Παρασκευή 21 Ιουλίου 2017

ΣΠΙΘΕΣ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑΣ ΙΟΥΛΙΟΥ ~ ο επίλογος του i. yalom

σε μία κοινωνία κατήφειας & παρακμής, βρίσκουμε τα εφόδια να αισιοδοξούμε

Καλησπέρα στους φίλους του +yannidakis! 
Υπάρχουν φορές που ένας άνθρωπος που δεν έχεις συναντήσει ποτέ πρόσωπο με πρόσωπο μπορεί να σου προσφέρει πράγματα που δεν φανταζόσουν ότι θα μπορούσε. Μπορεί να αποκτήσει χαρακτηριστικά μέντορα, που σε διδάσκει, σε καθοδηγεί, σε εξιτάρει, σε συντροφεύει. Και όλα αυτά μέσα από το έργο του, το οποίο αποδεικνύεται πολύτιμο για κάθε αποδέκτη του. Για εμένα λοιπόν, ο Irvin Yalom, ο γνωστός ψυχίατρος, ψυχοθεραπευτής και συγγραφέας είναι μία ιδιαίτερη περίπτωση που ανήκει σε αυτήν την κατηγορία ανθρώπου!

Περισσότερο ψυχοθεραπευτής μέσα από τα βιβλία του, παρά από τις τετ-α-τετ συνεδρίες του. Έχει επηρεάσει χιλιάδες κόσμο μέσα από το συγγραφικό του έργο, τα οποία έχουν γίνει παγκοσμίως γνωστά, όχι απλά ως λογοτεχνικά βιβλία, αλλά ως εγχειρίδια αυτοβοήθειας και ενδοσκόπησης. Μία ουσιαστική παρέα για οποιαδήποτε φάση της ζωής μας και αν βρισκόμαστε, αφού, ακόμα και αν νιώθουμε πλήρεις και χαρούμενοι, τα βιβλία του Yalom είναι εκεί για να ανοίξουν κάποιο σκονισμένο συρτάρι του μυαλού μας (ή και της ψυχής μας), που πάντα υπάρχει κάπου ξεχασμένο!


Θυμάμαι ότι πρωτοδιάβασα βιβλίο του με την παρότρυνση μιας θείας μου που την εμπιστευόμουν, αφού ήξερα πόσο συμπίπτουν τα καλλιτεχνικά και συγγραφικά μας γούστα. Ήμουν μόλις 18 ετών, σχετικά μικρή για να διαβάσω Yalom, αλλά αρκετά μεγάλη για να προβληματιστώ και να κατανοήσω ένα κομμάτι από τα λεγόμενά του. Ξεκίνησα με το «Όταν έκλαψε ο Νίτσε». Πασίγνωστο πλέον και αναγνωρισμένο. Σε αυτό το βιβλίο είναι εξαρχής ελκυστική η συνύπαρξη (έστω και φανταστική, μιας και χρονικά δε συναντήθηκαν ποτέ) γνωστών δυναμικών προσωπικοτήτων, όπως Φρόιντ, Νίτσε, Μπρόιερ, Άννα Ο., με φόντο την εποχή που γεννήθηκε η ψυχοθεραπεία. Ένα ψυχαναλυτικό μυθιστόρημα, όχι για λίγους, για όλους. Αρχικά εκπλήσσεσαι με την ταύτιση που νιώθεις ως αναγνώστης με τα πρόσωπα, συναρπάζεσαι από το πνευματικό παιχνίδι που εκτυλίσσεται και ανυπομονείς για την απρόβλεπτη εξέλιξη. Οι συνεχείς αντιστάσεις του Νίτσε και παράλληλα, η έντονη ανάγκη για κάθαρση –τόσο του Νίτσε όσο και του αναγνώστη μέσω εκείνου – σε καθηλώνει. Οπότε αναμενόμενο ήταν η αγάπη μου και εκτίμηση για τον Yalom να αναπτυχθεί και να μεγαλώσει με την ανάγνωση και άλλων, όλο και περισσότερων βιβλίων του. Ξάπλωσα και εγώ «Στο ντιβάνι» με την  ασύμβατη σχέση του έρωτα και της ψυχοθεραπείας με τον «Δήμιο του έρωτα», το συγκινητικό «Η μάνα και το νόημα της ζωής» και το τρομερά δύσκολο για εμένα «Στον κήπο του επίκουρου».

Μετά από τη στενή σχέση λοιπόν που έχει δημιουργηθεί μεταξύ εμένα και του αγαπητού Yalom, δε θα μπορούσα να μείνω ασυγκίνητη με την πρόσφατη ανακοίνωσή του, μέσα από την επίσημη σελίδα του στο Facebook, του νέου αλλά και τελευταίου του βιβλίου, με τον τίτλο: “Becoming myself”. Ο ίδιος προετοίμαζε καιρό τα απομνημονεύματά του και ο τίτλος ήταν ένα μέρος αυτού που αναζήτησε: «Το “Becoming Myself” δεν ήταν ο τίτλος που αρχικά επιθυμούσα. Πριν από λίγο καιρό βρήκα μία εκπληκτική φράση του Nietzsche στο «Τάδε έφη Ζαρατούστρα» που με συγκλόνισε και πάντα ήθελα να την χρησιμοποιήσω ως τίτλο των απομνημονευμάτων μου: "Αυτή ήταν η ζωή; Τότε λοιπόν, ακόμη μια φορά". Προσπάθησα σκληρά, αλλά δεν μπόρεσα να πείσω τον εκδότη μου που δεν του άρεσε ο τίτλος και φοβόταν ότι θα προκαλούσε σύγχυση στους αναγνώστες. Στη συνέχεια, σκέφτηκα ένα άλλο από τα αγαπημένα μου αποφθέγματα του Nietzsche, το «Become who you are», που τελικά μεταμορφώθηκε στο «Becoming myself»].

Περιγράφει τη διαδικασία γραφής του τελευταίου του βιβλίου ως μία τρομερά δύσκολη διαδικασία. «Δεν ήθελα να τελειώσω αυτό το βιβλίο, γιατί ήξερα ότι θα ήταν το τελευταίο μου». Όμως, προσθέτει πως τελειώνει με μία αίσθηση υπερηφάνειας, αφού «είναι το βιβλίο που ήθελα να γράψω. Το τελειώνω και με μία αίσθηση λύπης, ακόμα και με θλίψη, γιατί τώρα αντιμετωπίζω μία νέα πρόκληση, τόσο δύσκολη για τους αφοσιωμένους συγγραφείς: να ζουν καλά χωρίς να έχουν να γράψουν ένα νέο βιβλίο».
Το "Becoming myself" αναμένεται να κυκλοφορήσει τον Οκτώβριο.
Καλές αναγνώσεις σε όλους!  +Elina Ioannou 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΣ ΠΑΝΤΑ ΤΗΝ ΘΕΤΙΚΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Πέμπτη 20 Ιουλίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ η υποκρισία της τρομοκρατίας έχει όνομα και είναι ηριάννα

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Καλώς ή κακώς, θέλουμε να αντιλαμβανόμαστε το δίκαιο με βάση τα δικά μας συμφέροντα και την δική μας νοοτροπία. Αυτό νομικά δεν στέκει, όμως από πότε το ανθρώπινο πνεύμα περιορίστηκε από νομικά και διαδικαστικά τερτίπια;

Έτσι, όταν για παράδειγμα δεν συμφωνούμε με μία απόφαση δικαστηρίου, έχουμε κάθε δικαίωμα να κατέβουμε στην Ερμού και να σπάσουμε 20 τζαμαρίες καταστημάτων, απλά "επειδή". Το ότι βρισκόμαστε εν μέσω κρίσης και μέσα στην τουριστική περίοδο όπου επισκέπτες περνούν, είναι ψιλά γράμματα. Μπορούμε να διαμαρτυρηθούμε με βροχή μολότοφ και τελικά να κάνουμε ότι θέλουμε.

Βέβαια, δεν είμαστε μόνοι μας... Μέλη της ίδιας της κυβέρνησης φρόντισαν να προσβάλλουν την απόφαση του δικαστηρίου να προφυλακίσει μία κοπέλα που πλέον μπορούμε να αποκαλούμε τρομοκράτισσα αλλά εκείνη ακούει στο γραφικό όνομα Ηριάννα! Χωρίς να θέλω να μειώσω την πυγμή και την αποφασιστικότητα των αναρχικών, για μία ακόμα φορά, μέλη της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ υποκίνησαν επεισόδια στην Αθήνα και όχι μόνο. Δεν έχει καμία δουλειά μέλος της κυβέρνησης να αμφισβητεί απόφαση δικαστών, ειδικά όταν πρόκειται για την κυβέρνηση του απόλυτου ψέματος και της απόλυτης κωλοτούμπας...

