Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Δεν είμαι ούτε επιστήμονας, ούτε ψυχολόγος, όμως διάβασα μια έρευνα στην οποία συμφώνησα και προσυπογράφω. Ο άνθρωπος -ναι- λατρεύει να βλέπει ή να μαθαίνει για καταστροφές! Πολλές ακόμα και αν επηρεάζεται και ο ίδιος από αυτές.
Σας ακούγεται μαζοχιστικό; Ε, δεν είναι. Απλά μπείτε στην θέση αυτού του ανώνυμου μέσου ανθρώπου. Το ενδιαφέρον σας για να δείτε ένα ρεπορτάζ από τα χαλάσματα ενός σεισμού ή τα συντρίμμια ενός αεροπλάνου. Ασφαλώς δεν περιμένω να το παραδεχτείτε, κανείς δεν το κάνει. Αυτό όμως δεν αλλάζει το γεγονός πως συμβαίνει, ε; Σε όλους μας θα άρεσε η θέα ενός πυραύλου που εκτοξεύεται, αν όμως ο τίτλος ήταν: "πύραυλος ανατινάζεται κατά την εκτόξευσή του" ή ακόμα περισσότερο... "επανδρωμένος πύραυλος καταστρέφεται κατά την εκτόξευση προκαλώντας ανθρώπινες απώλειες" το ενδιαφέρον θα πολλαπλασιαζόταν!
Πρόκειται για έναν εθισμό σε κάτι αντίστροφο από αυτό που είναι θεωρητικά σωστό και λογικό. Πρόκειται για ένα τραγικά παράδοξο που λέει πως για παράδειγμα προτιμάμε να δούμε ταινίες με κακούς και πολέμους και καταστροφές, από ένα μιούζικαλ με χαμόγελα και μουσικές! Άλλωστε δεν πρέπει να ξεχνάμε πως το "κακό" είναι περισσότερο δυνατό από το "καλό", περισσότερο... εμπορεύσιμο! Ακόμα και η θεωρία των παραβιάσεων λέει πως αν δούμε μία πορεία διαμαρτυρίας δεν θα έχει ενδιαφέρον εκτός κι αν καταλήξει σε βανδαλισμούς και οδομαχίες με τα ΜΑΤ. Ε; Σας θυμίζει κάτι; Και αμέσως μετά, η καταστροφή του γείτονα. Πάω στοίχημα πως ένας φανατικός Αρειανός θα προτιμήσει να δει τα γκολ από τον διασυρμό του ΠΑΟΚ στην Ευρώπη από τη νίκη του Άρη την ίδια μέρα κόντρα σε μια άλλη ομάδα. Καλά: Δεν ξέρετε το ανέκδοτο με την κατσίκα του γείτονα; Σε όλα αυτά θα έβαζα και το ενδεχόμενο της βαρεμάρας. Η καταστροφή είναι πάντοτε περισσότερο ενδιαφέρουσα από μια βαρετή τάξη σε όλα!
Δεν σας ζητάω να νιώσετε άσχημα, ούτε καν να παραδεχτείτε ότι πιθανότατα ισχύουν όλα τα παραπάνω και σε εσάς, αλλά σαν χάρη σας ζητάω να αναρωτηθείτε. Να αναλογιστείτε για ένα λεπτό μέσα σας... Έχω δίκιο, έτσι; +Yanni Spiridakis
Σας ακούγεται μαζοχιστικό; Ε, δεν είναι. Απλά μπείτε στην θέση αυτού του ανώνυμου μέσου ανθρώπου. Το ενδιαφέρον σας για να δείτε ένα ρεπορτάζ από τα χαλάσματα ενός σεισμού ή τα συντρίμμια ενός αεροπλάνου. Ασφαλώς δεν περιμένω να το παραδεχτείτε, κανείς δεν το κάνει. Αυτό όμως δεν αλλάζει το γεγονός πως συμβαίνει, ε; Σε όλους μας θα άρεσε η θέα ενός πυραύλου που εκτοξεύεται, αν όμως ο τίτλος ήταν: "πύραυλος ανατινάζεται κατά την εκτόξευσή του" ή ακόμα περισσότερο... "επανδρωμένος πύραυλος καταστρέφεται κατά την εκτόξευση προκαλώντας ανθρώπινες απώλειες" το ενδιαφέρον θα πολλαπλασιαζόταν!
Πρόκειται για έναν εθισμό σε κάτι αντίστροφο από αυτό που είναι θεωρητικά σωστό και λογικό. Πρόκειται για ένα τραγικά παράδοξο που λέει πως για παράδειγμα προτιμάμε να δούμε ταινίες με κακούς και πολέμους και καταστροφές, από ένα μιούζικαλ με χαμόγελα και μουσικές! Άλλωστε δεν πρέπει να ξεχνάμε πως το "κακό" είναι περισσότερο δυνατό από το "καλό", περισσότερο... εμπορεύσιμο! Ακόμα και η θεωρία των παραβιάσεων λέει πως αν δούμε μία πορεία διαμαρτυρίας δεν θα έχει ενδιαφέρον εκτός κι αν καταλήξει σε βανδαλισμούς και οδομαχίες με τα ΜΑΤ. Ε; Σας θυμίζει κάτι; Και αμέσως μετά, η καταστροφή του γείτονα. Πάω στοίχημα πως ένας φανατικός Αρειανός θα προτιμήσει να δει τα γκολ από τον διασυρμό του ΠΑΟΚ στην Ευρώπη από τη νίκη του Άρη την ίδια μέρα κόντρα σε μια άλλη ομάδα. Καλά: Δεν ξέρετε το ανέκδοτο με την κατσίκα του γείτονα; Σε όλα αυτά θα έβαζα και το ενδεχόμενο της βαρεμάρας. Η καταστροφή είναι πάντοτε περισσότερο ενδιαφέρουσα από μια βαρετή τάξη σε όλα!
Δεν σας ζητάω να νιώσετε άσχημα, ούτε καν να παραδεχτείτε ότι πιθανότατα ισχύουν όλα τα παραπάνω και σε εσάς, αλλά σαν χάρη σας ζητάω να αναρωτηθείτε. Να αναλογιστείτε για ένα λεπτό μέσα σας... Έχω δίκιο, έτσι; +Yanni Spiridakis
σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
