Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΒΙΩΜΑΤΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΒΙΩΜΑΤΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου 2014

ANΘΡΩΠΙΝΑ ΒΙΩΜΑΤΑ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ ~ τι κρύβεται πίσω από την αποκριάτικη στολή μας;

μαθήματα από καθημερινές ιστορίες ανθρώπων που άλλαξαν τις ζωές τους

Γεια σας και σήμερα αγαπητοί αναγνώστες από το +yannidakis 

Για τι άλλο θα μπορούσα να μιλήσω στο σημερινό μου άρθρο παρά για τις απόκριες.

Οι απόκριες είναι μια από τις πιο αγαπημένες περιόδους για αρκετούς από εμάς μα κυρίως για τους μικρούς μας φίλους!  Είναι η ευκαιρία να διασκεδάσουμε, να γελάσουμε και φυσικά να γίνουμε “καρναβάλια” χωρίς ενδοιασμούς. Οι στολές που βρίσκονται στην διάθεσή μας αμέτρητες. Τι είναι όμως αυτό που καθορίζει την στολή που θα επιλέξουμε; Είναι μια μάσκα ή ο πραγματικός μας εαυτός;


Πολλοί ερευνητές πιστεύουν ότι η επιλογή της αποκριάτικης στολής δεν γίνεται τυχαία, όπως συνήθως νομίζουμε. Νομίζουμε ότι κρυβόμαστε πίσω από την αποκριάτικη στολή μας ενώ στην πραγματικότητα δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Όταν επιλέγουμε μια αποκριάτικη στολή, στην ουσία φανερώνουμε στους άλλους καλά κρυμμένες πτυχές του εσωτερικού μας κόσμου ή εαυτού. Χαλαρώνουμε και ξεδιπλώνουμε έναν άλλο εαυτό ο οποίος έχει ανάγκη να βγει στο φως. Παρόλο που τα συνηθισμένα κριτήρια επιλογής των κουστουμιών από τα παιδιά αλλά και από τους ενήλικες είναι το φύλο και τα παραδοσιακά κοινωνικά πρότυπα σε σχέση με τους ρόλους των δυο φύλων, η επιλογή του κουστουμιού μπορεί να κρύβει και άλλα βαθύτερα μυστικά. Για παράδειγμα το να επιλέξει κανείς να ντυθεί πριγκίπισσα ή υπερ-ήρωας ίσως να σημαίνει πως έτσι μεταφέρει την εξουσία που έχει η μεταμφίεσή του.  Ευγένεια, ομορφιά, χάρη και θηλυκότητα για τις πριγκίπισσες δύναμη και κύρος για τους υπερ – ήρωες. Βέβαια από την άλλη ίσως μέσω της στολής να αποζητά κανείς περισσότερο από άλλα, έναν επιβλητικό ή κυριαρχικό ρόλο, επειδή ακριβώς δυσκολεύεται στην καθημερινότητα  να επιβληθεί στους γύρω του, είτε στους γονείς του είτε και σε κάποιο άλλο παιδί ή ακόμα και σε ένα μεγαλύτερο αδερφάκι.

Το κοστούμι μπορεί να προσφέρει σε κάποιον την ασφάλεια πως μπορεί να καταφέρει όλα όσα στην καθημερινή ζωή δεν μπορεί. Εδώ θα ήταν ενδιαφέρον να αναφέρω πως μέσα από τα αποκριάτικα κοστούμια θα μπορούσαμε ακόμα να ανακαλύψουμε και την ιδέα που έχουν οι άλλοι για μας ή με την μας παρομοιάζουν ή ποια χαρακτηριστικά θα ήθελαν να έχουμε και δεν τα έχουμε. Για παράδειγμα πρόσφατα άκουσα ένα παιδί να ζητάει από τον μπαμπά του να ντυθεί Spiderman ενώ από την μητέρα του η Barbie γοργόνα. Άραγε στα μάτια αυτού του παιδιού πως φαντάζουν οι γονείς του; Όλα αυτά βέβαια δεν είναι απόλυτα, και μπορεί να λειτουργούν διαφορετικά για κάθε παιδί ή ενήλικα ανάλογα με το χαρακτήρα του, το περιβάλλον που έχει μεγαλώσει και τις εμπειρίες του.


Στους ενήλικες αντίστοιχα η στολή μπορεί να αντιπροσωπεύει μια μορφή  κρυφής επιθυμίας, ενός καταπιεσμένου και βασανιστικού φόβου ή ακόμα, μιας δημιουργικής εκτόνωσης από την καθημερινή καταπίεση των υποχρεώσεων.


Τα κοστούμια τρόμου μπορεί να φανερώνουν την προτίμηση κάποιου να διασκεδάζει με οτιδήποτε μακάβριο. Τα κοστούμια αθωότητας π.χ πριγκίπισσες αντιπροσωπεύουν μια «κρυμμένη» νοσταλγία για τη νιότη, τη χαμένη αθωότητα και την παιδική αφέλεια. Τα κοστούμια ζώων αντιπροσωπεύουν τα βασικά ένστικτα. Για παράδειγμα, το λιοντάρι συμβολίζει την εξουσία και την αυτοπεποίθηση, ο σκύλος την αφοσίωση και την πίστη. Επίσης μπορεί να αντιπροσωπεύουν κάποια από τα φανερά ή κρυμμένα χαρακτηριστικά της ταυτότητας κάποιου ή εκείνα τα χαρακτηριστικά που κανείς θαυμάζει και θα επιθυμούσε να έχει. Τα κοστούμια ηρώων και κόμικ φανερώνουν την ανάγκη των ανθρώπων να ξεφύγουν από την καθημερινή τους σοβαρότητα και συμβολίζουν κάτι το εκκεντρικό, ιδιότροπο, παιχνιδιάρικο και νεανικό. Τα κοστούμια του «κακού» παρουσιάζουν κάτι υποχθόνιο, σκοτεινό και δίνουν σε κάποιον τη δυνατότητα να εκφράσει τη σκοτεινή πλευρά του εαυτού του χωρίς ενοχές ή υποδεικνύει ένα σχετικό εσωτερικό άγχος σχετικά με θέματα που αφορούν στις διαπροσωπικές σχέσεις. Τα κοστούμια σεξουαλικού περιεχομένου αντιπροσωπεύουν τον αισθησιασμό, τον ερωτισμό και τη σεξουαλικότητα. Τέλος τα κοστούμια super – ηρώων μπορεί να υποδεικνύουν ότι διαθέτει κανείς ακόμα την επιθυμία και την έντονη διάθεση να σώσει τον κόσμο και να νικήσει το κακό, όπως όταν ήταν παιδί.


Μετά από όλα όσα είπαμε... εσείς τι θα ντυθείτε στα καρναβάλια; +entita matsinska

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Παρασκευή 24 Ιανουαρίου 2014

ANΘΡΩΠΙΝΑ ΒΙΩΜΑΤΑ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ ~ έφηβοι σε έξαρση

μαθήματα από καθημερινές ιστορίες ανθρώπων που άλλαξαν τις ζωές τους


Καλή σας μέρα και σήμερα αγαπητοί αναγνώστες. Το σημερινό θέμα που θα αγγίξουμε είναι αυτό της επικοινωνίας των γονιών με τα έφηβα παιδιά τους. Το έναυσμα για την σημερινή θεματολογία προέκυψε από την επίσκεψη της μητέρας ενός έφηβου κοριτσιού στο γραφείο μας με σκοπό την συμβουλευτική καθοδήγηση της σε σχέση με την κόρη της.

Η μητέρα αυτή νέα σε ηλικία ήρθε στην υπηρεσία φανερά προβληματισμένη και απελπισμένη θα έλεγα. «Έχω σοβαρό πρόβλημα με την κόρη μου, δεν μπορώ να την μαζέψω με τίποτα και πραγματικά δεν ξέρω τι να κάνω. Η υπομονή μου εξαντλήθηκε και έχω σηκώσει τα χέρια ψηλά».

Αυτά ήταν τα λόγια της μητέρας για να περιγράψει αυτό που της συμβαίνει. Φυσικά όμως για να την βοηθήσουμε έπρεπε να μάθουμε πολλά περισσότερα για την οικογενειακή και οικονομική της κατάσταση και φυσικά για την κόρη της η οποία φάνηκε να την έχει προβληματίσει αρκετά.

Μετά την λήψη του κοινωνικού ιστορικού που ακολούθησε τα αποτελέσματα ήταν τα εξής:


Η κόρη ετών 16 είναι ένα όμορφο και έφηβο κορίτσι το οποίο τον τελευταίο χρόνο δεν ασχολείται με τίποτα άλλο πέρα από την εμφάνιση της, της φίλες της και το αγόρι της το οποίο είναι μεγαλύτερο σε ηλικία κατά 4 χρόνια. Η Κ. (κόρη) δεν φαίνεται να ασχολείται καθόλου με το διάβασμα της και κάνει πολλές απουσίες από το σχολείο. Περνάει πάρα πολλές ώρες με το αγόρι της στο σπίτι του και δεν φαίνεται να την ενδιαφέρει να γυρίζει στο δικό της σπίτι. Όταν έρχεται στο σπίτι για να φάει, να κάνει μπάνιο ή για να αλλάξει ρούχα, έχει πάντοτε νεύρα και δεν σηκώνει κουβέντα σε οποιαδήποτε παρατήρηση που μπορεί να της κάνει η μητέρας της. Πολλές φορές θυμώνει τόσο που μπορεί να οδηγηθεί σε χειροδικία εναντίον της ή αρχίζει τις απειλές ότι θα φύγει από το σπίτι και δεν θα ξαναγυρίσει. Άλλες φορές δείχνει την ζήλια της απέναντι στην μητέρα της αν η δεύτερη βγει με φίλες. Παρόλο που η Κ. δείχνει αυτή την συμπεριφορά στο σπίτι έξω από αυτό είναι πολύ ευγενική και δεν προκαλεί το παραμικρό θέμα στο σχολείο ή στο σπίτι του αγοριού της. Αφού λοιπόν το γενικότερο κλίμα στο σπίτι είναι πολύ έντονο η μητέρα έχει οδηγηθεί στην απόφαση πως αν η κόρη της είναι ευτυχισμένη έξω από το σπίτι με το αγόρι της  ίσως να είναι καλό να μείνει μαζί του. Σας φαίνεται παράλογη λύση; 

Για να δούμε στην συνέχεια.  Όσον αφορά την οικογένεια της Κ. οι γονείς της έχουν χωρίσει όταν η ίδια ήταν 8 χρονών. Ο πατέρας μετακόμισε σε άλλη πόλη και δεν έχει επικοινωνία με τα παιδιά του. Πολύ σπάνια μιλάνε με την μητέρα στο τηλέφωνο και αυτό για οικονομικά ζητήματα κυρίως. Έχει έναν μικρότερο αδερφό με τον οποίο βέβαια δεν ασχολείται και ιδιαίτερα. Η επικοινωνία των γονιών της ακόμα και όταν ήταν μαζί δεν ήταν ιδιαίτερα έντονη. Σπανίως συμφωνούσαν να κάνουν πράγματα συνολικά σαν οικογένεια. Υπήρχε μια γενικότερη ελευθερία όλων των μελών της οικογένειας. Ο καθένας έκανε ότι του άρεσε και το «όχι» δεν ακουγόταν και πολύ. Τα οικονομικά της οικογένειας πλέον είναι άσχημα αφού η μητέρα δουλεύει εποχιακά και δεν περισσεύουν για οτιδήποτε άλλο πέρα από την διατροφή. Η μητέρα σαν άτομο είναι χαμηλών τόνων και αδυνατεί να επιβληθεί. Τονίζει την αρνητική συμπεριφορά του παιδιού της και επιρρίπτει ευθύνες. Αυτό βέβαια οδηγεί σε εντάσεις και τσακωμούς κάθε φορά και όχι στην λύση της γενικότερης αναστάτωσης..


Ποιο ήταν το λάθος στην οικογένεια αυτή, και πως όλες οι αλλαγές στην ζωή των μελών συνέβαλαν στον ξέσπασμα της Κ.;

Ο ρόλος των γονιών, δεν είναι εύκολος. Κανείς δεν έχει γεννηθεί γονιός και κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι γνωρίζει τα πάντα. Οι γονείς οφείλουν να απενοχοποιηθούν για να μπορέσουν να σταθούν στον έφηβο.


Ο έφηβος θέλει να ακουστεί, θέλει να μοιραστεί ανησυχίες και σκέψεις για το αύριο, αναζητά να απευθυνθεί σε άτομα με κύρος που θα του εμπνέουν εμπιστοσύνη και θα αποτελέσουν τα πρότυπά του, για το παρόν και το μέλλον. Ας είναι οι γονείς του αυτοί που θα τον ακούσουν. Οφείλουν να είναι αυτοί. Οφείλουν να είναι δίπλα του και να τον στηρίζουν. Όπως οφείλουν και οι ίδιοι, να φροντίσουν τον εαυτό τους, τη σχέση τους και τον σύντροφό τους για να μπορέσουν να φροντίσουν και τους γύρω τους. Μην απορρίψετε το παιδί σας ποτέ, απορρίψτε μονό τις πράξεις τους.


Οι γονείς, που συνδυάζουν την έκφραση της στοργής, την ενθάρρυνση της αυτονομίας και της αυτάρκειας του παιδιού και απαιτούν από το παιδί τους μία ώριμη και υπεύθυνη συμπεριφορά, βρίσκονται πιο κοντά στην επίτευξη της ολοκλήρωσης του ρόλου τους. Για αυτό κάθε προσπάθεια που κάνουν οι γονείς για μία ευτυχισμένη οικογενειακή ζωή από πολύ νωρίς είναι επιβεβλημένη γιατί από τη συμπεριφορά τους, δεν εξαρτάται μόνο το είδος των ενηλίκων που θα γίνουν τα παιδιά τους αλλά και το είδος των γονιών που θα έχει η επόμενη γενιά.

Τέλος σε περίπτωση που τα πράγματα δεν μπορούν να βελτιωθούν με οποιοδήποτε τρόπο υπάρχουν πάντα οι ανοιχτές γραμμές βοήθειας για γονείς με εφήβους και φυσικά αντίστοιχες δημόσιες υπηρεσίες σε όλη την Ελλάδα στις οποίες  μπορεί να απευθυνθεί ο καθένας και είναι δωρεάν. +entita matsinska

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου 2013

ANΘΡΩΠΙΝΑ ΒΙΩΜΑΤΑ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ ~ τα πιο γλυκά χριστούγεννα

μαθήματα από καθημερινές ιστορίες ανθρώπων που άλλαξαν τις ζωές τους


Καλή σας μέρα αγαπητοί αναγνώστες. Εύχομαι σε όλους σας Χρόνια πολλά με υγεία, αγάπη, όνειρα, ελπίδες, τύχη και οτιδήποτε άλλο θα ζεστάνει την καρδιά σας. Στο σημερινό θέμα θέλησα να μην ξεφύγω από το Χριστουγεννιάτικο πνεύμα που μας έχει συνεπάρει και να μοιραστώ μαζί σας μια ιστορία Χριστουγέννων που με έκανε να νιώσω πως όλοι μας αξίζουμε να έχουμε τα πιο γλυκά Χριστούγεννα.

Ήταν ένας μήνας πριν από τα Χριστούγεννα και εκείνη την εποχή στο γραφείο μας δεχόμασταν ζευγάρια τα οποία ήθελαν να υιοθετήσουν ένα μωράκι. Το μωρό αυτό έψαχνε παντοτινή οικογένεια αφού η δική του δεν μπορούσε να το κρατήσει για πολύ ειδικούς και σοβαρούς λόγους. Τα ζευγάρια που προσήλθαν πολλά αλλά δυστυχώς μόνο ένα ζευγάρι θα είναι αυτό το οποίο θα μπορούσε να φτάσει στην ολοκλήρωση της υιοθεσίας. Οι μέρες περνούσαν και ο χρόνος μας πίεζε ώστε να βρεθεί η κατάλληλη οικογένεια για το συγκεκριμένο μωρό που όπως όλα τα παιδάκια είχε τις ιδιαιτερότητες του τις οποίες βέβαια το ζευγάρι έπρεπε να αποδεχθεί και να ανοίξει την καρδιά του.

Μια ημέρα λοιπόν χτυπάει η πόρτα και μπαίνει μέσα ένα ζευγάρι το οποίο με την πρώτη ματιά μίλησε στην καρδιά μας. Η ζεστασιά τους, η ωριμότητά τους, η ευγένεια τους, η αγάπη τους και όλα τα απαραίτητα στοιχεία που θα συντελούσαν στο να είναι αυτό το τυχερό ζευγάρι ήταν επιτέλους μπροστά μας. Η διαδικασία που είχαν μπροστά τους χρονοβόρα και τα δικαιολογητικά πάρα πολλά αλλά τίποτα δεν τους έκανε να χάσουν το κουράγιο και την δύναμή τους. Ο χρόνος κύλισε γρήγορα, τα δικαιολογητικά μαζεύτηκαν, οι συνεντεύξεις πραγματοποιήθηκαν και όλα πλέον έδειχναν πως αυτά τα δυο άτομα που είχαμε μπροστά μας σύντομα θα επέκτειναν την αγάπη τους σε ακόμα ένα μέλος. Έμενε μόνο μια λεπτομέρεια... η γνωριμία τους!