Σε κάθε περίπτωση, η κοπέλα πιάστηκε, το DNA της ταυτοποιήθηκε και όταν λέμε ταυτοποιήθηκε, δεν μιλάμε για κάποιο αποτύπωμα σε χερούλι πόρτας ή τοίχου και άλλα στοιχεία που επιφέρουν άλλοθι, αλλά για γεμιστήρες, όπλα κλπ. Μήπως... η Ηριάννα ήταν η οικιακή βοηθός που απλά ξεσκόνιζε τους γεμιστήρες του σπιτιού των τρομοκρατών;

Το κείμενο εξ αρχής ήταν αρκετά ειρωνικό. Αν θελήσω να γίνω πιο ουσιαστικός και για να μιλήσω στην γλώσσα των... αλληλέγγυων θα γράψω πως κανείς εξ αυτών δεν δικαιούται αλληλεγγύη ή τον οίκτο μας. Είναι άνθρωποι που βανδαλίζουν περιουσία ανθρώπων που εργάζονται για να την διατηρήσουν ή περιουσία που εσύ, εγώ και οι γονείς των ίδιων, πληρώνουν κάθε μήνα στο τερατώδες κράτος και κάποιοι εξ αυτών -ως τρομοκράτες- σκοτώνουν και εγκληματούν. Συνεπώς, χαίρομαι που η Ηριάννα βρίσκεται πίσω από τα κάγκελα. Θα είμαι ο πρώτος που θα της ζητήσει συγγνώμη αν στην δίκη της προκύψει η αθωότητά της, ως τότε όμως θεωρείται μέλος τρομοκρατικής οργάνωσης... +Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



 Διαβάστε περισσότερα.. »

Τετάρτη 19 Ιουλίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ τον συγχωρείς τον... "θωμά" ή όχι;

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis
Κάθε λίγο και λιγάκι, μαζί με 2 συναδέλφους από την δουλειά, θέτουμε αυτό που θα ονόμαζε κάποιος "υπαρξιακά -και μη- ερωτήματα" στα οποία καλούμαστε όλοι να απαντήσουμε. Δεν θα σας κρύψω ότι εγώ είμαι αυτός ο οποίος τα επιλέγει τις περισσότερες φορές, με αποτέλεσμα να μην μπορώ να απαντήσω και όπως θα ήθελα ενίοτε (δεν ξέρω γιατί συμβαίνει αυτό -μη με ρωτάτε). Για να σας βάλω λίγο στο κλίμα, τα ερωτήματα στα οποία αναφέρομαι δεν είναι άλλο από προβληματισμούς, οι οποίοι έχουν να κάνουν με ότι μπορείτε να φανταστείτε και το αντικείμενο σχολιασμού που τίθεται κάθε φορά μπορεί να είναι σχετικό με κατηγορίες όπως η πολιτική και τα ταξίδια, ή, επίσης, με θέματα όπως οι σχέσεις και τα προσωπικά όνειρα-στόχοι.

Μια από τις ερωτήσεις που έχει τεθεί λοιπόν, είναι και η ακόλουθη: "Μπορείς να συγχωρήσεις την απιστία;". Στην αρχή όπως ήταν φυσικό, υπήρξε ένα γελάκι αμηχανίας και μερικοί αστεϊσμοί επί του θέματος μεταξύ μας και έπειτα, ενός λεπτού σιγή. Η ατμόσφαιρα βάρυνε προς στιγμήν και στην συνέχεια άρχισε να λέει ο καθένας με την σειρά του την άποψη του, επιχειρηματολογώντας παράλληλα προς στήριξη της. Δεν θα σας κρύψω ότι υπήρχαν διαφωνίες και αντιγνωμία, οπότε θεωρήσαμε καλό να θέσουμε το εν λόγω ερώτημα και σε άλλους, έτσι ώστε να έχουμε μια πιο σφαιρική εικόνα για το τι πιστεύει ο κόσμος επ' αυτού. Ειλικρινά εξεπλάγην από τις απαντήσεις που έλαβα. Ορισμένοι ήταν απόλυτοι και κάθετοι δηλώντας ένα ξερό "όχι", ενώ κάποιοι (αρκετοί) υποστήριξαν πως θα ήταν πιο διπλωματικοί στην προσέγγιση του θέματος. Ακούγοντας προσεχτικά τα επιχειρήματα των δεύτερων, ενώ αρχικά ήμουν ταγμένος με το ποσοστό των πρώτων, άρχισα να βλέπω και την δική τους οπτική γωνία αλλά και το πρίσμα υπό το οποίο εξέταζαν και απαντούσαν στον "προβληματισμό" αυτό.

Οι μεν, οι... "όχι", στήριξαν την απάντηση τους πάνω στην εμπιστοσύνη που χάνεται μετά από ένα τέτοιο γεγονός, στην δόση προδοσίας που συμπεριλαμβάνεται σε αυτήν την πράξη, αλλά και στο πόσο δύσκολο είναι να ξαναδείς τον άνθρωπο σου με τον ίδιο τρόπο μετά. Οι δε, οι "εξαρτάται κλπ" δικαιολόγησαν την άποψη τους βάζοντας και άλλα κριτήρια στο παιχνίδι όπως το "πως" και από "ποιον" θα το μάθαιναν, το τι θα έλεγε "ο/η κατηγορούμενος/η" όταν θα καλούταν να "απολογηθεί" , ενώ έκαναν παράλληλα και άλλες ερωτήσεις/σχόλια όπως, "αφού δεν πότιζες την αυλή σου, γιατί παραπονιέσαι που την πότισε ο γείτονας;" κοκ.

Δεν ξέρω γιατί, αλλά με "ταρακούνησε" η τελευταία προσέγγιση στο θέμα. Σίγουρα, για να απιστήσει κάποιος, η σχέση στην οποία βρίσκεται είναι προβληματική. Τις περισσότερες φορές, δεν θα έπρεπε καν να μέναμε έκπληκτοι σε ένα τέτοιο συμβάν, αφού θα υπήρχαν λόγοι που οδήγησαν σε αυτό και απλά εμείς θα αγνοούσαμε τα σημάδια. Και για να μην παρεξηγηθώ, δεν δικαιολογώ σε καμία περίπτωση αυτόν τον τρόπο διαχείρισης μιας προβληματικής σχέσης (κέρατο), όμως, την ίδια στιγμή, αρχίζω να σκέφτομαι και το εξής: Όταν απαντάς "όχι", στην ερώτηση "Μπορείς να συγχωρήσεις την απιστία;", ποιον "αρνείσαι" να συγχωρήσεις τελικά; Τον "άλλον" ή εσένα;


Εις το επανιδείν...+Vaggelis Episkopou

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Τρίτη 18 Ιουλίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ όταν αγάπησα το baseball

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Ασχολούμαι με το Baseball από το 1996. Μέχρι τότε έβλεπα ένα άθλημα το οποίο μου φαινόταν από αδιάφορο ως βαρετό. Και μόνο στην ιδέα ότι δεν υπάρχει χρονόμετρο ή ότι ένας αγώνας κρατά συνήθως πάνω από τρεις ώρες, είναι συνήθως αρκετά αποκρουστικό.

Οπότε πως ξεκινάς να αγαπάς το Baseball; Να το θεωρείς ως το πλέον ενδιαφέρον άθλημα μετά τον βασιλιά (το ποδόσφαιρο) αν δεν είσαι αμερικανός όπου και θεωρείται το πιο παραδοσιακό άθλημα; Πρέπει να βρεις κάποιον άλλο που θα σου μεταδώσει την ασθένεια. Κάποιον άλλο που θα σε μυήσει. Το ενδιαφέρον με το Baseball είναι ότι για να το κατακτήσεις, δηλαδή να το μάθεις επαρκώς, χρειάζεσαι χρόνια.

Γιατί... η μαγεία του αθλήματος δεν είναι οι δυνατές συγκινήσεις, όπως το τρίποντο στο τελευταίο δευτερόλεπτο ή το ανάποδο ψαλίδι που καταλήγει στο "γάμα" του τερματοφύλακα. Είναι η στρατηγική! Η ανάλυση του πως ένας αριστερόχειρας ρίπτης (pitcher) θα αντιμετωπίσει έναν δεξιόχειρα επιθετικό ρίχνοντας την μπάλα με τόσο διαφορετικούς τρόπους! Αν η στρατηγική δεν είναι στα ενδιαφέροντά σου τότε απλά εξαιρείσαι.

Κι όμως το ίδιο... βαρετό άθλημα, μου έχει προσφέρει μερικές από τις πιο δυνατές συγκινήσεις δράσης! Και επειδή ίσως μακρηγορήσω παραθέτοντας παραδείγματα, θα αναφερθώ στο παιχνίδι του περασμένου Σαββάτου, όπου στο μεγάλο ντέρμπι των αιώνιων εχθρών της Αμερικής, οι New York Yankees ταξίδεψαν στην έδρα των μισητών Boston Red Sox. Εκεί, οι γηπεδούχοι κατάφεραν να προηγηθούν με 1-0 σκορ το οποίο κρατούσαν μέχρι και την τελευταία (9η) περίοδο. Σε εκείνο το σημείο οι φιλοξενούμενοι ισοφάρισαν και έστειλαν το παιχνίδι στην παράταση. Ποια παράταση όμως ρε παιδιά; Ο αγώνας παρέμενε 1-1 μέχρι και την 16η περίοδο (7 παρατάσεις δηλαδή), διαρκώντας σχεδόν 6 ώρες!!! Για την ιστορία, οι Yankees κέρδισαν με 1-4.
Και επειδή κάθε αγώνας στην Αμερική είναι γιορτή...
"Take me out to the ball game,
Take me out with the crowd;
Buy me some peanuts and Cracker Jack,
I don't care if I never get back.
Let me root, root, root for the home team,
If they don't win, it's a shame.
For it's one, two, three strikes, you're out,
At the old ball game".

Και όπως θα λέγαμε πριν αρχίσει το παιχνίδι... "play ball"! +Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



 Διαβάστε περισσότερα.. »

Δευτέρα 17 Ιουλίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ~ ο θαυμαστός τρομακτικός κόσμος του απρόοπτου

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Η ζωή μας, είναι μία αλληλουχία από γεγονότα και καταστάσεις. Η εξέλιξη τους καθορίζει την πορεία και την πρόοδο της ζωής μας. Αυτή, συνήθως επηρεάζεται από την παρέμβαση των ανθρώπων που μας περιβάλλουν άμεσα ή έμμεσα. Την γενική ιδέα την πήρατε, την ξέρετε, την βιώνετε.

