ΠΡΟΩΘΗΣΕΙΣ ~ η πανάκριβη ελληνική μας γλώσσα

κείμενα προβληματισμού, από τα πιο εκλεκτά ιστολόγια της Ελλάδας

από: ΘΑΝΟΣ ΕΥΗ koukfamily

Γράφει η Μαίρη Καρά

Ο τρόπος της ομιλίας του κάθε ατόμου υποδηλώνει την ικανότητα της έκφρασής του, την ποιότητα και την ποσότητα των αποθηκευμένων πληροφοριών του. Το ύφος της έκφρασής του απεικονίζει τον ακριβή τρόπο της σκέψης του. Ανάλογα δε με την καλλιέργειά του και τις προσλαμβάνουσες έννοιες των λέξεων δημιουργεί και το περιεχόμενο της ΓΝΩΣΗΣ ΤΟΥ.
     Σωστός ομιλητής είναι αυτός που έχει συνειδητοποιήσει - κι όχι απλώς καταλάβει - το εννοιολογικό περιεχόμενο των λέξεων που χρησιμοποιεί. Άρα όσο πιο καλά γνωρίζει το περιεχόμενο των νοημάτων της, τόσο πιο ορθά το εκφράζει δια μέσου της γλώσσας. Γιατί η γλώσσα είναι ένας «ζωντανός» οργανισμός, που εξελίσσεται και επιβιώνει ή αλλοιώνεται και χάνεται. Κι αυτή είναι η αρνητική συνέπεια της μη διάσωσής της, γιατί χάνονται σημαντικά κομμάτια της εξέλιξης της ανθρώπινης ΠΟΡΕΙΑΣ.
     Οι Έλληνες γλωσσολόγοι και οι ταγοί του ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ θεωρούν ως αδιαμφισβήτητο γεγονός, ότι η Ελληνική γλώσσα -ιδιαίτερα τα Αρχαία Ελληνικά- είναι η ανώτερη μορφή γλώσσας, που έχει επινοήσει ποτέ το ανθρώπινο πνεύμα. Αντλεί την δύναμή της στην ικανότητά της να πλάθεται προθεματικά και καταληκτικά και διαφοροποιώντας μέχρι και την ρίζα της λέξης. Ειδικεύεται δε στην δημιουργία σύνθετων λέξεων με άπειρες δυνατότητες χρήσης, εμπλουτίζοντας έτσι το ΛΕΞΙΛΟΓΙΟ.
     Η γλώσσα μας εκτός των άλλων εφοδίων της χαρακτηρίζεται και για ΑΚΡΙΒΟΛΟΓΙΑ. Δεν αφήνει χώρο για παρερμηνείες, ούτε παραπέμπει στα συμφραζόμενα μιας λέξης, για να δώσει το νόημά της. Διαθέτει λέξεις για έννοιες, οι οποίες παραμένουν χωρίς απόδοση στις άλλες γλώσσες, όπως ΑΜΙΛΛΑ και  ΦΙΛΟΤΙΜΟ. Διαχωρίζει την ΖΩΗ απ' τον ΒΙΟ, την ΑΓΑΠΗ απ' τον ΕΡΩΤΑ ενώ διατηρεί το ίδιο ριζικό θέμα, το ΑΤΥΧΗΜΑ απ' το ΔΥΣΤΥΧΗΜΑ, το ΣΥΜΦΕΡΟΝ απ' το ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ.
     Κι ενώ εμείς οι Έλληνες έχουμε το πανανθρώπινο προνόμιο να είμαστε οι μοναδικοί κληρονόμοι αυτής της θαυματουργής γλώσσας -εκτός των άλλων πνευματικών κληροδοτημάτων μας- εν τούτοις δεν έχουμε μάθει να την χρησιμοποιούμε σωστά. Γιατί για να επιτευχθεί ένας εποικοδομητικός ΔΙΑΛΟΓΟΣ, χρειάζονται δύο! Καλός ομιλητής μα και καλός ΑΚΡΟΑΤΗΣ!
     Η πανάκριβη γλώσσα μας είναι ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ, που διδάσκει  πώς να γράφουμε σωστά. Με την ετυμολογία της μπορούμε να καταλάβουμε εύκολα, ποιός είναι ο σωστός τρόπος γραφής. Η Ελληνική Γραφή είναι η πιο τέλεια και η πιο εύκολη του κόσμου, αφού είναι η μόνη  διεθνώς που γράφει-υποδείχνει την ορθή προφορά  των λέξεων και  την ορθή έννοιά τους με ένα πανεύκολο στην εκμάθησή του τρόπο. Απ' την ορθή προφορά της προφορικής γλώσσας εξαρτάται και η ορθή ΕΓ-ΓΡΑΦΗ.
     Γραφή είναι κάθε σύστηµα οπτικών συµβόλων, που εξυπηρετεί την αναπαράσταση ενός µηνύµατος, έτσι ώστε να µπορεί να αναγνωστεί (δηλαδή να αναγνωριστεί) με απόλυτη ακρίβεια σε οποιονδήποτε χρόνο και τόπο. Αυτά τα οπτικά σύμβολα αποτελούν αντικείµενο ειδικής εκµάθησης για όλους, αρχίζοντας απ' το σχολείο. H γραφή δεν κατακτάται απ' τον χρήστη µε άµεσο φυσικό τρόπο, όπως συµβαίνει µε την γλώσσα. Αποκτάται ως ΓΝΩΣΗ με την επί τούτου ΕΚΜΑΘΗΣΗ.
     Aυτό σηµαίνει ότι ο κοινωνικός άνθρωπος απ' την γέννησή τους, μαθαίνει να μιλά ακούγοντας τους γονείς του κι έτσι μπορεί να γίνει επαρκής ομιλητής αλλά αναλφάβητος. Για να γνωρίσει τον κώδικα γραφής και να μάθει να τον χρησιμοποιεί, χρειάζεται την απαραίτητη σχολική εκπαίδευση. Στο σχολείο του προσφέρεται η δυνατότητα να αποκτήσει την γνώση της Γραφής και θα μάθει να διαβάζει. Με την σχολική παίδευση παίρνει τα χρήσιμα εφόδια για την μελλοντική ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΟΥ.
     Την θεσπέσια γλώσσα μας έβαλαν στόχο να αλλοιώσουν οι εχθροί μας, εξαπολύοντας πάνω της τα βέλη τους. Μόνο με ένα Νόμο την "εκτέλεσε" η φιλική προς τον διεθνιστή Κίσινγκερ κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Με Υπουργό Παιδείας τον γιο του δοσίλογου Ιωάννου Ράλλη -ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση- και με ρητή οδηγία του Καραμανλή χρίστηκε αρχιερέας εξωδίου ακολουθίας και ΝΕΚΡΟΘΑΦΤΗΣ.
     "Η καθαρεύουσα ως πρωτότοκος απεβίωσε και σήμερον  υπογράφομεν την πράξιν του ενταφιασμού της" αυτά τα λόγια χρησιμοποίησε πασιχαρής  στην Βουλή στις 30 Απριλίου του 1976, όταν πέρασε παμψηφεί ο νέος εκπαιδευτικός νόμος (ο γνωστός 309), με τον οποίο η ΔΗΜΟΤΙΚΗ καθιερώθηκε σε όλες τις βαθμίδες της Γενικής Εκπαίδευσης. Άξια μνείας η έκφραση "ενταφιασμός" του υπουργού ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΡΑΛΛΗ.
     Μα δεν σταμάτησαν εκεί οι επιθέσεις κατά της γλώσσας μας.  Έξη χρόνια μετά την καθιέρωση της δημοτικής, ακολούθησε η καθιέρωση του μονοτονικού συστήματος. Η απόφαση για την κατάργηση του πολυτονικού είχε ληφθεί το Νοέμβριο του 1981, με πρωτοβουλία του υπουργού Παιδείας ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ ΒΕΡΥΒΑΚΗ. Συγκροτήθηκε μια ειδική ομάδα εργασίας  με πρόεδρο τον Εμμ. Κριαρά, για να επεξεργαστεί και να υποβάλει μια πρόταση, για το πώς θα έπρεπε να τονίζεται η ΓΛΩΣΣΑ.
     Ήδη όμως κάποιες εφημερίδες χρησιμοποιούσαν το μονοτονικό, όπως και κάποιοι συγγραφείς και γλωσσολόγοι στα κείμενά τους. Είχε προετοιμαστεί το έδαφος για να γίνει δεκτό,  αφού διευκόλυνε και την ζωή των πολιτών, με την απαλλαγή των κανόνων τονισμού. Επίσης θα ωφελούσε οικονομικά τους εκδοτικούς οίκους, τις δημόσιες υπηρεσίες και τις εφημερίδες, καθώς το κόστος για την έκδοση κειμένων, βιβλίων και εγγράφων ήταν πολύ μικρότερο απ’ ό,τι στο ΠΟΛΥΤΟΝΙΚΟ.
     Η πρόταση της Επιτροπής Βερυβάκη υποβάλλεται στην Βουλή στις 11 Ιανουαρίου του 1982 και την ημέρα ή μάλλον τη νύχτα της ψήφισης του νόμου έγινε μία μικρή…επανάσταση. Τα μεσάνυχτα μετά το τέλος της συζήτησης για την εγγραφή των μαθητών των Λυκείων και μετά από μια θυελλώδη συνεδρίαση, εισάγεται αιφνιδιαστικά προς ψήφιση η κατάργηση του πολυτονικού και ψηφίζεται η επιβολή του ΜΟΝΟΤΟΝΙΚΟΥ.
     Πέρασαν κιόλας 35 χρόνια από την απόφαση καθιέρωσης του μονοτονικού συστήματος και ήδη μια ολόκληρη γενιά δεν διδάχτηκε και δεν γνωρίζει ακόμα τις δασείες, τις περισπωμένες και τα σημεία στίξης που ταλαιπώρησαν γενιές και γενιές Ελλήνων! Ακόμα και στις μέρες μας το θέμα αυτό μοιάζει να μην έχει λήξει. Αυτή η απόφαση αμφισβητείται, αφού αιωρείται η εντύπωση, πως η καθιέρωση του μονοτονικού έκανε ζημιά στην γλώσσα μας, πλήττοντας και την εθνική μας ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ.
     Βρετανοί ειδικοί διαπίστωσαν πως η Ελληνική γλώσσα ενισχύει την λογική και τονώνει τις ηγετικές ικανότητες. Γι' αυτό είναι μεγάλη η ΑΞΙΑ της, όχι μόνο στην πληροφορική και στην υψηλή τεχνολογία, μα και στον τομέα οργάνωσης και διοίκησης. Προτρέπουν δε τα ανώτερα στελέχη επιχειρήσεων να μάθουν ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ, επειδή περιέχουν ξεχωριστή σημασία. Στην Ελλάδα όμως δεν εκτιμούνται δεόντως τα ΑΡΧΑΙΑ ΜΑΣ!

