κείμενα προβληματισμού, από τα πιο εκλεκτά ιστολόγια της Ελλάδας
από: ΘΑΝΟΣ ΕΥΗ koukfamily
Γράφει ο Ιωάννης Ασλανίδης
Στον επιτάφιο του Περικλέους δίδεται ο ορισμός της Δημοκρατίας: Το Πολίτευμά μας λέγεται Δημοκρατία επειδή την εξουσία δεν την ασκούν λίγοι πολίτες, αλλά ο Λαός· «…και όνομα μεν διατομή ες ολίγοις αλλ’ ες πλείονες οικείν Δημοκρατία κέκληται» (Θουκυδ. Β’, 37)
Με νέα εγκύκλιο του Υπουργείου Παιδείας σχεδόν επιδιώκεται η κατάργηση του Μαθήματος των Θρησκευτικών από τα σχολεία. Μετά το θέμα των ταυτοτήτων, των Διαβατηρίων, του διαχωρισμού εκκλησίας και Κράτους έρχεται διά του τρόπου αυτού και νέο πλήγμα, εξ ιδίων, στο Βάθρο της μέχρι σήμερα επιβιώσεώς μας, στον Ελληνοχριστιανικό πολιτισμό. Δυστυχώς αυτή η προσπάθεια συνεχίζεται από τις Ελληνικές Κυβερνήσεις εδώ και 30 χρόνια, χωρίς καμία εξήγηση.
Το Αδόκιμο και φθηνό αιτιολογικό του υπουργείου Παιδείας, ήταν ότι «Έκανε λέει δεκτό το αίτημα του συνηγόρου το πολίτη ν’ αλλάξει το ισχύον καθεστώς στο μάθημα των Θρησκευτικών». Επειδή λέει μερικοί γονείς διαμαρτυρηθήκαν στο συνήγορο του πολίτη, διότι με αυτή την διδασκαλία πλήττεται η προστασία των προσωπικών δεδομένων των τέκνων των κ.λπ. Και! αυτές οι νέες επιθέσεις στα βάθρα της ορθοδοξίας, δεν είναι μόνο επιδιώξεις της σημερινής Κυβέρνησης, αλλά και άλλων προοδευτικών Κυβερνήσεων μη αριστερών, οι οποίες, απώλεσαν τις αρχές και τις αξίες, επάνω στις οποίες οργανώθηκαν σαν εθνικό, πατριωτικό πολιτικό ΚΌΜΜΑ Της Ελλάδος.
Ενθυμείται ο Ελληνικός λαός την προσπάθεια και το πείσμα ελαχίστων αυτοαποκαλουμένων προοδευτικών κύκλων του πρόσφατου παρελθόντος, για την εξάλειψη του θρησκεύματος από τις ταυτότητες, προς εξυπηρέτηση κάποιων μειονοτήτων και ποιος ξέρει ποιων αντιχριστιανικών και αντεθνικών συμφερόντων. Με την πρωτάκουστη δημοκρατική δήλωση Υπουργού (26-6-2000) ότι: «και 9 εκατομμύρια υπογραφές να φέρουν, θα υποστηρίξουμε τον ένα που δεν υπέγραψε».
Το πρόβλημα που εγείρεται πάλι και σήμερα είναι, εάν πιστεύει ο υπουργός ότι υπηρετεί την Δημοκρατία, με αποφάσεις κόντρα στην θέληση της πλειοψηφίας του Ελληνικού λαού, τότε, οφείλει, κατά την γνώμη μου να δώσει άλλον ορισμό, διαφορετικό από αυτόν που έδωσε ο Περικλής στον επιτάφιο, για την Δημοκρατία.
Γνωρίζουμε από την Ιστορία μας, πόσο άρρηκτα είναι συνδεδεμένα, ο Ελληνισμός και η Ορθοδοξία. Επίσης γνωρίζουμε πολύ καλά, πόσο συνέβαλε η εκκλησία μας, στην αναγέννηση του Ελληνικού έθνους και στην διατήρηση της εθνικής και πολιτιστικής ταυτότητας των Ελλήνων. Όσοι δεν γνωρίζουν ιστορία να διαβάσουν, όχι μόνο τα εξώφυλλα.