Θυμάμαι ακόμα και ανατριχιάζω.. τα Χριστούγεννα είχαν σχεδόν φτάσει. Στεκόμασταν και οι τρεις έξω από την αίθουσα νεογνών ντυμένοι με την πράσινη στολή μας, με σκουφάκια στα μαλλιά και στα πόδια για λόγους υγιεινής. Η αγωνία μεγάλη.. το ζευγάρι μας στεκόταν ακριβώς μπροστά στην γυάλινη πόρτα έτοιμοι να μπουν μέσα ακούγοντας το «περάστε» της νοσοκόμας. Κρατιόντουσαν χέρι-χέρι με δάκρυα στα μάτια και κάθε φορά που άνοιγε η πόρτα έσφιγγε ο ένας το χέρι του αλλουνού. Στο άλλο χέρι κρατούσαν το πρώτο δωράκι του παιδιού τους.. ένα βελούδινο αρκουδάκι για να του κρατάει συντροφιά μέχρι να το πάρουν στο παντοτινό του σπίτι. Ξαφνικά η πόρτα ανοίγει και η νοσοκόμα μας καλεί μέσα κατευθύνοντάς μας στην κούνια του μωρού. Πρώτος ο σύζυγος με την σύζυγο και μετά εγώ. Έτρεμαν και κοίταζαν ο ένας τον άλλο. Σιγά σιγά πλησίασαν την κούνια που κοιμόταν το μωρό χωρίς να αφήσουν τα χέρια τους. Το προσωπάκι του παιδιού ήταν σκεπασμένο με το κουβερτάκι του. Διστακτικός ο πατέρας έπιασε το κουβερτάκι και το κατέβασε σιγά σιγά για να αντικρίσει το παιδί του.

Το χέρι του έτρεμε τόσο πολύ που δεν ξέρω αν του είχε ξανασυμβεί τόσο έντονα. Ο μικρούλης  άνοιξε τα μάτια και τους κοίταξε. Και τότε ήταν που όλοι λύγισαν. Το ζευγάρι δεν μπορούσε να συγκρατήσει τα δάκρυά του. Όλα όσα λαχταρούσαν τόσα χρόνια ήταν εκεί και τους κοιτούσε. Ο πατέρας έπιασε το χεράκι του μωρού και η μητέρα ψιθύρισε: ναι αυτό είναι το παιδί μας. Πάντα αυτό το παιδί περιμέναμε. Όλο το προσωπικό που ήταν τριγύρω μας άρχισε να κλαίει και μαζί με αυτούς και εγώ. Δεν μπόρεσα να συγκρατηθώ μπροστά σε αυτή την τόσο έντονη εικόνα. Αυτό που ακολούθησε ήταν μαγικό. Ο μπαμπάς δεν άφηνε το μωράκι από την αγκαλιά του αλλά και το μωρό δεν σταμάτησε να τους χαμογελάει. Το δέσιμο είχε γίνει. Ήταν σίγουρα το πιο όμορφο Χριστουγεννιάτικο δώρο που είχαν πάρει ποτέ. Αλλά και για εμένα ήταν η πιο όμορφη εμπειρία μέχρι αυτή την στιγμή στην ζωή μου.

Ελπίζω να κατάφερα να σας παρασύρω στην δική μου εμπειρία. Όλοι αξίζουν να έχουν οικογένεια όπως και αν είναι αυτή. Εκτιμήστε την! Να έχετε όλοι ένα ευτυχισμένο νέο έτος. +entita matsinska


σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Παρασκευή 22 Νοεμβρίου 2013

ANΘΡΩΠΙΝΑ ΒΙΩΜΑΤΑ ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ ~ εφηβική εγκυμοσύνη

μαθήματα από καθημερινές ιστορίες ανθρώπων που άλλαξαν τις ζωές τους


Καλή σας μέρα και σήμερα αγαπητοί αναγνώστες. Σήμερα θα αγγίξουμε ένα πολύ ιδιαίτερο, σημαντικό και σοβαρό θέμα. Επέλεξα να ασχοληθούμε αυτόν τον μήνα με την εφηβική εγκυμοσύνη και τον τρόπο που μπορεί να επηρεάσει τον ίδιο τον έφηβο αλλά και το περιβάλλον του.
Η εφηβεία είναι μια περίοδος κατά την οποία οι νέοι βιώνουν πολλές αλλαγές όπως σωματικές, συναισθηματικές, ψυχολογικές αλλά και κοινωνικές. Βιώνουν το πρώτο καρδιοχτύπι για το αντίθετο φύλλο και συνήθως από την ηλικία των 13 ετών ήδη έχουν βιώσει την ερωτική πράξη. Η ερωτική πράξη δεν είναι όμως κάτι το απλό για τους εφήβους. Υπάρχουν κίνδυνοι που ο κάθε νέος θα πρέπει να γνωρίζει προτού ξεκινήσει την ενεργή ερωτική ζωή. Πέρα από τους κινδύνους των σεξουαλικά μεταδιδόμενων νοσημάτων υπάρχει και ο κίνδυνος της εγκυμοσύνης. Οι στατιστικές μελέτες δείχνουν ότι περίπου 1 στις 10 έφηβες, στις αναπτυγμένες χώρες, θα έχει μια τουλάχιστον απρογραμμάτιστη εγκυμοσύνη.

Ο κάθε γονέας θέλει το παιδί του να τελειώσει το σχολείο, να σπουδάσει και αργότερα όταν βρει τον κατάλληλο άνθρωπο να κάνει οικογένεια. Τα πράγματα όμως δεν έρχονται πάντα έτσι όπως εμείς τα θέλουμε. Και τότε τι γίνεται; Χάθηκε ο κόσμος;

Όχι δεν χάθηκε, αλλά προτού φτάσουμε στο σημείο του να σκεφτούμε πως θα αντιμετωπίσουμε μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη του παιδιού μας θα πρέπει πρώτα να έχουμε φροντίσει από πριν να το προστατέψουμε. Πάνω από όλα πολύ σημαντικό ρόλο έχει να είμαστε κοντά με το παιδί μας. Να έχουμε καλλιεργήσει από πολύ νωρίς σχέση εμπιστοσύνης μαζί του. Να μην φοβάται να μας πει οτιδήποτε βιώνει όποτε και αν το βιώνει. Να γνωρίζει πως πάντα θα έχει δίπλα του την οικογένειά του η οποία θα είναι εκεί όταν την χρειάζεται. Όταν το παιδί μας πλησιάζει την εφηβεία ας το ενημερώσουμε για όλα όσα θα περάσει και θα βιώσει για πρώτη φορά. Μην περιμένετε να μπει στην εφηβεία για να μάθει αυτά που θα πρέπει να γνωρίζει. Στην εφηβεία η νέοι είναι λίγο έως πολύ αντιδραστικοί και δεν είναι πάντα εύκολο να μιλήσεις ήρεμα και να δώσεις να καταλάβουν όσα θες.  Ας του μιλήσουμε για το πρώτο καρδιοχτύπι με παραδείγματα από δικά μας βιώματα για να αισθανθεί ότι το καταλαβαίνουμε. Ας του μιλήσουμε για την ερωτική πράξη και φυσικά για αυτά που θα πρέπει να προσέχει όταν έρθει και η δική του στιγμή. Πόσο σημαντικό είναι να λαμβάνει προφύλαξη κάθε φορά και για ποιο λόγο. Για τις ασθένειες που υπάρχουν, για τα προβλήματα που μπορεί να δημιουργηθούν και φυσικά για μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη η οποία θα δυσκολέψει και θα αλλάξει πολύ την μέχρι τότε ζωή τους. Ας του εξηγήσουμε πως στην ζωή πρέπει να αναλαμβάνουμε τις ευθύνες μας και οποιοδήποτε «λάθος» θα έχει και συνέπειες.