 Διαβάστε περισσότερα.. »

σχόλιο της εβδομάδας για την αναγκαιότητα στήριξης του #Μείνετε_Ευρώπη

Η ΕΙΔΗΣΗ
Σειρά παράπλευρων απωλειών στην οικονομία και το τραπεζικό σύστημα προκαλεί η παρατεταμένη αβεβαιότητα που δημιουργεί η εικόνα αδιεξόδου στην δεύτερη αξιολόγηση.
ΤΟ HASHTAG
#Μείνετε_Ευρώπη
ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ
Σε μια τόσο ταλαιπωρημένη χώρα με ανθρώπους που έχουν τόσο μεγάλη ανάγκη για ψυχολογική ανάταση το ίδιο όσο και οικονομική, αντί να συζητάμε για αναπτυξιακά μέτρα και για πολιτικές ενθάρρυνσης της επιχειρηματικότητας, αναφερόμαστε σε ότι λέγαμε πριν δύο χρόνια ή και πιο πριν. Για Grexit, περικοπές στις καταθέσεις και μείωση καταθέσεων.
Βρες μου έναν λόγο που αξίζει να συνεχίσεις να προσπαθείς εδώ
+Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΣΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ #HASHTAG ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΜΟΥΣΙΚΟΣ ΚΩΔΙΚΟΣ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ ~ χάνοντας τις ευκαιρίες της ζωής (bitter sweet symphony)

ταξιδέψτε στον Μουσικό Κωδικό ακούγοντας το κομμάτι συγχρόνως 

Αν ζεις σε αυτήν την ζωή τότε σίγουρα ως τώρα θα έχεις κάνει την δική σου εκτίμηση για το τι τελικά είναι αυτή; Σκέφτεσαι όλες εκείνες τις υπέροχες στιγμές, γέλιου, επιτυχίας, περηφάνιας, ανατριχίλας και λες είναι τόσο καλή. Και αμέσως μετά θυμάσαι τις περιόδους απογοήτευσης, στεναχώριας, οργής και λύπης και αλλάζεις γνώμη λέγοντας πόσο πικρή είναι. Τελικά είναι τόσο χαοτικά ανομοιόμορφη σαν τα απρόβλεπτα σημεία που μπαίνουν τα βιολιά σε ένα κονσέρτο ή το πως αυτά βίαια διακόπτονται από τους εκκωφαντικούς θορύβους των πνευστών;

Ότι κι αν σκεφτείς, αν πεις ή ακόμα χειρότερα, ότι κι αν κάνεις δεν θα έχει κανένα αποτέλεσμα, γιατί στην ζωή η προσπάθεια σου να δώσεις μια εξήγηση σε ότι (σου) συμβαίνει είναι το ίδιο με το να προσπαθείς να ενώσεις δύο αντίθετες άκρες. Οπότε, αναζητάς σταθερές για να στηριχτείς σε αυτές. Και ποιες μπορεί να είναι αυτές; Ο έρωτας και η αγάπη; Προφανώς όχι! Αυτά πλέον είναι τόσο μεταβλητά, όσο οι δείκτες του χρηματιστηρίου απ' το 2008 και μετά!

Το χρήμα. Το χρήμα που μπορεί να μην σου ανήκει ποτέ, μπορεί να μην είναι καν αρκετό, όμως είναι ο σκοπός. Είναι αυτό που κυνηγάς, αυτό που σε ενδιαφέρει έστω και ασυναίσθητα, μέχρι τη μέρα που αντιλαμβάνεσαι ότι βρίσκεσαι ένα βήμα πριν το θάνατο.

Κι έτσι όλοι μας, ο καθένας με την δική του κοσμοθεωρία, διαβαίνει τον δρόμο που εκείνος ξέρει, γιατί ελάχιστοι ξέρουν να κάνουν την διαφορά. Κι έτσι ο δρόμος ο κατηφορικός, ο εύκολος, εκείνος που οδηγεί στα γνωστά μέρη που είναι τελικά τόσο γνωστά που όλα όσα στον δικό μας προσωπικό μικρό κόσμο ενώνονται μεταξύ τους κι έτσι έχουν νόημα για μας.

Οπότε έτσι συνεχίζεται η ζωή χωρίς αλλαγές, γιατί εμείς δεν μπορούμε να αλλάξουμε. Ποτέ. Μέσα στη μούχλα μας, συνεχίζουμε να αγνοούμε τα ερεθίσματα που μας δίνουν την ευκαιρία να αλλάξουμε, αλλά εμείς λέμε πως δεν μπορούμε και συνεχίζουμε μέχρι το σημείο που χάνουμε κάθε δύναμη κι ελπίδα, οπότε... γονατίζουμε, μέχρι να ακούσουμε τον ήχο του πόνου μας. +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ~ δείξε μου το πιάτο σου να σου πω ποιος είσαι

χαιρετώ τα science nerds του +yannidakis

Ένας από τους στόχους μου της νέας χρονιάς είναι να σταματήσω να τρώω κρέας, κάτι που από πάντα ήθελα. Ακόμα θυμάμαι την αντίδραση της μάνας μου και την έκφραση στο πρόσωπο της όταν της το ανακοίνωσα: με κοίταξε σαν να είπα βλακεία, και αμέσως πρόσθεσε: «Άμα θέλεις να αρρωστήσεις!».

Το να είσαι χορτοφάγος, βέβαια, έχει διαφορά από το να είσαι ολικά χορτοφάγος, δηλαδή βίγκαν. Ο βιγκανισμός αποσκοπεί στον τερματισμό της κακοποίησης των ζώων. Η χορτοφαγία έχει επίσης την ίδια αρχή, όμως περιορίζεται στο να απέχει από το κρέας. Οι βίγκαν προχωράνε μερικά βήματα παρακάτω, αντιτασσόμενοι σε κάθε μορφής βία ενάντια στα ζώα, η οποία υπάρχει στη βάση και άλλων τροφίμων ζωικής προέλευσης (γαλακτοκομικά, αυγά, μέλι), υλικών που χρησιμοποιούνται στην ένδυση και στην υπόδηση (δέρμα, γούνα, μαλλί), κάποιες μορφές διασκέδασης  (τσίρκο) κ.ά. Είναι ένθερμοι κήρυκες όχι μόνο μιας καλύτερης υγείας, αλλά και μιας νέας παγκόσμιας ηθικής με ευρύτερες οικολογικές προεκτάσεις. Θεωρούν τον βιγκανισμό ηθικά ανώτερο, οικολογικά αναγκαίο και πολιτισμικά αναπόφευκτο.

Τι γίνεται, όμως με όσους αντιμετωπίζουν θέματα υγείας που μια χορτοφαγική δίαιτα δεν ευνοεί; Μπορεί να έχει ο βιγκανισμός  βλαβερές επιπτώσεις; Η απάντηση των ειδικών είναι "όχι". Όλοι οι επίσημοι φορείς Υγείας παρουσιάζουν το συγκεκριμένο είδος διατροφής ως κατάλληλο για όλα τα στάδια της ζωής του ανθρώπου. Μάλιστα τα οφέλη είναι πολλά: αύξηση της σωματικής ενέργειας και της αντοχής, πνευματική διαύγεια, μειωμένες τάσεις κατάθλιψης και επιθετικότητας, αποτοξίνωση, αποφυγή διάφορων μορφών καρκίνου, όπως ο καρκίνος του στομάχου κλπ.

Το αν μην τρώμε κρέας, λοιπόν, είναι κάτι παραπάνω από υγιές. Είναι και ηθικό. Αρκεί αυτό ως κίνητρο για να γίνουμε χορτοφάγοι ή πάντα θα θέλουμε κάτι παραπάνω για να μας πείσει; Σίγουρα πολλοί από εμάς έχουν μπει στη διαδικασία να σκεφτούν την ηθική πλευρά του ζητήματος αυτού, και ήταν μια σκέψη που χάθηκε μπροστά στη θέα μιας καλοψημένης μπριζόλας.+el. gk. 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ πως ταξιδεύει η μεγάλη αλβανία στην σημερινή ελλάδα

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Πρέπει να βάλουμε τα πράγματα σε μία σειρά. Θα το προσπαθήσουμε δηλαδή. Αναφέρομαι στο γεγονός που καλώς πήρε διαστάσεις, όταν οπλίτες του ελληνικού στρατού -αλβανικής καταγωγής- άρχισαν να σχηματίζουν τον αετό της αλβανικής σημαίας με τα χέρια τους.

Όταν οι Αλβανοί άρχισαν να έρχονται κατά εκατοντάδες στην Ελλάδα, τότε στις αρχές της δεκαετίας του '90 κυνηγούσαν το όνειρο μιας καλύτερης ζωής. Οι Έλληνες τότε βέβαια, δεν είχαν κοινά στοιχεία με τους αμερικανούς που είχαν μάθει να δέχονται και να υποδέχονται τους ξένους με ευκολία. Ήταν κάτι καινούριο και μάλλον αιφνιδιαστικό για τον Έλληνα αυτό και εγώ δεν θα το έλεγα ρατσισμό παρά αιφνιδιασμό. Ήταν πολύ λογικό να συνασπιστούν οι μετανάστες, να δημιουργήσουν κοινούς και δυνατούς δεσμούς μεταξύ τους για να μπορέσουν να αντεπεξέλθουν σε ένα ξένο καινούριο περιβάλλον. Τίποτα παράλογο ως τώρα.

