ΣΠΙΘΕΣ ΑΙΣIΟΔΟΞIΑΣ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ ~ "η κραυγή" του άγχους: πώς θα την αντιμετωπίσεις;

σε μία κοινωνία κατήφειας & παρακμής, βρίσκουμε τα εφόδια να αισιοδοξούμε

Μια καλησπέρα  γεμάτη positive vibes στους φίλους του +yannidakis! 

Ένα όμορφο ταξίδι μου στη Βιέννη, την πόλη της τέχνης, της μουσικής, των διανοούμενων και των-αν μη τι άλλο-νοστιμότατων γλυκών, αποτέλεσε την αφορμή για το σημερινό θέμα. Επισκεπτόμενη το διάσημο μουσείο Albertina, στη μαγική αυτή πόλη, συνάντησα έργα ενός αγαπημένου μου καλλιτέχνη, του Edvard Munch, και θυμήθηκα-εκτός από το πόσο τον αγαπώ-πόσο επίκαιρός παραμένει, καταπιανόμενος κάθε φορά με κοινωνικά-ψυχολογικά θέματα με τα οποία όλοι ερχόμαστε αντιμέτωποι.

Ακόμα και σήμερα, λοιπόν, «η Κραυγή», ίσως το πιο διάσημο έργο του Munch, έχει κάτι από το αναπόφευκτο μιας εσωτερικής ανάγκης.

Αν μπορούσαμε να περιγράψουμε με λόγια τον πίνακα θα λέγαμε ότι βλέπουμε έναν άνθρωπο, αγνώστου φύλου, να στέκεται σχεδόν σα να αιωρείται, πάνω σε μία γέφυρα η οποία επεκτείνεται και έξω από την εικόνα σε προοπτικό. Τα χέρια του μακριά, λεπτά και σφιγμένα κρατάνε με πίεση το κεφάλι του, αυτός ο άνθρωπος βγάζει μία απελπισμένη κραυγή κάτω από τον απόκοσμο πορτοκαλί ουρανό. Σαν κανέναν άλλον πίνακα, «η Kραυγή» ήρθε για να γίνει το παγκόσμιο εικαστικό σύμβολο του άγχους, της αποξένωσης του ανθρώπου, από τη φύση, την κοινωνία, τον ίδιο του τον εαυτό- ένας πίνακας της απομόνωσης και της απώλειας της προσωπικής ταυτότητας. Όπως ο Gauguin και ο Van Gogh, o Edvard Munch έγινε ο πρωταγωνιστής τους Μοντέρνου κινήματος που δημιουργεί πίνακες από τον υποκειμενισμό.

Ο Munch είναι από τους καλλιτέχνες εξπρεσιονιστές των ανθρώπινων συναισθημάτων, που η έμπνευση για τις δημιουργίες του έρχεται από προσωπικές του εμπειρίες και βιώματα. Στην «Kραυγή» αποτυπώνεται ένα αγωνιώδες ουρλιαχτό που μεταδίδεται με ορατούς παλμούς στην ατμόσφαιρα, σαν ηχητικά κύματα Art Nouveau. Τα σχήματα και τα χρώματα της εικόνας που γεννιούνται από τον απόλυτο υποκειμενισμό αποκρυσταλλώνουν μία προσωπική εμπειρία μέσα σε μία Μοντέρνα εικόνα: αυτή του γενικευμένου άγχους και του φόβου για το άγνωστο, του πανικού και του τρόμου.

Ο ίδιος περιγράφει την έμπνευσή του για τον αρχικό πίνακα: «Περπατούσα σε ένα μονοπάτι με δυο φίλους-ο ήλιος έπεφτε-ξαφνικά ο ουρανός έγινε κόκκινος σαν αίμα-σταμάτησα, νιώθοντας εξαντλημένος και στηρίχτηκα στο φράχτη-αίμα και γλώσσες φωτιάς πάνω από το μαύρο-φιόρδ και την πόλη. Οι φίλοι μου προχώρησαν, και εγώ έμεινα εκεί, τρέμοντας από την αγωνία. Ένιωσα ένα ατέλειωτο ουρλιαχτό να διαπερνά τη φύση…».

Πόσες φορές δεν έχουμε νιώσει όλοι μας αυτό το συναίσθημα, που τόσο χαρακτηριστικά περιγράφει και, εν τέλει, καταφέρνει να εκφράσει με το έργο του, ο Munch; Όμως, για να γίνω πιο συγκεκριμένη, ποια ακριβώς συμπτώματα περιγράφει; 

Αρχικά, το τοπίο είναι ηθελημένα αφηρημένα σχεδιασμένο. Αρκεί να σκεφτούμε την απώλεια όρασης, κυριολεκτική και μεταφορική, που συμβαίνει την ώρα που η κρίση άγχους κάνει την εμφάνισή της. Όλα γύρω παραμορφώνονται, θολώνουν, με αποτέλεσμα να είμαστε ανίκανοι να «δούμε» καθαρά. Συνεχίζοντας με τον ουρανό, τα έντονα χρώματα και ο υπαινιγμός κίνησης μας παραπέμπει σε-τι άλλο-τη σύσπαση του μυϊκού συστήματος ή αλλιώς το τρέμουλο. Σύμφωνα με την αναστάτωση που έχει ήδη ξεκινήσει, οι καρδιακοί παλμοί αρχίζουν να αυξάνουν, άλλωστε εύκολα θα συμβεί και αν επιμείνετε να κοιτάτε τον πίνακα για λίγη παραπάνω ώρα από όση συνηθίζεται… Και όχι τυχαία. Τα χέρια σφίγγουν τα αυτιά προσπαθώντας να αποκλείσουν την όποια εφιαλτική πραγματικότητα. Οι δύο κάθετες φιγούρες μακριά στον ορίζοντα, αφήνουν μόνο του τον πάσχοντα. Δε θα μπορούσε να γίνει και διαφορετικά, αν σκεφτεί κανείς τόσο τη μοναξιά του αγχωμένου ανθρώπου, που πιστεύει πως κανείς δεν μπορεί να τον καταλάβει πραγματικά, όσο και την αποξένωση στην οποία (ηθελημένα;) οδηγείται πνιγμένος στα συναισθηματικά του προβλήματα.

Προσωπικά, αποτελώ το πιο αντιπροσωπευτικό, ζωντανό παράδειγμα αγχώδους ανθρώπου. Αγχώνομαι με την παραμικρή αφορμή. Άλλες φορές το συνειδητοποιώ εγκαίρως και άλλες το καταλαβαίνω πολύ αργότερα, αφού έχω φτάσει στο τέλμα… Η ένταση των συμπτωμάτων δεν είναι πάντα η ίδια. Η βιωματική εμπειρία έχει κοινά σημεία, όμως δεν παύει να είναι διαφορετική, μοναδική και όχι με την καλή έννοια…

Ναι λοιπόν, στην εποχή μας, το άγχος είναι η μάστιγα που σαρώνει τα πάντα μπροστά της, που απειλεί όλους ανεξαιρέτως, νέους-μεγαλύτερους, γυναίκες-άνδρες και έχει φυτρώσει στη ζωή μας και την καθημερινότητά μας για τα καλά… Πώς όμως θα το ξεριζώσουμε;

Αν σκεφτείτε ότι ετοιμάζεται να σας συμβουλεύσει για το άγχος ένας κατεξοχήν άνθρωπος που παλεύει να ζει με αγχώδεις διαταραχές, τότε ίσως, δεν είμαι η καταλληλότερη. Αν ωστόσο, σκεφτείτε ότι ετοιμάζεται να σας συμβουλεύσει ένας από εσάς, που έχει νιώσει ό,τι νιώθετε και εσείς σχεδόν καθημερινά ή έχετε νιώσει έστω μία φορά στη ζωή σας(αν και δύσκολο να το πιστέψω…), τότε είμαι σίγουρα η καταλληλότερη. Οπότε, τα συμπεράσματα στα οποία έχω καταλήξει και θέλω να μοιραστώ μαζί σας είναι απλά.