Πέρα από αυτήν την φιλοσοφική αρμονία, υπάρχει και μια ανεξέλεγκτη ανωμαλία. Πρόκειται για τα απρόοπτα! Ένα απρόοπτο σας έκανε να μην πάτε στην δουλειά σήμερα, ένα άλλο σας ανάγκασε να μην φανείτε συνεπείς στο ραντεβού με την παρέα σας. Ένα απρόοπτο ευθύνεται που ο μισθός δεν έφτασε αυτόν τον μήνα. Η λίστα των απροόπτων είναι τόσο μεγάλη όσο και τα σχέδια (σας) που τελικά δεν πραγματοποιήθηκαν! Ξέρετε, τα απρόοπτα είναι τόσο διαφορετικά και απρόβλεπτα που κυριολεκτικά όσο καλά προετοιμασμένος και να είσαι οικονομικά, ψυχολογικά ή κοινωνικά, απλά δεν μπορείς να... τους κρυφτείς!

Βλέπετε κάποιος ξεκινάει για την δουλειά του και τρακάρει. Ένα απρόοπτο της στιγμής μπορεί να αλλάξει ολόκληρη την ζωή του, όμως είναι και κάποια άλλα λίγο πιο μεσοπρόθεσμα καθώς και όχι αρνητικά, αφού μια ζωή διαλυμένη, μια ζωή χωρίς ελπίδα, μπορεί από ένα απρόοπτο συμβάν ή μια εξέλιξη που δεν είναι κατ' ανάγκη στιγμιαία, να σου αλλάξει την ζωή, να σε σώσει, να σε αναστήσει, να δώσει νόημα ξανά στην ύπαρξή σου. Υπάρχουν παραδείγματα εκεί έξω...

Κι έτσι ξέρεις πως τα απρόοπτα μπορεί να είναι και θετικά. Ευεργετικά. Σε αυτήν την περίπτωση βέβαια υπάρχει και μία ακόμη εκδοχή. Αυτή που η ανθρώπινη αχαριστία -την οποία θεωρώ δεδομένη εξ αρχής- δεν μας αφήνει να δούμε. Πολλοί άνθρωποι έχουν ευνοηθεί από ένα απρόοπτο συμβάν ή μια απρόοπτη παρέμβαση, όμως ελάχιστοι γυρνάνε πίσω για να αναλογιστούν την απρόοπτη εύνοιά τους και να δηλώσουν την ευγνωμοσύνη τους. Σπάνια ευχαριστούν τον άγγελό τους...

Τον σημερινό προβληματισμό δεν μπόρεσε να γράψει η Αναστασία που εξαιτίας ενός ατυχήματος δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει το πληκτρολόγιο, την ίδια ώρα που ο Γιάννης εξακολουθεί να βρίσκεται στο νοσοκομείο καθώς ένας αδέσποτος σκύλος στην μέση του δρόμου, του στέρησε το δικαίωμα να βρίσκεται στην δουλειά και στην οικογένεια του για πολλούς ακόμα μήνες. Καλό κουράγιο σε αυτούς τους δύο και σε όλους εμάς που συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε κόντρα ή με την βοήθεια των... απροόπτων! +Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



 Διαβάστε περισσότερα.. »

Κυριακή 16 Ιουλίου 2017

ΠΡΟΩΘΗΣΕΙΣ ~ οπαδοί της ομόνοιας έκαψαν την ελληνική σημαία σε σπίτι στην κύπρο!

κείμενα προβληματισμού, από τα πιο εκλεκτά ιστολόγια της Ελλάδας

απόΘΑΝΟΣ ΕΥΗ koukfamily

Οργή έχει προκαλέσει στην Κύπρο η επίθεση οπαδών ποδοσφαιρικής ομάδας εναντίον σπιτιού που είχε αναρτήσει την ελληνική σημαία! Όπως αναφέρει η έκθεση της αστυνομίας:

"Σύμφωνα με όσα κατήγγειλε στην Αστυνομία, ο 45χρονος ιδιοκτήτης της οικίας, γύρω στις 9μ.μ. χθες βράδυ, ομάδα αγνώστων προσώπων, που έφεραν διακριτικά της ΟΜΟΝΟΙΑΣ Λευκωσίας, κατέστρεψαν σημαία, που είχε τοποθετημένη στο εξωτερικό της οικίας του. Ο παραπονούμενος, βγήκε στην αυλή κάνοντας παρατήρηση στους άγνωστους, με αποτέλεσμα αυτοί, σύμφωνα πάντα με τον 45χρονο, να ρίξουν εναντίον του πέτρες και καρέκλες".

πηγή

ΣΧΟΛΙΟ

Δυστυχώς τα πράγματα είναι πολύ άσχημα στην Κύπρο από πολιτικής σκοπιάς...
Η εμφύλια διαμάχη για τα πολιτικά φρονήματα δεν λέει να κοπάσει....
Τόσα χρόνια εθνικής προδοσίας και τουρκικής απειλής δυστυχώς δεν μπόρεσαν να καταλαγιάσουν τον εθνικό διχασμό...
Και είναι τόσο βαθής που έχει πλήξει σχεδόν όλες τις κοινωνικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις...
Αθλητικές ομάδες, πολιτιστικοί σύλλογοι, ακόμα και επιχειρήσεις κομματικοποιούνται και πολιτικοποιούνται σε τέτοιο βαθμό που οι πολιτικοί αντίπαλοι τις απεχθάνονται και τις μποϋκοτάρουν....

Και υπάρχουν βέβαια και οι ανεγκέφαλοι που προκαλούν επεισόδια τέτοιου είδους σαν το παραπάνω....
Δυστυχώς υπάρχει μια μικρή μερίδα αριστερών που έχουν χάσει την εθνική τους συνείδηση και αυτοαποκαλούνται απλώς Κύπριοι... (κι όχι Ελληνες)... δηλαδή προσπαθούν να πετύχουν αυτό που έκαναν και οι βουλγαροσκοπιανοί που προσπαθούν χρόνια τώρα, να δημιουργήσουν μια ψευδο-"μακεδονική" εθνότητα στα Σκόπια!!!!...
Προσπαθούν δηλαδή μια τοπική ιδιότητα να την αναγάγουν σε εθνική... πράγμα που είναι ανιστόρητο και γελοίο....
Είναι σα να λέμε ότι οι Κρήτες, οι Πελοποννήσιοι, οι Στερεοελλαδίτες, οι Θεσσαλοί, οι Ηπειρώτες, οι Θράκες και οι Μακεδόνες είναι ξεχωριστές εθνότητες...

Οι Κύπριοι είναι Ελληνες....
Και μάλιστα πολύ περισσότερο από όλους μας....
Και η Κύπρος είναι ελληνικό έδαφος....
Και σίγουρα έπρεπε να έχει γίνει η Ενωση με την Ελλάδα...
Ας όψονται και πάλι οι προδότες πολιτικοί και οι ξένες δυνάμεις....
Θα έρθει όμως η ώρα της Ενωσης... αργά ή γρήγορα...

Οσα κι αν κάνουν οι βλάκες οπαδοί, εμένα προσωπικά θα αντηχούν για πάντα στα αυτιά μου ο κοινός εθνικός μας ύμνος που τραγουδούσαμε αγκαλιασμένοι Ελλαδίτες και Κύπριοι στον αγώνα των εθνικών ομάδων μας πέρυσι στο γήπεδο Καραϊσκάκη... αλλά και οι ιαχές των Ελλαδιτών οπαδών "Κύπρος-Κύπρος" και των Κυπρίων "Ελλάς-Ελλάς".... (δείτε σχετική ανάρτηση ΕΔΩ)
Αυτοί είμαστε οι Ελληνες...

ΘΑΝΟΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Σάββατο 15 Ιουλίου 2017

ΕΙΚΟΝΙΚΟΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ @star στο πιο μακρινό αστέρι

μια εικόνα ισούται με χίλιες λέξεις. Πόσες απ' αυτές φτιάχνουν έναν προβληματισμό;
Αυτή, είναι η πιο ευκρινής φωτογραφία μακρινού άστρου! Σίδερο, νικέλιο, χρυσός. Αρκεί ένα μεγάλο μπαμ, για να βλέπουμε...
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Παρασκευή 14 Ιουλίου 2017

ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΙΟΥΛΙΟΥ ~ στα άδυτα της "περιοχής 51"

πίσω από το φυσικά προφανές, διεισδύουμε σε ανεξήγητα παραφυσικά μυστήρια της ιστορίας


χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis 

Οι ισορροπίες ανάμεσα στη συνωμοσιολογία και τη διορατικότητα είναι καμιά φορά λεπτές. Ιδιαίτερα δε όταν μεσολαβούν αφενός ένα μεγάλο πέπλο μυστηρίου, συντηρημένο από παράγοντες και το ίδιο το κράτος, και αφετέρου η ίδια η ανθρώπινη φύση, με την περιέργεια και την επιφυλακτικότητα που τη διακατέχει, στην κατάσταση προστίθενται και δύο πολύ σημαντικοί παράγοντες. Σ' αυτή την κατηγορία φαινομένου εμπίπτει μάλλον και η θρυλική "Περιοχή 51", που έχει απασχολήσει επί σειρά ετών του απανταχού λάτρεις του μυστηρίου.

