αναδρομές πέμπτης - ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΑ

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ: 28 Φεβρουαρίου 2007
ΤΙΤΛΟΣ:  ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΑ
Δειλά – δειλά επιστρέφω. Ξέρετε, με εκείνο το προσωπάκι με τα κόκκινα μάγουλα. Όσοι με γνωρίζετε από καιρό, ξέρετε ότι ποτέ δεν είχα λείψει πάνω από μια μέρα. Το ενδιαφέρον σας με 234 επισκέψεις χθες ήταν αληθινά συγκινητικό.
Δε θα γράψω. Ακόμα δεν είμαι σε θέση. Όμως για σήμερα θέλω να ευχαριστήσω (και ας μη χρειάζεται για τους ίδιους) μερικά πρόσωπα που μου στάθηκαν περισσότερο από το αναμενόμενο.
Αίμα πλέον δε χρειάζεται. Ή μάλλον προς το παρόν. Ελπίζω να μη χρειαστεί. Ο ασθενής είναι καλύτερα, ο φόβος μεγάλος.
Ο φίλος – αδερφός (κάντε “save as”, ποτέ δε χρησιμοποίησα αυτή τη λέξη για άλλον από τα πολυαγαπημένα μου αδέρφια) daskalive που ξενύχτησε, χαμαλοποιήθηκε, στάθηκε, στήριξε και ΗΤΑΝ ΕΚΕΙ. Δε μπόρεσε να δώσει αίμα, έδωσε όμως ψυχή.
Η τράπεζα αίματος, Όλγα που κατάφερε να μας βρει 9 φιάλες αίμα μόνη της μέχρι και στη Θεσσαλονίκη και την Κατερίνη. Ήταν εκεί ξενύχτησε και συνεχίζει να προσφέρει.
Kαι φυσικά οι φίλοι μου, ο Gregorius, ο Aris, ο Ηρακλής, ο Μανώλης, ο Στέφανος και ο Δημήτρης. Τη Μαρία που ανησύχησε και τη Χαρούλα από την Αγγλία που με πήρε τηλέφωνο έτοιμη για να δώσει αίμα! Και φυσικά ανθρώπους που είναι εύκαιροι για ότι χρειαστώ όπως την Ελευθερία, τη Μαρία και τόσους άλλους. Και από κει και ύστερα πάνω από 200 άτομα τα όποια είδα και μίλησα στο τηλέφωνο αυτές τις μέρες οι οποίοι ήθελαν να είναι κοντά του, όμως είναι πολύ αυστηρά τα πράγματα εκεί.
Δε μπορώ να μη σταθώ στα πολυάριθμα μηνύματα που δέχτηκα από τους φίλους μου και τους «φίλους» μου, μέσω διαδικτύου, όπως την ΑΝΝΑ, την Evelyn,  τη ΜΙΝΑ, τη Μαρία, την Κατερίνα, τη Sonia, τη sugar και άλλους που προσέφεραν ότι μπορούσαν έστω με την παρουσία τους στη σελίδα.
ΦΙΛΟΙ μου δε λέω την τυπική λέξη του ευχαριστώ, αλλά χαίρομαι γιατί ξέρω ότι όταν έβγαλα τη μάσκα του ΒΑΤΜΑΝ και ήμουν «αβοήθητος», είχα εσάς!
" Όταν ο θάνατος τρακάρει στη ζωή, τότε κάποιο εμποδιο έβαλε ο Θεός"  - (yannidakis)