Μαγικές λύσεις δεν υπάρχουν. Δε θα ξυπνήσετε ένα πρωί και τα προβλήματα θα έχουν εξαφανιστεί. Τα «προβλήματα» θα είναι εκεί, ενώ συνεχώς θα εμφανίζονται νέα. Δε θα σταματήσουν ποτέ να συμπεριφέρονται σαν δοκιμασίες και εμπόδια που ήρθαν για να σας κάνουν τη ζωή δύσκολη. Δε θα σας καθησυχάσω λέγοντάς σας πως «σε όλους συμβαίνει». Ναι, εννοείται πως συμβαίνει σε ΟΛΟΥΣ, όμως αυτός δεν είναι λόγος ούτε για να παρηγορηθούμε ούτε για να νιώσουμε καλύτερα.

Το θετικό είναι πως οι τρόποι για να ξεφύγουμε από το λεγεώνα υφίστανται και δεν έχουν σχέση με εναλλακτικές «θεραπείες» ή ηρεμιστικά βότανα. Σίγουρα η βαλεριάνα θα καταπραΰνει τα συμπτώματα, όμως για να βρεις σιγά σιγά την έξοδο από το λαβύρινθο χρειάζεται κάτι παραπάνω, κάτι πιο συνειδητοποιημένο. Χρειάζεται καθημερινή δουλειά με τον εαυτό σου. Χρειάζεται συγκέντρωση σε πράγματα που σε ευχαριστούν και σε βοηθούν να επανέλθεις στην-καλύτερη συγκριτικά με την παραποιημένη από τη φαντασία σου-πραγματικότητα. Χρειάζεται διαχωρισμός και κατηγοριοποίηση των καταστάσεων για τις οποίες όντως αξίζει να αγχωθείς και αυτών που, άθελά σου, μεγαλοποιείς. Χρειάζεται να κοιτάξεις κατάματα το φόβο που έχει εισχωρήσει μέσα σου. Χρειάζεται να αντισταθείς στον κακό σου εαυτό που σε καλεί να συνδιαλλαχθείς μαζί του.

Το άγχος είναι μέρος της ζωής μας-αυτή είναι η άσχημη πλευρά του νομίσματος. Υπάρχει και θα συνεχίσει να υπάρχει όσο περισσότερο το τρέφουμε, όσο του δίνουμε σπόρο για να ριζωθεί όλο και πιο βαθειά μέσα μας. Όμως, η θετική πλευρά του νομίσματος είναι πως έχουμε την επιλογή να το αντιμετωπίσουμε. Να σταθούμε απέναντί του και να μην το αφήσουμε να μας καταβάλει.

Κλείνοντας και με αφορμή τη νέα χρονιά που μόλις μπήκε, είναι ευκαιρία να βάλουμε νέους στόχους και ένας από αυτούς γιατί να μην είναι η προσωπική δουλειά με τον εαυτό μας. Η χάραξη για έναν ωριμότερο και πιο συγκροτημένο χαρακτήρα που μας δίνει γερά εφόδια να προχωρήσουμε με δύναμη, πίστη και αισιοδοξία στην επίτευξη οποιουδήποτε στόχου και αν αποφασίσουμε να θέσουμε!

Καλή χρονιά λοιπόν, με τη θετική σκέψη οδηγό σας σε κάθε διαδρομή σας!+Elina Ioannou 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΣ ΠΑΝΤΑ ΤΗΝ ΘΕΤΙΚΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΣΠΙΘΕΣ ΑΙΣIΟΔΟΞIΑΣ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ ~ η "μαγεία" της συμπαντικής ενέργειας... υπό το πρίσμα του coelhο

σε μία κοινωνία κατήφειας & παρακμής, βρίσκουμε τα εφόδια να αισιοδοξούμε

Μια καλησπέρα γεμάτη positive vibes στους φίλους του +yannidakis! 

Αυτή τη φορά ξεκινάω θέτοντάς σας ένα ερώτημα: Τι είναι αυτό που, αν όχι απαραίτητα μας φέρνει κοντά, μας κρατάει κοντά με άλλους ανθρώπους; Θα μου απαντήσετε: "τα κοινά ενδιαφέροντα, παρόμοια στοιχεία στον χαρακτήρα, παραπλήσιοι στόχοι…" και θα συνεχίσετε να σκέφτεστε επειδή, υποσυνείδητα, γνωρίζετε ότι η απάντηση δεν είναι πλήρης. Και έτσι εγώ θα επιμείνω και θα τροποποιήσω την ερώτηση: γιατί πολλές φορές νιώθουμε οικεία και, εν τέλει, δενόμαστε με ανθρώπους που, ενδεχομένως φαινομενικά αλλά και ουσιαστικά ή αντικειμενικά, δεν "ταιριάζουμε"; Και, αντιστρόφως, γιατί με άτομα με τα οποία έχουμε τόσα κοινά, τελικά δεν "δένουμε";

Για εμένα, η απάντηση δεν είναι πλήρης γιατί πολύ απλά δεν μπορεί να αναλυθεί με λογικά επιχειρήματα. Πρόκειται για κάτι ανώτερο, για κάτι υπέρτατο, αλλά όχι απλά για χημεία ή για χημική αντίδραση. Για εμένα, η απάντηση βρίσκεται σε κάτι μεταφυσικό που μπορούμε να το ονομάσουμε είτε συμπαντική ενέργεια, είτε προσωπική ακτινοβολία είτε, ακόμα πιο γοητευτικά, "μαγεία".

Όμως τι είναι η μαγεία;
Αποσπάσματα του βιβλίου "Μπρίντα" από τον Paulo Coelho , θα μας συντροφεύσουν στο κείμενο βοηθώντας μας να λύσουμε ποικίλες απορίες. Ξεκινώντας από το καίριο ερώτημα μας απαντάει… "Είναι μια γέφυρα. Ανάμεσα στο ορατό και το αόρατο".

Είναι κάτι που δεν υπάρχει στο σύμπαν με σκοπό να το καταλάβουμε. "Αν πιστεύεις ότι δε θα μπορέσεις να αντέξεις έναν κόσμο όπου το να ζεις είναι πιο σημαντικό από το να καταλαβαίνεις, τότε να εγκαταλείψεις τη μαγεία", συνεχίζει.

Η Μπρίντα, προσπαθώντας να γνωρίσει τη μαγεία, βρέθηκε κάποια στιγμή σε ένα δάσος μαζί με άλλους ανθρώπους και κατάφερε να διακρίνει πως καθένας τους έφερε και από ένα φωτεινό σημείο. Έμοιαζε με μία λάμπα, βρισκόταν πάνω από το κεφάλι τους και αποτελούσε μέρος της ύπαρξής τους. Η λάμπα καθενός είχε διαφορετικό χρώμα, το οποίο αντιπροσώπευε τα συναισθήματά τους, τη διάθεσή τους ή μάλλον… την αύρα τους, την ενέργειά τους. Άλλωστε κοντά δεν είναι όλα αυτά; Το ενδιαφέρον όμως ήταν πως το χρώμα του φωτός άλλαζε κάθε φορά που ο εκάστοτε άνθρωπος συναναστραφόταν με κάποιον διαφορετικό, επηρεάζοντας έτσι τη μεταξύ τους ανταλλαγή, αλλά και την προσωπική του ενέργεια. Μια αλληλοτροφοδοτούμενη σχέση με κύριο στοιχείο την ενέργεια ξεκινούσε λοιπόν…