Τι ξέρουμε: Η "Περιοχή 51" βρίσκεται στη νότια Νεβάδα (Δυτικές Η.Π.Α.) και πρόκειται για το αεροδρόμιο Homey της αεροπορικής βάσης Έντουαρντς. Ο λόγος ύπαρξής της είναι απροσδιόριστος από τις αρχές, γεγονός που έθρεψε σε μεγάλο βαθμό την οργιαστική φαντασία όσων προσπάθησαν να την μελετήσουν, αλλά και των παραγόντων της τηλεόρασης, που βρήκαν σ' αυτήν ένα αρμόζον παρασκήνιο για να στήσουν την εξωγήινή τους βάση... "Απόρρητα" έγγραφα της CIA που πλέον έχουν αποχαρακτηριστεί κάνουν λόγο για χρήση της περιοχής κατά την προετοιμασία του κατασκοπικού αεροσκάφους U-2, αλλά και κατά την Ψυχροπολεμική περίοδο στη διάρκεια της οποίας αξιοποιήθηκε ως κέντρο κατασκοπίας. Χαρακτηριστικό είναι πως, ακόμη και σήμερα, όποιος μη εξουσιοδοτημένος πιλότος πετάξει πάνω της αντιμετωπίζει στρατοδικείο κι έπειτα ποινή φυλάκισης ή αφαίρεσης αδείας. Δεν είναι λίγοι λοιπόν εκείνοι που γενικεύουν και ισχυρίζονται ότι ακόμη και σήμερα η "Περιοχή 51" είναι... απλά (!) ένα προπύργιο των μυστικών και κατασκοπικών δράσεων του αμερικανικού στρατού.

Η στάση όμως της αμερικανικής κυβέρνησης, που έντεχνα απέφυγε να επαληθεύσει την ύπαρξη της "Περιοχής 51" μέχρι το 1995, όταν και ο Μπίλ Κλίντον (ως πρόεδρος τότε) εξαίρεσε την περιοχή από τη νομοθεσία σχετικά με την προστασία του περιβάλλοντος, έβαλε λάδι στη φωτιά των συνωμοσιών, που φούντωσαν τότε ταυτίζοντας την "51" με χώρο πυρηνικών δοκιμών (οι πιο... συνετές), αλλά κυρίως με χώρο επαφής/περισυλλογής Α.Τ.Ι.Α., ακόμη και με χώρο πειραμάτων σε εξωγήινους!

Το διαχρονικό θέμα αναζωπυρώθηκε το 2014, με δηλώσεις του δρ. Bushman, ο οποίος μίλησε λίγο πριν το θάνατό του (εδώ η συνέντευξη για όποιον ενδιαφέρεται) ως συνταξιούχος επιστήμονας που προσέφερε επί σειρά ετών στην "απαγορευμένη" περιοχή τις υπηρεσίες του. "Έχουμε Αμερικανούς πολίτες που εργάζονται πάνω στα UFOs (Άγνωστης Ταυτότητας Ιπτάμενα Αντικείμενα) 24 ώρες το 24ωρο", δήλωσε ξεσηκώνοντας θύελλα αντιδράσεων και διχάζοντας την κοινή γνώμη για το αν είναι ένας πρεσβευτής της αλήθειας ή ένας άνθρωπος που για τους δικούς του λόγους ψεύδεται. Στον αντίποδα, ο διοικητής της N.A.S.A. C. Frank αναφέρει: "Έχω επισκεφτεί αυτό το μέρος και θέλω να πω ότι είναι απλά ένα φυσιολογικό ερευνητικό κέντρο. Δεν έχω δει ποτέ εξωγήινους ή διαστημόπλοια ή οτιδήποτε περίεργο"

Πρόκειται για ένα μυστήριο που (σκόπιμα ή μη) δεν πρόκειται να διαλευκανθεί οριστικά στο άμεσο μέλλον. Είμαστε λοιπόν ελεύθεροι να αξιοποιούμε τα στοχεία ο καθένας με τον δικό του τρόπο, να καταλήγουμε σε συμπεράσματα και να απολαμβάνουμε όμορφες μα ατελέσφορες συζητήσεις. Θεωρώ ότι αυτός είναι και ο πιο υγιής τρόπος να προσεγγίζει κανείς τέτοιας φύσης θέματα.
 +Kωνσταντίνα Πορφυρού 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Πέμπτη 13 Ιουλίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ ο σεβασμός στην διαφορετικότητα είναι θέμα τρόπου, όχι ιδεολογίας

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Την περασμένη εβδομάδα στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής πραγματοποιήθηκε μια πορεία μελών της Κου Κουξ Κλαν. Δεν έχει σημασία γιατί διαδήλωναν. Σημασία έχει ότι πήραν άδεια από την αστυνομία, έκαναν την ειρηνική τους πορεία φρουρούμενοι από τους αστυνομικούς και μάλιστα περνώντας από έναν διάδρομο στου οποίου τα πλευρά διαδήλωναν απλοί πολίτες εναντίον της οργάνωσης ρατσιστών.

Στον σημερινό προβληματισμό δεν μας ενδιαφέρει ποιος πιστεύει τι, αλλά πως το κάνει. Πως προφυλάσσει την ιδεολογία και τις αντιλήψεις του από τις ακρότητες του φανατισμού και της βίας. Δεν μας ενδιαφέρει η εθνικότητα, η θρησκεία ή το χρώμα, αλλά ο τρόπος που αυτά ξεδιπλώνονται στην παγκοσμιοποιημένη κοινωνία. Γιατί πρέπει να ομολογήσω κι εγώ πως για χρόνια φανατιζόμουν. Με ομάδες, με έθνη, με πολιτική, με ένα σωρό σοβαρά ή όχι πράγματα για τα οποία πάντως δεν πρέπει να φανατίζεσαι. Μέχρι που έμαθα. Έπαθα και έμαθα. Αλλά ηρέμησα. Είδα τι σημαίνει διαφορετικότητα και σεβασμός σε αυτήν.

Οπότε παρά τις ακραίες αντιδράσεις που υπάρχουν, εμένα δεν με νοιάζει αν οι χρυσαυγίτες θέλουν να διαδηλώσουν ειρηνικά υπέρ της ιδεολογίας τους ή αν το ίδιο κάνουν οι αναρχικοί για την δική τους. Εξάλλου εγώ θυμάμαι πάρα πολύ καλά τους φόνους και τις λεηλασίες της Κου Κλουξ Κλαν, τα αντίστοιχα των χρυσαυγιτών και φυσικά των αναρχικών. Δεν με νοιάζει τι ακριβώς πιστεύουν και πόσο μακριά είναι από την δική μου ιδεολογία, εγώ τους μετράω με βάση τον σεβασμό προς τον τόπο και τον συνάνθρωπο.

Σε μια κοινωνία που ολοένα προχωράει στα βήματα εξέλιξης της παγκοσμιοποίησης αλλά την ίδια στιγμή χωρίζεται κάθε φορά και περισσότερο από τον διαφορετικό συνάνθρωπο, ειλικρινά αισθάνομαι ένα χάος αβεβαιότητας και αντίφασης. Εσείς; +Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



 Διαβάστε περισσότερα.. »

Τετάρτη 12 Ιουλίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ περί...διαμόρφωση χαρακτήρα ο λόγος

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis
Ο "λαός", πιστεύει πως όχι. Ο περισσότερος κόσμος, συμφωνεί με αυτό. Κάποιοι (συγκαταβατικοί ή άνθρωποι επιρρεπείς στους συμβιβασμούς) υποστηρίζουν πως ναι. Ορισμένοι, δηλώνουν πως ο άνθρωπος δεν αλλάζει, αλλά τον αλλάζουν. Ελάχιστοι, το έχουν καταφέρει και είναι (είτε ψευδώς είτε όχι) υπερήφανοι για αυτό. "Εγώ, εμείς και εσείς" όντας περισσότερο διπλωματικοί και ουδέτεροι στην πλειοψηφία των ζητημάτων που αναλύουμε, θεωρούμε ότι η απάντηση βρίσκεται κάπου στο ενδιάμεσο.

Κατά μία έννοια και σε μια συνήθη πραγματικότητα, ο άνθρωπος διαμορφώνει τον χαρακτήρα και την συμπεριφορά του καθ όλη την διάρκεια της ζωής του, και αυτό, όχι απαραίτητα επειδή μαθαίνει κάτι καινούργιο, αλλά επειδή βιώνει κάτι νέο ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Η κάθε νέα εμπειρία αφομοιώνεται και μετατρέπεται πέρα από γνώση, νέο στοιχείο και κομμάτι του εαυτού μας, καθώς και μέρος της συμπεριφοράς μας. Η διαδικασία αυτή επαναλαμβάνεται συνεχώς, με αποτέλεσμα η διαμόρφωση του χαρακτήρα μας να είναι, θεωρητικά, ατελείωτη. Όσο πιο έντονο, τραυματικό ή "δυνατό" είναι το βίωμα μας, τόσο πιο εμφανής είναι και η αλλαγή σε εμάς.

Και κάπου εδώ όμως αρχίζει να αναδύεται και η... "απάντηση" που ψάχνουμε να βρούμε. Η αλήθεια είναι ότι παρά ελαχίστων εξαιρέσεων (οι οποίες αναφέρονται σε γεγονότα τα οποία φέρνουν τα λεγόμενα "πάνω-κάτω"), μονάχα τα παρακλάδια και οι ακριανές πτυχές του χαρακτήρα μας αλλάζουν, αφού ο κυρίως κορμός/σκελετός του, παραμένει ίδιος και σταθερός. Κάποιοι ειδικοί δηλώνουν ότι ο εν λόγω χαρακτήρας μας διαμορφώνεται μέχρι την ηλικία των 7 ετών. Άλλοι υποστηρίζουν ότι κατά την εφηβεία -ηλικία που μπορεί να αποβεί η πιο καθοριστική ηλικιακή περίοδος για την διαμόρφωση του χαρακτήρα μας- η ανθρώπινη συμπεριφορά παίρνει την τελική κλίση της με ελάχιστα περιθώρια μελλοντικής εναλλαγής. Είναι άραγε τόσο "άτρωτο" το κέλυφος το οποίο την περικλείει;

Αυτό δυστυχώς, είναι κάτι που τελικά διαφέρει στον καθένα μας. Κατ' εμέ είναι κάτι που ο καθένας ανακαλύπτει και συνειδητοποιεί στην ζωή πολύ αργότερα, ενδεχομένως στα βαθιά γεράματα. Ο εγωισμός και το γόητρο της ηλικίας μπορεί να μην τον αφήνουν να το παραδεχτεί, όμως μέσα του το αισθάνεται (για μια "υπερηφάνεια" και μια "αλαζονεία" ζούμε έτσι και αλλιώς). Και μπορεί "ο λύκος και αν εγέρασε και άσπρισε το μαλλί, μήτε την γνώμη του άλλαξε μήτε την κεφαλή του", το ζήτημα είναι να βρει μια καλή "βαφή", και να μην χρειαστεί να κάνει τα άλλα δύο.