Οι Αλβανοί ενσωματώθηκαν στην ελληνική κοινωνία με τα στραβά και τα καλά. Για παράδειγμα, η εγκληματικότητα αυξήθηκε κατακόρυφα -δεν είναι τυχαίο πως Αλβανοί ελέγχουν την μαφία σε πολλές πόλεις- ενώ και η παραγωγή -για παράδειγμα στην οικοδομική δραστηριότητα- σημείωσε σπουδαία άνοδο.

Σήμερα όλοι τους βιώνουν την κρίση που βιώνουμε κι εμείς. Σε μας βγαίνει μια απίστευτη γκρίνια και μιζέρια ενώ σε εκείνους σε πολλές περιπτώσεις μία λησμονιά της πατρίδας τους. Και επειδή τα κοινωνικά δίκτυα σήμερα, μπορούν εύκολα να "ταξιδέψουν" μηνύματα ακριβώς εκεί που πρέπει, οι ιδέες αναβίωσης της Μεγάλης Αλβανίας αυτή τη στιγμή στο διαδίκτυο βρίσκονται σε έξαρση. Έξαρση μεταδοτικότητας. Οι νέοι, οι ανόητοι και οι ιδεαλιστές είναι τα τέλεια θύματα για αυτήν την προπαγάνδα.

Οι οπλίτες του ελληνικού στρατού, ήταν απλά το πιο πρόσφατο θύμα (όχι όμως το πρώτο στην ελληνική επικαιρότητα). Τα παιδιά είναι παιδιά. Όχι δεν είναι αθώα, απλά είναι απρόσεχτα. Είμαι σίγουρος ότι το ίδιο έχει συμβεί πολλές φορές, στον ελληνικό στρατό, στα ελληνικά σχολεία και ποιος ξέρει που αλλού, απλά οι πρωταγωνιστές ήταν ή πιο προσεκτικοί στις φωτογραφίες τους ή απλά στην διάδοση τους στα κοινωνικά δίκτυα...

Το θέμα είναι, πως διαχειρίζεσαι ένα ζήτημα του "φαίνεσθαι" που δεν είναι τόσο σημαντικό ως προς την ουσία, όσο ως προς το επικοινωνιακό του κομμάτι που πλέον τείνει να γίνει εξίσου ουσιαστικό; Ο Υπουργός είχε ξεκάθαρη άποψη και αναφέρθηκε στις αυστηρότερες τιμωρίες. Ποιες ήταν αυτές; 60 μέρες φυλακή!!! 60 μέρες φυλακή στην θητεία -για όσους δεν ξέρουν- είναι απλά 60 μέρες παραπάνω θητείας στις οποίες έχουν και στέρηση εξόδου. Αν αρχίσουμε να αφαιρούμε τις άδειες, τότε η τιμωρία δεν είναι δα και τίποτα σοβαρό (όταν πλέον η θητεία είναι εννιάμηνη).

Οπότε; Πως σωφρονίστηκαν αυτά τα παιδιά; Πως τιμωρήθηκαν; Πως δείξαμε σε όλο τον κόσμο, ότι πραγματικά είμαστε αμείλικτοι στα εθνικά μας ζητήματα; Προσωπικά περίμενα να πάρουν κάποιο Ι και να είναι άοπλο. Δηλαδή να τους αφαιρεθεί το όπλο και μαζί η ευκαιρία να δείξουν το πόσο "άντρες" είναι... Η ντροπή που αισθάνομαι από την "σκληρή" τιμωρία των 60 ημερών, είναι ίση με εκείνη που θα ένιωθα αν απλά "κουκούλωναν" το θέμα... +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ νέος μήνας για... νέα πράγματα;

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis

Καλημέρα/καλησπέρα και καλό μήνα!

Μιας και σήμερα τυχαίνει ο προβληματισμός Τετάρτης να πέφτει πρωτομηνιά και καθώς και το ίδιο το 2017 είναι ακόμα πολύ φρέσκο, θα ήθελα να γεμίσουμε το μυαλό μας με σκέψεις και συλλογισμούς σχετικά με καινούργια ξεκινήματα και εγχειρήματα.

Σε γενικές γραμμές, κάθε φορά που πλησιάζει το τέλος του Δεκέμβρη ή του Αυγούστου, αρκετός κόσμος τείνει να δημιουργεί πλάνα και να σχεδιάζει προγραμματισμούς για την επικείμενη χρονιά ή την καινούργια σεζόν. Αγορές, επενδύσεις, επιχειρηματικές κινήσεις και αποφάσεις (από το να ξεκινήσουμε γυμναστήριο, μέχρι να βάψουμε τα μαλλιά μας μπλε) όλα... παίζουν και όλα στριφογυρίζουν στο μυαλό μας μαζί με μπόλικο ενθουσιασμό και μια κουταλιά (σούπας) ανυπομονησία. Φίλοι, γνωστοί και συγγενείς οι οποίοι τυχαίνει να ακούσουν τις σκέψεις μας, όπως και τις επιθυμίες μας, άλλοτε μας ενθαρρύνουν και μας επαινούν για τις αποφάσεις μας και άλλοτε μας κριτικάρουν και μας εμπαίζουν, αμφισβητώντας την υλοποίηση τους. Και είναι όμως οι ίδιοι φίλοι, γνωστοί και συγγενείς τα ίδια άτομα που γίνονται μάρτυρες της... λησμονιάς η οποία απορροφά και αποσυνθέτει αυτές τις ιδέες, οι οποίες παραμένουν... ιδέες.

Βδομάδα με την βδομάδα, μέρα με την μέρα,

ώρα με την ώρα, στόχοι τους οποίους με τόση ανυπομονησία θέσαμε ξεθωριάζουν και αρχίζουν να φαντάζουν περισσότερο σαν ελαφρά "άγχη" που μας ακολουθούν, παρά σαν στόχους στην "to do" λίστα μας. Έπειτα λοιπόν από το εύλογο -ή μη- χρονικό διάστημα του ενός μήνα που έχει ήδη περάσει από το νέο έτος, έρχομαι και ρωτάω το εξής: Πόσο κοντά είστε στην εκπλήρωση αυτών των οποίων προγραμματίσατε για το '17; Ανεξάρτητα με την απάντηση, αρχικά, μην αγχωθείτε. Πρωτίστως, αναρωτηθείτε αν έχετε βάλει "μπρος" για να φτάσετε εκεί. Έπειτα, θα ήθελα να ανατρέξετε στις σκονισμένες ή μη σελίδες του παρελθόντος σας και να αναζητήστε ημερομηνίες όπως η 31/12/1999 ή την στιγμή την οποία κάνατε σκέψεις 31 μέρες πριν, ακριβώς. Πότε ήταν τελευταία φορά που σχεδιάσατε και εν τέλει κάνατε κάτι καινούργιο και φρέσκο; Μήπως έχει περάσει αρκετός καιρός από τότε; 

Δεν ξέρω αν είναι η πολυσυζητημένη ρουτίνα αυτό που κατατρώει ή μας κάνει να απομακρυνόμαστε από αυτά και δεν ξέρω αν είναι η πολυσυζητημένη ρουτίνα αυτό που χρησιμοποιούμε και συνέχεια ως δικαιολογία. Αυτό που ξέρω στα σίγουρα όμως, είναι ότι δεν είναι απαραίτητη μια 1η Φλεβάρη ή η οποιαδήποτε "1η Φλεβάρη" έτσι ώστε να κινητοποιηθεί ο καθένας μας.

Είναι, απλά, μια αφορμή.

Εις το επανιδείν... +Vaggelis Episkopou

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ μαθήματα αμερικανικής ιστορίας ή... american history

Χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis

Αν περιμένατε λόγω τίτλου να κλικάρετε το παρόν άρθρο και να σας πεταχτεί ο Edward Norton με τη σβάστικα κάνατε λάθος. Καταχράστηκα απλά τον τίτλο της ταινίας αυτής για έναν προβληματισμό ο οποίος θα θυμίσει κάτι από τις απαρχές τούτης εδώ της τίμιας στήλης, τότε που επικεντρωνόμασταν σε ιστορικά θέματα με αναφορές στο σήμερα. Δεν θέλω να αναφερθώ καθόλου στην εκλογή Trump, χωρίς να αμφισβητώ βέβαια το ότι θα απασχολήσει τον ιστορικό του μέλλοντος, είμαι σίγουρη όμως πως πολλά έχετε διαβάσει (και πολλά ακόμη θα διαβάσετε) κι έχετε αρχίσει να κουράζεστε.  Δράττομαι μόνο του συμβάντος για να ξεκινήσω ένα συνοπτικό ταξίδι στην ιστορία της Αμερικής.

Οι πρώτοι πολιτισμοί στην Αμερικανική ήπειρο φώλιασαν στην κεντρική Αμερική. Συγκεκριμένα, γύρω στο 300 π. Χ. κάνουν την εμφάνισή τους οι Μάγιας στο Μεξικό, οι οποίοι απέκτησαν γραφή και προόδευσαν σε ζητήματα μαθηματικών και αστρονομίας, δεν έμελε όμως να επιβιώσουν αργότερα από τον 9ο αι. μ.Χ.. Τον 14ο αι. μ.Χ, εμφανίζονται δύο ακόμη γνωστοί μας πολιτισμοί: Οι Αζτέκοι στην περιοχή του Μεξικού και οι Ίνκας στο Περού, οι οποίοι γνώρισαν άσχημο τέλος από τους Ισπανούς κατακτητές τον 16ο αιώνα.