Όταν ο Απόστολος Παύλος ήρθε στην Ελλάδα και δίδαξε στο ανήσυχο πνεύμα των Ελλήνων τον Χριστιανισμό εξέφρασε, αυτό που από μόνοι τους επιθυμούσαν οι Έλληνες, να οριστικοποιήσουν τον θάνατο των παλαιών θεών και να εγκολπωθούν την ύπαρξη του ΕΝΟΣ, μοναδικού και αληθινού Θεού. Το Χριστιανικό στοιχείο αναμείχθηκε με το Ελληνικό, που βρισκόταν τους τελευταίους προχριστιανικούς αιώνες σε παρακμή και έψαχνε για μία νέα ταυτότητα.
Ο καρπός της ζωογόνου αυτής ένωσης εδημιούργησε έναν πολιτισμό που συνεχίζεται μέχρι σήμερα και καλείται Ελληνοχριστιανικός Πολιτισμός. Ενώθηκε λοιπόν η αρχαιοελληνική σοφία του αρίστου και τελείου με την χριστιανική του εναρέτου και της αγάπης. Ο Ε. Παπανούτσος ο παρεξηγημένος αυτός παιδαγωγός και φιλόσοφος ομιλών στην Βουλή των Ελλήνων, ολίγον προ του θανάτου του, διακήρυξε ότι, η ορθοδοξία και ο Ελληνισμός είναι μαζί ζυμωμένα. Αυτό σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι όσοι Έλληνες δεν είναι Χριστιανοί δεν είναι Έλληνες αντιθέτως μπορεί και ετερόδοξος Έλλην να είναι καλύτερος από έναν ορθόδοξο.
Ο τέως υπουργός των ΗΠΑ Χένρι Κίσινγκερ, ο σύγχρονος Μέτερνιχ της Ευρώπης, που τόσα δεινά έφερε στον τόπο μας, ομιλών το 1994 στην Ουάσιγκτον, μεταξύ άλλων είπε (Σεπτ. 1994): «Ο ελληνικός λαός είναι δυσκολοκυβέρνητος και γι’ αυτό πρέπει να τον πλήξουμε βαθιά στις πολιτιστικές του ρίζες: Εννοώ δηλαδή να του πλήξουμε τη γλώσσα, τη θρησκεία, τα πνευματικά και ιστορικά του αποθέματα, ώστε να του εξουδετερώσουμε κάθε δυνατότητα να αναπτυχθεί, να διακριθεί και να επικρατήσει στα Βαλκάνια και την ανατολική Μεσόγειο»!...Άρα! γινόμαστε άθελά μας, όργανα των Ανθελλήνων της Παγκοσμιοποίησης.
Αφού λοιπόν από τα ανωτέρω στοιχειώδη παραδείγματα εύκολα εξάγεται το συμπέρασμα ότι η ταύτισις του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας, αποτελεί θετικό και ωφέλιμο στοιχείο και κεντρικό άξονα πολιτιστικής, κοινωνικής και εθνικής κυρίως συνοχής, εγείρεται το ερώτημα: Πώς πρέπει να ενεργήσουμε; Να κατεδαφίσουμε, να αποσυνδεθούμε και να διαλύσουμε αυτόν τον εθνικό δεσμό, που αποδεικνύει την εθνική μας ταυτότητα και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του πολιτισμού μας; Ή αντιθέτως να ενισχύσουμε να τονώσουμε και να ενθαρρύνουμε τον υπάρχοντα αυτόν δεσμόν μεταξύ Ορθοδοξίας και Ελληνισμού;
Η πρόοδος των λαών δεν επιτυγχάνεται, με καταστρατηγήσεις αρχών, δογμάτων και αξιών, αλλά με την στήριξη στις ιδέες και στις αρχές των προγόνων μας.
