Πέμπτη 11 Μαΐου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ ο μακρον στην κορυφή της γαλλιας και η ευρώπη περιμένει

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Βάλε ένα παιδάκι τριών χρονών να σου φτιάξει ένα σπιτάκι με τουβλάκια. Αν μετά από λίγα λεπτά δεν είναι ικανοποιημένο με το αποτέλεσμα, θα διαλύσει ότι έχει χτίσει και ή θα τα παρατήσει ή θα αρχίσει απ' την αρχή. Στις γαλλικές εκλογές παραλίγο να δούμε την Ευρώπη να διαλύεται σαν χάρτινος πύργος.

Γιατί η υποψήφια Λε Πεν έχει δίκιο. Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει τόσα πολλά προβλήματα που... ήθελε να πάρει την Γαλλία (της) και να σηκωθεί να φύγει απ΄αυτήν, αφήνοντας την μάλιστα να καταστραφεί ολοσχερώς, καθώς την Γαλλία δεν υπάρχει Ε.Ε. Έλα όμως που δεν μιλάμε για ένα τρίχρονο παιδάκι που παραλίγο να γκρεμίσει ένα πύργο από τούβλα αλλά για ένα ισχυρό οικοδόμημα το οποίο μπορεί να μπάζει από παντού, έχει ωστόσο ισχυρές προοπτικές και πολλοί έχουν στηριχτεί σε αυτό για να ξεδιπλώσουν το επιχειρηματικό, κοινωνικό, καλλιτεχνικό, οικονομικό και πολιτικό τους όραμα.

Κι έτσι... πρόεδρος είναι αυτός ο νεαρός τύπος που ευτυχώς είναι πιο όμορφος από τον Τσίπρα κι έτσι δεν πρόκειται να ακούσω ξανά ότι ο Αλέξης είναι ο πιο όμορφος ηγέτης στην Ευρώπη και να βγάζω σπυριά απ' τα νεύρα μου. Ότι είναι όμορφος βέβαια δε σημαίνει ότι ξέρει να διαλέγει γυναίκες. Όπως έλεγε και ένας γνωστός μου πριν μερικά χρόνια "εμένα η γυναίκα μου δεν έχει γεννηθεί ακόμα" και ο Μακρόν πήγε και παντρεύτηκε μια γυναίκα λίγο πριν την σύνταξη.

Πέρα από την πλάκα, ο Μακρόν έδειξε να γνωρίζει το πρόβλημα της Ευρώπης και βασικά να γνωρίζει το πρόβλημα της Γαλλίας. Δεν είναι η πρώτη φορά που ένας νέος θα μας κοροϊδέψει(...) όμως οι θέσεις του και ειδικά ο τρόπος για τον οποίο τοποθετήθηκε για την Ελλάδα, μας δείχνουν ότι την δεδομένη στιγμή δείχνει ο πιο ικανός να μανατζάρει την Γαλλία.

Και ίσως η Γαλλία να αποτελεί την κύρια προτεραιότητα του Μακρόν όμως η Ευρώπη περιμένει πολλά από αυτόν όπως και από κάθε γάλλο ηγέτη κάθε φορά. Συνεπώς πριν σχολιάσουμε την εκλογή του καλό είναι να τον αφήσουμε να δώσει πρώτα το στίγμα της διακυβέρνησης του εντός και εκτός συνόρων και γιατί όχι, να δείξει ακριβώς τις προθέσεις του στο ελληνικό ζήτημα. Μέχρι τότε "vive la france+Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



 Διαβάστε περισσότερα.. »

Τετάρτη 10 Μαΐου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ "η ζωή ξεκινάει στο...

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis
... τέλος της ζώνης άνεσης σου." Ή και συνηθέστερα, όπως συναντάται, "life starts, at the end of your comfort zone."

Είναι εκείνη η στιγμή που συνειδητοποιείς πως τα αστεία τελείωσαν και έχει έρθει η στιγμή να αντιμετωπίσεις τον κόσμο που βρίσκεται εκεί έξω μόνος σου. Είναι εκείνη η στιγμή που πρέπει να ζυγίσεις καταστάσεις και να πάρεις αποφάσεις ζωτικής σημασίας για εσένα. Είναι ακόμα εκείνη η στιγμή που πρέπει να λάβεις τα μέτρα σου έτσι ώστε να καταφέρεις να επιβιώσεις και να φροντίσεις για την εξασφάλιση του μέλλοντος σου. Είναι επίσης εκείνη η στιγμή που αντιλαμβάνεσαι πως πρέπει να προσέξεις τον εαυτό σου, διότι δεν θα to κάνει κανένας για εσένα. Είναι τέλος εκείνη η στιγμή που πρέπει να σταθείς μόνος σου στα πόδια σου και να επιδιώξεις να μεριμνήσεις για το σήμερα, το αύριο, το μεθαύριο και ούτω καθεξής.


Όταν πάψει να υπάρχει πια το χαρτζιλίκι των γονιών να σε περιμένει κάθε μέρα στο γραφείο δίπλα στο κρεβάτι σου, όταν πέφτει στα χέρια σου ο πρώτος λογαριασμός και πρέπει να τον πληρώσεις, όταν δεν υπάρχει πια έτοιμο ένα πιάτο φαγητό έτοιμο για εσένα, όταν καλείσαι να κοιτάξεις τον μεγαλύτερο φόβο σου στα μάτια και πρέπει να το ξεπεράσεις μοναχός σου, τότε είναι που συνειδητοποιείς ότι έχει έρθει η στιγμή που πρέπει να... μεγαλώσεις. Στα θετικά της όλης υπόθεσης είναι το γεγονός ότι μέχρι να έρθει αυτή η ώρα, η ίδια η ζωή μας έχει προετοιμάσει με τον έναν ή τον άλλο τρόπο για αυτό που θα κληθούμε να κάνουμε αναπόφευκτα. Η πρώτη μέρα στο σχολείο, η πρωτόγνωρη αίσθηση της ερωτικής απογοήτευσης, η στιγμή που κάποιοι λαμβάνουν το χαρτί της κατάταξης τους στο στρατό, η ώρα που αντιλαμβάνεσαι πως πρέπει να επιλέξεις αντικείμενο κατάρτισης αλλά και εξειδίκευσης. Στα αρνητικά, η πραγματικότητα που μας περιμένει. η οποία δεν πλησιάζει καν στα όσα έχουμε... περάσει.

Πάρτε βαθιά ανάσα, διότι τα πράγματα δεν είναι όσο τρομακτικά και αποθαρρυντικά όπως περιγράφονται παραπάνω. Είναι ίσως χειρότερα, είναι ίσως και καλύτερα. Το ζητούμενο δεν είναι η άμεση και έγκαιρη αυτονόμηση του καθενός μας, είναι ίσως όμως η ορθή και ομαλή πορεία προς αυτήν. Και μπορεί στην πλειοψηφία των περιπτώσεων να μην είμαστε εξ' ολοκλήρου εμείς υπεύθυνοι για αυτήν, είμαστε όμως κάτι παραπάνω από αρμόδιοι έτσι ώστε να εξασφαλίσουμε να πάρουμε τα πράγματα στα χέρια μας και να ορίσουμε το πως θα πορευτούμε, εξασφαλίζοντας παράλληλα έστω και στο ελάχιστο, το ίδιο και για τους άλλους.

 

Εκεί που σταματάει η ζώνης άνεσης μας άλλωστε, ενδεχομένως να ξεκινάει η ζώνη άνεσης κάποιου άλλου.

Εις το επανιδείν...  +Vaggelis Episkopou

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Τρίτη 9 Μαΐου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ τελικός κυπέλλου α λά ελληνικά

Χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis
Πριν μπούμε στο κύριο ζήτημα να σημειώσω εδώ ότι δεν θα αγγίξουμε σήμερα καθόλου το αγωνιστικό κομμάτι (τι να πει κανείς και γι' αυτό!), θα περιοριστούμε μόνο στο show που εκτυλίχθηκε στο φόντο του παιχνιδιού, με τα ιπτάμενα καθίσματα, τα ξεβρακώματα, τα μαχαίρια, το άφθονο ξύλο, τους 40 και πλέον τραυματίες, τα "ντου" και όλες τις "ομορφιές" που εξελίχθηκαν στο Πανθεσσαλικό στάδιο και την πόλη του Βόλου, λίγα 24ωρα μετά τον θάνατο ενός νέου παιδιού στη Θεσσαλονίκη για οπαδικούς λόγους. Γιατί δεν πρόκειται να μάθουμε ποτέ μάλλον απ' τα λάθη μας, ούτε να συγκλονιστούμε από τέτοια περιστατικά.

Η καλή μέρα είχε φανεί απ' το πρωί, και πιο συγκεκριμένα από τα ξημερώματα, όταν οπαδοί των δύο ομάδων είχαν συμπλακεί στο κέντρο του Βόλου. Ακολούθησαν απόπειρες των οπαδών των δύο ομάδων να σπάσουν τον αστυνομικό κλοιό και να μπουν δια της βίας στο γήπεδο, η αστυνομία απάντησε με δακρυγόνα, τα έκτροπα μεταφέρθηκαν στο εσωτερικό του χώρου με οπαδούς του ΠΑΟΚ, της ΑΕΚ και αστυνομικούς να συγκρούονται εναλλάξ (μέχρι και μολότοφ έπεσε από οπαδό!) και εν τέλει οι πρώτοι να απομακρύνονται απ' τον αγωνιστικό χώρο, έπειτα "θαυμάσαμε" όλοι μαζί τα γεγονότα της αερογέφυρας... Ε, και στο τέλος είδαμε και λίγη μπάλα. Προσπαθώντας να αποδώσουμε κάπου ευθύνες γι' αυτό το χάλι, δεν μπορεί να μην αναφερθεί βέβαια κάπου εδώ και το ξεγύμνωμα του σχεδιασμού της ιθύνουσας αρχής, που φάνηκε ανεπαρκής όχι απλά να ελέγξει το κύμα αυτό της οργής των οπαδών, αλλά ακόμη και να αντιληφθεί τη στοιχειώδη δομή του γηπέδου και να τοποθετήσει δυνάμεις και στην αερογέφυρα που ενώνει τα δύο πέταλα.