Τι γίνεται όταν παρά την ενημέρωση του παιδιού μας προκύπτει μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη;
  
Τη στιγμή που μια έφηβη κοπέλα ή ένα έφηβο αγόρι καλείται να αντιμετωπίσει μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη δεν θα πρέπει να είναι μόνο-η! Ο ρόλος των γονιών έχει καθοριστική σημασία γι’αυτό οι ίδιοι χρειάζεται να είναι ψύχραιμοι, υποστηρικτικοί, να αποδεχθούν την κατάσταση, να συμμετέχουν ενεργά στο πρόβλημα και να επισκεφθούν έναν γυναικολόγο. Εκδηλώσεις θυμού και επιθετικότητας προς την έφηβη κοπέλα που ήδη βιώνει τα δικά της αρνητικά συναισθήματα είναι τουλάχιστον περιττά! Ας μην ξεχνάμε ότι η κατάλληλη παρέμβαση σε ένα τόσο σοβαρό θέμα κατά τη διάρκεια μιας τόσο τρυφερής ηλικίας όπως η εφηβεία θα καθορίσει σημαντικά την μετέπειτα σεξουαλική και ψυχολογική υγεία του ατόμου. Με την στήριξη της οικογένειας ο-η έφηβη-ος μπορούν να αντιμετωπίσουν τον ερχομό ενός παιδιού με την βοήθεια όλης της οικογένειας. Δεν χάνονται τα όνειρα και τίποτα δεν τελειώνει με τον ερχομό ενός παιδιού. Μπορεί να γίνονται όλα δυσκολότερα ή να καθυστερούν λίγο αλλά δεν τελειώνουν. Η εύκολη λύση της έκτρωσης δεν είναι ότι καλύτερο εκτός και αν θα γίνει για λόγους υγείας του εφήβου. Πρόσφατα είδα μια συνέντευξη στην εκπομπή «Μίλα» της 17 χρονης Στέλλας η οποία έφερε στον κόσμο ένα κοριτσάκι στα 16 της. Η υποστήριξη που είχε από την οικογένειά της ήταν απίστευτα συγκινητική και μάθημα για όλους. Είναι αριστούχα στο σχολείο και θέλει να γίνει παιδίατρος. Παρακάτω μπορείτε να δείτε την συνέντευξη η οποία ξεκινάει στο 16ο λεπτό.


Και μην ξεχνάτε: Θυμήσου τα δικά σου και συγχώρα τα παιδιά σου.. +entita matsinska



σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Παρασκευή 25 Οκτωβρίου 2013

ANΘΡΩΠΙΝΑ ΒΙΩΜΑΤΑ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ ~ μαμά φοβάμαι, δεν θέλω να πάω σχολείο

μαθήματα από καθημερινές ιστορίες ανθρώπων που άλλαξαν τις ζωές τους


Γειά σας και πάλι αγαπητοί αναγνώστες. Το σημερινό θέμα με το οποίο θα ασχοληθούμε αφορά τους μικρούς μας φίλους, τα παιδιά και τα προβλήματα που μπορεί να αντιμετωπίσουν στον δεύτερο θεσμό κοινωνικοποίησης που δεν είναι άλλο από το σχολείο.


Πολλές φορές έχω ακούσει τους γονείς να λένε πως κάποιοι μαθητές  «πειράζουν» τα παιδιά τους στο σχολείο ή πως κάποιο παιδάκι σχολίασε το δικό τους με άσχημο τρόπο πληγώνοντας το. Αυτές είναι οι πιο ήπιες μορφές «πειράγματος». Τα πράγματα γίνονται πιο δύσκολα και χειρότερα όταν το παιδί γυρίσει από το σχολείο με μώλωπες, με σπασμένα τα γυαλιά του, με σκισμένα ρούχα, με εκδορές ή με οποιονδήποτε άλλο τρόπο πληγωμένα. Φυσικά μιλάμε για το φαινόμενο της ενδοσχολικής βίας.

Πως όμως θα καταλάβουμε αν το παιδί μας αντιμετωπίζει φαινόμενα ενδοσχολικής βίας αν δεν μας το πει το ίδιο;

Τα πρώτα σημάδια κακοποίησης παρουσιάζονται όταν το παιδί γυρίζει συχνά στο σπίτι με εκδορές (γδαρσίματα) μελανιές, χτυπήματα στο κεφάλι, στα πόδια και τα χέρια, τα οποία τις περισσότερες φορές τα κρύβει για να μην αναγκαστεί να δώσει εξηγήσεις  στην οικογένειά του. Φυσικά όλα τα παιδιά χτυπούν πάνω στο παιχνίδι, όμως η συχνότητα που τα εντοπίζουμε μπορούν να μας βάλλουν σκέψεις, όταν ειδικά συνδυάζονται και με περίεργες και ασυνήθιστες συμπεριφορές. Παιδιά που δέχονται βία στο σχολείο συνήθως παρουσιάζουν διαταραχές στην συμπεριφορά τους, κλείνονται στον εαυτό τους ή αντίθετα έχουν έντονες αντιδράσεις και επιθετική συμπεριφορά. Αυτές οι έντονες ψυχολογικές του μεταπτώσεις οφείλονται στο ότι το παιδί συνήθως ντρέπεται γι’αυτό που του συμβαίνει και παράλληλα φοβάται να το αντιμετωπίσει μόνο του. Επίσης πολλές φορές μπορεί να είναι ενοχικό και να θεωρεί ότι ευθύνεται το ίδιο για ότι συμβαίνει. Αυτό οφείλεται στο ότι έχει μάθει να επιπλήττεται και να τιμωρείται μόνο όταν κάνει κάτι λάθος. Η απότομη πτώση της επίδοσής του στα μαθήματα, η έλλειψη όρεξης και η άρνηση του να πάει το πρωί στο σχολείο είναι κάποια από τα σημάδια που θα πρέπει να μας προβληματίσουν. Πάρα πολλοί μαθητές σε όλο τον κόσμο δέχονται επιθέσεις εκφοβισμού και βίας στο σχολείο. Το γεγονός, όμως, αυτό δεν σημαίνει ότι έχουν κάνει κάτι λανθασμένο που να δικαιολογεί την εκδήλωση τέτοιου είδους συμπεριφορών εναντίον τους.  Πολλές φορές στόχος γίνεται το "διαφορετικό", το οποίο μπορεί να αφορά σε οποιοδήποτε ανθρώπινο γνώρισμα, είτε εξωτερικό είτε εσωτερικό. Για παράδειγμα το χρώμα του δέρματος, η εθνικότητα, το φύλο, το βάρος, η σχολική επίδοση, η κοινωνική συστολή. Με την έννοια αυτή ο καθένας μπορεί να γίνει στόχος εκφοβιστικών και βίαιων συμπεριφορών σε κάποια φάση της ζωής του και συνεπώς το συγκεκριμένο φαινόμενο μας αφορά όλους.


Πως μπορώ να προφυλάξω το παιδί μου από τα χειρότερα;

Ο έγκαιρος εντοπισμός του προβλήματος σίγουρα αποτελεί και το μεγαλύτερο μέρος της λύσης του. Από τη στιγμή που ο γονέας παρατηρήσει τα πρώτα σημάδια, δηλαδή σημάδια στο σώμα του παιδιού αρκετά συχνά σε συνδυασμό με έντονες αλλαγές στη συμπεριφορά του, θα πρέπει να πλησιάσει το παιδί με ψυχραιμία και να συζητήσει μαζί του για το πως πέρασε την ημέρα του στο σχολείο. Συχνά τα παιδιά που δέχονται βία ντρέπονται να εκμυστηρευθούν το πρόβλημά τους γιατί φοβούνται πως ευθύνονται αυτά για το κακό αυτό και ότι θα δεχθούν την επίπληξη του γονέα. Οι γονείς λοιπόν εξοπλισμένοι με μεγάλη υπομονή και αγάπη πρέπει να προσπαθήσουν να κερδίσουν την εμπιστοσύνη του παιδιού τους. Σημαντική είναι η συνεργασία με το σχολείο για να πληροφορηθείτε για την έκταση και τη σοβαρότητα του περιστατικού καθώς και για τους τρόπους αντιμετώπισής του. Να του εξηγήσετε ότι το να μιλήσει στους ενήλικες για περιστατικά βίας και εκφοβισμού δεν αποτελεί «κάρφωμα». Ακούστε προσεκτικά τι έχει να σας πει το παιδί σας για τα συναισθήματά του και για τις ανάγκες του. Παρακολουθείστε την εξέλιξη της κατάστασης αλλά και την υγεία του παιδιού σας. Αν το παιδί σας παραπονιέται για μεγάλο χρονικό διάστημα ότι έχει σωματικούς πόνους, αν παρατηρείτε ότι έχει δυσκολίες στον ύπνο ή αν αρνείται επίμονα να πάει στο σχολείο, επισκεφτείτε έναν ειδικό ψυχικής υγείας για παιδιά. +entita matsinska 


σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Παρασκευή 27 Σεπτεμβρίου 2013

ANΘΡΩΠΙΝΑ ΒΙΩΜΑΤΑ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ ~ διαταραχές ύπνου

μαθήματα από καθημερινές ιστορίες ανθρώπων που άλλαξαν τις ζωές τους


Γεια σας και σήμερα αγαπητοί αναγνώστες. Το σημερινό θέμα με το οποίο θα ασχοληθούμε το έχουμε λίγο πολύ βιώσει όλοι μας και αφορά τις διαταραχές ύπνου. Ποιες είναι όμως οι διαταραχές ύπνου; Τα παρακάτω παραδείγματα αναφέρουν τις διαταραχές έτσι όπως θα τις έλεγε ο απλός καθημερινός κόσμος.