Ιδιαίτερα οι Πολιτικές μας ηγεσίες πρέπει να προσέξουν και να λαμβάνουν μέτρα ενωτικά των Ελλήνων όπου θα πρυτανεύει ο Πατριωτισμός και η Ορθοδοξία. Διότι! μέσα στις δύσκολες ώρες που περνάμε καθημερινά, το άτομο αναπτύσσεται λανθασμένα και γίνεται ένα ξεπερασμένο γρανάζι του απρόσωπου συστήματος που κανείς δεν ελέγχει. Ένας ολοκληρωμένος αντιανθρωπισμός που συνθέτει και αντικειμενικοποιεί τον άνθρωπο, βρίσκεται σε εξέλιξη. Οι υπάρχοντες υγιείς τύποι που υπηρετούν το καλό των πολλών, θεωρούνται ξεπερασμένοι ή συνθλίβονται από τους παθολογικούς που υπηρετούν τα συμφέροντα των ολίγων.
Πρέπει λοιπόν ο Έλληνας να επανέλθει και να παραμείνει στις ρίζες του εάν θέλει να έχει μέλλον, στη γεμάτη αγάπη και πίστη θρησκεία του που επεξετάθηκε όχι γιατί καταπιέζει, αλλά το αντίθετο, γιατί στην ανθρώπινη ελευθερία, αντέτεινε τη θεία, την απόλυτη Ελευθερία.
Το Θλιβερό για το Υπουργείο Παιδείας είναι, ότι! ενώ αδυνατεί να διασώσει την παιδεία της χώρας μας, μετά παρρησίας προβαίνει σε παρόμοιες πράξεις κατά της ανεκτίμητης αυτής πολιτιστικής μας κληρονομιάς.
«Ποτέ δεν σταθεροποιήθηκε μία Δημοκρατία όταν εναντιώθηκε στους πόθους του λαού. Η προσήλωση στην λατρεία της Θεότητος της Δημοκρατίας είναι η εγγύηση του μεγαλείου των Δημοκρατών. Η περιφρόνηση όμως της Θρησκείας είναι η αιτία και η πιο θετική της καταστροφή, διότι δεν υπάρχει ο φόβος για κάθε είδους έγκλημα, του υπερτάτου όντος» (ΜΑΚΙΑΒΕΛΙ ΝΙΚΟΛΟ)
Γράφει ο Ιωάννης Ασλανίδης
Στον επιτάφιο του Περικλέους δίδεται ο ορισμός της Δημοκρατίας: Το Πολίτευμά μας λέγεται Δημοκρατία επειδή την εξουσία δεν την ασκούν λίγοι πολίτες, αλλά ο Λαός· «…και όνομα μεν διατομή ες ολίγοις αλλ’ ες πλείονες οικείν Δημοκρατία κέκληται» (Θουκυδ. Β’, 37)
Το Αδόκιμο και φθηνό αιτιολογικό του υπουργείου Παιδείας, ήταν ότι «Έκανε λέει δεκτό το αίτημα του συνηγόρου το πολίτη ν’ αλλάξει το ισχύον καθεστώς στο μάθημα των Θρησκευτικών». Επειδή λέει μερικοί γονείς διαμαρτυρηθήκαν στο συνήγορο του πολίτη, διότι με αυτή την διδασκαλία πλήττεται η προστασία των προσωπικών δεδομένων των τέκνων των κ.λπ. Και! αυτές οι νέες επιθέσεις στα βάθρα της ορθοδοξίας, δεν είναι μόνο επιδιώξεις της σημερινής Κυβέρνησης, αλλά και άλλων προοδευτικών Κυβερνήσεων μη αριστερών, οι οποίες, απώλεσαν τις αρχές και τις αξίες, επάνω στις οποίες οργανώθηκαν σαν εθνικό, πατριωτικό πολιτικό ΚΌΜΜΑ Της Ελλάδος.