Αυτό όμως που με συγκλονίζει πιο πολύ απ' όλα και αδυνατώ να το αντιληφθώ είναι το εξής: έχεις τη χαρά η ομάδα σου να διεκδικεί το κύπελλο. Αποφασίζεις να κάνεις το ταξίδι, χαλάς χρήματα (λίγα ή πολλά δεν έχει καμία σημασία), αλλά και χρόνο από τις υποχρεώσεις και την καθημερινότητά σου. Βρίσκεσαι σε μία απ' τις ομορφότερες πόλεις της χώρας για μία όμορφη περίσταση. Γιατί να το κάνεις αυτό; Γιατί να ξεφτιλίσεις τα προνόμια αυτά σε πρωτόγονες καταστάσεις, που δεν τιμούν εσένα, την ομάδα σου, τον αθλητισμό και τη χώρα μας; Πως αισθάνεσαι όταν φεύγεις και πίσω σου αφήνεις κάτι τέτοιο:




Δεν είναι αγάπη για την ομάδα αυτό. Όταν αμαυρώνεις το όνομά της και φέρνεις στη δύσκολη θέση των ποινών και των προστίμων δεν αγαπάς την ομάδα σου. Κάποιο κοινωνικό νόσημα βρίσκεται πίσω απ' αυτές τις τόσο αποκλίνουσες συμπεριφορές. Κάποιο κοινωνικό νόσημα που πρέπει άμεσα να θεραπευθεί για να μην θρηνήσουμε κι άλλους αθώους ανθρώπους, κι άλλα νέα παιδιά στο βωμό της παράνοιας. +Κωνσταντίνα Πορφυρού

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Δευτέρα 8 Μαΐου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ~ να μάθεις να φέρεσαι...

 you've got to take this moment στο +yannidakis
Μου φαίνεται πως οι τρόποι καλής συμπεριφοράς δημιουργήθηκαν για τις μεγαλοκοπέλες που δεν ξέρουν πώς να γερνούν όμορφα. Ρυτιδιάζουν απότομα, αποκτούν απότομα προγούλι που είναι ξαδελφάκι με την πτώση των βλεφάρων. Πάραυτα ο πλαστικός τους –που είναι και οικογενειακός τους φίλους- δε σώζει την κατάσταση.

Οι καλοί τρόποι συμπεριφοράς υπάρχουν για να κόβουν τη ‘’φόρα’’ σε ορισμένους αυθόρμητους ώστε να μην εκφράζονται απολύτως ελεύθερα! Ακόμα και ο πιο αγενής άνθρωπος πάνω σε αυτό τον πλανήτη οφείλει να είναι ευγενικός ή να παριστάνει τον ευγενικό σε περιπτώσεις όπως η ακόλουθη: : η άλλη μόλις γέννησε αλλά είναι πιο αδύνατη από ποτέ, τι κι αν γέννησε προχθές… ή σε κυριακάτικο τραπέζι με τα πεθερικά. Τι γνώμη να σχημάτιζε για εμένα η πεθερά μου αν με έβλεπε να τρώω ωμό καλαμπόκι από κονσέρβα πλούσιο σε συντηρητικά;

Ακολουθώντας τους καλούς τρόπους συμπεριφοράς σου ανοίγονται πόρτες. Όλοι σε θυμούνται για την καλή σου την καρδιά. Ο πραγματικά καλλιεργημένος - ευγενικός άνθρωπος έχει συναισθηματική νοημοσύνη. Σκέφτεται τις ανάγκες του άλλου και του συμπεριφέρεται αναλόγως. Δε θα ρίξεις σαλάμι στο φάκελο των εκλογών γιατί δε θες τα χέρια του ξάγρυπνου ανθρώπου της εφορευτικής επιτροπής να λαδωθούν, κι ας είσαι αγανακτισμένος. Μαθαίνεις να σέβεσαι τον άλλο χωρίς καν να είναι γαλαζοαίματος διότι η καλή συμπεριφορά είναι στο πικ της παρακμής της στις μέρες μας. Τι κι αν μπήκαμε στο 2017; Είναι λοιπόν επιτακτική ανάγκη να είσαι ευγενικός επειδή όλα θα είναι με το μέρος σου.   +Nastazia A

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Κυριακή 7 Μαΐου 2017

ΕΡΩΤΗΜΑ ΜΑΙΟΥ ~ τι θα έκανες σε μια νέα αρχή;

Μαζευτήκαμε στο  +yannidakis
για να αναρωτηθούμε που βρισκόμαστε και που θα θέλαμε να βρισκόμαστε. Άλλωστε ποτέ δεν είναι αργά για μια νέα αρχή. Αν μπορούσατε να κάνετε μία, τι θα περιείχε αυτή;

ο Γιάννης Σπυριδάκης
Νέα αρχή, ε; Υποτίθεται πως είμαι από τους τύπους που παίρνουνε τις παλιές αρχικές επιλογές τους και.. πεθαίνουν μαζί τους, όμως ίσως καμιά φορά μια αλλαγή μπορεί να ανανεώσει διάφορους τομείς της ζωής, όπως... την ίδια την ζωή! Και μόνο αυτό στην σκέψη μου, μου άνοιξε την όρεξη! +Yanni Spiridakis 

ο Βασίλης Αναστασιάδης
μια καινούρια ξένη γλώσσα και ίσως μια καινούρια μετανάστευση για να ξεφύγουμε από την μονοτονία! +Vassilis Anastasiadis 

η Αναστασία Παπαδάκη
Αν μπορούσα να κάνω μια νέα αρχή θα εκτιμούσα πιο πολύ τον εαυτό μου όταν ήμουν σε μικρότερη ηλικία. Γενικότερα δε θα άλλαζα ούτε τα εύκολα ούτε τα δύσκολα της ζωής μου. +Nastazia A 

η Ελίνα Ιωάννου
Για εμένα μια νέα αρχή περιλαμβάνει εκκωφαντικές αλλαγές. Οπότε, η αλλαγή τόπου διαμονής, μαζί με την αλλαγή παραστάσεων, καθημερινότητας και συνηθειών που επιφέρει, αποτελεί βασική προϋπόθεση για ένα ναό ξεκίνημα. Και την επιχείρησα πρόσφατα! +Elina Ioannou

η Κωνσταντίνα Τσιακαλάκη
Μπορεί να ακουστεί...ιδιαίτερο σε κάποιους πιο συντηρητικούς, αλλά δεν θα αλλάξω την πρώτη σκέψη που μου ήρθε στο μυαλό και θα απαντήσω μ αυτή στο ερώτημα του μήνα: για μια νέα αρχή λοιπόν, θα ξεκινούσα ψυχανάλυση, ώστε να αποδεσμευτώ απ' όσα με κρατάνε πίσω και να απελευθερώσω όσα μπορούν να με οδηγήσουν εκεί που θέλω! +Kωνσταντίνα Πορφυρού

ο Βαγγέλης Επισκόπου
Αυτήν την περίοδο, ένα νέο ξεκίνημα θα μπορούσε να περιλαμβάνει μία μετακόμιση σε ένα καινούργιο σπίτι, είτε στο εξωτερικό είτε εδώ στην Ελλάδα. Ήρθε η ώρα να πάρουμε τα βουνά σιγά-σιγά +Vaggelis Episkopou

η Έλενα Αλεφαντινού
Νομίζω αυτό που θα έκανα όσο πιο άμεσα μπορούσα θα ήταν αλλαγή περιβάλλοντος! Η γκρίνια, η μιζέρια, ο φθόνος, και όλα όσα έχει φέρει η κρίση και ο χαρακτήρας του μέσου νεοέλληνα μόνο ένα πράγμα με κάνουν να αναζητώ: αλλαγή περιβάλλοντος.. +Elena Alefantinou 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΑΠΑΝΤΗΣΤΕ ΣΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΑΦΟΥ ΠΕΡΑΣΕΤΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ & ΨΗΦΙΣΕΤΕ!
 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΩΘΗΣΕΙΣ ~ στη μνήμη του αξέχαστου θανάση βέγγου