Ορόσημο αποτέλεσε το έτος 1492, όταν ο Κολόμβος έφτασε στην αμερικανική ήπειρο, την εποχή που το φαινόμενου του αποικισμού γιγαντωνόταν. Τα πράγματα δεν άργησαν να πάρουν την τροπή που γνωρίζουμε, με τη Κεντρική και Νότια Αμερική να περνά σε Ισπανικά και Πορτογαλικά χέρια, με εξολόθρευση του γηγενούς στοιχείου, μαζικούς εκχριστιανισμούς και φοβερές λεηλασίες. Όσον αφορά το Βόρειο κομμάτι της ηπείρου, εκείνο το διεκδίκησαν Ολλανδοί, Γάλλοι και Άγγλοι, για να καταφέρουν έπειτα από σκληρές συγκρούσεις να κυριαρχήσουν οι τελευταίοι και να εφαρμόσουν απάνθρωπες πρακτικές στην εξόντωση των γηγενών, για να εγκαταστήσουν έπειτα αποίκους.

Η ρόδα της ιστορίας όμως γυρνά, και η άδικη και άνιση μεταχείριση της μητρόπολης δεν άργησε να προκαλέσει δυσφορία στην αποικία. Το αποτέλεσμα; "Αμερικανική Επανάσταση" και "Πόλεμος της Αμερικανικής Ανεξαρτησίας" το 1775-1783. Ο πόλεμος έληξε νικηφόρα για την αποικία, η οποία τότε συγκροτεί ένα νέο, ανεξάρτητο κράτος: τις Η.Π.Α! Με την ορμή του νικητή οι Ήνωμένες Πολιτείες επεκτείνονται εδαφικά πολεμώντας το Μεξικό και την Ισπανία (για το Πουέρτο Ρίκο και τις Φιλιππίνες), βιώνουν έναν σκληρό εμφύλιο πόλεμο, αγοράζουν την Αλάσκα και τη Λουιζιάνα, γιγαντώνονται οικονομικά και γίνονται πόλος έλξης για εκατομμύρια ανθρώπους απ' όλο τον κόσμο. 

Παράλληλα, στα νότια της ηπείρου το 1820 αποτινάσσεται ο Ισπανικός ζυγός, έπειτα από πόλεμο μέσα από τον οποίο αναδείχθηκαν σημαντικές προσωπικότητες. Ο βασιλιάς της Πορτογαλίας, μέσα στο επαναστατικό κλίμα δεν μπορούσε παρά να χαρίσει στην Βραζιλία την ελευθερία της.

Με την πάροδο του χρόνου και με τις παγκόσμιες συνθήκες να θυμίζουν το γνωστό καζάνι του βράζει, ο πλανήτης συνταράχθηκε από τους δύο παγκόσμιους πολέμους. Οι Η.Π.Α. βρέθηκαν και τις δύο φορές στη μεριά των νικητών, για να κονταροχτυπηθούν έπειτα με τη Ρωσία στον λεγόμενο " Ψυχρό Πόλεμο", για να νικήσει κι αυτήν την αναμέτρηση το 1989, όταν το κομμουνιστικό καθεστώς κατέρρευσε.

Σημαντικό κεφάλαιο της αμερικανικής ιστορίας αποτέλεσε η ανάμειξη στους Ασιατικούς εμφυλίους μεταξύ εθνικιστών και κομμουνιστών, αφενός στην Κορέα, στην οποία επήλθε διαίρεση που κρατά μέχρι σήμερα αφού δεν υπήρξε ουσιαστικός νικητής, αφετέρου στο Βιετνάμ, από το οποίο οι Η.Π.Α. αποχώρησαν νικημένες και ταπεινωμένες. 

Στις μέρες μας οι Ηνωμένες Πολιτείες αποτελούν έναν εξαιρετικά σημαντικό ρυθμιστή στα οικονομικά και πολιτικά ζητήματα του πλανήτη, δίχως να έχει όμως την άλλοτε αδιαμφισβήτητη κυριαρχία της. Βρίσκονται σε σημείο κομβικό, καθώς έχει να αντιμετωπίσει τις συνέπειες της ψήφου της και να παρακολουθήσει της επιπτώσεις της στον υπόλοιπο πλανήτη... +Κωνσταντίνα Πορφυρού

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ~ ο χαμένος αισθησιασμός των νιάτων

 you've got to take this moment στο +yannidakis

Πόσες φορές έχετε χορέψει μπροστά στον καθρέφτη, δίνοντάς τα όλα, δίχως να φοβάστε την κριτική και την απόρριψη ή το βλέμμα κάποιου που μένει άφωνος ή του συντρόφου σου που θα ήθελε να εξαφανιστεί γιατί νιώθει αμηχανία ή πως τον εκθέτεις.

Αφήνοντας ελεύθερο τον εαυτό μας στον ρυθμό της μουσικής, σίγουρα νιώθουμε πιο ερωτικοί  και γεμίζουμε αυτοπεποίθηση. Ενδεχομένως, ορισμένες φορές να γινόμαστε άχαροι και κλειδώνουμε τα πιο γοητευτικά κομμάτια του εαυτού μας, επειδή μας διακατέχει ένα αίσθημα κατωτερότητας. Δεν πιστεύουμε ότι είμαστε αρκετά όμορφοι ή αισθησιακοί όταν είμαστε ο εαυτός μας. Και κλεινόμαστε. Φοβόμαστε μήπως κάτι από αυτά που κάνουμε δεν αρμόζει στην ηλικία μας.

Πόσες φορές όμως έχετε δει γυναίκες ή άντρες προχωρημένης ηλικίας να χορεύουν, να τα δίνουν όλα και να γίνονται ένα με τον ρυθμό βάζοντας κάτω εικοσάρες; Αυτοί οι άνθρωποι εκείνοι την ώρα είναι όμορφοι. Γιατί η απαλότητα της κίνησης μας φέρνει σε επαφή με την πραγματική μας φύση.

Γενικότερα, παρατηρώ πως έχουμε την τάση να καταπιέζουμε τον αισθησιασμό μας στις σχέσεις μας, στην καθημερινότητα μας, στην εμφάνιση, στο λόγο μας. Όλοι είμαστε ερωτικά, αισθησιακά πλάσματα (ΒΛΕΠΕ ΛΕΠΑ) από την ημέρα που γεννιόμαστε. Όμως, οι κανόνες της καθημερινότητας και του κοινωνικού φαίνεσθαι μας περιορίζουν. Κι αυτό μας μετατρέπει τελικά σε μη φυσιολογικούς.

Κάντε εσείς το πρώτο βήμα με τον εαυτό σας και όλα τα υπόλοιπα θα έρθουν μόνα τους. Ξεκινήστε βάζοντας δυνατά τη μουσική, λυθείτε και πηγαίνετε στο επόμενο πάρτι γεμάτοι ζωντάνια και μπόλικη δόση αυτοπεποίθησης. +NastaziaA

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

εικονικοί προβληματισμοί γιατί οι @Αταίριαστοι ξεγύμνωσαν την ελληνική ηλιθιότητα

μια εικόνα ισούται με χίλιες λέξεις. Πόσες απ' αυτές φτιάχνουν έναν προβληματισμό;

Έχει τύχει να κοροϊδεύω πολλές φορές κάτι μέσους αμερικανούς πολίτες, που τους ρωτάνε που είναι ξέρω γω, η Μάλτα ή η Κύπρος και νομίζουν ότι είναι βουνά ή λίμνες κοντά στο Μεξικό! Όμως όχι, δεν πρόκειται να κοροϊδέψω ξανά, όχι μετά από αυτό το video που έδειξε πως οι έλληνες είμαστε ακριβώς όσο χαζοί φοβόμουν... +Yanni Spiridakis 

 Διαβάστε περισσότερα.. »

KYΜΑΤΙΖΟΝΤΑΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ ~ μέσα από τα νεανικά μάτια

ακροβατώντας σε κύματα ρεαλισμού & ρομαντισμού, σκέψεις & συναισθήματα αποτυπώνονται σε λέξεις

Καλώς ορίσατε στις σκέψεις του +yannidakis

Τι θα έκανες αν ξαφνικά έχανες την όραση ή την ακοή σου; Δυο παλικάρια είκοσι και δεκαεπτά καθόντουσαν μπροστά μου και με κοιτούσαν στα μάτια με όλη την ειλικρίνεια και τον αυθορμητισμό της αθώας ηλικίας τους. Ο ένας με ίσια τα μαλλιά και γαλανά τα μάτια και το αμυδρό μούσι της νιότης και ο άλλος με τα σγουρά μακριά μαλλιά που έπεφταν ανέμελα στους ώμους του και τα ζωηρά καστανά μάτια του. Κάθομαι μπρος στο τραπέζι της κουζίνας και το δείπνο έχει τελειώσει και μια ασυνήθιστη συζήτηση έχει αρχίσει με τους δυο γιους μου, ο ένας βιολογικός και ο άλλος θετός αλλά παιδιά μου και τα δύο. Τους κοιτάζω και τους περιεργάζομαι και προσπαθώ κι εγώ να βρεθώ στο επίπεδό τους μα τα τριάντα τόσα χρόνια που μας χωρίζουν είναι φανερά.

Θα προτιμούσες να έχανες την όραση ή την ακοή σου ρώτησε ο σγουρομάλλης. Και συνέχισε χωρίς να μου δώσει την ευκαιρία ν’ απαντήσω. Εγώ θα προτιμούσα να έχανα την όρασή μου. Οι ήχοι είναι πιο σημαντικοί από την όραση ξεστόμισαν τα νεανικά χείλη. Γιατί τον ρώτησα; Είναι σημαντικό να μπορείς ν’ ακούς μουσική και τις φωνές γύρω σου. Χωρίς θόρυβο θα ένιωθες μόνος κι απομονωμένος. Συμφώνησε ο γαλανομάτης κοιτώντας το κινητό του και χαμογελώντας γαργαλημένος από το ενδιαφέρον της συζήτησης. Βέβαια στα δεκαεπτά μας η μουσική είναι ο γαλαξίας μας, είναι αυτό που μας εκφράζει απόλυτα, λέει τα λόγια που εμείς δεν σκεφτήκαμε να πούμε μόνοι μας και εκφράζει τα νεανικά μας αισθήματα και τα επαναστατικά μας ιδανικά. Η παιδική άποψη είναι απόλυτα λογική γιατί βγαίνει από τις εμπειρίες της μικρής ζωής. Πως μπορούν αυτά τα νεανικά αυτιά να έχουν ακούσει όλα αυτά που υπάρχουν να ακουστούν, αυτό το νεανικό μυαλό που πλημμυρίζει με τα ανεξίτηλα χρώματα που οι νότες ξεδιπλώνουν σαν ένα πολύχρωμο καλειδοσκόπιο.

