μαθήματα από καθημερινές ιστορίες ανθρώπων που άλλαξαν τις ζωές τους
Γεια σας και σήμερα αγαπητοί αναγνώστες. Το σημερινό άρθρο βασίζεται σε μια πραγματική ιστορία που με έχει προβληματίσει τον τελευταίο καιρό. Εδώ και έναν μήνα συνεργάζομαι με μια οικογένεια η οποία αποτελείται από την μητέρα, τον πατέρα και μια επτάχρονη κόρη. Οι δυο γονείς έχουν χωρίσει από τότε που η μικρή ήταν ενός έτους, αλλά οι μεταξύ τους σχέσεις ήταν και προσπαθούν να είναι καλές μέχρι και σήμερα. Η μητέρα είναι φιλόλογος και ο πατέρας τουριστικός πράκτορας που εργάζεται κατεξοχήν από το σπίτι.
Οι ώρες που περνά ο πατέρας με την μικρή είναι μεν αρκετές μέσα στην εβδομάδα αλλά όχι ποιοτικώς επαρκείς. Και τι εννοώ με αυτό. Η μικρή ναι μεν βρίσκεται με τον μπαμπά καθημερινά κατά τους σχολικούς μήνες για τουλάχιστον έξι ώρες την ημέρα επί πέντε φορές την εβδομάδα (κατά τις ώρες που η μητέρα εργάζεται σε φροντιστήριο) αλλά λόγω της φύσεως της δουλειάς του (εργασία μέσω internet) οι ώρες που αφιερώνει πραγματικά στην μικρή είναι ελάχιστες έως μηδαμινές. Δεν υπάρχει χρόνος για διαπροσωπική επαφή με την μικρή, για παιχνίδι μαζί της, για το διάβασμά της και οτιδήποτε άλλο απαιτεί ένα επτάχρονο παιδί.
Το αποτέλεσμα είναι ότι πλέον στα εφτά της χρόνια η μικρή δεν έχει την διάθεση να περνά χρόνο με τον μπαμπά της, ούτε καν τα Σαββατοκύριακα και ο ίδιος ο πατέρας αισθάνεται την απόρριψη της μοναχοκόρης του. Φοβάται πως πλέον είναι πολύ αργά για να πλησιάσει το παιδί του και αισθάνεται πως απέτυχε στον ρόλο του πατέρα.
Αυτό είναι απλό παράδειγμα από τα πολλά που υπάρχουν καθημερινά γύρω μας. Οι ανάγκες για επιβίωση στις μέρες μας είναι μεγάλες και οι ώρες που καλούμαστε να αφιερώσουμε στην εργασία μας είναι πολλές. Τι γίνεται όμως όταν έχουμε οικογένεια και παιδιά που μας έχουν ανάγκη και από την άλλη έχουμε μια εργασία που απαιτεί με την σειρά της τον πολύτιμο χρόνο μας; Υπάρχει τρόπος να βρούμε την χρυσή τομή;
Για όλα υπάρχει η λύση. Ο δεσμός του μικρού παιδιού με τον πατέρα είναι απαραίτητος για την ομαλή ψυχική του ανάπτυξη, καθώς η μητέρα δεν μπορεί να αναπληρώνει τα πάντα. Η αλήθεια είναι πως το βρέφος και η επιβίωσή του κατά το πρώτο έτος είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με την πλήρη και αποκλειστική φροντίδα που λαμβάνει από τη μητέρα του. Από το δεύτερο έτος αρχίζει και εισχωρεί ο πατέρας στη ζωή του παιδιού. Μπορεί και συμπληρώνει τις ελλείψεις ή τις πιέσεις της μητέρας, δίνοντας π.χ. περισσότερο χρόνο για παιχνίδι, ενώ παράλληλα εκείνος αρχίζει σταδιακά και λειτουργεί ως πρότυπο. Το παιδί αντιγράφει από εκείνον τα χαρακτηριστικά αυτά της προσωπικότητάς του (π.χ. σεβασμός, υπομονή), τα οποία αναπαράγει σταδιακά το ίδιο ως κομμάτια της συμπεριφοράς του ή κινητοποιείται για να τα συναντήσει αργότερα στις σχέσεις του με τους άλλους ανθρώπους ως επιθυμητές αρετές.
Ο μπαμπάς είναι ο πρώτος άντρας στη ζωή μιας γυναίκας, και βέβαια το πρόσωπο που θα καθορίσει τη σχέση της με το άλλο φύλο. Η σχέση που αναπτύσσει το παιδί με τον πατέρα είναι τελείως διαφορετική από της μητέρας, που σημαίνει πως η συμμετοχή και η εμπλοκή του συμβάλλουν στην ανάπτυξη διαφορετικών ικανοτήτων, ιδιαίτερα στο τομέα των κοινωνικών σχέσεων. Έρευνες έχουν δείξει πως τα μωρά που έχουν έντονη την παρουσία του πατέρα τείνουν να είναι πιο κοινωνικά και χαλαρά με την συναναστροφή αγνώστων από ότι τα μωρά που η παρουσία του πατέρα είναι πιο περιορισμένη.
Το να είσαι μπαμπάς δεν είναι ένας αυτονόητος ρόλος. Τον μαθαίνεις! Ο πατέρας οφείλει να παρέχει ένα είδος αποκλειστικότητας στο παιδί, π.χ. να κουβεντιάζουν, να παίζουν, να του μαθαίνει τον κόσμο, και όχι να λειτουργεί παθητικά ως μία δεύτερη μαμά. Ας είναι λίγος ο χρόνος που έχει να διαθέσει ο μπαμπάς αλλά γεμάτος! Είναι πολύ σημαντικό οι μπαμπάδες να επιλέγουν παιχνίδια με τα παιδιά τους που δεν μοιάζουν με αυτά που παίζουν με την μητέρα. Επίσης σημαντικό είναι να αφήνουν χώρο για προσωπική έκφραση και ανάπτυξη της δημιουργικότητας των παιδιών τους. Έτσι, τα παιδιά γίνονται πιο δημοφιλή και κοινωνικά. Η καλή επικοινωνία μαζί τους εδραιώνει μια καλή βάση για επικοινωνία και στο μέλλον. Το πραγματικό ενδιαφέρον για το σχολείο τους, τα μαθήματά τους, τους φίλους τους και κάθε τι που περιβάλλει τον κόσμο του παιδιού καθημερινά γίνεται σύμμαχος των πατεράδων για να ανακαλύψουν στοιχεία, ικανότητες και ιδιαιτερότητες που δεν γνώριζαν πριν για τα παιδιά τους. Η αμέριστη αγάπη και ο ποιοτικός χρόνος με τα παιδιά είναι το κλειδί για να μια καλή και δεμένη σχέση μαζί τους. +entita matsinska
σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το