κείμενα προβληματισμού, από τα πιο εκλεκτά ιστολόγια της Ελλάδας

απόΘΑΝΟΣ ΕΥΗ koukfamily

Γράφει η Μαίρη Καρά

Σαν σήμερα στις 3 Μαϊου του 2011 έφυγε απ' την ζωή "Ο ΚΑΛΟΣ ΜΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ" ΘΑΝΑΣΗΣ ΒΕΓΓΟΣ. Δεν υπάρχει Έλληνας που να μην τον γνωρίζει, που να μην γέλασε με το πηγαίο κωμικό ταλέντο του και με τις αυθόρμητες κωμικές ατάκες του. Πέρασαν κιόλας έξη χρόνια από τότε που έχασε την μάχη με την ζωή ο δημοφιλής κωμικός μας και δύσκολα κανείς διαπιστώνει την καλλιτεχνική κι ανθρώπινη ΑΠΟΥΣΙΑ ΤΟΥ.
     Η παρουσία του ακόμα αισθητή σε μας, που τον αγαπήσαμε  και ψυχαγωγηθήκαμε με τις ταινίες του και τον "ακούμε" και τον "βλέπουμε" ακόμα να λιγοστεύει τις λύπες μας. Ο απλός δικός μας άνθρωπος ΘΑΝΑΣΗΣ γεννήθηκε στις 29 Μαΐου του 1926 με ένα αστείρευτο κωμικό ταλέντο μέσα του, που κατείχε μέχρι την τελευταία του στιγμή στις 3 Μαΐου του 2011, που μια σπάνια αρρώστια του στέρησε τόσο σύντομα το δικαίωμα στην ΖΩΗ.
     «ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΟΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ και ΑΝΘΡΩΠΟΣ  είναι ο ακριβής χαρακτηρισμός για το φαινόμενο δεκαετιών που ακούει στο όνομα ΘΑΝΑΣΗΣ ΒΕΓΓΟΣ! «Καλέ μου άνθρωπε, καλή σου μέρα! Να’ σαι πάντα καλά» είναι οι πρώτες λέξεις που ακούς απ’ το στόμα του, μόλις τον πλησιάσεις. Αν μ’ αυτά τα ανθρώπινα λόγια ξεκινάς την ημέρα σου... Αν με το γέλιο αυτού του ΑΝΘΡΩΠΟΥ  ξεχνάς τον πόνο σου... ΕΙΣΑΙ ΤΥΧΕΡΟΣ!
     «Καλέ μου άνθρωπε» είναι η φράση-κλειδί του. Η απλότητα, η ανθρωπιά, το ενδιαφέρον για τον συνάνθρωπο, ορίζουν τις πράξεις του, τις σχέσεις του. Είναι ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ που πάντα τρέχει να προλάβει, να συμμετάσχει στην χαρά, στην λύπη, μέσα απ' το "πανί", πάνω στην "σκηνή" μα έξω από κλισέ. Μια ανιδιοτελής και ανυπόκριτη προσφορά στις ΗΘΙΚΕΣ ΑΞΙΕΣ!
     «Γεια σου Θανάση» του λένε όλοι, όπου τον συναντούν. Οι συνάδελφοί του στα γυρίσματα των ταινιών, οι θαυμαστές του στα καμαρίνια του θεάτρου, όπου τρέχουν ενθουσιασμένοι να τον συγχαρούν, οι φίλοι μου στις παρέες. Δεν ξεχωρίζει «μεγάλους» και «μικρούς». «Γεια σας παιδιά», απαντάει κι όλοι έχουν έναν ρόλο στα «έργα» του, που δεν υποδύεται, αλλά τον μεταφέρει στην  σκηνή όπως ακριβώς είναι: ένας καθημερινός και πολύ προσιτός συμπολίτης μας. Είναι ο ΘΑΝΑΣΗΣ ΜΑΣ.
     Και ποιος δεν έχει γελάσει μαζί του, με τα κωμικοτραγικά του σκετς γνωστά παγκοσμίως. Ποιος δεν τον «ένιωσε» καταδικό του! Στην δεκαετία του ’60, έκανε ολόκληρη γενιά Ελλήνων να «δακρύζει» απ’ τα γέλια με τις ταινίες του. Κι αυτό το επίτευγμά του τελειωμό δεν έχει. Και ποιος ξέρει πόσες γενιές ακόμα θα τον γνωρίσουν μέσα απ' τις ταινίες του και θα ΓΕΛΑΝΕ!
     Όλα τα έχει στο ΦΩΣ, εκτός απ' την προσωπική του ζωή, την οποία κρατάει μακριά από προβολή, γιατί δεν αφορά κανέναν άλλον εκτός απ’ τον ίδιο και την οικογένειά του. Ο,τι έχει να πει, το λέει στην σκηνή, ή στις κινηματογραφικές μηχανές, υποδυόμενος τους ρόλους του.  Γι αυτό ποτέ δεν δίνει συνεντεύξεις. Τα λέει «όλα» μέσα απ’ τους ΡΟΛΟΥΣ ΤΟΥ.
     Όλοι πήραμε κάτι δικό του, όλους μας άγγιξε ξεφωνίζοντας την ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΟΥ, χωρίς περιττά λόγια για συνεντεύξεις. "Τι θες να σου πω; Δεν βλέπεις γύρω σου; Όλοι κυνηγάνε κάτι. Κι εγώ μια δουλειά κάνω. Πες ότι ο Βέγγος είναι ο ίδιος στην ζωή και στην σκηνή. Ξέρεις πόσες ώρες δουλεύω; Ξέρεις πότε με βλέπει το σπίτι μου; Τι ζητάς από μένα καλή μου ΚΟΠΕΛΑ";
     Τα μόνα λόγια του που πήρα στις δυο εβδομάδες που πήγαινα στις πρόβες, ελπίζοντας να μου μιλήσει. Και... μου μίλησε! Με βαθιά τα σημάδια της κούρασης στο πρόσωπό του, με απέτρεψε απ’ το δημοσιογραφικό μου χρέος. Έφυγα σχεδόν άπρακτη, αφού δεν πήρα βέβαια "απαντήσεις», μα ένα κομμάτι απ’ την αγνή ψυχή του, που μετουσιώθηκε μ' αυτά τα λίγα μα αληθινά λόγια, που δεν «καλύπτουν» μια απλή ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ.
     Καλύπτουν όμως τον άνθρωπο Θανάση, τον ηθοποιό Βέγγο, αυτόν τον άφταστο καλλιτέχνη. Με αυτή την τόσο ανθρώπινη αντιμετώπισή του πείστηκα πως το ΘΑΝΑΣΗΣ πάει πάντα μαζί με το ΒΕΓΓΟΣ, γιατί είναι δυο αναπόσπαστα κομμάτια, του ίδιου κωμικού κύτταρου. Ένας συνδυασμός ανεπανάληπτος, δράσης, έκφρασης, κίνησης, που αφ' ενός γεμίζει τις μπαταρίες του και αφ' ετέρου καταγράφει πτυχές του ΤΑΛΕΝΤΟΥ ΤΟΥ.
     Του χρωστάμε κι εμείς μια ευχή άλλωστε, για τις τόσες χαρές που μας πρόσφερε αφειδώς. Καλή τύχη Κύριε Βέγγο. «Θανάση με λένε κοπέλα μου. Άντε στο καλό. Και «να' σαι πάντα καλά", μου λέει αποχαιρετώντας με. Τελικά πήρα ή δεν πήρα συνέντευξη; Το μόνο που μου έμενε, ήταν να τον παρουσιάσω όπως τον γνώρισα βλέποντάς τον στις πρόβες του ΘΕΑΤΡΟΥ!
     Επί τω έργω κι ευτυχώς ο Αρχισυντάκτης μου δημοσίευσε την… αποκλειστικά δική μου συνέντευξη. Κάτι τρέχει στα... έντυπα. Ποιος διάβασε το πορτραίτο μου; Όποιος πρόλαβε τον Θανάση διάβασε και το χάρηκε μαζί μου, που εκπλήρωσα το χρέος μου, στον ακούραστο εργάτη της Τέχνης. Κι αφού άρεσε στους αναγνώστες το αφιέρωμά μου... να' σου πάλι μπροστά του με το περιοδικό υπό... μάλης. Τον πλησίασα ρωτώντας τον:
- Συγγνώμη Κύριε Βέγγο, με θυμάστε;
     Με κοίταξε περίεργα, γιατί ήταν σίγουρος φαίνεται, πως δεν θα με ξανάβλεπε. Χωρίς να περιμένω απάντησή του, συνέχισα.
- Είμαι η δημοσιογράφος, που σας ζητούσα συνέντευξη…
- Φυσικά σε θυμάμαι, μα σου είπα να μην ασχολείσαι μαζί μου.
- Ναι, αλλά εγώ δεν σας άκουσα κι... ασχολήθηκα.
- Τι έκανες δηλαδή; Δεν σε καταλαβαίνω...
- Έγραψα συνέντευξη... κατάφερα να ψελλίσω και με θράσος του βάζω το περιοδικό μπρος στο απορημένο πρόσωπό του.
- Τι είναι αυτό Παναγία μου, λέει βλέποντας την φωτογραφία κι άρχισε να την διαβάζει μονορούφι! Τελειώνοντας, σηκώθηκε, μ’ άρπαξε απ’ τους ώμους, με σήκωσε κι αφού με στριφογύρισε δυο φορές, με φίλησε και με άφησε κάτω, κάνοντας πως φεύγει.
     Οι ηθοποιοί έκπληκτοι άφησαν την πρόβα κι ήρθαν κοντά μας. Ξαφνικά έγινα πρωταγωνίστρια θεάτρου και μάλιστα με θεατές ΗΘΟΠΟΙΟΥΣ! Ήταν μια πρωτοφανής εκδήλωση ενός ΘΡΥΛΟΥ, που πρώτος συνήλθε και συγκινημένος μου είπε:
- Μανούλα μου! Δεν φτάνει που με... κατέγραφες κρυφά και με δημοσίευσες χωρίς την άδειά μου, μα μου το λες κιόλας! Μου αποδεικνύεις δηλαδή, πως έχεις το θάρρος της γνώμης σου, σαν σωστή ρεπόρτερ και καλός άνθρωπος... Συγχωρεμένη!
     Τον κοιτούσα άφωνη ενώ και οι αυτόκλητοι μάρτυρες της θρασύτητάς μου, μας περιεργάζονταν έκπληκτοι. Κι όταν ο αγαπητός κωμικός γύρισε στην σκηνή, γύρισαν και εκείνοι στην πρόβα τους κι ούτε ρόλος για μένα ούτε παράσταση. Αυτό απέδειξε το υποκριτικό ταλέντο του ηθοποιού, που δεν ενεργεί με σκοπιμότητα αλλά με γνήσιο ενδιαφέρον. Η "δόξα" ήταν στιγμιαία και έληξε άδοξα. Αυτή η συγκινητική σκηνή ήταν η αρχή μιας πολυετούς αλληλοεκτίμησης, αφού εκείνος που μου απέδειξε πως δεν ξέχασε όχι μόνο το δημοσίευμα, αλλά και τον δημιουργό του, ήταν ο ίδιος ο αξέχαστος ΘΑΝΑΣΗΣ ΒΕΓΓΟΣ.