«Δεν μπορώ να αποκοιμηθώ με τίποτα, στριφογυρίζω συνεχώς και δε με πιάνει ο ύπνος ότι και να κάνω.»

«Είμαι πολύ ανήσυχος κατά την διάρκεια της νύχτας, ξυπνάω και δεν μπορώ να αποκοιμηθώ ξανά.»

«Ποτέ δεν αισθάνομαι χορτάτος από τον ύπνο μου.»

«Ξυπνάω πάντα νωρίτερα από το ξυπνητήρι μου και απλά χάνω την ώρα μου προσπαθώντας να αποκοιμηθώ ξανά»

Οι διαταραχές ύπνου από την επιστημονική τους ματιά χωρίζονται σε:

  • ροχαλητό και άπνοια,
  • υπνηλία κατά την διάρκεια της μέρας,
  • υπνοβασία - παραμιλητό,
  • αϋπνία,
  • βίαιη συμπεριφορά στον ύπνο.


Ο ύπνος δεν αποτελεί ένα είδος πολυτελείας αλλά μια επιτακτική ανάγκη για τον οργανισμό του ανθρώπου. Όταν κοιμόμαστε, το σώμα μας και το μυαλό μας ξαναγεννιούνται. Δυστυχώς όμως, αν και απαραίτητος, δεν είναι για όλους μας μια τόσο εύκολη υπόθεση. Οι διαταραχές του ύπνου και η αϋπνία τείνουν να γίνουν ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα του σύγχρονου ανθρώπου. Οι άνθρωποι διαφέρουν στην ανάγκη τους για ύπνο. Η πιο κοινή άποψη είναι ότι χρειαζόμαστε όλοι 7 με 8 ώρες ύπνου κάθε βράδυ αν και ο ύπνος στους μεγαλύτερης ηλικίας ανθρώπους έχει την τάση να είναι συντομότερος, πιο ανήσυχος, διακόπτεται πιο εύκολα αλλά παραμένει εξίσου αναζωογονητικός. Οι διαταραχές ύπνου εμφανίζονται σε κάποιο από τα στάδια του ύπνου. Τα στάδια αυτά είναι τα εξής:

  • στάδιο 1 REM: ελαφρά υπνηλία (Γλάρωμα),
  • στάδιο 2: ύπνος,
  • στάδιο 3: βαθύτερος ύπνος,
  • στάδιο 4: βαθύς ύπνος.
Τι μπορεί να προκαλέσει προβλήματα στον ύπνο;
Α) Ψυχολογικοί παράγοντες στους οποίους αναφέρονται στρεσογόννες καταστάσεις, όπως μια εξέταση, δυσκολίες στις σχέσεις συχνά προκαλούν διαταραχές ύπνου. Ακόμα και σκέψεις οι οποίες δεν αφορούν τον ύπνο, όπως μελλοντικά σχέδια, “brainstorming”, ή η αναπόληση των γεγονότων της ημέρας που πέρασε είναι παράγοντες οι οποίοι μπορούν να παίξουν σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη της αϋπνίας.

Β) Ψυχοπαθολογία όπως η ύπαρξη δυσθυμίας, ή αγχωδών διαταραχών.

Γ) Κακές συνθήκες ύπνου. Παραδείγματα αποτελούν οι μικρής διάρκειας ύπνοι κατά τη διάρκεια της ημέρας, οι υπερβολικές ώρες στο κρεβάτι, ακανόνιστο ωράριο ύπνου.

Δ) Ηλικία. Όπως αναφέραμε και παραπάνω στους μεγαλύτερους ενήλικες παρουσιάζονται πιο συχνά προβλήματα με τον ύπνο, παρά στις μικρότερες ηλικίες (οι ηλικωμένοι καταναλώνουν πολλά υπνωτικά ,4 φορές περισσότερα από τους μεσήλικες).

Ε) Ιατρικοί λόγοι όπως έντονοι πόνοι λόγω ασθενείας.

Ζ) Ορισμένα φάρμακα.

Στις περισσότερες περιπτώσεις υπάρχουν κάποια βήματα τα οποία θα μπορούσαν να βοηθήσουν. Αν βέβαια οι διαταραχές ύπνου γίνονται πολύ κουραστικές και επηρεάζουν και άλλους τομείς της καθημερινότητας όπως εργασία κτλπ τότε καλή θα ήταν μια επίσκεψη στο κέντρο μελέτης ύπνου.

Συμβουλές βελτίωσης διαταραχών ύπνου:
∆ιαχωρίστε τις υπόλοιπες δραστηριότητές σας από το χώρο της κρεβατοκάµαρας. Η κρεβατοκάµαρα πρέπει να προορίζεται µόνο για ύπνο και σεξ. Φροντίστε ο χώρος την ώρα που πέφτετε για ύπνο να είναι ήσυχος και σκοτεινός, χωρίς κρύο ή ζέστη. Μην καταπιάνεστε µε δραστηριότητες που διεγείρουν τον εγκέφαλο πριν κοιµηθείτε, π.χ. χρήση υπολογιστή. Κάντε εντατικά γυμναστική αλλά όχι πριν από τον ύπνο. Να ελέγξετε αν κάποιο από τα φάρμακα που παίρνετε είναι υπεύθυνο για τις διαταραχές ύπνου σας. Μην καπνίζετε λίγο πριν πάτε για ύπνο. Αν σας ενοχλεί το φως αλλά και για καλύτερη παραγωγή µελατονίνης, χρησιµοποιήστε µια µάσκα ύπνου. Προσπαθήστε να µην σκέφτεστε την ώρα που πέφτετε στο κρεβάτι όλα όσα σας αγχώνουν. ∆εσµευτείτε να ασχοληθείτε µε αυτά το επόµενο πρωί. Αν όταν πέφτετε στο κρεβάτι δεν σας πιάσει ο ύπνος στα επόµενα 30 λεπτά, σηκωθείτε. Μόλις νυστάξετε, επιστρέψτε στο κρεβάτι. Μία ώρα πριν κοιµηθείτε κάντε ένα χλιαρό προς ζεστό µπάνιο (όταν πέφτει η θερµοκρασία του σώµατος, ο ύπνος έρχεται πιο εύκολα). Φροντίστε να κοιµάστε και να ξυπνάτε την ίδια ώρα.

Αυτά από μένα σήμερα και εύχομαι σε όλους σας όνειρα γλυκά!! +entita matsinska 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Παρασκευή 23 Αυγούστου 2013

ANΘΡΩΠΙΝΑ ΒΙΩΜΑΤΑ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ~ πατέρες σε απόγνωση!

μαθήματα από καθημερινές ιστορίες ανθρώπων που άλλαξαν τις ζωές τους

Γεια σας και σήμερα αγαπητοί αναγνώστες. Το σημερινό άρθρο βασίζεται σε μια πραγματική ιστορία που με έχει προβληματίσει τον τελευταίο καιρό. Εδώ και έναν μήνα συνεργάζομαι με μια οικογένεια η οποία αποτελείται από την μητέρα, τον πατέρα και μια επτάχρονη κόρη. Οι δυο γονείς έχουν χωρίσει από τότε που η μικρή ήταν ενός έτους, αλλά οι μεταξύ τους σχέσεις ήταν και προσπαθούν να είναι καλές μέχρι και σήμερα. Η μητέρα είναι φιλόλογος και ο πατέρας τουριστικός πράκτορας που εργάζεται κατεξοχήν από το σπίτι.

Οι ώρες που περνά ο πατέρας με την μικρή είναι μεν αρκετές μέσα στην εβδομάδα αλλά όχι ποιοτικώς επαρκείς. Και τι εννοώ με αυτό. Η μικρή ναι μεν βρίσκεται με τον μπαμπά καθημερινά κατά τους σχολικούς μήνες για τουλάχιστον έξι ώρες την ημέρα επί πέντε φορές την εβδομάδα (κατά τις ώρες που η μητέρα εργάζεται σε φροντιστήριο) αλλά λόγω της φύσεως της δουλειάς του (εργασία μέσω internet) οι ώρες που αφιερώνει πραγματικά στην μικρή είναι ελάχιστες έως μηδαμινές. Δεν υπάρχει χρόνος για διαπροσωπική επαφή με την μικρή, για παιχνίδι μαζί της, για το διάβασμά της και οτιδήποτε άλλο απαιτεί ένα επτάχρονο παιδί.