Ενθυμείται ο Ελληνικός λαός την προσπάθεια και το πείσμα ελαχίστων αυτοαποκαλουμένων προοδευτικών κύκλων του πρόσφατου παρελθόντος, για την εξάλειψη του θρησκεύματος από τις ταυτότητες, προς εξυπηρέτηση κάποιων μειονοτήτων και ποιος ξέρει ποιων αντιχριστιανικών και αντεθνικών συμφερόντων. Με την πρωτάκουστη δημοκρατική δήλωση Υπουργού (26-6-2000) ότι: «και 9 εκατομμύρια υπογραφές να φέρουν, θα υποστηρίξουμε τον ένα που δεν υπέγραψε».
Το πρόβλημα που εγείρεται πάλι και σήμερα είναι, εάν πιστεύει ο υπουργός ότι υπηρετεί την Δημοκρατία, με αποφάσεις κόντρα στην θέληση της πλειοψηφίας του Ελληνικού λαού, τότε, οφείλει, κατά την γνώμη μου να δώσει άλλον ορισμό, διαφορετικό από αυτόν που έδωσε ο Περικλής στον επιτάφιο, για την Δημοκρατία.
Γνωρίζουμε από την Ιστορία μας, πόσο άρρηκτα είναι συνδεδεμένα, ο Ελληνισμός και η Ορθοδοξία. Επίσης γνωρίζουμε πολύ καλά, πόσο συνέβαλε η εκκλησία μας, στην αναγέννηση του Ελληνικού έθνους και στην διατήρηση της εθνικής και πολιτιστικής ταυτότητας των Ελλήνων. Όσοι δεν γνωρίζουν ιστορία να διαβάσουν, όχι μόνο τα εξώφυλλα.
Όταν ο Απόστολος Παύλος ήρθε στην Ελλάδα και δίδαξε στο ανήσυχο πνεύμα των Ελλήνων τον Χριστιανισμό εξέφρασε, αυτό που από μόνοι τους επιθυμούσαν οι Έλληνες, να οριστικοποιήσουν τον θάνατο των παλαιών θεών και να εγκολπωθούν την ύπαρξη του ΕΝΟΣ, μοναδικού και αληθινού Θεού. Το Χριστιανικό στοιχείο αναμείχθηκε με το Ελληνικό, που βρισκόταν τους τελευταίους προχριστιανικούς αιώνες σε παρακμή και έψαχνε για μία νέα ταυτότητα.
Ο καρπός της ζωογόνου αυτής ένωσης εδημιούργησε έναν πολιτισμό που συνεχίζεται μέχρι σήμερα και καλείται Ελληνοχριστιανικός Πολιτισμός. Ενώθηκε λοιπόν η αρχαιοελληνική σοφία του αρίστου και τελείου με την χριστιανική του εναρέτου και της αγάπης. Ο Ε. Παπανούτσος ο παρεξηγημένος αυτός παιδαγωγός και φιλόσοφος ομιλών στην Βουλή των Ελλήνων, ολίγον προ του θανάτου του, διακήρυξε ότι, η ορθοδοξία και ο Ελληνισμός είναι μαζί ζυμωμένα. Αυτό σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι όσοι Έλληνες δεν είναι Χριστιανοί δεν είναι Έλληνες αντιθέτως μπορεί και ετερόδοξος Έλλην να είναι καλύτερος από έναν ορθόδοξο.
Ο τέως υπουργός των ΗΠΑ Χένρι Κίσινγκερ, ο σύγχρονος Μέτερνιχ της Ευρώπης, που τόσα δεινά έφερε στον τόπο μας, ομιλών το 1994 στην Ουάσιγκτον, μεταξύ άλλων είπε (Σεπτ. 1994): «Ο ελληνικός λαός είναι δυσκολοκυβέρνητος και γι’ αυτό πρέπει να τον πλήξουμε βαθιά στις πολιτιστικές του ρίζες: Εννοώ δηλαδή να του πλήξουμε τη γλώσσα, τη θρησκεία, τα πνευματικά και ιστορικά του αποθέματα, ώστε να του εξουδετερώσουμε κάθε δυνατότητα να αναπτυχθεί, να διακριθεί και να επικρατήσει στα Βαλκάνια και την ανατολική Μεσόγειο»!...Άρα! γινόμαστε άθελά μας, όργανα των Ανθελλήνων της Παγκοσμιοποίησης.