Εις το επανιδείν...+Vaggelis Episkopo

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Τρίτη 11 Ιουλίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ εθελοντική καθαριότητα: πράξη ευθύνης ή τοπική εκμετάλλευση;

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Αν δεν κάνω λάθος ξεκίνησε κάπου πριν ένα χρόνο. Δεν ξέρω αν ήταν αποκλειστική ιδέα των εδώ τοπικών φορέων όμως εγώ εδώ στην Κρήτη το άκουσα για πρώτη φορά. Και ξέρετε... στην αρχή το βρήκα έξυπνο, ρομαντικό, διασκεδαστικό. Αναφέρομαι στην εθελοντική δράση σε κοινόχρηστους χώρους όπου πολίτες μαζεύονται και αρχίζουν να καθαρίζουν παραλίες, δάση, πάρκα κλπ.

Μπορώ να σκεφτώ αμέτρητους λόγους για τους οποίους η ιδέα αυτή είναι καλή. Οι πολίτες συνασπίζονται, φτιάχνουν μια όμορφη παρέα στην οποία και λειτουργούν παραγωγικά. Δίνουν το καλό παράδειγμα στα παιδιά τους, οι ίδιοι θυμούνται πόσο σημαντικό είναι να κρατάς τον τόπο σου καθαρό, ενώ υποσυνείδητα μυούνται και στις αρχές του εθελοντισμού. Παράλληλα γίνονται χρήσιμοι για τον τόπο τους και φυσικά προστατεύουν το περιβάλλον.

Και ενώ όλα αυτά τα υπέροχα γίνονται σε μια παραλία, σε μία άλλη διπλανή κάποιοι ενδεχομένως πετάνε άλλα σκουπίδια κάνοντας την ακριβώς αντίθετη διαδικασία και ίσως ακόμα να διαβάζουν την είδηση της εθελοντικής προσπάθειας φωνάζοντας κοροϊδευτικά "ε, τους μαλάκες...".

Ε, λοιπόν όταν διάβαζα την ίδια είδηση για φέτος κάτι τέτοιο είπα κι εγώ. Οι καθημερινές μου συνήθειες είναι τέτοιες που προστατεύουν το περιβάλλον πολύ περισσότερο απ' τον μέσο έλληνα (ανακύκλωση, χάρτινες ή επαναχρησιμοποιούμενες σακούλες, κατανάλωση σε ρεύμα, κλπ.), ο ίδιος υπήρξα εθελοντής σε μεγάλες διοργανώσεις (Αθήνα 2004) οπότε πλέον έχω την εμπειρία να ξεχωρίσω πότε προσφέρεις για το κοινωνικό σύνολο και για κοινό σκοπό και πότε απλά πέφτεις θύμα εκμετάλλευσης!

Γιατί... ξέρετε κάτι; ο Δήμος έχει υπαλληλικό προσωπικό. Και αν μια συγκεκριμένη έκταση ή περιοχή είναι στην δικαιοδοσία του, τότε έχει και χρέος να την διατηρεί καθαρή και αν τελικά δεν τα κατάφερε είναι δικό του πρόβλημα να την καθαρίσει. Γι' αυτό εσύ και εγώ πληρώνουμε δημοτικά τέλη. Το να αποποιείται τις ευθύνες του και να διοργανώνει ένα γλέντι που μοιάζει με πανηγύρι εθελοντισμού για να κάνουμε εμείς οι πολίτες την δουλειά του, όχι απλά δεν το βρίσκω σωστό, αλλά με εξοργίζει καθώς αισθάνομαι πως πέφτω και θύμα εκμετάλλευσης κι από πάνω. Στη σχέση μου με τον Δήμο θέλω να υπάρχει ισότητα. Σε πληρώνω, κάνεις την δουλειά σου. Είμαι δημότης και έχω δικαιώματα, όπως έχω και υποχρεώσεις, ανάμεσα στις οποίες πάντως, δεν είναι να σου σκουπίζω εγώ... +Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



 Διαβάστε περισσότερα.. »

Δευτέρα 10 Ιουλίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ~ η γυναικεία συνωμοσία του ευνουχισμού

 you've got to take this moment στο +yannidakis
Η μεσογειακή μας ανατροφή μας μαθαίνει να ντυνόμαστε για να αρέσουμε, όχι για να ικανοποιήσουμε τη δική μας αισθητική. Παραδόξως οι οδηγίες μας για το «μετά» μέσα σε μια σχέση είναι λειψές ή πρόκειται περί ασυνάρτητων μυθοπλασιών. Κάπου εκεί αρχίζει το μπέρδεμα.

Ξεκινάμε λοιπόν με το μοντέλο άνδρα που δεν έχει ξεκαθαριστεί τι ρόλο βαράει, από τότε που μπούκαρε - θέλοντας και μη- το millenium. Και προκύπτουν τα εξής ερωτήματα: Αν ο άνδρας δεν είναι κουβαλητής – μήπως είναι μοντέλο; Αν δεν είναι προστάτης και παντοτινή μας μοναδική αγάπη  μήπως είναι συνοδός- αξεσουάρ;

Βγαίνεις ραντεβού από το Tinder (ναι, παγκόσμια πρωτοτυπία) και του βάζεις να σου αλλάξει μπαταρία στο αυτοκίνητο - μπας και μπει στο «πετσί» του ρόλου και μετά σου αρέσει πιο πολύ.

Για να τελειώνουμε... Παραδέξου ότι σε εκνευρίζει κάτι ακαθόριστο και έπειτα από πολλές ταλαιπωρίες πνίγεσαι στην αντίφαση: είμαστε ανεξάρτητες και μοντέρνες, αλλά συγχρόνως και απελπισμένες, κρεμασμένες από ένα τηλέφωνο. Όμως πάντα το παίζουμε «cool».

Ενώ η σχέση από το Tinder τσουλάει με ορισμένα ζόρια σε πιάνει ο πανικός του γάμου, κανείς όμως δεν σε αναγκάζει να παντρευτείς τη σήμερον ημέρα. Από την άλλη καταλήγεις πιο αγχωμένη και δυστυχής από τις ανύπαντρες αδερφές του Βέγγου.

Κανονικά, θα έπρεπε, μαζί με τη χειραφέτηση και την ανεξαρτησία να έχεις κάνει εντυπωσιακή πρόοδο. Θα έπρεπε πλέον να μένουμε στο ράφι για μεγάλα διαστήματα από επιλογή, να πίνουμε μπύρες με τις φίλες μας και να γιορτάζουμε την ελευθερία μας βλέποντας τελικό Survivor. Ποια χρειάζεται άντρες που δεν είναι επαρκείς στα καθήκοντά τους;

Τόση δύναμη και θα μπορούσαμε να είχαμε φτιάξει στριπτιζάδικα για τα γούστα μας και υπηρεσίες με call boys. Να έρχονται σπίτι και φεύγοντας να σου πετάνε και τα σκουπίδια. Όμως ποτέ δεν αλλάξαμε γιατί δεν αποκτήσαμε τέτοιου είδους διάθεση.

Η αλήθεια είναι πως δεν την παλεύουμε με το στυλάκι της τάχα μου παντοδύναμης αλλά κατά βάθος τόσο ερωτιάρας, τσαούσας και ανώριμης. Ο γάμος άλλωστε θέλει θυσίες για να πετύχει η συνταγή του!

Ξέρω πως σε κάποια σημεία διαφωνείς. Είμαστε τόσο ίδιες όλες μεταξύ μας και κλείνοντας αυτό το κείμενο θα σου φέρω ένα παράδειγμα (για να μην με περνάς υπερβολική). Τον καλείς σπίτι για ρομαντικό ραντεβού και ανοίγεις μόνη σου το κρασί. Όταν σπεύδει να το ανοίξει εκείνος πετάγεσαι με ένα «Άσε με ξέρω». Κάπως έτσι σταματάς να αγαπάς τον ευνούχο που δημιούργησες.  Nastazia A

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Κυριακή 9 Ιουλίου 2017

ΠΡΟΩΘΗΣΕΙΣ ~ δέν ὑπάρχει λόγος ταραχῆς

κείμενα προβληματισμού, από τα πιο εκλεκτά ιστολόγια της Ελλάδας

απόΘΑΝΟΣ ΕΥΗ koukfamily

Γράφει ὁ Φώτης Μιχαήλ, ἰατρός

Γιατρέ μου, λέει μέ ἔκδηλη ἀνησυχία ἡ ἄγρυπνη μάνα. Τό παιδί μου ἀπό χτές τό βράδυ κοιλοπονάει συνέχεια.

Μή φοβᾶστε, ἀπαντάει μέ σιγουριά ὁ γιατρός. Ὅλα θά πᾶνε καλά. Τί σόϊ καθηγητής εἶμαι ἐγώ. Ἐγώ εἶμαι ὁ πρῶτος καί ἀλάθητος γιατρός σέ ὁλόκληρη τήν οἰκουμένη. Οἱ διαγνώσεις μου δέν μποροῦν νά ἀμφισβητηθοῦν ἀπό κανέναν. Ἠρεμῆστε. Δέν ὑπάρχει λόγος ταραχῆς.