 Διαβάστε περισσότερα.. »

Σάββατο 6 Μαΐου 2017

ΣΧΟΛΙΟ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ για μια απόφαση που θα αλλάξει τα πάντα στο #Palestinian

Η ΕΙΔΗΣΗ
Το παλαιστινιακό ισλαμιστικό κίνημα Χαμάς άλλαξε απόψε για πρώτη φορά στην ιστορία του το πολιτικό του πρόγραμμα, αποδεχόμενο συγκεκριμένα ένα παλαιστινιακό κράτος εντός των συνόρων του 1967 και εμμένοντας στον "πολιτικό" και όχι θρησκευτικό χαρακτήρα της σύγκρουσής του με το Ισραήλ.
ΤΟ HASHTAG
#Palestinian
ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ
Η είδηση αυτή δυστυχώς δεν σηματοδοτεί την απαρχή περισσότερων παρόμοιων εξελίξεων, όμως είναι ένα σημάδι, ένα μήνυμα, μια ακτίνα φωτός. Δείχνει ότι ακόμα και οι εξτρεμιστές μπορούν να κάνουν ένα βήμα πίσω.
Αμέσως το μυαλό μου πηγαίνει στην τρομοκρατική οργάνωση της ΕΤΑ στην Ισπανία που πρόσφατα αποφάσισαν να παραδώσουν τα όπλα τους και να συνεχίσουν τον... αγώνα τους, άοπλοι.
Σε κάθε περίπτωση, πλέον ανοίγει ο δρόμος για την δημιουργία ενός παλαιστινιακού κράτους και φυσικά για την επιτέλους ηρεμία αυτού του πολύπαθου λαού. Ας ελπίσουμε ότι όλα θα εξελιχθούν ομαλά.
+Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΣΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ #HASHTAG ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

Παρασκευή 5 Μαΐου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ~ η μαγική ιδιότητα της μουσικής και το μυστικό που μοιραζόμαστε

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Μια από τις πιο τυπικές ερωτήσεις που ακούς μεταξύ δύο ανθρώπων που γνωρίστηκαν μόλις τώρα, είναι "τι μουσική ακούς" και η συντριπτική πλειοψηφία πλέον απαντάει με το τετριμμένο πια, "δεν έχω πρόβλημα, όλα τα ακούω", όμως αν εξαιρέσουμε εκείνη την μικρή μειοψηφία ανθρώπων που τελικά δεν αγαπούν την μουσική και το λένε περισσότερο τυπικά, οι υπόλοιποι απλά ψεύδονται ακόμα και χωρίς να το καταλάβουν! Βλέπετε, όλοι μας, έχουμε ένα, άντε δύο, άντε τρία μουσικά ήδη τα οποία ασκούν μια παράξενη δύναμη μέσα μας.

Εγώ μεγάλωσα στην χρυσή εποχή των 80s εκεί που η μουσική ήταν κάτι σαν την φυσιολογική προέκταση του σώματος και της ομιλίας των ανθρώπων. Έζησα το κλασικό ροκ (πριν να ονομαστεί κλασικό!) και είδα τους θρύλους της μουσικής στο ξεκίνημα τους. Είναι φυσιολογικό λοιπόν να λατρέψω το Rock και τις περισσότερες κατηγορίες του. Να ξεσπάσω με το Metal και κάπου εκεί ανάμεσα ο έρωτας με την Κλασική (και γενικά ορχηστρική) Μουσική που προέκυψε στο πρώτο μου κονσέρτο που παρακολούθησα από κοντά. Ενδιάμεσα πέρασα εφηβικούς έρωτες με τον Κώστα Μπίγαλη και τον Θάνο Καλλίρη, θαύμασα την φωνή του Νίκου Πορτοκάλογλου, του Γιάννη Κότσιρα και του Αλκίνοου Ιωαννίδη. Και κάπου εκεί ανάμεσα, όσο μάθαινα να αγαπώ τον τόπο μου και την παράδοσή του, άρχισα να απολαμβάνω την Κρητική παραδοσιακή μουσική. Και θα σας φανεί ιδιαίτερο, αλλά δεν μπορώ να μην σημειώσω τον θαυμασμό μου για την Βυζαντινή Μουσική. Τόσο δύσκολη, τόσο ποιητικά και ηχητικά καλλιτεχνική, δεν μπορώ να μην ανατριχιάσω κάθε Κυριακή που ακούω τον ψάλτη και φίλο μου, Γιώργο Παπαστεφανάκη να χαϊδεύει τα αυτιά μου με την γλυκύτητα της φωνής του.

Και κάπως έτσι κυλάει μια ζωή, γεμάτη με ακούσματα, γιατί ισχύει πως... όταν πεθάνω, το soundtrack της ζωής μου θα είναι μια κασέτα με ατέλειωτα χιλιόμετρα τυλιγμένης ταινίας! Δεν μπορώ να φανταστώ την ζωή μου χωρίς μουσική σε κάθε στιγμή της ημέρας, σε κάθε υπόσταση, σε κάθε εμπειρία ή γεγονός, σε κάθε στιγμή που έζησα από τότε που θυμάμαι. Δεν θα ξεχάσω ποτέ στα τέλη της δεκαετίας του 80' που απέκτησα το πρώτο μου Walkman και έφερα την μουσική κυριολεκτικά πάνω μου!

Και πιστεύω πως λίγο-πολύ, ο καθένας από εσάς έχει μια ιδιαίτερη μουσική προσωπική ιστορία για να διηγηθεί και σίγουρα θα περιλαμβάνει πολλά και διαφορετικά ακούσματα..

Όμως...

Βαθιά μέσα μας, υπάρχει ένα είδος μουσικής που σε περιμένει σε κάθε δυσκολία της ζωής σου. Είναι αυτό το είδος που θα ακούσεις για να πάρεις δύναμη, που το άκουσμά του θα σε ανταμείψει για μια επιτυχία και η ένταση του θα σου δώσει την ευκαιρία να ξεσπάσεις. Είναι το είδος της μουσικής που όταν δεν έχεις έμπνευση για το ποια λίστα μουσικής θα ακούσεις σήμερα, γυρνάς εκεί για να είσαι σίγουρος ότι θα το απολαύσεις.,

...και για μένα αυτός, είναι ο ύμνος της μουσικής ολότητας

Και ξέρεις... η μουσική έχει μια μαγική ιδιότητα που εγώ δεν έχω συναντήσει πουθενά αλλού. Μπορεί να την ακούς στα θεόρατα ηχεία μιας πλατείας ή ενός μπαρ μαζί με άλλα διακόσια άτομα, μπορεί να χορεύετε όλοι μαζί παρέα στον ακριβώς ίδιο ρυθμό ή ακόμα και να τραγουδάτε φωναχτά συγχρόνως τους στίχους, όμως... την ίδια ώρα το μυαλό και η καρδιά ταξιδεύει με έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο στην ερμηνεία των στίχων και στην δύναμη της μελωδίας. Γιατί όσο κι αν η μουσική διαδίδεται μέσω του ανεξάντλητου ήχου, είναι τόσο, μα τόσο προσωπική... +Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



 Διαβάστε περισσότερα.. »

Πέμπτη 4 Μαΐου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ o επιπόλαιος άνθρωπος και τα διαστημικά σκουπίδια του

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Ο άνθρωπος. Ένα επιπόλαιο, εγωκεντρικό, εγωιστικό και ανυπόμονο ον που κατάφερε ακριβώς εξαιτίας αυτών των στοιχείων να οικειοποιηθεί τον πλανήτη, να τον εκμεταλλευτεί και σιγά-σιγά να τον καταστρέψει.

Δεν είναι τυχαίο ότι οι επιστήμονες σήμερα μιλούν ανοιχτά για την ανάγκη να βρεθεί ένας πιθανός πλανήτης με συνθήκες που θα επιτρέπουν την αποικιοκράτηση. Σκεφτείτε μόνο, πως οι πόροι της Γης αρχίζουν να εξασθενούν την ίδια ώρα που κάποιοι άλλοι, χάνουν την αξία τους εξαιτίας αυτής της εκμετάλλευσης που υφίστανται.

Αλήθεια τι έχει καταφέρνει να μην καταστρέψει ο άνθρωπος; Η βιομηχανία, οι πόλεμοι, οι αντιλήψεις, ο φανατισμός και πολλές μορφές σύγχρονης διαχείρισης διαλύουν το περιβάλλον αλλά και τις κοινωνίες.

Και πολλού θα πίστευαν ότι όλα αυτά είναι αποτελέσματα σκοπιμοτήτων, χαμηλού επίπεδου και λανθασμένων αντιλήψεων. Θα είχε μια βάση, όμως... δεν είναι η απόλυτη εξήγηση όλο αυτό. Βλέπετε το ίδιο ακριβώς λάθος καταφέρνουν να κάνουν λόγιοι, μορφωμένοι, επιστήμονες και μάλιστα, άνθρωποι μιας επιστήμης που είχε την ευκαιρία να μην υποπέσει σε λάθη ανταγωνισμού. Της διαστημικής.

Πρόσφατα, είχαμε την ευκαιρία να μάθουμε τα αποτελέσματα ενός συμβουλίου που έδειξε πως 750.000 διαστημικά σκουπίδια άνω του ενός εκατοστού, βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τη Γη, ανάμεσα σε δορυφόρους που φυσικά εξυπηρετούν σημαντικούς σκοπούς της κοινωνίας μας όπως η μετεωρολογία, οι επικοινωνίες, η πλοήγηση κλπ. Τα... σκουπιδάκια αυτά συνήθως αποτελούν υπολείμματα των δορυφόρων που υπάρχουν ή υπήρχαν ή άλλων διαστημικών αποστολών με αποτέλεσμα η κάποτε υπέροχη εικόνα της Γης μας που ήταν κάπως έτσι:
Όμως αν κοιτάξετε σήμερα, θα δείτε πως η πραγματική της μορφή είναι, έτσι:

Πως σας φαίνεται; Δεν είναι εντυπωσιακά αηδιαστικό; Κι αν δεν σας έπεισε το πρόβλημα με το αισθητικό κομμάτι, μάθετε πως καθένα από αυτά τα κομμάτια μεγέθους ακόμα και χιλιοστών, ταξιδεύουν με 40.000 χιλιόμετρα την ώρα! Σκεφτείτε ένα από αυτά να προσκρούσει σε έναν δορυφόρο ή κάτι άλλο; Ουπς! Ξαφνικά οι επιστήμονες, αρχίζουν και ευαισθητοποιούνται...

Βλέποντας αυτήν την εικόνα, αμέσως το μυαλό μου πήγε σε έναν κακό νοικοκύρη που έχει ένα όμορφο σπίτι με κήπο, όμως δεν φροντίζει για αυτό όπως θα έπρεπε. Δηλαδή σαν κάτι τέτοιο:

Στην τελευταία περίπτωση βέβαια, μιλάμε για έναν τσαπατσούλη και την οικογένεια του. Τι γίνεται όμως όταν αυτό το φαινόμενο (της... τσαπατσουλιάς) επεκτείνεται στα... σύμπαντα κυριολεκτικά; Τι μήνυμα στέλνει αυτό για τον άνθρωπο; Ας προβληματιστούμε! +Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



 Διαβάστε περισσότερα.. »

Τετάρτη 3 Μαΐου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ επισκεπτόμενος την γενέτειρα του yannidakis

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis
Σήμερα είναι μέρα για εξομολογήσεις και... κρητικές κριτικές!