Εγώ θα προτιμούσα να χάσω την ακοή απάντησα. Όλες οι μουσικές και οι φωνές σας αντηχούν ασταμάτητα στο νου μου. Δεν ξεχνώ όλα τα τραγούδια που άκουσα αμέτρητες φορές και ακόμα με απόλυτη ησυχία μπορώ να χορέψω ασταμάτητα στο ρυθμό τους. Τα νεανικά μάτια με κοίταξαν με περιέργεια. Κατάλαβα πως δεν τους έπειθα. Όταν έχεις την όρασή σου μπορείς να δεις τα πρόσωπα που αγαπάς και ν’ αναγνωρίσεις τη γλώσσα του σώματος και τις εκφράσεις του προσώπου. Χωρίς την όραση πως μπορείς να δεις τα χρώματα της φύσης που οργιάζουν την άνοιξη και τα πουλιά με τα φανταχτερά φτερά; Πως θα δεις τη φύση να χρυσίζει μέσα στο υπέροχο φθινόπωρο και τα φύλλα να σκορπίζουν μέσα στον τρελό αέρα;  Ήθελα να πω πως κάπως έτσι ήταν κι ο βουβός κινηματογράφος μα ήξερα πως δε θα με καταλαβαίνανε…

Μπορούσα να φανταστώ τώρα τους τροχούς του μυαλού τους να γυρίζουν ασταμάτητα και να προσπαθούν να φανταστούν κάτι που δεν είχαν ποτέ γευτεί. Κι εγώ σαν καλός παρατηρητής κοιτούσα αυτά τα όμορφα νεανικά μάτια και μια συγκίνηση ανέβηκε μέσα στο λαιμό μου και προσπάθησα με χίλια ζόρια να κρατήσω τα δάκρυα. Παιδιά μου είστε τυχεροί να έχετε και τις δυο αυτές σημαντικές αισθήσεις και σας υπόσχομαι έχετε τόσα μα τόσα να δείτε και ν’ ακούσετε ακόμα! +Niko Spiridakis

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΩΘΗΣΕΙΣ ~ να γράφουν οι έλληνες ή να τους... γράφουν;

κείμενα προβληματισμού, από τα πιο εκλεκτά ιστολόγια της Ελλάδας

από: ΘΑΝΟΣ ΕΥΗ koukfamily

Γράφει η Μαίρη Καρά

Το γράφειν εστί… ΖΩΗ; Άρα να γράφει κανείς ή να μη γράφει; Ιδού η απορία! Γιατί απορία; Γιατί πρέπει να είσαι σίγουρος, για ποιόν γράφεις. Για σένα ή για τους άλλους; Από πνευματική σου ανάγκη ή για επαγγελματική καταξίωση; Για μετάδοση ιδεών ή για προσωπικό σου όφελος; Για όποιο λόγο κι αν γράφεις… οι πολλοί και μακάριοι αδιαφορούν, ενώ οι λίγοι και διαλεκτοί είναι ήδη ενήμεροι κι εσύ τους είσαι ΠΕΡΙΤΤΟΣ.
     Για ποιον λοιπόν να γράφεις αν δεν θα έχεις ανταπόκριση; Μα για να έχεις λόγο ΥΠΑΡΞΗΣ! Για να εκφράζεις δημόσια τις απόψεις σου για τα γεγονότα και για προσφορά πληροφοριών σε φιλοπρόοδους αναγνώστες. Αυτή η προοπτική καλύπτει την ανάγκη επικοινωνίας και γνωριμίας με ομοϊδεάτες αναγνώστες. Είναι η βάση δημιουργίας πυρήνων μεταξύ συναγωνιστών, που έχουν κοινό στόχο την Απελευθέρωση της ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΜΑΣ.
     Άρα, γράφεις με όραμα ΕΘΝΙΚΗΣ επιβίωσης και επιβιώνεις με το να γράφεις. Αδιάφορο αν στον ωκεανό της ημιμάθειας επιπλέουν οι φελλοί, όπως δήλωσε κάποτε ο ΤΣΑΡΟΥΧΗΣ: «Στην Ελλάδα ό,τι δηλώσεις, είσαι». Αυτή η ρήση όμως του μεγάλου ζωγράφου μας δεν ισχύει σήμερα, που έχουν έρθει τα πάνω κάτω. Στην κατοχική πατρίδα μας που οι Έλληνες έχουν αρχίσει να αφυπνίζονται (επιτέλους) και να δηλώσεις ποιος είσαι, δεν μπορείς να γίνεις αποδεκτός, χωρίς τα απαραίτητα πιστοποιητικά, για να αποδεικνύεις του λόγου το ΑΛΗΘΕΣ.
     Για να έχει λοιπόν απήχηση ο γραπτός σου λόγος, πρέπει να είναι τεκμηριωμένος, σωστά δομημένος και με συντεταγμένο ενημερωτικό κείμενο, που να απευθύνεται σε πολυάριθμο ενδιαφερόμενο αναγνωστικό κοινό. Διαφορετικά η γραφή σου θα περάσει απαρατήρητη και σύντομα θα βαρεθείς κι εσύ ο ίδιος να σκαλίζεις τυχαία τα γράμματα στο ΠΛΗΚΤΡΟΛΟΓΙΟ.
     Το πληκτρολόγιο μπήκε δυναμικά στην καθημερινότητά μας, κατακτώντας την πρώτη θέση στις γραφικές ανάγκες μας. Το χαρτί και η πένα έχασαν την αίγλη τους στο παρόν κι έγιναν ανάμνηση του παρελθόντος. Με τις διαδικτυακές παροχές ο κάθε άσχετος έγινε υποψήφιος χρήστης και πάνω στον ενθουσιασμό του για το νέο "εργαλείο", απολάμβανε τις σκέψεις τους τυπωμένες στην οθόνη, χωρίς βαθύτερη ΣΚΕΨΗ.
     Αντίθετα απ’ όσους ενεργούν τυχαία από ΑΓΝΟΙΑ, οι πνευματικοί άνθρωποι γνωρίζουν πως χωρίς Πνεύμα, κανένα έργο δεν μένει ΑΘΑΝΑΤΟ! Γι’ αυτό γράφουν: Για δημιουργία... σκέψης, στον απερίσκεπτο άνθρωπο και επιφοίτηση Πνεύματος κι όχι οινοπνεύματος, στο άμυαλο ον. Ο προφορικός λόγος έχει διάρκεια ζωής, όσο προφέρεται ή παραμένει σαν πληροφορία στην μνήμη. Ο γραπτός όμως παραμένει σταθερά στην… έντυπη έδρα του γι' αυτό λέμε πως τα ΓΡΑΠΤΑ ΜΕΝΟΥΝ.
     Οι συγγραφείς γνωρίζουν πως το ΠΝΕΥΜΑ προέρχεται απ' τους προγόνους τους κι απ' την ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ. Εν αρχή είν’ ο ΛΟΓΟΣ! Ο Λόγος που εκφέρεται με την μητρική γλώσσα κάθε λαού ή ανθρώπου. Αυτός που δημιουργείται στην μνήμη του νεογέννητου, απ’ το οικογενειακό περιβάλλον. Κι ενώ τον προφορικό λόγο τον… παίρνει ο άνεμος, άρα δεν αποδεικνύεται, ο γραπτός είναι το αποτέλεσμα της σκέψης του. Γι' αυτό να προσέχετε που βάζετε την ΥΠΟ-ΓΡΑΦΗ ΣΑΣ.
     Η κατάκτηση της μητρικής γλώσσας σημαίνει ταυτόχρονα την συνειδητοποίηση της ιδιαίτερης ταυτότητας, των στοιχείων εκείνων δηλαδή, που διαφοροποιούν το άτομο απ’ τα άλλα, με διαφορετική μητρική γλώσσα. Άρα η πολύτιμη και τόσο ταλαιπωρημένη ΓΛΩΣΣΑ μας, μας εξασφαλίζει εκτός της
πολύτιμης γραφής κι επικοινωνίας με άλλους λαούς και την ΕΘΝΙΚΗ μας ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ αλλά και την ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ ΜΑΣ.
     Τι είναι η γλώσσα τελικά; Πέραν του στοματικού μυώδους οργάνου που διαθέτουν όλα τα είδη του ζωικού βασιλείου ακόμα και οι… γλύφτες, είναι ένας ΚΩΔΙΚΑΣ επικοινωνίας νοημόνων όντων. Όσο πιο σαφής, πλούσιος, ευέλικτος αλλά και λογικά δομημένος είναι, τόσο μεγαλύτερο αριθμό εννοιών μπορούμε να εκφράσουμε αλλά και με την μεγαλύτερη δυνατή ακρίβεια απόδοσης και μετάδοσης του περιεχομένου του.
     Ο τρόπος με τον οποίο μιλάμε υποδηλώνει, όχι μόνο την ικανότητα έκφρασης αλλά και την ποσότητα και ποιότητα των αποθηκευμένων πληροφοριών μας, που υπό κατάλληλες προϋποθέσεις συνιστούν την ΓΝΩΣΗ. Το ύφος και ο τρόπος με τον οποίο μιλάμε, είναι η απεικόνιση του τρόπου με τον οποίο σκεφτόμαστε. Δηλαδή όσο πιο ορθά εκφραζόμαστε με την γλώσσα, τόσο πιο καλά γνωρίζουμε το περιεχόμενο των εκφράσεων μας και το εννοιολογικό περιεχόμενο των ΛΕΞΕΩΝ.
     Να γράφουν λοιπόν οι Έλληνες, γιατί είναι ύστατο πατριωτικό χρέος προς την κηδεμονευόμενη πατρίδα μας. Να γράφουν αλλά να προσέχουν τι γράφουν και πως το γράφουν. Γιατί η προχειρολογία που παρατηρείται στο διαδίκτυο, δεν μας τιμά σαν λαό και συγχρόνως αποβαίνει και εις βάρος της ορθής γραφής και διάσωσης της γλώσσας μας. Μάλιστα κάτω απ' τις συνθήκες που μας επιτρέπουν να χρησιμοποιούμε το "εργαλείο τους", μεγαλώνει ο κίνδυνος της γλωσσικής μας ΑΛΛΟΙΩΣΗΣ.
     Γιατί έγινε πλέον ηλίου φαεινότερο πως το διαδίκτυο δεν μας το… χάρισαν απ' την καλή τους καρδιά (που δεν έχουν) οι φωστήρες των διεθνιστικών αφεντάδων. Αυτοί το σχεδίασαν όχι για να περνάμε εμείς τις ώρες μας χαζολογώντας καθημερινά, ή για να ανεβάζουν τα πατριωτικά τους άρθρα οι αληθινοί Έλληνες, αλλά γιατί είχαν επιθετικά σχέδια για την πολιτιστική μας παράδοση. Αν δεν προσέξουμε, μαζί με τα ξερά θα καούν και τα χλωρά, που κάνουν πολύ καλή και σωστή ΧΡΗΣΗ.
     Κι απ' ό,τι φαίνεται το σχέδιό τους βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη και οι καρποί του αποδίδουν τις προσδοκίες τους. Οι αφελείς χρήστες αποκαλύπτονται στις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης όπως τις λένε, μα ο πιο σωστός όρος είναι "το στόμα του λύκου" κι ο λύκος είναι ο θανάσιμος εχθρός μας, που καιροφυλακτεί. Όσο όμως κι αν τα σημάδια της επερχόμενης λαίλαπας πάνω και στις ίδιες τις ζωές τους προειδοποιούν… οι εξαρτημένοι χρήστες πλέον συνεχίζουν τις ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ.
     Κι αφελώς πείθουν τον εαυτό τους πως δεν κάνουν κάτι κακό και σιγά να μην τους φακελώνουν οι διεθνιστές. Αυτοί θα είναι και οι πρώτοι όμως που θα παραλάβουν τις ηλεκτρονικές κάρτες, χάριν ευκολίας λένε… με τα ίδια λόγια που τρώνε το κουτόχορτο της προπαγάνδας. Ούτε που υποψιάζονται πως μετά την… ΚΑΡΤΑ έρχεται το τσιπάκι, που θα το φορέσουν χωρίς… ΕΠΙ-ΓΝΩΣΗ. Κι αυτοί θα είναι η αιτία που θα μας παραδώσουν όλους αμαχητί στην ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ.
     Λίγη ενημέρωση δεν βλάπτει από ΓΝΩΣΤΕΣ, για να αποφύγουν το φακέλωμα… ένα DELETE είναι αρκετό. Τέρμα η ανάρτηση των προσωπικών δεδομένων μέσω των μηνυμάτων κι επιστροφή στην ορθή Ελληνική Γραφή με τα παραδοσιακά στοιχεία και τα Εθνικά Ιδανικά. Πότε επιτέλους θα καταλάβουν πως το διαδίκτυο είναι όπλο για τον ΕΘΝΙΚΟ μας ΑΦΑΝΙΣΜΟ;

