μου γιατί μου φερθήκατε ακόμα πιο καλά και από πατέρας και είστε ο μόνος άνθρωπος που μ’ έβαλε κάτω και μου είπε πέντε σωστές κουβέντες και αντρικές και θα τις θυμάμαι πάντα… Σας χαιρετώ και σας σέβομαι. Με αγάπη ο Καταδρομέας Κ.Ι.».
Μεγάλη η ευθύνη των γονέων, είναι η πρώτη συνιστώσα που παράγει παραβατικούς νέους.
ΔΕΥΤΕΡΟΝ: Λέει ο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ: «Αυτοί που μελέτησαν προσεχτικά τον τρόπο διακυβέρνησης των ανθρώπων, πρέπει να έχουν πεισθεί πως η τύχη των Εθνών εξαρτάται από την εκπαίδευση των νέων». Καίτοι! ο Αριστοτέλης εδώ και 2.500 χρόνια δίδει την σημασία της παιδείας, το Υπουργείο Παιδείας καμιάς Ελληνικής Κυβέρνησης δεν έλαβε υπ’ όψιν του την ως άνω Ρήση του Έλληνα φιλοσόφου. Το τραγικό στην Ελληνική παιδεία είναι ότι μετά την μεταπολίτευση, κάθε κόμμα που ανήρχετο στην εξουσία, εξήγγειλε και μια εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, που ήταν πάντα δυστυχώς εις βάρος της ουσιαστικής παιδείας και ακόμη χειρότερο, του αποπροσανατολισμού των νέων από την εθνική και ελληνοχριστιανική παιδεία.
- Είναι πολλά τα αίτια που έφεραν την παιδεία σ’ αυτή την κατάσταση:
Καταργήθηκε ο Ο.Σ.Β. και αντικαταστήθηκε από εμπόρους Σχολικών Βιβλίων και τυχάρπαστους συγγραφείς αυτών. Οι οποίοι αυτονομασθέντες προοδευτικοί, αφήρεσαν μεθοδικά μέσα από τα βιβλία των Σχολείων, τα πατριωτικά αναγνώσματα των Πολέμη, Βαλαωρίτη, Σολωμό, Μυριβήλη, Πηνελόπη Δέλτα, κ.ά., αντικαταστήσαντες αυτά με σχεδόν αισχρά κείμενα, με συνταγές φαγητών και ό,τι μπορεί να φαντασθείς και ακόμη, τα βιβλία αυτά, πολλά των οποίων τυπώνονται και εκτός Ελλάδος.
Επομένως τι να περιμένουμε από τα παραβατικά αυτά παιδιά, άραγε τους είπε κανείς στο Σχολείο ότι η σημαία δεν είναι η Κυβέρνηση, είναι οι πρόγονοί τους, είναι η Πατρίδα τους, είναι οι αγώνες και οι θυσίες των προγόνων τους, είναι το Ελληνικό Έθνος. Ποιος τους είπε για τους Ήρωες της Ελλάδος που η Πατρίδα τους τίμησε με ανδριάντες. Σαν μικρό παιδί του έμαθε ο δάσκαλος για την Ελληνική σημαία, είχε ακούσματα, από το ποίημα του Ιωάννη Πολέμη «Της Πατρίδος μου η σημαία», όπως:
Πάντα κι όπου σ’ αντικρίζω, με λαχτάρα σταματώ
και περήφανα δακρύζω, ταπεινά σε χαιρετώ
………………………………………………………
Κι απ’ τα στήθη μου ανεβαίνει μια χαρούμενη φωνή,
Να ’σαι πάντα δοξασμένη, ω! σημαία Ελληνική.
Αυτά τ’ ακούσματα έπρεπε οι νέοι μας, να τ’ ακούν στο Δημοτικό, στο Γυμνάσιο, στο Λύκειο, στο Πανεπιστήμιο, ακόμη και στο Στρατό. Πολύ φοβούμαι ότι, έμειναν ελάχιστοι δάσκαλοι στους παραπάνω χώρους που έχουν οι ίδιοι τέτοια ακούσματα.
- Τέλος! Οι ριζοσπαστικές αλλαγές που εισήχθησαν στην παιδεία με τον νόμο πλαίσιο του 1982 όπως! Η κατάργηση της Έδρας στα Πανεπιστήμια, η συμμετοχή των φοιτητών στα όργανα διοικήσεως, η ενίσχυση της αυτοτέλειας και αυτοδιοίκησης των Πανεπιστημίων, το απαράβατο αυτών κ.λπ. συμπεραμαρτούσης και της μαγικής λέξης «εκδημοκρατισμός της ανώτατης παιδείας», αυτομάτως απομονώθηκε κάθε αντίδραση των τότε και μετέπειτα πανεπιστημιακών κύκλων. Οι πρωτομάστοροι των αλλαγών αυτών με πλάνα λόγια. άριστα επέτυχαν ώστε να μην υπάρχει διαμαρτυρία και να εγκλωβιστεί και να αιχμαλωτισθεί η Εθνική μας παιδεία σε κομματικά προστάγματα. Η Ευθύνη για την κατάσταση της παιδείας είναι συνολική των πολιτικών, των Εκπαιδευτικών και των Μ.Μ.Ε.
- Αυτή λοιπόν η συνιστώσα δηλ. η παιδεία, είναι η δεύτερη κατά σειράν που φέρει την ευθύνη για την παραβατικότητα των Νέων μας.
ΤΡΙΤΟΝ: Το Σύνταγμα ορίζει πως ασκούνται οι τρεις λειτουργίες που συνιστούν το Κράτος. Η Νομοθετική από την Βουλή και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, η Εκτελεστική από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και την Κυβέρνηση και η Δικαστική από τα Δικαστήρια.
- Στις ανωτέρω εξουσίες δεν έχουν θέση ούτε τα Μ.Μ.Ε., ούτε οι Δημοσκοπήσεις, ούτε τα συνδικάτα, ούτε οι φοιτητές, ούτε οι βαρβαρότητες γενικά των πεζοδρομίων. Στην Δημοκρατία ο πολίτης πρέπει σέβεται και να φοβάται τον Νόμο, όπως φοβάται τον Τύραννο, εδώ στην Πατρίδα μας κατορθώσαμε μετά την Μεταπολίτευση, ο Συνδικαλισμός να γίνει υπερεξουσία, να δολοφονηθεί η Δημοκρατία και να περιφρονηθούν βάρβαρα οι θεσμοί της.
- Τα Κόμματα σ’ αυτές τις δύσκολες στιγμές, συνεχίζουν τον αιώνιο διχασμό, που τόσα δεινά έφερε στην χώρα μας, με την εκτός ελέγχου ρητορική πολιτική αντιπαράθεση και ψευδεπίγραφα διλήμματα. Κανείς! από τον πολιτικό χώρο σ’ αυτές τις πολύ δύσκολες στιγμές για την Πατρίδα μας, δεν ασχολείται με την ανάγκη συνθέσεως των αντιλήψεων των διαφόρων Κομμάτων, που είναι το ζητούμενο εδώ και τώρα. Με τέτοια νοοτροπία δεν υπάρχει περίπτωση, οι Ελληνικές Κυβερνήσεις να παράγουν έργο. Και! το χειρότερο για την επίτευξη των στόχων των, χρησιμοποιούν ακόμη και τις παραβατικές αυτές ομάδες των νέων μας. Επομένως! μέσα σ’ αυτήν την κομματική νοοτροπία της χώρας μας πού να βρουν οι νέοι μας τα πρότυπά των για να τους καθοδηγήσουν στις αρχές και αξίες της ζωής.
- Έτσι λοιπόν φθάσαμε στο σημείο να καίνε ακραίοι παραβατικοί νέοι μας την Ελληνική σημαία, να βεβηλώνουν τ’ αγάλματα και να καταστρέφουν περιουσίες.
- Η Πατρίδα μας με την λανθεμένη αυτή εγκληματική πολιτική έζησε τις τελευταίες δεκαετίες τέτοιους δραματικούς οικονομικούς, κοινωνικούς και πολιτισμικούς μετασχηματισμούς, που κατέλυσαν ένα ολόκληρο σύστημα διακυβέρνησης, Ιεραρχίας και αξιών.
- Ίσως κανείς δεν πρόσεξε, τι! έγραψαν στους τοίχους οι παραβατικοί αυτοί νέοι: «Δεν περιμένω τίποτε», «δεν ελπίζω τίποτε», βέβαια από τον Καζαντζάκη. Αυτές οι λίγες λέξεις γραμμένες από παραβατικούς νέους, επισημαίνουν μία οδυνηρή αλήθεια, τι προσέφερε το Κράτος στους νέους ανθρώπους, που είναι και το μέλλον της Πατρίδος; Τίποτε! Αντίθετα:
Συνεχίζει να επιβραβεύει την αναξιοκρατία και να ισοπεδώνει τις αρχές και αξίες των νέων.
Δεν δίνει καμία δυνατότητα στους νέους για παραγωγική εργασία, στην Γεωργία-Κτηνοτροφία, Βιοτεχνία και βιομηχανία, γενικά στο επιχειρείν.
Αντί να βραβεύει τις πολύτεκνες ελληνικές οικογένειες τις φορολογεί για τα τέκνα των.
Διώχνει τους νέους Έλληνες επιστήμονες στο εξωτερικό και αντικαθιστά αυτούς με λαθρομετανάστες, άλλης κουλτούρας, πολιτισμού, θρησκεύματος, που δεν είναι δυνατόν να προσαρμοσθούν στην Ελληνική κοινωνία.
- Έτσι! ούτε στην λειτουργία της πολιτείας μας έχει ο νέος πρότυπα να στηριχθεί, να παραδειγματισθεί και να ελπίζει.
Η Πολιτεία λοιπόν των Κυβερνήσεων των τελευταίων δεκαετιών είναι η τρίτη συνιστώσα, που φέρει την ευθύνη για την παραβατικότητα των νέων μας.
- Λέει ο ΠΕΡΙΚΛΗΣ στον ΕΠΙΤΑΦΙΟ: «…Πρέπει να βλέπετε το μεγαλείο της Πολιτείας στις καθημερινές της εκδηλώσεις και να συλλογίζεσθε πως της το έδωσαν άνδρες γενναίοι που είχαν το αίσθημα του καθήκοντος και μεγάλη φιλοτιμία σε κάθε έργο που αναλάμβαναν. Αν καμιά φορά ατυχούσαν σε κάποιο εγχείρημα, δεν στερούσαν όμως την πατρίδα απ’ την ανδρεία τους, γιατί θεωρούσαν πως η ωραιότερη κοινή προσφορά ήταν να θυσιασθούν γι’ αυτήν…».
- Εάν θέλουμε! έστω και σήμερα, νέα γενεά αντάξια των προγόνων μας, και όχι χώρα παραγωγής και εισαγωγής κουκουλοφόρων, τότε πρέπει, όλες οι ανωτέρω αναφερθείσες συνιστώσες, δηλ. όλοι μας, πολύ περισσότερο όμως οι εκάστοτε ηγεσίες της χώρας μας, να τηρήσουν την ρήση του ΙΣΟΚΡΑΤΗ από τα βάθη της Ιστορίας που είναι και σήμερα ακόμη τόσο επίκαιρη και αναγκαία: «Να προτρέπουμε τους νέους προς την αρετή, όχι μόνο με λόγια, αλλά και με παράδειγμα τις πράξεις μας».
Ιωάννης Μ. Ασλανίδης
Αντγος ε.α.
Επίτιμος Δκτης της Σ.Σ.Ε.
Γράφει ο Ιωάννης Ασλανίδης
- Είναι εύκολο να χαρακτηρίσουμε τους νέους αυτούς με ακατανόμαστα επώνυμα και να απαιτήσουμε από την Αστυνομία με βίαια και εφαρμόζοντας πάν μέτρον να επιβάλλουν την τάξη, εδώ και τώρα. Νομίζω είναι λάθος.
- Προτού λοιπόν καταλήξουμε σε μέτρα προκαταρκτικά και καταστολής, για τις ακραίες αυτές μορφές της παραβατικότητας των νέων, πρέπει να επισημάνουμε ορισμένες παραμέτρους, οι οποίες παράγουν παραβατικούς νέους και τροφοδοτούν τους χώρους αυτούς, ώστε να καταλήξουμε σε κάποια συμπεράσματα και με βάση αυτά να πορευτεί η Ελληνική Πολιτεία και κοινωνία.
- Οι παραβατικοί νέοι είναι λίγοι, πολύ λίγοι, αλλά χωρίς να είναι σε θέση να το καταλάβουν ότι, κάνουν μεγάλο κακό στην Πατρίδα, στους Έλληνες και στην Ιστορία μας. Αυτό πρέπει να σταματήσει.
- Όταν εγένοντο οι πρώτες παραβατικότητες στην επέτειο του Πολυτεχνείου, οι σημερινοί δράστες των αθλιοτήτων της ημέρας του Πολυτεχνείου, ούτε καν είχαν γεννηθεί. Άρα συνάγεται αμέσως το συμπέρασμα ότι στην ελληνική κοινωνία ελλοχεύει κάποιο σύστημα που επιλέγει κάποιους νέους και από αυτούς δημιουργεί τους νέους παραβατικούς για αθλιότητες, που αντικαθιστούν τους παλαιότερους.