Το τριήμερο της Πρωτομαγιάς που μόλις μας πέρασε, είχα την ευκαιρία να επισκεφτώ την πόλη του Ηρακλείου (πρώτη φορά στην Κρήτη!) με σκοπό να παρευρεθώ σε ένα γάμο δύο πολύ καλών μου φίλων. Η κοπέλα Ηρακλειώτισσα και ο... λεγάμενος εξ Αθήνας, αποφάσισαν να ενωθούν με τα ιερά δεσμά του γάμου, πατροπαράδοτα στον τόπο της νύφης. Η εμπειρία και η "ιστορία" που θα μοιραστώ μαζί σας αυτήν την Τετάρτη. χαρακτηρίζεται από πολλά και διάφορα στοιχεία, όμως, πρωτίστως, από πολύ φαΐ και... ρακί φυσικά!


Έπειτα από μια πολύ σύντομη πτήση την περασμένη Παρασκευή, φτάσαμε στο αεροδρόμιο Νίκος Καζαντζάκης περίπου στις 22:00 (αν θυμάμαι καλά), όπου και πήραμε ταξί για να μας πάει στο ξενοδοχείο που θα μέναμε, το οποίο όπως πληροφορήθηκα μετέπειτα, βρισκόταν κοντά στην "Χανιόπορτα". Με τον ταξιτζή, ο οποίος ήταν ευγενέστατος, ευχάριστος και καλαμπουρτζής, είχαμε μια ενδιαφέρουσα κουβέντα σχετικά με τους γάμους στην Κρήτη και το αν ντόπιες παντρεύονται αθηναίους, θεσσαλονικιούς κλπ ή το αντίστροφο. Μάλλον πειράχτηκε λίγο που του είπα ότι η νύφη ήταν από την Κρήτη και τους την κλέψαμε! Στα "κατά" του συγκεκριμένου "σκηνικού" θα βάλω την "αόριστη" ταρίφα της διαδρομής από το αεροδρόμιο στην πόλη, η οποία από ότι φαίνεται κυμαίνεται στα 12 με 15 ευρώ, ανάλογα τα κέφια του ταξιτζή! (Μάλλον υπαίτια είναι η κουβέντα που προηγήθηκε για τις νύφες...).

Εκείνο το βράδυ το ζεύγος μας υποδέχθηκε σε ένα τοπικό εστιατόριο με πολύ εύγευστα πιάτα και πρωτότυπες/πρωτόγνωρες για εμένα γεύσεις όπως αρνάκι με ένα περίεργο, ονομαστικά, ενδημικό φυτό το οποίο ήταν πεντανόστιμο (ας μας βοηθήσουν οι γνώστες του yannidakis σε αυτό!). Ενώ είχαμε ήδη φάει πριν την πτήση μας, μπορώ να πω ότι συνεχίσαμε να δειπνούμε (και να πίνουμε) όλο το βράδυ. Κουρασμένοι αλλά και "σκασμένοι", οδηγηθήκαμε προς το ξενοδοχείο...

Την επόμενη μέρα, την μέρα του γάμου, έπειτα από μια "επιδρομή" στον μπουφέ του ξενοδοχείου για πρωινό, κάναμε μια σύντομη βόλτα στην παράκτια περιοχή του Ηρακλείου για ένα σύντομο καφέ. Στο ενδιάμεσο "τσιμπήσαμε" και κάτι έτσι ώστε να αντέξουμε μέχρι το βράδυ στο τραπέζι του γάμου. Που να ξέραμε στα κρητικά τραπέζια πρέπει να πας νηστικός για τρεις μέρες... Η τελετή έλαβε χώρα στον ιερό ναό του Αγίου Τίτου, μια από τις πιο ιδιαίτερες εκκλησίες που έχω δει ομολογουμένως, Το τραπέζι του γάμου, πραγματοποιήθηκε σε γνωστό κέντρο δεξιώσεων περίπου 30 λεπτά από το κέντρο της πόλης. (αυτό με τα πολύχρωμα φώτα απ'έξω για όσους γνωρίζουν!). Μόλις κάτσαμε στο τραπέζι, ξεκίνησαν να έρχονται τα πιάτα της βραδιάς. Και λέω βραδιάς, διότι το κατσίκι και το αρνί "έδινε και έπαιρνε" καθ'όλη την διάρκεια του γεγονότος. "Μιλάμε" για πολύ κρέας... Κάποια στιγμή, υποδεχθήκαμε το ζευγάρι το οποίο χόρεψε το καθιερωμένο τραγούδι του γάμου, ενώ λίγο μετά περάσαμε σε κρητικά ακούσματα. Ευτυχώς, το ζευγάρι είχε προνοήσει πιο πριν και είχε κανονίσει για εμάς μαθήματα παραδοσιακών χορών, εάν και εφόσον θέλαμε να συμμετάσχουμε. Μπορώ να πω ότι για το μισάωρο μάθημα που παρακολούθησα. τα πήγα αρκετά καλά στο πεντοζάλι (και σε ένα άλλο "εύκολο" που δεν θυμάμαι πως λέγεται) ενώ τον Μαλεβιζιώτη τον "σκώτωσα"... Δεν φταίω όμως 100%. Ο λυράρης είχε άγριες διαθέσεις εκείνο το βράδυ! Πέραν του ατελείωτου χορού και κρεατογεύσεων, θα ήθελα να ξεχωρίσω το πεντανόστιμο "γαμοπίλαφο", καθώς επίσης και εκείνα τα τέλεια "μακαρόνια σε ζωμό κρέατος" που μας σέρβιραν νωρίς το πρωί. Και πάλι οδηγηθήκαμε προς το ξενοδοχείο για ανάπαυση, υπερχορτασμένοι.

Την Κυριακή που ξημέρωσε την αφιερώσαμε σε περιήγηση στο κέντρο της πόλης, στα γνωστά "λιοντάρια" αλλά και στην γύρω περιοχή, και σε μεσημεριανό σε ένα μικρό ταβερνάκι, Το φαγητό ακολούθησε ένας καφές σε μια "βεράντα" στο κέντρο της πλατείας, καθώς και βόλτες στα γραφικά σοκάκια της πόλης, Το ίδιο βράδυ, συνεχίσαμε τους περιπάτους σε πλατείες και δρόμους της περιοχής, ενώ δοκιμάσαμε και τον τοπικό γύρο (δεν θα μπορούσαμε να μην φάμε και κάτι ακόμα άλλωστε!). Στα αρνητικά του βραδινού μας, θα βάλω το σχόλιο του σερβιτόρου σχετικά με τις πατάτες στο πιτόγυρο/σουβλάκι, οι οποίες είναι "αυτονόητες" στην Κρήτη και αν δεν ζητήσεις να μην σου βάλουν, θα τις βρεις μέσα στο τυλιχτό. Για την ακρίβεια, στα αρνητικά θα βάλω το "ύφος" του! Κατά τα άλλα, ήταν μια ωραία βραδιά.

Την Δευτέρα της Πρωτομαγιάς, ενώ δεν είχαμε πολύ χρόνο μπροστά μας, είχαμε την ευκαιρία να επισκεφτούμε ένα από τα καλύτερα εστιατόρια του κέντρου (από ότι μας είχαν πει τουλάχιστον) δοκιμάζοντας πιάτα όπως "πατάτες τηγανητές με στάκα", "χοχλιούς μπουρμπουριστούς", "κόκορα με χυλοπίτες" και πολλά άλλα... Το λούκούλιο γεύμα ολοκλήρωσε ένα λικέρ ροδάκινό, ένα περίεργο γλυκό άσπρης κρέμας και φυσικά μια μαντινάδα σε ένα χαρτάκι για τον κάθε ένα μας. Όπως καταλαβαίνετε, αποχωρήσαμε από το νησί με τουλάχιστον 5 κιλά ο καθένας μας, αλλά, προσωπικά, δεν μετανιώνω για τίποτα!

Εν κατακλείδι, η σύντομη επίσκεψη μου στην πατρίδα του yannidakis, αποδείχθηκε μια πολύ καλή εμπειρία την οποία έχω σκοπό να επαναλάβω, αφού αισθάνομαι ότι δεν είχα την ευκαιρία να κάνω όλα όσα θα ήθελα και να επισκεφθώ τα μέρη που έπρεπε να δω. Μαζί θα συνοδευτεί και μια επίσκεψη στην πόλη των Χανίων, μιας και όπως με πληροφόρησαν (συγνώμη αν ακουστεί κάπως αυτό!) είναι ακόμα πιο ωραία και πιο γραφική. Συνιστώ ανεπιφύλακτα μια επίσκεψη σας και ένα ταξίδι στην Κρήτη για το φετινό καλοκαίρι. Μόνο όρεξη για φαγητό να έχετε, πιστέψτε με πως αρκεί...



ΥΓ: Η σημερινή εξομολόγηση λοιπόν αφορά την επίσκεψη μου στην πόλη του Ηρακλείου, χωρίς να ειδοποιήσω τον κ. Σπυριδάκη μιας και ο χρόνος παραμονής ήταν αρκετά περιορισμένος! Στο νησί της Κρήτης λοιπόν θα πω...

Εις το επανιδείν... +Vaggelis Episkopou

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Τρίτη 2 Μαΐου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ έγκλημα και χρόνος

Χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis
Σήμερα δεν θα καταλήξουμε σε αξιωματικές διατυπώσεις, ούτε θα καταλήξουμε (πιθανότατα) σε κάποιο δογματικό συμπέρασμα. Ο προβληματισμός σήμερα βλέπετε είναι μεγάλος, και με ιδιαίτερες προεκτάσεις. Φτάνει λοιπόν ξημερώματα Παρασκευής στ' αυτιά μας η είδηση για τη μικρή Στέλλα, της οποίας τη δολοφονία ομολόγησε ο ίδιος της ο πατέρας. Τις επόμενες ώρες οι νέες πληροφορίες ήταν καταιγιστικές: οι παραδοχές των αστυνομικών για το πόσο κυνικός ήταν ο πατέρας, στον οποίο εν τέλει απαγγέλθηκαν κατηγορίες για ανθρωποκτονία και περιύβριση νεκρού, κατά την ομολογία του και η μεθοδική και ψύχραιμη αντίδρασή του μετά το έγκλημα έκαναν όλη την Ελλάδα να ανατριχιάσει.