Πολλές φορές μου έχει συμβεί να βρίσκομαι με έναν άνθρωπο και να έχουμε μία ευχάριστη επικοινωνία μεταξύ μας, μέχρι που ένας τρίτος εμφανίζεται και όλα αλλάζουν. Με τον ερχομό του τρίτου προσώπου, η ατμόσφαιρα μεταβάλλεται, κάτι που δεν μπορούμε να εξηγήσουμε μας επηρεάζει και η, αστείρευτης έντασης έως και φλύαρη, συζήτηση μετατρέπεται σε μια ανιαρή, άκρως βαρετή ανταλλαγή μικρο-φράσεων ακόμα και, απλά, λέξεων. Με άλλα λόγια, η συνηθισμένη συστολή μου κάνει ξανά την εμφάνισή της...Βέβαια, έχει συμβεί και το αντίθετο. Δηλαδή να βρίσκομαι με κάποιον άνθρωπο που πολύ απλά δεν μπορούμε να μιλήσουμε, δεν μπορούμε να επικοινωνήσουμε, δεν έχουμε κανένα θέμα να συζητήσουμε και με τον ερχομό ενός άλλου προσώπου ξαφνικά (ή και μαγικά) νιώθω σαν να βρίσκομαι μπροστά σε έναν εντελώς διαφορετικό άνθρωπο. Ο εξωστρεφής εαυτός μου έρχεται στο προσκήνιο, βάζοντας σε μία-ξεχασμένη πλέον- άκρη την εσωστρέφειά μου. Το ίδιο μπορεί να συμβεί και με περισσότερους συνευρισκόμενους, μία ολόκληρη παρέα δηλαδή, μόνο που σε αυτήν την περίπτωση, τα πράγματα γίνονται πιο περίπλοκα. Η ανταλλαγή ενεργειών παρουσιάζει μεγαλύτερη… ποικιλία οπότε η επίτευξη του συντονισμού είναι λίγο πιο δύσκολη, με αποτέλεσμα, συχνά να βλέπουμε μικρές διασπάσεις.

Στα παραπάνω παραδείγματα, η ενέργεια είναι αυτή που παίζει τον πρώτο ρόλο, ακόμα και αν απλά στεκόμαστε δίπλα σε κάποιον, νιώθουμε την ενέργειά του να μας κατακλύζει, μέχρι και να μας προετοιμάζει για το τι θα επακολουθήσει. Στη συνέχεια, το δεύτερο ρόλο τον παίζει ο λόγος και η συμβολή του είναι καταλυτική για το αποτέλεσμα. Ο Coelho μας προειδοποιεί:
"Πρόσεχε! Πρόσεχε τι λες σε κάθε κατάσταση ή στιγμή στη ζωή σου. Ο Θεός είναι ο λόγος. Ο Θεός εκδηλώνεται σε καθετί, όμως ο λόγος είναι ένα από τα αγαπημένα του μέσα για να ενεργεί, γιατί ο λόγος είναι η σκέψη που μεταμορφώνεται σε παλμό. Ελευθερώνεις στη γύρω ατμόσφαιρα κάτι που πριν ήταν απλώς ενέργεια".

Όμως, όλα αυτά δε θα συνέβαιναν αν δεν υπήρχε η σχέση μας με τους περιβόητους άλλους.
"Η δύναμη της μαγείας είναι μία δύναμη συλλογική. Είναι τα διάφορα Χαρίσματα που διατηρούν την ενέργεια της δουλειάς σε συνεχή κίνηση. Το ένα εξαρτάται από το άλλο", εξηγούσε η Γουίκα στην Μπρίντα. Αρκεί να αναλογιστούμε στιγμές που είμαστε σε κακή διάθεση και η συνάντησή μας με κάποιον άλλον, με θετική και δυνατή αύρα, κατάφερε να την αλλάξει.

Έτσι λοιπόν, αυτές τις μέρες των γιορτών, των Χριστουγέννων, αισθάνομαι ότι η ενέργεια όλων μας κατά κάποιο τρόπο συντονίζεται. Το μυστήριο αυτών των ημερών, η ζεστή ατμόσφαιρα, η συμπαντική ενέργεια που είναι διαφορετική, απορροφάται από όλους μας και εμείς με τη σειρά μας την αποδεχόμαστε και την προσφέρουμε πίσω στο σύμπαν με ένα μαγικό τρόπο. Ναι, οι καταστάσεις γύρω μας μάς επηρεάζουν, η διάθεση των άλλων επίσης, όμως, αυτό που έχει σημασία είναι το μέσα μας και το μοίρασμά του. Όπως συμβούλευε ο Μάγος την Μπρίντα: " Μην ασχολείσαι υπερβολικά με τους άλλους, οι άλλοι είναι ο καθρέφτης του εαυτού σου. [...] Δεν μπορούμε να συγκεντρώσουμε το Καλό. Η δύναμη του Καλού εξαπλώνεται όπως το φως. Όταν μεταδίδεις τους παλμούς του Καλού, ωφελείς ολόκληρη την ανθρωπότητα".
"Είμαστε υπεύθυνοι για το σύμπαν επειδή είμαστε το σύμπαν".

Κλείνοντας, θα ήθελα να σας παροτρύνω να αφεθείτε στη μαγεία των εορτών, να έχετε πίστη σε ό,τι είναι να έρθει και να μοιράσετε αυτήν την πίστη και τη μαγεία στους γύρω σας χωρίς δισταγμό ή προκατάληψη! Εκεί βρίσκεται το νόημα της ζωής!
"Γιατί είμαστε εδώ; Η μόνη δυνατή λύση είναι να ακολουθούμε τα όνειρά μας. Το να έχουμε το θάρρος να κάνουμε αυτό που πάντα θέλαμε είναι ο μόνος τρόπος για να δείξουμε ότι έχουμε εμπιστοσύνη στο Θεό. Όταν αποδεχτούμε αυτό, η ζωή θα έχει ιερό νόημα και θα νιώσουμε όπως ένιωσε η Παναγία όταν κάποιο βράδυ ένας ξένος της έκανε μια προσφορά. "Γενοιτό μοι κατά το ρημα σου"*. είπε η Παναγία, γιατί κατάλαβε ότι το ύψιστο μεγαλείο που μπορεί να ζήσει ο άνθρωπος είναι η αποδοχή του μυστηρίου".
*το Κατά Λουκάν Ευαγγέλιο, κεφάλαιο Α', στίχος 38.

Δημοτική Αγορά Χανίων

Έχετε τις καλύτερες ευχές μου για γιορτές γεμάτες υγεία, αγάπη και ευτυχία! Εύχομαι όλοι σας να νιώσετε και να ζήσετε το μυστήριο της ζωής! +Elina Ioannou 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΣ ΠΑΝΤΑ ΤΗΝ ΘΕΤΙΚΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΣΠΙΘΕΣ ΑΙΣIΟΔΟΞIΑΣ ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ ~ ζητήματα ηθικής… πόσο εύκολα τα αναγνωρίζεις;

σε μία κοινωνία κατήφειας & παρακμής, βρίσκουμε τα εφόδια να αισιοδοξούμε

Καλησπέρα στους αισιόδοξους του  +yannidakis! 

Πρόσφατα παρακολούθησα τη νέα ταινία του αμφιλεγόμενου Woody Allen, «Παράλογος άνθρωπος», και όπως σε κάθε ταινία του, αυτό που με εξίταρε περισσότερο ήταν η ανακάλυψη των διάφορων φιλοσοφικών ζητημάτων που θίγονται «αυθόρμητα» κατά την εξέλιξη της πλοκής, παρά η ίδια η πλοκή του έργου. Μοιάζουν με φιλοσοφικές «ενέσεις» που σε κάνουν να νιώσεις ένα ελαφρύ τσίμπημα, που σε προβληματίζουν ηθελημένα, και, εν τέλει, σου καρφώνονται στο μυαλό περιμένοντας να τις αναλύσεις.   
                                 
Πολλά ήταν τα ερεθίσματα, λοιπόν, της κατά τα άλλα νωχελικής ταινίας, όμως, αυτό που μου κέντρισε το ενδιαφέρον ήταν το ζήτημα της ηθικής και, συγκεκριμένα, οι ακραίες επιλογές των χαρακτήρων που οδηγούν σε απροσδόκητες πράξεις για χάρη του… «καλού σκοπού».