Το αποτέλεσμα είναι ότι πλέον στα εφτά της χρόνια η μικρή δεν έχει την διάθεση να περνά χρόνο με τον μπαμπά της, ούτε καν τα Σαββατοκύριακα  και ο ίδιος ο πατέρας αισθάνεται την απόρριψη της μοναχοκόρης του. Φοβάται πως πλέον είναι πολύ αργά για να πλησιάσει το παιδί του και αισθάνεται πως απέτυχε στον ρόλο του πατέρα.
 
Αυτό είναι απλό παράδειγμα από τα πολλά που υπάρχουν καθημερινά γύρω μας. Οι ανάγκες για επιβίωση στις μέρες μας είναι μεγάλες και οι ώρες που καλούμαστε να αφιερώσουμε στην εργασία μας είναι πολλές. Τι γίνεται όμως όταν έχουμε οικογένεια και παιδιά που μας έχουν ανάγκη και από την άλλη έχουμε μια εργασία που απαιτεί με την σειρά της τον πολύτιμο χρόνο μας; Υπάρχει τρόπος να βρούμε την χρυσή τομή;
Για όλα υπάρχει η λύση. Ο δεσμός του μικρού παιδιού με τον πατέρα είναι απαραίτητος για την ομαλή ψυχική του ανάπτυξη, καθώς η μητέρα δεν μπορεί να αναπληρώνει τα πάντα. Η αλήθεια είναι πως το βρέφος και η επιβίωσή του κατά το πρώτο έτος είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με την πλήρη και αποκλειστική φροντίδα που λαμβάνει από τη μητέρα του. Από το δεύτερο έτος αρχίζει και εισχωρεί ο πατέρας στη ζωή του παιδιού. Μπορεί και συμπληρώνει τις ελλείψεις ή τις πιέσεις της μητέρας, δίνοντας π.χ. περισσότερο χρόνο για παιχνίδι, ενώ παράλληλα εκείνος αρχίζει σταδιακά και λειτουργεί ως πρότυπο. Το παιδί αντιγράφει από εκείνον τα χαρακτηριστικά αυτά της προσωπικότητάς του (π.χ. σεβασμός, υπομονή), τα οποία αναπαράγει σταδιακά το ίδιο ως κομμάτια της συμπεριφοράς του ή κινητοποιείται για να τα συναντήσει αργότερα στις σχέσεις του με τους άλλους ανθρώπους ως επιθυμητές αρετές.

Ο μπαμπάς είναι ο πρώτος άντρας στη ζωή μιας γυναίκας, και βέβαια το πρόσωπο που θα καθορίσει τη σχέση της με το άλλο φύλο. Η σχέση που αναπτύσσει το παιδί με τον πατέρα είναι τελείως διαφορετική από της μητέρας, που σημαίνει πως η συμμετοχή και η εμπλοκή του συμβάλλουν στην ανάπτυξη διαφορετικών ικανοτήτων, ιδιαίτερα στο τομέα των κοινωνικών σχέσεων. Έρευνες έχουν δείξει πως τα μωρά που έχουν έντονη την παρουσία του πατέρα τείνουν να είναι πιο κοινωνικά και χαλαρά με την συναναστροφή αγνώστων από ότι τα μωρά που η παρουσία του πατέρα είναι πιο περιορισμένη.

Το να είσαι μπαμπάς δεν είναι ένας αυτονόητος ρόλος. Τον μαθαίνεις! Ο πατέρας οφείλει να παρέχει ένα είδος αποκλειστικότητας στο παιδί, π.χ. να κουβεντιάζουν, να παίζουν, να του μαθαίνει τον κόσμο, και όχι να λειτουργεί παθητικά ως μία δεύτερη μαμά. Ας είναι λίγος ο χρόνος που έχει να διαθέσει ο μπαμπάς αλλά γεμάτος! Είναι πολύ σημαντικό οι μπαμπάδες να επιλέγουν παιχνίδια με τα παιδιά τους που δεν μοιάζουν με αυτά που παίζουν με την μητέρα. Επίσης σημαντικό είναι να αφήνουν χώρο για προσωπική έκφραση και ανάπτυξη της δημιουργικότητας των παιδιών τους. Έτσι, τα παιδιά γίνονται πιο δημοφιλή και κοινωνικά. Η καλή επικοινωνία μαζί τους εδραιώνει μια καλή βάση για επικοινωνία και στο μέλλον. Το πραγματικό ενδιαφέρον για το σχολείο τους, τα μαθήματά τους, τους φίλους τους και κάθε τι που περιβάλλει τον κόσμο του παιδιού καθημερινά γίνεται σύμμαχος των πατεράδων για να ανακαλύψουν στοιχεία, ικανότητες και ιδιαιτερότητες που δεν γνώριζαν πριν για τα παιδιά τους. Η αμέριστη αγάπη και ο ποιοτικός χρόνος με τα παιδιά είναι το κλειδί για να μια καλή και δεμένη σχέση μαζί τους. +entita matsinska 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Τρίτη 30 Ιουλίου 2013

ANΘΡΩΠΙΝΑ ΒΙΩΜΑΤΑ ΙΟΥΛΙΟΥ ~ άνδρες θύματα ενδοοικογενειακής βίας

μαθήματα από καθημερινές ιστορίες ανθρώπων που άλλαξαν τις ζωές τους

Γεια σας και σήμερα αγαπητοί αναγνώστες!

Το σημερινό άρθρο μας αφορά όλους και ειδικά το ανδρικό φύλλο. Θα έλεγα ότι είναι ένα θέμα πολύ ενδιαφέρον καθώς έρχεται να ανατρέψει όλα όσα λανθασμένα πιστεύαμε μέχρι σήμερα. Και τι εννοώ με αυτό!

Μέχρι πρόσφατα πιστεύαμε πως το πιο αδύναμο φύλλο και αυτό που χρίζει βοήθειας και προστασίας από περιπτώσεις ενδοοικογενειακής βίας και σωματικής κακοποίησης είναι η γυναίκα. Αυτό φάνηκε από τα περιστατικά βίας που έχουν ακουστεί κατά καιρούς, από την πληθώρα καταφυγίων προστασίας κακοποιημένων γυναικών, από τις  συνεχείς ενημερώσεις των γυναικών για την αποφυγή τέτοιων καταστάσεων, από τις εθνικές γραμμές τηλεφωνικής βοήθειας γυναικών που βρίσκονται σε κίνδυνο κτλ. 

Πρόσφατες έρευνες λοιπόν έρχονται να ανατρέψουν αυτά τα δεδομένα με το φαινόμενο της κακοποίησης ανδρών εκ μέρους των γυναικών-συντρόφων τους. Εντυπωσιακά αποτελέσματα που αιφνιδίασαν τους ειδικούς προέκυψαν από την έρευνα DOVE (Domestic Violence in Europe) ως προς το φύλο των θυμάτων. Από την έρευνα προέκυψε πως η Ελλάδα κατέχει την πρώτη θέση στα κρούσματα ενδοοικογενειακής βίας και το σημαντικότερο είναι πως το μεγαλύτερο ποσοστό των θυμάτων σωματικής, ψυχολογικής, ηθικής ακόμα και σεξουαλικής βίας είναι οι άντρες. Παρομοίως έρευνα που έγινε στο ΤΕΙ Κρήτης σε δείγμα 1.112 δεσμευμένων ενηλίκων από 18 έως 65 ετών, κατέδειξε ότι το 80% περίπου των γυναικών εξασκεί ψυχολογική πίεση στο σύντροφό τους. Το 1994 στις ΗΠΑ 167 χιλιάδες άνδρες κατήγγειλαν ότι είχαν δεχτεί σωματική βία από τις συντρόφους τους και πολύ περισσότεροι παραδέχτηκαν ότι έχουν βιώσει παρόμοια περιστατικά, αλλά δεν το ανέφεραν πουθενά, για να μην γελοιοποιηθούν. Ένα ακόμη πολύ σημαντικό εύρημα είναι ότι η ψυχολογική κακοποίηση του άνδρα πολλές φορές δεν ασκείται αποκλειστικά από τη σύζυγο αλλά και από άλλα μέλη της οικογένειάς της.