Μετά ἀπό λίγες ὧρες ἐπανέρχεται ἡ μάνα συνοδεύοντας τό δωδεκάχρονο παιδί της. Γιατρέ μου, τό παιδί ἔκανε τώρα καί ἐμετό. Ὁ κοιλόπονος δέν σταματάει. Τί ἔχει τό παιδί μου;

Ὁ ἀλάθητος γιατρός ἐξετάζει ἀπό θρόνου ἐπηρμένου τό παιδί καί ἀπαντάει: Μή ταράζεσθε. Μιά ἁπλῆ γαστρεντερίτιδα εἶναι ὅλο κι ὅλο. Μέ λίγο πιλαφάκι, μέ κανέναν φιδέ καί μέ μιά θερμοφόρα στήν κοιλιά, ὅλα θά πᾶνε μιά χαρά. Δέν ὑπάρχει λόγος ταραχῆς.

Το ἀπόγευμα τῆς ἴδιας ἡμέρα νά ‘σου ξανά ἡ μάνα μέ τό παιδί της στό ἰατρεῖο τό μεγάλο. Γιατρέ μου, τό παιδάκι μου ἔκανε καί πυρετό. Ὁ κοιλόπονος χειροτέρεψε, ἔχει συνέχεια ἀναγοῦλα, κάνει ἐμετούς καί δέν αἰσθάνεται καθόλου καλά. Λέει, ὅτι πιάστηκε καί τό ποδαράκι του τό δεξί. Φαίνεται, πώς τά πράγματα δέν εἶναι ἔτσι ὅπως μᾶς τά περιγράφετε.
Τό παιδί εἶναι ὁλοφάνερο ὅτι κινδυνεύει.

Ὁ γιατρός γίνεται ἔξω φρενῶν. Ποῦ βρέθηκε ἄνθρωπος νά ἀμφισβητήσει τήν διάγνωσή του καί τίς θεραπευτικές του ὁδηγίες;

Πρός ἐπιβεβαίωση, λοιπόν, τῆς ἀλάθητης ἄποψής του, ἀποφασίζει καί συγκαλεῖ συμβούλιο ἰατρικό. Καλοῦνται καί συγκεντρώνονται οἱ γνωστότεροι γιατροί τῆς πόλης, οἱ πιό φημισμένοι καί οἱ πιό εἰδικοί. Ἐξετάζουν τό παιδί μέ πολλή προσοχή. Δέν δυσκολεύονται νά βάλουν διάγνωση. Οὔτε μυαλό τούς λείπεται οὔτε καί ἐπιστημοσύνη.

Λένε μέ ἕνα στόμα: Ἡ κατάσταση εἶναι πολύ βαριά. Τό παιδί πάσχει ἀπό ὀξεῖα περιτονίτιδα λόγῳ παραμελημένης σκωληκοειδίτιδος. Ἐάν δέν μπεῖ τώρα ἀμέσως στό χειρουργεῖο, κινδυνεύει νά χάσει τήν ζωή του. Χωρίς ἐπέμβαση, δέν θά ἀντέξει. Θά πεθάνει. Θά πρέπει ὀπωσδήποτε νά ἐνημερώσουμε τούς γονεῖς του.

Τί νά ποῦν, ὅμως, στούς γονεῖς; Πῶς νά περιφρονήσουν τόν πρῶτο καί ἀλάθητο γιατρό; Πῶς νά ἀμφισβητήσουν τήν διάγνωσή του καί τήν θεραπεία πού ἔδωσε; Δέν εἶναι καί τόσο εὔκολο νά τά βάλουν μαζί του. Ἄσε, πού μπορεῖ, ὡς ἀλάθητος καθηγητής, νά τούς πάει κατευθεῖαν στό πειθαρχικό καί μέ τήν κατηγορία τῆς ἀνεπαρκοῦς ἐπιστημονικῆς κατάρτισης, νά τούς πάρει καί τίς ἄδειες ἀσκήσεως ἐπαγγέλματος. Καιρός γιά τέτοια εἶναι τώρα;

Τούς ἔλουσε κρύος ἱδρῶτας. Μπρός γκρεμός καί πίσω ρέμα. Τί νά κάνουν, λοιπόν; Νά βγάλουν ψεύτη τόν πρῶτο καί ἀλάθητο καθηγητή ἤ νά συμφωνήσουν σέ ὅλα μαζί του; Μέ ἄλλα λόγια, νά χειρουργήσουν καί νά σώσουν τόν μικρό τους ἀσθενή ἤ νά τόν στείλουν στόν ἄλλο κόσμο μέ τήν ψευτοδιάγνωση μιᾶς δῆθεν ἀπλῆς γαστρεντερίτιδας, βάζοντας μάλιστα καί τήν δική τους ὑπογραφή;

Οἱ γονεῖς τοῦ ἑτοιμοθάνατου μικροῦ ἀσθενοῦς περιμένουν μέ ἀγωνία τήν ἀπόφασή τους. Ἔχουν καταφθάσει καί οἱ φίλοι τῆς οἰκογένειας. Κάποιοι ἀπό αὐτούς σηκώνουν μέ ὁργή καί ἀγανάκτηση τά χέρια τους δείχνοντας πρός τόν ἀλάθητο γιατρό καί πρός τούς δειλούς καί ἀναποφάσιστους συνεργάτες του.

Σέ λίγο ἡ ἀπόφαση βγαίνει. Παραδίδεται γραπτῶς:

‘’Καλοί μας γονεῖς τοῦ μικροῦ Γιωργάκη, σᾶς διαβεβαιώνουμε ὑπευθύνως, ἐμεῖς οἱ μεγαλογιατροί τῆς πόλης, ὅτι τά πάντα βαίνουν καλῶς. Δὲν ὑπάρχει κανένας λόγος ταραχῆς. Ὅσοι σᾶς λένε, ὅτι τό παιδί σας κινδυνεύει, νά μήν τούς πιστεύετε. Σᾶς λένε ψέματα.

Ποιός σᾶς ξεσήκωσε καί σᾶς ὥρισε κριτές τῶν διαγνώσεων καί τῶν θεραπειῶν τοῦ πασίγνωστου καθηγητῆ μας; Ποιός σᾶς ἔδωσε τό δικαίωμα νά ἀμφισβητήσετε τίς πολυχρόνιες σπουδές του, τά πτυχία καί τίς διακρίσεις, πού ἔχει λάβει ἀπό τίς μεγαλύτερες ἰατρικές σχολές τῆς Εὐρώπης καί τῆς Ἀμερικῆς; Οἱ διαγνώσεις τοῦ κ. καθηγητή παραμένουν πάντοτε στῦλος καί ἑδραίωμα τῆς ἰατρικῆς ἐπιστήμης. Ἐάν ὡς άνθρωποι παρεκκλίνομεν στήν ἰατρική μας τέχνη, τότε ἡ σοφία, ἡ αὐθεντία καί τό ἀλάθητον τοῦ κ. καθηγητῆ μᾶς ἐπαναφέρουν εἰς τόν ὀρθόν δρόμον. Δι’ αὐτό, κάθε φόβος εἶναι περιττός, ὡς φανέρωσις ὀλιγοπιστίας πρός τό πρόσωπον τοῦ πρώτου τῶν καθηγητῶν, ἐφ’ ὅσον εὑρισκόμεθα ἐντός τοῦ ἰδιωτικοῦ του ἰατρείου.

Γιά τήν ὑγεία τοῦ παιδιοῦ σας νά μείνετε ἥσυχοι. Δέν ὑπάρχει λόγος ταραχῆς, ἐφ’ ὅσον εὑρίσκεται μεθ’ ἡμῶν ὁ πρῶτος καί ἀλάθητος καθηγητής μας’’.

Τήν ἀπόφαση τήν διαβάζουν οἱ γονεῖς καί κατεβάζουν τά κεφάλια τους μέ θλίψη καί ἀπογοήτευση. Τήν διαβάζουν καί οἱ φίλοι τους, πού ἔτρεξαν ἀπό ἀγάπη καί ἐνδιαφέρον γιά τόν μικρό ἀσθενή. Οἱ καρδιές τους πλημμυρίζουν ἀπό πίκρα καί πόνο.

Γονεῖς καί φίλοι, ὅμως, δέν μένουν ἁπλά καί μόνον στήν ὀδύνη καί τήν ἀπογοήτευση. Τό νεῦρο τῆς ψυχῆς τους τεντώνεται μέχρι τέρμα. Δέν εἶναι δά οὔτε ἀφελεῖς οὔτε μικρόνοες καί ἀκατατόπιστοι.

ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ:

Απόφαση Ιεραρχίας
... Σύμφωνα με την Ημερησία Διάταξη, ανέγνωσε την Εισήγησή του ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σερρών και Νιγρίτης κ. Θεολόγος, με θέμα: «Ενημέρωσις περί των διεξαχθεισών εργασιών της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας».
... την οποία χαρακτήρισε αξιοπρεπή, ουσιαστική, παραδοσιακή, στιβαρή, γονίμως παρεμβατική, ενοποιό, πολυφωνική, συνθετική, ευέλικτη, ρεαλιστική και φιλάδελφη.(1) ΕΔΩ

Μήνυμα τοῦ Ἁγίου Ὄρους περὶ τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης ἐν Κρήτῃ Συνόδου.(ΕΔΩ
Ἡ κατὰ τὴν σήμερον 17ην / 30ὴν Ἰουνίου 2017 ἐν Καρυαῖς συγκληθεῖσα
ΣϚ΄ (206η) Ἔκτακτος Διπλῆ Ἱερὰ Σύναξις τοῦ Ἁγίου Ὄρους:
‘’...Διαρκῶς παρατηρεῖται μιὰ ὑποβόσκουσα ταραχὴ προκαλουμένη ἀπὸ ἀντιδράσεις κατὰ ἀποφάσεων τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου (Κρήτη, 2016).
...Ἡ Σύνοδος ἔγινε μετὰ ἀπὸ πολυχρόνιον προετοιμασίαν.
Δὲν ὑπάρχει λόγος ταραχῆς...’’(2)
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Σάββατο 8 Ιουλίου 2017

ΕΙΚΟΝΙΚΟΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ ~ ο θρήνος της μάνας

μια εικόνα ισούται με χίλιες λέξεις. Πόσες απ' αυτές φτιάχνουν έναν προβληματισμό;
Μια τυχαία φωτογραφία, σε μια τυχαία στιγμή, σε έναν τυχαίο ζωολογικό κήπο. Το κλάμα της μάνας. Ο θάνατος του τέκνου. 
Και... η ανάσταση λίγα δεύτερα μετά, που τελικά έφερε ένα ευτυχές τέλος σε αυτήν την φωτογραφική περιπέτεια. +Yanni Spiridakis 
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Παρασκευή 7 Ιουλίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ~ δημοσιογραφική δεοντολογία

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Με αφορμή το σχόλιο και την επακόλουθη απόλυση του παρουσιαστή ειδησεογραφικών νέων του τηλεοπτικού σταθμού ΣΚΑΙ, Κ. Μπογδάνου, αποφάσισα να ασχοληθώ με τη δημοσιογραφική δεοντολογία - την οποία στη χώρα μας συχνά δεν τιμά η πλειοψηφία των δημοσιογράφων. Ο Κ. Μπογδάνος εξέφρασε την προσωπική του γνώμη, σχετικά βιαστικά (ίσως επειδή είχε περιορισμένο τηλεοπτικό χρόνο, ίσως γιατί δεν πολυσκέφτηκε την βαρύτητα των λεγομένων του, ίσως επειδή αποτελεί σύνηθη ελληνική τηλεοπτική τακτική, ίσως, ίσως... ) και χωρίς, εκείνη τη στιγμή, να εκθέσει τα απαραίτητα επιχειρήματα ή τεκμήρια. Ωστόσο, το να βγαίνει κανείς στην τηλεόραση και να λέει ότι θέλει χωρίς επιπτώσεις ή συνέπειες είναι σύνηθες στη χώρα μας, πολλώ μάλλον στο πολιτικό τοπίο (το παρατηρούμε συχνά σε επίπεδο δηλώσεων από υπουργούς και δικαστικούς υπαλλήλους). Η ατιμωρισία επανειλημμένα αποτελεί τον κανόνα σε αυτή τη χώρα. Θα μου πείτε από κάπου πρέπει να γίνει η αρχή... Ωστόσο, πρόκειται για αρχή; Προφανώς και όχι, καθώς δεν δόθηκε καν η δυνατότητα στον Κ. Μπογδάνο -όπως δήλωσε ο ίδιος- να αναφερθεί στο γεγονός και να εξηγήσει...

Η ελευθερία έκφρασης είναι ένα από τα βασικά ατομικά δικαιώματα σε ένα δημοκρατικό κράτος και δεν πρέπει να παραβιάζεται. Κάθε ένας μπορεί να εκφράσει αυτό που θέλει αρκεί να μην αναφέρεται σε άτομα που δεν μπορούν να υπερασπιστούν τον εαυτό τους. Βέβαια, όταν ο λόγος είναι δημόσιος τα επιχείρηματα και τα τεκμήρια πρέπει να είναι ακράδαντα και αληθή. Όπως λοιπόν ο καθένας έχει το δικαίωμα της ελευθερίας λόγου έτσι έχει και το δικαίωμα να απολογηθεί...

 Επισυνάπτω τον κώδικα δημοσιογραφικής δεοντολογίας όπως αναγράφεται στην επίσημη ιστοσελίδα της ΕΣΗΕΑ:  https://www.esiea.gr/arxes-deontologias/
   +Elena Alefantinou 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Πέμπτη 6 Ιουλίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ γιατί δεν είμαι εναντίον του survivor

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Στο yannidakis δεν προβοκάρουμε ή γελοιοποιούμε, απλά προβληματιζόμαστε. Και σήμερα, είναι μια πολύ ταιριαστή μέρα να ασχοληθούμε με το Survivor καθώς απ' ότι πληροφορήθηκα, ολοκληρώθηκε το παιχνίδι το οποίο παρακολούθησαν έως και 80% των ελλήνων τηλεθεατών.

Προσωπικά δεν το παρακολούθησα, όπως και κανένα από τα αντίστοιχα παιχνίδια της προηγούμενης δεκαετίας. Όμως το δικό μου συμπέρασμα είναι ότι είναι αδύνατο να χλευάσεις την συντριπτική πλειοψηφία των τηλεθεατών. Εγώ είδα κόσμο να μην παραδέχεται ότι παρακολουθεί το συγκεκριμένο πρόγραμμα ενώ τελικά διαπίστωνα ότι το έκανε... Είδα κόσμο να μην έχει άλλο θέμα συζήτησης και άλλον να διαμαρτύρεται ότι δεν υπάρχει κάτι άλλο της προκοπής στην ελληνική τηλεόραση.

Ας είμαστε λίγο αντικειμενικοί επ' αυτού. To παιχνίδι απ' ότι ψάχτηκα, έμαθα και είδα, ήταν μια πανάκριβη και τεράστια παραγωγή, με δεκάδες έλληνες συντελεστές να αφήνουν τα σπίτια τους για κάπου πέντε μήνες και να πηγαίνουν στον Άγιο Δομίνικο. Από άποψης πλοκής, θα έλεγα πως δεν ήταν καθόλου αδιάφορο αφού οι τηλεθεατές παρακολουθούσαν καθημερινές μάχες με ιδιαίτερο ενδιαφέρον και όχι απλά μερικούς κακομοίρηδες να στριφογυρίζουν γύρω από έναν καναπέ.

Αν είμαι υπέρμαχος του Survivor; Όχι! Δεν θα το έβλεπα ποτέ. Προσωπικά το θεωρώ χάσιμο χρόνου, όμως αυτό δε σημαίνει ότι δεν σέβομαι όσους το έκαναν. Εγώ στο σπίτι μου έχω nova και όταν γυρνάω το βράδυ παρακολουθώ ότι με ενδιαφέρει ανάμεσα σε εκατοντάδες κανάλια. Όμως δεν θα κατακρίνω το Survivor ή οτιδήποτε άλλο καταφέρνει να αγγίζει κάθε φορά το 80% της πλειοψηφίας. Το αν αυτό το ποσοστό υποδηλώνει και το είδος και την ποιότητα του συγκεκριμένου δείγματος, ε, αυτό είναι ένας άλλος... προβληματισμός! +Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



 Διαβάστε περισσότερα.. »

Τετάρτη 5 Ιουλίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ η... "εκδίκηση" της τηλεόρασης

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis
Τα τελευταία χρόνια, παρατηρείται το φαινόμενο της επανεμφάνισης δημοφιλών τηλεοπτικών εκπομπών -γνωστά και ως reality show- τα οποία έκαναν "θραύση" προς τα τέλη της δεκαετίας του '90, αλλά και σχεδόν μέχρι το μέσο της δεκαετίας του '00. Όλοι νομίζω θυμόμαστε πολύ καλά τον "πάταγο" που είχε κάνει ο πρωτοεμφανιζόμενος (τότε) "Μεγάλος Αδελφός", και τα πρωτοφανή νούμερα τηλεθέασης τα οποία σημείωνε το κάθε επεισόδιο κατά την προβολή του. Κάθε βράδυ, οι περισσότεροι τηλεθεατές παρέμεναν συντονισμένοι στην τηλεοπτική συχνότητα του καναλιού που το παρουσίαζε, και αποσβολωμένοι παρακολουθούσαν τις "ζωές" των ατόμων που είχαν απομονωθεί σε ένα σπίτι για ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, με σκοπό να διεκδικήσουν ένα μεγάλο χρηματικό έπαθλο.

Στην συνέχεια, και μετά την επιτυχία που σημειώθηκε από το πρώτο, ακολούθησαν κάθε λογής "show" τα οποία πάνω-κάτω είχαν παρόμοιο "concept" με μικρές αλλαγές και διαφοροποιήσεις ανά περίπτωση. Τραγουδιστικά show, κοινωνικά reality, trash εκπομπές, "φάρμες", "μπαρ", "τοίχοι" και "νησιά....επιβίωσης", όλα με την σειρά τους κατέκλυσαν το τηλεοπτικό πρόγραμμα, κατακτώντας το ενδιαφέρον του τηλεοπτικού κοινού. Και δεν ήταν βέβαια μόνο το γεγονός ότι τα show αυτά ήταν άκρως πρωτοποριακά ο λόγος για την επιτυχία τους, αλλά και η υπερδιαφήμιση και υπερέκθεση που εισέπρατταν και από άλλες εκπομπές επίσης. Όπως ήταν φυσικό, κάποια η στιγμή η φούσκα άρχισε να ξεφουσκώνει, και το ενδιαφέρον προς αυτό το είδος τηλεοπτικής ψυχαγωγίας "πήρε την κάτω βόλτα". Αναμφίβολα πολλοί ήταν οι παράγοντες που συντέλεσαν στο γεγονός αυτό, όμως προσωπικά πιστεύω ότι οι αιτίες βρίσκονται κάπου ανάμεσα στο μπούχτισμα του κόσμου, αλλά και την φθορά που είχε αρχίσει να υφίσταται και η τηλεόραση εν γένει.  