 Διαβάστε περισσότερα.. »

σχόλιο της εβδομάδας για την υπόκλιση στο θρησκευτικό χρήμα της #RealMadrid

Η ΕΙΔΗΣΗ
Μετά από απόφαση των διοικούντων τη Ρεάλ Μαδρίτης, ο χριστιανικός σταυρός που απεικονίζεται στην κορυφή του σήματος της μαδριλένικης ομάδας αναμένεται ν' αφαιρεθεί, τουλάχιστον για χάρη των φίλων της στη Μέση Ανατολή.
ΤΟ HASHTAG
#RealMadrid
ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ
Επέλεξα αυτήν την είδηση ανάμεσα σε πολλές άλλες, όχι γιατί σοκαρίστηκα, αφού τον ίδιο δρόμο έχουν ακολουθήσει κι άλλες ομάδες, όμως η Milan παλαιότερα, αλλά κυρίως για να δείξω τον δρόμο... τον νέο δρόμο της υποταγής στο χρήμα.
Δεν θέλω να γίνω ούτε υπερβολικός, ούτε γραφικός, όμως όταν προκειμένου να αποκτήσεις περισσότερα χρήματα, θυσιάζεις την ιστορία σου, τα σύμβολά σου, ακόμα και τα θρησκευτικά σου πιστεύω, τότε τι... είσαι;
Και μπορεί στην Ελλάδα να μην έχουμε ως τώρα κάποιο παράδειγμα, όμως τι έχουμε; Μεγάλη ανάγκη! Ανάγκη να ξεπουλήσουμε οτιδήποτε προκειμένου να διασωθούμε. Και αν έως τώρα το έχουμε κάνει με πολλές αντιδράσεις και με πολλές συζητήσεις, ίσως στο μέλλον η ανάγκη να είναι μεγαλύτερη.
Και τότε αναρωτιέμαι: Τι είμαστε προετοιμασμένοι (ή μη) να ξεπουλήσουμε σε αλλόθρησκους;
+Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΣΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ #HASHTAG ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΕΚ-ΠΑΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ ~ εγκαταλελειμμένα παιδιά

μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Χαίρεται. Είναι ένα από τα συνηθισμένα μας βράδια στο σπίτι, ετοιμάζοντας τα παιδιά για ύπνο και ξαφνικά χτυπάει το τηλέφωνο. Μια φίλη μου, κλαίει και μου αναφέρει ότι διάβασε ότι μητέρες εγκαταλείπουν τα παιδιά τους στα νοσοκομεία, νεογέννητα γιατί δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να τα μεγαλώσουν, γιατί είναι μικρές κοπέλες, γιατί είναι ανύπαντρες, γιατί είναι χρήστες ουσιών. Αμέσως, ακαριαία η πρώτη μου σκέψη Θεέ μου τα μωρά μόνα τους; Θεέ μου γιατί άλλες οικογένειες θέλουν τόσο πολύ ένα παιδί και δεν μπορούν μα γιατί;

Δυστυχώς δεν υπάρχουν απαντήσεις για αυτά τα θέματα. Το μόνο σίγουρο είναι ότι αθώες ψυχούλες εγκαταλείπονται. Μωρά δεν νιώθουν την αγκαλά και το μητρικό χάδι, μωρά που δεν θηλάζουν, μωρά που ένας Θεός ξέρει αν θα καταφέρει ποτέ κάποια οικογένεια να τα υιοθετήσει. Και κάπου εκεί σκέφτομαι πόσο μεγάλη είναι η ανάγκη να αλλάξει αυτός ο μηχανισμός της υιοθεσίας. Γιατί να είναι κάτι τόσο χρονοβόρο, τόσο ασύμφορο και συνάμα τόσο ψυχοφθόρο για μια οικογένεια η υιοθεσία ενός παιδιού. Κατά την γνώμη μου το ιδανικό θα ήταν μια οικογένεια να μπορεί να υιοθετήσει ένα μωράκι άμεσα, πριν αρχίσει να νιώθει συναισθήματα εγκατάλειψης, πριν αρχίσει να νιώθει ότι δεν έχει οικογένεια, ότι μεγαλώνει μέσα σε ένα ίδρυμα, κ.ο.κ..

Ο γνώμονας για υιοθεσία για ένα παιδί, πρέπει να είναι η αγάπη. Η αγάπη και η ικανότητα των μελλοντικών γονιών για να το φροντίσουν. Οι μεγάλες ακίνητες περιουσίες, οι καταθέσεις στην τράπεζα και η ικανότητα των γονιών να πληρώνουν νταντάδες για την ανατροφή τους δεν φέρνουν απαραίτητα ευτυχισμένα παιδιά. Άλλωστε οι περισσότεροι γονείς δεν βγάζουμε κάποια σχολή για να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας. Έχουμε καλές και κακές μέρες, μέρες χαράς, μέρες γκρίνιας, μέρες σωστής αντιμετώπισης των διάφορων προβλημάτων μέσα στο σπίτι και μέρες που δεν τα καταφέρνουμε γιατί είμαστε αδύναμοι, γιατί είμαστε κουρασμένοι. Όμως τα αγαπάμε και αυτό μας κάνει να διορθώνουμε τις δικές μας αδυναμίες και να γινόμαστε καλύτεροι, για το καλό των παιδιών μας. Στέλνουμε σήμερα όλη μας την αγάπη και όλες μας τις προσευχές για αυτά τα παιδιά να βρεθούν καλές οικογένειες να τα φροντίσουν. Καλό Σαββατοκύριακο. +Ioanna Mpourdouvali 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ~ οι ιπτάμενες ηρωίδες

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Την εβδομάδα που διανύουμε είχα στην πλάτη μου δύο ταξίδια σε εσωτερικό και εξωτερικό και συνολικά έξι πτήσεις, ήταν πολύ εύκολο να εμπνευστώ έστω και αργά το σημερινό θέμα. Βλέπετε ταξιδεύω από τα πέντε μου σε πτήσεις έως και άνω των δέκα ωρών, όμως ποτέ ως τώρα δεν σκέφτηκα...

Ας σκεφτούμε σήμερα όλοι μαζί. Πέφτει ένα αεροπλάνο και ξαφνικά γίνονται ήρωες οι επιβάτες ή ακόμα και ο πιλότος που προσπάθησε να κρατήσει το αεροπλάνο μέχρι την τελευταία στιγμή. Έχουμε μια καλή προσγείωση και ο κόσμος ξεσπά σε χειροκροτήματα για τον πιλότο. Γιατί στο τέλος της ημέρας, αυτοί είναι οι πρωταγωνιστές: Οι πιλότοι και οι επιβάτες. Σωστά;

Όχι!