- Το Σύστημα αυτό, κατά την γνώμη μου, δεν είναι ένα συγκεκριμένο, αλλά είναι κάποιες συνιστώσες, που τελικά κυοφορούν αυτή την κατηγορία των νέων:
ΠΡΩΤΟΝ: Τα παιδιά αυτά δεν έχουν σπίτι; Δεν έχουν οικογένεια; Δεν έχουν γονείς; Αυτοί τι ρόλο έπαιξαν στην διαμόρφωση του χαρακτήρος των παιδιών αυτών; Τους μίλησαν από μικρά για καλές και για κακές πράξεις; Τους δίδαξαν για την συμπεριφορά και την αγάπη για τον συνάνθρωπο, τους βοήθησαν να είναι καλοί και επιμελείς μαθητές στο Σχολείο; Επισήμαναν ή ανησύχησαν ποτέ για κάποια αδικαιολόγητη συμπεριφορά του παιδιών των; Ώστε να πάρουν εάν χρειαστεί έγκαιρα κάποια μέτρα; Ενδιαφέρθηκαν ποτέ να ρωτήσουν στο Σχολείο για την συμπεριφορά του παιδιού των; Τα έμαθαν από μικρά να πηγαίνουν στην Εκκλησία, να μεταλαμβάνουν και να κάνουν το Σταυρό τους; Τέλος! με τι πρότυπα μεγάλωσαν τα παιδιά αυτά; Εάν κανείς κάμει μια ανατομία στην χρονική αυτή περίοδο, θα διαπιστώσει ότι, αυτά που στοιχειωδώς παραπάνω ανέφερα ελλείπουν από το ενεργητικό των νέων αυτών.
- Ένα παράδειγμα από την προσωπική μου εμπειρία, ως Διοικητού Μοίρας Καταδρομών, με ένα παραβατικό Στρατιώτη. Όταν τελικά αναχώρησε από την Μοίρα μετά από μετάθεση, πήρα μια επιστολή από τον παραβατικό αυτό Στρατιώτη που δείχνει το ρόλο και την ευθύνη στη διαμόρφωση του χαρακτήρος των παιδιών μας. Ένα μικρό αλλά ουσιαστικό μέρος της επιστολής, έλεγε: «Κύριε Ασλανίδη χαίρετε, έλαβα το θάρρος να σας γράψω και να σας ευχαριστήσω, για ό,τι έχετε κάνει για μένα… σας αγαπώ παρά πολύ και σας θεωρώ σαν πατέρα μου και όχι σαν Διοικητή μου γιατί μου φερθήκατε ακόμα πιο καλά και από πατέρας και είστε ο μόνος άνθρωπος που μ’ έβαλε κάτω και μου είπε πέντε σωστές κουβέντες και αντρικές και θα τις θυμάμαι πάντα… Σας χαιρετώ και σας σέβομαι. Με αγάπη ο Καταδρομέας Κ.Ι.».
Μεγάλη η ευθύνη των γονέων, είναι η πρώτη συνιστώσα που παράγει παραβατικούς νέους.
ΔΕΥΤΕΡΟΝ: Λέει ο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ: «Αυτοί που μελέτησαν προσεχτικά τον τρόπο διακυβέρνησης των ανθρώπων, πρέπει να έχουν πεισθεί πως η τύχη των Εθνών εξαρτάται από την εκπαίδευση των νέων». Καίτοι! ο Αριστοτέλης εδώ και 2.500 χρόνια δίδει την σημασία της παιδείας, το Υπουργείο Παιδείας καμιάς Ελληνικής Κυβέρνησης δεν έλαβε υπ’ όψιν του την ως άνω Ρήση του Έλληνα φιλοσόφου. Το τραγικό στην Ελληνική παιδεία είναι ότι μετά την μεταπολίτευση, κάθε κόμμα που ανήρχετο στην εξουσία, εξήγγειλε και μια εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, που ήταν πάντα δυστυχώς εις βάρος της ουσιαστικής παιδείας και ακόμη χειρότερο, του αποπροσανατολισμού των νέων από την εθνική και ελληνοχριστιανική παιδεία.
- Είναι πολλά τα αίτια που έφεραν την παιδεία σ’ αυτή την κατάσταση:
Καταργήθηκε ο Ο.Σ.Β. και αντικαταστήθηκε από εμπόρους Σχολικών Βιβλίων και τυχάρπαστους συγγραφείς αυτών. Οι οποίοι αυτονομασθέντες προοδευτικοί, αφήρεσαν μεθοδικά μέσα από τα βιβλία των Σχολείων, τα πατριωτικά αναγνώσματα των Πολέμη, Βαλαωρίτη, Σολωμό, Μυριβήλη, Πηνελόπη Δέλτα, κ.ά., αντικαταστήσαντες αυτά με σχεδόν αισχρά κείμενα, με συνταγές φαγητών και ό,τι μπορεί να φαντασθείς και ακόμη, τα βιβλία αυτά, πολλά των οποίων τυπώνονται και εκτός Ελλάδος.
Επομένως τι να περιμένουμε από τα παραβατικά αυτά παιδιά, άραγε τους είπε κανείς στο Σχολείο ότι η σημαία δεν είναι η Κυβέρνηση, είναι οι πρόγονοί τους, είναι η Πατρίδα τους, είναι οι αγώνες και οι θυσίες των προγόνων τους, είναι το Ελληνικό Έθνος. Ποιος τους είπε για τους Ήρωες της Ελλάδος που η Πατρίδα τους τίμησε με ανδριάντες. Σαν μικρό παιδί του έμαθε ο δάσκαλος για την Ελληνική σημαία, είχε ακούσματα, από το ποίημα του Ιωάννη Πολέμη «Της Πατρίδος μου η σημαία», όπως:
Πάντα κι όπου σ’ αντικρίζω, με λαχτάρα σταματώ
και περήφανα δακρύζω, ταπεινά σε χαιρετώ
………………………………………………………
Κι απ’ τα στήθη μου ανεβαίνει μια χαρούμενη φωνή,
Να ’σαι πάντα δοξασμένη, ω! σημαία Ελληνική.
Αυτά τ’ ακούσματα έπρεπε οι νέοι μας, να τ’ ακούν στο Δημοτικό, στο Γυμνάσιο, στο Λύκειο, στο Πανεπιστήμιο, ακόμη και στο Στρατό. Πολύ φοβούμαι ότι, έμειναν ελάχιστοι δάσκαλοι στους παραπάνω χώρους που έχουν οι ίδιοι τέτοια ακούσματα.
- Τέλος! Οι ριζοσπαστικές αλλαγές που εισήχθησαν στην παιδεία με τον νόμο πλαίσιο του 1982 όπως! Η κατάργηση της Έδρας στα Πανεπιστήμια, η συμμετοχή των φοιτητών στα όργανα διοικήσεως, η ενίσχυση της αυτοτέλειας και αυτοδιοίκησης των Πανεπιστημίων, το απαράβατο αυτών κ.λπ. συμπεραμαρτούσης και της μαγικής λέξης «εκδημοκρατισμός της ανώτατης παιδείας», αυτομάτως απομονώθηκε κάθε αντίδραση των τότε και μετέπειτα πανεπιστημιακών κύκλων. Οι πρωτομάστοροι των αλλαγών αυτών με πλάνα λόγια. άριστα επέτυχαν ώστε να μην υπάρχει διαμαρτυρία και να εγκλωβιστεί και να αιχμαλωτισθεί η Εθνική μας παιδεία σε κομματικά προστάγματα. Η Ευθύνη για την κατάσταση της παιδείας είναι συνολική των πολιτικών, των Εκπαιδευτικών και των Μ.Μ.Ε.
- Αυτή λοιπόν η συνιστώσα δηλ. η παιδεία, είναι η δεύτερη κατά σειράν που φέρει την ευθύνη για την παραβατικότητα των Νέων μας.
ΤΡΙΤΟΝ: Το Σύνταγμα ορίζει πως ασκούνται οι τρεις λειτουργίες που συνιστούν το Κράτος. Η Νομοθετική από την Βουλή και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, η Εκτελεστική από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και την Κυβέρνηση και η Δικαστική από τα Δικαστήρια.
- Στις ανωτέρω εξουσίες δεν έχουν θέση ούτε τα Μ.Μ.Ε., ούτε οι Δημοσκοπήσεις, ούτε τα συνδικάτα, ούτε οι φοιτητές, ούτε οι βαρβαρότητες γενικά των πεζοδρομίων. Στην Δημοκρατία ο πολίτης πρέπει σέβεται και να φοβάται τον Νόμο, όπως φοβάται τον Τύραννο, εδώ στην Πατρίδα μας κατορθώσαμε μετά την Μεταπολίτευση, ο Συνδικαλισμός να γίνει υπερεξουσία, να δολοφονηθεί η Δημοκρατία και να περιφρονηθούν βάρβαρα οι θεσμοί της.
- Τα Κόμματα σ’ αυτές τις δύσκολες στιγμές, συνεχίζουν τον αιώνιο διχασμό, που τόσα δεινά έφερε στην χώρα μας, με την εκτός ελέγχου ρητορική πολιτική αντιπαράθεση και ψευδεπίγραφα διλήμματα. Κανείς! από τον πολιτικό χώρο σ’ αυτές τις πολύ δύσκολες στιγμές για την Πατρίδα μας, δεν ασχολείται με την ανάγκη συνθέσεως των αντιλήψεων των διαφόρων Κομμάτων, που είναι το ζητούμενο εδώ και τώρα. Με τέτοια νοοτροπία δεν υπάρχει περίπτωση, οι Ελληνικές Κυβερνήσεις να παράγουν έργο. Και! το χειρότερο για την επίτευξη των στόχων των, χρησιμοποιούν ακόμη και τις παραβατικές αυτές ομάδες των νέων μας. Επομένως! μέσα σ’ αυτήν την κομματική νοοτροπία της χώρας μας πού να βρουν οι νέοι μας τα πρότυπά των για να τους καθοδηγήσουν στις αρχές και αξίες της ζωής.
- Έτσι λοιπόν φθάσαμε στο σημείο να καίνε ακραίοι παραβατικοί νέοι μας την Ελληνική σημαία, να βεβηλώνουν τ’ αγάλματα και να καταστρέφουν περιουσίες.
- Η Πατρίδα μας με την λανθεμένη αυτή εγκληματική πολιτική έζησε τις τελευταίες δεκαετίες τέτοιους δραματικούς οικονομικούς, κοινωνικούς και πολιτισμικούς μετασχηματισμούς, που κατέλυσαν ένα ολόκληρο σύστημα διακυβέρνησης, Ιεραρχίας και αξιών.
- Ίσως κανείς δεν πρόσεξε, τι! έγραψαν στους τοίχους οι παραβατικοί αυτοί νέοι: «Δεν περιμένω τίποτε», «δεν ελπίζω τίποτε», βέβαια από τον Καζαντζάκη. Αυτές οι λίγες λέξεις γραμμένες από παραβατικούς νέους, επισημαίνουν μία οδυνηρή αλήθεια, τι προσέφερε το Κράτος στους νέους ανθρώπους, που είναι και το μέλλον της Πατρίδος; Τίποτε! Αντίθετα:
Συνεχίζει να επιβραβεύει την αναξιοκρατία και να ισοπεδώνει τις αρχές και αξίες των νέων.
Δεν δίνει καμία δυνατότητα στους νέους για παραγωγική εργασία, στην Γεωργία-Κτηνοτροφία, Βιοτεχνία και βιομηχανία, γενικά στο επιχειρείν.
Αντί να βραβεύει τις πολύτεκνες ελληνικές οικογένειες τις φορολογεί για τα τέκνα των.
Διώχνει τους νέους Έλληνες επιστήμονες στο εξωτερικό και αντικαθιστά αυτούς με λαθρομετανάστες, άλλης κουλτούρας, πολιτισμού, θρησκεύματος, που δεν είναι δυνατόν να προσαρμοσθούν στην Ελληνική κοινωνία.
- Έτσι! ούτε στην λειτουργία της πολιτείας μας έχει ο νέος πρότυπα να στηριχθεί, να παραδειγματισθεί και να ελπίζει.
Η Πολιτεία λοιπόν των Κυβερνήσεων των τελευταίων δεκαετιών είναι η τρίτη συνιστώσα, που φέρει την ευθύνη για την παραβατικότητα των νέων μας.
- Λέει ο ΠΕΡΙΚΛΗΣ στον ΕΠΙΤΑΦΙΟ: «…Πρέπει να βλέπετε το μεγαλείο της Πολιτείας στις καθημερινές της εκδηλώσεις και να συλλογίζεσθε πως της το έδωσαν άνδρες γενναίοι που είχαν το αίσθημα του καθήκοντος και μεγάλη φιλοτιμία σε κάθε έργο που αναλάμβαναν. Αν καμιά φορά ατυχούσαν σε κάποιο εγχείρημα, δεν στερούσαν όμως την πατρίδα απ’ την ανδρεία τους, γιατί θεωρούσαν πως η ωραιότερη κοινή προσφορά ήταν να θυσιασθούν γι’ αυτήν…».