Οι τρόποι ανδρικής κακοποίησης ποικίλλουν. Υπάρχουν γυναίκες που εκφράζουν στον σύντροφό τους γκρίνιες και παράπονα (π.χ. για τα οικονομικά), τον υποχρεώνουν να τους λέει ό,τι θέλουν να ακούσουν, του εκφράζουν υπερβολική έλλειψη εμπιστοσύνης (π.χ. καχυποψία, δυσπιστία), του στερούν την προσωπική ζωή-ελευθερία («δεν έχεις να πας πουθενά χωρίς εμένα»), σπάνε διάφορα αντικείμενα στο σπίτι, πετούν αντικείμενα με στόχο να τραυματίσουν τον άνδρα τους, ρίχνουν κλωτσιές, δίνουν μπουνιές, δαγκώνουν, γδέρνουν ενώ σε ακραίες περιπτώσεις υπάρχει ακόμη και χρήση μαχαιριού ή όπλου. Στην ψυχολογική βία περιλαμβάνεται και το σύνδρομο της γονικής αποξένωσης, κατά το οποίο η γυναίκα στρέφει εναντίον του πατέρα το παιδί ή τα παιδιά τους. Παρά λοιπόν το γεγονός ότι ο άνδρας μπορεί να ασκήσει μεγαλύτερη μυϊκή δύναμη ή να περιορίσει αποτελεσματικότερα την επιτιθέμενη σύντροφό του, οι γυναίκες καταφεύγουν σε πιο περίπλοκες και καλύτερα σχεδιασμένες μορφές βίας, οι οποίες εξισώνουν τα ποσοστά. Αυτό επιβεβαιώνεται απόλυτα στις περιπτώσεις ενδο-οικογενειακής βίας που καταλήγουν σε θάνατο ή σε σοβαρό τραυματισμό».



Ολοκληρώνοντας το σημερινό άρθρο θα ήθελα να αναφέρω δυο πράγματα: πρώτον ότι ο γάμος και γενικότερα οι ερωτικές σχέσεις απαιτούν καθημερινή δουλειά και προσπάθεια εκ μέρους των δύο συντρόφων. Το ζευγάρι πρέπει να προσπαθεί από κοινού για να βρει τους κώδικες επικοινωνίας του, να εγκαθιδρύει μια «κοινή γλώσσα» και πάντα σε διαφωνίες να καταβάλλεται προσπάθεια να κατανοηθεί και ή άλλη πλευρά προκειμένου να καταλήξουν σε μια κοινή λύση. Μην ξεχνάμε πως κάθε άτομο είναι μοναδικό και ξεχωριστό και έχει το δικαίωμα να έχει τις δικές του απόψεις και σκέψεις και δεύτερον το κράτος θα μπορούσε να μεριμνήσει ώστε να ιδρυθεί καταφύγιο προστασίας για θύματα ανδρών ή να υπάρξει Εθνική Γραμμή Βοήθειας για κακοποιημένους άνδρες – γονείς. +entita matsinska

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Παρασκευή 28 Ιουνίου 2013

ANΘΡΩΠΙΝΑ ΒΙΩΜΑΤΑ ΙΟΥΝΙΟΥ ~ όταν τα παιδιά κλέβουν!

μαθήματα από καθημερινές ιστορίες ανθρώπων που άλλαξαν τις ζωές τους

Γεια σας και σήμερα αγαπητοί φίλοι..Έχει τύχει πολλές φορές να ακούσω γονείς να παραπονιούνται ότι το παιδί τους έκλεψε κάτι από κάποιο άλλο παιδί ή ότι έκρυψε στην τσέπη του κάποιο προϊόν από ένα μαγαζί που επισκέφτηκαν. Γιατί όμως συμβαίνει αυτό και τι μπορεί να σημαίνει;

Πρώτα από όλα θα πρέπει να αναφέρω ότι τα παιδιά μικρής ηλικίας δεν μπορούν να ξεχωρίσουν την έννοια «κλέβω» από την έννοια «παίρνω». Στα παιδιά ηλικίας 3-4 χρόνων, η φαντασία και η πραγματικότητα είναι κάτι συγκεχυμένο και όχι φανερά διαχωρισμένο. Δεν καταλαβαίνει τη διαφορά μεταξύ του «δικό μου» και «δικό σου» και δεν γνωρίζει την αξία των χρημάτων ή των διάφορων πραγμάτων, τα οποία καμιά φορά βρίσκει και τα κάνει δικά του, συνεπώς δυσκολεύεται να αντισταθεί στον πειρασμό του να πάρει κάτι που το επιθυμεί πολύ. Τα παιδιά αρχίζουν να κατανοούν την έννοια της ιδιοκτησίας από τα τρία τους χρόνια μέχρι τα έξι τους.  Η κλοπή είναι μια ανέντιμη πράξη και η εντιμότητα είναι κάτι που πρέπει να μαθαίνεται. Είναι σημαντικό με αφορμή αυτά τα γεγονότα να εξηγήσουμε στο παιδί μας την έννοια της ιδιοκτησίας. Στην ηλικία 4-10 χρόνων, τα παιδιά ακολουθούν σταδιακά τους κανόνες. Νωρίτερα δεν μπορούν να τους καταλάβουν και να συνειδητοποιήσουν γιατί οι κανόνες είναι απαραίτητοι. Επιπρόσθετα η αυτοκυριαρχία τους είναι πολύ αδύναμη για να συγκρατήσουν τις επιθυμίες τους.  Από την ηλικία των εφτά χρόνων και μετά μπορούν να καταλάβουν τον άλλον και να έρθουν στη θέση του. 

Στα νήπια είναι μια πράξη άγνοιας, στα παιδιά τριών έως πέντε ετών είναι πράξη δανεισμού, στα μεγαλύτερα παιδιά είναι μια πράξη που γίνεται συνειδητά. 

Οι λόγοι που ωθούν ένα παιδί να κλέψει ποικίλλουν. Υπάρχουν παιδιά που κλέβουν γιατί θέλουν να αποκτήσουν κάτι που τους αρέσει πολύ και δεν έχουν την δυνατότητα να το έχουν με άλλο τρόπο. Άλλα πάλι παιδιά κλέβουν για να εκδικηθούν εκείνους που τους έχουν θυμώσει ή εκείνους που τους έχουν περιφρονήσει. Σ’ αυτή την περίπτωση συναντάμε τα παιδιά που κλέβουν τους γονείς τους και τους φίλους τους. Έχουμε και την κατηγορία εκείνων των παιδιών που έχουν κλέψει ελάχιστες φορές στην ζωή τους απλά για να δοκιμάσουν και αυτή την εμπειρία και να δουν πως είναι.

Τι κάνουμε λοιπόν όταν αντιληφθούμε πως το παιδί μας κλέβει;

Αρχικά βάζουμε όρια. Όταν το παιδί έχει μάθει να αποκτά ό, τι θελήσει, χωρίς καμιά άρνηση, γίνεται κακομαθημένο. Μαθαίνουμε στο παιδί μας το λάθος και το σωστό. Ανάλογα, λοιπόν, με την ηλικία του, βρίσκουμε τους κατάλληλους τρόπους να του εξηγήσουμε ότι ζούμε σε ομάδες όπου ισχύουν συγκεκριμένοι κανόνες, άρα ο καθένας δεν μπορεί να κάνει ό,τι θέλει. Προσπαθούμε να εξερευνήσουμε τους λόγους που οδήγησαν το παιδί στο να πάρει κάτι που δεν του ανήκει και τέλος αποφεύγουμε κηρύγματα και υπερβολές του τύπου «Εμείς δεν είχαμε ποτέ κλέφτες στην οικογένειά μας» ή «Μας ντρόπιασες»! +entita matsinska 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Παρασκευή 24 Μαΐου 2013

ANΘΡΩΠΙΝΑ ΒΙΩΜΑΤΑ ΜΑΪΟΥ ~ άτακτα παιδιά;

μαθήματα από καθημερινές ιστορίες ανθρώπων που άλλαξαν τις ζωές τους


Άλλος ένας μήνας πέρασε. Κάθε φορά προσπαθώ να διαλέξω το θέμα του άρθρου μου και όταν πλησιάζουν οι μέρες που πρέπει να το γράψω, διάφορα γεγονότα μου πυροδοτούν ιδέες. Σήμερα λοιπόν θα ασχοληθούμε με το πώς οι γονείς αντιμετωπίζουν τα άτακτα παιδιά και το πώς θα έπρεπε να τα αντιμετωπίζουν. Οι περισσότεροι γονείς αγνοούν τις ιδιαιτερότητες της παιδικής ψυχής και κάτω από την πίεση του άγχους που τραυματίζει την καθημερινότητά τους συμπεριφέρονται με τρόπους που δεν βοηθούν την ομαλή ψυχολογική ανάπτυξη του παιδιού. Περίπου τα μισά παιδιά ηλικίας 4 και 5 ετών δεν μπορούν να καθίσουν ήσυχα όπως θα ήθελαν οι γονείς και άλλα τόσα κλαίνε για να τραβήξουν την προσοχή. Τα παιδιά χρειάζονται όρια και είναι αποδεδειγμένο πως, όταν αυτά επιβάλλονται με ηρεμία και σταθερότητα, τότε εκείνα συμμορφώνονται πιο εύκολα και πιο γρήγορα. Όπως βάζουμε όρια για να διαφυλάξουμε τη σωματική του ακεραιότητα έτσι χρειάζεται και σταθερά όρια στη συμπεριφορά του για να μπορέσει να προσαρμοσθεί στην κοινωνική ζωή. Αν δεν μάθει να συντονίζεται στις απαιτήσεις του περιβάλλοντος θα έχει πάντοτε στη μετέπειτα ζωή του δυσκολίες προσαρμογής.