Και κάπως έτσι, ήρθα αντιμέτωπη με μία μεγάλη αλήθεια: την πολυπλοκότητα της έννοιας της ηθικής. Μπορεί άραγε μια φαινομενικά ανήθικη πράξη να «εκκαθαριστεί» από έναν ηθικό σκοπό; Πόσο ξεκάθαρο μπορεί να είναι αυτό που ορίζουμε σαν ηθικό; Και, τελικά, αν μπορούμε να ορίσουμε την ηθική, κάτω από ποιες προϋποθέσεις μπορεί να γίνει αυτό;                                                                                                                                               

Η διαρκής αμφιταλάντευση που δημιουργεί η έννοια από μόνη της είναι και ένα χαρακτηριστικό της γνώρισμα. Περιλαμβάνει αντιθέσεις, δίπολα, όπως σωστό-λάθος, υποκειμενικότητα-αντικειμενικότητα, εγώ-εμείς, συναισθήματα-ψυχρότητα…

Ήδη από την αρχαιότητα, έχουν γίνει προσπάθειες να οριστεί η έννοια της ηθικής. Ο Αριστοτέλης είναι ο πρώτος που ασχολήθηκε με το ηθικό πρόβλημα, υιοθετώντας μία ορθολογική αντίληψη περί ηθικής, όπου η συνείδηση και το συναίσθημα δεν έχουν θέση.  Τη συνέδεσε με την έννοια της αρετής, της ενάρετης ζωής και του μέτρου. Από την άλλη ο Πλάτωνας, έκανε συνειρμούς με τη θρησκεία και με υπερβατικές ιδέες, όπως η δικαιοσύνη. Πιο πρόσφατα, ο Ντοστογιέφσκι, στο «Έγκλημα και Τιμωρία» έρχεται αντιμέτωπος με το υπαρξιακό ερώτημα τη στιγμή που ο Ρασκόλνικωφ γίνεται δολοφόνος για ένα έγκλημα που η κοινωνία είναι υπεύθυνη, διαμαρτυρόμενος για την κοινωνική αδικία, ενώ τελικά προβληματίζεται αν είναι ο ίδιος εγκληματίας, (καθόλου τυχαίοι οι συνεχείς υπαινιγμοί του Woody Allen προς εκείνον στην ταινία του…).                                                                                              

Ας έρθουμε όμως στο σήμερα, και ας παραμείνουμε στο ζήτημα της ηθικής επιλογής, το μεταίχμιο του «εμείς» και του «εγώ». Επιλέγοντας το «εμείς» το κέντρο βάρους της ηθικής αξίας γίνεται αντικειμενικό και εύκολα αναγνωρίσιμο, ενώ απαλλάσσεσαι από το άγχος της προσωπικής επιλογής χάνοντας, όμως, κάτι από τη μοναδικότητά σου. Από την άλλη, το «εγώ» διαμορφώνει την υποκειμενική σου ταυτότητα, ωστόσο, φέρει την ευθύνη και το βάρος της συμπεριφοράς σου.

Ας αναρωτηθούμε, λοιπόν, πόσο ηθικό είναι να ακολουθεί κανείς τους κανόνες, τα πρέπει, μιας κοινωνίας, επειδή αποτελούν ένα ευρέως αποδεκτό πρότυπο, το οποίο όμως η ίδια έχει ορίσει ως τέτοιο και δε συνάδουν με προσωπικά θέλω. Πόσο ανήθικο είναι οι προσωπικές σου επιλογές να διαμορφώνονται και να εξαρτώνται από τις επιλογές των γύρω σου…

Θεωρώ πως είναι γελοίο να παίζεις έναν ρόλο που σου ορίζουν οι άλλοι, για έναν και πολύ συγκεκριμένο λόγο: υπάρχει περίπτωση να είσαι καλός σε αυτόν τον ρόλο. Και τότε, τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο περίπλοκα… Για να γίνω πιο κατανοητή θα δανειστώ λίγα λόγια από το βιβλίο «Η Αρχιτεκτονική της ευτυχίας» του Αλέν Ντε Μποτόν: «Προκειμένου να γινόμαστε αρεστοί σε συναδέλφους, ίσως λέμε πράγματα που δεν πιστεύουμε, ενώ καταλήγουμε να ζηλεύουμε και να παθιαζόμαστε με στόχους που ουσιαστικά δε μας ενδιαφέρουν. Όμως, όταν τελικά βρισκόμαστε μόνοι μας […]ξαναβρίσκουμε σταδιακά την επαφή με μία πιο αυθεντική πλευρά του εαυτού μας, που περίμενε στο πλάι μέχρι να ολοκληρώσουμε την παράστασή μας.»

Οι άλλοι, οι «τόσο σημαντικοί» άλλοι, απαιτούν από εσένα να επαναλάβεις τον ρόλο στον οποίο σε έχουν συνηθίσει. Είναι δύσκολο να επιπλεύσεις σε ένα βάλτο που εσύ δημιούργησες. Είναι δύσκολο να λες: «μα… εγώ… δεν είμαι αυτός» και οι άλλοι να σε πιστεύουν όταν εσύ τους έχεις δώσει αυτό το δικαίωμα. Μήπως, λοιπόν, ήρθε η ώρα να τους το πάρεις πίσω;

Δε θα σας προτείνω να επιλέξετε μία από τις δύο πλευρές, αλλά θα σας παροτρύνω να μπείτε έστω στη διαδικασία να σκεφτείτε σε ποια από τις δύο περιπτώσεις βρίσκεστε αυτήν τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο της ζωής σας και αν αυτό σας ικανοποιεί...

Ώρα για ανασυγκρότηση, λοιπόν...Αφυπνιστείτε! Είναι αναζωογονητικό! +Elina Ioannou               

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΣ ΠΑΝΤΑ ΤΗΝ ΘΕΤΙΚΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΣΠΙΘΕΣ ΑΙΣIΟΔΟΞIΑΣ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ ~ ένα ταξίδι σκέψεων στον χρόνο και την τέχνη

σε μία κοινωνία κατήφειας & παρακμής, βρίσκουμε τα εφόδια να αισιοδοξούμε

Καλησπέρα στους αισιόδοξους του +yannidakis! 

Βιβλία έχουν γραφτεί πολλά, κόμικς όμως όχι. Τον τελευταίο καιρό, ιδιαίτερη αίσθηση έχει προκαλέσει η εικονογραφημένη νουβέλα (graphic novel) του γνωστού σκιτσογράφου και γελοιογράφου, Αντώνη Νικολόπουλου, γνωστό ως Soloup, με τίτλο «Αϊβαλί». 

Κεντρικό του θέμα αποτελεί η Μικρασιατική Καταστροφή και το μοίρασμα του πληθυσμού, ενώ μέσα από ένα προσωπικό πρίσμα αλλά και βιωματικές διηγήσεις του παρελθόντος, καταφέρνει να θυμίζει κάτι από ζωντανό θέατρο, «τυπωμένο» σε σελίδες. 

Θεωρώ τόσο το ίδιο το βιβλίο, όσο και, εξ' αρχής, το εγχείρημα της δημιουργίας του, όχι μόνο άξιο λόγου αλλά και... αισιοδοξίας χάριν των πολλών και διαφορετικών μηνυμάτων του.

Ένα από αυτά είναι ότι φέρνει ξανά στο προσκήνιο, μέσω ενός διαφορετικού τρόπου έκφρασης, ένα θέμα που ήδη έχει διηγηθεί. Ο ίδιος αναφέρει πως "αν δεν ήταν βιβλίο, θα ήταν ταξίδι" και όχι άδικα. Μέσα από το περίσσιο δημιουργικό του πνεύμα, ο Soloup, στηριζόμενος σε μαρτυρικές αφηγήσεις των Φώτη Κόντογλου και Ηλία Βανέζη, πετυχαίνει να επαναπροσδιορίσει την λαϊκότροπη τέχνη τους και να την επαναφέρει μέσα από μια νέα εικαστική ομιλία, το κόμικ. Με άλλα λόγια, τροφοδοτείται από μια μορφή τέχνης, με στόχο τη δημιουργία μιας άλλης, μέσω, όμως, μιας διαφορετικής ανάγνωσης, αποδίδοντας πάντα τον απαιτούμενο σεβασμό στην αρχική. Άλλωστε αυτό δεν είναι η τέχνη; Μία αλυσίδα ζωής... Το προηγούμενο εμπνέει-δημιουργεί-δίνει ζωή στο επόμενο και έπεται συνέχεια.

