EK-ΠΑΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ~ παιδιά της πόλης

μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Χαίρεται. Δεν είναι λίγες εκείνες οι φορές που αναπολώ τα παιδικά χρόνια και άθελά μου τα συγκρίνω με τα παιδικά χρόνια των παιδιών μου. Εγώ μεγάλωσα παίζοντας στην εξοχή με άλλα παιδιά, κρυφτό, κυνηγητό, κάνοντας ποδήλατο και φωνάζοντας μου η μαμά μου ότι είναι ώρα για ύπνο, για φαγητό, κτλ κτλ. Δεν ήταν λίγες και οι φορές που το αυγό μας το ταΐζανε στο δρόμο γιατί δεν δεχόμασταν να κάνουμε ένα διάλειμμα λίγων λεπτών. Αντίθετα η κόρη μου παιδί της πόλης, κλεισμένο σε ένα διαμέρισμα να πρέπει να συμβιβάζεται ότι δεν έχει παρέα άλλα παιδάκια για να παίξει. Αλλά είναι έτσι; 

Συζητώντας με φίλες μου έχουμε το ίδιο παράπονο, τα παιδιά μας δεν παίζουν μόνα τους. Μα μήπως εμείς παίζαμε μόνα μας; Μήπως καθόμασταν κλεισμένοι μέσα σε τέσσερις τοίχους; Μα τα πράγματα έχουν αλλάξει. Οι γονείς τρέχουμε όλη μέρα μα να προλάβουμε, τι;; Και όταν και αν μας δοθεί μια ευκαιρία στα παιδιά μας να παίξουν με άλλα παιδάκια πολλές είναι εκείνες οι φορές που δε θέλουμε να θυσιάσουμε την δική μας καθημερινότητα για λίγες ώρες χαράς του παιδιού μας. Το τελευταίο διάστημα η κόρη μου συνηθίζει να φωνάζει σε ένα παιδάκι που τα μπαλκόνια μας είναι απέναντι να έρθουν να παίξουν. Αν και το κοριτσάκι θέλει η μαμά της ποτέ δεν μπορεί να την φέρει μα ούτε και την αφήνει να έρθει στο δικό μας σπίτι.

Από την άλλη λυπάμαι τα παιδιά μου. Κάθε απόγευμα τα παίρνω το ένα με το ποδήλατο και το άλλο με το καρότσι και τα πάω βόλτα. Η πυλωτή μας που έχει άπλετο χώρο και έχει μετατραπεί για μας χώρος παιχνιδιού, μια σύγχρονη αλάνα.  Καλούμε στην παρέα μας και ένα άλλο παιδάκι για να παίξει μαζί μας. Κάθε απόγευμα "παρκάρω" τις δουλειές μου και τις βάζω σε λειτουργία αμέσως μόλις κοιμίσω τα παιδιά μου. Δεν λέω ότι είμαι καλή μάνα που το κάνω αυτό, λέω ότι λυπάμαι τα παιδιά μου που είναι κλεισμένα μέσα σε ένα διαμέρισμα, που ειδικά το μεγαλύτερο προσπαθεί να βρει τρόπο να γεμίσει τον χρόνο του, που μου κακοφαίνεται όταν μου ζητάει να δει παιδικά ή να παίξει παιχνίδια στο τάμπλετ της αλλά από την άλλη την δικαιολογώ γιατί και εγώ σαν παιδί παιδάκια ήθελα για να παίξω και εφόσον έχουν έναν τρόπο διασκέδασης που τα εκφράζει προφανώς και θέλουν να τον εκμεταλλευτούν. Θα κλείσω με μια κριτική μαντινάδα που εκφράζει απόλυτα τις σημερινές μου σκέψεις. Όμοιος τον όμοιο αγαπά και όμοιος τον όμοιο θέλει, γέροντας με γερόντισσα κοπέλι με κοπέλι. Καλή συνέχεια! +Ioanna Mpourdouvali 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