Οι γονείς συχνά στην προσπάθειά τους να αντιμετωπίσουν τα άτακτα παιδιά τους ασκούν υπερβολική τιμωρία κάτι που μπορεί να οδηγήσει στο ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα,  δεν επιβραβεύουν τις καλές πράξεις του παιδιού τους και το κυριότερο δεν δίνουν τον απαραίτητο χρόνο στα παιδιά τους για να συμμορφωθούν. Καλό είναι να μην αφήνουμε το παιδί να χτυπιέται δείχνοντας αδιαφορία. Μην το δέρνουμε. Μην του κάνουμε το χατίρι. Μη προσπαθούμε να λύσουμε το πρόβλημα με επίμονο διάλογο. Ας πάρουμε το παιδί αγκαλιά και το πάμε σε ένα ήσυχο μέρος και με αγάπη να του εξηγήσουμε ότι μόλις νιώσει καλύτερα μπορεί να σηκωθεί. Αργότερα ας του εξηγήσουμε ότι αυτός δεν ήταν ο καλύτερος τρόπος για να διαμαρτύρεται και πως αν επαναληφθεί θα έχει συνέπειες.

Έχει φανεί από έρευνες πως η αδιαφορία και η υπερπροστασία των γονέων ευθύνονται σε μεγάλο βαθμό για τις αταξίες και την κακότροπη συμπεριφορά των παιδιών. Αφιερώνοντας λίγο ποιοτικό χρόνο και παίζοντας μαζί τους μπορούμε δούμε μεγάλη αλλαγή.  Αν ο γονιός είναι κουρασμένος, εξαντλημένος ή νευριασμένος το παιδί δεν μπορεί να το καταλάβει και να μας βοηθήσει. Προσπαθούμε να οργανώσουμε με τέτοιο τρόπο τις δουλειές μας ώστε να έχουμε το χρόνο και τη διάθεση να παίξουμε μαζί του. Να είμαστε όμως συνεπής με τις υποσχέσεις μας γιατί τα παιδιά έχουν μεγάλη ανάγκη να διαπιστώνουν ότι υπάρχει μια τάξη στο περιβάλλον τους και ότι μπορούν να εμπιστεύονται τους άλλους. Αν υποσχεθούμε μια βόλτα ή κάποια άλλη κοινή δραστηριότητα και δεν την τηρήσουμε τότε στα παιδιά θα δημιουργηθούν αισθήματα ανασφάλειας και θα μάθει και το ίδιο να είναι ανεύθυνο.

Επίσης σημαντικό είναι να τονώνουμε την αυτοπεποίθηση των παιδιών μας με απλούς τρόπους. Για παράδειγμα προσπαθούμε να χαρακτηρίσουμε τη συμπεριφορά του παιδιού κι όχι το ίδιο το παιδί, π.χ. "Είναι ανεύθυνο να λες πως διάβασες ενώ δεν το έχεις κάνει", αντί για "Είσαι τελείως ανεύθυνος!", ενθαρρύνουμε το παιδί όταν αυτό δυσκολεύεται σε κάποιες περιστάσεις, κι έτσι θα καταλάβει πως πιστεύουμε στις ικανότητές του, ας μη διορθώνουμε ότι δεν μπορεί το παιδί μας να κάνει γιατί η υπερπροστασία προκαλεί ανασφάλεια στο παιδί κι έτσι αυτό εξαρτάται ολοκληρωτικά από εμάς και μειώνεται η αυτοπεποίθησή του, ας μάθουμε το παιδί μας να δέχεται κάποιες από τις αδυναμίες του μαζί με τα προτερήματά του, ας λάβουμε υπόψη την γνώμη του σε καθημερινές απλές οικογενειακές αποφάσεις, π.χ τι φαγητό να μαγειρέψουμε, τι ρούχο να φορέσουμε κ.λπ.

Τέλος ας μην ξεχνάμε ότι κανείς δεν είναι τέλειος και πως ακόμη και τα πιο ήρεμα και υπάκουα παιδιά κάποια στιγμή αναστατώνουν τους γονείς τους. Γι’ αυτό και οι μικρό εντάσεις δεν λείπουν σχεδόν από καμία οικογένεια. +entita matsinska

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Παρασκευή 26 Απριλίου 2013

ANΘΡΩΠΙΝΑ ΒΙΩΜΑΤΑ ΑΠΡΙΛΙΟΥ ~ μη φοβάσαι, μίλα!

μαθήματα από καθημερινές ιστορίες ανθρώπων που άλλαξαν τις ζωές τους


Γειά σας και σήμερα αγαπητοί αναγνώστες. Δεν θα μπορούσα να βρω καλύτερο τίτλο για να περιγράψω το μήνυμα που σήμερα θα ήθελα να περάσω σε όλους εσάς. Πόσο σημαντικό είναι τελικά με ένα απλό τηλεφώνημα, ανώνυμο ή ακόμα και επώνυμο να μπορείς να σώσεις μια ζωή ή μια οικογένεια. 

Κάπου εκεί λοιπόν σε μια μεγάλη πόλη ζούσε μια οικογένεια με ένα μικρό παιδάκι στην ηλικία των 8 μηνών περίπου. Σχεδόν καθημερινά οι γείτονες άκουγαν φωνές από το σπίτι και συνεχόμενο κλάμα μωρού. Οι περισσότεροι απ’αυτούς αδιαφορούσαν σκεπτόμενοι ότι δεν τους αφορά τι συμβαίνει σ’αυτή την οικογένεια. Μέρα με την μέρα το πρόβλημα γινόταν ολοένα και μεγαλύτερο, ώσπου ένας από τους γείτονες μίλησε. Τηλεφώνησε στην κοινωνική υπηρεσία της περιοχής και ανάφερε όσα πίστευε πως διαδραματίζονταν στο σπίτι, με επώνυμη καταγγελία. 

Με εντολή εισαγγελέα και συνοδεία αστυνομικού, η κοινωνική λειτουργός έφτασε στο σπίτι. Χτύπησε την πόρτα, αλλά απόκριση καμία. Κάτι όμως της έλεγε ότι δεν πρέπει να απομακρυνθεί και να παραμείνει στο σπίτι, μέχρι κάποιος να ανοίξει ή να επιστρέψει σ’αυτό. Λίγη ώρα αργότερα, άκουσε το κλάμα του μωρού το οποίο συνέχισε να κλαίει για τα επόμενα δέκα λεπτά. Μη μπορώντας να περιμένει άλλο αποφάσισαν μαζί με τον αστυνομικό να σπάσουν την πόρτα. Μπαίνοντας μέσα αντίκρισαν ένα φρικτό θέαμα: οι δύο γονείς ξαπλωμένοι στο καναπέ του σαλονιού, ημίγυμνοι, μη έχοντας τις αισθήσεις τους υπό την επήρεια αλκοόλ και ναρκωτικών ενώ το μωρό γυμνό στο πάτωμα πεινασμένο για δύο μέρες. Αμέσως τύλιξαν το μωρό και οδηγήθηκε στο νοσοκομείο, ενώ οι γονείς, αφού ανέκτησαν τις αισθήσεις τους οδηγήθηκαν στην αστυνομία. Τέτοια περιστατικά λαμβάνουν χώρα καθημερινά  δίπλα μας, στην γειτονιά μας, στη πολυκατοικία μας, ακόμα και στο σπίτι μας. 

Αν όλοι μας σκεφτόμαστε με την λογική ότι το πρόβλημα του διπλανού μας δεν μας αφορά, τότε είναι μεγάλο λάθος. Ο καθένας μας μπορεί, και είναι σημαντικό, να αναφέρει τέτοιου είδους καταστάσεις σε πληθώρα υπηρεσιών κάνοντας μια ανώνυμη ή επώνυμη καταγγελία, είτε αυτό αναφέρεται σε κακοποίηση ή παραμέληση παιδιού, βία στην οικογένεια, αλκοόλ, ναρκωτικά και πολλά άλλα. Υπάρχουν γραμμές βοήθειας που μπορούμε να βρούμε στο ίντερνετ ή να δούμε στη τηλεόραση. Επίσης μπορούμε να καλέσουμε την κοινωνική υπηρεσία της περιοχής μας ή να επικοινωνήσουμε με το πλησιέστερο αστυνομικό τμήμα.

Κάποιες γραμμές βοήθειας είναι οι ακόλουθες:
Κάθε ζωή έχει αξία και εμείς μπορούμε να τη σώσουμε. +entita matsinska

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ
 Διαβάστε περισσότερα.. »