- Εάν θέλουμε! έστω και σήμερα, νέα γενεά αντάξια των προγόνων μας, και όχι χώρα παραγωγής και εισαγωγής κουκουλοφόρων, τότε πρέπει, όλες οι ανωτέρω αναφερθείσες συνιστώσες, δηλ. όλοι μας, πολύ περισσότερο όμως οι εκάστοτε ηγεσίες της χώρας μας, να τηρήσουν την ρήση του ΙΣΟΚΡΑΤΗ από τα βάθη της Ιστορίας που είναι και σήμερα ακόμη τόσο επίκαιρη και αναγκαία: «Να προτρέπουμε τους νέους προς την αρετή, όχι μόνο με λόγια, αλλά και με παράδειγμα τις πράξεις μας».
Ιωάννης Μ. Ασλανίδης
Αντγος ε.α.
Επίτιμος Δκτης της Σ.Σ.Ε.
εικονικοί προβληματισμοί για τον ανατριχιαστικό τελικό απ' τον οποίο έλλειπε η Τσαπεκοένσε
μια εικόνα ισούται με χίλιες λέξεις. Πόσες απ' αυτές φτιάχνουν έναν προβληματισμό;
El canto de la hinchada de @nacionaloficial en el homenaje a @ChapecoenseReal pic.twitter.com/LewqCkKbeT— Daniel Navas V. (@DanielNavasV) December 1, 2016
Μία ομάδα ξεκληρίστηκε σε αεροπορικό δυστύχημα και η αντίπαλός της φόρεσε τα γιορτινά της και την περίμενε κανονικά στο μεταξύ τους ραντεβού, μπροστά σε 40.000 κόσμο για να αποτίσει φόρο τιμής στους μαχητές που δεν πρόλαβαν να δώσουν την μάχη τους στο γήπεδο... +Yanni Spiridakis
Σάββατο 3 Δεκεμβρίου 2016
ΜΟΥΣΙΚΟΣ ΚΩΔΙΚΟΣ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ ~ θα είμαστε μαζί; (breathless)
ταξιδέψτε στον Μουσικό Κωδικό ακούγοντας το κομμάτι συγχρόνως
Η μάχη έχει ξεκινήσει εδώ και καιρό. Μόνος, σε ένα σκοτάδι χωρίς λυκόφως, κυνηγάω σκιές που θα με συντροφεύσουν στον ίδιο σκοτεινό δρόμο. Ποιος ξέρει τι κρύβεται πίσω απ' τις σκιές: Αν είναι η καταδίκη μου σε θάνατο ή αν εγώ θα είμαι εκείνος που θα σπείρω τον πόνο και την δυστυχία;
Μα είναι κάποιες στιγμές που αναπαύομαι. Που σταματάω να κοιτάω στο βάθος και κοιτάω προς τα αστέρια. Ναι, το μοναδικό σημάδι πως κάπου υπάρχει φως και είναι παντού. Και τότε ηρεμώ. Ξέρω πως έχω μια ελπίδα να γεμίσω με αγάπη. Να βρω την χαμένη μου δύναμη.
Και κάπου πέρα απ' το πεδίο της δικής μου μάχης, βρίσκεσαι εσύ. Παλεύοντας με τους δικούς δαίμονες προσπαθείς να βρεις την δική σου ψυχική γαλήνη. Μα πως; Αφήνεσαι στο ευήμερο που απερίσκεπτα σε κατατρώει και χάνεις κάθε συναίσθηση του στόχου σου (γιατί;). Η παρουσία σου είναι τόσο έντονη, σαν τον ήλιο όταν ξημερώνει και όταν πάλι φεύγεις από κοντά μου, νυχτώνει το ίδιο εφιαλτικό βράδυ. Γιατί δεν έχει σημασία αν στέκεσαι δίπλα μου ή όχι, όταν απομακρύνεσαι τόσο βάναυσα από εμένα. Ότι κι αν έχει γίνει, εσύ έχεις φύγει κι εγώ μένω να τρέχω μόνος μου στις σκιές προσπαθώντας εναγωνίος να πάρω μία ανάσα. Είναι σαν πρώτερα να είμασταν σε ένα δωμάτιο από το οποίο φεύγοντας ρούφηξες όλο το οξυγόνο του αφήνοντας εμένα χωρίς ανάσα.
Και πάνω που απαλλαγμένος απ' την παρουσία σου, αρχίζω να προσηλώνομαι πάλι στον στόχο μου, αρχίζει η φωνή σου να αντηχεί στα πιο απόκρυφα στρώματα του αυτιού μου. Η ηχό από τις λέξεις σου βασανίζει ρυθμικά τα τύμπανα και το μυαλό μου. Κάθε λέξη, κάθε χαμόγελο, κάθε στιγμή που προλάβαμε να ζήσουμε ή όλες εκείνες που θα μπορούσαν να ακολουθήσουν έρχονται σαν ταινία μπροστά μου κι εγώ συγκεντρώνομαι σ' αυτές αψηφόντας τους κινδύνους γύρω μου.
Ίσως επειδή ξαφνικά, κάθε λέξη μου -όσο άσχετη κι αν είναι- αφορά εσένα και το τι τελικά κάνουμε. Και τότε, μεθυσμένος απ' την σκέψη του τι μπορεί να ακολουθήσει, σε βλέπω να με προσπερνάς σαν ένας τυφώνας τον οποίο δεν προλαβαίνω ποτέ. Ένας άλογο που στον διάβα του αφήνει καμμένη γη αφήνοντας με να κοιτώ τ' αποκαϊδια και να αναρωτιέμαι...
Και τότε έρχεται η στιγμή που όλες οι μάχες τελειώνουν(;) που η μέρα ξημερώνει, που το φως αναδύεται, ο τυφώνας εξασθενεί και το άλογο σταματά για ανάπαυση. Είναι η στιγμή των αποφάσεων. Είναι η στιγμή που πρέπει να μου απαντήσεις. Είμαστε μαζί σ' αυτό; +Yanni Spiridakis
Μα είναι κάποιες στιγμές που αναπαύομαι. Που σταματάω να κοιτάω στο βάθος και κοιτάω προς τα αστέρια. Ναι, το μοναδικό σημάδι πως κάπου υπάρχει φως και είναι παντού. Και τότε ηρεμώ. Ξέρω πως έχω μια ελπίδα να γεμίσω με αγάπη. Να βρω την χαμένη μου δύναμη.
Και κάπου πέρα απ' το πεδίο της δικής μου μάχης, βρίσκεσαι εσύ. Παλεύοντας με τους δικούς δαίμονες προσπαθείς να βρεις την δική σου ψυχική γαλήνη. Μα πως; Αφήνεσαι στο ευήμερο που απερίσκεπτα σε κατατρώει και χάνεις κάθε συναίσθηση του στόχου σου (γιατί;). Η παρουσία σου είναι τόσο έντονη, σαν τον ήλιο όταν ξημερώνει και όταν πάλι φεύγεις από κοντά μου, νυχτώνει το ίδιο εφιαλτικό βράδυ. Γιατί δεν έχει σημασία αν στέκεσαι δίπλα μου ή όχι, όταν απομακρύνεσαι τόσο βάναυσα από εμένα. Ότι κι αν έχει γίνει, εσύ έχεις φύγει κι εγώ μένω να τρέχω μόνος μου στις σκιές προσπαθώντας εναγωνίος να πάρω μία ανάσα. Είναι σαν πρώτερα να είμασταν σε ένα δωμάτιο από το οποίο φεύγοντας ρούφηξες όλο το οξυγόνο του αφήνοντας εμένα χωρίς ανάσα.
Και πάνω που απαλλαγμένος απ' την παρουσία σου, αρχίζω να προσηλώνομαι πάλι στον στόχο μου, αρχίζει η φωνή σου να αντηχεί στα πιο απόκρυφα στρώματα του αυτιού μου. Η ηχό από τις λέξεις σου βασανίζει ρυθμικά τα τύμπανα και το μυαλό μου. Κάθε λέξη, κάθε χαμόγελο, κάθε στιγμή που προλάβαμε να ζήσουμε ή όλες εκείνες που θα μπορούσαν να ακολουθήσουν έρχονται σαν ταινία μπροστά μου κι εγώ συγκεντρώνομαι σ' αυτές αψηφόντας τους κινδύνους γύρω μου.
Ίσως επειδή ξαφνικά, κάθε λέξη μου -όσο άσχετη κι αν είναι- αφορά εσένα και το τι τελικά κάνουμε. Και τότε, μεθυσμένος απ' την σκέψη του τι μπορεί να ακολουθήσει, σε βλέπω να με προσπερνάς σαν ένας τυφώνας τον οποίο δεν προλαβαίνω ποτέ. Ένας άλογο που στον διάβα του αφήνει καμμένη γη αφήνοντας με να κοιτώ τ' αποκαϊδια και να αναρωτιέμαι...
Και τότε έρχεται η στιγμή που όλες οι μάχες τελειώνουν(;) που η μέρα ξημερώνει, που το φως αναδύεται, ο τυφώνας εξασθενεί και το άλογο σταματά για ανάπαυση. Είναι η στιγμή των αποφάσεων. Είναι η στιγμή που πρέπει να μου απαντήσεις. Είμαστε μαζί σ' αυτό; +Yanni Spiridakis
σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ
σχολιο παρασκευης για το Καστελόριζο
Η ΕΙΔΗΣΗ
Εντονη αντίδραση της Αθήνας σε προκλητική κίνηση της Αγκυρας στο Καστελόριζο
ΤΟ HASHTAG
#Καστελοριζο
ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ
Κάποιες φορές που έχει τύχει να βγαίνει στην επικαιρότητα κάποια τουρκική παραβίαση και έχει τύχει να βρεθώ σε παρέα με κάποιον στρατιωτικό ρωτάω τί γίνεται. "Μην ανησυχείς μου λέει κι εμείς κάνουμε παραβιάσεις". Πάντα είχα απορία αφενός γιατί τις ελληνικές δεν τις μαθαίνουμε από τα media, αφετέρου αν οι Τούρκοι μαθαίνουν για τις δικές μας από τα δικά τους media. Δεν ξέρω τί ισχύει και τί όχι... Το μόνο βέβαιον είναι ότι εν τέλει το ΝΑΤΟ αποφασίζει. Ας ελπίσουμε ότι οι όποιες πιθανές εξελίξεις είτε σε Μέση Ανατολή είτε και σε Αιγαίο(αν υπάρξουν) θα είναι με το μέρος μας.
+Elena Alefantinou
Εντονη αντίδραση της Αθήνας σε προκλητική κίνηση της Αγκυρας στο Καστελόριζο
ΤΟ HASHTAG
#Καστελοριζο
ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ
Κάποιες φορές που έχει τύχει να βγαίνει στην επικαιρότητα κάποια τουρκική παραβίαση και έχει τύχει να βρεθώ σε παρέα με κάποιον στρατιωτικό ρωτάω τί γίνεται. "Μην ανησυχείς μου λέει κι εμείς κάνουμε παραβιάσεις". Πάντα είχα απορία αφενός γιατί τις ελληνικές δεν τις μαθαίνουμε από τα media, αφετέρου αν οι Τούρκοι μαθαίνουν για τις δικές μας από τα δικά τους media. Δεν ξέρω τί ισχύει και τί όχι... Το μόνο βέβαιον είναι ότι εν τέλει το ΝΑΤΟ αποφασίζει. Ας ελπίσουμε ότι οι όποιες πιθανές εξελίξεις είτε σε Μέση Ανατολή είτε και σε Αιγαίο(αν υπάρξουν) θα είναι με το μέρος μας.
+Elena Alefantinou
σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΣΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ #HASHTAG ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
Παρασκευή 2 Δεκεμβρίου 2016
ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ~ ένας αόριστος ορισμός
χαιρετώ τα science nerds του +yannidakis
Εδώ και αρκετό καιρό έχει αρχίσει να με ενοχλεί η φράση «δεν είναι φυσιολογικό». Και όσο περισσότερο το σκέφτομαι και προσπαθώ να το αναλύσω, τόσο περισσότερο με προβληματίζει, γιατί στην πραγματικότητα δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω τι είναι φυσιολογικό και τι όχι.
Καταρχάς να πω πως, κατά τη γνώμη μου, η έννοια του "φυσιολογικού" δεν υφίσταται, πολύ απλά γιατί έχουμε μάθει να αποκαλούμε "φυσιολογικό" οτιδήποτε θεωρείται συνηθισμένο για τους πολλούς. Διαπαιδαγωγούμαστε στο τί είναι «φυσιολογικό» ή όχι, και αποδοκιμάζουμε ή καταδικάζουμε την οποιαδήποτε απόκλιση από αυτό, ενώ στην πραγματικότητα δεν έχουμε ιδέα περί τίνος πρόκειται. Οπότε, ζούμε και μεγαλώνουμε σε μία κοινωνία όπου είναι πολύ σημαντικό να είμαστε «φυσιολογικοί». Κάτω από μία τέτοιου είδους πίεση, δεν είναι περίεργο να θέλει κάποιος να είναι οπωσδήποτε «φυσιολογικός» και να τρέμει στην ιδέα να στιγματισθεί και να απομονωθεί ποικιλοτρόπως από μια κοινωνία που αποδοκιμάζει έως και απορρίπτει οτιδήποτε το διαφορετικό.