Κόντογλου                                            Soloup

Ας επιστρέψουμε, όμως, στον Soloup, όπου ο ίδιος, με τη σειρά του, μας επιστρέφει σε  ένα βαρύ παρελθόν, η αφήγηση των οποίων, ωστόσο, "λειτουργεί λυτρωτικά", όπως αναφέρει ο ίδιος. Έτσι, επανέρχεται το ενδιαφέρον του αναγνωστικού κοινού σε τραγικά γεγονότα της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, ταυτόχρονα όμως, ο αναγνώστης υπόκειται σε μία κάθαρση ψυχής, αφού διαδραματίζονται μπροστά στα μάτια του οι ίδιες εμπειρίες ή διηγήσεις που έχει ακούσει και, έτσι, νιώθει ότι ο πόνος του μοιράζεται, ενώ, έχει την ευκαιρία να γνωρίσει μια άλλη οπτική, που μέχρι πρότινος αγνοούσε. Οπότε, μας φέρνει αντιμέτωπους με ένα άλλο σημαντικό μήνυμα μιας και, με αυτόν τον τρόπο, θίγει το θέμα του βιώματος και πώς αυτό διαφοροποιείται από γενιά σε γενιά, κάνοντάς μας να αναρωτηθούμε για το τι θα συμβεί στη συνέχεια, με τον ερχομό της επόμενης, τέταρτης, πλέον, γενιάς.

Θεωρώ πως το συγκεκριμένο βιβλίο μας δίνει το έναυσμα να κάνουμε έναν παραλληλισμό μεταξύ των διαφορετικών μορφών τέχνης που εκφράζουν ένα κοινό θέμα με τις αναμνήσεις του κάθε ανθρώπου για ένα κοινό γεγονός. Όπως κάθε μορφή τέχνης, έτσι και η μνήμη, είναι η ανάγνωση πάνω σε μία διήγηση του παρελθόντος. Τα αντικειμενικά γεγονότα ή συμβάντα δεν τίθενται προς αμφισβήτηση και αποτελούν μία σταθερά, όμως ο τρόπος που τα βιώνει ο καθένας, που τα έχει χαράξει στη μνήμη του και που, εν τέλει, τα εκφράζει, είναι μία μεταβλητή.

Πολλές φορές βρίσκω τον εαυτό μου σε συζητήσεις με άλλους ανθρώπους, όπου ανακαλούμαστε όλοι το ίδιο γεγονός και όταν έρθει η ώρα της διήγησής του, η εξιστόρηση μετατρέπεται σε αφήγηση. Συχνά η ίδια ιστορία θα ειπωθεί με άπειρους, διαφορετικούς και, όμως, τόσο μοναδικούς τρόπους. Όσο μοναδική ήταν και η «ανάγνωση» που είχε προηγηθεί. Έτσι και στην τέχνη. Το ίδιο γεγονός θα αποτελέσει αφορμή για δεκάδες παραλλαγές έκφρασης και δημιουργίας. Όση ποικιλία στην σκέψη, τόσα τα εναύσματα για δημιουργία στην τέχνη.

Το ερώτημα είναι αν μπορούμε να αντιληφθούμε πόσο θετική και παραγωγική αποδεικνύεται αυτή η ποικιλία, αντί να την αναγάγουμε σε αφορμή για διαπληκτισμούς και ανούσιες διαφωνίες, καταβαλλόμενοι από κυνισμό, επικεντρώνοντας την προσοχή μας στην αρνητική πλευρά. Ελπίζω να συμφωνήσετε με τη γνώμη μου περί θετικής προσέγγισης του θέματος, αν πάλι όχι… είναι και αυτό, προφανώς, θεμιτό. Άλλωστε, και η γνώμη μου μοιάζει με το graphic novel του Soloup… Δεν είναι παρά μια άλλη «ανάγνωση» στην ίδια «διήγηση»… +Elina Ioannou

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΣ ΠΑΝΤΑ ΤΗΝ ΘΕΤΙΚΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΣΠΙΘΕΣ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑΣ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ ~ η νοοτροπία είναι το παν

σε μία κοινωνία κατήφειας & παρακμής, βρίσκουμε τα εφόδια να αισιοδοξούμε

Καλησπέρα Positive People του +yannidakis!

Η πρώτη ανάρτηση του χρόνου στις Σπίθες Αισιοδοξίας είναι και η πρώτη ανάρτηση μετά τις εκλογές.

Τυχαίο; Ναι κι όμως!

Λόγω του ότι το κείμενό μου γράφτηκε αρκετές μέρες πριν κι έτσι δεν γνωρίζω τα αποτελέσματα και πως είναι η κατάσταση στην χώρα μας, δεν θα ασχοληθώ με το συγκεκριμένο θέμα αυτό καθ'αυτό.

Όπως ανέφερα και στο οι "ΟΙ YANNIDAKIS ΛΕΝΕ ΤΟΝ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟ ~ πως να ψηφίσουμε στις εκλογές;", όσο αγανακτισμένος και να είσαι είναι απαραίτητο να έχεις άποψη, κάποια ιδεολογία που να συμβαδίζει με τις πράξεις σου, τον τρόπο ζωής σου.
Η αδιαφορία, η αποχή, η επιπόλαιη ψήφος αποτελούν μια τρύπα στο νερό.

Επιπλέον, θεωρώ το πιο σημαντικό απ'όλα να σκέφτεσαι το κοινωνικό σύνολο και όχι το προσωπικό σου συμφέρον. Διότι όλη αυτή η νοοτροπία μας οδήγησε σε αυτή την εξαθλίωση. Κανείς δεν πήγε από μόνος του να κυβερνήσει. Κάποιοι τον επέλεξαν, κάποιοι τον τροφοδότησαν, κάποιοι τον στήριξαν. Και αυτούς τους κάποιους τους στήριξαν κάποιοι άλλοι και ούτω καθεξής. Όλοι αυτοί οι κάποιοι είναι εξωγήινοι ή πολίτες αυτής της χώρας;

Η νοοτροπία είναι το παν. Δεν μπορώ να γκρινιάζω για την κατάσταση που επικρατεί στην χώρα μου, όταν πρώτη εγώ παρανομώ, αδικώ, συμπεριφέρομαι λαμογίστικα, βολεύομαι και καταπατώ τους πάντες για να "ανέβω" μη λογαριάζοντας τίποτα. Ας ξεκινήσουμε με τα απλά, τα βασικά και σιγά σιγά να εξελιχθούμε στα πιο σύνθετα θέματα. Ένα βήμα τη φορά. Κατηγορούμε την κοινωνία, ενώ κι εμείς οι ίδιοι είμαστε μέρος της.

Ο ηγέτης που όλοι περιμένουν να έρθει και να μας σώσει και δεν τον βρίσκουν στο πρόσωπο κανενός, δεν θα έρθει. Ηγέτες είμαστε εν δυνάμει όλοι μας και σαν λαός έχουμε την δύναμη να αλλάξουμε πολλά. Πρώτα απ'όλα εμάς τους ίδιους. +Katerina Verigka

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΣΠΙΘΕΣ AIΣΙΟΔΟΞΙΑΣ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ ~ προσωπικός απολογισμός

σε μία κοινωνία κατήφειας & παρακμής, βρίσκουμε τα εφόδια να αισιοδοξούμε

Καλησπέρα Positive People του +yannidakis!

Θα μπορούσα να πρωτοτυπήσω και να μη μιλήσουμε σήμερα..για τι άλλο; Για τα Χριστούγεννα φυσικά!

Δεν θα το κάνω όμως, γιατί μου αρέσει να εξετάζουμε κάτι βαθύτερα και από την άλλη του πλευρά!

Τα Χριστούγεννα, λοιπόν, είναι μια ιδανική ευκαιρία να κάνουμε ένα διάλειμμα από όσα μας αγχώνουν και να αναρωτηθούμε τι πραγματικά μας κάνει ήρεμους και χαρούμενους. Δεν είμαι από εκείνους που περιμένουν τα Χριστούγεννα για να χαρούν. Ωστόσο δεν μπορώ να παραβλέψω το γεγονός ότι η ατμόσφαιρά τους σε παρασέρνει γλυκά, εκτός και αν συντρέχουν άλλοι λόγοι, άλυτα θέματα που σε κρατούν σφιγμένο γενικότερα σε οτιδήποτε.