Κανείς δεν μιλάει για τα πιο ευγενή πλάσματα αυτού του κόσμου που ακούνε στο "αεροσυνοδός". Ναι, εκείνες οι κοπέλες που είναι πάντα χαμογελαστές, πάντοτε όμορφες στο πρόσωπο και στην συμπεριφορά, πάντα αψεγάδιαστες στην εμφάνιση. Οι κοπέλες που όπως όλοι έχουν τις κακές τους μέρες στην δουλειά, όμως είναι εκεί, χωρίς να το δείχνουν σε κανέναν, να ισορροπούν στην μέση του διαδρόμου ακόμα κι όταν το αεροπλάνο βρίσκεται εν μέσω αναταράξεων. Κομψές, περπατώντας πάνω στα τακούνια τους, δεν χάνουν την ψυχραιμία τους και συνεχίζουν να εξυπηρετούν.

Και αν στην παραπάνω παράγραφο δίνω την περιγραφή μιας "γλάστρας" ακροβάτισσας, σας πληροφορώ πως είμαστε όλοι λάθος. Βλέπετε, με έναν εντελώς κολακευτικό τρόπο φροντίζουν για την ασφάλεια μας και μάλιστα σε απόλυτο βαθμό. Γιατί καλό είναι να σκεφτούμε -ειδικά εδώ στην Ελλάδα- που αλλού συμμορφωνόμαστε σε τόσο απόλυτο βαθμό; Ξέρετε... το τραπεζάκι σηκωμένο την προβλεπόμενη στιγμή, η ζώνη δεμένη, η πλάτη του καθίσματος, οι τουαλέτες άδειες όταν το προστάξει ο πιλότος και πάει λέγοντας. Αλήθεια πιστεύετε πως είναι τόσο εύκολο να συμμορφωθούν σε αυτούς τους φαινομενικά ανόητους κανόνες από διάσημοι, μέχρι επιχειρηματίες, τουρίστες, παιδιά, φοιτητές, χριστιανοί, μουσουλμάνοι, ταξιδιώτες για δουλειά ή ταξιδιώτες για διακοπές; Ε, λοιπόν όχι. Το χαμόγελο, η ευγένεια, η διακριτικότητα δε νομίζω ότι σου αφήνουν και πολλά περιθώρια να αντιδράσεις.

Και όλα αυτά την ώρα που μας φροντίζουν με συνέπεια που αγγίζει τα όρια της εκνευριστικής ακρίβειας. Τηρούν κανόνες και κανονισμούς πάντα με το χαμόγελο στο στόμα και αν κάποια στιγμή προκύψει κάποιο απρόοπτο, είναι εκεί, έτοιμες να ανταποκριθούν, να εξυπηρετούν, μα κυρίως να το διαχειριστούν με τόση καλαισθησία, θαρρείς πως το επάγγελμά τους είναι τέχνη.

Κι όμως, όταν σε καληνυχτίζουν το βράδυ ενώ κατεβαίνεις τις σκάλες για το λεωφορείο ή διαβαίνεις τη φυσούνα προς το αεροδρόμιο, δεν είναι παρά νέα κορίτσια σαν όλα τα άλλα που κρυώνουν πίσω απ' το λεπτό φόρεμά τους ή ζεσταίνονται μπροστά απ'το έντονο μακιγιάζ τους. Θα κατέβουν κι εκείνες για να μείνουν στο σπίτι τους ή σε κάποιο ξενοδοχείο μιας άγνωστης χώρας, περιμένοντας την επόμενη μέρα για να γυρίσουν στην δουλειά ακροβατώντας στα σύννεφα ανάμεσα σε στενούς διαδρόμους, ιδιότροπους πελάτες και αυστηρούς κανόνες. Τα σέβη μου! +Yanni Spiridakis

Υ.Γ.
Πείτε με τοπικιστή, πείτε με υποκειμενικό, όμως εγώ γνώμη δεν αλλάζω. Οι κοπέλες της Aegean είναι μακράν οι καλύτερες του κόσμου! Δεύτερες και πολύ πιο πίσω, εκείνες της Virgin Atlantic (ένας παιδικός έρωτας στο Λονδίνο-Νέα Υόρκη)

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ marketing, το εργαλείο του ωραίου

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

@Δεν είναι απαραίτητα κακό αλλά ξέρετε υπάρχει κόσμος ανάμεσα μας που τον ενδιαφέρει τόσο πολύ η εικόνα του πολύ φτάνει σε ένα σημείο να δίνει μεγάλη έμφαση σε αυτή πάρα σε οτιδήποτε πιο ουσιαστικό θα υπήρχε πάνω του, όπως το πνεύμα του για παράδειγμα.


Εδώ έχω την πρώτη ένσταση του προβληματισμού μου, αφού υπάρχει πολύς κόσμος ανάμεσα μας που ευημερει ή αν θέλετε βγάζει το ψωμί του, ακριβώς με αυτόν τον τρόπο δηλαδή καλλιεργωντας την εικόνα του. Ίσως το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα ακόμα κι αν εκφυλίζει το σημερινό μου κείμενο είναι η άγνωστη Χ, Kim Kardashian. Τι κάνει; Πως κατάφερε να βγάλει λεφτά και να εδραιωθεί με αυτό που κάνει;


Η λέξη κλειδί σήμερα είναι το Marketing, ένα παρακλάδι της Διοίκησης Επιχειρήσεων που πλέον είναι τόσο ανεξάρτητο από αυτή που μπορεί να σταθεί ως μία ολόκληρη επιστήμη. Γιατί η αλήθεια και το ψέμα δεν λένε και πολλά, η ωραιοποιημένη αλήθεια και το ωραιοποιημένο ψέμα είναι τόσο διαφορετικά που ο μέσος νους μπορεί εύκολα να υιοθετήσει.


Σήμερα κάνουμε όλοι Marketing. Συνήθως το κάνουμε ασυναίσθητα όμως είναι γεγονός πως αυτή η αργή τριβή μας με το Marketing άλλαξε εντελώς τον τρόπο που ακούμε, δεχόμαστε ένα μήνυμα και αντίστοιχα επικοινωνούμε με τον υπόλοιπο κόσμο.


Δεν είναι κακό να ενδιαφερόμαστε για την εικόνα μας, δεν είναι κακό να προσέχουμε την εικόνα των άλλων. Στην κοινωνία μας είναι μάλλον αυτονόητο. Το θέμα είναι να κάνουμε σωστή διαχείριση της εικόνας αυτής. Στο μέτρο που είναι σωστό, στο μέτρο που θα έχει τα επιθυμητά αποτελέσματα, σεβομενοι ένα άτυπο όριο μετά από το οποίο προσεγγίζουμε τα όρια της γελοιότητας.  +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ εσύ. πως διαχειρίζεσαι τους... τσακωμούς;

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis

Είτε μιλάμε για τα επαγγελματικά είτε για τις προσωπικές σχέσεις, έρχεται κάποτε για όλους η στιγμή που πρέπει να έρθουν σε αντιπαράθεση με κάποιον άλλον έτσι ώστε να διαφωνήσουν, να έρθουν σε αντιγνωμία και ενδεχομένως να... τσακωθούν. Είναι εκείνες οι φορές όπου μία κουβέντα σε έντονους τόνους και ένας καβγάς παρουσιάζεται ως κάτι αναπόφευκτο, ενώ ταυτόχρονα οι ίδιοι καλούμαστε να εξομαλύνουμε μία κατάσταση για το "καλό" και των δύο πλευρών, όμως, πρωτίστως, για το καλό το δικό μας. Ας πούμε ότι η κατάσταση πολύ πριν από έναν τσακωμό, όταν όλα είναι "εφήμερα" είναι το βήμα "0".

Οι συγκυρίες οι οποίες οδηγούν ένα η περισσότερα άτομα σε αυτού του είδους τις καταστάσεις ποικίλουν και διαφέρουν ανά περίπτωση, ενώ σαφώς επηρεάζονται και άμεσα ή έμμεσα από τις εκάστοτε συνθήκες και τις σχετικές παραμέτρους. Το αποτέλεσμα παρόλα αυτά, το ίδιο λίγο-πολύ. Πληγωμένες καρδιές, απογοητευμένοι φίλοι, ψυχραμένοι συνεργάτες και μαζί με όλα αυτά χεράκι-χεράκι και μια βεβαρημένη ατμόσφαιρα που πατάει play-back σε ότι έγινε. Σήμερα όμως ας μην ασχοληθούμε με το τι οδηγεί σε ένα καβγά, καθώς και στα μέτρα που μπορούμε να πάρουμε για να τον αποφύγουμε. Αφενός η αποφυγή του οποιοδήποτε καβγά είναι πολλές φορές ουτοπική, αφετέρου η δημιουργία ενός είναι υπό... νορμάλ συνθήκες υγιές και αναπόφευκτο. Απόψε, ας προβληματιστούμε με το αποτέλεσμα (προτού αναζητήσουμε -μόνοι μας- την λύση).

Ας κάνουμε λοιπόν ένα fast-forward και ας φτάσουμε στο "μετά". Μια σχετική σύγχυση και ένας... προβληματισμός είναι από τα πιο συνήθη συναισθήματα που μπορεί να μας διακατέχουν. Πρώτο βήμα για να διαχειριστούμε την παρούσα κατάσταση, θα ήταν να βάλουμε σε τάξη την σκέψη μας. Καθένας μας οφείλει να δώσει χρόνο στον εαυτό του έτσι ώστε να μπορέσει εσωτερικά να συνειδητοποιήσει τι έγινε. Δεύτερο, και εξίσου σημαντικό -ίσως και πιο σημαντικό από το πρώτο-, είναι να μην υπέρ-αναλύσουμε το συμβάν στιγμή προς στιγμή, παρά μονάχα να κάνουμε έναν γενικό απολογισμό. Τρίτον, θα πρέπει να αναρωτηθούμε πως αισθανόμαστε τώρα, έπειτα από ότι συνέβη, να ρωτήσουμε τον εαυτό μας αν είμαστε "καλύτερα" ή "χειρότερα" και να απαντήσουμε σε αυτό ειλικρινά. Το καλύτερα ίσως και να μας δίνει αυτόματα κατευθυντήριες γραμμές για το πως να κινηθούμε. Το χειρότερα τώρα, μάλλον διευρύνει περαιτέρω τον προβληματισμό μας.