Γιατί όμως το να είσαι ή να έχεις κάτι διαφορετικό από τους υπόλοιπους, σε κάνει αυτόματα να μην είσαι και φυσιολογικός; Όλα αυτά είναι υποκειμενικές εκτιμήσεις ατόμων που θέλουν να πιστεύουν ότι σκέφτονται αντικειμενικά. Γιατί, όπως ήδη ανέφερα, δεν μπορούμε να ορίσουμε το φυσιολογικό. Είναι κάτι αόριστο και ασαφές, άσχετα αν ο καθένας έχει και μία δική του ερμηνεία (που στην τελική δεν μας ενδιαφέρει κιόλας). Εξάλλου, η έννοια του «φυσιολογικού» έχει τόσες φορές αλλάξει διαχρονικά και στους διάφορους πολιτισμούς που είναι παρακινδυνευμένο να κρίνουμε τους άλλους με βάση την όποια «διαφορετικότητά» τους -κυρίως όταν αυτή δεν βλάπτει κανέναν- είτε αφορά στο χρώμα, στην εθνικότητα, ή στις διαφόρων ειδών προτιμήσεις τους.
Το έχω ξαναπεί και το ξαναλέω: ας είμαστε (όσο μπορούμε) ανοιχτόμυαλοι. Το να βάζουμε ταμπέλες στους ανθρώπους, απλά και μόνο επειδή δεν ταιριάζουν με τα δικά μας πρότυπα ή με τον τρόπο που μεγαλώσαμε, είναι από όλες τις απόψεις λάθος, και κάνει εμάς τους ίδιους να φαινόμαστε...μη φυσιολογικοί.+el. gk.
Καταρχάς να πω πως, κατά τη γνώμη μου, η έννοια του "φυσιολογικού" δεν υφίσταται, πολύ απλά γιατί έχουμε μάθει να αποκαλούμε "φυσιολογικό" οτιδήποτε θεωρείται συνηθισμένο για τους πολλούς. Διαπαιδαγωγούμαστε στο τί είναι «φυσιολογικό» ή όχι, και αποδοκιμάζουμε ή καταδικάζουμε την οποιαδήποτε απόκλιση από αυτό, ενώ στην πραγματικότητα δεν έχουμε ιδέα περί τίνος πρόκειται. Οπότε, ζούμε και μεγαλώνουμε σε μία κοινωνία όπου είναι πολύ σημαντικό να είμαστε «φυσιολογικοί». Κάτω από μία τέτοιου είδους πίεση, δεν είναι περίεργο να θέλει κάποιος να είναι οπωσδήποτε «φυσιολογικός» και να τρέμει στην ιδέα να στιγματισθεί και να απομονωθεί ποικιλοτρόπως από μια κοινωνία που αποδοκιμάζει έως και απορρίπτει οτιδήποτε το διαφορετικό.
Γιατί όμως το να είσαι ή να έχεις κάτι διαφορετικό από τους υπόλοιπους, σε κάνει αυτόματα να μην είσαι και φυσιολογικός; Όλα αυτά είναι υποκειμενικές εκτιμήσεις ατόμων που θέλουν να πιστεύουν ότι σκέφτονται αντικειμενικά. Γιατί, όπως ήδη ανέφερα, δεν μπορούμε να ορίσουμε το φυσιολογικό. Είναι κάτι αόριστο και ασαφές, άσχετα αν ο καθένας έχει και μία δική του ερμηνεία (που στην τελική δεν μας ενδιαφέρει κιόλας). Εξάλλου, η έννοια του «φυσιολογικού» έχει τόσες φορές αλλάξει διαχρονικά και στους διάφορους πολιτισμούς που είναι παρακινδυνευμένο να κρίνουμε τους άλλους με βάση την όποια «διαφορετικότητά» τους -κυρίως όταν αυτή δεν βλάπτει κανέναν- είτε αφορά στο χρώμα, στην εθνικότητα, ή στις διαφόρων ειδών προτιμήσεις τους.
Το έχω ξαναπεί και το ξαναλέω: ας είμαστε (όσο μπορούμε) ανοιχτόμυαλοι. Το να βάζουμε ταμπέλες στους ανθρώπους, απλά και μόνο επειδή δεν ταιριάζουν με τα δικά μας πρότυπα ή με τον τρόπο που μεγαλώσαμε, είναι από όλες τις απόψεις λάθος, και κάνει εμάς τους ίδιους να φαινόμαστε...μη φυσιολογικοί.+el. gk.
σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
σχόλιο πέμπτης για το δυστύχημα στα #Everest
Η ΕΙΔΗΣΗ
Τραγικός είναι ο απολογισμός του φοβερού δυστυχήματος που συνέβη 20 λεπτά μετά τις 9 το πρωί στο ταχυφαγείο Everest, στη συμβολή των οδών Χέυδεν και Γ΄ Σεπτεμβρίου. Μία δυνατή έκρηξη από το υπόγειο του καταστήματος σκόρπισε τον τρόμο και τον πανικό στην περιοχή και μάλιστα σε μία ώρα αιχμής και με δεκάδες πελάτες στο κατάστημα αλλά και περαστικούς. Μια γυναίκα έχασε τη ζωή της.
ΤΟ HASHTAG
#Everest
ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ
Πρόκειται για ένα ατύχημα και ουσιαστικά εδώ η συζήτηση πρέπει να τελειώσει. Όταν όμως έχουμε έναν νέο άνθρωπο νεκρό, κάνεις και δεύτερες σκέψεις, λες γιατί να γίνει, πως θα είχε αποφευχθεί κλπ.
Εμείς αύριο θα ασχοληθούμε με το επόμενο θέμα της επικαιρότητας, τα δύο όμως παιδάκια της κοπέλας αυτής, θα έχουν χάσει τη μαμά τους για πάντα εξαιτίας ενός... ατυχήματος.
+Yanni Spiridakis
Τραγικός είναι ο απολογισμός του φοβερού δυστυχήματος που συνέβη 20 λεπτά μετά τις 9 το πρωί στο ταχυφαγείο Everest, στη συμβολή των οδών Χέυδεν και Γ΄ Σεπτεμβρίου. Μία δυνατή έκρηξη από το υπόγειο του καταστήματος σκόρπισε τον τρόμο και τον πανικό στην περιοχή και μάλιστα σε μία ώρα αιχμής και με δεκάδες πελάτες στο κατάστημα αλλά και περαστικούς. Μια γυναίκα έχασε τη ζωή της.
ΤΟ HASHTAG
#Everest
ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ
Πρόκειται για ένα ατύχημα και ουσιαστικά εδώ η συζήτηση πρέπει να τελειώσει. Όταν όμως έχουμε έναν νέο άνθρωπο νεκρό, κάνεις και δεύτερες σκέψεις, λες γιατί να γίνει, πως θα είχε αποφευχθεί κλπ.
Εμείς αύριο θα ασχοληθούμε με το επόμενο θέμα της επικαιρότητας, τα δύο όμως παιδάκια της κοπέλας αυτής, θα έχουν χάσει τη μαμά τους για πάντα εξαιτίας ενός... ατυχήματος.
+Yanni Spiridakis
σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΣΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ #HASHTAG ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
Πέμπτη 1 Δεκεμβρίου 2016
ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ το τέλος των κομμάτων
Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Όχι, δεν βρισκόμαστε σε προεκλογική περίοδο και μάλιστα μετά και τον πρόσφατο ανασχηματισμό, αυτή ίσως έχει απομακρυνθεί λίγο περισσότερο. Όμως ας μην ξεχνάμε πως στην Ελλάδα, η αντιπολίτευση τηρεί τα προσχήματα για κάνα χρόνο. Μετά αγωνίζεται για να υποθάλψει την κυβέρνηση και να φέρει την επόμενη προεκλογική αναμέτρηση το συντομότερο δυνατό.
Σε αυτό το σημείο βρισκόμαστε σε αυτήν την περίοδο και διάβαζα το πρωί ότι ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, Κ. Μητσοτάκης (όχι δεν διαβάζεις κείμενο της δεκαετίας του '90, χθες το έγραψα) αρχίζει να κάνει άνοιγμα στους ψηφοφόρους των άλλων κομμάτων, κάτι που είναι θεμιτό και μπλα μπλα μπλα μπλα...
Όμως για μια στιγμή, για ποιους ψηφοφόρους άλλων κομμάτων μιλάμε πια ρε παιδιά; Ειλικρινά θα πέθαινα για μια έρευνα που θα καταδύκνειε του ψηφοφόρους του κάθε κόμματος και την διάρκεια που στηρίζουν το κόμμα αυτό. Και ύστερα το δείγμα αυτό το μελετάς και φιλτράροντας τις ηλικίες. Προφανώς στις μεγάλες ηλικίες η προσήλωση σε ένα κόμμα είναι τόσο εκνευριστική που παύει να αφορά πολιτικά κριτήρια και πεποιθήσεις. Στο πέρασμα του χρόνου θα έλεγα πως κάποιοι ίσως έχουν ξεχάσει γιατί στηρίζουν ένα κόμμα τελικά.
Σήμερα, για να κερδίσει κάποιος τις εκλογές, όταν και όποτε αυτές γίνουν, πρέπει να κερδίσει κόσμο από έναν τεράστιο πολιτικό χώρο που θα τον ονομάσω "μπάτε σκύλοι αλέστε". Εκεί βρίσκεται η συντριπτική πλειοψηφία του εκλογικού σώματος. Είναι κυρίως νέοι, αλλά όχι μόνο. Είναι αυτοί που έδωσαν την ευκαιρία στον Αλέξη να κυβερνήσει εκτός από το δεκαπενταμελές του σχολείου του και ολόκληρη την χώρα. Είναι οι ίδιοι που πλέον δεν παραδέχονται ότι τον ψήφισαν, αρκούνται στο να τον βρίζουν με μισόλογα!
Σε αυτήν την κατηγορία είναι οι καλοπερασάκηδες! Δεν τους νοιάζει αν θα ψηφίσουν Αριστερά ή Δεξιά αρκεί να βρουν δουλειά και να δουν τα δικά τους συμφέροντα να ικανοποιούνται. Αλήθεια... πόσο παρεξηγητέο είναι πλέον αυτό; Γιατί παλαιότερα το συνδέαμε -και δικαίως- με την μίζα, τις γνωριμίες και το βόλεμα. Δεν ξεχνάω πως ένας φανατικός ΠΑΣΟΚατζης, φίλος του πατέρα μου, άλλαξε κόμμα σε μία μέρα, όταν κατέβηκε με την Νέα Δημοκρατία υποψήφιος ένας κουμπάρος του! Μιλάμε φυσικά για δεκαετία του '90.
Σήμερα είναι αλλιώς. Το πιστεύω. Πρέπει να είναι ρε παιδιά. Οι δουλειές είναι λίγες και οι νόμιμες ακόμα λιγότερες, οπότε ο καθένας αναζητά την πολιτική που θα ικανοποιήσει περισσότερο τα συμφέροντά του. Κοιτάξτε την στροφή προς τα Αριστερά. Δεν απέκτησαν ξαφνικά όλοι γνωστούς στον ΣΥΡΙΖΑ, απλά πίστεψαν τα ψέματα των υποψηφίων του. Αύριο ενδεχομένως να κάνουν το ίδιο με τον Μητσοτάκη, να τον χρίσουν πρωθυπουργό και να απαιτήσουν διαφορετικούς χειρισμούς.
Ποιος μίλησε αλήθεια για κόμματα; Πράσινα και κόκκινα και μπλε; Ο έλληνας ψηφοφόρος πλέον εξετάζει πολιτικές. Είναι περισσότερο πολιτικά ώριμος και την ίδια στιγμή χαζός. Είναι δύσπιστος και την ίδια στιγμή ευκολόπιστος. Το αύριο δε θα είναι πολιτικά καλύτερο για λόγους που δεν αφορούν τον παρόν προβληματισμό. Αλλά το μόνο διαφαινόμενο γεγονός είναι ότι το αύριο δεν έχει χρώματα. Δεν έχει κόμματα. Έχει ευκαιριακές πολιτικές. +Yanni Spiridakis
Σε αυτό το σημείο βρισκόμαστε σε αυτήν την περίοδο και διάβαζα το πρωί ότι ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, Κ. Μητσοτάκης (όχι δεν διαβάζεις κείμενο της δεκαετίας του '90, χθες το έγραψα) αρχίζει να κάνει άνοιγμα στους ψηφοφόρους των άλλων κομμάτων, κάτι που είναι θεμιτό και μπλα μπλα μπλα μπλα...
Σήμερα, για να κερδίσει κάποιος τις εκλογές, όταν και όποτε αυτές γίνουν, πρέπει να κερδίσει κόσμο από έναν τεράστιο πολιτικό χώρο που θα τον ονομάσω "μπάτε σκύλοι αλέστε". Εκεί βρίσκεται η συντριπτική πλειοψηφία του εκλογικού σώματος. Είναι κυρίως νέοι, αλλά όχι μόνο. Είναι αυτοί που έδωσαν την ευκαιρία στον Αλέξη να κυβερνήσει εκτός από το δεκαπενταμελές του σχολείου του και ολόκληρη την χώρα. Είναι οι ίδιοι που πλέον δεν παραδέχονται ότι τον ψήφισαν, αρκούνται στο να τον βρίζουν με μισόλογα!