 Στον παροξυσμό λοιπόν των ημερών, άκουσα (θεωρώ και αρκετοί άλλοι) πολλές φορές στο δρόμο ή σε συζήσεις το κλασικό: "πώς έχουμε γίνει έτσι", με τη φράση να δηλώνει τη θεωρητική κατάντια των ημερών μας, με την άρση κάθε ηθικού φραγμού και την αχαλίνωτη εξάπλωση ειδεχθών εγκλημάτων, όπως το παρόν. Δεν μπορώ να σας κρύψω ότι με έβαλε σε σκέψεις. Θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε κάτι τέτοιο, όταν μόλις τις τελευταίες δεκαετίες, με τη θεαματική πρόοδο και τα μέσα που μας χάρισε η τεχνολογία, έχουμε τη δυνατότητα συνοπτικής παρακολούθησης του τι συμβαίνει στον κόσμο; Δεν είναι πολύ πιθανό να διαπράττουμε λογικό σφάλμα εδώ; Κάλλιστα θα μπορούσαν όλα αυτά τα ανατριχιαστικά συμβάντα να συμβαίνουν διαχρονικά σε κάθε μήκος και πλάτος της γης κι εμείς απλά να μην τα γνωρίζουμε/γνωρίζαμε!

Επιπλέον, δύσκολα θα μπορούσε κανείς να θέσει χρονικά όρια στη διαταραχή του ανθρώπινου μυαλού (η οποία και αποτελεί κατ' εξοχήν τη βάση των ακραίων εγκλημάτων). Ακόμη και αν υπάρχουν (που υπάρχουν!) παράγοντες στην κοινωνία του σήμερα που επιδεινώνουν τέτοιες καταστάσεις ή συντελούν, για να είμαστε ακριβέστεροι, στην ευκολότερη μετάβαση από το "δυνάμει" στο "ενεργεία", αυτό δεν αναιρεί άλλους, διαφορετικούς αλλά αντίστοιχους παράγοντες που υπήρχαν στις εποχές που μνημονεύονται ως "οι παλιές, καλές". Μιλάμε για εποχές με περισσότερο ρατσισμό, άπειρες κοινωνικές ανισότητες και σαφώς λιγότερες ελευθερίες... Κάπου λοιπόν το όλο επιχείρημα χωλαίνει. 

Παρ' όλο που πρόκειται, όπως είπαμε και πιο πάνω, για ένα πολύ μεγάλο κοινωνιολογικό θέμα, τείνω λογικά να πιστέψω πως δεν είναι τόσο μεγάλες οι αλλαγές όσο παρουσιάζονται ανάμεσα στο εξιδανικευμένο "χθες" και το ενοχοποιημένο "σήμερα", σχετικά τουλάχιστον με το ζήτημα που πραγματευόμαστε. Η τεχνολογία με την live παγκόσμια ενημέρωση, η μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα των αρχών στην εξιχνίαση και η συσσωρευμένη οργή μας για την καθημερινότητα της ζωής της εποχής μας αποτελούν πιθανότατα τους παράγοντες που συναπαρτίζουν την κοινωνική αυτή παραίσθησή μας.

+Κωνσταντίνα Πορφυρού

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Δευτέρα 1 Μαΐου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ~ εκεί που χωράνε απωθημένα είναι σκοτεινά

 you've got to take this moment στο +yannidakis
Στο νηπιαγωγείο μαθαίνεις όσα θα έπρεπε να επαναλαμβάνεις χωρίς παρεμβολές όσο ζεις... Μετά μπερδεύεσαι...
Οι άνθρωποι είναι ανεπίδεκτοι στα σημαντικά και η κοινωνική τους εκπαίδευση στριμώχνεται σε μια χρονιά, και ό,τι αρπάξεις...
Ως νήπιο, παίζεις, κάνεις παρέα και τίποτα ανούσιο δε σε αποσπά...
Το νηπιαγωγείο είναι το πιο χρήσιμο ''εργαστήριο''. Δεν πρέπει να ξεχνάς τι μαθαίνεις!
Έχεις χεράκια, έχεις νερομπογιές. έχεις αιχμηρά αντικείμενα...

Δεν έχεις συνείδηση... έχεις ένα περήφανο ψαλιδάκι που δεσπόζει μπροστά σου με τις στρογγυλεμένες του άκρες, μάτι που περιμένει να τραυματιστεί. αγόρια που σου τραβάνε τα μαλλιά γιατί τους αρέσεις. Επίσης, έχεις τσουλήθρα για να ξεσκάς και σκάμμα για να βουλιάξεις όταν σε σπρώχνουν άτσαλα.

Έχεις και πλαστελίνη την οποία χρησιμοποιείς όταν οι εσωτερικές σου σκέψεις γίνονται πολύ πιεστικές, μερικές φορές θες να τη φας αλλά ''μόνο οι βλάκες τρώνε πλαστελίνη''. Όλα τα ξέρεις από την πρώτη κιόλας βδομάδα στο νηπιαγωγείο.

Κάνεις φίλους στο νήπιο. Τους προστατεύεις, τους αγκαλιάζεις. Με το φίλο σου μοιράζεσαι τους μαρκαδόρους που γράφουν ''καλά'', κυρίως όμως ανυπομονείς να ξημερώσει για να σε πάρει η μαμά από το χεράκι να πάτε να τον ξαναδείς, να παίξετε...

Στο νηπιαγωγείο, σου δίνεται ένα σημαντικό μάθημα που όμως δεν αντιλαμβάνεσαι: Οι φίλοι υπάρχουν για να είναι ευχάριστοι μόνο!
Κανένας δε σου το λέει... Είναι σαν να επικρατεί παγκόσμια συνωμοσία, σε πρήζουν στη φανφάρα, αλλιώς θα γίνονταν σμπαράλια οι κοινωνικοί δεσμοί.
Στο σχολείο ουσιαστικά σπαταλάς χρόνο σε βλακείες - δε μαθαίνεις σωστούς ορισμούς, ενώ μόνο αυτούς μπορείς να θυμάσαι!

Αν κάποιος που έχει υπάρξει ευχάριστος, τραυματιστεί στη ''μάχη'', θα τον κουβαλήσεις στην πλάτη σου. Εκεί έγκειται η ευγένεια της φιλίας. Δεν πρόκειται για συμφέρον.

Οι συγγενείς πρώτου βαθμού μπορεί ποτέ να μην έμαθαν πως, αν και εισαι δυο μέτρα άντρας, καμιά φορά δακρύζεις από συγκίνηση σκεπτόμενος τις δικές σου δύσκολες νύχτες. Στα σημεία που δεν ευδοκιμούν οι οικογένειες ευδοκιμούν οι φιλίες! Όσο πιο ορφανός, τόσο πιο φίλος!

Φίλος είναι ο άνθρωπος που ανυπομονείς να δεις. Αν σε ΄΄μαυρίσει'', τον σβήνεις σαν μπουτζούρα. Ένα πεντάχρονο ξέρει πώς γίνεται... +Nastazia A

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

εικονικοί προβληματισμοί @3Dmaps και ετοιμάσου για ένα τεράστιο ταξίδι στο διάστημα

μια εικόνα ισούται με χίλιες λέξεις. Πόσες απ' αυτές φτιάχνουν έναν προβληματισμό;
Αυτός, είναι ο μεγαλύτερος τρισδιάστατος χάρτης που φτιάχτηκε ποτέ. Προσπαθεί να αποτυπώσει τα δισεκατομμύρια των άστρων που υπάρχουν εκεί έξω. Και απλά... χάνεσαι! +Yanni Spiridakis 
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Κυριακή 30 Απριλίου 2017

KYΜΑΤΙΖΟΝΤΑΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΑΠΡΙΛΙΟΥ ~ κυματίζω αλκοόλ

ακροβατώντας σε κύματα ρεαλισμού & ρομαντισμού, σκέψεις & συναισθήματα αποτυπώνονται σε λέξεις

Καλώς ορίσατε στις σκέψεις του +yannidakis
 Ήθελα να σας πω ότι χθες το βράδυ προσπαθούσα να κυματίσω τις άτιμες τις σκέψεις κι αυτές όχι μόνο δεν κυματίζανε αλλά με κοροϊδεύανε κι από πάνω.

- Κυματίζεις σκέψεις; Χαχαχαχα, μήπως μας πλένεις κιόλας και μας απλώνεις με μανταλάκια σαν την μπουγάδα;
- Σας παρακαλώ για σοβαρευτείτε λιγάκι!

Η απάντησή μου δεν ακούστηκε μέσα στα δυνατά γέλια.

- Άσε μας ρε φίλε, πολύ σοβαρός μας το παίζεις. Μια μέρα μας λες για το μεγάλο σου έρωτα που έχασες...κλαψ και μετά χορεύεις με την αγαπημένη σου μέσα στη βροχή. Έτσι που μας κυματίζεις θα πάθουμε καμιά ναυτία.,

Άρχισα να σκέφτομαι σοβαρά πως το τέταρτο ουισκάκι δεν ήταν και τόσο καλή ιδέα. Προσπάθησα να συγκεντρωθώ και να πνίξω τις φωνές που κουδούνιζαν σαν περιπαιχτικοί αρλεκίνοι μέσα στον εγκέφαλό μου. Ανακάθισα στην πολυθρόνα μου, σχημάτισα το πιο σοβαρό ύφος που μπορούσα στο πρόσωπό μου και αποφάσισα να αγνοήσω τις φωνές.

- Πολύ κυριλέ ο τύπος. Για δες σοβαρότητα! Αν σοβαρέψεις περισσότερο θα σου βγούμε κυματιστές από τα μπατζάκια..χαχαχαχα.

Είχα αρχίσει να εκνευρίζομαι. Σηκώθηκα και περπάτησα προς την πόρτα. Σκέφτηκα πως ο βραδινός ψυχρός αέρας θα με βοηθήσω να εξαλείψω τους καλικαντζάρους που είχαν αυταρχικά πάρει τον έλεγχο του μυαλού μου.