Για τους περισσότερους από εμάς, οι καθημερινές δυσκολίες πολλές φορές γίνονται ανυπόφορες. Αν δεν βρίσκουμε τρόπους να τις αντιμετωπίζουμε, έχουμε σταματήσει να ζούμε και "απλώς" υπάρχουμε. Αφήνοντας στην άκρη τις στεναχώριες, οι ημέρες των Χριστουγέννων είναι ιδανικές για έναν ακόμα λόγο. Για τον προσωπικό σου απολογισμό. Μη σε τρομάζει η φράση, δεν χρειάζεται να απογοητευτείς ή να πληγωθείς κάνοντας τον απολογισμό σου. Δες το θετικά, από την άλλη όψη του νομίσματος. Είναι κάτι που αφορά εσένα και μόνο. Τους στόχους και τα όνειρά σου, όσα σε εμπόδισαν να τα φτάσεις και να εξελιχθείς (έγιναν άραγε μαθήματα;), τσέκαρε την διαχείριση του χρόνου σου αλλά και των καταστάσεων.. Δες τι θέλεις κρατήσεις και τι όχι. Τι είναι λειτουργικό και αποτελεσματικό. Είναι καταπληκτικό όσο θα σκέφτεσαι και θα καταγράφεις, πόσα θα αισθανθείς ότι πέτυχες τελικά. Θα εστιάσεις κατά αυτό τον τρόπο στα σημαντικά, στην ουσία που εσύ αναζητάς. Μπορεί να αναθεωρήσεις, να αποφασίσεις αλλαγές γιατί αυτός είναι ο σκοπός του προσωπικού απολογισμού όταν μια χρονιά φτάνει στο τέλος της. Ο φρέσκος αέρας που θα μπει αν αφήσεις το παράθυρο του μυαλού και της ψυχής σου ανοικτό.

Το πνεύμα των Χριστουγέννων όσο και να το ψάχνεις σε πολυκαταστήματα, στις γεμάτες από στολίδια κούτες στην αποθήκη, στους φωτισμένους δρόμους, στα δώρα.. δεν θα το βρεις. Δεν θα το βρεις, αν δεν το έχεις μέσα σου. Καλά Χριστούγεννα σε όλους με υγεία και εσωτερική γαλήνη!! +Katerina Verigka

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΣΠΙΘΕΣ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑΣ ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ ~ η ζωντανή βιβλιοθήκη

σε μία κοινωνία κατήφειας & παρακμής, βρίσκουμε τα εφόδια να αισιοδοξούμε

Καλησπέρα Positive People του +yannidakis!

Σίγουρα ο τίτλος θα σας έβαλε σε σκέψεις! Είναι δυνατόν να ζωντανέψουν τα βιβλία σε μία βιβλιοθήκη; 

Όχι, δεν θα μιλήσουμε για σενάρια επιστημονικής φαντασίας..

Υπάρχει μια βιβλιοθήκη στην οποία δεν βρίσκουμε τα παραδοσιακά βιβλία που περιμένουμε, μετακινείται διαρκώς και κυρίως, είναι διαδραστική. Στη Ζωντανή Βιβλιοθήκη συναντάμε ανθρώπους, τα λεγόμενα ζωντανά βιβλία, που αφηγούνται την ιστορία τους και μπαίνουν σε έναν δημιουργικό διάλογο με τον εκάστοτε αναγνώστη. Πρόκειται για ανθρώπους που ακόμη και στις σύγχρονες κοινωνίες θεωρούνται -και τις περισσότερες φορές, πράγματι είναι- περιθωριοποιημένοι. Μετανάστες, πρόσφυγες, ομοφυλόφιλοι, τρανς, οροθετικοί, κωφοί, άνθρωποι με αναπηρία ή ψυχικές νόσους και κάποιες περιθωριοποιημένες κατηγορίες επαγγελματιών.

«Η συγκεκριμένη δράση, στοχεύει σ’ ένα γενικό πληθυσμό που διερωτάται, αμφισβητεί και δεν ξέρει πού να πατήσει. Κάποιοι άνθρωποι είναι μια γκρίζα περιοχή του κόσμου σου που δεν θέλεις ν’ αγγίξεις. Εμείς σου δίνουμε τη δυνατότητα να κάτσεις απέναντι σ’ έναν τέτοιο άνθρωπο με σάρκα και οστά και η γκρίζα περιοχή να πάρει χρώμα. Μας ενδιαφέρει να συμμετέχουμε σ’ έναν πολιτισμό που προωθεί την ποικιλομορφία, τη δυνατότητα όλων των ανθρώπων, ταυτοτήτων, μορφών, απεικονίσεων, να έχουν φωνή, λόγο, ύπαρξη, δικαιώματα, θεσμικά και ατομικά." μεταξύ άλλων αναφέρει η ιδρύτρια της Ζωντανής Βιβλιοθήκης στην Ελλάδα.

Μόλις διάβασα αυτή την δημοσίευση, συγκινήθηκα πάρα πολύ και το θεώρησα μία από τις πιο αξιόλογες ιδέες που έχω ακούσει τα τελευταία χρόνια. Μετά όμως απόρησα.. Γιατί δεν τα μαθαίνουμε αυτά από τις ειδήσεις; Που αντί να προβάλλουν περισσότερο τέτοιες πρωτοβουλίες μας βομβαρδίζουν με τρομολαγνεία, παραπληροφόρηση και χαμηλού επιπέδου θέματα. Γιατί δεν μας διδάσκουν στα σχολεία τέτοιες βασικές έννοιες, αξίες και ιδέες; Γιατί δεν τις υιοθετούμε στην πραγματικότητα;

Αν δεν είναι μια τέτοια είδηση σπίθα αισιοδοξίας.. τότε τι είναι;

Αντί να γκρινιάζουμε που η κοινωνία μας έχει διαλυθεί, ας παραδειγματιστούμε από τους έστω και λίγους ανθρώπους που έκαναν υπερβάσεις, έχοντας την ανθρωπιά και την αλληλεγγύη ως πυξίδα. +Katerina Verigka

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΣΠΙΘΕΣ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑΣ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ ~ μέσα από τα μάτια των παιδιών

σε μία κοινωνία κατήφειας & παρακμής, βρίσκουμε τα εφόδια να αισιοδοξούμε

Καλησπέρα Positive People του +yannidakis!
Κατά καιρούς παρακολουθώ στο διαδίκτυο διάφορες ταινίες μικρού μήκους και σήμερα θα ήθελα να εστιάσουμε σε εκείνες που δημιουργήθηκαν από παιδιά και εφήβους. Οι πιο πρόσφατες που ανακάλυψα, διαπραγματεύονται κατά κύριο λόγο θέματα που αφορούν την οικονομική κρίση και τις επιδράσεις της στην οικογένεια, τον ρατσισμό, την σχολική βία, το περιβάλλον, την μετανάστευση αλλά και την ενδοοικογενειακή βία. Λόγω του ότι είναι πάρα πολλά, μπορείτε να τα δείτε σε αυτή την διεύθυνση στο youtube και σήμερα επιλεκτικά θα αναφερθώ σε ορισμένα από αυτά.

Δεν είναι λίγες οι φορές που τα παιδιά βάζουν τα γυαλιά στους "μεγάλους", ούτε είναι λίγες οι φορές που οι ρόλοι τους αντιστρέφονται. Είτε με αυτές τις ταινίες μικρού μήκους, είτε με άλλες δράσεις μας δίνουν το πιο φωτεινό παράδειγμα.. Κι όμως κάποιοι ακόμα να παραδειγματιστούν. Τα παιδιά δεν μας δείχνουν μόνο ότι εκείνα είναι η ελπίδα, μας δείχνουν ξεκάθαρα πως είμαστε κι εμείς. Πως είναι απαραίτητη η ενεργοποίηση όλων για ένα καλύτερο αύριο.

Στην πρώτη ταινία που σας παραπέμπω, δεν θέλω να σταθούμε στο τεχνικό κομμάτι που φυσικά είναι ερασιτεχνικό και τα παιδιά δεν είναι ηθοποιοί. Πέρασαν όμως με σεβασμό το θέμα της επίδρασης της οικονομικής κρίσης σε μια οικογένεια που οι γονείς έχασαν και οι δύο την δουλειά τους. Δίνοντας το πιο απλό παράδειγμα, αυτό της αλληλεγγύης. Γνωρίζω πως σε αρκετά σχολεία κινητοποιούνται, δεν είναι ντροπή να οργανωθούμε και να βοηθάμε τα παιδιά που υποσιτίζονται και κινδυνεύει η υγεία τους. Δεν θα τα μειώσουμε, αν γίνει με σωστό τρόπο και με σεβασμό σε ό,τι περνούν στην καθημερινότητά τους. Η μητέρα μου, που είναι νηπιαγωγός, πριν από δύο χρόνια που οι συνθήκες ήταν ακόμα χειρότερες, ετοίμαζε καθημερινά για ένα παιδί τοστ από το σπίτι μας. Σκεφτείτε αν το έκαναν αυτό όλοι οι εκπαιδευτικοί πόση σημαντική βοήθεια θα παρεχόταν στα παιδιά που στερούνται τα απαραίτητα.

ΕΠΑΛ Φαρκαδόνας- Δώσε μου λίγο ουρανό

Στην ταινία αυτή, τα παιδιά έδειξαν το αυτονόητο που κάποιες φορές απουσιάζει από την κοινωνία μας, την αλληλεγγύη. Δώσε το χέρι σου στον συμμαθητή σου που βλέπεις ότι αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα, μην τον απομονώνεις και μην τον φέρνεις σε δύσκολη θέση. Άκου τι έχει να σου πει και προσπάθησε να βρεις λύσεις. 

6ο Γυμνάσιο Πάτρας- Ονειρεύομαι, Δεν Υποχωρώ, Ζω

"Ο άνθρωπος έρχεται αντιμέτωπος με διάφορες μορφές ελέγχου στη ζωή του... Το πώς θα ζήσει είναι επιλογή του".

Αν ψάξετε θα βρείτε πολύ ενδιαφέροντα θέματα για το πόσα παραδείγματα δίνουν τα παιδιά. Και όχι μόνο στο διαδίκτυο, κοιτάξτε δίπλα σας, γύρω σας. Ακούστε το παιδί σας τι έχει να σας πει και προβληματιστείτε.  +Katerina Verigka

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΣΠΙΘΕΣ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑΣ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ ~ εμείς και οι.. άλλοι

σε μία κοινωνία κατήφειας & παρακμής, βρίσκουμε τα εφόδια να αισιοδοξούμε

Καλησπέρα Positive People του +yannidakis!

Είναι τόσα πολλά τα θέματα που με απασχολούν τελευταία που δεν μπορούσα να επιλέξω με ποιο από όλα αυτά θα ξεκινούσα την στήλη για τον Σεπτέμβριο! Κι έτσι σκέφτηκα να τα συμπτύξω όσο μπορώ σε ένα.

Ένα από τα... κουσούρια μου είναι ότι παρατηρώ πολύ τις συμπεριφορές οπουδήποτε, σε σημείο που να μη μου ξεφεύγει τίποτα. Σε στάσεις λεωφορείων, μέσα στο τρένο και το μετρό, σε ουρές δημόσιων υπηρεσιών, στο γυμναστήριο, στις καφετέριες που πλέον συχνάζω σπάνια, στις εκάστοτε δουλειές που βρίσκομαι κατά καιρούς. Κι επειδή είναι εργαλείο δουλειάς για εμάς τους κοινωνικούς λειτουργούς αποφάσισα να το κρατήσω, διαχειριζόμενη το, δημιουργικά.

Όσα γράφω, δεν τα εκφράζω με απόλυτο τρόπο, είναι απλώς οι απόψεις μου και δεν έχω ποτέ σκοπό να τις επιβάλλω.

Παρατηρώ και αναρωτιέμαι, λοιπόν... γιατί σε μια κοινωνία σαν την δική μας που έχει περάσει τόσα πολλά... η αλλαγή νοοτροπίας είναι κάτι το σπάνιο εώς και ανέφικτο;

Γιατί η ευγένεια και η καλοσύνη απουσιάζουν σε μεγάλο βαθμό;
Γιατί υπάρχει διαρκώς ανταγωνισμός με δόλο και όχι ομαδική συνεργασία και συλλογικότητα;
Γιατί κοιτάμε το δέντρο και χάνουμε το δάσος;
Γιατί εστιάζουμε κυρίως στα αρνητικά, χάνοντας πολύτιμες στιγμές;
Γιατί δεν δείχνουμε κατανόηση και βιαζόμαστε να κατακρίνουμε;
Γιατί μας νοιάζει τι θα πει ο κόσμος;
Γιατί αφήνουμε τα στερεότυπα και τις προκαταλήψεις να υπερισχύουν;

Θα μου πείτε, σας έβαλα πολύ εργασία για το σπίτι..!
Είναι συζητήσεις που ο καθένας μας καλείται να κάνει πρωτίστως με τον εαυτό του.
Δεν είμαι καλή στις αναλύσεις, για αυτό θα ήθελα να διατυπώσω τις απόψεις μου όσο πιο απλά γίνεται. Τόσο απλά σαν να σε έχω απέναντί μου Φίλε αναγνώστη και να πίνουμε καφέ.

Σκέφτηκες ποτέ πόσο αλληλένδετες είναι οι δικές μας ζωές με των Άλλων; 

Πόσο καλύτερες θα ήταν οι διαπροσωπικές μας σχέσεις αν αφήναμε στην άκρη εγωϊσμούς, προκαταλήψεις, ταμπέλες και οτιδήποτε μας αποξενώνει και αν γινόμασταν πιο ζεστοί, πιο ευγενικοί και πιο υποστηρικτικοί;

Από πότε άραγε τα αυτονόητα, έγιναν όνειρα θερινής νυκτός;
Γιατί κουνάμε το κεφάλι μας, αντί να κουνήσουμε το χεράκι μας για κάτι καλύτερο;

Εμείς και οι.. Άλλοι δεν είμαστε δύο διαφορετικοί κόσμοι, είμαστε μία κοινωνία από ξεχωριστούς ανθρώπους που πρέπει επιτέλους να μάθουν να συνυπάρχουν. Με τα στραβά μας αλλά.. ας κάνουμε λιγότερο δύσκολες ο ένας την ζωή του άλλου..

Τι λες; Μπορούμε;

Μιας και το yannidakis έχει για έδρα του την Κρήτη,θα τιμήσω την σημερινή ανάρτηση με ένα τραγούδι που το θεωρώ στόχο ζωής σε μια κοινωνία. +Katerina Verigka

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΣΠΙΘΕΣ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑΣ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ~ στην αναζήτηση της απλότητας

σε μία κοινωνία κατήφειας & παρακμής, βρίσκουμε τα εφόδια να αισιοδοξούμε

Καλησπέρα Positive People του +yannidakis!

Αναρωτιέμαι αν κάποια από τα δεινά που συμβαίνουν στον πλανήτη μας προέρχονται από την απουσία αναζήτησης της απλότητας. Ενώ ακούγεται υπερβολικό και ακραίο, αν το μελετήσεις λίγο παραπάνω θα βρεις μια βάση. Όταν διαρκώς επιθυμούμε περισσότερα και δεν ικανοποιούμαστε με τίποτα, όταν τρέχουμε αδιάκοπα για μια καλύτερη ζωή και τελικά χάνουμε πολύτιμες στιγμές, όταν γινόμαστε υπερκαταναλωτικοί και δεν αντιλαμβανόμαστε πως μας αρκούν λιγότερα, όταν αναζητούμε τα σπουδαία.. χάνουμε τα απλά και ουσιαστικά.