Σε αυτήν την κατηγορία είναι οι καλοπερασάκηδες! Δεν τους νοιάζει αν θα ψηφίσουν Αριστερά ή Δεξιά αρκεί να βρουν δουλειά και να δουν τα δικά τους συμφέροντα να ικανοποιούνται. Αλήθεια... πόσο παρεξηγητέο είναι πλέον αυτό; Γιατί παλαιότερα το συνδέαμε -και δικαίως- με την μίζα, τις γνωριμίες και το βόλεμα. Δεν ξεχνάω πως ένας φανατικός ΠΑΣΟΚατζης, φίλος του πατέρα μου, άλλαξε κόμμα σε μία μέρα, όταν κατέβηκε με την Νέα Δημοκρατία υποψήφιος ένας κουμπάρος του! Μιλάμε φυσικά για δεκαετία του '90.
Σήμερα είναι αλλιώς. Το πιστεύω. Πρέπει να είναι ρε παιδιά. Οι δουλειές είναι λίγες και οι νόμιμες ακόμα λιγότερες, οπότε ο καθένας αναζητά την πολιτική που θα ικανοποιήσει περισσότερο τα συμφέροντά του. Κοιτάξτε την στροφή προς τα Αριστερά. Δεν απέκτησαν ξαφνικά όλοι γνωστούς στον ΣΥΡΙΖΑ, απλά πίστεψαν τα ψέματα των υποψηφίων του. Αύριο ενδεχομένως να κάνουν το ίδιο με τον Μητσοτάκη, να τον χρίσουν πρωθυπουργό και να απαιτήσουν διαφορετικούς χειρισμούς.
Ποιος μίλησε αλήθεια για κόμματα; Πράσινα και κόκκινα και μπλε; Ο έλληνας ψηφοφόρος πλέον εξετάζει πολιτικές. Είναι περισσότερο πολιτικά ώριμος και την ίδια στιγμή χαζός. Είναι δύσπιστος και την ίδια στιγμή ευκολόπιστος. Το αύριο δε θα είναι πολιτικά καλύτερο για λόγους που δεν αφορούν τον παρόν προβληματισμό. Αλλά το μόνο διαφαινόμενο γεγονός είναι ότι το αύριο δεν έχει χρώματα. Δεν έχει κόμματα. Έχει ευκαιριακές πολιτικές. +Yanni Spiridakis
σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
σχόλιο τετάρτης για τον ποδοσφαιρικό βούρκο στην αναμέτρηση #ofipao
Η ΕΙΔΗΣΗ
Σε πολύ κακή κατάσταση ο αγωνιστικός χώρος στο γήπεδο του ΟΦΗ, ωστόσο το ματς των Κρητικών με τον Παναθηναϊκό ξεκίνησε κανονικά.
ΤΟ HASHTAG
#ofipao
ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ
Όπως πάντα ένας αγώνας ποδοσφαίρου στην Ελλάδα μένει στην ιστορία για κάτι άσχετο από μπάλα.
Το γήπεδο ήταν σε άθλια κατάσταση και οι λάσπες ήταν άκρως επικίνδυνες για τα πόδια των ποδοσφαιριστών, αλλά και για τα δικά μας μάτια.
Οι οπαδοί του ΟΦΗ σήκωσαν ένα πανό 40 μέτρων που συνόδευσαν με τα αντίστοιχα καπνογόνα. Μια σκηνή που εδώ στην Ελλάδα είναι εντυπωσιακή και μη-κατακριτέα, αλλά όχι, ο διαιτητής έπρεπε να απειλήσει πως θα διακόψει το ματς.
Αντί να προβληματιστεί κανείς για το πως μία τέτοια έδρα έχει πέσει τόσο χαμηλά, συζητάμε ακόμα για τιμωρίες και εκδικήσεις...
Ότι και να γίνει όμως, νικάει το ποδόσφαιρο και κάπως έτσι είδαμε την επική ανατροπή του ΟΦΗ...
+Yanni Spiridakis
Σε πολύ κακή κατάσταση ο αγωνιστικός χώρος στο γήπεδο του ΟΦΗ, ωστόσο το ματς των Κρητικών με τον Παναθηναϊκό ξεκίνησε κανονικά.
ΤΟ HASHTAG
#ofipao
ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ
Όπως πάντα ένας αγώνας ποδοσφαίρου στην Ελλάδα μένει στην ιστορία για κάτι άσχετο από μπάλα.
Το γήπεδο ήταν σε άθλια κατάσταση και οι λάσπες ήταν άκρως επικίνδυνες για τα πόδια των ποδοσφαιριστών, αλλά και για τα δικά μας μάτια.
Οι οπαδοί του ΟΦΗ σήκωσαν ένα πανό 40 μέτρων που συνόδευσαν με τα αντίστοιχα καπνογόνα. Μια σκηνή που εδώ στην Ελλάδα είναι εντυπωσιακή και μη-κατακριτέα, αλλά όχι, ο διαιτητής έπρεπε να απειλήσει πως θα διακόψει το ματς.
Αντί να προβληματιστεί κανείς για το πως μία τέτοια έδρα έχει πέσει τόσο χαμηλά, συζητάμε ακόμα για τιμωρίες και εκδικήσεις...
Ότι και να γίνει όμως, νικάει το ποδόσφαιρο και κάπως έτσι είδαμε την επική ανατροπή του ΟΦΗ...
+Yanni Spiridakis
σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΣΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ #HASHTAG ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2016
ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ εσύ, με ποιά... "μάτια" βλέπεις;
Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis
Πριν λίγες μέρες, καθώς χαζολογούσα στο διαδύκτιο κάνοντας google αναζητήσεις χωρίς λόγο και
αιτία (όπως όλοι μας άλλωστε), έπεσα σε ένα κείμενο που μιλούσε για την... "ομορφιά". Την ομορφιά, αλλά και τον τρόπο με τον οποίο ο κάθε άνθρωπος την αντιλαμβάνεται, την προσδιορίζει και την αναζητά. Ο συγγραφέας στο τέλος, κατέληγε σε ένα συμπέρασμα το οποίο στην ουσία έλεγε το κλασικό των άγγλων: "everything is in the eye of the beholder" που, πάνω-κάτω, θα πει: "όλα είναι το πως τα βλέπουμε εμείς".
Πόσο αλήθεια μπορεί να είναι αυτο...Ας κοιτάξουμε γύρω μας και ας το επαληθεύσουμε μέσα από παραδείγματα από την καθημερινή ζωή. "Αταίριαστα" ζευγάρια, γονείς που λατρεύουν τα παιδιά τους όπως και να είναι και κάθε λογής "παράλογες" σχέσεις οι οποίες προκύπτουν επειδή, πολύ απλά, δεν μπορεί κανείς να ορίσει το "ωραίο" ή έστω πέρα από κάποιον συγκεκριμένο βαθμό. Διότι, σε τελική ανάλυση, ποιός είναι αυτός ο οποίος μπορεί να ορίσει αν κάποιος/κάτι είναι όμορφο ή άσχημο; Τώρα θα μου πείτε: "εμείς οι ίδιοι" είμαστε αυτοί που, λανθασμένα αν θέλετε την ταπεινή γνώμη μου, έχουμε σχετίσει το όμορφο με το "τέλειο" ή το "ιδανικό" με την ευρεία έννοια των δύο λέξεων.
Μη μου πείτε ότι δεν το κάνετε και εσείς οι ίδιοι. Εγώ προσωπικά, έχω πιάσει πολλές φορές τον εαυτό μου να επαινεί το φαινομενικά ωραίο και, την ίδια στιγμή, "σχολιάζω" στο μυαλό κάτι που μου φαίνεται "διαφορετικό", και αμέσως μετά να με συνετίζω μαλώνοντας με για την κρίση μου αυτή. Πάρτε λίγη ώρα και αναρωτηθείτε και θα δείτε ότι έχω δίκιο. σκεφτείτε όμως και παράλληλα, το ανωτέρω παράδειγμα με την μητέρα και τα παιδιά της. Σκεφτείτε έπειτα φίλους και συγγενείς που ενδεχομένως βλεπέτε σε πολύ συχνή, αν όχι σε καθημερινή βάση. Μπορείτε να τους αντικρύσετε και να πείτε ότι είναι όμορφοι ή όχι; Είναι η δύναμη της συνήθειας αυτό που μας κάνει να ξεπερνάμε το φάσμα της ομορφιάς ή μη; Είναι κάτι άλλο; Ποιός ξέρει... Ίσως είναι, τελικά, "όλα", να είναι το πως τα βλέπουμε εμείς...
Εις το επανιδείν... +Vaggelis Episkopou
σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
σχόλιο τρίτης για την πτώση σκάφους στην Κολομβια με την ομάδα της Τσαπεκοενσε
Η ΕΙΔΗΣΗ
Στους έξι ανέρχεται ο αριθμός των επιβατών που διασώθηκαν από την συντριβή στην Κολομβία επιβατικού αεροσκάφους.
Τα υπόλοιπα 76 άτομα που επέβαιναν στο αεροπλάνο είναι νεκρά. Ανάμεσά τους, η πλειοψηφία των μελών της βραζιλιάνικης ποδοσφαιρικής ομάδας Τσαπεκοένσε.
ΤΟ HASHTAG
Τσαπεκοενσε
Κολομβια
ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ
Στην πραγματικότητα, κάθε νεκρός από παρόμοιο δυστύχημα αξίζει την ίδια λύπη, τον ίδιο αναστεναγμό, τις ίδιες προσευχές από εμάς τους υπόλοιπους.
Απλά, να, κάθε επιβάτης κουβαλά την δική του μικρή ή μεγάλη ιστορία. Και όταν ξεκληρίζεται μία ολόκληρη αθλητική ομάδα, είναι αρκετά μεγάλη σαν ιστορία για να βάλουμε ένα παραπάνω "αχ" στις λέξεις μας.
Και κάτι ακόμα... Αν μπείτε στο twitter θα απολαύσετε τον εμετό χιουμοριστικής ευρηματικότητας των ελλήνων. Ναι, έχουμε χιούμορ. Είμαστε όμως μαλάκες, πολύ μαλάκες και έχουμε συχνά την ευκαιρία να το δείχνουμε..!
+Yanni Spiridakis
Στους έξι ανέρχεται ο αριθμός των επιβατών που διασώθηκαν από την συντριβή στην Κολομβία επιβατικού αεροσκάφους.
Τα υπόλοιπα 76 άτομα που επέβαιναν στο αεροπλάνο είναι νεκρά. Ανάμεσά τους, η πλειοψηφία των μελών της βραζιλιάνικης ποδοσφαιρικής ομάδας Τσαπεκοένσε.
ΤΟ HASHTAG
Τσαπεκοενσε
Κολομβια
ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ
Στην πραγματικότητα, κάθε νεκρός από παρόμοιο δυστύχημα αξίζει την ίδια λύπη, τον ίδιο αναστεναγμό, τις ίδιες προσευχές από εμάς τους υπόλοιπους.
Απλά, να, κάθε επιβάτης κουβαλά την δική του μικρή ή μεγάλη ιστορία. Και όταν ξεκληρίζεται μία ολόκληρη αθλητική ομάδα, είναι αρκετά μεγάλη σαν ιστορία για να βάλουμε ένα παραπάνω "αχ" στις λέξεις μας.
Και κάτι ακόμα... Αν μπείτε στο twitter θα απολαύσετε τον εμετό χιουμοριστικής ευρηματικότητας των ελλήνων. Ναι, έχουμε χιούμορ. Είμαστε όμως μαλάκες, πολύ μαλάκες και έχουμε συχνά την ευκαιρία να το δείχνουμε..!
+Yanni Spiridakis
σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΣΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ #HASHTAG ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
Τρίτη 29 Νοεμβρίου 2016
ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ τονώντας το πεσμένο christmas mood μας
Χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis
Τα μαγαζιά έχουν ήδη στολίσει τις βιτρίνες τους με γιρλάντες και λαμπιόνια, τα πρώτα δέντρα έχουν ήδη στηθεί και στολιστεί ως είθισται, το jumbo ξεκίνησε να μετρά αντίστροφα. Αδιαμφισβήτητα τα Χριστούγεννα βρίσκονται προ των πυλών. Κι ενώ όλοι οι εξωγενείς παράγοντες μας σπρώχνουν φανερά στον εναγκαλισμό με το "πνεύμα των Χριστουγέννων", παρατηρώ ότι φέτος περισσότερο από κάθε άλλη χρονιά δυσκολευόμαστε να χαλαρώσουμε και να αφεθούμε στο κλίμα των ημερών. Υπάρχει μία διάχυτη αντίδραση σε όλη αυτή τη γκλίτερ προκάτ χαρά. Γιατί όμως;
Σίγουρα οι συνθήκες ζωής των ανθρώπων, η κρίση, τα άγχη που τους βάλλουν από παντού, αλλά και οι ανά τον κόσμο εξελίξεις μόνο για πανηγυρικούς εορτασμούς δεν προδιαθέτουν. Γνωρίζοντας δε, ότι το 2017 θα μας φέρει νέα... "καλούδια", σίγουρα δεν το περιμένουμε και με πολύ μεγάλη ανυπομονησία! Πως μπορείς να αφεθείς σε μία κατάσταση μαγείας, όταν η καθημερινότητα και οι δυσκολίες σε κρατάνε γερά δεμένο πισθάγκωνα;
Δεν μπορεί όμως όπως καταλαβαίνετε να' ναι μόνο αυτό. Σίγουρα επηρεάζει, δεν είναι όμως αρκετό. Η ρίζα του προβλήματος βρίσκεται στα Χριστούγεννα των τελευταίων δεκαετιών, τις μόδες που έφεραν μαζί τους και τον τρόπο με τον οποίο γιορτάστηκαν. Βρίσκεται στην ταύτιση τους με ακόρεστη κατανάλωση, άφθονη σπατάλη χρημάτων και υπερφορτωμένη -το λιγότερο- αισθητική, που τους χάρισε την υλιστική υπόσταση που έχουν σήμερα. Όπως ήταν αναμενόμενο, τώρα που οι συνθήκες έχουν γίνει απαγορευτικές για όλα τα παραπάνω (για οικονομικούς και κοινωνικούς λόγους), όλος αυτός ο κόσμος της Coca Cola "ξεφούσκωσε" σε συνειδήσεις και ψυχές...