Όπως όλα δείχνουν, όμως, η "μικρή οθόνη" δεν είχε πει ακόμα την τελευταία της κουβέντα. Το διάστημα το οποίο ο κόσμος άρχισε να απαρνείται την τηλεόραση, χαρακτηρίζεται από την μεγάλη ακμή του Internet και των παροχών του, καθώς επίσης και από την οικονομική ευχέρεια και εικονική ευημερία που επικρατούσε, οι οποίες έδιναν στον κόσμο πιο πολυτελείς και εναλλακτικές μορφές διασκέδασης από το να μείνουν στο σπίτι και να παρακολουθήσουν τηλεόραση. "Και ύστερα, ήρθε η... κρίση". Τα όρια στενέψαμε και οι επιλογές διασκέδασης του κόσμου μειώθηκαν. Ανέσεις οι οποίες υπήρχαν έπαψαν υπάρχουν και ο κόσμος έπρεπε να στραφεί και πάλι σε οικονομικές μορφές ψυχαγωγίας, όπως η "παραμελημένη"... τηλεόραση". Και η αλήθεια είναι πως η επιστροφή αυτή δεν έγινε αμέσως. Το πλήγμα που επέφερε η οικονομική κρίση και στην τηλεοπτική showbiz ήταν αρκετά μεγάλο, με σειρές και εκπομπές να κόβονται η μια μετά την άλλη. Εργαζόμενοι έχαναν τις δουλειές τους και έμεναν απλήρωτοι, ενώ η λάμψη και η αίγλη που είχε ο χώρος αυτός ήταν πλέον μια θολή ανάμνηση.



Κάπου λοιπόν εκεί προς το τέλος που έμοιαζε να έρχεται, κάποιος ή κάποιοι είχαν την εξής ιδέα: "Αφού ο περισσότερος κόσμος πλέον δεν βγαίνει και μένει μέσα στο σπίτι, γιατί να μην επαναφέρουμε μια δοκιμασμένη-επιτυχημένη-ξεχασμένη συνταγή, έτσι ώστε να τον 'ξανακερδίσουμε';". Έτσι και αλλιώς, δεν είναι ότι θα έχει και άλλη επιλογή για κάποιο άλλο είδος διασκέδασης με την παρούσα κατάσταση που επικρατεί. Και να σου μετά από λίγο καιρό το "φαινόμενο Survivor".

Συμπέρασμα;

Δεν είναι μόνο η νοσταλγία εκείνων των ημερών "ακμής" που έχει λείψει στον κόσμο και φαντασιώνεται να ξαναζεί. Είναι και η αδυναμία να οραματιστεί ένα καλό παρόν, όπως επίσης και ένα καλύτερο μέλλον. Και έτσι. εν τέλει, τουλάχιστον όπως όλα δείχνουν μέχρι τώρα, η τηλεόραση είναι αυτή που θα έχει το "τελευταίο γέλιο", μέσα από αυτήν την εξαναγκαστική επιλογή διασκέδασης που προσφέρει, και η οποία είναι για πολλούς (τους περισσότερους) μονόδρομος.


Εις το επανιδείν...+Vaggelis Episkopou

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Τρίτη 4 Ιουλίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ καλοκαίρι στην πόλη: όταν ο εφιάλτης παίρνει σάρκα και οστά

Χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis
Είχα τη φίλη μου απαρηγόρητη στο τηλέφωνο και προσπαθούσα να την πείσω πως δεν πειράζει που φέτος δεν θα μπορέσει να φύγει ούτε ένα τριήμερο για διακοπές. Αν και -spoiler alert- δεν με έπεισε ότι κατάφερα να την βάλω και πολύ στο πνεύμα της σκέψης μου, αποκόμισα απ' τη συζήτησή μας την ιδέα γι' αυτόν εδώ τον προβληματισμό, άρα αυτόματα την κατατάσσω στις πετυχημένες συζητήσεις. Αν λοιπόν κι εσείς δεν θα πάτε διακοπές ή έχετε κάποιον δικό σας άνθρωπο που είναι σ' αυτήν την κατάσταση και το στράβωμα όσο να κάνεις είναι διάχυτο στην ατμόσφαιρα, συνεχίστε με ελαφρώς μεγαλύτερη προσοχή την ανάγνωση.


Αρχικά, πρέπει να έχουμε όλοι πλήρη συνείδηση για την εποχή που ζούμε. Όσοι καταφέρουν να ξεφύγουν είναι οι τυχεροί της υπόθεσης, οι υπόλοιποι δεν θα πρέπει να εγκαταλείψουν την προσπάθεια ξεκούρασής τους μόνο και μόνο επειδή τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν ομαλά! Διεκδικείστε τα συστατικά των διακοπών απ' το δικό σας το μετερίζι: μπάνιο, χαλάρωση, καλό φαγητό, διασκέδαση κτλ (για τον καθένα από μας οι "διακοπές" έχουν τη δική τους σημασία). Μονοήμερες αποδράσεις σε κοντινούς παραδείσους ή εξοχικά φίλων, παρουσία στα ποικίλα πολιτιστικά δρώμενα που οργανώνονται κάθε καλοκαίρι στις μεγάλες πόλεις (από συναυλίες μέχρι θερινά σινεμά και bazaar, όλα ανθίζουν όταν ανοίγει ο καιρός). Οργανώστε special μέρες για να φροντίσετε τον εαυτό σας και να γεμίσετε νέες εμπειρίες ανάλογα με τα ενδιαφέροντά σας: μπείτε στα χ,ψ deals, κλείστε ένα μασάζ, μία μέρα paintball, ένα δωμάτιο απόδρασης. Οι ιδέες πραγματικά είναι ανεξάντλητες.

Η μιζέρια μπορεί να είναι ένα πραγματικά αδηφάγο ον, μπορεί να πλησιάσει όμως το εκάστοτε άτομο μόνο αν αυτό το επιτρέψει. Οι ζωές μας (κι αυτό είναι κάτι που μας αφορά οικουμενικά, είτε πρόκειται είτε δεν πρόκειται να... "διακοπάρουμε" φέτος) θα ήταν πολύ πιο όμορφες αν εκτιμούσαμε πιο πολύ όσα έχουμε και προσπαθούσαμε να δουλέψουμε ρεαλιστικά στη βελτίωση των υπαρχουσών συνθηκών, αντί να βρισκόμαστε σε μία συνεχή κλάψα για όλα μας λείπουν. Ζούμε περιμένοντας: περιμένοντας τις διακοπές, περιμένοντας μια αργία, περιμένοντας τα Χριστούγεννα, το Πάσχα. Κι αφήνουμε να φεύγουν απ' τα χέρια μας οι στιγμές, μεταθέτοντας τη χαρά σε ένα απώτερο εξιδανικευμένο μέλλον. Αυτό το καλοκαίρι λοιπόν, βάλτε στόχο να το ζήσετε, όπως κι αν έχουν οι συνθήκες. +Κωνσταντίνα Πορφυρού

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Δευτέρα 3 Ιουλίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΔΕΥTEΡΑΣ ~ πως κατακτιέται τελικά η ευτυχία;

 you've got to take this moment στο +yannidakis
Αν είχα πολλά λεφτά θα έμπαινα σε πλοία, για να βλέπω θάλασσα και να παίρνω έμπνευση για τα κείμενα που γράφω. Βλέπεις θάλασσα και παράλληλα τα τοπία διαφοροποιούνται. Τη μια το καράβι φτάνει Πάρο, την άλλη φτάνει Νάξο κ.ο.κ.

Στα πλοία το ίντερνετ είναι κάτι σαν τους εξωγήινους. Σπάνια πιάνεις «καλό» ίντερνετ, όπως σπάνια βλέπεις εξωγήινους. Εκτός αν ανήκεις στο target group του «Αθέατου Κόσμου».

Όταν ταξιδεύω πολλές ώρες ξεκινάω μια εσωτερική ψυχανάλυση. Μου αρέσει να είμαι μόνη ορισμένες φορές. Καταλαβαίνω καλύτερα τον εαυτό μου! Διανύω μια περίοδο εσωτερικής γαλήνης. Μόνο η αχαριστία και το ψέμα μπορουν να με ταράξουν. Και αυτά όσο εγώ το επιτρέψω, ίσως γιατί βαριέμαι να δίνω νόημα σε πραγματικά ανούσια πράγματα. Είμαι πολύ χαρούμενη που έχω επιλέξει ανθρώπους που με νοιάζονται και γι' αυτό το μοιράζομαι μαζί σας. Δε νοιώθω μόνη. Σίγουρα όχι. Νοιώθω κάτι θετικό και πολύ γλυκό. Βλέπω, όπως βλέπετε κι εσείς, τι γίνεται στον κόσμο. Έχω περάσει από φουρτούνες που για χρόνια με παίδευαν και δεν είχα βάλει καν το χεράκι μου για να προκληθούν.

Τώρα
Στο τώρα υπάρχει μια ρύθμιση στα πράγματα θα έλεγα. Αποφάσισα να δίνω μόνο χαρά γιατί αυτό με γεμίζει. Ειλικρινά, δε θα ήθελα να καταντήσω μια εγωκεντρική σπαστική γυναίκα και αντικοινωνική. Έτσι θα χαράμιζα κάθε θετικό στοιχείο του χαρακτήρα μου. Έχω κάνει συμφωνία με τον εαυτό μου να συνεχίζω να ονειρεύομαι, να διατηρήσω το ρομαντισμό μου. Χωρίς τα όνειρα γινόμαστε σαν σπαστικοί δημόσιοι υπάλληλοι στο ΙΚΑ που κοιτούν να σε ξεπετάξουν, να έρθει η σειρά του επόμενου και να σχολάσουν... Όμως διαπίστωσα ότι στη ζωή πρέπει πρώτα να δώσουμε μια δεύτερη ευκαιρία στον εαυτό μας και να τον αγαπήσουμε αληθινά για να προχωρήσουμε ουσιαστικά παρακάτω. Να έχουμε αυτοπεποίθηση, όχι να είμαστε ψωνάρες, δεν ωφελεί κάπου. Όχι τίποτα άλλο αλλά «τρώμε» και κράξιμο. Nastazia A

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »