προβληματισμός τρίτης - ΒAZOΝΤΑΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΝΑ ΣΥΝΕΡΓΑΣΤΟΥΝ

Καληνωρίσματα. Πριν λίγους μήνες τα δύο μεγάλα κόμματα και εκείνο του Καρατζαφέρη, αποφάσισαν να συνεργαστούν σε μία πράξη ηρωική παραμερίζοντας τους όποιους εγωισμούς και προτάσσοντας το συμφέρον για το κοινό καλό. Αναφέρομαι στη γνωστή κυβέρνηση συνεργασία υπό τον προσωρινό πρωθυπουργό Λουκά Παπαδήμο.

Εκεί λοιπόν που νομίζαμε πως η συνεργασία αυτή άλλαξε κάτι στην νοοτροπία των κομμάτων, των πολιτικών και γενικά των ελλήνων, εκεί που πιστέψαμε πως όλοι μαζί θα παλεύουν τουλάχιστον μέχρι η χώρα να εξέλθει της κρίσης και πως αυτή μας δίδαξε πως να συνεργαζόμαστε παραμερίζοντας τις επιμέρους διαφορές μας, ξαφνικά… έφτασε η σύντομη προεκλογική περίοδος των βουλευτικών εκλογών του 2012. Σύντομη γιατί τα χρήματα για προεκλογικές εκστρατείες είναι λιγότερα και επειδή όπως έδειξαν τα κόμματα βιάζονταν για να γίνουν αυτές οι εκλογές. Γιατί τέτοια βιασύνη; Τα ήδη υπάρχοντα στη βουλή κόμματα γνωρίζουν εξ αρχής πως ο αριθμός των βουλευτών τους θα συρρικνωθεί και μόνο τα μικρά και εκείνο ή εκείνα από αυτά τα νέα που θα καταφέρουν να πετύχουν την έκπληξη και να εισέλθουν στην βουλή έχουν το δικαίωμα να προσδοκούν εναγωνίως τις εκλογές.

Κι ύστερα έχουμε τα νούμερα. Τα νούμερα (των δημοσκοπήσεων) που λένε πως ούτε η Νέα Δημοκρατία και πολύ περισσότερο ούτε το ΠΑΣΟΚ θα καταφέρουν να έχουν αυτοδύναμη κυβέρνηση, γεγονός που μάλλον πρέπει να αποδεχτούν –αν δεν το έχουν κάνει ήδη- και να αρχίζουν την επόμενη μέρα που λογικά είναι μια κυβέρνηση συνεργασίας. Εδώ τα πράγματα μπερδεύουν γιατί ενώ έτσι κι αλλιώς κυβέρνηση συνεργασίας είχαμε ως τώρα, ξαφνικά τα μεγάλα κόμματα δεν θέλουν να την σκέφτονται και ειδικά η συμμορία του Σαμαρά που παντού διαλαλεί πως δεν πρόκειται να συνεργαστεί με κανέναν. Για μισό λεπτό! Μα μια χαρά δε συνεργάστηκαν ως τώρα; Γιατί ξαφνικά επιστρέψαμε στα στοιχεία των καρεκλοκενταύρων πολιτικών που μαστίζουν την Ελλάδα εδώ και χρόνια; Μα είναι τόση η δίψα για εξουσία που θέλουν να την έχουν όλη δική τους σαν παιδάκια που θέλουν όλο το παγωτό για πάρτη τους;

Κι αν για λίγο πιστέψαμε πως μπορεί να υπάρξει συνεργασία μεταξύ των κομμάτων, με λύπη διαπιστώνουμε πως αυτά δεν μπορούν να συμφωνήσουν ούτε καν στην διεξαγωγή ενός debate! Δεν είναι τραγικό; Ο Βενιζέλος καλεί τον Σαμαρά σε τηλεοπτικό σταθμό και ο Σαμαράς κρύβεται πίσω απ’ το δάχτυλο του αρνούμενος να συμμετέχει. Τα μικρά κόμματα ζητούν μια συζήτηση με όλα τα κόμματα και τα μνημονιακά κόμματα αρνούνται φοβούμενοι πως οι πολυκοσμία θα κλέψει χρόνο και εντυπώσεις απ’ τον μονόλογό τους.

Σε κάθε περίπτωση συνεργασία δεν υπάρχει. Υπάρχει εγωισμός, δίψα για εξουσία και όρεξη για υπόθαλψη του αντιπάλου. Την ίδια ώρα, το όραμα για το κοινό καλό πήγε περίπατο. Κρίμα…

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΑΦΟΥ ΚΑΤΑΘΕΣΕΤΕ ΤΙΣ ΕΚΤΙΜΗΣΕΙΣ ΣΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ :[