καταχώρηση τσι μέρας - ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΤΕΤΑΡΤΗΣ

σημερινή προσθήκη στην λίστα των βραβεύσεων τσι μέρας
από αἰέν ἀριστεύειν

To μεταλλαγμένο ΝΑΤΟ … βλάπτει σοβαρά την ελευθερία μας …
Τον περασμένο Νοέμβριο στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στη Λισαβόνα, η συμμαχία υιοθέτησε τη πρώτη στρατηγική της αντίληψη για τον 21ο αιώνα, αυτή της διατήρησης της επέκτασής της όχι μόνο ως παν-ευρωπαϊκή αλλά σαν μια ιδιότυπη διεθνής στρατιωτική δύναμη.
Παράλληλα με την υπαγωγή ολόκληρης της Ευρώπης σε ένα αμερικανικό σύστημα αποτροπής πυραύλων, την ολοκλήρωση της νέας αμερικανικής Κυβερνο-διοίκησης για επιθετικό και αμυντικό κυβερνοπόλεμο και την απαλειφή της οποιασδήποτε διάκρισης στρατιωτικής λειτουργίας μεταξύ Ευρώπης και ΝΑΤΟ στην ευρωπαϊκή ήπειρο και παγκοσμίως, το μοναδικό στρατιωτικό μπλοκ στο κόσμο επικύρωσε το σχεδόν δεκαετή πόλεμο στο Αφγανιστάν  σαν τη πρώτη κύρια αποστολή του και επιβεβαίωσε τη δέσμευση για συνεχιζόμενες επιχειρήσεις στα Βαλκάνια.
Σχεδόν όλοι οι περίπου 150.000 ξένοι στρατιώτες στο Αφγανιστάν βρίσκονται προς το παρόν υπό τη διοίκηση της ΝΑΤΟϊκής Υποστηρικτικής Δύναμης Διεθνούς Ασφάλειας η οποία διεξάγει θανάσιμες επιδρομές ελικοπτέρων επιθέσεις πυροβολικού στο γειτονικό Πακιστάν.
Ο πόλεμος στη Ν. Ασία είναι η πρώτη ένοπλη σύγκρουση εκτός Ευρώπης και ο πρώτος χερσαίος πόλεμος. Οι βομβαρδισμοί στη Βοσνία το 1995 και ο πόλεμος των 78 ημερών εναντίον της Γιουγκοσλαβίας τέσσερα χρόνια αργότερα ήταν οι πρώτες εχθρικές στρατιωτικές ενέργειες.
Σήμερα το ΝΑΤΟ κάνει πόλεμο και σε τρίτη ήπειρο, στην Αφρική.
Η Σύνοδος Κορυφής της Συμμαχίας το περασμένο χρόνο έδωσε ιδιαίτερη έμφαση στην ενίσχυση συνεργασιών με κράτη εκτός Ευρώπης και της Β. Αμερικής, στρατιωτικές σχέσεις και συμφωνίες με περισσότερα από το 1/3 των μέλη των Ην. Εθνών.
Η επέκταση της επιρροής και των επιχειρήσεων του ΝΑΤΟ παγκοσμίως έγινε μέσα από μηχανισμούς όπως η Συνεργασία για την Ειρήνη, ο διάλογος στη Μεσόγειο, η Πρωτοβουλία Συνεργασίας της Κωνσταντινούπολης, η Τριμερής Επιτροπή ΝΑΤΟ -Αφγανιστάν-Πακιστάν και το Συμβούλιο ΝΑΤΟ-Ρωσίας.
Πέντε από τα επτά μέλη του διαλόγου στη Μεσόγειο –Αλγερία, Αίγυπτος, Μαυριτανία, Μαρόκο, Τυνησία-είναι αφρικανικά κράτη.
Καθώς η αμερικανική Διοίκηση Αφρικής απέκτησε επιχειρησιακή ικανότητα τον Οκτώβριο 2008, ολόκληρη η Μαύρη Ήπειρος τέθηκε υπό μια αμερικανική στρατιωτική διοίκηση και με σχεδιασμούς ώστε να επαναληφθούν οι ίδιες ρυθμίσεις και με το ΝΑΤΟ.
Η αμερικανική Διοίκηση Αφρικής μέσω της Ενιαίας Επιχειρησιακής Δύναμης  «Αυγή της Οδύσσειας» ανέλαβε τον έλεγχο του πολέμου κατά της Λιβύης, του μόνου κράτους εκτός Διοίκησης Αφρικής και χωρίς δεσμεύσεις από ΝΑΤΟϊκές υποχρεώσεις.
Μετά την ανάληψη από το ΝΑΤΟ της άμεσης διοίκησης του πολέμου –αεροπορικές και πυραυλικές επιθέσεις, ναυτικός αποκλεισμός της χώρας, χερσαίες επιχειρήσεις αρχικά σε συνεργασία με τους αντικυβερνητικούς επαναστάτες και εν συνεχεία ανεξάρτητα- η αμερικανική Διοίκηση Αφρικής και το ΝΑΤΟ συγχωνεύονται σε μια ενιαία δύναμη πολέμου.