Η υπερβολική ανάλυση, το να τρώγεσαι συνεχώς με τα πάντα, δεν θα σε οδηγήσουν κατά την γνώμη μου σε μια καλύτερη ζωή. Απλοποίησε και θα εκπλαγείς από τα αποτελέσματα. Χωρίς φυσικά να ρίχνεις τον πήχη του επιπέδου σου, μπορείς να απλουστεύσεις τους τρόπους και τις διαδικασίες, διευκολύνοντας την καθημερινότητά σου.

Δες ποια είναι αυτά που σε κάνουν πραγματικά ευτυχισμένο, παρατήρησε καλά ποια είναι αυτά που σε βασανίζουν, που σου φέρνουν εμπόδια. Δοκίμασε όλο και πιο απλές λύσεις και διεξόδους.

"Όλα πρέπει να γίνονται όσο πιο απλά είναι δυνατόν, αλλά όχι απλούστερα. Η ζωή μας αναλώνεται σε λεπτομέρειες, απλοποιήστε απλοποιήστε."  Henry David Thoreau.

"Η αλήθεια είναι απλή κι ο λόγος της ακόμα πιο απλός."  Ευριπίδης.

"Απλότητα είναι να έχεις όλο τον ουρανό, και να αγαπάς ένα αστέρι...Να έχεις όλο τον ωκεανό... και να αγαπάς μια σταγόνα.. Να έχεις όλο τον κόσμο και ν' αγαπάς Μονάχα έναν άνθρωπο.."  (άγνωστη προέλευση)

Η ομορφιά της ζωής βρίσκεται σε απλά πράγματα. Σε ένα χάδι, μια αγκαλιά, στην ηρεμία της θάλασσας, στο αγαπημένο σου τραγούδι, στα γλυκά μάτια του σκύλου σου, ακόμα και σε ένα μικρό καυγαδάκι αγάπης, στην ατόφια ειλικρίνεια ενός παιδιού και σε αμέτρητα ακόμα πράγματα.

Η απλότητα περιλαμβάνει αισιοδοξία, έχει βάθος και διάρκεια.. Και είναι αυτή που πάντα βγαίνει νικήτρια. +Katerina Verigka

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΣΠΙΘΕΣ ΑΙΣIΟΔΟΞIΑΣ ΙΟΥΝΙΟΥ ~ η άλλη όψη της αποτυχίας

σε μία κοινωνία κατήφειας & παρακμής, βρίσκουμε τα εφόδια να αισιοδοξούμε

Καλησπέρα Positive People του +yannidakis!

Εδώ και καιρό προβληματίζομαι γύρω από ένα συγκεκριμένο ζήτημα, αυτό της αποτυχίας.

Κάτι που που προφανώς όλοι έχουμε ζήσει, άλλοι λιγότερες φορές, άλλοι περισσότερες και που διαφέρει στον τρόπο που το εκλαμβάνουμε. Το δεδομένο είναι η αποτυχία, γεγονός που δεν αλλάζει, μπορεί όμως να αλλάξει ο τρόπος που την αντιμετωπίζουμε.

Για αρχή θέλω να αναφερθώ σε ένα φαινόμενο που παρατηρώ παντού και πάντοτε.

Όταν κάποιος πετυχαίνει, σπεύδουν όλοι να τον συγχαρούν, να του δηλώσουν πόσο περήφανους τους έκανε. Όταν κάποιος αποτυχαίνει, όλοι σιωπούν. Φυσικά δεν αναφέρουν αν είναι περήφανοι για εκείνον, δεν του λένε μπράβο για την προσπάθεια κι ότι κάποια στιγμή θα τα καταφέρει.

Με αποτέλεσμα να γεννιούνται φόβοι, ανασφάλειες, ντροπή, αρνητικά γενικότερα στοιχεία γύρω από την αποτυχία. 

Να το εξετάσουμε διαφορετικά;

Αν είστε γονιός, θα προτιμούσατε το παιδί σας να έχει περισσότερες επιτυχίες παρά αποτυχίες, σωστά;

Κι όμως.. η επιτυχία κρύβει μεγαλύτερους κινδύνους. (ειδικά στην παιδική ηλικία)

Σου δημιουργεί το αίσθημα του "άτρωτου", ένα μπαλόνι που θα ξεφουσκώσει στο πρώτο εμπόδιο που θα συναντήσει. Ενώ οι αποτυχίες χτίζουν χαρακτήρα, σε κάνουν ουσιαστικά και όχι επιφανειακά δυνατό, σου δίνουν επιμέρους τρόπους να σκεφτείς τι δρόμους θα ακολουθήσεις.

Έτσι ανακαλύπτεις πιο πολλά και ουσιώδη.

Την επόμενη φορά που θα αποτύχετε.. σκεφτείτε το καλύτερα! +Katerina Verigka 

Tomas Edison:  I have not failed. I've just found 10,000 ways that won't work.
Henry Ford:  Failure is simply the opportunity to begin again, this time more intelligently.

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΣΠΙΘΕΣ ΑΙΣIΟΔΟΞIΑΣ ΜΑΙΟΥ ~ περί συμπεριφοράς

σε μία κοινωνία κατήφειας & παρακμής, βρίσκουμε τα εφόδια να αισιοδοξούμε

Καλησπέρα Positive People του +yannidakis!

Αυτό που μας καθορίζει είναι η συμπεριφορά μας. Δεν έχει απολύτως καμία σημασία το κοινωνικό μας υπόβαθρο, η μόρφωση, η προσωπικότητα, οι αξίες που πρεσβεύουμε παρά μόνο η συμπεριφορά μας. Γιατί; Γιατί πολύ απλά είναι το αποτέλεσμα όλων των προαναφερθέντων και είναι το μόνο που μπορεί να αξιολογηθεί.

Παρατηρώ όσο περνάνε τα χρόνια την συμπεριφορά ενός μεγάλου ποσοστού: στους δρόμους, στις δημόσιες υπηρεσίες, στα μαγαζιά, στους υπαλλήλους κλπ. Αντί να γινόμαστε πιο πολιτισμένοι, καλύτεροι άνθρωποι επί της ουσίας, κάπου το χάνουμε και υπερβαίνουμε τα όρια.

Πριν ανοίξεις το στόμα σου να μιλήσεις σκέψου:

• ότι ο άνθρωπος που έχεις απέναντί σου, μπορεί να περνάει κάτι πολύ σοβαρό στην ζωή του. Δεν γνωρίζεις ο καθένας τι κουβαλάει.
• να φέρεσαι όπως θα ήθελες να σου φέρονται.
• πως η υπομονή και η κατανόηση είναι τα μεγαλύτερα επικοινωνιακά όπλα.
• και τον πιο δύσκολο άνθρωπο μπορείς να το κερδίσεις φέρνοντάς τον στα μέτρα σου με την εξής μαγική φράση "έχεις δίκιο.." κι ύστερα διατυπώνεις την άποψή σου.
• μακροπρόθεσμα, τι συνέπειες μπορεί να έχουν οι πράξεις σου.
• αν θα ήθελες να είσαι πρότυπο ή παράδειγμα προς αποφυγή. 
• πως θα ήθελες να σε θυμούνται όσοι πέρασαν από την ζωή σου.
• η ζωή είναι πολύ μικρή για να είναι θλιβερή.. Πάρε βαθειά ανάσα, χαμογέλα και σκόρπισε θετική ενέργεια με τις πράξεις σου!

+Katerina Verigka

Behavior is the mirror in which everyone shows their image

Johann Wolfgang von Goethe

Read more at http://www.brainyquote.com/quotes/keywords/behavior.html#gk51o9E6mFVAHbdh.99

" Η συμπεριφορά είναι ο καθρέφτης που απεικονίζει του καθενός το είδωλό του. " - Γκαίτε

" Αν θέλεις να αλλάξεις νοοτροπίες, ξεκίνα με αλλαγή συμπεριφοράς. " William Glasser

Behavior is the mirror in which everyone shows their image.

Johann Wolfgang von Goethe

Read more at http://www.brainyquote.com/quotes/keywords/behavior.html#gk51o9E6mFVAHbdh.99

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΚΑΛΩΣΟΡΙΖΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΑΣ 

 Διαβάστε περισσότερα.. »