- Ωωωωω, θα μας γράψεις τώρα κάτι για το φεγγάρι; Κάτσε να κυματίσουμε λίγο: “φεγγαράκι μου λαμπρό...”

Αυτό ήταν! Δεν άντεχα άλλο! Ήμουν απόλυτα σίγουρος πως οι φωνές ήταν απλά δημιουργήματα του μυαλού μου αλλά αισθανόμουν τελείως αδύναμος να τις καταπολεμήσω. Επέστερψα στην πολυθρόνα μου και άνοιξα τον υπολογιστή. Κοίταξα την κενή σελίδα που με τύφλωνε από τη λευκάδα της και άρχισα να ιδρώνω από τον πανικό που πάντα με κυριεύει όταν κοιτάζω τη λευκή σελίδα μπροστά μου.

- Θέλεις να σου δώσουμε μια ιδέα φίλε; Απόψε αντί να κυματίζεις εμάς για δεν πας να κυματίσεις καμιά σημαία...χαχαχαχα. Μάλλον άσε καλύτερα. Πήγαινε να δεις αν κουνιούνται οι βάρκες στο λιμάνι.

Έκλεισα τον υπολογιστή με απίστευτα νεύρα. Ξάπλωσα στο κρεβάτι αποφασισμένος πως απόψε δε θα έγραφα τίποτα. Από πείσμα και μόνο δεν θα άφηνα αυτές τις ενοχλητικές φωνές να με χλευάζουν ασταμάτητα. Δυστυχώς ξέχασα πως το ανήσυχο μυαλό είναι αυτό που συνήθως δε σε αφήνει να κοιμηθείς. Σηκώθηκα και άνοιξα το υπολογιστή.

Με την απόλυτη σοβαρότητα που αρμόζει σε ένα δραματικό συγγραφέα που έχει τη μεγαλύτερη έμπνευση για ένα σοβαρό ψυχολογικό θρίλερ που αναζητά τις αιτίες για τη μάστιγα της σύγχρονης κοινωνίας, άρχισα να πληκτρολογώ:
“φεγγαράκι μου λαμπρό, φέγγε μου να περπατώ...”+Niko Spiridakis

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΩΘΗΣΕΙΣ ~ η δημοκρατία απαιτεί εφαρμογή των νόμων

κείμενα προβληματισμού, από τα πιο εκλεκτά ιστολόγια της Ελλάδας

απόΘΑΝΟΣ ΕΥΗ koukfamily

«…Η Δημοκρατία αυτοκαταστρέφεται, όταν οι Πολιτικές Εξουσίες καταχρώνται το δικαίωμα της Ελευθερίας και της Ισότητας και εκπαιδεύουν τους πολίτες έτσι ώστε: - Να θεωρούν την αυθάδεια ως δικαίωμα, την παρανομία ως Ελευθερία, την αυθάδεια του λόγου ως Ισότητα και την αναρχία ως ευδαιμονία…».
(ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ: Αρεοπαγιτικός την εποχή του Σόλωνα και Κλεισθένη)

Είναι αλήθεια ότι η περίοδος από το 1974 μέχρι σήμερα, είναι η μεγαλύτερη περίοδος Δημοκρατίας την οποία έζησε η πατρίδα μας.

Βέβαια και αυτή την Δημοκρατία την καταχραστήκαμε, όταν πρώτα οι Κυβερνώντες παραβίαζαν κατ’ εξακολούθηση τους Νόμους αυτής, που είναι το θεμέλιο λειτουργίας της. Κατ’ αυτόν τον τρόπο και ο λαός παραδειγματισθείς από την πολιτική του Ηγεσία. Βέβαια οι παραυτών παρεπιδημούντες συγγενείς και φίλοι, για άλλη μια φορά επαλήθευσαν την ανωτέρω αναφερόμενη ρήση του Ισοκράτη. Και όπως ήταν επόμενο σε μία χώρα στην οποία η έννοια της Δημοκρατικής Παιδείας έλλειπε, συμπεραμαρτούντος ίσως προς τούτο και του τρόπου Διοίκησης των Κυβερνήσεων μετά την Κομμουνιστική Ανταρσία στη Χώρα μας, σχετικά με την συμπεριφορά αυτών προς μερίδα του Ελληνικού λαού, έφθασε σήμερα σημαντική μερίδα της Κοινωνίας να θεωρεί τα πάντα Δημοκρατικά κεκτημένα, ακόμη και την ανομία.

Και! Έτσι, βλέπουμε μετά την μεταπολίτευση όλα πολύ περίεργα να αλλοιώνονται, όπως π.χ.
Το δικαίωμα συνάθροισης κοινωνικής ομάδος, μεταμορφώθηκε σε δικαίωμα ταλαιπωρίας, απώλειας χιλιάδων εργατοωρών, εργασίας και οικονομικής καταστροφής Δημοσίων Οργανισμών και μεγάλης μερίδας άλλων συμπολιτών των.
Η ουτοπία που ονομάζεται Πανεπιστημιακό άσυλο, έγινε ορμητήριο παραβατών και απαραβίαστο για άλλες ιδέες, νεοφιλελεύθερες ή αντικομουνιστικές. Εδώ βλέπουμε, τα δεκάδες Πανεπιστήμια, που χωρίς λογική δημιουργήθηκαν, εκεί και ως έτυχε, που δεν συμμαζεύονται σήμερα με τίποτε, και εμείς το μόνο που συζητάμε είναι οι φανταστικοί και απίθανοι κίνδυνοι από την κατάργηση του Ακαδημαϊκού Ασύλου.
Μια αντίληψη που δυστυχώς επιβάλλεται, από έναν αριστερό και εκτός χρόνου συντηρητισμό, που εμπεδώθηκε και διατηρήθηκε στα Πανεπιστήμια, όταν σήμερα η ελευθερία λόγου υπάρχει σε όλες τις εκφάνσεις της Ελληνικής Κοινωνίας. Ακόμη και στο καφενείο.
Για να ξεριζώσουμε τα παθογενικά αυτά στοιχεία της χώρας μας, μας δίδεται μια Ευκαιρία με την Οικονομική Κρίση που διέρχεται η χώρα μας, μην την χάσουμε.

Πρέπει οι Πολιτικές ηγεσίες της χώρας μας, να προβληματισθούν άμεσα, για την επικίνδυνη αυτή καθολική απόρριψη της Πολιτικής της χώρας μας, από όποια παράταξη και αν προέρχεται.

Διότι, είναι λάθος να λέγεται, στην Δημοκρατία, «Πάντα υπάρχουν λύσεις», μία και μοναδική λύση υπάρχει σ’ αυτήν, η «εφαρμογή των Νόμων» με μπροστάρηδες πάντοτε τις πολιτικές ηγεσίες του Λαού, άλλως η διαρκής Πολιτική απόρριψη είναι πολύ επικίνδυνη, με επόμενο στάδιο την οχλοκρατία και την αναρχία με τα μύρια επακόλουθα. Υπεύθυνοι βέβαια οι πολιτικές Ηγεσίες της χώρας, που δεν έδωσαν σε τίποτε το Παράδειγμα και δεν παραδειγματίστηκαν σε τίποτε από την Ιστορία. Βασικό στοιχείο Ηγεσίας είναι το παράδειγμα.

Προσοχή ο κώδων του κινδύνου σήμανε, για τις πολιτικές ηγεσίες. Τα κόμματα επιτέλους πρέπει ν’ αναγνωρίσουν την λάθος πορεία και συμπεριφορά των μέχρι σήμερα, την οποία και να καταδικάσουν έμπρακτα. Τέλος όλες μαζί οι Πολιτικές Δυνάμεις της χώρας μας, ξεπερνώντας τους εαυτούς των και τα επιζήμια κομματικά ταμπού που επικρατούν δυστυχώς ακόμη και σήμερα, και αφού βρουν έστω, τα κοινά  σημεία που τους ενώνουν για το καλό του Ελληνικού Λαού και της Πατρίδος, να καθίσουν στο ίδιο τραπέζι και να βρουν λύσεις, τις ολιγότερο οδυνηρές για τον τόπο μας, χωρίς υστεροβουλία και προ παντός χωρίς Λαϊκισμούς. Είναι Ιερά υποχρέωση των πολιτικών μην κοροϊδεύετε τον εαυτόν σας και τον Ελληνικό λαό. Η Λύση είναι μεταξύ σας, έχετε Ιερό καθήκον να διασώσετε την χώρα. Άλλη λύση δεν υπάρχει. Αλλιώς φύγετε το ταχύτερον, να έλθουν άλλοι, που θα μπορούν να συνεργαστούν με φάρο την διάσωση της Πατρίδος.

Ιωάννης Μ. Ασλανίδης
Αντγος ε.α.
 Διαβάστε περισσότερα.. »

σχόλιο της εβδομάδας χωρίς λόγια για τον παιδοκτόνο της #6χρονης Στέλλας

Η ΕΙΔΗΣΗ
Δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψει κανείς το μέγεθος της τραγωδίας που εκτυλίχθηκε, στην υπόθεση εξαφάνισης και ανθρωποκτονίας της 6χρονης Στυλιανής Εικοσπεντάκη.
Το άτυχο παιδάκι, αυτή η αθώα ψυχούλα, βρέθηκε από τους αστυνομικούς του Τμήματος Εγκλημάτων κατά Ζωής νεκρή, μέσα σε σακούλα σκουπιδιών και πεταμένη από τον ίδιο της τον πατέρα μέσα σε κάδο απορριμμάτων στην Αγία Βαρβάρα, περίπου 1,5 χλμ. από το σπίτι τους.
Η σορός του παιδιού ήταν αρτιμελής. Πλέον ο συνταξιούχος αστυνομικός και πατέρας του παιδιού, που αντιμετωπίζει ψυχολογικά προβλήματα, κρατείται και σχηματίζεται δικογραφία σε βάρος του για την ανθρωποκτονία της ίδιας του της 6χρονης κόρης.
ΤΟ HASHTAG
#6χρονη Στέλλα
ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ
Μόνο εμετό μπορεί να αισθανθεί κανείς για τις λεπτομέρειες τις συγκεκριμένης υπόθεσης. Βλέπετε, είναι πολύ εύκολο να χάσεις τον έλεγχο με το παιδί σου που για κάποιο λόγο νομίζεις ότι του έχεις περισσή εξουσία, όχι όμως στο αφεντικό σου ή στον φίλο σου.
Ο προβληματισμός μου και το σχόλιο μου, αφορούν το ποια τιμωρία μπορεί να είναι αρκετή για αυτό το είδος ανθρώπου.
+Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΣΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ #HASHTAG ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

Σάββατο 29 Απριλίου 2017

ΕΚ-ΠΑΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΑΠΡΙΛΙΟΥ ~ ποιος είναι τελικά ο νονός;

περι-γράφοντας πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Μπορεί στις μέρες μας να αποτελεί μια εντελώς παρεξηγημένη έννοια, όμως ένας άνθρωπος εκτός από γονιός μπορεί να είναι υπεύθυνος για κάποιο παιδί με μία εντελώς διαφορετική μορφή, αυτή του πνευματικού πατέρα/μητέρας. Ο... νονός!