Εκτός από αυτή την άνευ προηγουμένου συγχώνευση, δύο μέλη της Πρωτοβουλίας Συνεργασίας της Κωνσταντινούπολης (ΝΑΤΟ) το Κατάρ και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα παρέχουν πολεμικά αεροσκάφη στην επιχείρηση «Αυγή της Οδύσσειας» και στη συνέχεια εμπλέκονται σε από κοινού επιδρομή με το ΝΑΤΟ και την Διοίκηση Αφρικής των ΗΠΑ για πρώτη φορά.
Στις 28 Μαρτίου ο Πρόεδρος Ομπάμα επανειλημμένα αναφερόμενος στη διεθνή κοινότητα και στους «διεθνείς εταίρους» και στον «διευρυμένο συνασπισμό» που διεξάγει το πόλεμο κατά της Λιβύης μαζί με το Πεντάγωνο, απαρίθμησε ονομαστικά έντεκα συμμάχους: «Κράτη όπως το Ην. Βασίλειο, η Γαλλία, ο Καναδάς, η Δανία, η Νορβηγία, η Ιταλία, η Ισπανία, η Ελλάδα και η Τουρκία…που έχουν όλα πολεμήσει στο πλευρό μας για δεκαετίες και Άραβες εταίροι όπως το Κατάρ και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα».
Σε κάθε περίπτωση, η Ουάσιγκτον έχει καταφέρει να οδηγήσει τους Βορειοαμερικανούς  και Ευρωπαίους συμμάχους μαζί με τους εταίρους από τον Περσικό Κόλπο σε ένα πόλεμο στην Αφρική , κάνοντας έτσι το τελευταίο βήμα στη συγκρότηση μιας διεθνούς στρατιωτικής συμμαχίας υπό αμερικανική διοίκηση. Με τον τρόπο αυτό ολοκληρώνει την οικοδόμηση ενός ΝΑΤΟ για την Ασία-Ειρηνικό, πραγματοποιώντας στρατιωτικές συνεργασίες στο Περσικό Κόλπο και σε ολόκληρη τη Μ. Ανατολή. Ταυτόχρονα εντάσσει τις πρώην σοβιετικές δημοκρατίες της Αν. Ευρώπης, του Ν.
Καυκάσου και της Κ. Ασίας στο πλέγμα ΝΑΤΟ-Πεντάγωνο.
Η διακήρυξη της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ στη Λισαβόνα το περασμένο Νοέμβριο περιέγραφε έναν εκτεταμένο ρόλο στην Αφρική, όπως 1-υποστήριξη της Αποστολής της Αφρικανικής Ένωσης στη Σομαλία (AMISOM) για την οποία μετέφερε αεροπορικά χιλιάδες στρατιώτες της Ουγκάντα προκειμένου να πολεμήσουν στη πρωτεύουσα της Σομαλίας, 2-την ναυτική επιχείρηση «Ασπίδα του Ωκεανού» έξω από το Κέρας της Αφρικής και 3-ενεργοποίηση της Αφρικανικής Μόνιμης Δύναμης κατά τα πρότυπα της Νατοϊκής Δύναμης Επέμβασης.
Σε δώδεκα χρόνια οι ΗΠΑ έχουν χρησιμοποιήσει το ΝΑΤΟ για το πόλεμο κατά της Γιουγκοσλαβίας, -τη πρώτη απρόκλητη επίθεση εναντίον ενός κυρίαρχου ευρωπαϊκού κράτους από το Β’ Π.Π.-, για ένα σχεδόν δεκαετή εναέριο και χερσαίο πόλεμο στην Ασία και τώρα για τις πρώτες φάσεις ενός πολέμου στην Αφρική. Κανένας από τους πολέμους αυτούς όμως δεν έγινε ούτε για υπεράσπιση ενός κράτους μέλους του ΝΑΤΟ ούτε για να διατηρήσει η Συμμαχία το δικαίωμα να προστατεύει τη λεγόμενη Ευρω-ατλαντική περιοχή.
Το ΝΑΤΟ του 21ου αιώνα κατέληξε να είναι μια παγκόσμια στρατιωτική επιθετική δύναμη που χρησιμοποιείται όπου τα ηγετικά κράτη μέλη του αποφασίζουν. Κάποια κράτη στην Αφρική, στη Μ. Ανατολή, στην Ασία, στο Καύκασο, ακόμα και σε ό,τι έχει απομείνει από μη υποταγμένο ευρωπαϊκό χώρο, καλό είναι να έχουν επίγνωση της μετάλλαξης του ΝΑΤΟ.


οι απόψεις που εκφράζονται στο κείμενο δε συμφωνούν ή εκφράζουν απαραίτητα το yannidakis. Η βράβευση ικανοποιεί μια σειρά από συγκεκριμένα κριτήρια