Εάν και εφόσον δεν είμαστε ικανοποιημένοι εκ του αποτελέσματος (οι τόνοι ίσως ανέβηκαν κατά το γεγονός, ο διάλογος "ξέφυγε" κλπ) καλό θα ήταν αναρωτηθούμε το γιατί. Είναι επειδή εν τέλει καταλάβαμε ότι είμαστε οι "ηττημένοι" του καβγά ή μήπως επειδή κατά την διάρκεια αυτού συνειδητοποιήσαμε ότι δεν είχαμε σκεφτεί και την "αντίπαλη" πλευρά; Ανεξαρτήτως συμπεράσματος οφείλουμε να επανεξετάσουμε την υπόθεση. Να ξανά-τονίσω, όχι υπέρ-αναλύοντας το τι έγινε, αλλά επαναπροσεγγίζοντας το/α άτομο/α που εμπλέκονται σε αυτό. Και αυτό είναι και το τέταρτο και πιο δύσκολο βήμα. Πραγματικά, δεν νομίζω ότι υπάρχει πιο δύσκολο πράγμα σε αυτές τις καταστάσεις από το "λάξευμα" ενός πληγωμένου εγωισμού και το... "δάμασμα" των συναισθημάτων που αναδύονται κάθε φορά που επανέρχονται στη μνήμη μας σκηνές και εικόνες από το ότι συνέβη.

Αυτή την στιγμή που γράφεται αυτό κείμενο ενδέχεται να βρίσκεστε στο λίγο πριν, στο λίγο μετά ή και στο "κατά την διάρκεια" σε κάτι από τα παραπάνω. Να δώσω μια τελευταία συμβουλή; Κάποιες φορές είναι πολύ πιο εύκολο να φτάσεις στο βήμα "0" από το βήμα "4", παρά να προσπαθήσεις να επιστρέψεις σε αυτό βεβιασμένα και εξαναγκαστικά από το βήμα "1", ή, ακόμα χειρότερα, προσπαθώντας πάση θυσία να παραμείνεις σε αυτό υποχρεωτικά.

Εις το επανιδείν... +Vaggelis Episkopou

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ ένα pit stop την ημέρα...

Χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis

Οι φίλοι του μηχανοκίνητου αθλητισμού αντιλήφθηκαν σίγουρα το -κυριολεκτικό τουλάχιστον- σκέλος του τίτλου. Για τους υπόλοιπους, pit stop είναι η στάση για ανεφοδιασμό και έλεγχο που πραγματοποιείται κατά τη διάρκεια ενός τέτοιου αγώνα. Εντάξει, παραδέχομαι ότι η αναλογία που θα ακολουθήσει δεν διεκδικεί δάφνες πρωτοτυπίας, αλλά ας δείξουμε καλή διάθεση κι ας μείνουμε στο νόημα: εσείς πόσο συχνά χαρίζετε στον εαυτό σας ένα pit stop;

Η αλήθεια είναι πως ο σύγχρονος άνθρωπος είναι μια αγωνιστική μηχανή. Κυνηγά διαρκώς το χρόνο και την κορυφή. Και σ΄ αυτήν την επίπονη προσπάθεια, δεν είναι λίγες οι στιγμές που χάνει το χαμόγελο και το ανθρώπινο πρόσωπό του... Αν η σκέψη ενός χαρούμενου διαλείμματος από τον καταιγισμό υποχρεώσεων φαντάζει στα μάτια σας πολυτέλεια, τότε σίγουρα το χρειάζεστε πιο πολύ από ποτέ! Ξέρετε, αυτό δεν είναι αναγκαστικά μία εβδομάδα σε κάποια μεγαλούπολη του εξωτερικού, ούτε ένα βράδυ ξεφαντώματος στο οποίο θα χαλάσετε όλο σας το μηνιάτικο. Από ένα σ/κ στο εξοχικό το δικό σας ή των φίλων σας, μέχρι μια καλή ταινία, μια όμορφη βόλτα, ένα αγαπημένο quote κ.ο.κ, μπορείτε να βρείτε πολλά αγκυροβόλια που θα σας φτιάξουν τη διάθεση και θα τα αφιερώσετε στον εαυτό και την ψυχική γαλήνη σας. Το όλο νόημα, είναι το χαμόγελο σε μία μουντή μέρα, μία θετική σκέψη, μία σταδιακή αλλαγή στάσης ζωής. Δεν χρειάζεται τίποτα δραματικό. Γίνετε απλά η αλλαγή που θέλετε να δείτε στον κόσμο...

Ένα από τα θετικά vibe της ημέρας, και η έμπνευσή μου για τον σημερινό προβληματισμό, είναι το ακόλουθο ποίημα του Ναζίμ Χικμέτ:

"Να γελάσεις απ’ τα βάθη των χρυσών σου ματιών
είμαστε μες στο δικό μας κόσμο

Η πιο όμορφη θάλασσα
είναι αυτή που δεν έχουμε ακόμα ταξιδέψει
Τα πιο όμορφα παιδιά δεν έχουν μεγαλώσει ακόμα
Τις πιο όμορφες μέρες μας
δεν τις έχουμε ζήσει ακόμα

Κι αυτό που θέλω να σου πω
το πιο όμορφο απ’ όλα,
δε στο `χω πει ακόμα..."

 +Κωνσταντίνα Πορφυρού

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ~ τι συζητάνε στα fast food?

 you've got to take this moment στο +yannidakis

Είμαι στο πιο κεντρικό δρόμο της Αθήνας. Το σημερινό πείραμα που θα σας παραθέσω έχει ως εξής: Βρίσκομαι στα Mac Donald's Συντάγματος. Παραγγέλνω με κουπόνι. "Θελετε να μεγαλώσουμε το μενού σας; θα είναι έξτρα 40 λεπτά" μου λέει ο υπάλληλος στο ταμείο. "Όχι σας ευχαριστώ", αποκρίθηκα ευγενικά.Τρώω 2 cheese, 1 μερίδα μικρές πατάτες και πίνω Coca-Cola. Το γεύμα μου στοιχίζει 3.95€. 

Βρίσκω θέση στη μεγάλη τζαμαρία του καταστήματος και έχω θέα τη Βουλή.  Τρώω ήρεμα το τυποποιημένο φαγητό μου.

Παρατηρώ τον κόσμο που περνάει απ' έξω. Κοιτάνε εμάς που  να καθόμαστε στην τζαμαρία να τρώμε.  Δε δίνω σημασία.

Βλέπω ανθρώπους κάθε ηλικίας. Ανυπόμονα μικρά παιδιά, νέους στην ηλικία μου και μεγαλύτερους ανθρώπους.

Οι νέοι είναι προβληματισμένοι. Κάθεται ένα ζευγάρι μου δίπλα. Ο άντρας λέει στην κοπέλα του ότι θέλει να βγάζει περισσότερα λεφτά γιατί τον "ριχνει" αυτή η κατάσταση. Όπως της έλεγε δεν κάνει αυτά που θέλει, ωστόσο ευλογεί τα γένια του που εν συγκρίσει με άλλους "τη βγάζει". Στη συνέχεια, ο ίδιος αναζητούσε λύσεις για να μπορεί να κερδίσει περισσότερα χρήματα.  

Έξω από την τζαμαρία κάθεται ένας άνδρας με τζίβες στα μαλλιά. Συνοδεύεται από μια νεαρή κοπέλα. Έπειτα μπαίνει μέσα και μιλάει σε έναν κύριο που καθόταν κοντά μου. Του ζήτησε χρήματα λέγοντάς του να αγοράσει κουπόνια για να στηρίξει άπορους ανθρώπους.  Ο κύριος του λέει πως δε διαθέτει χρήματα. Ο άντρας με τις τζίβες τον παροτρύνει να προσφέρει κουβέρτες και ο κύριος του απαντά: "Δεν είμαι σε φάση" δηλώνοντας έτσι πως και ο ίδιος δυσκολεύεται πολύ.

Πίσω μου κάθεται μια παρέα ηλικιωμένων πολύ ωραία.  Συζητούν πολιτικά πίνοντας ελληνικό καφέ σε χάρτινο ποτηράκι των Mac. Κάθονται πολλή ώρα, ίσως γιατί δεν έχουν τι άλλο να κάνουν. 

Μια καθημερινότητα μιζέριας. Απελπισία και διάσημου.  Εσύ έχεις λεφτά, δεν έχεις ανάγκη. Εγώ δεν έχω άρα θα σε κακολογώ μέχρι να αποκτήσω. Δεν μπορώ και δε θέλω να καταλάβω αυτή τη λογική ορισμένων ανθρώπων. Ελπίζω σε κάτι καλύτερο.  Σε μια προκοπή.  Σε μια γαλήνη των ψυχών μας. Στην ποιότητα του φαγητού μας για να μην είναι ασφυκτικά γεμάτα τα ταχυφαγεία. Κάπου κάπου, εδώ, ακούς μια φωνή από το ταμείο να λεει: "Έχετε παραγγείλει όλοι;"

Ναι, παραγγείλαμε όλοι και είμαστε έτοιμοι να επιστρέψουμε στη ρουτινιασμένη ζωή μας. Σε όλα εκείνα που ξορκίζουμε με λύσσα.

+NastaziaA

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

εικονικοί προβληματισμοί @fox μιας παγωμένης αλεπούς...

μια εικόνα ισούται με χίλιες λέξεις. Πόσες απ' αυτές φτιάχνουν έναν προβληματισμό;

Αυτή είναι μια αληθινά παγωμένη αλεπού που δεν κατάφερε να αποφύγει τη μανία του χιονιά. Η αλεπού έχει τη φήμη του χαρακτηριστικού της πονηριάς, όμως καλό είναι να θυμόμαστε πως η δύναμη -όπως κι αν αυτή εκφράζεται- πάντα υπερισχύει. Και η νοημοσύνη ισχύς είναι, πως όμως εκφράζεται; +Yanni Spiridakis 

 Διαβάστε περισσότερα.. »