Κατά κύριο λόγο ο νονός στις μέρες μας είναι συνυφασμένος με ορισμένες απολύτως υλικές "συναλλαγές". Ο νονός αγοράζει λαμπάδα, σοκολατένιο αυγό και παπουτσάκια. Ανάλογα με την ηλικία, η λαμπάδα από φιογκάκι αποκτάει Barbie τροχόσπιτο ή Spiderman με μηχανισμό εκτόξευσης αράχνης! Τα παπούτσια γίνονται παιχνίδια και μετρητά και ο νονός είναι συνεπής στα γενέθλια, το Πάσχα και τα Χριστούγεννα.

Ε, λοιπόν όχι! Αυτό δεν έχει καμία σχέση με τον αληθινό ρόλο του νονού. Πρέπει αρχικά να
συμφωνήσουμε ότι η ονοματοδοσία αποτελεί μια καθαρά θρησκευτική πράξη. Γιατί η βάφτιση γίνεται στην Εκκλησία όχι στο Δημαρχείο... Και κάπως έτσι ο νονός αποκτά μια δυσδιάκριτη θέση στην ζωή του παιδιού. Πολύ σημαντικό το να μην μπερδεύεται η δική του δικαιοδοσία με αυτή της μαμάς και του μπαμπά.

Ο νονός είναι ένας καθαρά πνευματικός τίτλος. Θεωρητικά, δεν τον νοιάζει αν το παιδί πίνει το γάλα του, έκοψε την πάνα, έγινε αθλητής ή επέλεξε κιθάρα ως μουσικό όργανο. Τον ενδιαφέρει αν είναι δίκαιος, αν προσέχει τον συνάνθρωπο του και το περιβάλλον, αν είναι καλός άνθρωπος και αν εξελίσσεται σε χρήσιμο. Τον ενδιαφέρει αν προσεύχεται και πηγαίνει στην Εκκλησία και όχι αν προτιμάει να υποστηρίζει τον ΠΑΟΚ ή τον Άρη.

Συνεπώς, κάπως έτσι πρέπει να είναι και τα δώρα του, τα παραδείγματα του. Η Barbie και ο Spiderman, είναι ωραία παιχνίδια που δεν θα αποφύγει να μαζεύει απ' το χαλί η μαμά τα βράδια, όμως έχει παππού και γιαγιά για αυτά τα δώρα. Έχει γονείς και καμιά κολλημένη θεία, όχι τον νονό! Τα δώρα του νονού πρέπει να είναι συμβολικά. Καθαρά πνευματικά ή και υλικά που θα ανάγουν το ίδιο το δώρο σε κάποιο πνευματικό ή ηθικό πρότυπο.

Πρέπει να βοηθούν την πνευματική εξέλιξη του παιδιού. Πρέπει να το ωθούν και να το 
παραδειγματίζουν στο να βοηθάει τον αδύναμο, στο να μοιράζεται με τον φτωχό και στο να υπερασπίζεται τον αδικημένο. Ο νονός δεν θα κάνει το πνευματικό του παιδί "μάγκα" στην παρέα του, όμως έχει χρέος να τον ανυψώσει στα μάτια Του Θεού και να τον παραδώσει χρήσιμο στην κοινωνία. Και για να το καταφέρει αυτό, τα δώρα δεν αρκούν. Χρειάζεται η φυσική παρουσία του νονού, χρειάζεται η προσωπική ενασχόληση και η ανάπτυξη της διαπροσωπικής σχέσης και μετέπειτα εμπιστοσύνης μεταξύ τους.

Γι' αυτό εσείς που είστε νονοί, σκεφτείτε το την επόμενη φορά που θα αγοράσετε ένα δώρο. Σκεφτείτε την διαχείριση του χρόνου σας και φροντίστε να εντάξετε σε αυτόν και το πνευματικό σας παιδί. Όσο για τους γονείς... μην ντραπείτε να μιλήσετε με τον πνευματικό γονέα του παιδιού σας για το πως θέλετε να αναπτυχθούν οι μεταξύ τους σχέσεις. +Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Παρασκευή 28 Απριλίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ~ εσύ πόσο ικανός είσαι να θυσιάζεις;

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Ένα από τα χαρακτηριστικά των ανθρώπων ήταν ανέκαθεν η υπέρβαση. Ιστορικά, ο άνθρωπος έχει υπερβεί εαυτό για να τα βάλει με άγρια ζώα προκειμένου να εξασφαλίσει την τροφή, με την φωτιά που τελικά από απειλή έγινε εργαλείο για την άμυνα, την επίθεση, την τροφή και την θέρμανση. Ακόμα και επικοινωνιακά, κατάφερε να δημιουργήσει δεσμούς με άλλους ανθρώπους. Να αναπαραχθεί, να φτιάξει ομάδες, κοινότητες, χωριά και να συντονιστεί υποβιβάζοντας το "εγώ" υπέρ του "εμείς".

Σε αυτήν την πορεία -η οποία βρίσκεται σε εξέλιξη- ο άνθρωπος άρχισε να αναπτύσσεται μέσα στα διάφορα κοινωνικά σύνολα ακριβώς επειδή έμαθε να λειτουργεί ομαδικά. Αυτό πολλές φορές σημαίνει ότι έπρεπε να δεχτεί την πλειοψηφία, να υπακούσει σε εντολές ή ακόμα και να ανεχθεί κάτι μακριά από τα συμφέροντά του, προκειμένου και πάλι, να υπηρετήσει το κοινωνικό σύνολο.

Και επειδή στην Ιστορία του, ο άνθρωπος είναι ένα μοτίβο από άπειρες υπερβάσεις, έχει ενδιαφέρον να δούμε πως οι υπερβάσεις αυτές, κάποιες φορές ονομάστηκαν και θυσίες!

Δεν μπορώ να μην ανακαλέσω την Παλαιά Διαθήκη και το εδάφιο σύμφωνα με το οποίο ο Θεός ζήτησε από τον Αβραάμ να θυσιάσει τον γιο του Ισαάκ που τόσο δύσκολα είχε συλλάβει η γυναίκα του. Στην ιστορία αυτή, επρόκειτο απλά για μια δοκιμασία μιας και ο Θεός απλά δοκίμασε την πίστη του Αβραάμ.

Στην πραγματικότητα όμως, καθημερινά άνθρωποι θυσιάζονται για ιδέες, αντιλήψεις ή άλλους ανθρώπους. Πόσοι στρατιώτες θυσιάστηκαν για τον βασιλιά τους και πόσοι άλλοι θυσιάστηκαν σε έναν πόλεμο για την ελευθερία ή κάποια επανάσταση ενάντια των κατοχικών δυνάμεων.

Υπάρχουν κι άλλες θυσίες όμως, όπως αυτή ενός αστυνομικού που προτάσσει τον θώρακα για να σώσει έναν συνάδελφο ή έναν αθώο πολίτη. Υπάρχει η θυσία του γονέα που πέφτει στις ρόδες του αυτοκινήτου για να σώσει το παιδί του. Και κάπως έτσι, κάποιος χάνεται.

Είναι όμως οι απώλειες αυτές μόνο βιολογικές; Μήπως κάποιος να θυσιαστεί χωρίς απαραίτητα να χάσει την ζωή του; Δεν μπορώ να μην αναφέρω χιλιάδες γυναίκες θύματα ανόητων παραδόσεων που "δόθηκαν" ή ακόμα χειρότερα, πουλήθηκαν από τους γονείς τους σε άντρες. Κι αν αυτό δεν έγινε τόσο βάναυσα, αμέτρητοι άνθρωποι θυσιάζουν το "εγώ" τους για κάποιον απώτερο σκοπό. Ποιον άραγε; Μήπως είναι η οικονομική ευμάρεια ή μήπως τα παιδιά τους; Στην πρώτη περίπτωση, η άνετη ζωή μπορεί να αποτελέσει ένα μεγάλο κίνητρο υπομονής, υποταγής και θυσίας, στην δεύτερη περίπτωση, ο γονέας αποποιείται κάθε φιλοδοξίας, κάθε ονείρου, κάθε προσωπικής απόλαυσης, ικανοποίησης ή απλά δικαίωσης, προκειμένου να δώσει στο παιδί του αυτό που κρίνει σωστό. Από τα απαραίτητα υλικά εφόδια έως μία καθώς πρέπει οικογένεια που διαμορφώνει ένα συμβατό περιβάλλον για να ζει.

Όλοι έχουμε κάνει θυσίες σε αυτή τη ζωή. Και πιστέψτε με, θα κάνουμε κι άλλες. Όμως... Τι είμαστε ικανοί να θυσιάσουμε και για ποιον σκοπό; Υπάρχει κάποιο όριο; Μια κόκκινη γραμμή ακόμα και για την υπέρτατη απόλαυση; Και ποιο κατέχει τα πρωτεία; Ο έρωτας; Η αγάπη; Η ευτυχία; Τα παιδιά; Τα λεφτά; Η δόξα; Κάντε την αυτοκριτική σας και ετοιμαστείτε. Η στιγμή της θυσίας έρχεται χωρίς να προλάβεις να την οργανώσεις στο μυαλό, την καρδιά και στο σώμα... +Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



 Διαβάστε περισσότερα.. »