Φυσικά αυτό δεν σημαίνει πως τα Χριστούγεννα έπαψαν να είναι η ωραιότερη εποχή του χρόνου (εντάξει, δεν είμαι και πολύ αντικειμενική σ' αυτό!). Σημαίνει απλά ότι για να ακουμπήσουν την ψυχή μας πρέπει να τα προσεγγίσουμε με διαφορετικό τρόπο και να επιστρέψουμε στις βασικές αρχές τους. Φέτος λοιπόν, επιλέξτε να περάσετε από την επιφάνεια στα ενδότερα. Στολίστε όχι από ανάγκη να τα γεμίσετε όλα με λαμπάκια που τρεμοπαίζουν αλλά για να απολαύσετε τις όμορφες οικογενειακές στιγμές. Κάντε δώρα όχι από υποχρέωση, αλλά με μεράκι, αγάπη και δικό σας κόπο. Περάστε χρόνο με τους δικούς σας ανθρώπους. Αναζητήστε εκείνους που αγαπάτε αλλά για κάποιο λόγο έχετε χαθεί. Διδαχθείτε τη φιλανθρωπία, την αγάπη, τον εθελοντισμό και τη συμπόνοια όχι για να τα εφαρμόζετε μία φορά το χρόνο, αλλά όποτε έχετε ευκαιρία. Αξιοποιήστε την προπαρασκευαστική περίοδο μ' αυτόν τον τρόπο, κι έπειτα αξιολογείστε αυτές τις γιορτές. Τι στοίχημα πάτε ότι θα είναι οι πιο όμορφες και γόνιμες των τελευταίων ετών; +Κωνσταντίνα Πορφυρού
Δεν μπορεί όμως όπως καταλαβαίνετε να' ναι μόνο αυτό. Σίγουρα επηρεάζει, δεν είναι όμως αρκετό. Η ρίζα του προβλήματος βρίσκεται στα Χριστούγεννα των τελευταίων δεκαετιών, τις μόδες που έφεραν μαζί τους και τον τρόπο με τον οποίο γιορτάστηκαν. Βρίσκεται στην ταύτιση τους με ακόρεστη κατανάλωση, άφθονη σπατάλη χρημάτων και υπερφορτωμένη -το λιγότερο- αισθητική, που τους χάρισε την υλιστική υπόσταση που έχουν σήμερα. Όπως ήταν αναμενόμενο, τώρα που οι συνθήκες έχουν γίνει απαγορευτικές για όλα τα παραπάνω (για οικονομικούς και κοινωνικούς λόγους), όλος αυτός ο κόσμος της Coca Cola "ξεφούσκωσε" σε συνειδήσεις και ψυχές...
Φυσικά αυτό δεν σημαίνει πως τα Χριστούγεννα έπαψαν να είναι η ωραιότερη εποχή του χρόνου (εντάξει, δεν είμαι και πολύ αντικειμενική σ' αυτό!). Σημαίνει απλά ότι για να ακουμπήσουν την ψυχή μας πρέπει να τα προσεγγίσουμε με διαφορετικό τρόπο και να επιστρέψουμε στις βασικές αρχές τους. Φέτος λοιπόν, επιλέξτε να περάσετε από την επιφάνεια στα ενδότερα. Στολίστε όχι από ανάγκη να τα γεμίσετε όλα με λαμπάκια που τρεμοπαίζουν αλλά για να απολαύσετε τις όμορφες οικογενειακές στιγμές. Κάντε δώρα όχι από υποχρέωση, αλλά με μεράκι, αγάπη και δικό σας κόπο. Περάστε χρόνο με τους δικούς σας ανθρώπους. Αναζητήστε εκείνους που αγαπάτε αλλά για κάποιο λόγο έχετε χαθεί. Διδαχθείτε τη φιλανθρωπία, την αγάπη, τον εθελοντισμό και τη συμπόνοια όχι για να τα εφαρμόζετε μία φορά το χρόνο, αλλά όποτε έχετε ευκαιρία. Αξιοποιήστε την προπαρασκευαστική περίοδο μ' αυτόν τον τρόπο, κι έπειτα αξιολογείστε αυτές τις γιορτές. Τι στοίχημα πάτε ότι θα είναι οι πιο όμορφες και γόνιμες των τελευταίων ετών; +Κωνσταντίνα Πορφυρού
σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
σχολιο δευτέρας για την μετάβαση του Πρωθυπουργού στην Κούβα
Η ΕΙΔΗΣΗ
Στην Κούβα θα μεταβεί σήμερα, Δευτέρα ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας για να παραστεί σε εκδηλώσεις στη μνήμη του Φιντελ Καστρο.
ΤΟ HASHTAG
#5ΗΜΕΡΗ_ΣΤΗΝ_ΚΟΥΒΑ
ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ
Μία χώρα με τόσα προβλήματα και μία αξιολόγηση να εκκρεμεί, αν έπρεπε -απαραιτήτως- να στείλει εκπρόσωπο στην κηδεία της αμφιλεγόμενης αυτής προσωπικότητας, του Φιντελ Κάστρο, σίγουρα δε θα έστελνε τον Πρωθυπουργό της! Θα μπορούσε να πάει ο ΠτΔ, όπως έγινε και πριν δυο μήνες περίπου για την κηδεία του ισραηλινού ηγέτη, Σιμόν Πέρες. Πιο πολύ από όλα όμως με λυπεί το γεγονός ότι έχουμε για Πρωθυπουργό έναν άνθρωπο που τιμά τον Φιντέλ Κάστρο και ασπάζεται τις ίδιες ιδέες με αυτόν. Ο Φιντέλ Κάστρο οδήγησε για περίπου μισό αιώνα σε απομόνωση και πείνα τη χώρα του. Έδιωξε (και πολύ καλά έκανε έναν δικτάτορα, τον Μπατίστα), όμως κατέληξε ο ίδιος "δικτάτωρ στη θέση του δικτάτορος" ...
+Elena Alefantinou
Στην Κούβα θα μεταβεί σήμερα, Δευτέρα ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας για να παραστεί σε εκδηλώσεις στη μνήμη του Φιντελ Καστρο.
ΤΟ HASHTAG
#5ΗΜΕΡΗ_ΣΤΗΝ_ΚΟΥΒΑ
ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ
Μία χώρα με τόσα προβλήματα και μία αξιολόγηση να εκκρεμεί, αν έπρεπε -απαραιτήτως- να στείλει εκπρόσωπο στην κηδεία της αμφιλεγόμενης αυτής προσωπικότητας, του Φιντελ Κάστρο, σίγουρα δε θα έστελνε τον Πρωθυπουργό της! Θα μπορούσε να πάει ο ΠτΔ, όπως έγινε και πριν δυο μήνες περίπου για την κηδεία του ισραηλινού ηγέτη, Σιμόν Πέρες. Πιο πολύ από όλα όμως με λυπεί το γεγονός ότι έχουμε για Πρωθυπουργό έναν άνθρωπο που τιμά τον Φιντέλ Κάστρο και ασπάζεται τις ίδιες ιδέες με αυτόν. Ο Φιντέλ Κάστρο οδήγησε για περίπου μισό αιώνα σε απομόνωση και πείνα τη χώρα του. Έδιωξε (και πολύ καλά έκανε έναν δικτάτορα, τον Μπατίστα), όμως κατέληξε ο ίδιος "δικτάτωρ στη θέση του δικτάτορος" ...
+Elena Alefantinou
σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΣΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ #HASHTAG ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
Δευτέρα 28 Νοεμβρίου 2016
ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ~ οι μέρες του χειμώνα θέλουν μια ζεστή αγκαλιά
you've got to take this moment στο +yannidakis
Η νέα τάση της σημερινής πραγματικότητας επιβάλλει μικρό budget και καμία γαμήλια δεξίωση προκειμένου να επισημοποιηθεί μια σχεσούλα; Μα για ποιες σχέσεις μιλάτε; Αυτές που στηρίζονται μονάχα στη σαρκική επαφή; Ε ναι, τι να επισημοποιήσεις από αυτό δηλαδή...
Ξέρω πολλές τέτοιες σχέσεις... Σε μια περίπτωση οι ερωτικοί σύντροφοι είναι εργένηδες και δεν επιθυμούν τίποτα πιο "σοβαρό" από αυτό. Σε άλλη περίπτωση είναι ο ένας από τους δύο, είτε και οι δύο έχουν παράλληλες σχέσεις και επιθυμούν λίγη αναζωογόνηση στη μίζερη ζωή τους.
Και ρωτάω... είναι αυτό σωστό να κοροϊδεύεις έτσι έναν άνθρωπο; Νομίζω πως δεν είναι, ανεξάρτητα αν πολλοί από εμάς έχουμε περάσει από μια τέτοια αχανή περίοδο στη ζωή μας.
Με αφορμή το θάνατο του Φιντέλ Κάστρο, ενός ηγέτη που έζησε στο κόκκινο, διαπίστωσα ότι όσο πολυτάραχη κι αν είναι η ζωή μας, τελικά μόνοι φεύγουμε, και το σύντομο ταξίδι μας μένει ως ανάμνηση.
Μας αγαπούν μετά το θάνατό μας; Πιστεύω πως συνεχίζουν να μας θαυμάζουν και να μας αγαπούν οι ίδιοι άνθρωποι που το έκαναν και όσο ζούσαμε. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο.
Από τη μικρή μου πείρα διαπιστώνω ότι δεν αξίζει να κρατάμε κακίες σε ανθρώπους, εκτός αν πρόκειται για κάτι ακραίο που είναι αντικειμενικά ασυγχώρητο. Αλλά και πάλι δεν αξίζει. Μαυρίζει η ψυχή μας, κουμπώνουν τα συναισθήματά μας και γινόμαστε αγρίμια.
Σε μια συζήτηση που είχα πρόσφατα, ο συνομιλητής μου ισχυριζόταν ότι όλες οι σχέσεις κρύβουν κάποιο συμφέρον. Συμφωνώ ότι σε πολλές περιπτώσεις ισχύει αυτό αλλά είναι ανέφικτο ένας άνθρωπος να μας εκτιμά για απλά - καθημερινά πράγματα; Να το πω λαϊκά..., να γουστάρει την παρέα μας. Κι έτσι από κάτι τόσο απλό που είναι η αλληλοεκτίμηση ξεκινά ένα όμορφο ταξίδι στην αγάπη. Σχέση είναι να πλένεις τα ρούχα σου μαζί με του άλλου, να τους έχει φτιάξει πίτα όταν εκείνος έχει εξαντλητικά ωράρια και επιθυμεί να φάει κάτι νόστιμο. Σχέση είναι να μην κατακρίνεις τις πράξεις ενός ανθρώπου. Να μπορείς να μπεις στην ψυχοσύνθεσή του και να καταλαβαίνεις αυτό που σου εκμυστηρεύεται. Μη φοβάστε την αγάπη και τη δέσμευση. όλοι έχουμε ανάγκη μια ασφαλή αγκαλιά στο χειμωνιάτικο τοπίο. +Nastazia A
Η νέα τάση της σημερινής πραγματικότητας επιβάλλει μικρό budget και καμία γαμήλια δεξίωση προκειμένου να επισημοποιηθεί μια σχεσούλα; Μα για ποιες σχέσεις μιλάτε; Αυτές που στηρίζονται μονάχα στη σαρκική επαφή; Ε ναι, τι να επισημοποιήσεις από αυτό δηλαδή...
Ξέρω πολλές τέτοιες σχέσεις... Σε μια περίπτωση οι ερωτικοί σύντροφοι είναι εργένηδες και δεν επιθυμούν τίποτα πιο "σοβαρό" από αυτό. Σε άλλη περίπτωση είναι ο ένας από τους δύο, είτε και οι δύο έχουν παράλληλες σχέσεις και επιθυμούν λίγη αναζωογόνηση στη μίζερη ζωή τους.
