αποκωδικοποιώντας τα μηνύματα της θρησκείας προβληματιζόμαστε σε ζητήματα της κοινωνίας
Όλοι μας καθημερινά αναρωτιόμαστε τι γίνεται ο άνθρωπος μετά το τέλος της επίγεια ζωής του, αυτό το συναίσθημα γίνεται ακόμα πιο έντονο όταν χάνουμε κάποιο δικό μας άτομο. Κανείς δεν μένει απαθής εμπρός στον θάνατο. Η Εκκλησία στους επικήδειους ύμνους της τονίζει ότι είναι «όντως φοβερότατον το του θανάτου μυστήριον…». Κάποιος σοφός έλεγε ότι εμπρός στον θάνατο φαίνεται και το μεγαλείο, η υπεροχή του ανθρώπου απέναντι στα ζώα. Κανένα ζώο δεν σκέπτεται το φέρετρό του ή το τι θα γίνουν τα λείψανά του.
Αν κάποιος ακούσει με προσοχή την εξόδιο ακολουθία μπορεί να βγάλει ορισμένα συμπεράσματα:
Το πρώτο είναι ότι ο θάνατος αποτελεί κοινή μοίρα για όλους τους ανθρώπους. Κανένας δε μπορεί να γλυτώσει από αυτό το γεγονός, βασιλεύς ή στρατιώτης, πλούσιος ή πένης, δίκαιος ή αμαρτωλός, όπως ακούμε στην ακολουθία. Μπορεί όλα αυτά να τα γνωρίζουμε και να τα θεωρούμε αυτονόητα αλλά στην πράξη τα ξεχνούμε. Ας κοιτάξουμε γύρω μας, όλοι ασχολούμαστε με την οικονομική κρίση, πως θα βρούμε χρήματα, πως θα καλύψουμε τις ανάγκες μας, να αγοράσουμε υλικά αγαθά, να εξελιχτούμε επαγγελματικά, αλλά κανείς δεν ασχολείται για τα πνευματικά του ζητήματα τα οποία θα κρίνουν τη “μετά θάνατον ζωή”.
Το δεύτερο συμπέρασμα είναι ότι οι ψυχές μετά τον θάνατο έχουν συνείδηση της καταστάσεώς τους. Γεύονται τους καρπούς της αμαρτίας, αν έζησαν μακριά από το λόγο του Θεού, είτε γεύονται τα αγαθά, εφόσον έζησαν σύμφωνα με το λόγο του ευαγγελίου. Αυτό ακριβώς είναι και η διαφορά μεταξύ του παράδεισου και της κολάσεως.
Το τρίτο συμπέρασμα είναι ότι δεν υπάρχει περίπτωση αλλαγής της μετά θάνατον κατάστασης της ψυχής. Οι ψυχές κρίνονται εκείνη τη στιγμή, είναι ευτυχείς όταν η επίγεια ζωή ήταν σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, αυτό είναι ανεξαρτήτου ηλικίας. Ενώ είναι αιώνια δυστυχείς, όταν ενώ με τις συνεχείς κλήσεις του Θεού για μετάνοια και κατά Χριστόν ζωή εκείνοι δεν αλλάζουν.
Αφού, όμως, δεν υπάρχει περίπτωση αλλαγής της κατάστασης της ψυχής μετά θάνατον, τότε ερωτόμαστε ποιος είναι ο ρόλος των μνημοσύνων; Ο ρόλος τους είναι ιδιαίτερα σημαντικός, διότι είναι ενισχυτικός για τις ψυχές, καθότι αυξάνουν και επιτείνουν την εν τω παραδείσω ευδαιμονία τους, απαλύνουν δε τον θρήνο και την δυστυχία της κολασμένης ψυχής. Είναι παρηγορητικός για τους συγγενείς και διδακτικός για τους υπολοίπους ανθρώπους, καθότι τούς θυμίζει ότι η ίδια μοίρα περιμένει όλους τους ανθρώπους.
Ο άνθρωπος δεν πρέπει να ξεχνά ποτέ ότι είναι περαστικός από αυτή τη ζωή και πως τα έργα που κάνει θα τον οδηγήσουν στο πώς θα ζήσει μετά το θάνατο ΑΒ
σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ
Πολύ ωραία ανάρτηση και πολύ ωραία όλα όσα εξέθεσες.Το να αναρωτιόμαστε για το κόσμο που μας περιμένει σίγουρα είναι πιο σημαντικό από τις εφήμερες οικονομικές αγωνίες μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια,δυστυχώς έχουμε γίνει άβουλα όντα όπου σκεφτόμαστε μόνο το παρών το οποίο έχει ημερομηνία λήξης.
Διαγραφή