Αφού λοιπόν από τα ανωτέρω στοιχειώδη παραδείγματα εύκολα εξάγεται το συμπέρασμα ότι η ταύτισις του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας, αποτελεί θετικό και ωφέλιμο στοιχείο και κεντρικό άξονα πολιτιστικής, κοινωνικής και εθνικής κυρίως συνοχής, εγείρεται το ερώτημα: Πώς πρέπει να ενεργήσουμε; Να κατεδαφίσουμε, να αποσυνδεθούμε και να διαλύσουμε αυτόν τον εθνικό δεσμό, που αποδεικνύει την εθνική μας ταυτότητα και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του πολιτισμού μας; Ή αντιθέτως να ενισχύσουμε να τονώσουμε και να ενθαρρύνουμε τον υπάρχοντα αυτόν δεσμόν μεταξύ Ορθοδοξίας και Ελληνισμού;
Η πρόοδος των λαών δεν επιτυγχάνεται, με καταστρατηγήσεις αρχών, δογμάτων και αξιών, αλλά με την στήριξη στις ιδέες και στις αρχές των προγόνων μας.
Ιδιαίτερα οι Πολιτικές μας ηγεσίες πρέπει να προσέξουν και να λαμβάνουν μέτρα ενωτικά των Ελλήνων όπου θα πρυτανεύει ο Πατριωτισμός και η Ορθοδοξία. Διότι! μέσα στις δύσκολες ώρες που περνάμε καθημερινά, το άτομο αναπτύσσεται λανθασμένα και γίνεται ένα ξεπερασμένο γρανάζι του απρόσωπου συστήματος που κανείς δεν ελέγχει. Ένας ολοκληρωμένος αντιανθρωπισμός που συνθέτει και αντικειμενικοποιεί τον άνθρωπο, βρίσκεται σε εξέλιξη. Οι υπάρχοντες υγιείς τύποι που υπηρετούν το καλό των πολλών, θεωρούνται ξεπερασμένοι ή συνθλίβονται από τους παθολογικούς που υπηρετούν τα συμφέροντα των ολίγων.
Πρέπει λοιπόν ο Έλληνας να επανέλθει και να παραμείνει στις ρίζες του εάν θέλει να έχει μέλλον, στη γεμάτη αγάπη και πίστη θρησκεία του που επεξετάθηκε όχι γιατί καταπιέζει, αλλά το αντίθετο, γιατί στην ανθρώπινη ελευθερία, αντέτεινε τη θεία, την απόλυτη Ελευθερία.
Το Θλιβερό για το Υπουργείο Παιδείας είναι, ότι! ενώ αδυνατεί να διασώσει την παιδεία της χώρας μας, μετά παρρησίας προβαίνει σε παρόμοιες πράξεις κατά της ανεκτίμητης αυτής πολιτιστικής μας κληρονομιάς.
«Ποτέ δεν σταθεροποιήθηκε μία Δημοκρατία όταν εναντιώθηκε στους πόθους του λαού. Η προσήλωση στην λατρεία της Θεότητος της Δημοκρατίας είναι η εγγύηση του μεγαλείου των Δημοκρατών. Η περιφρόνηση όμως της Θρησκείας είναι η αιτία και η πιο θετική της καταστροφή, διότι δεν υπάρχει ο φόβος για κάθε είδους έγκλημα, του υπερτάτου όντος» (ΜΑΚΙΑΒΕΛΙ ΝΙΚΟΛΟ)