Και ρωτάω... είναι αυτό σωστό να κοροϊδεύεις έτσι έναν άνθρωπο; Νομίζω πως δεν είναι, ανεξάρτητα αν πολλοί από εμάς έχουμε περάσει από μια τέτοια αχανή περίοδο στη ζωή μας.
Με αφορμή το θάνατο του Φιντέλ Κάστρο, ενός ηγέτη που έζησε στο κόκκινο, διαπίστωσα ότι όσο πολυτάραχη κι αν είναι η ζωή μας, τελικά μόνοι φεύγουμε, και το σύντομο ταξίδι μας μένει ως ανάμνηση.
Μας αγαπούν μετά το θάνατό μας; Πιστεύω πως συνεχίζουν να μας θαυμάζουν και να μας αγαπούν οι ίδιοι άνθρωποι που το έκαναν και όσο ζούσαμε. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο.
Από τη μικρή μου πείρα διαπιστώνω ότι δεν αξίζει να κρατάμε κακίες σε ανθρώπους, εκτός αν πρόκειται για κάτι ακραίο που είναι αντικειμενικά ασυγχώρητο. Αλλά και πάλι δεν αξίζει. Μαυρίζει η ψυχή μας, κουμπώνουν τα συναισθήματά μας και γινόμαστε αγρίμια.
Σε μια συζήτηση που είχα πρόσφατα, ο συνομιλητής μου ισχυριζόταν ότι όλες οι σχέσεις κρύβουν κάποιο συμφέρον. Συμφωνώ ότι σε πολλές περιπτώσεις ισχύει αυτό αλλά είναι ανέφικτο ένας άνθρωπος να μας εκτιμά για απλά - καθημερινά πράγματα; Να το πω λαϊκά..., να γουστάρει την παρέα μας. Κι έτσι από κάτι τόσο απλό που είναι η αλληλοεκτίμηση ξεκινά ένα όμορφο ταξίδι στην αγάπη. Σχέση είναι να πλένεις τα ρούχα σου μαζί με του άλλου, να τους έχει φτιάξει πίτα όταν εκείνος έχει εξαντλητικά ωράρια και επιθυμεί να φάει κάτι νόστιμο. Σχέση είναι να μην κατακρίνεις τις πράξεις ενός ανθρώπου. Να μπορείς να μπεις στην ψυχοσύνθεσή του και να καταλαβαίνεις αυτό που σου εκμυστηρεύεται. Μη φοβάστε την αγάπη και τη δέσμευση. όλοι έχουμε ανάγκη μια ασφαλή αγκαλιά στο χειμωνιάτικο τοπίο. +Nastazia A
σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
εικονικοί προβληματισμοί @ESA και τον δορυφόρο Gaia
μια εικόνα ισούται με χίλιες λέξεις. Πόσες απ' αυτές φτιάχνουν έναν προβληματισμό;
Αυτός είναι ο πιο λεπτομερείς χάρτης του Σύμπαντος. Απλά για να πάρεις μια ιδέα/δόση προβληματισμού, έχει δισεκατομμύρια αστέρια... +Yanni Spiridakis
Κυριακή 27 Νοεμβρίου 2016
KYΜΑΤΙΖΟΝΤΑΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ ~ η απλότητα της ευτυχίας
Καλώς ορίσατε στις σκέψεις του +yannidakis
Το μουντό πρωινό
στα τέλη το Νοέμβρη με βρήκε καθισμένο αναπαυτικά στην αγαπημένη δερμάτινη
πολυθρόνα μου μ’ ένα ζεστό φλυτζάνι καφέ στο χέρι, να παρατηρώ τις αμυδρές
αχτίνες του ήλιου που χάιδευαν τα αγαπημένα βιβλία μου στα ράφια της βιβλιοθήκης.
Ήταν ζεστά και άνετα μέσα στο σιωπηλό δωμάτιο και μια γαλήνια ευφορία πλημύριζε
τις αισθήσεις μου με απόλυτη ευτυχία. Με σοβαρό το ύφος μα με την ψυχή
χαμογελαστή άρχισα να περιπλανούμε στις πτυχές της σκέψης μου, αυτή που πάντα
κυματίζει αδάμαστη στις κοιλάδες και τα βουνά του μυαλού. Τι είναι άραγε
ευτυχία; Υπάρχει μέτρο και σταθμό; Είναι τελείως υποκειμενική ή μήπως
επιστημονικά μπορεί να εξηγηθεί και να διαγνωστεί από τους «σοφούς» μας επιστήμονες;
Με μισό αιώνα πια
στους ώμους περιεργάστηκα το θέμα βάζοντας κάτω τις αμέτρητες εμπειρίες από την
αρχή μέχρι τώρα, τα αλλεπάλληλα σκαμπανεβάσματα, τον ενθουσιασμό του
ανεβάσματος της τραμπάλας και το τρομακτικό πέσιμο πάνω στο χώμα, αυτό που
τραντάζει όλο σου το σώμα. Τις φιλοδοξίες και τα όνειρα και τα απελπιστικά τους
ναυάγια που παραμένουν πνιγμένα στο βυθό της πραγματικότητας. Τις απρόσμενες
επιτυχίες και τα σημάδια που άφησα πάνω στο πρόσωπο της γης σαν τροπικά νησιά
μέσα στο χάος του απέραντου ωκεανού. Το άγγιγμα της καρδιάς από το βλοσυρό χέρι
της πρώτης αγάπης μέχρι το εξωφρενικό πάθος του φλογερού έρωτα. Το απαλό δέρμα
μιας μικρής απαλάμης μέσα στο χέρι που έσφιξα κι ένιωσα τα απίστευτα πατρικά
συναισθήματα που παραμένουν σαν ακατανίκητοι γόρδιοι δεσμοί. Τα τριανταφυλλένια
χείλη που χαμογέλασαν και χαράχτηκαν για πάντα μέσα στη θύμηση. Τα λάθη που
τώρα μπορώ να δω τόσο καθαρά μα που η ομίχλη της νιότης πλάνησε τα μάτια και μ’
οδήγησε στο χείλος του γκρεμού. Ο άγγελος που σήκωσε το κουρασμένο κορμί,
βαλσάμωσε την πενθούσα καρδιά και επούλωσε τις πληγές από τα απανωτά πεσίματα.
Ανασηκώθηκα πάνω
στο καστανό ρυτιδιασμένο δέρμα της πολυθρόνας
και με μια συνεχή ηρεμία έφτασα στο συμπέρασμα πως τελικά η ζωή είναι πάρα πολύ
απλή. Ίσως το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι εμείς για κάποιο μαζοχιστικό λόγο προτιμούμε
να την κάνουμε πολύπλοκη, βάναυση και αφόρητη. Το χειρότερο δε, είναι ότι ερεθίζουμε
αρνητικά τις καταστάσεις που εμείς οι ίδιοι μπορούμε να ελέγξουμε απόλυτα. Για
κάποιο φριχτό και αδιανόητο λόγο επιβαρύνουμε τη ζωή μας και καταστρέφουμε τις σχέσεις
με τους ανθρώπους που αγαπάμε με πράγματα ασήμαντα, που φέρουν μηδέν στο πηλίκο
της ευτυχίας.
Το ξέρω τώρα
απόλυτα πως η ευτυχία είναι η απλότητα που μπορεί να φέρει όχι μόνο ψυχική
ηρεμία αλλά να σου δώσει τη δύναμη να απολαύσεις τις μικρές μα σημαντικές χαρές
της ζωής. Δεν είναι απαραίτητο να οδηγούμε τη ζωή προς την τελειότητα. Αυτό
μόνο φυλακίζει τα μάτια με παρωπίδες και τελικά ξεχνούμε να δούμε το πανοραμικό
πλάνο που είναι το αληθινό νόημα της ζωής. Εμείς οι ατελείς δεν θα μπορέσουμε
ποτέ να κατορθώσουμε την εντέλεια κι όταν δούμε πως η ελευθερία της απλότητας
μπορεί να ανοίξει επιτέλους τους ορίζοντες της ευτυχίας τότε μόνο θα μπορέσουμε
να ευτυχίσουμε και να χαρίσουμε ευτυχία.
σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ
ΠΡΟΩΘΗΣΕΙΣ ~ η επιστροφή του ελληνισμού
κείμενα προβληματισμού, από τα πιο εκλεκτά ιστολόγια της Ελλάδας
από: ΘΑΝΟΣ ΕΥΗ koukfamily
Γράφει η Μαίρη Καρά
Η χώρα μας βρίσκεται ή δεν βρίσκεται υπό ξένη ΚΑΤΟΧΗ; Αμφιβολία που έχουν οι Έλληνες πολίτες, που "βλέπουν" μόνο τα φαινόμενα κι όχι οι σκεπτόμενοι πατριώτες. Γιατί μπορεί μεν η ΣΗΜΑΙΑ μας να κυματίζει στην Ακρόπολη, μα δεν αποπνέει ασφάλεια. Μπορεί να είναι ακόμα γαλανόλευκη, μα κινδυνεύουν τα ελληνοκεντρικά γνωρίσματά της. Μπορεί ο λαός να νομίζει πως ζει στην πατρίδα του, επειδή κινείται ελεύθερα… μα στην ουσία περιφέρεται ύπουλα ελεγχόμενος σε ΠΡΟΤΕΚΤΟΡΑΤΟ.
Βιώνουμε ήδη την οικονομική μας αιχμαλωσία! Οι δανειστές μας προσπαθούν να μας κρεμάσουν! Έχουν φέρει την θηλιά στον λαιμό μας! Το «κουαρτέτο» πάει κι έρχεται. Σε κάθε Υπουργείο υπάρχει κι ένας επιτηρητής των "Θεσμών". Αυτοί παίρνουν τις ΕΘΝΙΚΕΣ αποφάσεις, τις οποίες αναγκάζονται να εκτελέσουν οι μαριονέτες τους. Αυτοί παίζουν τα όργανα και τα πιόνια τους χορεύουν στον ρυθμό που τους χτυπάνε. Μαζί μ' αυτά τα ανδρείκελα όμως, παίρνει κι όλο τον λαό το ΡΕΥΜΑ.
"Το ποτάμι πίσω ποτέ δεν γυρνά" ο Νόμος της Φύσης. Μα αν ο Άνθρωπος πάει κόντρα στην ΦΥΣΗ… αναπόφευκτη είναι η ανατροπή των δεδομένων. Κι αν οι "αφύσικες" απαιτήσεις των εισβολέων σκοπεύουν να ανατρέψουν και την ύπαρξη της δεδομένης πατρίδας μας… τότε η Φύση "φυσικά" θα ανατρέψει τα "αφύσικα" σχέδιά τους. Γιατί η πηγή της Φύσης που διέπει την λειτουργία του Πλανήτη, είναι η δύναμη του Δημιουργού της και ποιητή των πάντων. Φυσικά και της ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ.
Υπάρχει περίπτωση ο Πατέρας όλων των ανθρώπων να τιμωρήσει παιδιά του για τις αμαρτίες τους; ΄Η να αφανίσει το εκλεκτό του ΓΕΝΟΣ, που αιώνια πορεύεται ενάρετα με την καθοδήγησή του; Ασφαλώς όχι, όταν η χριστιανική κοινότητα - όπου ανήκουν και οι Έλληνες - εκτελεί με σεβασμό το Μυστικό Σχέδιό του. Αυτό που περιγράφουν οι Γραφές όλων των θρησκειών, για τον θρίαμβο του ανθρώπου. Αυτόν που πίστεψε και βοηθήθηκε απ' τον Θεό. Αυτόν που περιγράφουν οι Ιερές Γραφές των Αρχαίων Ελλήνων αλλά και οι σύγχρονες. Οι Γραφές που θέλουν τον ΟΔΥΣΣΕΑ, να επιστρέφει στην Ιθάκη του στο "και πέντε", όταν οι ξένοι άρπαγες είχαν εξασφαλίσει πια "νόμιμη" διαδικασία, για να αποκτήσουν το ΠΑΛΑΤΙ ΤΟΥ.
Τότε επιστρέφει ο Οδυσσέας. Όταν δεν έχει πλέον δικαίωμα, να δηλώσει συμμετοχή, ούτε καν σαν Μνηστήρας και ο ίδιος. Όταν όλα φαίνονται χαμένα. Όταν κανένας δεν θα "πόνταρε" τίποτα πάνω του. Τότε επιστρέφει ο μεγάλος ήρωας και λυτρωτής των Ελλήνων. Επιστρέφει ως "γνήσιος" Έλληνας την τελευταία στιγμή, για να αγωνιστεί ως ΑΝΩΝΥΜΟΣ! Επιστρέφει ΝΙΚΗΤΗΣ για να διεκδικήσει το λεηλατημένο βιός του. Για να κερδίσει την Ιστορική του δικαίωση σαν ισόβιο ΣΤΟΙΧΗΜΑ.
Μα και στις Χριστιανικές Ιερές Γραφές υπάρχουν σχετικές περιγραφές, που αφορούν τους Έλληνες, ως λαό ανάμεσα σε ομόθρησκους λαούς. Πότε θα επιστρέψει -λένε- ο Κύριος των χριστιανικών λαών και άρα και των Ελλήνων; Κι αυτός στο "και πέντε" θα επιστρέψει! Όταν ακόμα και οι χριστιανικοί λαοί που τον περιμένουν, θα δοκιμάζονται για την υπομονή τους και την πίστη τους. Όταν κάποιοι μικρόψυχοι θα έχουν χάσει την υπομονή τους και θα Τον αμφισβητούν. Τότε θα ΕΠΙΣΤΡΕΨΕΙ.
Οι Έλληνες σε "βιασύνη" και αμφισβήτηση δεν συμμετείχαν ποτέ. Ήταν πάντα ευσεβής λαός και υπάρχουν βάσιμες ενδείξεις, πως διαθέτουν ατέλειωτα "καύσιμα". Γι' αυτό είμαστε αισιόδοξοι εμείς οι Έλληνες. Γιατί πιστεύουμε στον Θεό και περιμένουμε με ευλάβεια την ημέρα, που όλοι οι Πιστοί θα χαίρονται. Οι Ρωμιοί όταν θα φαίνεται πως ηττήθηκαν, τότε θα νικήσουν. Ακόμα και το Κοράνι μας διαβεβαιώνει, ότι οι ΠΑΝΤΕΣ θα χαρούν τη ΝΙΚΗ τους. Όλοι οι Πιστοί και Ευσεβείς αυτού του Κόσμου θα χαρούν, ακόμα και οι ΜΩΑΜΕΘΑΝΟΙ.
Πότε υπάρχει πιθανότητα να χαρούν όλοι μαζί οι άνθρωποι σε αυτόν τον Πλανήτη; Όταν ολοκληρωθεί το Μυστικό Σχέδιο. Όταν το σύστημα χάσει τον έλεγχο και η Ελλάδα αλλάξει τα δεδομένα. Τότε θα υπάρξουν ευχάριστες εξελίξεις για τον ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ. Η Ελλάδα θα προσφέρει πάλι την ΓΝΩΣΗ της, σαν το πολυτιμότερο δώρο στην Ιστορία του κόσμου. Θα ελευθερώσει την Ιθάκη της και θα προσφέρει την μεγαλύτερη δωρεά ανθρώπων σε ανθρώπους. Την μόνη δωρεά που μπορεί να συγκριθεί με την ΔΩΡΕΑ του Θεού. Ο συγκλονιστικός "κατακλυσμός" Γνώσης όλων των ειδών της Δημιουργίας. Η Ελλάδα θα ξαναδώσει στην ανθρωπότητα "ενέργεια" να "ζήσει", αλλά και ενέργεια, για να ζήσει και να βγει απ' το "σκοτάδι". Η Ελλάδα θα λάμπει αιώνια, όπως ο ΗΛΙΟΣ. Γιατί ΕΛΛΑΣ = ΦΩΣ!
Γράφει η Μαίρη Καρά
Βιώνουμε ήδη την οικονομική μας αιχμαλωσία! Οι δανειστές μας προσπαθούν να μας κρεμάσουν! Έχουν φέρει την θηλιά στον λαιμό μας! Το «κουαρτέτο» πάει κι έρχεται. Σε κάθε Υπουργείο υπάρχει κι ένας επιτηρητής των "Θεσμών". Αυτοί παίρνουν τις ΕΘΝΙΚΕΣ αποφάσεις, τις οποίες αναγκάζονται να εκτελέσουν οι μαριονέτες τους. Αυτοί παίζουν τα όργανα και τα πιόνια τους χορεύουν στον ρυθμό που τους χτυπάνε. Μαζί μ' αυτά τα ανδρείκελα όμως, παίρνει κι όλο τον λαό το ΡΕΥΜΑ.
"Το ποτάμι πίσω ποτέ δεν γυρνά" ο Νόμος της Φύσης. Μα αν ο Άνθρωπος πάει κόντρα στην ΦΥΣΗ… αναπόφευκτη είναι η ανατροπή των δεδομένων. Κι αν οι "αφύσικες" απαιτήσεις των εισβολέων σκοπεύουν να ανατρέψουν και την ύπαρξη της δεδομένης πατρίδας μας… τότε η Φύση "φυσικά" θα ανατρέψει τα "αφύσικα" σχέδιά τους. Γιατί η πηγή της Φύσης που διέπει την λειτουργία του Πλανήτη, είναι η δύναμη του Δημιουργού της και ποιητή των πάντων. Φυσικά και της ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ.
Υπάρχει περίπτωση ο Πατέρας όλων των ανθρώπων να τιμωρήσει παιδιά του για τις αμαρτίες τους; ΄Η να αφανίσει το εκλεκτό του ΓΕΝΟΣ, που αιώνια πορεύεται ενάρετα με την καθοδήγησή του; Ασφαλώς όχι, όταν η χριστιανική κοινότητα - όπου ανήκουν και οι Έλληνες - εκτελεί με σεβασμό το Μυστικό Σχέδιό του. Αυτό που περιγράφουν οι Γραφές όλων των θρησκειών, για τον θρίαμβο του ανθρώπου. Αυτόν που πίστεψε και βοηθήθηκε απ' τον Θεό. Αυτόν που περιγράφουν οι Ιερές Γραφές των Αρχαίων Ελλήνων αλλά και οι σύγχρονες. Οι Γραφές που θέλουν τον ΟΔΥΣΣΕΑ, να επιστρέφει στην Ιθάκη του στο "και πέντε", όταν οι ξένοι άρπαγες είχαν εξασφαλίσει πια "νόμιμη" διαδικασία, για να αποκτήσουν το ΠΑΛΑΤΙ ΤΟΥ.
Τότε επιστρέφει ο Οδυσσέας. Όταν δεν έχει πλέον δικαίωμα, να δηλώσει συμμετοχή, ούτε καν σαν Μνηστήρας και ο ίδιος. Όταν όλα φαίνονται χαμένα. Όταν κανένας δεν θα "πόνταρε" τίποτα πάνω του. Τότε επιστρέφει ο μεγάλος ήρωας και λυτρωτής των Ελλήνων. Επιστρέφει ως "γνήσιος" Έλληνας την τελευταία στιγμή, για να αγωνιστεί ως ΑΝΩΝΥΜΟΣ! Επιστρέφει ΝΙΚΗΤΗΣ για να διεκδικήσει το λεηλατημένο βιός του. Για να κερδίσει την Ιστορική του δικαίωση σαν ισόβιο ΣΤΟΙΧΗΜΑ.
Μα και στις Χριστιανικές Ιερές Γραφές υπάρχουν σχετικές περιγραφές, που αφορούν τους Έλληνες, ως λαό ανάμεσα σε ομόθρησκους λαούς. Πότε θα επιστρέψει -λένε- ο Κύριος των χριστιανικών λαών και άρα και των Ελλήνων; Κι αυτός στο "και πέντε" θα επιστρέψει! Όταν ακόμα και οι χριστιανικοί λαοί που τον περιμένουν, θα δοκιμάζονται για την υπομονή τους και την πίστη τους. Όταν κάποιοι μικρόψυχοι θα έχουν χάσει την υπομονή τους και θα Τον αμφισβητούν. Τότε θα ΕΠΙΣΤΡΕΨΕΙ.
Οι Έλληνες σε "βιασύνη" και αμφισβήτηση δεν συμμετείχαν ποτέ. Ήταν πάντα ευσεβής λαός και υπάρχουν βάσιμες ενδείξεις, πως διαθέτουν ατέλειωτα "καύσιμα". Γι' αυτό είμαστε αισιόδοξοι εμείς οι Έλληνες. Γιατί πιστεύουμε στον Θεό και περιμένουμε με ευλάβεια την ημέρα, που όλοι οι Πιστοί θα χαίρονται. Οι Ρωμιοί όταν θα φαίνεται πως ηττήθηκαν, τότε θα νικήσουν. Ακόμα και το Κοράνι μας διαβεβαιώνει, ότι οι ΠΑΝΤΕΣ θα χαρούν τη ΝΙΚΗ τους. Όλοι οι Πιστοί και Ευσεβείς αυτού του Κόσμου θα χαρούν, ακόμα και οι ΜΩΑΜΕΘΑΝΟΙ.
Πότε υπάρχει πιθανότητα να χαρούν όλοι μαζί οι άνθρωποι σε αυτόν τον Πλανήτη; Όταν ολοκληρωθεί το Μυστικό Σχέδιο. Όταν το σύστημα χάσει τον έλεγχο και η Ελλάδα αλλάξει τα δεδομένα. Τότε θα υπάρξουν ευχάριστες εξελίξεις για τον ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ. Η Ελλάδα θα προσφέρει πάλι την ΓΝΩΣΗ της, σαν το πολυτιμότερο δώρο στην Ιστορία του κόσμου. Θα ελευθερώσει την Ιθάκη της και θα προσφέρει την μεγαλύτερη δωρεά ανθρώπων σε ανθρώπους. Την μόνη δωρεά που μπορεί να συγκριθεί με την ΔΩΡΕΑ του Θεού. Ο συγκλονιστικός "κατακλυσμός" Γνώσης όλων των ειδών της Δημιουργίας. Η Ελλάδα θα ξαναδώσει στην ανθρωπότητα "ενέργεια" να "ζήσει", αλλά και ενέργεια, για να ζήσει και να βγει απ' το "σκοτάδι". Η Ελλάδα θα λάμπει αιώνια, όπως ο ΗΛΙΟΣ. Γιατί ΕΛΛΑΣ = ΦΩΣ!
εικονικοί προβληματισμοί @Blobby και μια ιστορία για την μοναξιά
μια εικόνα ισούται με χίλιες λέξεις. Πόσες απ' αυτές φτιάχνουν έναν προβληματισμό;
Σάββατο 26 Νοεμβρίου 2016
ΕΚ-ΠΑΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ ~ σπίτι ή δουλειά;
μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα
Χαίρεται. Μητέρα δύο παιδιών, με ειλικρινά πολύ φορτωμένο πρόγραμμα και βοήθεια σχεδόν μηδαμινή. Μετά που γέννησα το δεύτερό μου παιδί εργάζομαι δύο φορές την εβδομάδα, για πολλούς ιδεατός αριθμός μιας και θα είχαν τον χρόνο να ξεκουράζονται περισσότερο, να κάνουν πιο εύκολα τις δουλειές τους και όλα εκείνα που κάθε εργαζόμενη γυναίκα σκέφτεται, αντικειμενικά και εγώ έτσι σκεφτόμουν στην αρχή. Όμως, είναι έτσι τα πράγματα;
Η κάθε μέρα που ξημερώνει σε ένα σπίτι με παιδιά δεν είναι η ίδια. Άλλοτε είναι συνεργάσιμα και όλα βαίνουν καλώς και ο χρόνος για να μαγειρέψεις, να σιδερώσεις, να κάνεις δουλειές, να κοιμηθείς μοιάζει αρκετός. Αλλά δεν είναι επί της ουσίας. Γιατί όλα δεν εξαρτώνται από εσένα αλλά από εκείνα. Τα απρόοπτα της καθημερινότητας είναι πάρα πολλά και νιώθεις συνεχώς ότι τρέχεις σε Μαραθώνιο. Την μία θα θέλουν αγκαλιά, την άλλη δεν θα τρώνε, την άλλη θα ξυπνήσουν ξαφνικά με υψηλό πυρετό. Μέσα σε όλα αυτά αν έχεις μεγαλύτερο παιδί πρέπει να το διαβάσεις, πρέπει να το συμβουλέψεις, πρέπει να το πας στις δραστηριότητές του. Όσες είστε μητέρες το έχετε δει πολλές φορές, από το δόξα στο Θεώ στο βοήθα Παναγιά μου. Εμένα προσωπικά με κουράζει περισσότερο η γκρίνια στα παιδιά, όταν ακόμη είναι μικρά και δεν ξέρουν να σου πουν τι τα ενοχλεί, τι θα τα ευχαριστήσει, όταν ακόμη και όταν τα έχεις αγκαλιά δεν σταματούν να κλαίνε και ενδεχομένως πονάνε γιατί βγάζουν δόντια ή οτιδήποτε άλλο.
Σίγουρα όσες μητέρες δεν εργάζεστε θα έχετε ακούσει μα τι κάνεις όλη μέρα; Και εσείς μπορεί να εκνευρίζεστε, μπορεί να θέλετε να μιλήσετε άσχημα αλλά κανένας δεν θα σας καταλάβει. Για να καταλάβεις τον άλλον πρέπει να περάσεις μέσα από τον ίδιο ακριβώς δρόμο, να ζήσεις ακριβώς κάτω από τις ίδιες συνθήκες. Μου γεννάται η ερώτηση σπίτι ή δουλειά; Δουλειά ή σπίτι; Σύμφωνα με έρευνες οι μητέρες που εργάζονται επιστρέφουν σπίτι τους ευδιάθετες, με περισσότερη όρεξη να ασχοληθούν με τα παιδιά τους και με μεγαλύτερη ικανοποίηση δεδομένου ότι συμβάλλουν περισσότερο στα έξοδα του σπιτιού. Εσείς τι πιστεύετε; Τι θα ήταν καλύτερο για εσάς; Καλή συνέχεια σε όποιο μονοπάτι και αν ακολουθείτε. +Ioanna Mpourdouvali
σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)